Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSO. Anna Łaszczych – spr.

Sędziowie SSO. Magdalena Dąbrowska

SSO. Wiesław Oryl

Protokolant Marlena Achcińska

przy udziale Prokuratora Okręg. Andrzeja Luchcińskiego

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013 r.

sprawy A. S.

oskarżonego z art. 280 § 1 kk w zw. 64 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 278 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrołęce

z dnia 5 czerwca 2013 r. sygn. akt. II K 274/12

o r z e k a :

I utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy, uznając apelację za oczywiście

bezzasadną

II zwalnia oskarżonego od kosztów i opłat sądowych za drugą instancję

III zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. O. kwotę 516, 60 złotych ( w tym VAT) za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym

Sygn. akt II Ka 278/13

UZASADNIENIE

A. S. został oskarżony o to, że :

I.  w dniu 27 stycznia 2012 roku w O. na dworcu (...) działając wspólnie i w porozumieniu z J. G. dokonali rozboju na osobie C. G. w ten sposób ,że używali wobec pokrzywdzonego przemocy w postaci bicia pięścią po twarzy i po głowie czym spowodowali obrażenia ciała w postaci rany ciętej policzka prawego oraz rany tłuczonej nosa co spowodowało rozstrój jego zdrowia na okres poniżej siedmiu dni a następnie po przeszukaniu kieszeni oraz rzeczy osobistych pokrzywdzonego zabrali w celu przywłaszczenia z reklamówki radio koloru szarego o wartości 35 złotych oraz buty o wartości 20 złotych i rękawiczki z materiału o wartości 10 złotych na szkodę C. G. przy czym czynu tego dopuścili się w ciągu 5 lat po obyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne

tj. o czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

II.  w dniu 4 lutego 2012 roku w miejscowości R. K. gmina R. działając wspólnie i porozumieniu z L. S. z terenu posesji (...) zabrali w celu przywłaszczenia dwie przekładnie napędowe od koparki m-ki W. (...) oraz metalową taczkę na gumowym kole o łącznej wartości 2540 złotych na szkodę J. M.

to jest o czyn z art.278§ 1 kk

III.  w dniu 5 lutego 2012 roku w O. przy ulicy (...) na terenie dworca autobusowego (...) usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do kiosku RUCH na szkodę G. S. w ten sposób że w zamiarze dokonania kradzieży po uprzednim wybiciu szyby w okienku kasowym kiosku zamierzonego celu nie zrealizował ze względu na reakcje osób postronnych

to jest o czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 279§1 kk

Sąd Rejonowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 5 czerwca 2013 roku w sprawie II K 274/12:

1.  oskarżonego A. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt. I aktu oskarżenia i za to na podstawie art.280§1 kk w zw. art. 64§1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art.11 §2 kk skazał go ,zaś na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 §3 kk wymierzyłmu z nich karę 2 (dwa) lata pozbawienia wolności;

2.  oskarżonego A. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt. II aktu oskarżenia z tym ,że przyjął że oskarżony A. S. czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne to jest czynu z art.278 § 1 kk w zw. z art.64§ 1 kk i na tej podstawie A. S. skazał, zaś na podstawie art.278§ 1 kk wymierzył A. S. karę l/jednego/ roku pozbawienia wolności,

3.  oskarżonego A. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt. III aktu oskarżenia z tym ,że przyjął że czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne i czyn ten zakwalifikował z art. 13 § 1 kk w zw. z art.279§ 1 kk w zw. z art.64§ 1 kk i za to skazał go , zaś na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 14§ 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art.85kk i art. 86§1 kk orzeczone w punktach 1 ,2 i 3 wobec oskarżonego A. S. kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

5.  na podstawie art. 63 §1 kk zaliczył na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności oskarżonemu A. S. okres zatrzymania w sprawie od dnia 27 stycznia 2012 roku do 28 stycznia 2012 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności

6.  na podstawie art.230§2 kpk dowód rzeczowy w postaci umowy kupna sprzedaży pozycja nrwykazu nr (...) (k.187) uznał za zbędny i zwrócił go J. B. z pozostawieniem kopii w aktach sprawy

7.  zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania i przejął je na rachunek Skarbu Państwa

Wyrokiem powyższym zostali skazani J. G. i L. S., w stosunku do których wyrok uprawomocnił się.

Apelację od wyroku złożył oskarżony A. S.. Apelacja nie spełnia wymogów formalnych. Z treści apelacji wynika, że oskarżony kwestionuje ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy w zakresie czynu z pkt. I aktu oskarżenia. Oskarżony neguje swój udział w rozboju dokonanym na C. G. i przerzuca odpowiedzialność na współoskarżoną J. G.. Odnośnie pozostałych czynów to zdaniem oskarżonego czyn z pkt. II powinien być zakwalifikowany jako wypadek mniejszej wagi, bo szkoda została naprawiona, zaś czyn z pkt. III potraktowany jako wykroczenie, bo szkoda była niewielka. Według oskarżonego czyn z pkt. I, za który został skazany powinien być ewentualnie zakwalifikowany jako przestępstwo paserstwa. Oskarżony nie precyzuje wniosków, ale treść apelacji wskazuje, że uważa kary wymierzone za poszczególne przestępstwa i karę łączną za surowe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego A. S. jest oczywiście bezzasadna i nie została uwzględniona.

Stanowisko oskarżonego zawarte w apelacji, że błędne są ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy w zakresie czynu z pkt. I tj. rozboju dokonanego przez oskarżonych A. S. i J. G. na osobie C. G. nie znajduje żadnego oparcia w dowodach przeprowadzonych w sprawie. Wersja oskarżonego, że oskarżona J. G. zabrała torbę pokrzywdzonemu i wyszła na zewnątrz dworca, a oskarżony za nią, po czym „przeszukała torbę i wsunęła mu radyjko do kieszeni” w świetle zebranych dowodów jest nie do przyjęcia. Pokrzywdzony C. G. w sposób konsekwentny przedstawiał w swoich zeznaniach przebieg zdarzenia na dworcu (...). Z zeznań tych wynika, że oskarżony A. S. w trakcie zajścia kilkakrotnie uderzył go pięścią w twarz i krzyczał,aby oddał pieniądze. Pokrzywdzony nie miał żadnych pieniędzy i oskarżony zabrał mu buty, które stały obok ławki. Obawiając się dalszego bicia przez oskarżonych, pokrzywdzony wybiegł z dworca, ale oskarżony A. S. dogonił go, włożył mu palec do nosa, pociągnął rozrywając go. W czasie zajścia została zabrana C. G. torba, w której był odbiornik radiowy o wartości 35 zł i rękawiczki o wartości 10 złotych. Buty zostały znalezioneprzez policję i oddane pokrzywdzonemu. Zeznania świadka C. G. są wiarygodne. Przed sądem świadek był przesłuchany w obecności biegłego psychologa i z opinii biegłego wynika, że treści, które przedstawił stanowiły odbicie jego przeżyć i doznań, a zdolność jego postrzegania i odtwarzania spostrzeżeń były łagodnie zmniejszone, ale nie ograniczone. W trakcieprzeszukania odzieży A. S. wkrótce po dokonanym rozboju na pokrzywdzonym znalezionoradio będące własnością pokrzywdzonego. Wersję pokrzywdzonego potwierdza także dokumentacja medyczna stwierdzająca obrażenia ciała w postaci rany tłuczonej nosa i rany ciętej policzka lewego, a także dowód z oględzin z zapisu monitoringu przemysłowego, który wskazuje bezpośrednio na udział oskarżonego A. S. w rozboju. Nie może być zatem mowy o przestępstwie paserstwa, jak chciałby oskarżony.

Całkowicie bezpodstawne jest stanowisko oskarżonego, że popełnione przez niego czyny powinny być potraktowane jako wypadek mniejszej wagi. Przestępstwa rozboju, oskarżony dopuścił się w miejscu publicznym, na dworcu, w stanie nietrzeźwości, zabierając pokrzywdzonemu wszystko co posiadał. Bezczelnością ze strony oskarżonego jest twierdzenie, że czyn ten cechuje znikoma społeczna szkodliwość. Wszystkich trzech przestępstw oskarżony A. S. dopuścił się w warunkach recydywy. Oskarżony był dotychczas 9 – krotnie karany sądownie.

Istotnie pokrzywdzony J. M. odzyskał skradzione przekładnie napędowe od koparki marki W. (...) oraz taczkę. Zostały one zwrócone pokrzywdzonemu przez policjantów po ich odzyskaniu z punktu złomu i nie ma w tym żadnej zasługi oskarżonego.

Prawidłowa jest kwalifikacja prawna czynu z pkt. III. Oskarżony usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do kiosku Ruch na terenie dworca (...), wybijając szybę w okienku, chciał ukraść papierosy, ale zamierzonego celu nie zrealizował w uwagi na reakcje osób postronnych. Wartość szkody w postaci wybitej szyby nie ma znaczenia dla kwalifikacji prawnej przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk. Czyn ten nie może być potraktowany jako wykroczenie.

Sąd Okręgowy nie podzielił także stanowiska oskarżonego odnośnie rażącej surowości wymierzonych mu kar pozbawienia wolności za poszczególne przestępstwa, jak i kary łącznej. Orzeczona wobec oskarżonego przez Sąd Rejonowy kara należycie uwzględnia całokształt okoliczności przedmiotowych i podmiotowych niniejszej sprawy. Sąd Rejonowy miał na uwadze wszystkie te okoliczności. Wymierzona kara pozbawienia wolności w pełni uwzględnia dyrektywy określone w art. 53 kk. Brak jest podstaw do jej złagodzenia.

Z tych względów z mocy art. 437 § 1 kpk Sad Okręgowy orzekł jak w wyroku.

O kosztach procesu za postępowanie odwoławcze i opłatach orzeczono na zasadzie art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych z późniejszymi zmianami.

O wynagrodzeniu za obronę z urzędy w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie § 14 ust. 1 pkt 4 i § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.