Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności oskarżyciela publicznego KPP w G. - mł. asp. Daniela Romańczyk,

po rozpoznaniu w dniu 08.03.2017 r., 26.04.2017 r., 14.08.2017 roku sprawy

S. K.

syna W. i M. z d. T.

ur. (...) w T.

obwinionego o to, że:

I.  W dniu 29 grudnia 2016 r. około godz. 13.00 w R. ul. (...), droga (...), (...) prowadząc samochód osobowy marki D. o nr rej. (...), znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, nie zachował należytej ostrożności i na prostym odcinku drogi, zjechał na przeciwległy pas ruchu gdzie doprowadził do zderzenia z prawidłowo jadącym z przeciwnego kierunku samochodem ciężarowym marki R. o nr rej. (...) z naczepą o nr rej. (...), powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86§2 kw

II.  W miejscu i czasie jak w pkt I prowadził samochód marki D. o nr rej. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu

tj. o czyn z art. 87§1 kw

1.  Obwinionego S. K. uznaje za winnego popełnienia obu zarzuconych mu czynów i za to na podstawie art. 86§2 kw i art. 87§1 kw skazuje obwinionego, zaś na podstawie art. 87§ 1 kw w zw. z art. 9§2 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw wymierza obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych.

2.  Na podstawie art. 87§3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 (dziesięć) miesięcy.

3.  Na podstawie art. 29§4 kw na poczet orzeczonego w pkt 2 środka karnego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 29 grudnia 2016 do dnia 28 sierpnia 2017 roku.

4.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 50 (pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w wysokości 620,99 ( sześćset dwadzieścia 99/100) złotych.

Sygn. akt II W 28/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowód Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. K., w dniu 29 grudnia 2016 r. około godz. 13.00 w R. ul. (...), droga (...), (...), prowadził samochód osobowy marki D. o nr rej. (...). Obwiniony znajdował się wówczas w stanie po użyciu alkoholu. S. K. nie zachował należytej ostrożności i na prostym odcinku drogi, zjechał na przeciwległy pas ruchu, gdzie doprowadził do zderzenia z prawidłowo jadącym z przeciwnego kierunku samochodem ciężarowym marki R. o nr rej. (...) z naczepą o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień S. K. (k. 40 v-41, 16), w oparciu o zeznania K. B. (k. 79- 79v, 12-13), a także na podstawie dowód tj.: notatka k. 1-2, protokoły k. 3, 4, 5, 6, świadectwo wzorcowania k. 50, protokół serwisowy k. 51, historia choroby k. 52-58, 70-72, świadectwo legalizacji k. 76, pisemna i ustna opinia (k. 84-85, 109v).

Obwiniony przyznał się do tego, że kierując pojazdem zjechał na przeciwległy pas ruchu, wskutek czego doszło do zderzenia z jadącym z przeciwnego kierunku samochodem ciężarowym, nie mniej zaprzeczył, by był wówczas pod wpływem alkoholu. Podał, iż nie pamięta okoliczności kolizji, że przytomność odzyskał, gdy jego samochód już był przewrócony. Obwiniony wskazywał, że do przedmiotowego zdarzenia mogło dojść na skutek wysokiego ciśnienia które- jak się okazało już w szpitalu- wówczas miał. Podał, że w dniu zdarzenia nie spożywał alkoholu, że poprzedniego dnia wypił dwa piwa. Wyjaśnił, że w czasie drogi jadł czekoladowe cukierki, a bezpośrednio przed zdarzeniem używał spryskiwaczy do szyb.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w zakresie, w jakim nie przyznaje się on do winy, uznając, że wyjaśnienia te nie polegają na prawdzie i stanowią jedynie przyjętą przez S. K. linię obrony.

Okolicznością bezsporną jest– zarówno w świetle wyjaśnień S. K., jak i zeznań K. B. (wyjaśnienia S. K. (k. 40 v-41, 16), zeznania K. B. (k. 79- 79v, 12-13), protokoły (...), notatka k. 1-2)- że S. K., w dniu 29 grudnia 2016 r. około godz. 13.00 w R. ul. (...), droga (...), (...), prowadził samochód osobowy marki D. o nr rej. (...). Obwiniony na prostym odcinku drogi, zjechał na przeciwległy pas ruchu, gdzie doprowadził do zderzenia z prawidłowo jadącym z przeciwnego kierunku samochodem ciężarowym marki R. o nr rej. (...) z naczepą o nr rej. (...). Do tego przyznał się sam obwiniony.

Mając na uwadze dowody w postaci: protokołów k. 3, 4, świadectwa wzorcowania k. 50, protokołu serwisowego k. 51, świadectwa legalizacji k. 76, oraz pisemnej i ustnej opinii biegłego (k. 84-85, 109v) – bez żadnych wątpliwości przyjąć należało, że S. K. w chwili kolizji znajdował się w stanie po użyciu alkoholu. Badanie obwinionego wykonane urządzeniami elektronicznymi do stwierdzenia stanu trzeźwości, a dokonane przez funkcjonariuszy policji, wykazały w powietrzu wydychanym przez S. K. 0,16 oraz 0,07 i 0,07 mg/l alkoholu. Nie ma wątpliwości, że użyte w tym celu urządzenia posiadały aktualne świadectwo wzorcowania, legalizacji. Z pisemnej i ustnej opinii biegłego w sposób pewny i nie budzący żadnych zastrzeżeń Sądu wynika, iż ani spożyte przez obwinionego w deklarowanej przez niego ilości i czasie piwo, ani spożywane przez S. K. słodycze, czy też opary płynu do spryskiwacza do szyb - nie miały wpływu na stwierdzoną w organizmie S. K. zawartość alkoholu. Wykazany natomiast w powietrzu wydychanym przez obwinionego poziom alkoholu mógł wywołać u S. K. stan znużenia i senności.

Zdaniem Sądu brak jest jakichkolwiek powodów by podważać przedmiotową opinię i wnioski w niej zawarte. Sąd w całości podzielił tezy przedmiotowej opinii uznając, iż jest ona fachowa, rzetelna i odpowiada na wszystkie postawione pytania, została sporządzona przez eksperta- biologa i analityka medycznego.

Odpowiedzialność na podstawie art. 86 § 2 kw ponosił sprawca, który poprzez zachowanie nienależytej ostrożności powoduje realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, czyli groźbę wypadku drogowego czy innego niebezpieczeństwa mogącego prowadzić do kolizji drogowej, przy czym znajduje się wówczas w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka.

Stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³.

W świetle dokonanej analizy dowodów Sąd przyjął, iż S. K. w dniu 29 grudnia 2016 r. około godz. 13.00 w R. ul. (...), droga (...), (...) prowadząc samochód osobowy marki D. o nr rej. (...), znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, nie zachował należytej ostrożności i na prostym odcinku drogi, zjechał na przeciwległy pas ruchu gdzie doprowadził do zderzenia z prawidłowo jadącym z przeciwnego kierunku samochodem ciężarowym marki R. o nr rej. (...) z naczepą o nr rej. (...), powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w konsekwencji dopuszczając się wykroczenia z art. 86§2 kw.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym - uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę.

Obwiniony zjeżdżając na przeciwległy pas ruchu, doprowadził do zderzenia z prawidłowo jadącym z przeciwnego kierunku samochodem ciężarowym i tym samym swoim zachowaniem spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

S. K. w miejscu i czasie, jak wyżej, prowadząc samochód marki D. o nr rej. (...) i znajdując się w stanie po użyciu alkoholu – swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 87§1 kw.

Wina obwinionego w zakresie popełnienia obu zarzuconych o mu czynów, nie budzi wątpliwości. Obwiniony musiał zdawać sobie sprawę, że znajduje się pod działaniem alkoholu oraz z konsekwencji kierowania pojazdem w takim stanie.

Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynów, warunki osobiste, majątkowe sprawcy.

W świetle powyższego Sąd, uznając obwinionego za winnego popełnienia obu zarzuconych mu czynów, na podstawie art. 86§2 kw i art. 87§1 kw skazał go, zaś na podstawie art. 87§ 1 kw w zw. z art. 9§2 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw wymierzył obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych.

Obwiniony swoim zachowaniem, które doprowadziło do kolizji, spowodował realne zagrożenie dla bezpieczeństwa innych uczestników ruchu drogowego. Nadto inny jest stopień społecznej szkodliwości czynu sprawcy w wypadku, gdy naruszył on nieumyślnie obowiązujące w ruchu zasady bezpieczeństwa, a inny - znacznie większy - gdy owe zasady naruszone zostały przez sprawcę umyślnie, czyli kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu. Zdaniem Sądu, mając na uwadze okoliczności sprawy, ocenić należy, że czyny popełnione przez obwinionego charakteryzują się wysokim stopniem społecznej szkodliwości albowiem oczywistym jest, jak poważne zagrożenie na drogach stanowią kierowcy prowadzący pojazd pod wpływem alkoholu.

Orzekając na podstawie art. 87§3 kw wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 (dziesięć) miesięcy, Sąd miał na uwadze stopień zawartości alkoholu w organizmie obwinionego, wagę naruszonych przez niego obowiązków obowiązujących w ruchu drogowym.

W myśl art. 29§4 kw na poczet orzeczonego w pkt 2 wyroku środka karnego zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy obwinionego od dnia 29 grudnia 2016 do dnia 28 sierpnia 2017 roku

Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynów i spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej.

Zasądzając od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 50 (pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty i obciążając go pozostałymi kosztami sądowymi w wysokości 620,99 ( sześćset dwadzieścia 99/100) złotych - Sąd kierował się treścią art. 119 kpw w zw. z art. 627 kpk oraz miał na uwadze postanowienia Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U z 1983 r., Nr .49, poz. 223 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. (Dz.U z 2001 r., Nr 118, poz.1269) w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia.