Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletnich K., K., M. i P. A. Z. pozwem z dnia 10 lutego 2014r. wniosła o zasądzenie alimentów na rzecz małoletnich powodów w kwocie po 500 zł miesięcznie na każdego z uprawnionych tj. w łącznej kwocie po 2000 zł miesięcznie od pozwanego P. Z. (1) (pozew k. 2-3).

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 2 lutego 2015 r. w sprawie III RC 35/14 postępowanie w niniejszej sprawie zostało zawieszone z uwagi na toczące się postępowanie o rozwód pomiędzy A. Z. i P. Z. (2) (postanowienie k. 57 akt).

Wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie z dnia 21 lipca 2015r. w sprawie III C 1369/14 został orzeczony rozwód pomiędzy A. Z. a P. Z. (1). Nadto w pkt. IV powyższego wyroku P. Z. (1) został zobowiązany do łożenia na utrzymanie małoletnich dzieci kwoty po 500 zł miesięcznie na dziecko, tj. łącznej kwoty po 2000 zł miesięcznie (wyrok rozwodowy k. 77 akt).

Następnie Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2016 r. w sprawie sygn. VI ACa 96/16 zmienił pkt. IV wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie w ten sposób, że obniżył udział pozwanego w kosztach utrzymania dzieci do kwoty po 300 zł miesięcznie na dziecko, tj. do łącznej kwoty po 1200 zł miesięcznie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie k. 206 akt VI ACa 96/16).

Następnie Sąd Rejonowy w Otwocku postanowieniem z dnia 16 grudnia 2016r. podjął zawieszone postępowanie w sprawie oraz jednocześnie umorzył postępowanie w zakresie świadczeń alimentacyjnych od P. Z. (3) na rzecz jego małoletnich dzieci za okres od 3 sierpnia 2016r. (postanowienie k. 84 akt).

Pełnomocnik pozwanego P. Z. (1) uznał powództwo do kwoty po 200 zł na dziecko, tj. w łącznej kwocie po 800 zł miesięcznie (stanowisko pełnomocnika pozwanego na rozprawie – nagranie płyta CD k. 165 akt).

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. Z. i P. Z. (1) zawarli związek małżeński w dniu 21 listopada 1998 r. Ze związku tego posiadają czwórkę małoletnich dzieci: K., K., M. i P.. Wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie z dnia 21 lipca 2015r. w sprawie III C 1369/14 orzeczony został rozwód zawartego przez nich związku małżeńskiego. Jednocześnie w pkt. IV powyższego wyroku pozwany P. Z. (1) został zobowiązany do alimentacji na rzecz małoletnich dzieci w kwocie po 500 zł miesięcznie na dziecko, tj. w łącznej kwocie po 2000 zł miesięcznie (d. odpis wyroku rozwodowego k. 77 akt). Następnie Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2016r. w sprawie VI ACa 96/16 zmienił pkt. IV powyższego wyroku rozwodowego w ten sposób, że obniżył udział pozwanego w kosztach utrzymania dzieci do kwoty po 300 zł miesięcznie na dziecko tj. do łącznej kwoty po 1200 zł miesięcznie na wszystkich małoletnich (d. wyrok Sądu Apelacyjnego k. 206 akt III C 1369/14).

W związku z w/w orzeczeniami Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie i Sądu Apelacyjnego w Warszawie, które skutkowały wydaniem przez Sąd Rejonowy w Otwocku w dniu 16 grudnia 2016r. postanowienia o umorzeniu postępowanie w zakresie świadczeń alimentacyjnych od P. Z. (3) na rzecz jego małoletnich dzieci za okres od 3 sierpnia 2016r., Sąd w niniejszym postępowaniu czynił ustalenia faktyczne odnoszące się do okresu od dnia wniesienia powództwa o alimenty do dnia 2 sierpnia 2016 r.

W powyższym okresie A. Z. (ur. (...)) początkowo zatrudniona była w firmie (...), gdzie zarabiała ok. 1460 zł netto miesięcznie. Następnie, w okresie od 14 lipca 2014 r. do 1 marca 2015r. matka małoletnich powodów pracowała jako kasjer w sklepie (...) z wynagrodzeniem w kwocie ok. 1600 zł – 1800 zł netto miesięcznie, potem zaś na stanowisku doradcy klient w sklepie (...), w wymiarze ¾ etatu za wynagrodzeniem w kwocie ok. 1500 zł miesięcznie. Następnie, do 6 maja 2016 r., A. Z. pracowała w sklepie Zakładów (...) jako sprzedawca, a potem urodziła dziecko i udała się na zasiłek macierzyński. W 2015 r. A. Z. osiągnęła dochód brutto w wysokości 22 092, 43 zł (d. umowa o pracę k. 25-26 akt III C 1369/14, informacja o składkach k. 39 – 41 akt, deklaracja PIT k. 99-109, zeznania A. Z. – nagranie płyta CD k. 113).

Pozwany P. Z. (1) (ur. (...)) z zawodu jest mechanikiem maszyn rolniczych. Do dnia 11 października 2013r. pozwany zatrudniony był w fabryce (...) na stanowisku operatora linii produkcyjnej z wynagrodzeniem w ostatnim roku w wysokości ok. 1900 -2000 zł netto miesięcznie (we wcześniejszym okresie zarobki pozwanego w w/w firmie były wyższe – w 2012 r. osiągnął przychód brutto w wysokości ponad 41 000 zł rocznie czyli ok. 2450 zł miesięcznie netto, zaś w 2011 r. osiągnął przychód brutto w wysokości 43 277, 06 zł rocznie). Następnie pozwany zarejestrowany był jako osoba bezrobotna, z tym, iż podejmował różne prace dorywcze, z których osiągał wynagrodzenie w kwocie ok. 1500-1600 zł miesięcznie. W okresie od połowy czerwca 2016 r. do połowy grudnia 2016 r. P. Z. (1) pracował w Spółce (...) w M., gdzie wycinał drzewa i czyścił rowy, osiągając wynagrodzenie w wysokości 1800-2000 zł miesięcznie. Pozwany w latach 2014 – 2016 był również współwłaścicielem (z A. Z.) działki budowlanej w W. oraz współwłaścicielem (ze swoim bratem) działki leśnej w K., z których to nieruchomości nie osiągał żadnego dochodu (d. zaświadczenie o zarobkach k. 77 akt III C 1369/14, zeznania pozwanego – nagranie płyta CD k. 165, wydruk z rachunku bankowego – k. 122-159).

P. Z. (1) zamieszkiwał razem z A. Z. do połowy czerwca 2014 r. Następnie zamieszkiwał trochę u swojej rodziny, trochę zaś w miejscu swojej pracy, np. na budowach. Na swoje wyżywienie potrzebował w tym okresie ok. 400 zł miesięcznie, zaś na pokrycie kosztów związanych z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych – ok. 300 zł miesięcznie. P. Z. (1) nadużywał alkoholu, w czerwcu 2014 r. przebywał w szpitalu z rozpoznaniem upojenia alkoholowego, był odwożony do Izby Wytrzeźwień. W listopadzie 2015 r. przebywał na oddziale urologii w związku z krwiomoczem i stanem zapalnym pęcherza moczowego (od tego czasu pozwany winien przyjmować leki, których koszt to ok. 250 zł miesięcznie), zaś w okresie grudzień 2015 r. – styczeń 2016 r. na oddziale leczenia uzależnień w szpitalu (...) w O.. Od czasu pobytu na oddziale leczenia uzależnień P. Z. (1) nie spożywa alkoholu (d. dokumentacja medyczna k. 196-197 akt III Nsm 1369/14, zeznania pozwanego – nagranie płyta CD k. 165).

W okresie zatrudnienia w firmie (...) P. Z. (1) zaciągnął pożyczkę na pokrycie wydatków związanych z otwarciem przez A. Z. działalności gospodarczej w postaci sprzedaży używanej odzieży oraz na zakup samochodu potrzebnego m.in. do prowadzenia tej działalności. Pożyczka ta była spłacana z konta bankowego, na które wpływało wynagrodzenie P. Z. (1). Rata w/w pożyczki, w okresie, gdy była ona spłacana bez opóźnień (tj. do czasu, gdy pozwany otrzymywał wynagrodzenie z pracy w firmie (...)) wynosiła ok. 500 zł miesięcznie. Po zaprzestaniu pracy w firmie (...) powstały zaległości w spłacie powyższej pożyczki. Działalność gospodarcza A. Z., na otwarcie której została zaciągnięta przedmiotowa pożyczka, została zlikwidowana przed styczniem 2014 r. (d. zeznania pozwanego – nagranie płyta CD k. 165, wydruk z rachunku bankowego – k. 122-159).

Pozwany od czerwca 2014 r. (tj. od czasu, gdy przestał zamieszkiwać wspólnie z A. Z.) do wydania wyroku rozwodowego nie spotykał się z małoletnimi powodami, rozmawiał jedynie w szkole z M. Z. (d. zeznania pozwanego – nagranie płyta CD k. 165).

A. Z. w okresie luty 2014 r. – sierpień 2016 r. zamieszkiwała razem ze swoimi dziećmi w domu stanowiącym jej własność, o pow. ok. 123 m2. Na koszty utrzymania tego domu składały się następujące kwoty: podatek od nieruchomości w kwocie 250 zł rocznie, opłata za gaz w kwocie 700 zł co dwa miesiące (w okresie grzewczym jest to kwota ok. 1000 zł), opłata za energię elektryczną w okresie letnim ok. 130 zł miesięcznie, a w okresie zimowym ok. 200 zł miesięcznie, nadto opłatę za kanalizację w wysokości ok. 280 zł co dwa miesiące oraz miesięczna opłata w wysokości ok. 55 zł za wywóz śmieci (d. akta sprawy III C 1369/14, zeznania A. Z. – nagranie płyta CD. 113).

Małoletni K. Z. (1) ur. się 17 maja 1999 r. Do czerwca 2015 r. małoletni uczęszczał do gimnazjum, a następnie przez jeden semestr do liceum policyjno – mundurowego, potem zaś do katolickiego liceum im. Świętej J. w O. (w którym wpisowe wynosiło 600 zł, zaś miesięczne czesne 500 zł). Na koszty utrzymania małoletniego K. Z. (1) w okresie luty 2014 r. sierpień 2016 r. składały się następujące kwoty: korepetycje z chemii, fizyki i matematyki – ok. 400 zł miesięcznie, odzież – ok. 100 zł miesięcznie, wyżywienie – ok. 400 zł miesięcznie, toniki, kremy do leczenia trądziku – ok. 30 zł miesięcznie, magnez – ok. 15 zł miesięcznie, espumisan – ok. 20 zł miesięcznie (od końca 2014 r.), wizyty u dermatologa – ok. 30 zł miesięcznie, udział małoletniego w kosztach utrzymania domu – ok. 150 zł miesięcznie, obiady w szkole – 1 zł miesięcznie, zakup ubrań i obuwia do treningów piłkarskich – ok. 470 zł rocznie, koszt książek - ok. 930 zł rocznie, koszt obozów sportowych – ok. 1100 zł rocznie (d. akta sprawy III C 1369/14, zeznania przedstawicielki ustawowej powoda – nagranie płyta CD k. 113).

Małoletnia K. Z. (2) ur. się 15 sierpnia 2001 r. W okresie luty 2014 r. – sierpień 2016 r. uczęszczała do gimnazjum. Na koszty utrzymania małoletniej w powyższym okresie składały się następujące kwoty: wizyty u ortodonty – 80 zł na dwa miesiące, korepetycje z języka angielskiego – ok. 200 zł miesięcznie, odzież – ok. 100 zł miesięcznie, wyżywienie – ok. 300 zł miesięcznie, udział małoletniej w kosztach utrzymania domu – ok. 150 zł miesięcznie, obiady w szkole – 1 zł miesięcznie, koszt wyprawki szkolnej oraz wycieczek szkolnych – ok. 50 zł miesięcznie, koszty środków czystości, rozrywki, leków – ok. 50 zł miesięcznie (d. akta sprawy III C 1369/14, zeznania przedstawicielki ustawowej powoda – nagranie płyta CD k. 113).

Małoletni M. Z. ur. się 27 kwietnia 2006 r. W okresie luty 2014 r. – sierpień 2016 r. uczęszczał do szkoły podstawowej. Na koszty utrzymania małoletniego w powyższym okresie składały się następujące kwoty: koszty ubrania i obuwia na trening piłkarski – ok. 40 zł miesięcznie, odzież – ok. 100 zł miesięcznie, wyżywienie – ok. 300 zł miesięcznie, udział małoletniego w kosztach utrzymania domu – ok. 150 zł miesięcznie, obiady w szkole – 1 zł miesięcznie, koszt wycieczek szkolnych – ok. 50 zł miesięcznie, koszty wyprawki szkolnej, lekarstw, środków czystości, zabawek – ok. 50 zł miesięcznie (d. akta sprawy III C 1369/14, zeznania przedstawicielki ustawowej powoda – nagranie płyta CD k. 113).

Małoletni P. Z. (4) ur. się 27 marca 2012 r. Małoletni do września 2014 r. pozostawał w domu pod opieką matki i jej rodziców, zaś następnie zaczął uczęszczać do przedszkola (opłata za w/w przedszkole to 1 zł miesięcznie, opłaty na radę rodziców to 40 zł miesięcznie, zaś koszt rytmiki to 24 zł miesięcznie). Nadto na koszty utrzymania małoletniego w okresie luty 2014 r. – sierpień 2016 r. składały się następujące kwoty: odzież – ok. 100 zł miesięcznie, wyżywienie – ok. 300 zł miesięcznie, udział małoletniego w kosztach utrzymania domu – ok. 150 zł miesięcznie, pampersy – ok. 30 zł miesięcznie, koszty lekarstw, środków czystości, zabawek – ok. 50 zł miesięcznie (d. akta sprawy III C 1369/14, zeznania przedstawicielki ustawowej powoda – nagranie płyta CD k. 113).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów – deklaracji PIT za 2013 r. (k. 29-32), zaświadczenia lekarskiego (k. 33), zaświadczenia (k. 34), odpisu skróconego aktu urodzenia (k. 35-38), informacji o składkach (k. 39-41), deklaracji PIT za 2013 r. (k. 42-46), odpisu pozwu o rozwód (k 52-54), odpisu wyroku (k. 77), deklaracji PIT pozwanego (k. 99-100), zaświadczenia (k. 101), deklaracji PIT (k. 102- 109), odpisu aktu notarialnego (k. 118-121), historii rachunku bankowego (k. 122-159), dokumentacji medycznej (k. 160), a także akt sprawy sygn. Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie III C 1369/14 oraz zeznań przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów (nagranie płyta CD k. 113) i pozwanego (nagranie płyta CD k. 165).

Zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd co do zasady uznał za wiarygodny. W szczególności Sąd dał wiarę przedstawionym przez strony dowodom z dokumentów.

Sąd odmówił natomiast waloru wiarygodności tej części zeznań A. Z. w zakresie kosztów utrzymania małoletnich powodów, w jakiej były one sprzeczne z jej zeznaniami złożonymi w toku sprawy rozwodowej. Sąd miał tu na względzie okoliczność, iż zeznając w niniejszej sprawie A. Z. odnosiła się do wydatków ponoszonym na małoletnich powodów w przeszłości, pewien czas temu (a jak powszechnie wiadomo z biegiem czasu zdarzenia z przeszłości pamięta się coraz mniej dokładnie), podczas gdy w sprawie rozwodowej relacjonowała ona o wydatkach właśnie wówczas ponoszonych; przy czym jeśli chodzi o wydatki na wyżywienie małoletnich powodów to Sąd uznał, iż także w sprawie rozwodowej A. Z. zawyżyła powyższe wydatki i przyjął (opierając się na wiedzy i doświadczeniu życiowym, a także mając na uwadze wiek małoletnich powodów), iż wydatki te w okresie luty 2014 r. – sierpień 2016 r. wynosiły po ok. 400 zł miesięcznie na małoletniego K. Z. (1) oraz po ok. 300 zł miesięcznie na pozostałych małoletnich powodów.

Sąd nie dał również wiary zeznaniom A. Z. jakoby kredyt zaciągnięty przez jej męża został przeznaczony na remont domu a ponadto na zakup alkoholu, albowiem z zeznań pozwanego wynika, że powyższy kredyt został przeznaczony na zakup samochodu i otwarcie działalności gospodarczej przez A. Z., a nadto A. Z. w czasie uzupełniającego przesłuchania przyznała, że rzeczywiście kredyt został zaciągnięty na zakup samochodu, a nadto nie kwestionowała ona, iż w przeszłości prowadziła działalność gospodarczą.

Sąd nie dał wiary również zeznaniom pozwanego jakoby przed udaniem się na leczenie odwykowe pił alkoholu przeważnie tylko w weekendy, oraz, że na alkohol wydawał jedynie ok. 100 zł miesięcznie, albowiem z zeznań A. Z. wynika, że pozwany pił alkohol częściej i wydawała na niego więcej pieniędzy, a ponadto sam pozwany przyznał, że zdarzyło mu się usnąć podczas wizyty u syna w szkole (co musiało mieć miejsce poza weekendem).

Sąd nie dał również wiary pozwanemu, jakoby nie pożyczył od swoich teściów środków finansowych skutkujących koniecznością oddania im 40 000 zł, albowiem P. Z. (1) sam przyznał, iż podpisał oświadczenie o zwrocie H. i Z. D. kwoty 40 000 zł tytułem zwrotu zaciągniętego u nich długu (w ocenie Sądu, gdyby powyższe zadłużenie faktycznie nie istniało, pozwany nie podpisałby przedmiotowego oświadczenia).

W pozostałym zakresie Sąd zgromadzonemu w sprawie materiałowi dowodowemu dał wiarę.

Sąd zważył, co następuję:

Zgodnie z dyspozycją art. 133 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Dziecko przy tym ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, którzy obowiązani są podzielić się z nimi nawet swoimi najmniejszymi dochodami. O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują w każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro). Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od różnych okoliczności natury społecznej i gospodarczej w których osoba uprawniona znajduje się. Zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle można określić potrzeby życiowe, materialne i intelektualne uprawnionego (uzasadnienie do tezy IV uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86). Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można też odrywać od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W ocenie Sądu niewątpliwym jest, iż na pozwanym ciąży obowiązek alimentacyjny względem jego małoletnich dzieci: K., K., M. i P. Z. (4). Pozwany P. Z. (1) nie kwestionował zresztą samej istoty ciążącego na nim zobowiązania alimentacyjnego, lecz kwestią sporną w niniejszej sprawie była kwota jaką winien łożyć na utrzymanie swoich dzieci.

Na usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem dzieci pozwanego składają się koszty zakupu dla nich żywności, środków czystości, odzieży, obuwia, koszty leczenia, rozrywek, a także koszty udziału małoletnich w utrzymaniu domu, w którym zamieszkują, jak również koszty związane z edukacją małoletnich.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu, w okresie luty 2014 r. – sierpień 2016 r. usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego K. Z. (1) wynosiły ok. 1350 zł miesięcznie, małoletniej K. Z. (2) – ok. 900 zł miesięcznie, małoletniego M. Z. – ok. 700 zł miesięcznie, zaś P. Z. (4) – ok. 650 – 700 zł miesięcznie. Podnieść należy, iż ustalając usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego K. Z. (1), Sąd – mając na uwadze poziom życia jego rodziców – za usprawiedliwione uznał koszty wyjazdu małoletniego na tylko jeden obóz piłkarski w roku. Ponadto Sąd, również mając na uwadze poziom życia rodziców małoletniego K. Z. (1), nie uznał za usprawiedliwione wydatki na prywatną szkołę średnią dla małoletniego – w ocenie Sądu powód bez szkody dla zdobycia odpowiedniej wiedzy i umiejętności mógł uczęszczać do szkoły publicznej (jak przeważająca większość dzieci w Polsce).

W ocenie Sądu, biorąc po uwagę wiek, zawód, a także stan zdrowia pozwanego, jak również osiągane przez niego wcześniej dochody, uznać należy, iż możliwości zarobkowe pozwanego, rozumiane jako środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych (tak np. uchwała pełnego składu (...) – Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42, wyrok SN z dnia 22 czerwca 2007 r., II UK 229/06, LEX nr 422753), w okresie luty 2014 r. - sierpień 2016 r. wynosiły ok. 2500 zł netto miesięcznie, czyli mniej więcej tyle pozwany zarabiał przeciętnie miesięcznie w 2012 r. i 2011 r. Zauważyć należy, iż wprawdzie w 2013 r., a także w kolejnych latach zarobki pozwanego były niższe, jednakże wpływ na miał problem alkoholowy pozwanego. Z drugiej strony fakt, iż w przeszłości zdarzały się miesiące, w których pozwany zarabiał nawet 3500 zł miesięcznie nie oznacza, iż tyle wynosiły jego możliwości zarobkowe, albowiem osiągniecie przez pozwanego takiego wynagrodzenia było związane z licznymi nadgodzinami i było możliwe jedynie od czasu do czasu.

W tej sytuacji, mając na uwadze, iż górną granicę świadczeń alimentacyjnych stanowią możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego, jak również mając na uwadze okoliczność, iż to pozwanego obciążała konieczność spłaty kredytu zaciągniętego w porozumieniu z A. Z. na zakup samochodu i pokrycie kosztów związanych z otwarciem przez nią działalności gospodarczej (kredyt ten został zaciągnięty na potrzeby rodziny i miał umożliwić zwiększenie jej dochodów), pozwany winien, w ocenie Sądu, w okresie luty 2014 r. – sierpień 2016 r. łożyć na każdego z małoletnich powodów alimenty w kwocie po 350 zł miesięcznie. Ustalając taką kwotę alimentów Sąd miał na względzie, iż wprawdzie koszty utrzymania starszych powodów były wyższe niż koszty utrzymania młodszych dzieci pozwanego, to jednak z drugiej strony młodsze dzieci wymagały intensywniejszych starań osobistych w zakresie ich utrzymania i wychowania (co w przedmiotowym okresie obciążało matkę małoletnich powodów).

Zdaniem Sądu powyższa kwota nie obciąża nadmiernie pozwanego, biorąc pod uwagę, iż winien on podzielić się z niepełnoletnimi dziećmi nawet bardzo skromnymi dochodami, jak również mając na uwadze, iż w powyższym okresie nie sprawował on w zasadzie żadnej osobistej opieki nad małoletnimi powodami.

Z kolei kwota żądana przez matkę małoletnich, tj. po 500 zł miesięcznie na każdego z powodów, zdaniem Sądu nie uwzględnia konieczności pozostawienia pozwanemu pewnych środków niezbędnych dla jego utrzymania.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd zasądził, za okres od 10 lutego 2014 r. do 2 sierpnia 2016 r. od P. Z. (1) na rzecz małoletnich dzieci: K. Z. (1), K. Z. (2), P. Z. (4) i M. Z. alimenty w kwocie po 350 zł miesięcznie na każdego z małoletnich, płatne do rąk matki małoletnich do 10 tego każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek raty, zaś w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

O nieuiszczonych kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 102 kpc, zaś o rygorze natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 kpc.

Orzekając w przedmiocie kosztów Sąd miał na względzie, iż po stronie powodowej występowało czterech współuczestników formalnych, reprezentowanych przez tego samego fachowego pełnomocnika procesowego. Wobec faktu, iż każdy z powodów wygrał proces w 70 %, Sąd, kierując się wyrażoną w art. 100 kpc zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, oraz mając na względzie § 6 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w zw. z § 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, zasądził od pozwanego na rzecz małoletnich powodów po 840 zł. tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Orzekając w przedmiocie kosztów Sąd miał na względzie pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy m.in. w postanowieniu z dnia 20 lipca 2012 r. sygn. II CZ 196/11, IC 2013 nr. 10, w całości podzielany przez Sąd orzekający w niniejszej sprawie, iż - w przeciwieństwie do współuczestników materialnych - każdemu ze współuczestników formalnych reprezentowanych przez tego samego profesjonalnego pełnomocnika procesowego przysługuje zwrot kosztów postępowania w pełnej wysokości (tak też SA w Lublinie w wyroku z dnia 16 lipca 2014 r. I ACa 218/14, LEX 1498956).