Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 lutego 2016r w R. w godzinach porannych oskarżony M. K. spotkał się z J. S. i L. Ś.. Oskarżony powiedział im , że jest „interes do skręcenia” . Poinformował ich również , że zjawi się u nich wieczorem. M. K. przyszedł ponownie do J. S. przed godzina 01.00 w nocy. M. K. , J. S. i L. Ś. udali się piechotą w kierunku Zakładu Usług (...) w R. przy ul (...). Mężczyźni znali to miejsce , gdyż wykonywali tam pracę w ramach kary ograniczenia wolności. Na miejscu czekał na nich oskarżony D. K.. L. Ś. i J. S. weszli na teren zakładu , który jest ogrodzony tylko częściowo. Następnie wynieśli stamtąd 4 kompletne ławki wykonane z drewna dębowego oraz żeliwa o wartości 500 zł każda. Ławki te pozostawili M. K. i D. K. oczekującym na ścieżce koło Zakładu po czym odeszli. Za wyniesienie ławek M. K. obiecał wymienionym butelkę wódki. Ławki zostały następnie zabrane w celu przywłaszczenia przez M. K. i D. K..

/dowód: zeznanie A. M. k.2v-3,7v-8,186-187,255-255v, K. D. k.58v-59,187v,255v, L. D. k.80v-81,187-187v,255v-256, J. S. k.17,55,69,76,97,187v-188,327v-328; L. Ś. k.22,57,71,100,188v,328-328v; kserokopie rachunków k.12-14; protokół eksperymentu procesowego k.25-26; dokumentacja dotycząca wykonywanych kar ograniczenia wolności k.82-94; wyjaśnienia oskarżonego M. K. k.254v,186 ; wyjaśnienia oskarżonego D. K. k. 125,186-186v/

Oskarżony M. K. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił , że w okresie gdy doszło do kradzieży ławek wykonywał karę ograniczenia na terenie (...) w R.. Gdy wracał z pracy nie wychodził już ze swego mieszkania. W tym czasie pracowali tam również J. S. i L. Ś. (wyjaśnienia oskarżonego k.254v,186).

Oskarżony D. K. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił , że od wielu lat nie był na terenie (...) w R.. O sytuacji dowiedział się latem 2016 r gdy zjawił się u niego funkcjonariusz Policji i dokonał jego przesłuchania . W ocenie oskarżonego ani J. S. ani L. Ś. nie mieliby powodu aby go fałszywie oskarżyć (wyjaśnienia oskarżonego k. 125,186-186v).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obu oskarżonych. Wyjaśnienia te sprzeczne są z pierwotną relacją J. S. (k.17) oraz korespondującymi częściowo z tym dowodem pierwszymi wyjaśnieniami L. Ś. (k.22). Dając wiarę tym dowodom należało przyjąć ,że obaj oskarżeni celowo wyjaśniali nieprawdę aby uniknąć odpowiedzialności za zarzucone im przestępstwo.

Jak wyżej wskazano sąd podzielił pierwsze wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym przez J. S. w dniu 18.02.2016 r (k.17). Oskarżony ten w szczegółach opisał okoliczności kradzieży ławek z terenu Zakładu Usług (...) w R. . Wskazał też osoby , które brały udział w tej kradzieży i opisał ich role. Tego samego dnia J. S. podczas urządzonej wizji lokalnej wskazał policjantom miejsce skąd wraz z L. Ś. zabrał ławki oraz ścieżkę na którą zostały one wyniesione (k.26). Z wyjaśnieniami J. S. korespondują częściowo pierwsze wyjaśnienia L. Ś. złożone również 18.02.2016 r (k. 22). Podczas kolejnych przesłuchań J. S. oraz L. Ś. odwołali całkowicie swoje pierwsze wyjaśnienia. J. S. tłumaczył , że złożył wyjaśnienia w opisanym wyżej kształcie , gdyż męczył go tzw „kac” i chciał jak najszybciej opuścić Komisariat Policji (k.55). Tożsamą wersję podał L. Ś. (k.57). Obaj wyjaśniali , że nie dokonali kradzieży. Podczas kolejnych przesłuchań J. S. podał , że złożył Policji fałszywe wyjaśnienia , gdyż był straszony osadzeniem w areszcie śledczym (k.187v). Zdaniem sądu zarówno J. S. jak i L. Ś. nie potrafili w sposób logiczny wytłumaczyć powodu zmiany swych wyjaśnień w toku postępowania. Zarówno wyżej wymienieni jak i oskarżony M. K. doskonale wiedzieli ,że na terenie (...) w R. znajdują się nowe ławki dębowe . Zaobserwowali to wykonując karę ograniczenia wolności w pokrzywdzonym Zakładzie. Mężczyźni wiedzieli , że istnieje łatwy dostęp na teren Zakładu , który nie jest pilnowany nocą. Dlatego wykorzystali okazję i dokonali przedmiotowej kradzieży. Nie jest przypadkiem , że J. S. tak dokładnie opisał okoliczności tej kradzieży . Próby wytłumaczenia pierwszych , niekorzystnych dla siebie i innych oskarżonych wyjaśnień , tzw „kacem” czy też straszeniem przez Policję, nie zasługują na uwzględnienie. J. S. i L. Ś. złożyli pierwsze, zapewne szczere , wyjaśnienia nie mając czasu na głębsze przemyślenie sytuacji. Odwołanie tych wyjaśnień powodowane było najprawdopodobniej głębszą analizą sytuacji i chęcią uniknięcia odpowiedzialności karnej. Należy jeszcze wskazać , że zarówno J. S. jak i L. Ś. zostali prawomocnie skazani za dokonanie przedmiotowej kradzieży.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozostałych przesłuchanych świadków A. M. (k.2v-3,7v-8,186-187,255-255v) , K. D. (k.58v-59,187v,255v) oraz L. D. (k.80v-81,187-187v,255v-256). Świadkowie nie zaobserwowali zdarzenia , więc ich zeznania miały walor drugorzędny dla ustaleń faktycznych w sprawie.

Nie ujawniły się okoliczności nakazujące wątpić w prawdziwość i obiektywizm pozostałych ujawnionych dowodów.

Reasumując materiał dowodowy ustalono , że oskarżeni M. K. i D. K. wraz z J. S. i L. Ś. z terenu Zakładu Usług (...) w R. zabrali w celu przywłaszczenia 4 ławki ogólnej wartości 2000 zł. Czyn obu oskarżonych z uwagi na łączną wartość skradzionych rzeczy zakwalifikowano jako występek z art.278 § 1 kk.

Biorąc pod uwagę wysokość zagrożenia ustawowego za popełnienie przestępstwa z art. 278 § 1 kk , okoliczności przedmiotowe i podmiotowe popełnionego czynu oraz znaczny stopień winy sąd orzekł wobec oskarżonych na podstawie wspomnianego przepisu kary po 4 miesiące pozbawienia wolności. Pod uwagę wzięto kierowniczą rolę obu oskarżonych , którzy posłużyli się pozostałymi współsprawcami i uzyskali wartościowe ławki. Dotychczasowy tryb życia oskarżonych (karty karne k. 299-300,303-304 ) dowodzą, że lekceważą obowiązujący porządek prawny. Odbyte przez nich kary nie przyniosły spodziewanych rezultatów i nie stanowiły dla nich żadnej nauki na przyszłość. Oskarżeni aktualnie również odbywają kary pozbawienia wolności orzeczone w innych sprawach . W ocenie sądu wymierzona wobec oskarżonych kary to właściwa reakcja na ich czyn mając na względzie przede wszystkim wartość skradzionego mienia. Po stronie oskarżonych brak jest przesłanek uzasadniających warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary.

Na podstawie art.46 § 1 kk sąd orzekł wobec obu oskarżonych obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę przez nich kwot po 500 zł na rzecz pokrzywdzonego.

O kosztach obrony wykonywanej z urzędu orzeczono w myśl powołanych w pkt III oraz IV wyroku przepisów .

Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. Nr 49 poz. 223 z 1983 z późn. zm.) zwolnił oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w sprawie przejmując je w całości na rachunek

Skarbu Państwa.

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...) ;

- (...)

(...)