Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2017 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Piotrzkowska

Protokolant: Katarzyna Nowopolska

przy udziale oskarżyciela skarbowego z (...) Urzędu Skarbowego B. K.

po rozpoznaniu w dniach: 6 kwietnia 2017 roku, 18 maja 2017 roku, 6 lipca 2017 roku
i 12 września 2017 roku na rozprawie

sprawy J. N. , córki I. i K., urodzonej dnia (...) w G.

oskarżonej o to, że:

⚫

zawyżenie w miesiącu 01/2012r. podatku należnego o kwotę 12 131,00 oraz podatku naliczonego w kwocie 32 406,00 zł zaniżając tym zobowiązanie podatkowe za miesiąc styczeń 2012r. w kwocie 20 275,00 zł.,

⚫

zaniżenie w miesiącu 02/2012r. podatku należnego o kwotę 25 857,00 zł oraz podatku naliczonego w kwocie 6 614,00 zł zaniżając tym zobowiązanie podatkowe za miesiąc luty 2012r. w kwocie 19 243,00 zł.,

⚫

zaniżenie w miesiącu 03/2012r. podatku należnego o kwotę 11 012,00 zł oraz zawyżenie podatku naliczonego w kwocie 489,00 zł zaniżając tym zobowiązanie podatkowe za miesiąc marzec 2012r. w kwocie 11 501,00 zł.,

⚫

zaniżenie w miesiącu 04/2012r. podatku należnego o kwotę 29.292,00 zł oraz zawyżenie podatku naliczonego w kwocie 3 664,00 zł zaniżając tym zobowiązanie podatkowe za miesiąc kwiecień 2012r. w kwocie 32 956,00 zł.,

⚫

zaniżenie w miesiącu 05/2012r. podatku należnego o kwotę 73,00 zł oraz zawyżenie podatku naliczonego w kwocie 8 555,00 zł zaniżając tym zobowiązanie podatkowe za miesiąc maj 2012r. w kwocie 8 628,00 zł.,

⚫

zaniżenie w miesiącu 06/2012r. podatku należnego o kwotę 13 145,00 zł oraz podatku naliczonego w kwocie 4 429,00 zł zaniżając tym zobowiązanie podatkowe za miesiąc czerwiec 2012r. w kwocie 8 716,00 zł.,

⚫

zaniżenie w miesiącu 07/2012r. podatku należnego o kwotę 10 675,00 zł oraz zawyżenie podatku naliczonego w kwocie 1 986,00 zł zaniżając tym zobowiązanie podatkowe za miesiąc lipiec 2012r. w kwocie 12 661,00 zł.,

⚫

zawyżenie w miesiącu 08/2012r. podatku należnego o kwotę 1 475,00 zł oraz podatku naliczonego w kwocie 7 816,00 zł zaniżając tym zobowiązanie podatkowe za miesiąc sierpień 2012r. w kwocie 6 359,00 zł.,

⚫

poprzez ujęcie do rozliczenia w w/w deklaracjach VAT – 7 min. faktur z zaniżoną stawką podatku VAT wystawionych przez „I. (...) CC” Sp. z o.o. czym uszczupliła podatek VAT za okres od 01/2012r. do 08/2012r. w łącznej kwocie 120 339,00 zł

- tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. oraz art. 9 § 3 k.k.s.

o r z e k a:

I.  oskarżonego J. N. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej oskarżeniem czynu, który kwalifikuje jako przestępstwo skarbowe z art. 56 § 2 k.k.s.
w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i at. 9 § 3 k.k.s. i za to, na mocy art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 23 § 1, § 2 i § 3 k.k.s., wymierza oskarżonej karę 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na kwotę 100 zł (sto złotych) każda stawka;

II.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k., art. 113 § 1 k.k.s. oraz art. 1, art. 3 ust. 1 i art. 16 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych
(t. jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonej J. N. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 zł (sto czterdzieści złotych) tytułem wydatków postępowania oraz wymierza opłatę w wysokości 700 zł (siedemset złotych).

Sygn. akt II K 859/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. (...) (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. powstała w 2008 roku. Od dnia rejestracji spółki do 2016 roku funkcję prezesa zarządu spółki pełnił S. A., narodowości włoskiej. W tym samym okresie jego małżonka, J. N., pełniła funkcję prokurenta spółki, a nadto była zatrudniona na stanowisku dyrektora do spraw finansowych.

Dowody: odpis pełny KRS – k. 425-432 zał. 1; umowa o pracę – k. 393 zał. 1;

W ramach prowadzonego przedsiębiorstwa I. (...) (...) sp. z o.o. zajmowała się sprzedażą glazury i artykułów sanitarnych. W okresie faktycznego wykonywania działalności gospodarczej przez spółkę jej sprawami gospodarczymi zajmowała się faktycznie J. N., która decydowała o zawarciu umów, wyborze kontrahentów, wydawała polecenia zatrudnionym pracownikom, kontaktowała się z biurem rachunkowym i przekazywała mu dokumenty niezbędne do dokonania rozliczeń. S. A., który nie władał językiem polskim, przebywał na stałe na terytorium W.
i pojawiał się w siedzibie spółki kilka razy do roku.

Dowody: zeznania świadka Ł. P. – k. 6v prot. przesłuchań; zeznania świadka A. A. – k. 10v prot. przesłuchań; zeznania świadka L. G. – k. 14v prot. przesłuchań; zeznania świadka M. K. – k. 21v prot. przesłuchań;

KlienciI. (...) (...) sp. z o.o. kupowali najczęściej od spółki samą glazurę, bez jednoczesnego zamówienia montażu. Mimo to, pracownicy spółki, na polecenie J. N., wystawiali zwykle w takim przypadku fakturę VAT z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 8% obowiązującej m.in. w przypadku świadczenia usług polegających na wykonywaniu remontu i modernizacji budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym – zamiast stawki 23% stosowanej na zasadach ogólnych. Nadto, w niektórych przypadkach, pomimo faktycznego wykonania usługi montażu płytek, pracownicy spółki, na polecenie J. N., wystawiali faktury VAT z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 8% (zamiast stawki 23%), pomimo braku wykazania przez nabywców, że obiekty, w których zrealizowane zostały usługi spełniają wymogi warunkujące objęcie ich społecznym programem mieszkaniowym. Faktury
o numerach FV (...) z 25 stycznia 2012 r. (wartość netto: 21.993,51 zł, VAT: 5.058,50 zł), FV 001/02/2012 z 22 lutego 2012 r. (wartość netto: 23.577,24 zł, VAT: 5.422,76 zł) i 2/07/2012
z 3 lipca 2012 r. (wartość netto: 19.000 zł, VAT: 4.730 zł) wystawione na rzecz S. B. były fakturami „pustymi”, gdyż dotyczyły sprzedaży oraz usług faktycznie niezrealizowanych. Wystawiane omówiony wyżej sposób faktury ujęte zostały przez spółkę w deklaracjach VAT-7 dotyczących kolejnych miesięcy w okresie od stycznia 2012 roku do sierpnia 2012 roku. W efekcie, podmiot ten uszczuplił podatek od towarów i usług za ten okres w łącznej kwocie 120.339 złotych. I tak:

1)  w deklaracji za styczeń 2012 r. spółka zawyżyła podatek należny o kwotę 12.131 złotych oraz podatek naliczony o kwotę 32.406 zł, a w efekcie zaniżyła tym zobowiązanie podatkowe za miesiąc styczeń 2012r. w kwocie 20.275 zł;

2)  w deklaracji za luty 2012 r. spółka zaniżyła podatek należny o kwotę 25.857 zł oraz podatek naliczony o kwotę 6.614 zł, a w efekcie zaniżyła zobowiązanie podatkowe za miesiąc luty 2012r. w kwocie 19.243 zł;

3)  w deklaracji za marzec 2012 r. spółka zaniżyła podatek należny o kwotę 11.012 zł oraz zawyżyła podatek naliczony o kwotę 489 zł, a w efekcie zaniżyła zobowiązanie podatkowe za miesiąc marzec 2012r. w kwocie 11.501;

4)  w deklaracji za kwiecień 2012 r. spółka zaniżyła podatek należny o kwotę 29.292zł oraz zawyżyła podatek naliczony o kwotę 3.664 zł, a w efekcie zaniżyła zobowiązanie podatkowe za miesiąc kwiecień 2012r. w kwocie 32.956 zł;

5)  w deklaracji za maj 2012 r. spółka zaniżyła podatek należny o kwotę 73 zł oraz zawyżyła podatek naliczonego o kwotę 8.555 zł, a w efekcie zaniżyła zobowiązanie podatkowe za miesiąc maj 2012 r. w kwocie 8.628 zł;

6)  w deklaracji za czerwiec 2012 r. spółka zaniżyła podatek należny o kwotę 13.145 zł oraz zawyżyła podatek naliczony o kwotę 4.429zł, a w efekcie zaniżyła zobowiązanie podatkowe za miesiąc czerwiec 2012 r. w kwocie 8.716 zł;

7)  w deklaracji za lipiec 2012 r. spółka zaniżyła podatek należny o kwotę 10.675 zł oraz zawyżyła podatek naliczony o kwotę 1.986 zł, a w efekcie zaniżyła zobowiązanie podatkowe za miesiąc lipiec 2012 r. w kwocie 12.661 zł;

8)  w deklaracji za sierpień 2012 r. spółka zawyżyła podatek należny o kwotę 1 475,00 zł oraz podatek naliczony w kwotę 7.816 zł, , a w efekcie zaniżyła zobowiązanie podatkowe za miesiąc sierpień 2012 r. w kwocie 6.359 zł.

Dowody: zeznania świadka Ł. P. – k. 6v prot. przesłuchań, 46v-47; zeznania świadka A. S. – k. 10v prot. przesłuchań, 47-47v; zeznania świadka L. G. – k. 14v prot. przesłuchań, 46-46v; zeznania świadka M. K. – k. 21v prot. przesłuchań, 45v-46; zeznania świadka Z. P. – k. 25v prot. przesłuchań, 86-87; zeznania świadka K. S. – k. 27v prot. przesłuchań, 49v; zeznania świadka D. D. – k. 30 prot. przesłuchań; zeznania świadka A. W. – k. 32v prot. przesłuchań, 83v; zeznania świadka K. J. – k. 34v prot. przesłuchań; zeznania świadka T. P. – k. 36v prot. przesłuchań; zeznania świadka W. B. – k. 38v prot. przesłuchań, 48v-49; zeznania świadka I. S. – k. 66v-70 prot. przesłuchań, 47v-48; decyzje Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w G. – k. 9-188 zał. 1; protokół kontroli skarbowej – k. 227-326 zał. 1; wydruki deklaracji – k. 197-220 zał. 1; kserokopie faktur – k. 330-392 zał. 1; protokół czynności sprawdzających – k. 416-420 zał. 1;

J. N. była dotychczas czterokrotnie karana sądownie .

Dowody: karta karna – k. 38-40; odpisy wyroków – k. 62-65, 67-68

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków oraz dokumentach urzędowych i prywatnych.

Oskarżona J. N. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień. W mowie końcowej oświadczyła jednak (k. 87-87v), że nie wie skąd wynikły błędy w dokumentach i fakturach. W pewnym momencie firma tak się rozrosła, że nie była w stanie tego kontrolować. Oskarżona zaprzeczyła, by zmuszała pracowników do wystawiania dokumentów. Sąd nie dał wiary temu oświadczeniu, gdyż było ono sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a zwłaszcza
z zeznaniami świadków – pracowników i klientów spółki I. (...) (...) sp. z o.o.

Świadkowie M. K., L. G., Ł. P., A. S., Z. P. potwierdzili, że oskarżona zajmowała się sprawami gospodarczymi spółki i decydowała o wysokości stawek podatku VAT na fakturach. Ich zeznania są spontaniczne, wyczerpująca, wzajemnie się uzupełniają. W szczególności świadkowie podawali, iż wielokrotnie zdarzało się, że J. N. kazała pracownikom spółki wystawić fakturę z V. na 8%, podczas gdy dla danej transakcji obowiązywała stawka podatku VAT 23%. Na fakturze wpisywano wówczas, że wykonana została usługa montażu glazury, jednak w rzeczywistości usługi tej nie wykonywano. Zastosowanie niższej stawki VAT było niekiedy formą rabatu udzielanego klientom, by sprzedać towar.

Świadkowie K. S., A. W., W. B., B. P. i D. D., klienci którzy dokonali zakupu glazury od spółki Italia (...) sp. z o.o. według stawki podatku VAT wynoszącej 8% potwierdzili, że spółka w rzeczywistości nie świadczyła na ich rzecz usługi montażu glazury. Powyższe koresponduje z relacją pracowników wymienionej spółki i wskazuje na proceder obowiązujący w firmie prowadzonej przez oskarżoną.

Świadek I. S. opisała przebieg kontroli podatkowej przeprowadzonej
w Italia (...) sp. z o.o. Sąd dał wiarę jej zeznaniom, gdyż dotyczyły okoliczności bezspornych, nadto znajdujących oparcie w zgromadzonych dokumentach.

Sąd oparł się na również na licznych dokumentach urzędowych przywołanych
w ustaleniach faktycznych, gdyż zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, w zakresie ich kompetencji i prawem przepisanej formie. Ich autentyczność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Stanowią one obiektywne dowody zaświadczonych nimi okoliczności. Sąd nie znalazł żadnych podstaw dla podważenia ich wartości dowodowej. Na podstawie dokumentów pochodzących od organu skarbowego odtworzyć można szczegółowy i spójny obraz nieprawidłowości w wypełnianiu zobowiązań podatkowych, jakich dopuścił się J. N.. Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż Sąd nie znalazł powodu, by zakwestionować informację z karty karnej, z której wynika, że oskarżona była karana za fałszowanie dokumentów na mocy wyroku Sądu w Bolonii. J. N. przedłożyła kopię uwierzytelnionego tłumaczenia zaświadczenia „ o toczących się postępowaniach”, z którego wynika, że jej nazwisko nie figuruje w „ Skomputeryzowanym Rejestrze (...) o przestępstwach” przy „ Prokuraturze Republiki Włoskiej” (k. 82). W ocenie Sądu, treść pisma nie wskazuje zatem na to, że nie była ona karana, lecz że nie toczą się obecnie przeciwko niej postepowania karne we W..

Sąd uwzględnił również ujawnione dokumenty prywatne, wśród których szczególne znaczenie miały faktury wystawione według zaniżonej stawki podatku VAT. Zarówno oskarżona, jak i przesłuchani świadkowie nie kwestionowali tego, że I. (...) (...) sp. z o.o. wystawiła faktury o tej treści.

Ustalony stan faktyczny, zdaniem Sądu, stanowił podstawę do przypisania J. N. popełnienia przestępstwa skarbowego kwalifikowanego z art. 56 § 3 k.k.s.
w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s., zarzucanego wymienionej oskarżonej w skardze zasadniczej. Postępowanie dowodowe w sprawie wykazało, że w deklaracjach VAT-7 składanych w kolejnych miesiącach w okresie począwszy od lutego 2012 roku do września 2012 roku do (...) Urzędu Skarbowego w G., J. N. wprowadziła organ skarbowy w błąd w ten sposób, że zaniżyła zobowiązanie podatkowe spółki Italia (...) sp. z o.o. poprzez zawyżenie lub zaniżenie podatku należnego oraz zawyżenie podatku naliczonego na skutek ujęcia w tychże deklaracjach faktur
z nieprawidłową (zaniżoną) stawką podatku VAT oraz tzw. „pustych” faktur wystawionych na rzecz S. B.. Na skutek niezgodnego ze stanem rzeczywistym wypełnienia deklaracji doszło do uszczuplenia podatku VAT za okres od stycznia 2012 roku do sierpnia 2012 roku w łącznej kwocie 120.339 złotych. Wymieniona kwota nie przekroczyła 200-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2012 roku. Była to zatem kwota małej wartości w rozumieniu art. 56 § 14 k.k.s.

Przepis art. 9 § 3 k.k.s. pozwala na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej osoby, która była wprawdzie nie wypełniła osobiście znamion przestępstwa skarbowego (np. z uwagi na to, że nie była podatnikiem), lecz która pełniła określoną funkcję na rzecz podmiotu zbiorowego, ponoszącego odpowiedzialność podatkową, tj. zajmowała się sprawami gospodarczymi, a w szczególności sprawami finansowymi tego podmiotu. Zebrane dowody, a zwłaszcza zeznania świadków-byłych pracowników I. (...) (...) sp. z o.o. przekonują, że J. N., pełniąca funkcję prokurenta spółki, decydowała o jej sprawach finansowych, w tym decydowała o zawarciu umów, wydawała polecenia dotyczące sposobu wystawienia faktur itd. – przeciwieństwie do prezesa zarządu spółki – S. A., który nie miał istotnego wpływu na działalność spółki, przebywając na terenie W., a przy tym nie władał językiem polskim. W związku z tym, możliwe było pociągnięcie oskarżonej do odpowiedzialności karnoskarbowej za czyn wymieniony w akcie oskarżenia. Na czyn J. N. złożyło się wiele zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu, w następujących po sobie miesiącach, w z wykorzystaniem takiej samej sposobności, związanej ze składaniem deklaracji dla podatku VAT. Sąd uznał zatem badany czyn za czyn ciągły w rozumieniu art. 6 § 2 k.k.s.

W czasie popełnienia przez oskarżoną przypisanego jej przestępstwa skarbowego nie zachodziła jakakolwiek okoliczność wyłączająca jego kryminalną bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę J. N.. Nie była ona w szczególności ograniczona w możliwości rozpoznania znaczenia i konsekwencji swojego czynu przez chorobę psychiczną, niedorozwój umysłowy lub czasowe zaburzenie czynności psychicznych. Oskarżona jest i już w trakcie popełniania czynów była osobą dorosłą. W inkryminowanym czasie nie zaszła także czasowa niepoczytalność oskarżonej. Stopień szkodliwości społecznej czynu J. N. należy uznać za niemały. Oskarżona działała z premedytacją i doprowadziła do rzeczywistego uszczuplenia należności publicznoprawnej, której wartość, w ramach przyjętej kwalifikacji prawnej należy uznać za stosunkowo wysoką.

W punkcie I. sentencji wyroku, Sąd uwzględnił wniosek zgłoszony przez oskarżyciela skarbowego w mowie końcowej i wymierzył J. N. karę
70 stawek dziennych grzywny po 100 złotych każda stawka uznając, iż kara ta spełni należycie cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnie i jest karą sprawiedliwą za przypisany czyn.

Na niekorzyść J. N. przemawiają okoliczności decydujące przy ocenie szkodliwości społecznej czynu, a zwłaszcza wzgląd na wartość uszczuplonej należności publicznoprawnej oraz postać zamiaru. Podobnie za okoliczność obciażającą należy uznać fakt, że oskarżona była karana za przestępstwa umyślne, za czyn z art. 178a § 1 k.k. oraz czyny z art. 286 § 1 k.k., jak również za czyn polegający na fałszowaniu dokumentów – na mocy orzeczenia sądu Republiki Włoskiej. Przy czym ostatni
z wymienionych wyroków zapadł przeciwko oskarżonej przed popełnieniem czynu rozpatrywanego w niniejszym postępowaniu. Na korzyść oskarżonej przemawia natomiast fakt, że nie była ona dotąd karana za przestępstwo skarbowe.

Sąd uznał, że wniosek dotyczący wymiaru kary grzywny, sformułowany przez oskarżyciela skarbowego w mowie końcowej, zasługiwał na uwzględnienie. W ocenie Sądu orzeczona kara grzywny spełni cele kary w zakresie prewencji indywidualnej, gdyż wpłynie na oskarżoną wychowawczo. Oskarżona nie była dotąd karana za przestępstwo skarbowe. Można mieć zatem nadzieję, że nałożona na nią kara sprawi, że (...) ona swe postępowanie i w przyszłości będzie starała się należycie wykonywać ciążące na niej obowiązki podatkowe. Ilość stawek dziennych wymierzonych w ramach orzeczonej kary grzywny jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej czynu oraz stopnia jej zawinienia. Ustalając wysokość stawki dziennej, Sąd uwzględnił sytuację materialną oskarżonej, w tym brak zatrudnienia jej małżonka oraz stosunkowo niskie dochody osiągane przez oskarżoną, która jest obecnie zatrudniona na stanowisku sprzedawcy w sklepie spożywczym. Można żywić nadzieję, że zastosowana kara uczyni zadość wymaganiom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Liczba stawek dziennych wymierzonej kary grzywny za przestępstwo skarbowe jest również adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej czynu. Nie ulega wątpliwości, że J. N. jest w stanie orzeczoną grzywnę uiścić. Zasądzona kwota nie wykracza poza potencjalne możliwości zarobkowe i płatnicze oskarżonej. Wskazanej kary nie sposób również uznać za nadmiernie surową, zwłaszcza że Sąd określił stawkę dzienną grzywny na poziomie nieznacznie przekraczającym dolną granicę wskazaną w art. 23 § 2 k.k.s. (50 zł wg stanu na rok 2012).

Sąd obciążył J. N. kosztami postępowania, albowiem swoim zachowaniem przyczyniła się do ich powstania. Oskarżona osiąga stały dochód i jest osobą zdrową niemającą nikogo na utrzymaniu. Uiszczenie niewygórowanych kosztów nie będzie dla niej zatem zanadto dolegliwe.