Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 418/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli (spr.)

Sędziowie SO Marek Klebanowicz SO Klara Łukaszewska

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Lesława Kwapiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2013r.

sprawy W. W.

o wyrok łączny

z powodu apelacji wniesionych przez obrońcę skazanego i skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 10 czerwca 2013 r. sygn. akt II K 133/13

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec skazanego W. W. w ten sposób, że obniża orzeczoną karę łączną pozbawienia wolności do 3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy,

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. B. kwotę 147,60 zł w tym 27,60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

IV. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 418/13

UZASADNIENIE

W. W. został skazany:

1. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 17 stycznia 2001 r. w sprawie o sygn. akt II K 1597/00 za czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 27 kwietnia 1999 r. na karę roku i trzech miesięcy pozbawienia wolności,

2. wyrokiem Sądu Rejonowego w Głogowie z dnia 10 lutego 2006 r. w sprawie o sygn. akt II K 857/05 za czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 10 września 1999 r. na karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,

3. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 8 sierpnia 2006 r. w sprawie o sygn. akt II K 477/06 za czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, popełniony w dniu 5 maja 2000 r. na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 6 lat, postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 14 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt II Ko 1520/10, zmienionym postanowieniem IV Kzw 325/10 zarządzono wykonanie kary,

4. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt VII K 979/10 za czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, popełniony w okresie od 17 do 20 maja 1999 r. na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący pięć lat, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 17 maja 2013r. w sprawie o sygn. akt VII Ko 2122/12, zarządzono wykonanie kary.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 10 czerwca 2013r. w sprawie sygn. akt II K 133/13:

I. na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk połączył kary pozbawienia wolności, orzeczone wobec skazanego W. W. w wyrokach, o których mowa w punktach 1, 2, 3 i 4 części wstępnej wyroku i wymierzył mu łączną karę czterech lat i trzech miesięcy pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 577 kpk, na poczet orzeczonej wobec skazanego w punkcie I części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okresy kar odbytych w sprawach opisanych w części wstępnej wyroku, w których orzeczone kary połączono,

III. na podstawie art. 624 § 1 kpk, zwolnił skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania w niniejszej sprawie,

IV. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze i § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. B. kwotę 192 zł (stu dziewięćdziesięciu dwóch) oraz dalej idącą kwotę 44,16 zł (czterdziestu czterech złotych, szesnastu groszy) tytułem podatku od towarów i usług.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca skazanego W. W. zaskarżając orzeczenie Sądu I instancji w części tj. pkt I w zakresie wymiaru orzeczonej kary łącznej.

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 kpk oraz art. 438 pkt 4 kpk skarżący wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec skazanego kary łącznej w wymiarze 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, poprzez bezpodstawne zastosowanie zasady pełnej kumulacji kar jednostkowych.

Jednocześnie na podstawie art. 427 § 1 kpk w zw. z art. 437 § 2 kpk wniósł o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji lub asperacji zbliżonej do absorpcji,

2. zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych z uwagi na fakt, iż koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.

W osobiście sporządzonej apelacji skazany W. W. zarzucił, obrazę przepisów prawa od art. 569 § 1 k.p.k. do art.577 § 1 k.p.k., art.85 k.k. i 86 k.k., art.82 k.k. jak również naruszenie powagi rzeczy osądzonej to jest branie pod uwagę opinii o skazanym, ponownej karalności co było już brane pod uwagę przy wyrokowaniu do kar jednostkowych co miało rażący wpływ na orzeczenie tak surowej kary pozbawienia wolności…” Wniósł o zmianę wyroku i wymierzenie kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacje w części nie są pozbawione racji co skutkowało zmianą wyroku poprzez obniżenie wysokości orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności.

Obie apelacje dotyczą w istocie rażącej niewspółmierności kary łącznej orzeczonej w zaskarżonym wyroku na zasadzie pełnej kumulacji. Odnosi się to także do osobistej apelacji skazanego, który wprawdzie w początkowej części stwierdził że zaskarża wyrok „w całości” i powołał szereg przepisów procesowych i materialnoprawnych, z końcowego wniosku wynika jednak że nie kwestionuje połączenia kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych czterema wyżej wymienionymi wyrokami wnosi natomiast o obniżenie wysokości kary łącznej. Stwierdzić w tej sytuacji jedynie należy że wydając wyrok łączny Sąd I instancji nie naruszył art.569 § 1 k.p.k. oraz ogólnych zasad orzekania kary łącznej z art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Połączenie kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami II K 1597/00 i II K 477/06 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze i II K 857/05 Sądu Rejonowego w Głogowie wynikało ze wskazań Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2013 r.( VI Ka 576/12 ) uchylającego w części wyrok łączny Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 7.08.2012 r. w sprawie II K 514/12. Objęcie wyrokiem łącznym także kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie VII K 979/10 Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków we Wrocławiu wynikało natomiast ze zmiany sytuacji prawnej spowodowanej zarządzeniem tej kary, której wykonanie początkowo było warunkowo zawieszone ( odpis postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków z dnia 17.05.2013 r. w sprawie VII Ko 2122/12 k.442 ).

Wymierzenie skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności na zasadzie pełnej kumulacji było rażąco surowe z kilku powodów. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych wymiar kary łącznej zależy przede wszystkim od stopnia podmiotowego i przedmiotowego związku pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami. W sprawie niniejszej cztery przestępstwa - za które kary pozbawienia wolności podlegały łączeniu - kwalifikowane były z art. 286 § 1 k.k.( w kumulacji z innymi przepisami ) i popełnione zostały przez skazanego w stosunkowo krótkim okresie czasu na przestrzeni 1999 i 2000 roku. Rozważając wysokość kary łącznej nie sposób abstrahować także od aktualnej opinii z aresztu śledczego o skazanym która jest „umiarkowana”. Podkreśla się że skazany nie powrócił z przepustki, jednakże od tego czasu nie był karany dyscyplinarnie, nie stwierdzono u niego zachowań agresywnych, jego zachowanie jest „poprawne” ( k.518 – 520 ). Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy uznał że wymierzona skazanemu kara 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności razi surowością i zmieniając wyrok obniżył ją o okres 1 roku tj. do 3 lat i 3 miesięcy. Tak wymierzona kara spełni swoje zadanie zarówno w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej.

Odnosząc się marginesowo do kwestii które mogą wynikać z powołanych w apelacji skazanego przepisów przypomnieć należy że wydaniu wyroku łącznego nie stoi na przeszkodzie odbycie w całości niektórych kar jednostkowych podlegających łączeniu oraz że w pkt II części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy zawarł rozstrzygnięcie o zaliczeniu na poczet orzeczonej kary łącznej okresów odbytych kar w sprawach w których kary podlegały łączeniu. Sprecyzowanie tych okresów nastąpi w fazie postępowania wykonawczego.

Zmieniając zaskarżony wyrok we wskazany wyżej sposób Sąd Okręgowy w pozostałej części utrzymał go w mocy.

Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26.05 1982 roku prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. B. kwotę 147,60 zł. w tym 27,60 zł. podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. mając na uwadze sytuację materialną skazanego Sąd Okręgowy zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Wyk. J.K.

VI Ka 418/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE