Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Jowity Chyły-Radgowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 06 września i 23 listopada 2017 roku sprawy:

J. W. , s. Syna K. i B. zd. P., urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 stycznia 2017 roku na trasie miasta S. oraz ulicy (...) w S., woj. (...) w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając w I badaniu o godz. 21.30 – 1,99 ‰, II badaniu o godz. 22:00 – 1,99 ‰ i III badaniu o godz. 22:20 – 2,02 ‰ alkoholu etylowego we krwi, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej skazanym prawomocnym wyrokiem VI wydziału Grodzkiego Sądu Rejonowego w Szczytnie sygn. alt VI K 443/08 z dnia 26.09.2008 roku za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. oraz prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie sygn. akt II K 727/14 z dnia 18.06.2015r. za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. oraz nie zastosował się do decyzji administracyjnej Starosty (...) z 28 września 2015 roku, nr (...)o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami oznaczonymi kat. B w okresie od 11 września 2015 roku do 11 września 2018 roku, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności co najmniej 6-ciu miesięcy za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k. w zb. z art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

I.  oskarżonego J. W. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu, czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 178a §4 k.k. w zb. z art. 180a k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. i za to na podstawie tych przepisów skazuje go, zaś na podstawie art. 178a §4 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 §3 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny dożywotniego zakazu prowadzenia w ruchu lądowym wszelkich pojazdów mechanicznych;

III.  na podstawie art. 43a §2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 63 §1 k.k. zalicza na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia oskarżonego wolności w sprawie od dnia 18.01.2017 r. godz. 20:50 do dnia 19.01.2017 r. godz. 16:15;

V.  na podstawie art. 624 §1 k.p.k., art. 626 §1 k.p.k. i art. 17 ust.1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zmian.) zwalnia oskarżonego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

UZASADNIENIE

Oskarżony J. W. wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 26.09.2008 r. w sprawie sygn. akt VI K 443/08 skazany został za popełnienie przestępstwa z art. 178a §1 k.k. natomiast wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 18.06.2015r. w sprawie sygn. akt II K 727/14 skazany został za popełnienie przestępstwa z art. 178a §4 k.k. W dniu 28 września 2015 r. Starosta (...) wydał decyzję administracyjną nr (...)o cofnięciu oskarżonemu uprawnień do kierowania pojazdami oznaczonymi kat. B w okresie od 11 września 2015 roku do 11 września 2018 roku.

W dniu 18 stycznia 2017 roku w S., w tym na ulicy (...) w S., oskarżony w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając w I badaniu o godz. 21.30 – 1,99 ‰, II badaniu o godz. 22:00 – 1,99 ‰ i III badaniu o godz. 22:20 – 2,02 ‰ alkoholu etylowego we krwi.

J. W. w okresie do 21.07.2016 r. odbywał karę 11 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w wyroku łącznym SR w Szczytnie w sprawie II K 4/16, w którym połączono kary z wyroków II K 727/14 i II K 473/15.

dowody : wyjaśnienia oskarżonego J. W. k.108,57; zeznania świadków M. S. k. 2-3, P. S. k. 48v, K. P. k.53v; dokumenty : protokół zatrzymania oskarżonego k. 15-16, sprawozdanie z przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu we krwi 18-35, odpisy wyroków II K 727/14, II K 4/16 i VI K 443/08 k.45-46,70-72, decyzja nr (...). (...).2015.AI k.59-60, dane o karalności k.61-63.

Oskarżony J. W. przyznał się do zarzucanego mu czynu.

Sąd zważył, co następuje :

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że oskarżony J. W. dopuścił się zarzucanego mu czynu, a działanie jego było zawinione. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które wyłączałyby winę oskarżonego, bądź też w inny sposób wykluczały jego odpowiedzialność karną. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyznał się w całości do popełnienia zarzucanego mu czynu, potwierdzając postawiony mu zarzut. Przyznanie się oskarżonego do winy było stanowcze i jednoznaczne. Wyjaśnienia oskarżonego, zasługujące na wiarę, znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, tj. w wiarygodnych zeznaniach wskazanych powyżej świadków oraz niekwestionowanych, a przez to również wiarygodnych : protokole zatrzymania oskarżonego i w sprawozdaniu z badania zawartości alkoholu we krwi oskarżonego. Wiarygodne były także odpisy wyroków w sprawach SR w Szczytnie o sygn. akt. II K 727/14, II K 4/16 i VI K 443/08.

W świetle tych dowodów fakt prowadzenia przez oskarżonego pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, w sytuacji gdy był już wcześniej skazany za przestępstwo z art. 178a §4 k.k. oraz po cofnięciu mu uprawnień decyzją administracyjną Starosty (...), jest niepodważalny i bezdyskusyjny.

W konsekwencji Sąd uznał, że oskarżony swym czynem wyczerpał znamiona występku z art. 178a §4 k.k. w zb. zart. 180a k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.

W związku z tym, że oskarżony dopuścił się przestępstwa w ciągu 5 lat po odbyciu kary 11 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo podobne, tj. za przestępstwo z art. 178a §4 k.k. czyn oskarżonego zakwalifikować należało także z art. 64 §1 k.k.

Za powyższy czyn Sąd wymierzył oskarżonemu, na jego wniosek złożony w trybie art. 387 k.p.k., karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności - z zaliczeniem na jej poczet okresu rzeczywistego pozbawienia wymienionego wolności od dnia 18.01.2017 r. godz. 20:50 do dnia 19.01.2017 r. godz. 16:15 - oraz na podstawie art. 42 §3 k.k. środek karny dożywotniego zakazu prowadzenia w ruchu lądowym wszelkich pojazdów mechanicznych i na podstawie art. 43a §2 k.k. zobowiązał oskarżonego do uiszczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej kwoty 10.000 złotych.

Przychylając się do wniosku oskarżonego, przy wymiarze kary Sąd uwzględnił okoliczności łagodzące i obciążające, zgodnie z dyrektywą art. 53 k.k. Jako okoliczności obciążające uwzględnić należało wielokrotną karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa z art. 178a §1 i §4 k.k. (k.62-63 k.45-46,70-72) oraz fakt, iż dopuścił się przestępstwa z premedytacją, bez jakiegokolwiek ważnego powodu, mając pełną świadomość naganności swego zachowania, w tym tego, że nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami, gdyż cofnięto mu takie w związku z zakazami orzeczonymi wcześniejszymi wyrokami skazującymi za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości. Na jego korzyść należało z kolei uwzględnić przyznanie się do winy.

Sąd zobligowany był do orzeczenia wobec oskarżonego dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Z art. 42 §3 i §4 k.k. wynika, że zakazem prowadzenia obejmuje się wszelkie pojazdy mechaniczne. W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że zakazem tym mogą być objęte zarówno pojazdy przeznaczone do ruchu lądowego (w tym drogowego), jak i wodnego oraz powietrznego. Zakres ten zostaje zatem wyraźnie rozróżniony. Ogólnie rzecz ujmując ruch lądowy ma zupełnie inny charakter i zakres niż ruch wodny i ruch powietrzny. Tak np. co do ruchu wodnego .: z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych dróg wodnych (Dz.U. 2002 nr 210 poz. 1786), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie klasyfikacji śródlądowych dróg wodnych (Dz.U. 2002 nr 77 poz. 695) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie przepisów żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych (Dz.U.2003 Nr 212 poz. 2072) wynika, że prowadzenie statków przeznaczonych do uprawiania sportu lub rekreacji wymaga posiadania odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa (nie wymaga się wiedzy i umiejętności z zakresu ruchu drogowego). Wskazane akty określają przepisy żeglugowe normujące: szczegółowy sposób oznaczania statków, ruch i postój statków na szlaku żeglownym i w portach, sygnalizację wzrokową i dźwiękową oraz łączność radiową na śródlądowych drogach wodnych, sposoby oznakowania nawigacyjnego szlaku żeglownego, budowli i urządzeń hydrotechnicznych, przeszkód nawigacyjnych oraz budowli i linii przesyłowych, wzory znaków i sygnałów żeglugowych, ich znaczenie i zakres obowiązywania. W żeglarstwie motorowodnym ustalono następujące właściwe tylko dla ruchu wodnego patenty i licencje: sternik motorowodny, motorowodny sternik morski, kapitan motorowodny, mechanik motorowodny - licencja na holowanie narciarza wodnego lub innych obiektów pływających, - licencja na holowanie statków powietrznych. I tak np.: sternik motorowodny uprawniony jest do: prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych oraz do prowadzenia jachtów motorowych o długości kadłuba do 12 m po morskich wodach wewnętrznych oraz pozostałych wodach morskich w strefie do 2 mil morskich od brzegu, w porze dziennej, natomiast kapitan motorowodny uprawniony jest także do prowadzenia wszelkich jachtów motorowych po wodach morskich.

Tym samym, mając na uwadze, że oskarżony dopuścił się przestępstwa poruszając się w ruchu drogowym (lądowym), Sąd uznał, że należy dożywotnio wyeliminować go z ruchu wszelkimi pojazdami mechanicznych tylko w zakresie ruchu lądowego.

W tym miejscu wskazać należy, że orzekając zakaz Sąd omyłkowo w podstawie wymiaru tego środka wskazał §3 art. 42 k.k., gdy tymczasem winien to być §4 tegoż artykułu, albowiem oskarżony dopuszczając się przestępstwa był już skazany za czyn z art. 178a §4 k.k.

O świadczeniu pieniężnym Sąd orzekł będąc zobligowanym do tego stosownie do treści art. 43a §2 k.k. – zasądzając od oskarżonego najniższą możliwą kwotę 10 000 zł.

Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych z uwagi na jego ciężką sytuację materialną.