Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Elżbieta Domagalska

Protokolant – sekr. Oksana Mądra, asyst. sędz. Julita Danowska-Suchocka, st. sekr. sąd. Anna Żebrowska, st. sekr. sąd. Urszula Ekstowicz, sekr. Anna Gasińska

w obecności Prokuratora Prok. Rej. w G. Piotra Murzynowskiego, Prokuratora Prok. Rej. w G. Urszuli Bolik, Prokuratora Prok. Rej. w G. Janusza Wałach, Asesora Prok. Rej. w G. Andrzeja Zagraba

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 25.05.2016r., 28.09.2016r., 23.11.2016r., 11.01.2017r., 13.02.2017r., 12.04.2017r., 10.05.2017r. sprawy

P. W. s. S. i E. z d. K., ur. (...) G.

oskarżonego o to, że:

I.  W dniu 7 lipca 2015r. około godz. 20.00 po drodze krajowej (...) na trasie C.-R. znajdując się w stanie nietrzeźwości (o zawartości 0,79mg/l, 0,74mg/l, 0,76mg/l) alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...) i jednocześnie nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem sygn. akt IIK 411/14 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości

tj. o czyn z art. 178a§4kk

II.  W dniu 26 lipca 2015r. około godz. 22.00 na ul. (...) w R. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) nie stosując do orzeczonego w dniu 17 grudnia 2014r. przez Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem sygn. akt IIK 411/14 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym

tj. o czyn z art. 244kk

III.  W nocy 21-09-2015r. w G. na ul. (...) z domu oznaczonego numerem 22 zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 20000zł na szkodę K. L. przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 278§1kk w zw. z art. 64§1 kk

IV.  W dniu 8-11-2015r. w G. na ulicy (...) z domu oznaczonego numerem 22 zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 150zł, kurtkę z zawartością dowodu rejestracyjnego samochodu m-ki F. (...), klucz do w/w pojazdu oraz do garażu, dowód osobisty i prawo jazdy tj. mienie o łącznej wartości nie mniejszej niż 280zł na szkodę K. L., pieniądze w kwocie 160zł na szkodę L. W. przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 278§1kk w zb. z art. 275§1kk w zw. z art. 11§2kk w zw. z art. 64§1kk

1.  Oskarżonego P. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt I i za to na podstawie art. 178a§4 kk skazuje go na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 42§3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

3.  Na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

4.  Oskarżonego P. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt II i za to na podstawie art. 244 kk skazuje go na karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności.

5.  Oskarżonego P. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt III i za to na podstawie art. 278§1 kk w zw. z art. 64§ 1 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 278§1 kk wymierza mu karę 1 (jeden) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 46§1 kk zasądza tytułem obowiązku naprawienia w całości wyrządzonej przestępstwem szkody od oskarżonego na rzecz osoby uprawnionej E. L. reprezentującej prawa pokrzywdzonego K. L. kwotę 20.000 (dwadzieścia tysięcy) złotych.

6.  Oskarżonego P. W. odnośnie zarzucanego mu czynu w pkt IV uznaje za winnego tego, że:

a)  W dniu 8 listopada 2015r. w G. na ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dowodu osobistego i prawa jazdy oraz dowodu rejestracyjnego samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) na szkodę K. L., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. czynu z art. 275§1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na podstawie art. 275§1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 275§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności,

b)  W dniu 8 listopada 2015r. w G. na ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 150 zł, kurtki wartości 100 zł, klucza do samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) i klucza do garażu na szkodę K. L. oraz pieniędzy w kwocie 160 zł na szkodę L. W., tj. mienia o łącznej wartości 410 zł i czyn ten kwalifikuje z art. 119§1 kw i za to na podstawie art. 119§1 kw skazuje oskarżonego na karę 20 (dwadzieścia) dni aresztu oraz na podstawie art. 119§4 kw tytułem zapłaty równowartości ukradzionego mienia zasądza od oskarżonego na rzecz E. L. reprezentującej prawa pokrzywdzonego K. L. kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych i na rzecz pokrzywdzonego L. W. kwotę 160 (sto sześćdziesiąt) złotych.

7.  Na podstawie art. 85§1 i §2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk łączy orzeczone jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu karę łączną 2 (dwa) lat i 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności.

8.  Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 25 listopada 2015r. godz. 11:30 do dnia 26 listopada 2015r. godz. 16:35.

9.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz. adw. B. N. tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu kwotę 1008 (jeden tysiąc osiem) złotych powiększoną o kwotę 231,84 (dwieście trzydzieści jeden 84/100) podatku VAT, tj. łącznie kwotę 1239,84 (jeden tysiąc dwieście trzydzieści dziewięć 84/100) złotych.

10.  Na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 447/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. W. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie IIK 411/14 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Wyrokiem tym, który uprawomocnił się dnia 25 grudnia 2014r. został wobec niego orzeczony między innymi zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres dwóch lat z zaliczeniem okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 17 sierpnia 2014r.

W dniu 7 lipca 2015r. około godziny 20:00 P. W. prowadził drogą (...) na trasie C. – R. samochód osobowy marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Jechali z nim tym samochodem R. K. siedzący na miejscu pasażera z przodu pojazdu oraz Ł. W. siedzący z tyłu. P. W. kierował tym samochodem znajdując się w stanie nietrzeźwości. W tym czasie funkcjonariusze KPP w G. R. G. i P. B. pełniąc służbę w patrolu zmotoryzowanym stali radiowozem oznakowanym przy wyjeździe ze stacji benzynowej znajdującej się na początku miejscowości R.. W pewnym momencie zauważyli jadący drogą (...) samochód O. (...), a gdy ten zbliżył się do nich zauważyli, że kieruje tym samochodem znany im P. W.. Widząc to i wiedząc, iż P. W. ma orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, funkcjonariusze ci włączyli sygnały świetlne i ruszyli za tym pojazdem celem zatrzymania go. Jednakże kierujący samochodem P. W. nie reagował na te sygnały i jechał dalej, następnie skręcił w drogę wjazdową na teren ogródków działkowych i zatrzymał pojazd w pobliżu jeziora O.. Jadący cały czas za nim funkcjonariusze Policji R. G. i P. B. zatrzymali radiowóz za samochodem O. (...) i kiedy P. W. wysiadł z niego dokonali zatrzymania go do kontroli. Przeprowadzone badanie alkometrem wykazało, że P. W. był w stanie nietrzeźwości o zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu wynoszącej 0,79 mg/l o godz. 20:43, 0,74 mg/l o godz. 20:45 i 0,76 mg/l o godz. 21:01.

P. W. w dniu 26 lipca 2015r. około godziny 22:00 prowadził w R. należący do H. B. zamieszkałego w miejscowości J. samochód osobowy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Jechał on tym pojazdem ulicą (...) zbliżając się do ronda przy Placu (...). W tym czasie na rondo to od strony G. wjechali radiowozem oznakowanym pełniący tego dnia służbę funkcjonariusze KPP w G. P. B. i W. S.. Kiedy jadący rondem radiowóz zbliżył się do samochodu S. (...) funkcjonariusze zobaczyli, że samochodem tym kieruje P. W.. Mając świadomość, iż został orzeczony wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych funkcjonariusze postanowili zatrzymać go i w tym celu zawrócili na rondzie i włączając sygnały świetlne oraz dźwiękowe udali się w pościg za samochodem prowadzonym przez P. W.. Ten jednak nie zatrzymał się tylko kontynuował ucieczkę jadąc ulicą (...) w stronę G.. Następnie w miejscowości T. wyłączył światła samochodu i skręcił w drogę gruntową, a potem w drogę leśną, gdzie funkcjonariusze stracili go z pola widzenia.

W G. przy ulicy (...) mieszkał niepełnosprawny K. L. i opiekujący się nim L. W.. K. L. sprzedał należącą do niego nieruchomość Ł. S. i kwotę 20.000 zł z uzyskanej za nią zapłaty trzymał w domu w łóżku, w którym sypiał. W nocy 21 września 2015r. zadzwonił dzwonkiem do drzwi domu K. L. P. W. i kiedy L. W. otworzył te drzwi P. W. wszedł do środka, skierował się prosto do leżącego w łóżku K. L. i zabrał schowane w tym łóżku pieniądze w kwocie 20.000 zł po czym uciekł.

W dniu 8 listopada 2015r. około godziny 16:00 zapukano do drzwi wejściowych domu K. L. przy ulicy (...) w G.. Kiedy L. W. otworzył te drzwi wszedł do domu P. W. i z nim inny nieustalony mężczyzna. Po wejściu P. W. zabrał klucze znajdujące się w zamku drzwi wejściowych i poszedł do pokoju, gdzie leżał w łóżku K. L., a towarzyszący mu mężczyzna do kuchni. P. W. zażądał od K. L., by dał mu dokumenty od swojego samochodu i pieniądze, a gdy ten odpowiedział, że nie ma pieniędzy, zaczął przeszukiwać szafki i szuflady regału i zabrał znajdujące się tam pieniądze w kwocie 50 zł oraz klucz do samochodu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należącego do K. L.. Następnie przesunął łóżko z leżącym na nim K. L. i zabrał schowane tam 100 zł. Przeszukał też kieszenie L. W. i zabrał mu znalezione w nich 160 zł. Następnie P. W. udał się do kuchni, gdzie przeszukał szafki, a potem ze swoim kolegą przeszukiwali pokoje na piętrze. Dowód rejestracyjny należącego do K. L. samochodu marki F. (...) oraz jego prawo jazdy i dowód osobisty znajdowały się w kieszeni jego kurtki o wartości 100 zł wiszącej na krześle i P. W. zabrał tę kurtkę wraz ze wskazanymi wyżej dokumentami. Kiedy ze swoim kolegą opuszczał dom to z zabranych wcześniej kluczy oddał na prośbę L. W. klucz do domu zatrzymując sobie klucz do garażu K. L..

P. W. był wcześniej wielokrotnie karany za przestępstwa, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 19 grudnia 2012r. w sprawie IIK 303/12 za przestępstwo z art. 278§1 i 5 kk w zb. z art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 279§1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności i za przestępstwo z art. 291§1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczoną tym wyrokiem karę łączną 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności odbywał w okresie od dnia 17.01.2012r. do dnia 25.01.2012r., od dnia 30.01.2012r. do dnia 07.02.2012r., od dnia 17.02.2012r. do dnia 05.03.2012r. i od dnia 17.07.2013r. do dnia 20.05.2014r.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o zeznania świadków P. B. k.69, 64-65, R. G. k.69, 62-63, W. S. k.123v-124, 121-122, R. K. k.123v, 119-120, Ł. W. k.69v-70, 66-67, H. B. k.43v-44, 38-39, K. L. k.160-161, 162-163, 164-165, L. W. k.42v-43, 31-32, 33-35v, 36-37, tablicę poglądową k.11-12 zbiór A, protokół badania stanu trzeźwości k.2 zbiór A, odpis wyroku SR w Giżycku w sprawie IIK 411/14 k.15 zbiór A, informację z K. k.53, 136, odpisy wyroków k.34-36 zbiór A.

Oskarżony P. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów (k.22-24, 62-63 zbioru A, k.18-19, 40-41 zbioru A, k.92). Wyjaśnił, że w dniu 7 lipca 2015r. to nie on a R. K. prowadził samochód O. (...). Podał, iż nie jechał nigdy samochodem marki S. (...). Zaprzeczył jakoby miał dokonać kradzieży na szkodę K. L. i L. W. twierdząc, że w ogóle go w domu K. L. nie było.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego przeczy im bowiem zebrany w sprawie materiał dowodowy. Z zeznań świadków R. K. i Ł. W., którzy jechali wraz z oskarżonym w dniu 7 lipca 2015r. samochodem O. (...) jednoznacznie wynika, iż to P. W. prowadził wówczas ten pojazd. W zgodności z ich relacjami pozostają zeznania świadków P. B. i R. G. – funkcjonariuszy KPP w G., którzy widzieli oskarżonego kierującego tym samochodem. Sąd dał wiarę relacjom wszystkich tych świadków, bo były zgodne i pochodziły od osób obcych wobec oskarżonego, które nie miały żadnych powodów, by zeznawać nieprawdziwie narażając się przy tym na odpowiedzialność karną. Z tych samych powodów Sąd dał wiarę zeznaniom świadków P. B. i W. S. co do prowadzenia przez oskarżonego samochodu S. (...) w dniu 26 lipca 2015r. Relacje ich nie budzą żadnych wątpliwości. Mieli oni możliwość zaobserwowania kierującego tym pojazdem oskarżonego zarówno na rondzie przy Placu (...) w R., jak i wtedy gdy prowadząc za nim pościg zrównali się radiowozem z jego samochodem. Z zeznaniami tych świadków korespondują relacje świadka H. B., z których wynika, że w dniu tym oskarżony prowadził jego samochód S. (...). Jego zeznania były jasne, logiczne, nie budziły żadnych wątpliwości i Sąd dał im wiarę.

Sąd dał też wiarę zeznaniom świadków K. L. i L. W.. Wynika z nich, iż oskarżony w dniu 21 września 2015r. dokonał w domu K. L. kradzieży 20.000 zł na jego szkodę. K. L. znał oskarżonego od czasów jego dzieciństwa i żadnych wątpliwości nie budzi fakt, że rozpoznał go na zdjęciu podczas okazania mu tablicy poglądowej. Rozpoznał oskarżonego tam także świadek L. W.. Nie ulega wątpliwości, że K. L. był w posiadaniu kwoty 20.000 zł, potwierdzają to zeznania świadka Ł. S., któremu sprzedał nieruchomość (k.44-44v, 40-41). Z zeznań tego świadka nadto wynika, iż K. L. mówił mu, iż te pieniądze ukradł mu W. i wiedział który to W. go okradł. Nie budzą też wątpliwości zeznania świadków K. L. i L. W. odnośnie przebiegu wizyty oskarżonego w domu K. L. w dniu 8 listopada 2015r. Z relacji tych jednoznacznie wynika, iż w dniu tym oskarżony dokonał zaboru w celu przywłaszczenia należących do K. L. pieniędzy w kwocie 150 zł, kurtki wartości 100 zł, klucza do samochodu F. (...) i klucza do garażu oraz dowodu osobistego, prawa jazdy i dowodu rejestracyjnego samochodu F. (...), a także należących do L. W. pieniędzy w kwocie 160 zł. Sąd dał wiarę ich zeznaniom, bo korespondowały ze sobą, a osoby te nie były skonfliktowane z oskarżonym i nie miały żadnych powodów, by oskarżonego pomawiać o czyny, których się nie dopuścił narażając się przy tym na odpowiedzialność karną.

Za wiarygodne też uznano zeznania świadka M. F. choć niewiele wniosły one do sprawy (k.69v). Wynika z nich, że był on w nocy 21 września 2015r. z polecenia dyżurnego KPP w G. na interwencji w domu K. L. z powodu zgłoszonej kradzieży dość wysokiej kwoty pieniędzy i sporządził z tej interwencji notatkę urzędową. Wiarygodne też były choć niewiele wniosły do sprawy zeznania świadka M. J. (k.68v, 27-28). Potwierdziła ona, iż w dniu 9 listopada 2015r. była na interwencji w domu K. L. w związku z kradzieżą i sporządziła z tej interwencji notatkę urzędową.

Niewiele także wniosły do sprawy zeznania świadka E. L. - córki K. L. (k.43). Wynika z nich, że K. L. mówił jej matce, iż sprzedał nieruchomość i uzyskane pieniądze miał zamiar dać córkom.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka S. W. – brata oskarżonego (k. 142-142v). Twierdził on, że oskarżony w dniu 26 lipca 2015r., o który pytali go funkcjonariusze Policji, od godziny 20:00 do następnego dnia rano przebywał z nim w domu w C. i nigdzie nie wychodził. Podał, iż samochód O. (...) oskarżony prowadził jedynie po polach, a kiedy miał zamiar jechać drogą to wtedy samochodem tym kierował R. K.. Relacje te stoją w sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami świadków P. B., R. G., W. S., R. K. i Ł. W.. W ocenie Sądu zeznania świadka S. W. były nieszczere i zostały złożone na potrzeby przyjętej przez oskarżonego linii obrony.

Nic nie wniosły do sprawy zeznania świadka K. K. (k.142v-143). Wynika z nich, że oskarżony zgłosił się do niego do pracy w gospodarstwie położonym w S. pod koniec lipca 2015r. na ostatnie przygotowania do żniw i sprzątanie magazynu na zboże i potem przychodził do niego do pracy w sierpniu i na początku września, ale w jakie dni świadek nie pamiętał. Nic też nie wniosły zeznania świadka A. L., z których wynika, iż oskarżony wiosną albo jesienią pracował u niego w gospodarstwie ze dwa lub trzy lata wcześniej (k.166v) i nic nie wniosły zeznania świadka P. S. (k.166-166v).

Zebrane w sprawie dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty i nie budzą żadnych zastrzeżeń.

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż okoliczności czynów i wina oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości. Jak wykazało postępowanie dowodowe P. W. w dniu 7 lipca 2015r. około godz. 20:00 po drodze krajowej (...) na trasie C. – R. znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,79 mg/l, 0,74 mg/l, 0,76 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) jednocześnie nie stosując się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem w sprawie IIK 411/14 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a§4 kk. W dniu 26 lipca 2015r. około godz. 22:00 na ul. (...) w R. prowadził w ruchu lądowym samochód marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie stosując się do orzeczonego w dniu 17 grudnia 2014r. przez Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem w sprawie IIK 411/14 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym wyczerpując tym znamiona przestępstwa z art. 244 kk. W dniu 21 września 2015r. w G. na ul. (...) z domu nr (...)zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 20.000 zł na szkodę K. L., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk. W dniu 8 listopada 2015r. w G. na ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dowodu osobistego i prawa jazdy oraz dowodu rejestracyjnego samochodu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na szkodę K. L., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, wyczerpując tym zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 275§1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk. W dniu 8 listopada 2015r. w G. na ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 150 zł, kurtki wartości 100 zł, klucza do samochodu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i klucza do garażu na szkodę K. L. oraz pieniędzy w kwocie 160 zł na szkodę L. W., tj. mienia o łącznej wartości 410 zł, czym wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 119§1 kw.

Nie ulega wątpliwości, iż wszystkich tych czynów dopuścił się oskarżony z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim, albowiem jak wynika z okoliczności wyżej przedstawionych w uzasadnieniu chciał je popełnić. P. W. jest osobą dorosłą, poczytalną więc nie ma żadnych wątpliwości, iż w pełni zdawał on sobie sprawę ze swego zachowania.

Wymierzając karę za poszczególne przestępstwa i wykroczenie Sąd miał na uwadze, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy sprawcy, ale by też uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony się dopuścił. Za surowym ukaraniem za każdy z czynów przemawiał fakt, iż oskarżony popełnił je zupełnie bez powodów. Prowadząc w dniu 7 lipca 2015r. samochód w tak wysokim stanie nietrzeźwości stwarzał poważne zagrożenie dla przewożonych pasażerów i innych uczestników ruchu drogowego. Kierując pojazdem w tym dniu oraz w dniu 26 lipca 2015r. okazał rażące lekceważenie porządku prawnego i orzeczeń sądowych. Rażące lekceważenie porządku prawnego okazał też okradając w bezpardonowy sposób K. L. i L. W.. Za surowym ukaraniem przemawiała też dotychczasowa wielokrotna karalność oskarżonego. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności przemawiających na jego korzyść. Mając na uwadze wyżej wskazane okoliczności Sąd uznał za odpowiednią za czyn z art. 178a§4 kk karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Za czyn ten orzeczono nadto zgodnie z treścią art. 42§3 kk środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio i zgodnie z treścią art. 43a§2 kk środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Za czyn z art. 244 kk uznano za odpowiednią karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Za czyn z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności i uwzględniając prawnie chronione interesy pokrzywdzonego zasądzono na podstawie art. 46§1 kk tytułem naprawienia w całości wyrządzonej przestępstwem szkody od oskarżonego na rzecz osoby uprawnionej E. L. reprezentującej prawa zmarłego pokrzywdzonego K. L. kwotę 20.000 zł. Za czyn z art. 275§1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk Sąd uznał za odpowiednią karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Za wykroczenie z art. 119§1 kw wymierzono karę 20 dni aresztu i na podstawie art. 119§4 kw tytułem zapłaty równowartości ukradzionego mienia zasądzono od oskarżonego na rzecz E. L. reprezentującej prawa pokrzywdzonego K. L. kwotę 250 zł i na rzecz pokrzywdzonego L. W. kwotę 160 zł. W ocenie Sądu wymierzone kary są adekwatne do społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, spełniają wymagania w zakresie prewencji ogólnej i powinny spełnić swe cele wobec oskarżonego.

Łącząc powyższe kary jednostkowe pozbawienia wolności za przestępstwa wymierzono oskarżonemu karę łączną w rozmiarze 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności stosując zasadę częściowej absorpcji. Stosując ją uwzględniono krótki odstęp czasowy między popełnionymi przestępstwami, ale także fakt, że godziły one w różne rodzajowo dobra chronione prawem.

W myśl art.63§1kk zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres zatrzymania od dnia 25 listopada 2015r. godz. 11:30 do dnia 26 listopada 2015r. godz. 16:35.

Mając na uwadze, iż oskarżony nie posiada żadnego majątku ani stałego źródła dochodu i obecnie odbywa karę pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie, Sąd przyjął, iż uiszczenie opłaty i pozostałych kosztów sądowych w tych okolicznościach byłoby dla niego zbyt uciążliwe i na podstawie art. 624§1kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) zwolnił go od tego obowiązku.

O wynagrodzeniu obrońcy wyznaczonego z urzędu oskarżonemu orzeczono w oparciu o art. 618§1 pkt 11 kpk oraz §14 ust. 2 pkt 3, §16 i §2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.