Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

przewodniczący SSR Andrzej Antkiewicz

protokolant st. sekr. sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2017 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa G. A.

przeciwko L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 4.450 zł (cztery tysiące czterysta pięćdziesiąt złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 19 września 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałej części;

III zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 229,26 zł (dwieście dwadzieścia dziewięć złotych dwadzieścia sześć groszy) tytułem zwrotu części kosztów procesu;

IV nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu następujące kwoty:

- od powódki z zasądzonego roszczenia 194,17 zł (sto dziewięćdziesiąt cztery złote siedemnaście groszy),

- od pozwanej 142,82 zł (sto czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt dwa grosze),

tytułem zwrotu tymczasowo poniesionych wydatków na koszty opinii biegłego.

Sygn. akt I C 510/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 czerwca 2017 r.

G. A. wniosła o zasądzenie od L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. kwoty 10.498,21 zł tytułem reszty odszkodowania za uszkodzenie jej pojazdu marki M. (...) w trakcie kolizji, do jakiej doszło 13 sierpnia 2013 r. Zaznaczyła, że za uszkodzenie pojazdu pozwana wypłaciła odszkodowanie jedynie w kwocie 9.050 zł, rozliczając szkodę jako całkowitą. Powódka dokonała samodzielnego ustalenia wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym oraz kosztów naprawy, kwestionowała zakwalifikowanie szkody jako całkowitej z uwagi na nieopłacalność naprawy, uważając że w jej przypadku zastosowanie winien mieć wariant szkody częściowej. Domagała się również zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od dochodzonej kwoty od dnia 19 września
2013 r. do dnia zapłaty (k. 2-5 akt).

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Podniosła, że rozliczyła szkodę jako całkowitą ze względu zbyt duże koszty naprawy (wyliczone na 29.322,31 zł), przyjmując za podstawę wypłaty różnicę między wartością pojazdu przed szkodą a wartością pozostałości, ustaloną w drodze aukcji internetowej (24.700 zł minus 15.650 zł). Pozwana zaznaczyła, że w celu ustalania wartości pojazdu w stanie uszkodzonym umieściła auto powódki na specjalnej platformie internetowej, na której podmioty zajmujące się obrotem uszkodzonymi pojazdami składają oferty ich zakupu. Najkorzystniejszą ofertę złożyła firma, która zaproponowała kupno wraku za kwotę 15.650 zł. Pozwana wyjaśniła, że powódka została poinformowana o możliwości zbycia uszkodzonego pojazdu za taką cenę, jednak na to się nie zdecydowała (k. 40-42 akt).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Okolicznością bezsporną jest, iż pozwana ponosi odpowiedzialność za uszkodzenie auta powódki w wyniku kolizji drogowej, do jakiej doszło 13 sierpnia 2013 r. w miejscowości M.. Samochód powódki marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) został uszkodzony po lewej stronie. Winę za uszkodzenie pojazdu powódki ponosi inny uczestnik ruchu, który ubezpieczony był w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

Powódka zgłosił szkodę do pozwanego zakładu ubezpieczeń w dniu 19 sierpnia
2013 r. (akta szkody).

W toku postepowania likwidacyjnego pozwana ustaliła wartość pojazdu powódki przed szkodą na 24.700 zł, wartość kosztów naprawy na 29.322,31 zł i z tego względu rozliczyła szkodę jako całkowitą, o czym poinformowała powódkę mailem z dnia 5 września 2014 r., przesyłając wycenę pojazdu sporządzoną przez jej pracownika w systemie (...). W komentarzu do arkusza ustalenia wartości pojazdu w stanie uszkodzonym, w którym ustalono jego wartość metodą urealnionego kosztu naprawy na 14.636 zł, wskazano, że wartość pozostałości została faktycznie ustalona na podstawie oferty rynkowej (aukcja) na 15.650 zł, albowiem oferent zobowiązał się zakupić wrak pojazdu za tę kwotę. Pozwana poinformowała, że oferta jest ważna do 12 września 2013 r. i do tego dnia poszkodowana (jeśli chce zbyć pozostałości) może skontaktować się z oferentem, a on jest zobowiązany odkupić uszkodzony samochód. W omawianym komentarzu wskazano dane tego oferenta, adres miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w B., nr telefonu i adres e-mail. Wartość odszkodowania określono na 9.050 zł jako różnicę między wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym – 24.700 zł, a wartością auta w stanie uszkodzonym – 15.650 zł.

D. dy: wyceny pozwanej – k. 11-12v i 107-108v akt sprawy

mail pozwanej z 5.09.2013 r. – k. 106 akt

kalkulacja naprawy – k. 13v-15v akt sprawy

Powódka naprawiła pojazd po kolizji i nadal nim jeździ. Nie skorzystała z oferty zakupu, o jakiej poinformowała ją pozwana w komentarzu do arkusza ustalenia wartości pojazdu w stanie uszkodzonym (okoliczność niesporna – wyjaśnienia powódki na k. 65v akt sprawy).

Ze względu na wnioski stron, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego rzeczoznawcy samochodowego celem ustalenia kosztów naprawy pojazdu powódki w związku ze zdarzeniem z 13 sierpnia 2013 r.

Biegły sądowy S. D. (1) w opinii z 16 sierpnia 2016 r. oszacował:

- wartość nieuszkodzonego pojazdu przed szkodą na kwotę 25.400 zł,

- koszt naprawy auta w (...) z zastosowaniem oryginalnych części zamiennych z logo producenta pojazdu na 43.102,95 zł,

- wartość uszkodzonego pojazdu (pozostałości) na 11.900 zł,

- wysokość szkody rozumianej jako różnica między wartością auta w stanie przed uszkodzeniem – 25.400 zł a wartością jego pozostałości – 11.900 zł na 13.500 zł.

D. d: opinia biegłego S. D. z kalkulacjami – k. 68-81 akt sprawy

Opinia biegłego D. była kwestionowana jedynie przez powódkę, jednak w opinii uzupełniającej z 9 grudnia 2016 r. biegły szczegółowo odniósł się do zarzutów powódki i podtrzymał wcześniejszą opinię ( dowód: opinia uzupełniająca – k. 115-117 akt). Sąd w całości podzielił tę opinię, gdyż została sporządzona fachowo i zawierała przekonujące uzasadnienie.

W ocenie Sądu przy rozliczaniu szkody brak było podstaw do odliczenia od wartości pojazdu w stanie przed szkodą wartości pozostałości w kwocie 15.650 zł. Po pierwsze, powódka nie zdecydowała się na sprzedaż pojazdu, naprawiła go i nadal go używa, dlatego do tej pory nie wzbogaciła się poprzez sprzedaż pojazdu po wyższej cenie niż ustalona przez biegłego sądowego, a tylko w takim przypadku należałoby zastosować zasadę compensatio lucri cum damno, według której odszkodowanie nie powinno prowadzić do nieusprawiedliwionego wzbogacenia osoby poszkodowanej, a korzyści przez nią uzyskane przy spełnieniu określonych przesłanek powinny podlegać zaliczeniu na poczet odszkodowania. Po drugie, przy odpowiedzialności za szkodę z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej brak jest przepisów, które nakładałyby na poszkodowanego obowiązek sprzedaży wraku lub wyrażenia zgodę na jego aukcje urządzane przez ubezpieczycieli na specjalnych portalach internetowych. Poszkodowany z różnych przyczyn może nie być zainteresowany sprzedażą pozostałości i ma prawo naprawić wrak mimo nieopłacalności oraz dalej z niego korzystać. Po trzeci, należy zwrócić uwagę, że przesłuchany w sprawie w charakterze świadka potencjalny kupiec uszkodzonego auta powódki – P. P. wcale nie potwierdził chęci jego stanowczego zakupu, zeznając bardzo ogólnikowo (dowód: zeznanie tego świadka - w aktach I Cps 12/17 Sądu Rejonowego w Busku-Zdroju), co zresztą wydaje się wielce prawdopodobne, skoro biegły sądowy oszacował wartość wraku jedynie na 11.900 zł. Wątpliwe jest więc, aby świadek dał za niego po oględzinach (oferta zakupu została złożona bez oględzin auta) aż 15.650 zł. Po czwarte, uwzględnić należy fakt, że zgodnie z informacją przesłaną powódce przez pozwaną oferta zakupu pozostałości była ważna jedynie do 12 września 2013 r., a więc jedynie przez tydzień od otrzymania informacji przez powódkę, co było krótkim terminem, zważywszy na znaczną odległość miejsca zamieszkania powódki do siedziby potencjalnego kupca wraku. Powódka mogła więc mieć podstawy przypuszczać, że ta oferta nie jest stanowcza. W konsekwencji należało przyjąć, że brak było podstaw do uznania, że powódka przyczyniła się do zwiększenia szkody.

Z przedstawionych względów, w ocenie Sądu, w ustalonych okolicznościach sprawy roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie jedynie do wysokości 4.450 zł, jako różnicy między należnym odszkodowaniem wyliczonym przez biegłego sądowego – 13.500 zł a kwotą wypłaconą przez ubezpieczyciela w postępowaniu likwidacyjnym - 9.050 zł (art. 361 § 1 i 2 k.c., art. 363 § 1 i 2 k.c. oraz art. 822 § 1 i 4 k.c.).

Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono od 19 września 2013 r., albowiem zgodnie z art. 817 § 1 k.c. zakład ubezpieczeń obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powódka zgłosiła do pozwanego szkodę w pojeździe 19 sierpnia 2013 r., zatem odsetki ustawowe za opóźnienie należą się jej od 19 września 2013 r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c. - według zasady stosunkowego rozdziału. Powódka wygrała sprawę w 42,38% a uległa z żądaniem w 57,62%. Powódka poniosła w tej sprawie następujące koszty: opłatę od pozwu w kwocie 525 zł (k. 152 akt), koszty radcy prawnego w kwocie 2.400 zł (zob. § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) i zaliczkę na biegłego – 500 zł, czyli łącznie 3.425 zł. Z tej kwoty należał się jej zwrot 42,38%, czyli 1.451,52 zł. Pozwana poniosła koszty w postaci wynagrodzenia radcy prawnego – 2.400 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17 zł i zaliczki na biegłego – 500 zł, czyli łącznie 2.917 zł, zatem należy się jej zwrot w kwocie 1.680,78 zł (57,62% z kwoty 2.917 zł). Po wzajemnym potrąceniu pozostaje saldo na rzecz pozwanej w kwocie 229,26 zł i taką kwotę zasądzono w punkcie III. (trzecim) sentencji wyroku.

O kosztach sądowych w pkt IV. (czwartym) sentencji wyroku orzeczono na podstawie art. 83 ust. 2 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 623) w zw. z art. 100 zdanie drugie k.p.c., obciążając strony kosztami biegłego wyłożonymi tymczasowo przez Skarb Państwa proporcjonalnie do tego, w jakim zakresie wygrały sprawę. Łącznie koszty te wyniosły 336,99 zł (k. 135 akt).