Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Polak-Kałużna

Protokolant Sylwia Krzos

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2016 roku w Dzierżoniowie na rozprawie sprawy z powództwa M. C.

przeciwko W. C.

o ustanowienie rozdzielności majątkowej

I.  ustanawia rozdzielność majątkową małżeńską powódki M. C.i pozwanego W. C.w miejsce ustawowej wspólności majątkowej wynikającej z zawarcia przez nich małżeństwa w dniu 28 czerwca 1969 roku przed kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w D.- numer aktu małżeństwa (...) z dniem 23 grudnia 2015 roku;

II.  zasądza od pozwanego W. C. na rzecz powódki M. C. kwotę 560 zł (pięćset sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie.

UZASADNIENIE

Powódka M. C. pozwem z dnia 23 grudnia 2015 roku wniosła o zniesienie z dniem 01 czerwca 2008 roku ustawowej wspólności majątkowej swojej i pozwanego W. C., wynikającej z zawarcia przez nich w dniu 28 czerwca 1969 roku związku małżeńskiego.

Na uzasadnienie pozwu podała, że strony niniejszego postępowania są małżeństwem, małżeńskich umów majątkowych nie zawierały. Powódka wskazała, że pozwany od początku małżeństwa miał skłonność do nadużywania alkoholu i mimo posiadania pracy nie partycypował w kosztach utrzymania rodziny przerzucając ten ciężar na żonę, która od 1990 roku prowadzi własną działalność gospodarczą w postaci sklepu spożywczego, pracując 7 dni w tygodniu aby utrzymać rodzinę. W późniejszym czasie – jak wskazała powódka – pozwany miał przerwy w zatrudnieniu, był na rencie z tytułu niezdolności do pracy, następnie przez 1,5 roku był bezrobotny z prawem do zasiłku, zaś od 25 maja 2008 roku po ukończeniu 60 roku życia nabył prawo do emerytury w kwocie 1200 zł. Powódka stwierdziła, że uzyskanie stałego dochodu przez pozwanego nie polepszyło sytuacji finansowej ich rodziny, gdyż otrzymywane środki mąż przeznaczał na zakup alkoholu, odmawiał partycypowania w kosztach utrzymania rodziny. Powódka podniosła, że w listopadzie 2015 roku, podczas przebywania pozwanego w szpitalu z powodu amputacji nogi na skutek nie leczonej cukrzycy przypadkowo uzyskała wiedzę, że pozwany ma zadłużenie w stosunku do licznych wierzycieli, gdyż do domu napływały wezwania do zapłaty skierowane do pozwanego w związku z zaciągniętymi pożyczkami i kredytami, których łącznej wysokości nie zna. Powódka podkreśliła jednocześnie, że pozostając w faktycznej separacji z pozwanym z powodu jego stylu życia i nadużywania alkoholu żyła w mylnym przeświadczeniu, że mąż przeznacza na alkohol wyłącznie pieniądze z otrzymywanej emerytury, nie przypuszczając, że zaciąga jeszcze zobowiązania finansowe, których nie spłaca. Wskazując na powyższe powódka stwierdziła, że wskutek działań pozwanego został istotnie naruszony jej interes majątkowy bowiem stała się dłużnikiem zobowiązań zaciągniętych przez pozwanego bez jej udziału, skutkiem czego nie powinna ponosić odpowiedzialności wobec wierzycieli pozwanego za długi, o których nie wiedziała. Uzasadniając zaś żądanie ustanowienia rozdzielności majątkowej z datą wsteczną powódka wskazała, że strony postępowania od 01 czerwca 2008 roku żyją w faktycznym rozłączeniu, bowiem z uwagi na fakt uzyskania przez pozwanego prawa do emerytury przestał on pozostawać na utrzymaniu powódki i od tego momentu małżonkowie prowadzili de facto odrębne gospodarstwa domowe oraz nie podejmowali żadnych decyzji odnośnie majątku wspólnego, od tego dnia strony przestały porozumiewać się w sprawach życia codziennego, co skutkowało zerwaniem łączących ich niegdyś więzi cechujących prawidłowo funkcjonujący związek małżeński.

Pozwany słuchany w miejscu zamieszkania w dniu 12 maja 2016 roku wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że się z nim nie zgadza, przyznając jedynie, że brał kredyty, o czym żona nie wiedziała, gdyż „tak jest czasami lepiej”, a pierwszy kredyt był zaciągnięty około 7 lat temu dla kolegi, który potem tych pieniędzy mu nie oddał. Pozwany stwierdził, że nie znał oprocentowania uzyskiwanych kredytów, że brał kredyty w (...), w (...). Pozwany wskazał, że nie orientował się w warunkach na jakich przyznawane były mu kredyty, nie posługiwał się nawet kartą bankową otrzymaną w (...), a pobieranie przez niego pieniędzy polegało na tym, że pracownica banku za pomocą jego karty wypłacała w bankomacie dla niego pieniądze i mu je przekazywała, a takich wypłat było kilkanaście, łącznie wypłat było na około 10.000 zł. Pozwany przyznał, że korzystał także z tzw. chwilówek, które przeznaczał jak sam wskazał na „pierdoły” oraz, że żona nie skorzystała z tych kredytów, które pobierał. Pozwany stwierdził, że nie informował żony o powyższych kredytach bo je spłacał, a żonie na życie przekazywał 700-800 zł miesięcznie, z emerytury, którą mu przynosił listonosz. Pozwany wskazał, że obydwoje z żoną opróżniali skrzynkę pocztową, a gdy przychodziły do niego pisma bankowe, to ona mu je przekazywała. Pozwany podał, że nie wie ile ma długów, że zawsze miał pełne kieszenie pieniędzy, a na piwo przeznaczał 100 zł miesięcznie. Stwierdził ponadto, że po odcięciu nogi, gdy jest unieruchomiony w mieszkaniu na IV piętrze zrzuca przez balkon pieniądze koledze, by ten kupił mu piwo i przyniósł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 czerwca 1969 roku w D. strony zawarły związek małżeński. Strony mają dorosłego syna J., który pozostaje na własnym utrzymaniu.

Strony przez cały czas małżeństwa mieszkają wspólnie, obecnie w trzypokojowym mieszkaniu spółdzielczym położonym na IV piętrze w D. na Osiedlu (...). W czasie trwania małżeństwa nie było dłuższej rozłąki, ani wyjazdów zarobkowych, któregoś z małżonków. Powódka od lat dziewięćdziesiątych XX wieku prowadzi sklep spożywczy i z tego powodu przez cały dzień przebywa poza domem. Powódka opłaca wszystkie opłaty mieszkaniowe oraz za media, z których obie strony korzystają we wspólnym mieszkaniu.

Oboje małżonkowie posiadają własny klucz od skrzynki pocztowej.

Powódka jest sprawna fizycznie, ma wadę serca, porusza się samodzielnie bez kuli.

Pozwany w trakcie trwania małżeństwa przez wiele lat pracował w istniejących w okolicach miasta zakładach przemysłowych, wówczas państwowych. Po likwidacji tych zakładów miał trudności ze znalezieniem pracy, przez półtora roku był bezrobotny z prawem do zasiłku, przez krótki czas miał przyznaną rentę z powodu niezdolności do pracy, a od 25 maja 2008 roku osiągnął wiek emerytalny i uzyskał prawo do renty, wówczas w wysokości 850,25 zł. W październiku 2015 roku emerytura pozwanego wnosiła 1227,20 zł.

Od samego początku emeryturę pozwanemu przynosił listonosz, z której większość pozwany przeznaczał na alkohol, a dysponował nią jedynie przez krótki czas na początku miesiąca, następnie czekał aż inni mu postawią.

Dowód: - odpis skrócony aktu małżeństwa – karta 11,

- przekaz pocztowy emerytury pozwanego – karta 12,

- decyzja ZUS o przyznaniu emerytury – karta 48-49,

- zeznania świadka J. C. – karta 56,

- przesłuchanie powódki – karta 64,

- przesłuchanie pozwanego - karta 60-61,

Pod koniec listopada 2015 roku pozwany trafił do szpitala, gdzie amputowano mu nogę z powodu nie leczonej cukrzycy i zgorzeli stopy prawej. W czasie pobytu pozwanego w szpitalu w okresie okołooperacyjnym ujawniono u niego przemijające objawy zespołu abstynencyjnego, które ustąpiły po lekach uspokajających. Wypisany został w stanie ogólnym dobrym w dniu 04 grudnia 2015 roku.

Na początku grudnia 2015 roku, pod nieobecność pozwanego powódka wyjęła ze skrzynki na listy pocztowe awizo adresowane do pozwanego, z którym udała na pocztę po korespondencję, której nie otrzymała, co skutkowało przeszukaniem pokoju pozwanego, który powódka przeprowadziła wraz z synem J.. Po przeszukaniu znaleziono dokumenty bankowe, z których wynikało, że pozwany brał różne kredyty. Powódka znalazła między innymi:

- wezwanie do zapłaty z dnia 17 września 2015 roku adresowane do pozwanego na kwotę 296,08 zł tytułem I raty pożyczki z firmy (...) S.A. w W., ilość dni opóźnienia wskazano na 28,

- wezwanie do zapłaty z dnia 23 września 2015 roku adresowane do pozwanego na kwotę 5799,10 zł tytułem spłaty zakupionego w drodze cesji zadłużenia wynikającego z zawartej przez pozwanego umowy z TF Bank (...) w dniu 28 sierpnia 2014 roku,

- dowód wpłaty kwoty 631 zł na rzecz (...) .H.U. (...) z dnia 25 września 2015 roku tytułem spłaty umowy kredytowej z dnia 26 sierpnia 2015 roku,

- ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 05 października 2015 roku adresowane do pozwanego na kwotę 345,08 zł tytułem spłaty tytułem I raty pożyczki z firmy (...) S.A. w W. ilość dni opóźnienia określono jako 46,

- wezwanie do zapłaty z dnia 02 listopada 2015 roku adresowane do pozwanego na kwotę 169,68 zł tytułem spłaty pożyczki udzielonej w dniu 30 marca 2015 roku,

- ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 03 listopada 2015 roku z (...) adresowane do pozwanego na kwotę 707,49 zł tytułem przeterminowanego zadłużenia,

- przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 03 listopada 2015 roku adresowane do pozwanego na kwotę 5846,60 zł tytułem spłaty zakupionego w drodze cesji zadłużenia,

- wezwanie do zapłaty z dnia 09 listopada 2015 roku adresowane do pozwanego na kwotę 652,00 zł tytułem spłaty pożyczki gotówkowej z dnia 25 września 2015 roku,

- odpis pozwu oraz nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wydany przez Sąd Rejonowy dla Lublina Zachód w sprawie VI Nc-e (...), w którym nakazano spłatę należności głównej w wysokości 1659,14 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu,

- wezwanie do zapłaty z dnia 30 listopada 2015 roku adresowane do pozwanego na kwotę 15.335, 77 zł tytułem spłaty zadłużenia wobec (...),

- wezwanie do zapłaty z dnia 03 grudnia 2015 roku adresowane do pozwanego na kwotę 343,34 zł tytułem spłaty zaległych rat pożyczki udzielonej w dniu 30 marca 2015 roku,

W dniu 25 września 2015 roku pozwany zawarł umowę pożyczki tzw. „chwilówki” na okres od dnia 25 września 2015 roku do dnia 23 października 2015 roku na kwotę 599 zł, za uzyskanie, w której zapłacił kwotę 119 zł, następnie w dniu 26 listopada 2015 roku pozwany zawarł umowę pożyczki na okres od dnia 26 listopada 2015 roku do dnia 26 grudnia 2015 roku na kwotę 450 zł, za uzyskanie której zapłacił kwotę 128 zł.

Po powrocie ze szpitala do domu pozwany utracił zdolność samodzielnego poruszania, gdyż wobec nie dostosowania do jego niepełnosprawności mieszkania, położonego na IV. piętrze w wielorodzinnym budynku nie opuszcza go, porusza się w nim na wózku. Pozwany zaprzecza potrzebie rehabilitacji, nie chce uczyć się poruszać przy pomocy kuli, jest w pełni zależny od powódki. Pomimo tego nadal osobiście odbiera swoją emeryturę, z której niewielką część przekazuje żonie na utrzymanie. W grudniu 2015 roku powódka w korespondencji do pozwanego znalazła informację o kolejnym jego zobowiązaniu, było to zawiadomienie z Kancelarii (...) działającej w imieniu (...) im. (...) z dnia 15 grudnia 2015 roku, w którym informowano pozwanego o przeterminowanej pożyczce w kwocie 1100 zł, która została zawarta w dniu 04 listopada 2014 roku.

Z informacji (...)z dnia 16 lutego 2016 roku powódka powzięła informację o wysokości zobowiązania pozwanego wynikającego z umowy kredytu gotówkowego zawartego z (...) w dniu 25 marca 2013 roku, którego wysokość na dzień 12 lutego2016 roku wynosiła 15.386,07 zł.

W dniu 01 marca 2016 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Łasku A. D. wszczął egzekucję przeciwko pozwanemu na podstawie tytułu wykonawczego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanego przez Sąd Rejonowy dla Lublina Zachód w sprawie VI Nc-e (...).

Dowód: - karta informacyjna leczenia szpitalnego pozwanego – karta 13-14,

- umowy pożyczki gotówkowej – karta 15, 19-20,

- umowa zlecenia – karta 16,

- wezwania do zapłaty – karta 17, 18, 22-26, 29, 30,

- dowód wpłaty – karta 21,

- odpis pozwu i nakaz zapłaty – karta 27-28,

- zawiadomienie z dnia 15 grudnia 2015 roku – karta 31,

- informacja ze (...) im. (...) – karta 41,

- przedsądowe wezwanie do zapłaty – karta 52,

- informacja z (...) – karta 62,

- przesłuchanie powódki – karta 64,

- przesłuchanie pozwanego - karta 60-61,

Przed listopadem 2015 roku powódka widziała koperty bankowe adresowane do pozwanego jednakże nie znała treści tej korespondencji, gdyż pozwany ją zabierał, a pytany przez nią co jest w tych listach nie chciał nic powiedzieć. Powódka rozważała rozstanie z pozwanym dużo wcześniej, nawet wyprowadziła się na okres 2 miesięcy do syna J., jednakże pozwany przesiadywał na klatce schodowej, gdzie mieszkał syn z rodziną, dobijał się do mieszkania syna, robił awantury, skutkiem czego powódka poddała się i wróciła do własnego mieszkania.

Dowód: - zeznania świadka J. C. – karta 56

- przesłuchanie powódki – karta 64,

- przesłuchanie pozwanego - karta 60-61,

Sąd zważył ponadto, co następuje:

Powództwo o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżeńskiej zasługuje na uwzględnienie. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala, jednak zdaniem Sądu na uwzględnienie powództwa w całości, to jest ustanowienie rozdzielności z datą wsteczną, ponad siedem lat przed wniesieniem pozwu.

Zgodnie z przepisem art. 31 § 1 k.r. i o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. A art. 31 § 2 k.r.i o. stanowi zaś, że do majątku wspólnego należą w szczególności: pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków, środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, służy realizacji podstawowych zasad prawa rodzinnego, w szczególności zasady równouprawnienia mężczyzny i kobiety oraz zasady ochrony małżeństwa i rodziny, przyczyniając się do umocnienia pozycji małżonka słabszego ekonomicznie oraz do stabilizacji sytuacji materialnej założonej przez małżonków rodziny. Jest, więc rozwinięciem normy artykułu 18 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U.97.78.483).

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa (art. 47 § 1 k.r. i o.).

Zgodnie z art. 52 k.r. i o. z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej. Rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

W niniejszej sprawie Sąd rozpatrując powództwo M. C. Sąd oparł się na normie art. 52 k.r. i o.

Jedynym ograniczeniem zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej przez Sąd (obecnie ustanowienia rozdzielności majątkowej) jest istnienie „ważnych powodów” jej zniesienia, co najmniej w dacie oznaczonej w wyroku jako dzień zniesienia tejże wspólności (zgodnie z uchwałą SN z 09.06.1976 r. III CZP 46/76). Ustawa nie definiuje pojęcia ważnych powodów. Przez ważne powody można rozumieć ogólnie mówiąc fakt, iż dalsze trwanie wspólności ustawowej między małżonkami powoduje za sobą naruszenie lub poważne zagrożenie interesu majątkowego jednego z małżonków i z reguły także dobra rodziny. Takie orzeczenie Sądu powinno zapadać w sytuacjach rzadkich i wyjątkowych, za czym przemawia wzgląd na ochronę wierzycieli jednego z małżonków (wyrok SN z 03.03.1995 r. II CRN 162/94). Ważnym powodem zniesienia przez sąd wspólności majątkowej małżeńskiej jest separacja faktyczna małżonków, uniemożliwiająca im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym, sytuacja taka stwarza, bowiem z reguły zagrożenie interesów majątkowych jednego lub nawet obojga małżonków – co nie ma jednak miejsca w niniejszej sprawie.

W sprawie o roszczenie określone w art. 52 k.r.i o. decydujące znaczenie mają kwestie czysto majątkowe i możliwość porozumienia małżonków w sprawach związanych z zarządem ich majątkiem (wyrok SN z 8 maja 2003 r. II CKN 78/01, LEX nr 80245). Jedną z przesłanek orzeczenia zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej jest długotrwała separacja faktyczna uniemożliwiająca małżonkom sprawowanie zarządu majątkiem wspólnym (wyrok SN z dnia 29 stycznia 1997 r., I CKU 66/96). Sąd w postępowaniu o zniesienie wspólności majątkowej małżeńskiej ma obowiązek zbadania, czy ustanowienie rozdzielności nie pozostaje w sprzeczności z dobrem rodziny. O zniesieniu wspólności majątkowej małżeńskiej ze skutkiem wstecznym sąd nie może orzec przy całkowitym pominięciu zagrożeń dla interesów osób trzecich (wyrok SN z 11 stycznia 1995 r. II CRN 148/94). Przy ocenie dopuszczalności zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej sąd bierze pod uwagę interes wierzycieli jednego małżonka, którzy mogą zostać pozbawieni możliwości zaspokojenia po zniesieniu wspólności majątkowej małżeńskiej, szczególnie z datą wsteczną.

W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd orzekając w trybie powództwa opartego na normie art. 52 k.r. i o. miał na uwadze przede wszystkim okoliczność, że strony do daty wniesienia pozwu faktycznie mieszkały i mieszkają w jednym mieszkaniu, w którym obydwoje na co dzień przebywają, żadne z małżonków, w szczególności powódka podnosząca brak wiedzy o kredytach zaciąganych przez męża i jego zobowiązaniach – nie była długotrwale poza domem, na wyjeździe zarobkowym lub innym, nie była trwale chora lub niepoczytalna. Powódka nie udowodniła ponadto, żądając zniesienia ustawowej wspólności małżeńskiej z dniem 01 czerwca 2008 roku, czyli ponad 7 lat wstecz, że to właśnie w tej dacie pozwany zaczął zaciągać zobowiązania kredytowe. Stanowisko powyższe oparte wyłącznie na wnioskowaniu powódki, że jest to czas uzyskania przez pozwanego prawa do emerytury, a co za tym idzie zdolności kredytowej, pozwalającej na zaciąganie kredytów, nie mogło być przez Sąd uznane za słuszne, gdyż nie znajduje żadnego uzasadnienia w przedstawionych dowodach, a nadto pozwany i wcześniej mógł zaciągać kredyty, zaś okoliczności wskazane w art. 52 k.r. i o. uzasadniające zniesienie wspólności z datą wsteczną czyli „wyjątkowe wypadki” muszą być w sposób jednoznaczny wykazane w toku postępowania sądowego, co w niniejszej sprawie nie nastąpiło.

W toku postępowania ustalono, że strony miały przez cały czas nieskrępowaną możliwość porozumienia się we wszystkich kwestiach, także w sprawach majątkowych. Zarówno powódka jak i pozwany byli osobami sprawnymi fizycznie i intelektualnie, nie istniały obiektywne przeszkody wyłączające możliwość porozumienia się powódki z pozwanym. Nawet jeżeli pozwany nie był chętny by przekazywać żonie informacje dotyczące treści korespondencji przychodzącej z banku, to powódka już wówczas powinna podjąć stosowane działania w zakresie zabezpieczenia majątku wspólnego, przeprowadzenia rozwodu lub zniesienia wspólności ustawowej małżeńskiej, szczególnie, że była świadoma znacznych wydatków pozwanego na alkohol związanych z jego uzależnieniem od alkoholu.

Skoro zatem do powódki na długo przed wniesieniem pozwu w niniejszej sprawie docierały sygnały o kontaktach pozwanego z bankami, w sytuacji, gdy wiedziała, że nie ma on konta bankowego, a emeryturę listonosz przynosi pozwanemu do domu - wykazywała się ona zupełnie niezrozumiałą niefrasobliwością i brakiem elementarnego zainteresowania się sytuacją finansową rodziny, którą założyła, nie uznając za celowe przekonywać męża by poinformował ją gdzie ma konto i być w tym zakresie stanowczą mimo jego sprzeciwów. tymczasem powódka wolała się kierować przyjętą przez siebie w małżeństwie zasadą, że dla zachowania spokoju nie powinna poruszać tematów drażliwych, co nie może być obecnie podstawą uwzględnienia powództwa.

Taka postawa powódki, zamieszkującej na stałe z pozwanym, przebywającej codziennie we wspólnie zajmowanym mieszkaniu – w żadnym razie nie uzasadnia ustalenia rozdzielności majątkowej z datą wsteczną, na dzień 01 czerwca 2008 roku, szczególnie że powódka reprezentowana przez fachowego pełnomocnika w żaden sposób nie wykazała, że właśnie ta data wskazana w pozwie uzasadnia ustalenie rozdzielności majątkowej, a nie np. poprzedzająca ją data przyznania emerytury, a czemu nie wcześniejsza data przyznania pozwanemu renty czy zasiłku dla bezrobotnych. W ocenie Sądu ustalenie rozdzielności majątkowej z datą wsteczną mogłoby stanowić nieuzasadnione zagrożenie dla interesów osób trzecich.

Jak wskazano wyżej ustanowienie rozdzielności majątkowej jest sytuacją wyjątkową i zgodnie z art. 52 k.r. i o. wymaga zaistnienia ważnych powodów, by zostało przez Sąd orzeczone. W niniejszej sprawie takim powodem jest fakt, iż zachowanie pozwanego zagraża stabilności finansowej powódki poprzez brak współdziałania w decyzjach finansowych, w tym zaciąganie kolejnych kredytów, nawet w dniu udania się do szpitala. A i obecnie mimo unieruchomienia pozwanego w domu, nie jest wykluczone, zawarcie przez niego kolejnej umowy kredytu lub pożyczki za pośrednictwem przedstawiciela, działającego poza siedzibą biura.

W sprawie nie budzi wątpliwości, że powódka nie jest w stanie porozumieć się z pozwanym w kwestii zadłużenia i przekonać go do racjonalnego zachowania w przyszłości, bowiem pozwany zaprzestał racjonalnego myślenia w zakresie swoich finansów, nie wie na jakich zasadach otrzymywał pieniądze od podmiotów bankowych i parabankowych, udostępniał swoją kartę bankomatową osobie trzeciej, przekazał jej numer (...) zezwalając na korzystanie z niej pracownicy banku nie kontrolując ile faktycznie pieniędzy z tego konta podejmowała. Pozwany nie dojrzał do obecnych realiów finansowych, korzystał z przedstawianych mu ofert pożyczkowych nie interesując się warunkami spłaty, wysokością odsetek, a w końcu nie podejmując rekcji na sądowy nakaz zapłaty, narażając się na kolejne koszty, wszystko to jednak z powodów wskazanych wyżej nie uzasadniało ustanowienia rozdzielności z datą wsteczną jak to wskazano w pozwie.

Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 52 k.r. i o. orzekł jak na wstępie. Jako datę ustanowienia rozdzielności Sąd przyjął dzień 23 grudnia 2015 roku to jest dzień wniesienia pozwu.

Orzeczenie o kosztach zostało oparte o przepis art. 27 pkt 6 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2005, Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).