Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2017 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Wojtaszko

Protokolant: Artur Pokojski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 16 lutego, 16 maja, 13 października 2017 r. sprawy

M. R. syna A. i I. z domu W., urodzonego (...) w N.

oskarżonego o to, że:

w bliżej nieokreślonym czasie, jednak nie wcześniej niż w okresie od stycznia 2014 roku do grudnia 2014 roku, w G., dokonał przywłaszczenia mienia w postaci pieniędzy w kwocie 5173,29 zł poprzez potrącenie ich z pensji W. O. (1) tytułem zapłaty alimentów oraz kosztów komorniczych wynikających z zajęcia wynagrodzenia za pracę oraz wierzytelności zasiłku chorobowego wydanego przez Komornika Sądowego D. G. przy Sądzie Rejonowym w Sosnowcu sygn. Kmp 105/02 na szkodę W. O. (1)

tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k.

I. w granicach zarzutu aktu oskarżenia ustalając, że oskarżony M. R. dopuścił się czterech czynów zabronionych, trzech przestępstw i jednego wykroczenia, uzupełniając opis czynów iż każdorazowo nie przelewał niżej podanych kwot z konta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. na wskazane w zajęciu wynagrodzenia za pracę oraz wierzytelności zasiłku chorobowego i wezwaniu do dokonywania potrąceń z dnia 24.02.2014 roku w sprawie Kmp 105/02 konto Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Sosnowcu D. G. i tak:

1/ popełnionego w dniu 4 września 2014 roku gdzie przywłaszczona kwota wyniosła 406,74 złotych kwalifikowanego jako wykroczenie z art. 119§1 k.w. i przy zastosowaniu art. 45§1 k.w. postępowanie za to wykroczenie umarza z uwagi na przedawnienie karalności

2/ popełnionego w dniu 25 lutego 2014 roku gdzie przywłaszczona kwota wyniosła 2.874,25 złotych kwalifikowanego jako występek z art. 284§1 k.k.

3/ popełnionego w dniu 27 czerwca 2014 roku gdzie przywłaszczona kwota wyniosła 1.261,90 złotych kwalifikowanego jako występek z art. 284§1 k.k.

4 / popełnionego w dniu 13 sierpnia 2014 roku gdzie przywłaszczona kwota wyniosła 1.360,66 złotych kwalifikowanego jako występek z art. 284§1 k.k.

i uznając, że wina i społeczna szkodliwość czynów z pkt 2-4 nie są znaczne, okoliczności ich popełnienia nie budzą wątpliwości, a oskarżony naprawił szkodę w całości, na mocy art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonego na okres próby w wymiarze roku czasu;

II. na mocy art.67§3 k.k., art.39 pkt 7 k.k. i art.43a§1 k.k. w zw. z art. 342§ 2 k.p.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000,00 (słownie: tysiąc) złotych;

III. na zasadzie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 629 k.p.k. oraz art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 685,15 (słownie: sześćset osiemdziesiąt pięć i 15/100) złotych tytułem wydatków postępowania oraz opłatę w wysokości 60 (słownie: sześćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt II K 648/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. O. (1) był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. na podstawie umowy o pracę z dnia 05.07.2013 r. zawartej na czas określony na stanowisku zbrojarz, w wymiarze pełnego wymiaru czasu pracy.

Oskarżony M. R. w spółce (...) pełnił w okresie od 2012 do sierpnia 2016 roku funkcję prezesa jednoosobowego zarządu.

Aneksem z dnia 05.07.2013 r. zmieniono miejsce wykonywania pracy świadczonej przez W. O. (2) na Szwecja G. na okres do 31.12.2014 r. Zgodnie z aneksem wynagrodzenie zasadnicze miesięczne brutto stanowiło iloczyn efektywnie przepracowanych godzin i stawki godzinowej 28,00 zł brutto oraz nagroda uznaniowa dot. pracy na rynku szwedzkim wyliczona przy zastosowaniu stawki godzinowej w wysokości 160 koron szwedzkich brutto w przeliczeniu na PLN uzależniona od ilości i jakości realizowanych robót. Stosunek pracy rozwiązano w dniu 31.12.2014 r. z upływem okresu na jaki była zawarta umowa o pracę. Świadectwo pracy sporządzono w dniu 09.01.2015 r. i w tym samym dniu wysłano pocztą. Zgodnie z treścią świadectwa W. O. (1) wykorzystał 17 dni urlopu (136 godz.), naliczono ekwiwalent pieniężny za 9 dni (72 godz.) niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego.

W. O. (1) zobowiązany był, na podstawie tytułu wykonawczego wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z 18 czerwca 2002r. w sprawie XVIII RC 2294/01, do płacenia renty alimentacyjnej. Ponieważ miał z tego tytułu zaległości, wierzyciele I. O. i A. O. wszczęli z ww. tytułu egzekucję komorniczą. W dniu 24 lutego 2014 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Sosnowcu w sprawie Kmp 105/02 dokonał w (...) Sp. z o.o. zajęcia W. O. (1) wynagrodzenia za pracę oraz wierzytelności zasiłku chorobowego i wezwał (...) Sp. z o.o. do dokonywania potrąceń. Zajęcie dotyczyło nie więcej niż 60 procent wynagrodzenia lub wierzytelności miesięcznie i spółka (...) została zobowiązana do przekazywania potrąconych kwot na wskazane konto komornika w banku (...).

Spółka (...) prowadziła ewidencję czasu pracy w formie rocznych kart pracy indywidualnej dla każdego pracownika.

Odnośnie naliczania wynagrodzeń:

- w styczniu 2014 r. W. O. (1) przepracował 185 godziny w tym 22 godziny stanowiły pracę w godzinach nadliczbowych wynikających z przekroczenia dobowego wymiaru czasu pracy. Za pracę w styczeń W. ogrodnik otrzymał wynagrodzenie w kwocie 5.633,60 (wraz z dodatkiem za nadgodziny) oraz premie (nagrodę) w wysokości 2.793,90 zł brutto. Świadczenia naliczono na liście płac za luty 2014 r. Świadczenia w kwocie 6.812,00 wypłacono w dniu 20.02.2014 r.

- w lutym 2014 r. W. O. (1) przepracował 113 godzin w tym 25 godzin stanowiły pracę w godzinach nadliczbowych wynikających z przekroczenia dobowego wymiaru czasu pracy. Za pracę za luty otrzymał wynagrodzenie w kwocie 3.507,00 (wraz z dodatkiem za nadgodziny) oraz premie w wysokości 3.523,40 zł brutto. Świadczenia naliczono na liście płac za marzec 2014 r.

- od dnia 18 lutego 2014 roku W. O. (1) przebywał na zwolnieniu lekarskim - 11 dni. Naliczono wynagrodzenie chorobowe w kwocie 940,94 zł brutto. Świadczenia pieniężne w łącznej kwocie 3.500,00 zł wypłacono w dniu 25.02.2014 r. Wyliczono potrącenie komornicze w kwocie 2.874,25 zł netto, które z polecenia oskarżonego M. R. nie zostało przelane na rachunek bankowy wskazany w zajęciu. Komornik sądowy i W. O. (1) nie zostali powiadomieni o nieprzelaniu potrącenia.

- w marcu 2014 r. W. O. (1) przebywał cały miesiąc na zwolnieniu lekarskim. Naliczono wynagrodzenie za chorobę oraz zasiłek chorobowy w łącznej kwocie 2.651,74 zł brutto oraz premię 608,03 zł brutto. Świadczenia ujęto na liście płac za miesiąc kwiecień 2014 r.. Świadczenia pieniężne w kwocie 1.310,40 zł wypłacono dniu 14.04.2014 r. Potrącenie komornicze w kwocie 1.330,42 zł netto przelano na wskazany w zajęciu rachunek bankowy w kwietniu 2014 roku.

- w kwietniu 2014 r. W. O. (1) przebywał cały miesiąc na zwolnieniu lekarskim. Naliczono zasiłek chorobowy w kwocie 2.566,20 zł. Świadczenia ujęto na liście płac za maj. Świadczenia pieniężne w kwocie 1.500,00 zł wypłacono dniu 13.05.2014 r. Potrącenie komornicze w kwocie 1.290,12 zł netto przelano na wskazany w zajęciu rachunek bankowy w lipcu 2014 roku.

- w maju 2014 r. W. O. (1) przebywał cały miesiąc na zwolnieniu lekarskim.. Naliczono zasiłek chorobowy w kwocie 2.651,74 zł brutto. Świadczenia naliczono na liście płac za czerwiec 2014 r. Świadczenia pieniężne w kwocie 883,30 zł wypłacono dniu 17.06.2014r. Potrącenie komornicze w kwocie 1.332,44 zł netto przelano na wskazany w zajęciu rachunek bankowy w lipcu 2014 roku.

- w czerwcu 2014 r. W. O. (1) przebywał cały miesiąc na zwolnieniu lekarskim. Naliczono zasiłek chorobowy w kwocie 2.566,20 zł brutto. Świadczenia naliczono na liście płac za lipiec 2014 r. Świadczenia pieniężne w kwocie 883,30 zł wypłacono dniu 27.06.2014 r. Wyliczono potrącenie komornicze w kwocie 1.261,90 zł netto które z polecenia oskarżonego M. R. nie zostało przelane na rachunek bankowy wskazany w zajęciu. Komornik sądowy i W. O. (1) nie zostali powiadomieni o nieprzelaniu potrącenia.

- w lipcu 2014 r. W. O. (1) przebywał cały miesiąc na zwolnieniu lekarskim. Świadczenie za lipiec nie zostało wypłacone. Nie okazano listy płac.

- w sierpniu 2014 r. W. O. (1) 8 dni przebywał na zwolnieniu lekarskim a 16 na urlopie wypoczynkowym. Naliczono zasiłek chorobowy w kwocie 2.651,74 zł brutto i wynagrodzenie za urlop 2.527,79 zł brutto. Świadczenia naliczono na liście płac za sierpień 2014 r. Świadczenia pieniężne w kwocie 2.621,00 zł wypłacono dniu 13.08.2014 r. Wyliczono potrącenie komornicze w kwocie 1.360,66 zł netto. które z polecenia oskarżonego M. R. nie zostało przelane na rachunek bankowy wskazany w zajęciu. Komornik sądowy i W. O. (1) nie zostali powiadomieni o nieprzelaniu potrącenia.

- we wrześniu 2014 r. W. O. (1) 27 dni przebywał na zwolnieniu lekarskim a 3 dni na urlopie wypoczynkowym. Naliczono zasiłek chorobowy w kwocie 513,24 zł brutto; premię 858,51 zł brutto i wynagrodzenie za urlop 2.160,31 zł brutto. Świadczenia naliczono na liście płac za wrzesień 2014 r. Świadczenia pieniężne w kwocie 2.184,00 zł wypłacono w dniu 04.09.2014 r. Wyliczono potrącenie komornicze w kwocie 406,74 zł netto. które z polecenia oskarżonego M. R. nie zostało przelane na rachunek bankowy wskazany w zajęciu. Komornik sądowy i W. O. (1) nie zostali powiadomieni o nieprzelaniu potrącenia.

- w październiku 2014 r. W. O. (1) przebywał cały miesiąc na zwolnieniu lekarskim. Naliczono zasiłek chorobowy w kwocie 2.309,58 zł brutto. Świadczenia naliczono na liście płac za październik 2014 r. Świadczenie w kwocie 1940,58 zł zostało przekazane W. O. (1) przelewem (...).10.2014 r.

- w listopadzie 2014 r. W. O. (1) przebywał cały miesiąc na zwolnieniu lekarskim. Naliczono zasiłek chorobowy w kwocie 2.651,74 zł brutto. Świadczenia naliczono na liście płac za listopad 2014 r. Świadczenie w kwocie 2.220,74 zł zostało przekazane W. O. (1) przelewem (...).12.2014 r.

- w grudniu 2014 r. W. O. (1) przebywał cały niesilącą na zwolnieniu lekarskim. Naliczono zasiłek chorobowy w kwocie 2.651,74 zł brutto. Do wypłaty netto 2.220,74 zł. Powyższa kwota nie została wypłacona.

Oskarżony M. R. jako prezes zarządu spółki ani żadna inna osoba ze spółki (...) nie wzywała W. O. (1) do zapłaty jakichkolwiek kwot tytułem „rozliczenia z powierzonego mienia” czy też innego tytułu, spółka nie wystawiła z tego tytułu żadnego dokumentu księgowego, wezwania, nie obciążyła W. O. (1) jakąkolwiek kwotą, nie poinformowano w jakikolwiek sposób W. O. (1), że takie roszczenie istnieją oraz w jakiej wysokości, do daty wyrokowania do faktycznego obciążenia W. O. (1) z tego tytułu nie doszło.

W dniu 28 marca 2015 roku W. O. (1) złożył w Państwowej Inspekcji Pracy drogą mailową skargę na spółkę (...) dotyczącą nierealizacji zajęcia komorniczego.

Dowód: zeznania W. O. (1) k. 4 akt postępowania przygotowawczego i k. 71v-72, J. B. k. 35v akt postępowania przygotowawczego w zw. z k.47v ,zeznania A. M. (1) k. 105v akt postępowania przygotowawczego w zw. z k. 47v; pismo PiP k. 7-11 akt postępowania przygotowawczego, odpis KRS spółki (...) k. 15-31 akt postępowania przygotowawczego, protokół kontroli PiP w spółce (...) k. 38-47 akt postępowania przygotowawczego, roczna karta ewidencji czasu, pracy, listy płac, historia operacji bankowych, zapisy na koncie k. 48-60,63-65 akt postępowania przygotowawczego, zajęcie wynagrodzenia za prac oraz wierzytelności zasiłku chorobowego i wezwanie do dokonywania potrąceń k. 61 akt postępowania przygotowawczego, pismo (...) Sp. z o.o. do komornika sądowego k. 89, 93 akt postepowania przygotowawczego, pismo komornika sądowego k.113 akt postepowania przygotowawczego i k. 63, umowa o prasce i aneksy k. 12-17, skarga k. 60 /oryginał w załączniku adresowym/, pismo ZUS z decyzją k. 64-67

Oskarżony M. R. zarówno w trakcie postępowania przygotowawczego, jak i w postępowaniu jurysdykcyjnym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił, iż od roku 2006 był prezesem zarządu firmy (...) mieszczącej się w G.. W okresie lipiec 2013r do końca grudnia 2014 roku jednym z pracowników był W. O. (1). Nie pamiętał dokładnie kiedy, ale na początku roku 2014 roku otrzymał informację od komornika D. G., że dla W. O. (1) jest wystosowane zajęcie wynagrodzenia z tytułu rat alimentacyjnych w wysokości 60% wynagrodzenia, w związku z czym wysokość rat była różna. Do firmy wpłynęło zajęcie przesłane od w/w komornika. Zgodnie treścią zajęcia wynagrodzenia oraz wierzytelności zasiłku chorobowego i wezwanie do dokonywania potrąceń, potrącał kwotę z wynagrodzenia W. O. (1) i odprowadzał ją na wskazane przez komornika konto bankowe do momentu, do czasu aż W. O. (1) złożył wniosek o urlop wypoczynkowy po zakończeniu zwolnienia lekarskiego, jednocześnie zatrudniając się w drugiej firmie na pełen etat. Nie pamiętał dokładnie ile razy odprowadził potrąconą kwotę komornikowi. Wstrzymując się z wypłatą wynagrodzenia, księgował ją jako wypłatę należna dla pana O. i część jako ratę alimentacyjną dla komornika. Pomimo tego, że księgował część jako ratę alimentacyjną dla komornika, on tych pieniędzy nie przekazywałem na konto komornika, z uwagi na to, że zobowiązania W. O. (1) względem firmy mogły przewyższać należności z tytułu zasiłku chorobowego oraz z uwagi na to, że W. O. (1) w dalszym ciągu był zatrudniony w spółce (...) i dalej mógł działać na niekorzyść spółki. Wielokrotnie rozmawiałem z W. O. (1) w kwestii wyjaśnienia jego rozliczenia się ze spółka (...) i zakończenia trwania umowy. Z jego strony nie było żadnej złej woli, ani zamiaru przywłaszczenia środków pieniężnych W. O. (1), ponieważ część wynagrodzenia była wypłacana panu O., mimo zaistniałej sytuacji. W. O. (1) w trakcie trwania urlopu, zatrudnił się w drugiej spółce na pełen etat i na to samo stanowisko, tj. jako zbrojarz, po czym poszedł na zwolnienie lekarskie w obu spółkach i to to było powodem, dla którego zaczął zabezpieczać spółkę, poprzez potrącanie pieniędzy z pensji W. O. (1), ponieważ było to dla niego podejrzane. W dniu 27 marca 2015 roku do spółki wpłynęło pismo z ZUS z prośbą o podanie danych dotyczących czasu wykonywanej pracy przez W. O. (1), jednocześnie informujące o wszczęciu postępowania przeciwko W. O. (1). Pismo to trzymało go w przeświadczeniu, że coś jest nie tak i że O. działa na niekorzyść firmy. Myślał, że ZUS zakończy tą sprawę decyzją cofającą otrzymane świadczenia oraz że O. będzie musiał zwrócić do spółki to, co spółka mu wypłaciła, podczas jego pobytu na zwolnieniu lekarskim z okresu, gdy był jednocześnie zatrudniony w dwóch spółkach. Spółka (...) od końca 2014 roku ma problemy finansowe ze względu na nierozliczenie się kontrahentów szwedzkich za wykonane prace, rachunki (...) spółki (...) na których były środki w maju 2015 roku zostały zajęte przez komornika z tytułu należności skarbowych, w związku z czym nie mógł dysponować już tymi rachunkami bankowymi.

W postepowaniu sądowym również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił m.in., że do końca lipca wszystko zgodnie z wyliczeniami przelewano na konto komornicze w związku z zajęciem komorniczym. Wypłaty tylko w części komorniczej były wstrzymane po lipcu, bodajże w sierpniu od momentu, kiedy nabrał podejrzeń, że O. podejmuje nieczystą grę ze spółką, zatrudniając się w innej spółce. Jako prezes zarządu P. musiał dbać o dobro spółki a wg niego mogło dojść do ustalenia że spółka niezasadnie wypłaca O. chorobowe i ten musiałby je zwrócić. Nie chcąc pozostawić pracownika bez środków do życia część należną pracownikowi wysyłał panu O., część komornicza była wstrzymywana do czasu wyjaśnienia sytuacji. Było dla niego podejrzane, że pracownik zatrudnia się w dwóch spółkach jednocześnie, następnie bierze zwolnienie w jednej i drugiej spółce. Zawiadomił ZUS, prosił o sprawdzenie zasadności zwolnienia lekarskiego. Takie pismo na pewno było wysłane do oddziału w G., choć nie pamiętam jego szczegółów. Sytuacja finansowa spółki pogorszyła się w 2015 roku z uwagi na wypowiedzenie kontraktów przez przedstawiciela szwedzkiego w 2015. W momencie jak komornik zajął rachunki spółki, wszystkie środki były przez niego przejęte i nie było możliwości regulowania płatności. Postępowanie ZUS było wszczęte w 2014 i przeszło na 2015 r. Na jesieni 2015 złożył rezygnację z funkcji prezesa i nie ma wpływu na politykę spółki. Jako prezes zarządu spółki w 2014 miał obowiązek dbać o dobro spółki i w związku z sytuacją O. i jego pobieraniem dwóch zasiłków chorobowych było podejrzenie, że ZUS je zakwestionuje i spółka poniesie straty. Nie korzystał ani on ani spółka z kwot wstrzymanych pokrzywdzonemu. Spółka miała płynność finansową i środki na koncie były. Kwoty, które wstrzymał były cały czas na rachunku spółki, nie założył subkonta czy też nie zabezpieczył ich w inny sposób, kwot tych po prostu nie przelano na rachunek komornika, w dacie ich wstrzymywania spółka miała środki by je przelać. Księgowość wyliczała te kwoty do wypłaty w oparciu o umowę o pracę, tak dla pokrzywdzonego jak i dla komornika. On zaś podejmował decyzję, którą część przekazać, a którą nie. Nie wstrzymywał tej części dla pokrzywdzonego, bo nie chciał go pozbawić środków do życia. Informował komornika i pokrzywdzonego, jakie kwoty są wyliczone i jak im je przekaże. Informował ich telefonicznie i mejlem. Informował o tym komornika i O.. Nie pamiętał kiedy poinformował o tym komornika i pokrzywdzonego. Korespondencja w tej sprawie była prowadzona kilkukrotnie. Pokrzywdzony od razu wiedział, że spółka nie przekazuje pieniędzy komornikowi. W sensie formalnym do końca umowy nie wezwał pokrzywdzonego do rozliczenia się z ubrań roboczych, narzędzi, itp. Nie do końca wiedział, jaka kwota powinna podlegać rozliczeniu, więc wstrzymywał przelewy należności wobec pana O. te które miały iść w związku z zajęciem, nie wie czy i ile pokrzywdzony jest winien spółce.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 160v-161v akt postepowania przygotowawczego i k. 46v-47;

Podejrzany nie był dotychczas karany. W postępowaniu sądowym naprawił szkodę w całości.

Dowód: dane o karalności k. 83; kserokopia przelewu i scan informacji sms k. 8486.

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego sprawy Sąd oparł na istotnej części dowodów . Zebrany materiał dowodowy, wskazany w ustaleniach faktycznych, jest jednorodny w tym sensie, że oceniany całościowo nie pozostawia najmniejszych wątpliwości co do winy i sprawstwa oskarżonego M. R. Sąd ustaleń w tym zakresie, jak i w zakresie stanu faktycznego dokonał w oparciu o wiarygodny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności w postaci zeznań świadków, zebranej dokumentacji.

Część ze zgromadzonych w sprawie dokumentów to dokumenty urzędowe, sporządzone przez uprawnione do tego podmioty w zakresie ich kompetencji i prawem przepisanej formie. Ich autentyczność ani prawdziwość treści nie była przez strony kwestionowana. Dlatego stanowią one obiektywne dowody stwierdzonych nimi okoliczności. Wiarygodne były również dokumenty prywatne w tym te pochodzące z (...) spółki (...) m.in. listy płac, zestawienie operacji bankowych, dwa pisma spółki (...) do komornika sądowego, sam oskarżony zresztą nie kwestionował wyliczeń wynagrodzenia W. O., kwot potrąceń, skupiając się na wykazaniu iż jego zamiarem nie było przywłaszczenie kwot jak w zarzucie oraz że do ich przywłaszczenia nie doszło. Nie miały żadnego wpływu na uznanie oskarżonego za winnego dokumenty przedkładane przez obrońcę w toku postepowania tj. korespondencja z ZUS-em, czy druga z firm we której to zatrudnienie podjął W. O. (1), czy dotyczące sytuacji finansowej spółki w 2015 roku. Wbrew intencjom obrońcy istnienie tych pism, mejli wykazuje wręcz coś przeciwnego – że niewiarygodne są twierdzenia oskarżonego, iż w podsobnej formie od samego początku tak pokrzywdzony jak i komornik sądowy byli powiadamiani przez niego czy spółkę (...) o nieprzelaniu kwot z tytułu zajęcia komorniczego. Niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego, że czynił to również telefonicznie, wszak skoro do innych podmiotów adresował pisma i mejle to oczywistym jest, że dla zabezpieczenia samego siebie i spółki uczyniłby to wobec pokrzywdzonego i komornika, a ww. czy w zeznaniach, w tym pracownica kancelarii komornika, czy sam komornik w postępowaniu przygotowawczym i sądowym odpowiadając na pytania policji i sądu, zaprzeczali aby o wstrzymywaniu przelewów i powodach byli przez oskarżonego powiadomieni.

Uwzględnienie zasługiwały zeznania W. O. (1). Brak było podstaw do odmówienia wiarygodności jego depozycjom, znalazły one potwierdzenie tak w zeznaniach innych świadków jak i dokumentach przytoczonych przy ustaleniach stanu faktycznego.

Nie było podstaw do odmowy nadania waloru wiarygodności zeznaniom pozostałych świadków, w tym A. M. (2) asesora komorniczego zatrudnionej w kancelarii komorniczej komornika sądowego D. G., jej zeznania potwierdził w odpowiedziach na zapytania organu postępowania sam komornik, co istotne w aktach komorniczych nie odleziono żadnej adnotacji by oskarżony czy spółka (...), informował o nieprzelewaniu zajęcia komorniczego i tego powodach, brak jakiegokolwiek dokumentu na ten temat.

Mając na uwadze powyższe, jedynie w części zasługiwały na uwzględnienie wyjaśnienia oskarżonego. Sąd dał wiarę jego depozycjom które korelowały z ww. uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym. Oskarżony przyznał, iż to z jego polecenia po wyliczeniu z wynagrodzenia kwot do potrącenia z tytułu zajęcia komorniczego wstrzymywał czy zakazywał przelewu ww. zajęcia. Oskarżony przyznał, iż w inkryminowanym okresie spółka miała środki by dokonywać tych wszystkich operacji. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do powodów którymi kierował się wydając te polecenia. Jego wyjaśnieniom w tym zakresie, o czym będzie w dalszej części uzasadnienia, przeczą zeznania W. O. (1), informacje pochodzące od komornika, zeznania pracownicy kancelarii komornika, jak również ustalenia kontroli PiP w spółce (...) jak i sama dokumentacja finansowa pochodząca z tej spółki. Wyjaśnienia te co do rzekomego nierozliczenia się przez pokrzywdzonego wobec spółki, zabezpieczenie roszeń spółki co do wypłaty kwot zasiłku chorobowego nie wytrzymują konfrontacji z ww. materiałem dowodowym. W ocenie Sadu stanowią one nieudolną linię obrony mająca na celu uchronienie oskarżonego przed odpowiedzialnością karną

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do niebudzącego wątpliwości wniosku, iż oskarżony swoim zachowaniem, w granicach zarzutu aktu oskarżenia, dopuścił się czterech czynów zabronionych, trzech przestępstw i jednego wykroczenia tj. dokonał przywłaszczenia mienia w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 5903,55 zł z wynagrodzenia przysługującemu W. O. (1), każdorazowo nie przelewając niżej podanych kwot z konta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., gdzie pełnił funkcje prezesa zarządu, na wskazane w zajęciu wynagrodzenia za pracę oraz wierzytelności zasiłku chorobowego i wezwaniu do dokonywania potrąceń z dnia 24.02.2014 roku w sprawie Kmp 105/02 konto Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Sosnowcu D. G. i tak:

1/ popełnionego w dniu 4 września 2014 roku gdzie przywłaszczona kwota wyniosła 406,74 złotych kwalifikowanego jako wykroczenie z art. 119§1 k.w. i przy zastosowaniu art. 45§1 k.w. postępowanie za to wykroczenie umarza z uwagi na przedawnienie karalności

2/ popełnionego w dniu 25 lutego 2014 roku gdzie przywłaszczona kwota wyniosła 2.874,25 złotych kwalifikowanego jako występek z art. 284§1 k.k.

3/ popełnionego w dniu 27 czerwca 2014 roku gdzie przywłaszczona kwota wyniosła 1.261,90 złotych kwalifikowanego jako występek z art. 284§1 k.k.

4 / popełnionego w dniu 13 sierpnia 2014 roku gdzie przywłaszczona kwota wyniosła 1.360,66 złotych kwalifikowanego jako występek z art. 284§1 k.k.

Przywłaszczenie polega na rozporządzaniu rzeczą lub też prawem majątkowym, która już uprzednio znajdowała się w posiadaniu przywłaszczającego. Przywłaszczeniem w rozumieniu kodeksu karnego jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie rzeczą ruchomą lub prawo majątkowe znajdującą się w posiadaniu sprawcy przez włączenie jej do swego majątku i powiększenie w ten sposób swojego stanu posiadania lub stanu posiadania innej osoby albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do rzeczy ruchomej uprawnień właścicielskich, bądź też przeznaczenie jej na cel inny niż przekazanie właścicielowi. Przestępstwo określone w art. 284 jest przestępstwem materialnym, do dokonania którego ustawa wymaga powstania skutku, w postaci utraty przez właściciela (posiadacza) lub osobę posiadającą inne prawo do rzeczy tej rzeczy w wyniku działania sprawcy lub utraty prawa majątkowego. Przestępstwo określone w art. 284 § 1 należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Kodeks wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel; tym celem jest włączenie cudzej rzeczy ruchomej lub cudzego prawa majątkowego do majątku sprawcy lub postępowanie z tą rzeczą albo prawem majątkowym jak z własnym w inny sposób, na przykład darowanie go innej osobie itp. Wyklucza to możliwość popełnienia przestępstwa przywłaszczenia z zamiarem wynikowym Do przyjęcia realizacji znamion przestępstwa przywłaszczenia od strony podmiotowej konieczne jest wykazanie, że oprócz obiektywnego rozporządzenia przez sprawcę cudzą rzeczą ruchomą, jego działaniu towarzyszył zamiar tzw. animus rem sibi habendi, tj. zamiar zatrzymania tej rzeczy dla siebie albo dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu i ekwiwalentu. Zamiar przywłaszczenia rzeczy, realizujący się w rozporządzeniu przez sprawcę rzeczą jak własną (animus rem sibi habendi), nie obejmuje nieuprawnionego (niezgodnego z zasadami i wolą osoby posiadającej prawa do rzeczy) wykorzystania tej rzeczy przez sprawcę, nawet jeżeli sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Warunkiem konstytutywnym odpowiedzialności za przywłaszczenie na płaszczyźnie znamion strony podmiotowej jest bowiem określony cel działania sprawcy, objęty jego świadomością i wolą, sprowadzający się do definitywnego włączenia rzeczy do majątku sprawcy. Działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej niekoniecznie musi oznaczać działanie w celu przywłaszczenia. Do istoty przywłaszczenia należy osiągnięcie celu w postaci uczynienia z cudzej rzeczy swojej własności. Skutek przywłaszczenia objęty zamiarem bezpośrednim stanowi utrata rzeczy przez osobę uprawnioną, wobec czego szkoda powstała w majątku tej osoby ma w zamierzeniu przywłaszczającego nieodwracalny charakter. Taki cel odróżnia działanie w celu przywłaszczenia od działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, która może wynikać także z niekorzystnego dla interesów pokrzywdzonego wykorzystania cudzego mienia i materializować się w każdej innej formie niż przywłaszczenie.

Zdaniem Sądu w świetle powyższych dowodów, nie budzi wątpliwości, iż M. R. dopuścił się czynu jednakże w innej formie niż zarzucanego mu aktem oskarżenia co znalazło swe odzwierciedlenie w pkt I wyroku. Sąd nie miał żadnych wątpliwości, że każdorazowo oskarżony zrealizował znamiona strony przedmiotowej i podmiotowej występku przywłaszczenia z art. 284§1 k.k., m.in., że działał z zamiarem bezpośrednim. Ani oskarżony jako prezes zarządu spółki ani żadna inna osoba ze spółki (...) nie wezwała W. O. (1) do zapłaty jakichkolwiek kwot tytułem „rozliczenia z powierzonego mienia” czy też innego tytułu, spółka nie wystawiła z tego tytułu żadnego dokumentu księgowego, wezwania, nie obciążyła W. O. (1) jakąkolwiek kwotą co mogłoby usprawiedliwiać dokonanie potrącenia czy zatrzymania celem zabezpieczenia roszczeń, nie poinformowano w jakikolwiek sposób W. O. (1), że takie roszczenie istnieje oraz w jakiej wysokości. Nadto nawet w dacie rozprawy oskarżony nie potrafił wskazać na wysokość potencjalnej kwoty z tego tytułu, a co istotne do faktycznego obciążenia W. O. (1) z tego tytułu nigdy nie doszło. Co do faktu zatrudnienia się przez W. O. (1) w innej spółce, to miało to miejsce dopiero w sierpniu 2014 roku – a do wstrzymywanie przez oskarżonego przelewu kwot doszło już w lutym i czerwcu 2014 roku. Oskarżony wyjaśniał nadto, iż przed lipcem nie wstrzymywał przelewów potrąceń zgodnie z zajęciem komorniczym, co jest sprzeczne z dokumentacją. Jedynie w kwietniu i lipcu dwukrotnie dokonano przelewu kwot potrąceń na rachunek komornika sądowego. Oskarżony polecając każdorazowo j.w. wstrzymanie przelewania potrąconej zgodnie z zajęciem komorniczym kwoty na rachunek komornika nie informował o tym fakcie tak W. O. (1) jak i komornika prowadzącego p –ko niemu egzekucję. W aktach komorniczych nie ma żadnej adnotacji aby takie informacji zostały przekazane komornikowi, a w ocenie Sądu nie budzi wątpliwości że gdyby oskarżony rzeczywiście o tym informował komornika, nawet telefonicznie, to ten czy jego pracownicy odnotowaliby to w swej dokumentacji. Oskarżony polecał przelewać W. O. (1) pozostałe po potrąceniu kwoty, jednocześnie ukrywał przed nim wstrzymywanie przelewania potrąconych kwot, pokrzywdzony pozostawał w przeświadczeniu, iż zajęcie komornicze jest realizowane, dowiedział się o tym przypadkiem dopiero w 2015 roku i niezwłocznie 28 marca 2015 roku mejlem powiadomił o tym PiP prosząc o zweryfikowanie tego. Gdyby oskarżony faktycznie kierował się powodami przedstawionymi w swych wyjaśnieniach, to czemuż nigdy nie wstrzymał, choćby częściowo, W. O. (1) przelewu wynagrodzenia w kwocie po dokonanym potrąceniu, przelewając przy tym kwoty zajęcia. Oskarżony ani jego obrońca nie przedstawili żadnego dokumentu czy to w formie pisemnej czy elektronicznej dotyczącego wezwania oskarżonego do rozliczenia się ze spółką, czy też informującego tak pokrzywdzonego jak i komornika sądowego o wstrzymaniu przelewów na konta komornika oraz tego powodów. Oskarżony i obrońca przedłożyli zaś szereg dokumentów, w tym mejli, w tym te kierowane do komornika po otrzymaniu zajęcia i rozwiązaniu z W. O. (1) umowy o pracę /vide k. 89 i 93 akt postępowania przygotowawczego/ które wskazują, jak również zasady logiki, iż spółka działała profesjonalnie i z całą pewnością tak oskarżony jak i pracownicy spółki nie pozwolili by sobie jedynie na wykonanie rozmów telefonicznych w temacie tak rozliczenia pokrzywdzonego jak wstrzymywania przelewania potrąconych tytułem zajęcia kwot z wynagrodzenia, z bardzo prostego powodu – po takich rozmowach nie pozostaje ślad, a rozmówca może zawsze zaprzeczyć, tyle tylko że komornik sądowy nie miał ku temu żadnych powodów. Wyliczone jak w punkcie I wyroku, przysługujące i należące do W. O. (1) z tytułu wynagrodzenia czy zasiłku chorobowego, kwoty potrąceniu zgodnie z zajęciem komorniczym /vide listy płac k. 50-60 akt postepowania przygotowawczego/ nie zostały też przelane przez spółkę na odrębne konto, subkonto spółki, jak i nie zostały złożone do depozytu sądowego, lecz pozostały w majątku spółki i zostały wydatkowane przez spółkę na inne cele, co wyczerpuje znamiona strony przedmiotowej przestępstwa przywłaszczenia. Dla bytu przypisanych występków żadnego znaczenia nie mają późniejsze problemy finansowe spółki, zajęcie jej kont w sierpniu 2015 roku, albowiem w dacie wstrzymywania przelewów na konto komornika spółka takimi środkami dysponowała – co przyznał m.in. sam oskarżony. Wskazać również należy, iż karty płac spółki jak i ustalenia PiP nie potwierdzają wyjaśnień oskarżonego. Do nieprzelewania na konto komornika kwot potrąceń doszło już bowiem przed lipcem i sierpniem 2014 roku, kiedy to oskarżony miał powziąć informacje o zatrudnieniu W. O. (1) w czasie urlopu czy zwolnienia lekarskiego w innej firmie. Tak więc nieprawdziwe są wyjaśnienia oskarżonego iż do sierpnia zajęcie komornicze było co miesiąc realizowane. W lipcu 2014 roku doszło do przelania na rachunek komornika łącznej kwoty 2622,56 zł. Nadto wstrzymana, de facto przywłaszczona, w sierpniu, wrześniu 2014 roku do przelania tytułem zajęcia komorniczego kwota była znacząco mniejsza niż wypłacony W. O. (1) zasiłek chorobowy. W miesiącach październiku i listopadzie wypłacono pokrzywdzonemu całe kwoty wyliczonego zasiłku chorobowego, nie dokonano żadnych potrąceń. Przez zajęcie wynagrodzenia czy też wierzytelności z tytułu zasiłku chorobowego od pracodawcy rozumie się nie tylko fizyczne przejęcie od pracodawcy określonej kwoty stanowiącej część wynagrodzenia pracownika, ale także samo potrącenie mu z wynagrodzenia kwoty w wysokości zajęcia, jest to też czynność techniczna. Po „wyliczeniu” pracownikowi na liście płacy wynagrodzenia tj. należnych jemu środków pieniężnych, nie należą one już do pracodawcy, należą do pracownika, powinnością zaś pracodawcy przy zajęciu wynagrodzenia jest jedynie obliczyć wysokość kwoty zajęcia, pobrać ją i wpłacić ją na rachunek komornika.

W rozpoznawanej sprawie brak było podstaw do przyjęcia, iż w całym inkryminowanym okresie oskarżony działał w warunkach art. 12 k.k. i stąd też zakwalifikowano poszczególne zachowania opisane w pkt I wyroku jako odrębne czyny zabronione. Nadto przestępstwo z art. 284 k.k. nie należy do kategorii „przestępstw trwałych” co pozwoliłoby również na potraktowanie wszystkich zarzucanych zachowań jako jeden czyn zabroniony.

W pkt I podpunkcie 1/ wobec ustalenia, iż przywłaszczona kwota wyniosła 406,74 złotych czyn ten zakwalifikowano jako przywłaszczenie z art. 119§1 kodeksu wykroczeń, albowiem kwota ta nie przekroczyła 1/4 minimalnego wynagrodzenia za pracę w dacie orzekania. Skoro zaś ww. wykroczenia oskarżony dopuścił się w dniu 4 września 2014 roku to zgodnie z art. 45§1 k.w. doszło do przedawnienia karalności tego czynu.

Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia, iż w czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanych wyrokiem czynów, zachodziła jakakolwiek okoliczność wyłączająca jego kryminalną bezprawność. Nie budzi również wątpliwości możliwość przypisania M. R. winy w zakresie popełnionego przypisanych czynów. Biorąc pod uwagę pełną poczytalność oskarżonego, świadomość bezprawności czynów oraz jego wiek i stopień doświadczenia życiowego, popełniony przez niego czyny należy uznać za zawinione.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów, Sąd uznał, iż nie jest on znaczny. Niewątpliwie pokrzywdzony na skutek zachowania oskarżonego narażony był na zwiększenie zaległości alimentacyjnych a nawet na możliwość wszczęcia postepowania karnego o czyn z art. 209§1 k.k., wszak był przeświadczony, iż zajęcie komornicze wynagrodzenia w spółce (...) jest realizowane i pieniądze wpłacane na konto komornika. Z drugiej zaś strony łączna kwota przywłaszczona przez oskarżonego również nie była mała i wyniosła 5903,55 zł. Oskarżony w toku postępowania sądowego naprawił jednak szkodę w całości.

Uznając, iż zarówno wina, jak i stopień społecznej szkodliwości przypisanych czynów z art. 284§1 k.k. nie są znaczne, a okoliczności ich popełnienia nie budzą wątpliwości, Sąd postanowił skorzystać z dobrodziejstwa w postaci warunkowego umorzenia postępowania. Analizując okoliczności niniejszej sprawy, Sąd przyjął, iż zachodzą przesłanki do zastosowania instytucji z art. 66 § 1 k.k. Rozważając kwestię warunkowego umorzenia postępowania Sąd miał na uwadze postawę oskarżonego, który nie był karany za popełnienie przestępstwa, naprawienie w całości szkody, a także jego dotychczasowy sposób życia. W stosunku do oskarżonego istnieje zatem pozytywna prognoza kryminologiczna, która uzasadnia nie wymierzanie mu kary za przypisane występki. Przestępstwo określone w art. 284 § 1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3, co oznacza, iż spełniona została przesłanka z art. 66 § 2 k.k., pozwalającego na zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania jedynie do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Umarzając warunkowo postępowanie karne, Sąd wyznaczył oskarżonemu roczny okres próby, uznając, iż będzie on odpowiedni dla zweryfikowania postawionej wobec niego pozytywnej prognozy kryminalistycznej.

Na podstawie art.. 67 § 3 k.k., art. 39 pkt 7 k.k. i art. 43a § 1 k.k. Sąd uznał, iż zasadnym jest zobowiązanie oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 1.000,00 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Zobowiązując oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego Sąd wziął pod uwagę jego możliwości majątkowe oraz zarobkowe, a przy jego wymiarze kierował się głównie koniecznością uczynienia zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także jego aspektem wychowawczo-dyscyplinującym względem oskarżonego, któremu przypisano dopuszczenie się 3 występków.

Wobec braku podstaw do zwolnienia podejrzanego do uiszczania kosztów procesu, Sąd na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k., art. 629 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 685,15 zł tytułem wydatków postępowania oraz opłatę w najniżej możliwej kwocie, tj. 60 zł. Oskarżony nie znajduje się w trudnej sytuacji osobistej, ani materialnej, dlatego uiszczenie wskazanych wyżej wydatków oraz opłaty nie będzie dla niego zbyt uciążliwą dolegliwością finansową.