Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Kamil Worsztynowicz

Protokolant: Anna Wojtanek

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Huberta Kołtuniaka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2017 roku

sprawy Ł. M. syna T. i I. z domu Ś., ur. (...)
w G., karanego

skazanego wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 12 czerwca 2014 r. sygn. akt II K 994/13 za czyn z art. 158 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby oraz na podstawie art. 71 § 1 k.k. karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł każda stawka, postanowieniem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 21 czerwca 2016 r.,
sygn. II Ko 845/16 zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej oraz skrócono orzeczoną wobec skazanego karę roku pozbawienia wolności o 50 dni, tj. o okres odpowiadający połowie liczby wykonanych przez skazanego stawek dziennych grzywny;

2.  Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 30 marca 2016 r. sygn. akt II K 937/15 za czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę roku pozbawienia wolności;

3.  Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 13 lipca 2015 r., sygn. II W 750/15 za czyn z art. 43 ¹ ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi na karę 100 zł grzywny, którą zamieniono na karę zastępczą 5 dni aresztu,

4.  Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 29 marca 2016 r., sygn. II W 302/16 za czyn z art. 88 k.w. na karę 50 zł grzywny, którą zamieniono na karę zastępczą 2 dni aresztu.

I. na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone skazanemu wyrokami opisanymi w pkt 1 i 2 części wstępnej wyroku tj. wyrokami Sądu Rejonowego w Goleniowie: z dnia 12 czerwca 2014 r. sygn. akt II K 994/13 i z dnia 30 marca 2016 r. sygn. akt II K 937/15 i wymierza skazanemu Ł. M. karę łączną
1 (jednego) roku i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w zakresie wyroków opisanych w punktach 3 i 4 części wstępnej wyroku;

III. na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia nieobjęte wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV. na podstawie art. 577 k.p.k. i art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okresy odbywania kary w sprawie II K 937/15 oraz okres
50 dni o jaki skrócono skazanemu karę orzeczoną wyrokiem w sprawie II K 994/13 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa jednemu dniowi kary pozbawienia wolności

V. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego w całości od ponoszenia kosztów sądowych, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 925/16

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 22 listopada 2016 r. Dyrektor Zakładu Karnego w G. zawiadomił w trybie art. 12b k.k.w. o tym, że wobec skazanego Ł. M. zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego.

W związku z powyższym zostało wszczęte postępowanie o wydanie wobec skazanego wyroku łącznego.

Ł. M. był w przeszłości karany sądownie wyrokami:

5.  Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 12 czerwca 2014 roku sygn. akt
II K 994/13 - za czyn z art. 158 § 1 k.k. popełniony w nocy z 27/28 kwietnia 2013 r. na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby oraz na podstawie art. 71 § 1 k.k. grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka, postanowieniem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 21 czerwca 2016 r. zarządzono wykonanie wobec skazanego kary pozbawienia wolności, która została na podstawie art. 71 § 2 k.k. skrócona o 50 dni,
tj. o okres odpowiadający połowie liczby uiszczonych stawek dziennych, karę pozbawienia wolności skazany będzie odbywał od 7 listopada 2017 roku
do 18 września 2018 roku;

6.  Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 30 marca 2016 r. sygn. akt II K 937/15 za czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od lipca 2014 r. do 16 września 2014 r. na karę roku pozbawienia wolności, skazany karę tą odbywa w okresie od 7 listopada 2016 roku do 7 listopada 2017 roku

7.  Sądu Rejonowego Goleniowie z dnia 13 lipca 2015 roku, sygn. akt II W 750/15 za czyn z art. 43 ¹ ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi na karę grzywny w wysokości 100 zł, zamienioną na zastępczą karę
5 dni aresztu

8.  Sądu Rejonowego Goleniowie z dnia 29 marca 2016 roku, sygn. akt II W 302/16 za czyn z art. 88 k.w. na karę grzywny w wysokości 50 zł, zamienioną na zastępczą karę 2 dni aresztu

Dowody:

- akta sprawy Sądu Rejonowego w Goleniowie II K 993/13 oraz opis wyroku - k. 20, odpisy postanowień k. 21,22

- akta sprawy Sądu Rejonowego w Goleniowie II K 937/15 oraz odpis wyroku - k. 25,

- odpis wyroku w sprawie II W 750/15 k. 23,

- odpis wyroku w sprawie II W 302/16 k. 24,

- opinia o skazanym k. 16-17,

- informacja z KRK k. 13-15,

- informacja o pobytach i orzeczeniach k. 2-5

Aktualnie skazany Ł. M. odbywa karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w G.. Zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary oceniane jest jako poprawne, nie był karany dyscyplinarnie ani nagradzany. Skazany zgodnie funkcjonuje
w gronie współosadzonych, nie przejawia zachowań agresywnych. Karę odbywa w systemie zwykłym i nie wyraża zgody na opracowanie programu oddziaływania wychowawczego, uczestniczył w programach readaptacji społecznej związanych z profilaktyką HIV oraz
z krwiodawstwem i ukończył kurs palacza c.o. Utrzymuje kontakt głównie z matką i siostrą za pośrednictwem korespondencji i rozmów telefonicznych. Do popełnionych przestępstw
i poprzedniego trybu życia odnosi się krytycznie.

Dowód:

- opinia o skazanym k. 16-17.

Sąd zważył co następuje:

Analiza materiału zebranego w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku, że zachodziły przesłanki do objęcia wyrokiem łącznym i wymierzenia skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności w miejsce kar i kar łącznych wymierzonych za przestępstwa objęte wyrokami Sądu Rejonowego w Goleniowie: z dnia 12 czerwca 2014 r., sygn. II K 994/13 i z dnia 30 marca 2016 r., sygn. II K 937/15.

Zgodnie bowiem z art. 569 § 1 k.p.k. o treści nadanej ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (która weszła w życie w dniu 1 lipca 2015 r.), jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu.

Warunki do orzeczenia kary łącznej określa art. 85 k.k. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw, przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego („Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych”, w którym znajduje się m.in. art. 85 k.k.), w brzmieniu nadanym tą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Ł. M. został skazany m.in. wyrokiem z dnia 12 czerwca 2016 r. w sprawie
II K 937/15 na karę pozbawienia wolności, który został wydany i uprawomocnił się już po wejściu w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r., a zatem wobec skazanego znajdą zastosowanie przepisy obowiązujące po dniu 1 lipca 2015 r., a dodatkowo znowelizowane jeszcze ustawą z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 437), która weszła w życie w dniu
15 kwietnia 2016 r.

Zgodnie z treścią z art. 85 § 1 i 2 k.k. karę łączną orzeka się wówczas, gdy:

1. sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw,

2. wymierzono za te przestępstwa przynajmniej dwie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu,

3. podstawą orzeczenia kary łącznej są kary lub kary łączne wymierzone za te przestępstwa
i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k.,

Łączeniu podlegają zatem kary, które po pierwsze zostały wymierzone za dwa lub więcej przestępstw, a po drugie są to kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. Dodatkowym warunkiem orzeczenia kary łącznej jest to, że kary te, w tym także kary łączne powstałe z poszczególnych kar wymierzonych za konkretne przestępstwa muszą podlegać wykonaniu, w całości lub w części. Karą podlegającą wykonaniu jest zaś kara, która ma zostać, a nie została jeszcze wykonana i nie wymaga się, że kara ma podlegać wykonaniu w całości, a wystarczy, że jest karą podlegającą wykonaniu w części.

W niniejszej sprawie karami podlegającymi wykonaniu wobec skazanego na dzień wydania wyroku łącznego były kary objęte wyrokami Sądu Rejonowego w Goleniowie:
z dnia 12 czerwca 2014 r. w wymiarze roku i z dnia 30 marca 2016 r., sygn. II K 937/15 w wymiarze również roku. Zatem kary te podlegały łączeniu. Należy wprawdzie zauważyć, że wyrok Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 12 czerwca 2014 r., sygn. II K 994/13 zapadł przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r., a więc łączeniu podlegały kary orzeczone przed datą wejścia w życie tej ustawy i pod dniu jej wejścia w życie, to jednak gdyby stosować przepisy obowiązujące przed dniem 30 czerwca 2015 r., to kary pozbawienia wolności w sprawie II K 994/13 i II K 937/15 nie podlegałyby łączeniu, ponieważ przestępstwo objęte wyrokiem w sprawie II K 937/15 zostało popełnione w okresie od lipca 2014 r. do 16 września 2014 r., a więc już po wydaniu wyroku w sprawie II K 994/13, a jednym z warunków orzeczenia kary łącznej na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów było to żeby sprawca za żadne ze zbiegających się przestępstw nie był skazany nawet nieprawomocnym wyrokiem. Dlatego, niewątpliwie dla skazanego korzystniejsze są przepisy aktualnie obowiązujące, ponieważ pozwalają na połączenie orzeczonych wobec skazanego kar pozbawienia wolności.

Nie podlegały łączeniu kary zastępcze 5 dni oraz 2 dni aresztu za niezapłacone grzywny orzeczone wobec skazanego za wykroczenia wyrokami Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 13 lipca 2015 r., sygn. II W 750/15 i z dnia 29 marca 2016 roku,
sygn. II W 302/16, ponieważ zgodnie z art. 85 § 1 k.k. łączeniu w ramach kary łącznej podlegają jedynie kary orzeczone za przestępstwa.

Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak
810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. W myśl art. 85a k.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na uwadze powyższą regulację sąd mógł wymierzyć skazanemu karę łączną w rozmiarze od roku pozbawienia wolności (najwyższa z kar podlegających łączeniu) do 2 lat pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu).

Wymierzając karę łączną sąd może zastosować jeden z trzech systemów łączenia kar: kumulacji (kara łączna jest sumą kar jednostkowych), absorpcji (najsurowsza wymierzona kara pochłania kary łagodniejsze) oraz asperacji (kara łączną wymierzona poniżej sumy kar jednostkowych i powyżej najsurowszej z kar).

Wybierając określony system łączenia kar sąd uwzględnia relacje zachodzące pomiędzy prawomocnie osądzonymi przestępstwami, w postaci związku przedmiotowo-podmiotowego, który wyrażają kryteria dotyczące bliskości czasowej popełnienia poszczególnych przestępstw, (największy związek - gdy czyny przestępcze popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), osób pokrzywdzonych (największa ścisłość zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaju naruszonego dobra prawnego (największy związek przy tożsamości dóbr) oraz sposób działania sprawcy (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 2 lipca 2008 r., sygn. II AKa 93/08, opubl. Prok. i Pr. 2009/5/33).

Uwzględniając powyższe przesłanki sąd uznał, że w sprawie zasadnym będzie zastosowanie asperacji, zbliżonej jednak do zasady kumulacji. Przede wszystkim należało uwzględnić, że pomiędzy popełnionymi przez skazanego przestępstwami nie zachodził żaden związek przedmiotowy, ponieważ Ł. M. dopuścił przestępstw godzących w różne dobra prawne. Przestępstwo za które został skazany wyrokiem w sprawie II K 994/13 zostało skierowane przeciwko życiu i zdrowiu (czyn z art. 158 § 1 k.k.), a wyrokiem w sprawie II K 937/15 Ł. M. został skazany z przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Należy też wskazać, że pomiędzy dokonanymi przestępstwami nie zachodził związek czasowy, albowiem skazany poszczególne przestępstwa objęte wyrokami podlegającymi łączeniu popełnił w nocy 27/28 kwietnia 2013 r. i w okresie od lipca 2014 r. do 26 września 2014 r., a zatem poszczególne przestępstwa dzielił odstęp ponadto roku.

Dodać także należy, że w orzecznictwie podkreśla się, że przy wymiarze kary łącznej należy uwzględniać, że popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (wyrok SA w Łodzi z 20 września 2001 r., II AKa 154/01, Prok. i Pr. 2002, z. 4, poz. 26). Oprócz związku podmiotowego i przedmiotowego przy wymiarze kary łącznej uwzględniać należy także ocenę stopnia społecznej szkodliwości wszystkich przestępstw, za które wymierzono kary jednostkowe (por. wyrok SN z 11 grudnia 1980 r., II KR 388/80, LEX nr 21888). W ocenie sądu przy wymiarze kary łącznej jako okoliczności obciążające uwzględnić należało także warunki i właściwości osobiste skazanego, który pomimo młodego wieku był w przeszłości wielokrotnie karany za różne przestępstwa, odbywał kary pozbawienia wolności, dwukrotnie korzystał również z warunkowego zawieszenia wykonania kary. Powyższe okoliczności świadczą o znacznym stopniu zdemoralizowania skazanego i powodują, że nie było żadnego powodu by w jakikolwiek sposób premiować skazanego i ograniczać jego odpowiedzialność karną. Wszystkie powyższe okoliczności przemawiały za wymierzeniem skazanemu kary łącznej raczej na zasadzie kumulacji. Sąd nie wymierzył jednak skazanemu kary przy przyjęciu tej zasady, ponieważ uwzględnił przy wymiarze kary łącznej zachowanie skazanego w zakładzie karnym, które oceniane jest jako poprawne. Skazany nie był karany dyscyplinarnie, układa zgodne relacje ze współosadzonymi, odnosi się grzecznie do przełożonych, utrzymuje kontakt z rodziną oraz krytycznie odnosi się do popełnionych przestępstw. Wskazane wyżej okoliczności, w tym cele wychowawcze i zapobiegawcze, które kara ma spełnić wobec skazanego powodowały, że sąd wymierzył skazanemu karę łączną niższą od tej która wynikała z zasady kumulacji. Zdaniem Sądu kara łączna roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności jest karą sprawiedliwą, uwzględnia dyrektywy sądowego wymiaru kary oraz spełni swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec skazanego.

Zgodnie z art. 577 k.p.k. sąd zaliczył na poczet orzeczonej wobec skazanego kary łącznej okres odbytej do tej pory kary w sprawie II K 937/15 oraz okres 50 dni o jaki skrócono skazanemu karę orzeczoną w sprawie II K 994/13. Zgodnie z art. 576 § 1 k.k. pozostałe rozstrzygnięcia, które nie są objęte wyrokiem łącznym czyli nawiązka orzeczona w sprawie II K 994/13 będą podlegały odrębnemu wykonaniu.

Mając na uwadze treść art. 624§1 k.p.k. sąd zwolnił skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych przyjmując, iż z uwagi na sytuację majątkową skazanego i odbywanie kary w zakładzie karnym oraz brak odpłatnego zatrudnienia uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe.