Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka A. B. wniosła o zasądzenie od pozwanej E. S. kwoty 18 377,54 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych, o ile nie zostanie złożony spis kosztów.

W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 28 maja 2013 r. zawarła z pozwaną umowę, zgodnie z którą pozwana zobowiązała się do świadczenia usług w postaci wykonywania zabiegów makijażu permanentnego w ramach prowadzonego przez powódkę zakładu kosmetycznego (...) znajdującego się na terenie Hotelu (...) w O.. Umowa została zawarta na czas określony -od dnia 29 maja 2013 r. do dnia 31 sierpnia 2013 r.. Pozwana przeprowadzała zabiegi samodzielnie i przy użyciu własnych materiałów. W dniu 25 lipca 2013 r. pozwana wykonała wadliwie zabieg makijażu permanentnego powieki dolnej B. C.. W konsekwencji B. C. wytoczyła przed Sądem Rejonowym w Olsztynie powództwo przeciwko A. B. o zapłatę kwoty 12 000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznany przez nią uszczerbek na zdrowiu spowodowany zabiegiem kosmetycznym z dnia 25 lipca 2013 r.. Wyrokiem z dnia 7 października 2013 r. Sąd Rejonowy w Olsztynie zasądził od powódki na rzecz B. C. kwotę 12 000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 10 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3 517 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, a nadto ustalił odpowiedzialność powódki za skutki zabiegu kosmetycznego z dnia 25 lipca 2013 r. mogące pojawić się u B. C. w przyszłości. W punkcie IV wyroku Sąd nakazał ściągnąć od A. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 383,93 zł tytułem kosztów sądowych. Sąd Rejonowy w Olsztynie w uzasadnieniu przedmiotowego wyroku wskazał, powołując się na opinię biegłej, że każde z powikłań zdrowotnych jakie wystąpiły u B. C. po wykonaniu zabiegu makijażu permanentnego w dniu 25 lipca 2013 r. obciąża wykonawcę zabiegu. Powódka podkreśliła, że chcąc uniknąć dalszego generowania kosztów, zawarła w dniu 16 listopada 2015 r. z B. C. porozumienie w sprawie realizacji w/w wyroku, w którym zobowiązała się do dobrowolnej spłaty należności zasądzonych wyrokiem Sądu w ratach, w zamian za co B. C. zobowiązała się do wstrzymania naliczania dalszych odsetek ustawowych ponad te naliczone na dzień podpisania porozumienia.

Powódka wyjaśniła, że niniejszym pozwem dochodzi częściowego odszkodowania za szkodę jaką pozwana wyrządziła jej na skutek nienależycie wykonanego zobowiązania z tytułu umowy z dnia 28 maja 2013 r. obejmującego kwoty zasądzone wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 7 października 2013 r. w sprawie I C 215/14, na które w kontekście zawartego z B. C. porozumienia składają się: kwota 12 000 zł tytułem należności głównej zasądzonej na rzecz B. C., kwota 2 476,61 zł stanowiąca równowartość odsetek od w/w kwoty za okres od dnia 10 października 2013 r. do dnia zapłaty, kwota 3 517 zł z tytułu kosztów procesu zasądzonych wyrokiem Sądu w sprawie I C 215/14 oraz kwota 383,93 zł z tytułu poniesionych przez powódkę kosztów sądowych. Jednocześnie powódka wskazała, że strony nie będące profesjonalistami w dziedzinie prawa zawartą przez strony umowę nazwały niefortunnie umową o dzieło, posługując się przy tym formularzem tego typu umowy ściągniętym z jednej ze stron internetowych. Zaznaczyła, że realizacja umowy zawartej przez strony w dniu 28 maja 2013 r. polegała na powtarzalnych czynnościach sprowadzających się do przeprowadzania jednorazowych zabiegów makijażu permanentnego, a więc miała charakter usługowy.

W piśmie procesowym z dnia 8 września 2016 r. pozwana E. S. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Z ostrożności procesowej podniosła zarzut potrącenia należności w wysokości 6 000 zł, na którą składa się koszt pigmentu ok. 160 zł na 6 osób, igieł -30 zł za sztukę oraz znieczulenia – 120 zł na 15 osób. E. S. podniosła również zarzut przedawnienia roszczenia zgłoszonego w pozwie. (k. 52(1) – 52(2)

W piśmie procesowym z dnia 15 września 2016 r. pozwana wskazała, że nie jest odpowiedzialna za szkodę opisaną w pozwie. W sprawie I C 215/14 A. B. nie odwołała się nawet od skrajnie niekorzystnego dla niej wyroku. Przegrała sprawę w 100 % pomimo korzystnej dla niej opinii psychologicznej. Dodała, że brak jest normalnego związku przyczynowego pomiędzy hipotetycznie nienależytym wykonaniem przez nią zobowiązani, a szkodą. Pozwana zaznaczyła, że nie może odpowiadać za działania i zaniechania powódki w sprawie I C 215/14. Powódka nie wyczerpała podstawowych możliwości, aby powództwo B. C. zostało oddalone choćby w części. Powódka dokonała właściwego wyboru wykonawcy makijażu permanentnego, albowiem pozwana posiadała stosowne uprawnienia i kwalifikacje. Do czasu wykonania zabiegu dla B. C. nie było żadnych zastrzeżeń do jej pracy. (k. 57-59)

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka A. B. prowadziła na terenie Hotelu (...) w O. zakład kosmetyczny (...) na podstawie umowy najmu pomieszczeń tego hotelu. Chcąc rozszerzyć zakres usług gabinetu kosmetycznego, nawiązała współpracę z pozwaną E. S.- wówczas studentką 1 roku studiów z zakresu odnowy biologicznej i żywienia człowieka na kierunku (...) Publiczne na OWS w O.. E. S. rozpoczęła studia po ukończeniu liceum ogólnokształcącego. Przed rozpoczęciem współpracy z A. B. nie pracowała w żadnym innym gabinecie kosmetycznym. Ukończyła szereg kursów z zakresu pielęgnacji skóry związanych z kosmetyką. W lutym 2013r. ukończyła szkolenie z zakresu makijażu permanentnego, przeprowadzane przez kosmetyczkę A. J. (1) w Centrum Szkoleń Kosmetycznych w O.. Wskazana instytucja szkoleniowa jest wpisana do rejestru instytucji szkoleniowych od 8 lutego 2012 r.. Szkolenie trwało dwa tygodnie: łącznie 4 – 5 dni po 8 godzin, następnie 3 dni po 8 godzin. Zakres szkolenia obejmował część teoretyczną, w tym z zakresu przeciwwskazań do zabiegów, ćwiczenia na sztucznej skórze trwające 4 godziny, makijaż oka – kreska górna, makijaż oka – kreska dolna, usta- kontur, usta – kontur i wypełnienie oraz brwi metodą włos po włosie. W trakcie szkolenia pozwana przypatrywała się zabiegom wykonanym modelkom przez szkoleniowca oraz wykonywała zabiegi samodzielnie pod nadzorem szkoleniowca. Szkoląca pozwaną - A. J. (1) w 2007 r. ukończyła studia licencjackie na kierunku (...) Publiczne w zakresie odnowy biologicznej i kosmetologii (...) Szkoły Wyższej im. J. R. w O., a w 2008 r. studia podyplomowe w zakresie pedagogiki na Wydziale Pedagogicznym (...) Szkoły Wyższej im. J. R. w O.. W 2009 r. zdobyła certyfikat wydany przez Kosmetyczne Centrum (...) o ukończeniu szkolenia z zakresu makijażu permanentnego, upoważniający do wykonywania profesjonalnych zabiegów mikropigmentacji. W 2009 r. A. J. (1) ukończyła także szkolenie w zakresie zagrożenia biologicznego w gabinetach fryzjerskich, kosmetycznych, tatuażu i odnowy biologicznej organizowane przez Wojewódzką (...) w O..

(dowód: kserokopia certyfikatu pozwanej k. 46 akt sprawy SR w Olsztynie I C 215/14, zeznania pozwanej k. 183-183v w zw. z k. 53v-54, zeznania powódki k. 183 w zw. z k. 53v, zaświadczenie A. J. (2) o ukończeniu szkolenia k. 159, zawiadomienia o wpisie instytucji szkoleniowej do Rejestru Instytucji Szkoleniowych z dnia 11.05. 2012 r. k. 93 akt sprawy SR w Olsztynie I C 215/14, dyplom, świadectwa, certyfikat A. J. (2) k. 94-96 akt sprawy SR w Olsztynie I C 215/14, ogłoszenia o szkoleniach k. 60-61 akt sprawy SR w Olsztynie I C 215/14, oświadczenie z dnia 14.02. 2013 r. k. 64 akt sprawy SR w Olsztynie I C 215/14, protokół przesłuchania świadka A. J. (2) k. 209, dokumentów przedstawione przez A. J. (1) k. 143-145, pismo z Hotelu (...) z załącznikami k. 11-14)

W dniu 28 maja 2013r. powódka A. B. zawarła z pozwaną E. S. umowę o działo – wykonywania makijażu permanentnego na okres od dnia 29 maja 2013 r. do dnia 31 sierpnia 2013r. E. S. miała wykonywać zabiegi makijażu permanentnego w gabinecie kosmetycznym powódki przy użyciu własnego sprzętu i z wykorzystaniem własnych materiałów. Wykonawcy –pozwanej przysługiwało wynagrodzenie za wykonanie makijażu w wysokości 70 % od wykonanego zabiegu.

(dowód: umowa z dnia 28 maja 2013 r. k. 7-8, zeznania pozwanej k. 183-183v w zw. z k. 53v-54, zeznania powódki k. 183 w zw. z k. 53v)

W dniu 13 czerwca 2013r. B. C. - wówczas 45 letnia kierowniczka Dziekanatu Wydziału (...) Weterynaryjnej (...) w O., żona nauczyciela akademickiego na Wydziale Nauk (...) w O.- za pośrednictwem serwisu internetowego groupon.pl kupiła kupon na zabieg makijażu permanentnego kreski górnej lub dolnej powieki w Hotelu (...). Kupon był ważny od 01 lipca 2013r. do 27 sierpnia 2013r.

W dniu 25 lipca 2013r. B. C. udała się do (...) w Hotelu (...) na zabieg makijażu permanentnego powieki dolnej.

Wykonująca zabieg E. S. nie poinformowała B. C. o przeciwwskazaniach do zabiegu. Nie dała klientce do wypełnienia ankiety medycznej dla celów zabiegu makijażu permanentnego. Nie wypytała B. C. o ewentualne schorzenia, które mogłyby stanowić przeciwwskazanie do zabiegu. Zabieg był bolesny. B. C. łzawiła i krwawiła, a pozwana uciskała mocno okolice oczu. Zapewniała, że zabieg musi boleć, że tak wygląda zabieg makijażu permanentnego.

Bezpośrednio po zabiegu powódka zauważyła pod oczami rozmazane kreski, opuchnięcia i widoczne zasinienia. Została zapewniona przez E. S., że sińce często pojawiają się po wykonaniu tego typu zabiegów i że po paru dniach znikną. E. S. poinformowała B. C. o możliwości wykonania korekty. Po upływie tygodnia zasinienia nadal się utrzymywały. Ponadto jedna z kresek była krzywa. Za pośrednictwem powódki B. C. umówiła się z E. S. na korektę. Pozwana wykonała korektę makijażu wprowadzając poniżej oczu tusz w kolorze skóry, jednakże o innym odcieniu. Pozwana zaleciła B. C. zastosowanie peelingu. Korekta nie przyniosła poprawy wyglądu B. C.. Z. pod oczami pozostały. B. C. udała się do lekarza dermatologa, od którego dowiedziała się, że nie istnieje możliwość skutecznego bezpiecznego usunięcia przemieszczonego barwnika.

(dowód: zeznania świadka B. C. k. 121v-122, informacja z serwisu internetowego G., kupon z potwierdzeniem zakupu k. 8-10 akt sprawy SR w Olsztynie I C 215/14, dokumentacja fotograficzna k. 16-17 akt sprawy SR w Olsztynie I C 215/14)

Do dnia zabiegu z udziałem B. C., pozwana E. S. przeprowadziła ok. 20 udokumentowanych zabiegów makijażu permanentnego w gabinecie powódki.

(dowód: zeznania pozwanej k. 183-183v w zw. z k. 53v-54)

Pomimo upływu czterech lat od zabiegu ślady zasinienia pod oczami B. C. nadal są widoczne. B. C. korzysta z zabiegów laserowych u lekarza dermatologa, które stopniowo zmniejszają zasinienie. Zabiegi laserowe są bolesne i powodują opuchliznę oczu utrzymującą się przez tydzień po zabiegu. W wyniku wykonanego przez pozwaną E. S. zabiegu doszło do długotrwałego, a być może trwałego oszpecenia B. C.. Przyczyną wystąpienia niebieskich zasinień – przebarwienia skóry obu powiek dolnych mogła być niska jakość pigmentu, jego nadmierne rozcieńczenie, bądź niewłaściwa technika zabiegu. U B. C. nie występowały przeciwwskazania zdrowotne do wykonania zabiegu makijażu permanentnego.

B. C. po zabiegu stała się osobą przygnębioną i wybuchową. Unika życia towarzyskiego, basenu, plaży. Krępują ją sugestie współpracowników czy też osób obcych, że rozmazał się jej makijaż. Dochodziły ją słuchy, że współpracownicy, czy studenci prowadzą dywagacje na temat jej życia osobistego, w tym, czy nie jest ofiarą przemocy domowej. Osoby nie widujące często powódki w tym studenci, pytali jej współpracowników, dlaczego tak wygląda. Bardzo stara się ukryć grubą kreskę dolną i zasinienia makijażem, jednakże pomimo makijażu zasinienia i gruba dolna kreska są nadal widoczne.

(dowód: zeznania świadka B. C. k. 121v-122, opinia biegłego z zakresu dermatologii k. 153-157, zeznania świadka D. C. k. 121v, zeznania świadka E. C. k. 120v-121, zeznania świadka M. C. k. 121, zeznania świadka J. G. k. 121-121v, opinia psychologiczna k. 196-198 akt sprawy SR w Olsztynie I C 215/14 )

B. C. wytoczyła przed Sądem Rejonowym w Olsztynie powództwo przeciwko A. B. – jako właścicielce gabinetu kosmetycznego, w którym przeprowadzono zabieg, o zapłatę kwoty 12 000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznany uszczerbek na zdrowiu spowodowany zabiegiem kosmetycznym z dnia 25 lipca 2013 r. oraz o ustalenie odpowiedzialności A. B. za skutki zabiegu kosmetycznego z dnia 25 lipca 2013 r., jakie mogą pojawić się w przyszłości. Wyrokiem z dnia 7 października 2013 r. w sprawie o sygn. akt I C 215/14 Sąd Rejonowy w Olsztynie zasądził od A. B. na rzecz B. C. kwotę 12 000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 10 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3 517 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, a nadto ustalił odpowiedzialność powódki za skutki zabiegu kosmetycznego z dnia 25 lipca 2013 r. mogące pojawić się u B. C. w przyszłości. W punkcie IV wyroku Sąd nakazał ściągnąć od A. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 383,93 zł tytułem kosztów sądowych. A. B. nie odwołała się od w/w wyroku.

W dniu 16 listopada 2015 r. A. B. zawarła z B. C. porozumienie w sprawie realizacji w/w wyroku, zobowiązując się do dobrowolnej spłaty należności zasądzonych wyrokiem Sądu, na które składała się kwota 12 000 zł tytułem należności głównej, kwota 2 476,61 zł tytułem odsetek od w/w kwoty za okres od dnia 10 grudnia 2013 r. do 16 listopada 2015 r. oraz kwota 3 517 zł tytułem kosztów procesu w 7 ratach, z których termin zapłaty ostatniej raty wyznaczony został do dnia 31 maja 2016 r.. W w/w porozumieniu B. C. zobowiązała się do wstrzymania naliczania dalszych odsetek ustawowych w przypadku dotrzymania przez A. B. harmonogramu spłat poszczególnych rat. Powódka A. B. wywiązała się z porozumienia zawartego z B. C..

(dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 7 października 2015 r. w sprawie I C 215/14 z uzasadnieniem k. 9-18v, porozumienie z dnia 16.11. 2015 r. w sprawie realizacji wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 07.10. 2015 r. k. 19, zeznania powódki k. 183 w zw. z k. 53v)

Pismem z dnia 19 listopada 2015 r. powódka A. B. wezwała pozwaną E. S. do zapłaty kwoty 17 993,61 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 29 października 2015 r..

(dowód: wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania k. 20-21)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie, jednakże nie w całości.

Podstawę prawną roszczenia pozwu stanowi art. 441§2 kc, zgodnie z którym, jeżeli szkoda była wynikiem działania lub zaniechania kilku osób, ten, kto szkodę naprawił, może żądać od pozostałych zwrotu odpowiedniej części zależnie od okoliczności, a zwłaszcza od winy danej osoby oraz od stopnia, w jakim przyczyniła się do powstania szkody.

W rozpoznawanej sprawie bezspornym pozostaje fakt, że powódka A. B. naprawiła szkodę wyrządzoną B. C., do czego została zobowiązana wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 7 października 2015 r. wydanego w sprawie I C 215/14. Sąd przesądził w/w wyrokiem, że powódka A. B. ponosi odpowiedzialność deliktową wobec B. C. za doznaną przez nią szkodę powstałą na skutek wadliwie wykonanego w gabinecie kosmetycznym powódki zabiegu makijażu permanentnego. Podstawą odpowiedzialności deliktowej powódki A. B. wobec B. C. jest wina w wyborze. Sąd Rejonowy w Olsztynie w sprawie I C 215/14 ustalił, że A. B. jako powierzająca wykonanie zabiegu makijażu permanentnego E. S. ponosi odpowiedzialność za szkodę, jaką wskutek tego zabiegu poniosła B. C..

Odnosząc się do zarzutów pozwanej: że w sprawie prowadzonej pod sygn. akt I C 215/14 rozstrzygnięcie było błędne, strona powodowa nie odwołała się od niekorzystego dla niej wyroku, a nadto, że sprawa odbyła bez zawiadomienia i wezwania pozwanej do udziału, należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że w sprawie tej pozwana była przesłuchiwana w charakterze świadka, a zatem znała przedmiot sprawy i jej strony. W tej sytuacji mając interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy na korzyść pozwanej A. B. mogła przystąpić do niego w charakterze interwenienta ubocznego. W kontekście obaw co do możliwości błędnego rozstrzygnięcia sprawy, czy też wadliwego prowadzenia jej przez pozwaną, mogła to uczynić bez oczekiwania na jej zawiadomienie i wezwanie ze strony pozwanej, a następnie podjąć inicjatywę dowodową dla uzyskania korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia.

Trzeba przy tym zauważyć, że strona powodowa, występująca w sprawie prowadzonej pod sygn. akt I C 215/14 jako strona pozwana, nie miała obowiązku zawiadamiania E. S. o sprawie, lecz jedynie dysponowała takim uprawnieniem ( art. 84 § 1 k.p.c. ), aby w przyszłości zdjąć z siebie odpowiedzialność odnośnie zarzutu błędnego z tej przyczyny jej rozstrzygnięcia. Wpływ braku zawiadomienia przez stronę powodową pozwanej o toczącym się postępowaniu w sprawie I C 215/14 na jego wynik, winien być przez pozwaną E. S. wykazany w toku niniejszego postępowania. Dotyczy to tak zasadności roszczeń zgłoszonych w sprawie I C 215/14, jak i ich zakresu oraz wysokości. Ciężar dowodu w tym przedmiocie spoczywa na pozwanej, gdyż to ona co do niego podnosi zarzut. Art. 6 kc wprowadza zasadę obowiązku udowodnienia faktu przez osobę wywodzącą z niego skutek prawny. Rozkład ciężaru dowodu polega na tym, że powód powinien udowodnić fakty pozytywne, stanowiące podstawę jego twierdzeń w zakresie okoliczności prawo tworzących, zaś pozwany, o ile faktów wskazywanych przez przeciwnika nie przyznaje, okoliczności je niweczące.

Nie sposób również nie zauważyć, że wbrew twierdzeniom pozwanej, A. B. w sprawie prowadzonej pod sygn. akt I C 215/14 kwestionowała zasadność dochodzonych przeciwko niej roszczeń. Starała się dowieść zarówno okoliczności, że zabieg przeprowadzony przez E. S. został wykonany prawidłowo, jak również, że powierzyła wykonywanie zabiegów makijażu permanentnego osobie posiadającej odpowiednie kwalifikacje. A. B. kwestionowała roszczenie B. C. tak co do zasady, jak i co do wysokości. Decyzję powódki o nie wnoszeniu apelacji od wyroku Sądu pierwszej instancji należy uznać za racjonalną zważywszy na materiał dowodowy zgromadzony w sprawie I C 215/14 i argumentację Sądu zawartą w uzasadnieniu przedmiotowego wyroku. Z opinii przeprowadzonej na zlecenie Sądu w sprawie I C 215/14 wynikało jednoznacznie, że E. S. pracując na zlecenie A. B. przeprowadziła zabieg makijażu permanentnego u B. C. w sposób wadliwy. Dowody zgromadzone w sprawie przesądzały również jednoznacznie o braku profesjonalizmu i odpowiednich kwalifikacji po stronie wykonującej zabieg E. S..

Zasądzona wyrokiem z dnia 7 października 2015 r. kwota zadośćuczynienia – 12 000 zł nie jest, w ocenie Sądu, kwotą wygórowaną, zważywszy na powstały u B. C. długotrwały uszczerbek na zdrowiu – 5 %, przykrości i ograniczenia związane z widocznym oszpeceniem twarzy.

Wyrokiem z dnia 7 października 2015 r. wydanym w sprawie I C 215/14 Sąd Rejonowy w Olsztynie przesądził kwestię odpowiedzialności A. B. wobec B. C. za jej własną winę w wyborze, a zarazem za skutek czynu niedozwolonego wykonawcy czynności, który wyrządził szkodę. Jeżeli wykonawca ponosi winę – odpowiada solidarnie z powierzającym na podstawie art. 415 kc wobec poszkodowanego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił wniosek pozwanej o przesłuchanie w charakterze świadka A. J. (1) na okoliczność kwalifikacji pozwanej do wykonywania makijażu permanentnego i jej doświadczenia w tym zakresie, uznając że wskazane okoliczności nie mają zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Kwestia profesjonalizmu pozwanej miała decydujące znaczenie dla oceny odpowiedzialności powódki A. B. wobec poszkodowanej B. C.. Wykazanie profesjonalizmu pozwanej zwalniałoby powódkę z odpowiedzialności wobec B. C., nie zwalniałoby natomiast pozwanej od odpowiedzialności za szkodę jaką B. C. poniosła. Wykazanie przedmiotowej okoliczności prowadziłoby, wbrew zamierzeniom pełnomocnika pozwanej, do zaostrzenia odpowiedzialności E. S., od której należałoby wymagać zachowania jeszcze wyższych standardów staranności przy wykonywaniu przez nią zabiegów. Co więcej, dalszą konsekwencją przesądzenia o profesjonalizmie pozwanej, byłaby wyłączna jej odpowiedzialność za szkodę poniesioną przez B. C.. Niezależnie od tego, o oddaleniu w/w wniosku dowodowego zdecydował również fakt, że na tożsame okoliczności świadek A. J. (1) zeznawała w sprawie I C 215/14, a na wniosek pozwanej zaakceptowany przez stronę powodową – protokół z zeznań w/w świadka został wykorzystany jako dowód w niniejszej sprawie. Co więcej, pomimo wezwania skierowanego przez Sąd do A. J. (1) w niniejszej sprawie, nie złożyła ona żadnych innych dokumentów ponad te, które zostały przedłożone przed Sądem Rejonowym w Olsztynie w sprawie I C 215/14. Mając powyższe na uwadze, Sąd doszedł do wniosku, że ponowne przesłuchiwanie świadka – tym bardziej zamieszkałego poza granicami Polski, z wskazanych powyższej przyczyn jest niezasadne, a jedynie spowoduje przedłużenie prowadzonego postępowania.

W sprawie toczącej się pod sygn. akt I C 215/14 Sąd nie badał winy wykonawcy zabiegu makijażu permanentnego, a jedynie winę w wyborze powierzającego wykonanie tego zabiegu – A. B.. Kwestia zawinienia pozwanej E. S. jest natomiast przedmiotem oceny w niniejszej sprawie.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w tym z treści opinii biegłego sądowego z zakresu dermatologii wynika jednoznacznie, że wykonany przez E. S. w dniu 25 lipca 2013 r. zabieg kosmetyczny był bezpośrednią przyczyną pojawienia się niebieskich, szpecących przebarwień obu powiek obu oczu u B. C. (k. 154). Biegły wskazał, że nie ma możliwości stwierdzenia, czy przyczyną była niska jakość pigmentu, jego nadmierne rozcieńczenie, czy też niewłaściwa technika zabiegu, jednakże podkreślił, że za wszystkie te przyczyny odpowiada osoba wykonująca zabieg tj. pozwana E. S.. Z zeznań B. C., którym Sąd dał wiarę, wynika jednoznacznie, że podczas zabiegu wykonywanego przez pozwaną, B. C. łzawiła i krwawiła. Tego rodzaju nietypowe krwawienie powinno było, zdaniem biegłego, spowodować natychmiastowe przerwanie zabiegu przez pozwaną. Tymczasem jak wynika z zeznań poszkodowanej, pozwana pomimo wskazanych niepokojących reakcji kontynuowała zabieg, zapewniając B. C., że taki przebieg zabiegu jest typowy.

Dokonując ustaleń w niniejszej sprawie Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, których prawdziwości nie kwestionowano, a nadto na zeznaniach świadków i stron. Zeznania B. C. oraz członków jej rodziny i znajomych były logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym, w związku z czym Sąd dał im wiarę w całości. Również zeznania powódki znajdowały potwierdzenie w dokumentacji zgromadzonej w sprawie. Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanej E. S. w części w jakiej twierdziła, że przed zabiegiem poinformowała B. C. o przeciwwskazaniach do tego zabiegu i wręczyła jej do wypełnienia ankietę medyczną oraz w tej części w jakiej zeznała, że podczas zabiegu nie było krwawienia z nakłuwanej powieki dolnej. Zeznania pozwanej w opisanym zakresie pozostają w oczywistej sprzeczności z zeznaniami świadka B. C.. W ocenie Sądu B. C., po tym jak otrzymała zadośćuczynienia od A. B., nie miała żadnego interesu w tym aby bezpodstawnie oskarżać pozwaną o zaniedbania w czasie wykonywanego zabiegu. Co więcej skutek zabiegu widoczny na zdjęciach znajdujących się w sprawie I C 215/14 i opisany w opinii przez biegłego, świadczy, w ocenie Sądu, w sposób jednoznaczny o tym, że wbrew zapewnieniom pozwanej, zabieg nie przebiegał bez powikłań. Nadto pozwana nie przedstawiła wypełnionej i podpisanej przez B. C. ankiety medycznej twierdząc, że ją zgubiła, co również przemawia na niekorzyść pozwanej, jeśli chodzi o ocenę wiarygodności jej zeznań. Ostatecznie kwestia braku poinformowania B. C. o przeciwwskazaniach do zabiegu okazała się bez znaczenia dla oceny odpowiedzialności pozwanej, albowiem biegły z zakresu dermatologii w sporządzonej w niniejszej sprawie opinii, uznał, że nie istniały przeciwwskazania zdrowotne do wykonania u B. C. zabiegu makijażu permanentnego. Okoliczność powyższa ma natomiast znacznie dla oceny zachowania pozwanej pod kątem jej profesjonalizmu, przemawiając w oczywisty sposób na jej niekorzyść. Bez znaczenia dla ustaleń czynionych w niniejszej sprawie były zeznania świadka E. R., albowiem świadek opisywała jedynie okoliczności, w jakich sama korzystała z zabiegów wykonywanych przez pozwaną od 2014 r.. Przesądzające w kwestii odpowiedzialności pozwanej znaczenie miała opinii biegłego sądowego z zakresu dermatologii, którą Sąd uznał za jasną i pełną. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, że żadna ze stron nie kwestionowała przedmiotowej opinii.

Mając powyższe na uwadze tj. nieprawidłowe wykonanie przez pozwaną na zlecenie powódki zabiegu makijażu permanentnego B. C., co w konsekwencji doprowadziło do powstania u w/w długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, należy stwierdzić, że odpowiedzialność powódki i pozwanej wobec poszkodowanej jest odpowiedzialnością solidarną.

W sytuacji, gdy źródłem solidarnej odpowiedzialności jest wyrządzenie szkody czynem niedozwolonym, mającej zastosowanie do kilku osób ( art. 415 i nast. k.c. ), powstaje między nimi regres. Jednakże o wysokości regresu i jego powstaniu nie decyduje stosunek wewnętrzny łączący solidarnych dłużników, jakby to mogło wynikać z dyspozycji art. 376 k.c. , lecz relacja osób współodpowiedzialnych za szkodę do wyrządzenia tej szkody. Jednym z przepisów szczególnych normujących tą kwestię jest powołany na wstępie rozważań art. 441 §2 k.c. Przepis art. 441 k.c. wprowadza samodzielne kryteria oznaczania zakresu odpowiedzialności regresowej w sferze odpowiedzialności regresowej w porównaniu z ogólnym art. 376 § 1 k.c.. Jeżeli jeden z dłużników solidarnych naprawi szkodę, służy mu regres w stosunku do pozostałych dłużników, odpowiedzialnych za szkodę.

Podkreślenia przy tym wymaga fakt, że o powstaniu roszczenia regresowego decyduje nie chwila wyrządzenia szkody przez jej bezpośredniego sprawcę, lecz chwila naprawienia jej przez jednego z dłużników solidarnych przez zapłatę poszkodowanemu należnego mu odszkodowania. Bieg terminu przedawnienia roszczenia regresowego rozpoczyna się więc z dniem, w którym zobowiązany do świadczenia naprawił szkodę.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że powódka A. B. naprawiła szkodę wyrządzoną B. C. poprzez zapłatę zadośćuczynienia zasądzonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawie I C 215/14 (bezsporne), w związku z powyższym przysługuje jej roszczenie zwrotne w stosunku do dłużniczki solidarnej – pozwanej E. S.. W ocenie Sądu roszczenie regresowe powódki może obejmować maksymalnie kwotę 14 476,61 zł to jest kwotę zadośćuczynienia (należność główna plus odsetki) Na szkodę wyrządzoną B. C. nie składają się natomiast koszty procesu i koszty sądowe poniesione przez powódkę w sprawie I C 215/14.

Porównując winę i stopień przyczynienia się do powstania szkody leżące po stronie powódki i pozwanej Sąd uznał, że pozwana winna zwrócić powódce 70 % z wypłaconego B. C. odszkodowania. Bezpośrednim sprawcą szkody wyrządzonej B. C. była pozwana E. S. jako wykonawca wadliwie przeprowadzonego zabiegu kosmetycznego. Wina powódki A. S. sprowadzała się natomiast do powierzenia wykonywania skomplikowanych zabiegów makijażu permanentnego osobie niedoświadczonej i nie posiadającej odpowiednich kwalifikacji. Powódka powierzyła wykonanie zabiegu osobie bez zawodu, po skończonym liceum ogólnokształcącym, studentce 1 roku studiów z zakresu odnowy biologicznej i żywienie człowieka na kierunku (...) Publiczne na OWS w O.. Podkreślenia w tym miejscu wymaga również fakt, niezaprzeczany przez pozwaną, że E. S. nigdy wcześniej nie pracowała w żadnym gabinecie kosmetycznym. Ukończyła szereg kursów z zakresu pielęgnacji skóry związanych z kosmetyką, w tym w lutym 2013r. szkolenie z zakresu makijażu permanentnego, przeprowadzone przez kosmetyczkę A. J. (1). Szkolenie trwało dwa tygodnie: łącznie 4 – 5 dni po 8 godzin, następnie 3 dni po 8 godzin. Szkoleniowiec A. J. (1) ukończyła studia na kierunku (...) Publiczne w zakresie odnowy biologicznej i kosmetologii w 2007 r., studia podyplomowe w zakresie pedagogiki w 2008 r. i zdobyła w 2009 r. certyfikat wydany przez Kosmetyczne Centrum (...) o ukończeniu szkolenia z zakresu makijażu permanentnego, upoważniający do wykonywania profesjonalnych zabiegów mikropigmentacji. W toku zarówno niniejszego postępowania, jak i postępowania w sprawie I C 215/14 nie przedłożono dokumentu na okoliczność posiadanych przez w/w uprawnień w zakresie szkoleń z zakresu mikropigmentacji. Przed wykonaniem zabiegu u powódki E. S. wykonała dodatkowo co najmniej 20 udokumentowanych zabiegów w gabinecie pozwanej. Niezależnie jednak od liczby wykonanych zabiegów, podkreślić należy, że E. S. nie posiadała podstawowej wiedzy fachowej z zakresu budowy i fizjologii skóry człowieka. Nie posiadała skończonej szkoły zawodowej o kierunku kosmetycznym, czy medycznym. Była studentką 1 roku studiów kierunku odnowa biologiczna i żywienie człowieka. Nie była zatem osobą zawodowo trudniącą się wykonywaniem zabiegów kosmetycznych, w tym makijażu permanentnego, ani osobą posiadającą dostateczne doświadczenie w tym zakresie. O niefachowości i niewiedzy E. S. świadczy fakt kontynuowania zabiegu pomimo krwawienia podczas zabiegu i niewątpliwie pojawiających się objawów migracji barwnika. Jak zeznała bowiem świadek B. C. – już bezpośrednio po zabiegu posiadała zasinienia oczodołów. E. S. musiała zatem zaobserwować migracje barwnika w trakcie zabiegu, lecz bezpodstawnie przypuszczała, że jest to stan przejściowy, właśnie z powodu braku fachowej wiedzy i przygotowania. Okoliczności te świadczą, że nie miała nie tylko doświadczenia, ale przede wszystkim podstawowej wiedzy teoretycznej niezbędnej do wykonywania tego typu zabiegów, w tym objawów powikłania itp.

Oceniając zakres odpowiedzialności dłużników solidarnych, Sąd posiłkował się również treścią umowy jaką strony zawarły w dniu 28 maja 2013 r. , a w której to umowie ustalono, że wykonawcy przysługuje wynagrodzenie za wykonanie dzieła w wysokości 70 % od wykonanego zabiegu. Podział zysków z wykonywanych zabiegów - 70 % do 30%, skłania Sąd aby w takim samym procencie przyjąć odpowiedzialność pozwanej i powódki za szkodę wyrządzoną B. C..

W konsekwencji, na podstawie art. 441§2 kc, Sąd zasądził od pozwanej E. S. na rzecz powódki A. B. kwotę 10 133,63 stanowiącej 70 % z kwoty zadośćuczynienia (14 476,61 zł ) jaką powódka zapłaciła B. C.. W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił (pkt I i II wyroku)

O należnych powódce odsetkach, Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W przypadku świadczenia bezterminowego, jak przedmiotowe, art. 476 k.c. wiąże odpowiedzialność dłużnika za nieterminowe spełnienie świadczenie, niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Powódka wzywała pozwaną do zapłaty pismem z dnia 14 listopada 19 listopada 2015 r. (k. 20-21) , nie mniej jednak o powstaniu roszczenia regresowego decyduje chwila naprawienia jej przez jednego z dłużników solidarnych przez zapłatę poszkodowanemu należnego mu odszkodowania. W związku z powyższym roszczenie regresowe staje się wymagalne dopiero wówczas, gdy jeden z dłużników solidarnych naprawi szkodę. W rozpoznawanej sprawie – jak wynika z porozumienia zwartego przez powódkę z B. C. w dniu 16 listopada 2015 r. ostatnia rata odszkodowania miała być wpłacona w dniu 31 maja 2016 r.. Powódka nie przedłożyła żadnego dowodu, który wskazywałby, że zapłata zadośćuczynienia B. C. nastąpiła we wcześniejszym terminie. W konsekwencji przyjmując za datę spełnienia przez powódkę świadczenia na rzecz B. C. z dniem 31 maja 2016 r. , Sąd przyjął że wcześniejsze wezwanie pozwanej do zapłaty - z dnia 19 listopada 2015 r. było nieskuteczne. W związku z powyższym , jako datę, od której pozwana pozostawała w zwłoce ze zwrotem odszkodowania wypłaconego przez powódkę, Sąd przyjął 19 sierpnia 2016 r. tj. dzień doręczenia pozwanej odpisu pozwu w niniejszej sprawie (k. 40).

Za niezasadny należało uznać podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia regresowego powódki. Nawet gdyby przyjąć, że powódka naprawiła szkodę wyrządzoną B. C. bezpośrednio po podpisaniu porozumienia z dnia 16 listopada 2015 r., należy stwierdzić, że z chwilą wytoczenia powództw w niniejszej sprawie- - 20.01. 2016 r.- termin przedawnienia roszczenia regresowego z całą pewnością nie upłynął.

Sąd nie uwzględnił również podniesionego przez pozwaną zarzutu potrącenia przysługującej jej wobec powódki wierzytelności w kwocie 6000 zł z tytułu zwrotu kosztów materiałów zużytych przez pozwaną do wykonywania zabiegów makijażu permanentnego. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w tym z treści łączącej strony umowy i zeznań samej pozwanej, wynika jednoznacznie, że pozwana wykonywała w/w zabiegi przy użyciu własnych produktów i na własny koszt (k. 54). Powódka nie była zobowiązana do zwrotu poniesionych przez pozwaną z tego tytułu kosztów.
W konsekwencji, należy stwierdzić, że pozwanej nie przysługuje żadne roszczenie wobec powódki z w/w tytułu, stąd też zarzut potrącenia jest oczywiście niezasadny.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zdanie 1 k.p.c. , rozdzielając je stosunkowo. Powódka wygrała proces w 55,14 % , zaś pozwana w 44,86 %. Łącznie strony poniosły koszty procesu w kwocie 11 153 zł. Na koszty poniesione przez powódkę – 6 336 zł składają się: opłata sądowa od pozwu- 919 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, koszt zastępstwa procesowego – 4 800 zł, zaliczka na wydatki biegłego – 600 zł. Na koszty procesu poniesione przez pozwaną – 4817 zł składają się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz koszt zastępstwa procesowego – 4 800 zł. Powódka – zgodnie z procentem w jakim przegrała proces , powinna ponieść koszty procesu w kwocie 5 003,24 zł, a poniosła koszty w wysokości 6 336 zł, stąd też należna jej od pozwanej kwota tytułem zwrotu kosztów procesu stanowi różnicę w/w kwot tj. 1 332, 76 zł (pkt III wyroku)

Wedle tej samej reguły, zgodnie z brzmieniem art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 zdanie 1 kpc, Sąd nakazał ściągnąć od powódki A. B. na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Olsztynie) kwotę 120,88 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa od oddalonej części powództwa oraz nakazał ściągnąć od pozwanej E. S. na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Olsztynie) kwotę 148,57 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa od uwzględnionej części powództwa. (pkt IV i V wyroku)

SSR Magdalena Wołejko-Czubek

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

O., dnia 27 listopada 2017 r.