Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Edyta Gajgał

Sędziowie: SA Stanisław Rączkowski

SA Piotr Kaczmarek /spr./

po rozpoznaniu w sprawie

skargi wniesionej przez R. C. z dnia 2 października 2017r. w przedmiocie naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki , w sprawie V Kow 397/17/r Sądu Okręgowego we Wrocławiu

na podstawie art.430 § 1k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z dnia 16 sierpnia 2004 r. Nr 179, poz.1843; z późn. zm.)

p o s t a n a w i a

1.  pozostawić bez rozpoznania skargę R. C.;

2.  zwolnić skarżącego od obowiązku uiszczenia opłaty od przedmiotowej skargi.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2017 r. do Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu wpłynęła skarga R. C. w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Skarżący wskazał, że 21 lutego 2017 r. skierował do Sądu Okręgowego we Wrocławiu m.in. wniosek o udzielnie przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności , który do dnia sporządzenia skargi (opatrzonej datą 2.10.2017r. ) nie został rozpoznany ( w dniu 2 października 2017r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu postanowieniem o sygn.V Kow 397/17/pr nie uwzględnił wniosku skazanego – uwaga Sądu Apelacyjnego).Uznając, że w sprawie zachodzi przewlekłość postępowania skarżący domagał się:

1.stwierdzenia przewlekłości postępowania,

2. przyznania od Skarbu Państwa sumy pieniężnej w kwocie 20 000 zł.

Sąd Apelacyjny zważył:

Sąd Okręgowy we Wrocławiu przyjął skargę skazanego R. C. na przewlekłość postępowania w sprawie o udzielenie przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności ,mimo że skarga jest niedopuszczalna. Ustawą z dnia 30 listopada 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 22 grudnia 2016 r.) dokonano nowelizacji ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (określanej dalej jako „ustawa o skardze „) .W zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy , art.6 pkt.2 lit.b ustawy nowelizującej w art.2 ustawy o skardze po ust. 1a dodano ust. 1b w brzmieniu: przepisu ust. 1 nie stosuje się w sprawach, o których mowa w art. 1 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. poz. 557, z późn. zm. ^{( 4))}), chyba że dotyczą one obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki orzeczonej na rzecz pokrzywdzonego. Znowelizowany przepis art.art.2 ust.1b ustawy o skardze wszedł w życie 6 stycznia 2017r. , bez wątpienia znajdzie zatem zastosowanie w przedmiotowej sprawie , skoro postępowanie wykonawcze w przedmiocie udzielenia przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności zostało wszczęte na skutek wniosku skazanego sporządzonego 21 lutego 2017r. Treść art.2 ust.1 b ustawy o skardze nie pozostawia wątpliwości co do tego ,że z dniem wejścia w życie tego przepisu przedmiotem prawnie skutecznej skargi , wnoszonej na podstawie ustawy o skardze , nie może stać się kwestia przewlekłości postępowań wykonawczych dotyczących m.in. wykonania orzeczeń w postępowaniu karnym (art.1 § 1 k.k.w.), za wyjątkiem obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki orzeczonej na rzecz pokrzywdzonego , a więc m.in. instytucji przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności (art.153 k.k.w.) . Niezależnie od wniosków wynikających z literalnej wykładni art.2 ust.1 b ustawy o skardze , o tym ,że celem ustawodawcy było wyłączenie prawa do skargi wnoszonej na podstawie ustawy o skardze , stanowczo przekonuje treść uzasadnienia dołączonego przez projektodawcę w toku postępowania legislacyjnego (druk sejmowy nr 851 , www.sejm.gov.pl) w którym wskazano m.in.” ze względu na to, że ETPCz (Europejski Trybunał Praw Człowieka – uwaga SA) nie wymaga dopuszczalności skargi w postępowaniu wykonawczym, chyba że w postępowaniu karnym orzeczono o prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym (wyrok Wielkiej Izby ETPCz w sprawie P. przeciwko Francji z dnia 12 lutego 2004 r., skarga nr 47287/99, § 69), proponuje się w art. 2 ust. 3 regulację, zgodnie z którą „skarga o przewlekłość postępowania nie przysługuje w sprawach o których mowa w art. 1 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy, chyba że dotyczą one obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki orzeczonej na rzecz pokrzywdzonego” (art. 1 pkt 2 projektu). W sprawach wykonania kar i środków stricte karnych wystarczające są bowiem środki nadzoru administracyjnego. Ograniczenie kognicji umożliwi zarazem sprawniejsze rozpoznawanie skarg na przewlekłość co do istoty sprawy „.

W konsekwencji obowiązkiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu było odmówić przyjęcia skargi R. C. jako niedopuszczalnej z mocy ustawy (art.429 § 1 k.p.k. w z.w z art.8 ust.2 ustawy o skardze , a skoro mimo to ją przyjęto ,obligowało to Sąd Apelacyjny ,jako sąd właściwy do rozpoznania skargi , do pozostawienia jej bez rozpoznania (art.430 § 1 k.p.k. w zw. z art.8 ust.2 ustawy o skardze ).

Rozstrzygnięcie w przedmiocie opłaty (do której uiszczenia skarżący nie został wezwany wobec dostrzeżenia kwestii niedopuszczalności skargi) jest wynikiem oceny Sądu Apelacyjnego ,że w takiej sytuacji , wobec braku możliwości merytorycznego rozpoznania skargi , uzasadnione jest nie obciążanie skarżącego opłatą , analogicznie jak w przypadku kiedy skarżący taką opłatę w toku postępowania już uiścił (por. postanowienie SN z 9.10.2013r. KSP 8/13 LEX nr 1375236 „ brak możliwości merytorycznego rozpoznania skargi, które uzasadniają brak obciążania ciężarami fiskalnymi skarżącego w razie odrzucenia skargi, przemawiają za tym, aby również w przypadku pozostawienia skargi bez rozpoznania ze względu na jej niedopuszczalność z mocy ustawy, sąd zwracał z urzędu wniesioną opłatę od skargi”).