Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 2 kwietnia 2012 roku Firma (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka koman­dytowa w K. (zwana dalej również „ spółką (...)”) żądała zasądzenia od pozwanej (...) spółki jawnej w K. (zwanej dalej również „ spółką (...)”) kwoty 133 746,68 zł, z ustawowymi odsetkami od kwoty 64 675,68 zł od dnia 29 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty i od kwoty 69 071 zł od dnia 10 marca 2012 r,. do dnia zapłaty. Ponadto strona powodowa żądała zasądzenia od pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa powołała się na wady koparki gąsieni­cowej (...) 220 LC-2006, kupionej od pozwanej, które zdaniem powódki uniemożli­wiały normalną eksploatację ww. koparki. Wobec nieusunięcia owych wad przez pozwa­nego sprzedawcę, strona powodowa zleciła we własnym zakresie jej naprawę i z tego tytułu poniosła koszty w kwocie 64 675,68 zł. Ponadto, strona powodowa wskazała na utracony zysk w wysokości 69 071 zł, wynikający z niezrealizowanej umowy z Przedsię­biorstwem Wielobranżowym „H.” Sp. z o.o., na skutek złego stanu technicznego nabytej od pozwanej koparki (pozew k. 3-5).

W odpowiedzi na pozew, pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasą­dzenie od powódki kosztów procesu. Pozwana zakwestionowała legitymację procesową powódki, podnosząc, że kupującym sporną koparkę był (...) S.A. we W., nie zaś powódka, wskutek czego – w ocenie pozwanej – powódce nie przysługują wobec niej uprawnienia z tytułu ewentualnych wad rzeczy sprzedanej. Ponadto strona pozwana powołała się na okoliczność złożenia przez nabywcę przy odbio­rze sprzedanej rzeczy oświadczenia że stan towaru jest nabywcy znany i nie wnosi żadnych zastrzeżeń. Niezależnie od tego, pozwana zakwestionowała twierdzenie powódki, jakoby sprzedana koparka posiadała wady przekraczające jej normalne zużycie eksploatacyjne, jako sprzętu używanego. Pozwana podniosła także, iż zawarta ze stroną powodową umowa wstępna z 25.11.2010 r. stanowiła jedynie upoważnienie dla pozwanej do sprowadzenia (importu) koparki gąsienicowej o wskazanych w owej umowie parame­trach i cenie, nie zaś umowę sprzedaży (odpowiedź na pozew k. 73-83).

Postanowieniem z 7 października 2013 roku Sąd zawiesił postępowanie oraz podjął postępowanie z udziałem po stronie pozwanej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w K., w miejsce dotychczas pozwanej spółki jawnej (postanowienie k. 467).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka jawna w K. złożyła P. K. (1) prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą Firma (...) z siedzibą w K., przy ul. (...), ofertę sprzedaży na jego rzecz koparki gąsiennicowej (...) 220 LC-2006. W przesłanej ofercie, kore­spondencji mailowej, jak również prowadzonych rozmowach, przedstawiciel pozwanej zapewnił P. K. (1), że koparka będzie w dobrym stanie technicz­nym, gotowa do pracy, nie będzie wymagała żadnych nakładów finansowych. Koparka miała być po przeglądzie technicznym, a pozwana miała udzielić z tytułu jej sprzedaży gwarancji (dowód: wydruk KRS spółki (...) k. 87-89, wydruk korespondencji elektro­nicznej k. 12-20).

W oparciu o złożoną ofertę, pozwana zawarła z P. K. (1) w dniu 25 listopada 2010 r. umowę wstępną nr 02/11/2010. W umowie tej P. K. (1) zobowią­zał się do zakupu i odbioru importowanej przez spółkę (...) koparki gąsieni­cowej (...) 220 LC rok prod. 2006, o przebiegu ok. (...), z wyposażeniem, w terminie 2 dni od daty sprowadzenia maszyny do Polski oraz do uregulowania płatności z tytułu ceny, w wysokości określonej na 170 000 zł netto (207 400 zł brutto). W załącz­niku nr 1 do tejże umowy, strony opisały stan techniczny koparki mającej być przedmio­tem importu i sprzedaży. W treści tego dokumentu strony ustaliły m.in., że stan koparki sprzedawca uznaje jako dobry technicznie i dostateczny wizualnie, maszyna i jej funkcje robocze działają i nie wymagają ingerencji serwisu, zaś maszyna nosi ślady normalnej eksploatacji, w szczególności występują luzy eksploatacyjne w układzie roboczym i jezd­nym, odpowiadające normatywnemu zużyciu przy przebiegu ok. 5935 godzin (dowód: kopia umowy wstępnej wraz z załącznikiem k. 21-24).

Pozwana, zgodnie z wyżej przywołaną umową, w dniu 2 grudnia 2010 r. nabyła w S. od (...) Ltd. koparkę gąsienicową zgodnie z parametrami technicznymi szczegółowo opisanymi w ww. umowie wstępnej i załączniku nr 1 do umowy (dowód: poświadczona kopia faktury k. 106, poświadczona kopia dokumentu przyjęcia maszyny k. 108, tłumaczenie uwierzytelnione z języka angielskiego k. 110-111).

P. K. (1) zawarł w dniu 20 grudnia 2010 umowę leasingu operacyjnego z (...) S.A. we W., dotyczącą przedmiotowej koparki (bezsporne – kopia umowy k. 114-119, kopia aneksu do ww. umowy k. 120).

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 20 grudnia 2010 roku P. K. (1), jako leasingobiorca, a zarazem nabywca szczegółowo opisanej maszyny (koparki gąsienicowej do robót ziemnych) przelał na rzecz (...) Funduszu (...) we W. kwotę 10 000 zł, uiszczoną tytułem zaliczki na konto spółki (...), a to wszystko za potwierdzeniem przez tę spółkę (dowód: poświadczona kopia umowy przelewu wierzytelności k. 93).

Zgodnie z fakturą VAT (...)SF (data wystawienia i sprzedaży 20.12.2010 r., płatna do 24.12.2010 r.), (...) S.A. we W. jako nabywca szczegółowo opisanej kopiarki gąsienicowej w umowie wstępnej oraz w zamó­wieniu z dnia 20.12.2010 r. i cytowanej fakturze, nabył na własność opisaną koparkę, z adnotacją „Stan towaru jest nabywcy znany i nie wnosi on żadnych zastrzeżeń”, za cenę 207 400 zł brutto (dowód: poświadczona kopia faktury VAT nr (...)SF k. 97).

(...) Fundusz (...) upoważnił P. K. (1) do odbioru i użytkowania przedmiotowej koparki, a ten przesłał na adres sprzedawcy koparki oświad­czenie, którym wskazał miejsce dostarczenia przedmiotowej koparki do miejscowości R. powiat K. woj. (...), wskazując jednocześnie M. K. (1)­skiego jako uprawnionego pracownika do odbioru, z uwagą, by o terminie został poin­formowany przynajmniej 1 dzień wcześniej (dowód: kopia upoważnienia k. 122 i 123, wydruk wiadomości od P. K. k. 96, poświadczona kopia upoważnienia k. 95).

Koparka została przekazana M. K. (2) działającemu w imieniu i na rzecz P. K. (1), na podstawie protokołu zdawczo – odbiorczego z dnia 16 grudnia 2010 r. Na protokole tym M. K. zamieścił odręczną adnotację o treści: „Brak przeglądu technicznego, nie wymienione płyny nie biorę odpowiedzialności za wady ukryte w maszynie z dniem 16.12.2010 odpowiedzialność prawna i majątkowa spoczywa na firmie (...)” (dowód: kopia protokołu zdawczo-odbiorczego k. 25, zeznania świadka M. K. k. 162-165).

Po przekazaniu koparki P. K. (1) stwierdził jej wady, polegające między innymi na nadmiernym zużyciu układu jezdnego, braku obrotu wieży podczas pracy na biegu jałowym. W koparce występowały wady układu hydraulicznego oraz wady powo­dujące głośną pracę pompy. Również ogólny stan techniczny koparki dalece odbiegał od stanu opisanego w umowie i ustalonego między stronami (dowód: pismo T. K. k. 32, zeznania świadków M. K. k. 162-165, T. K. k. 165-166, J. P. k. 211-213).

P. K. (1) poinformował pozwanego o ww. okolicznościach między innymi pismem z dnia 27 grudnia 2010 r. Pozwany nie podjął jednak żadnych czynności celem usunięcia wad lub wyjaśnienia spornych kwestii. W związku z tym, pismem z dnia 4 lutego 2011 roku P. K. (1) wezwał pozwanego, by ten w terminie do dnia 11 lutego 2011 r. podjął odpowiednie kroki celem usunięcia wad i usterek, jakie posiadała koparka (dowód: kopia pisma z 27.12.2010 r. k. 26, kopia pisma z 4.02.2011 r. k. 27).

W odpowiedzi, pismem z dnia 10 lutego 2011 r. pełnomocnik pozwanego oświadczył, że w piśmie z dnia 4 lutego 2011 r. nie zostały wymienione wady koparki (dowód: kopia pisma z 10.02.2011 r. k. 28). Dokumentacja dotycząca zakresu i rozmiaru wad została przesłana pozwanemu wraz z pismem z dnia 21 lutego 2011 r. (dowód: kopia pisma z 21.02.2011 r. k. 29).

Z uwagi na brak reakcji ze strony pozwanego na zgłoszenie wad oraz brak woli współdziałania, P. K. (1) we własnym zakresie dokonał naprawy koparki i poniósł z tego tytułu koszty w łącznej kwocie 64 675,68 zł. Powyższa kwota jest kwotą netto wynikającą z wystawionych z tytułu naprawy koparki faktur VAT (dowód: kopia proto­kołu naprawy k. 30-31, kopia informacji o stanie technicznym k. 33-34, kopia faktury VAT nr (...) k. 42, kopia faktury VAT nr (...) k. 43-46, wydruk potwier­dzenia przelewu bankowego k. 47).

Pismem z dnia 3 czerwca 2011 r. P. K. (1) wezwał pozwanego do zwrotu kosztów poniesionych w związku z koniecznością usunięcia wad, warunkujących przywrócenie możliwości jej normalnej eksploatacji (w wezwaniu została podana kwota naprawy brutto) (dowód: kopia pisma wraz z dowodem doręczenia k. 48).

W przedmiotowej koparce nie można jednoznacznie stwierdzić, czy w grudniu 2010 r. występowały wady przedstawione przez powoda. Na pewno w momencie przeka­zywania koparki mogły występować niesprawności wynikające z eksploatacji, jak np.:

−

częściowe zużycie łańcucha gąsienic podwozia,

−

obniżenie właściwych parametrów układu hydraulicznego,

−

zużycie eksploatacyjne akumulatorów rozruchowych,

−

nie wymienione oleje i płyny, zanieczyszczone filtry instalacji.

Wady te są usuwalne w trakcie bieżącej eksploatacji. Koszt ewentualnej naprawy wymienionych niesprawności stanowi kwotę ok. 8100 – 9000 zł netto (dowód: opinia biegłego z zakresu eksploatacji pojazdów, maszyn i urządzeń technicznych k. 500-544, ustne uzupełniające wyjaśnienia biegłego na rozprawie w dniu 8.04.2016 r. k. 606-607).

W wyniku zapytania ofertowego z dnia 1 grudnia 2010 r. i odpowiedzi na nie pismem z dnia 4 grudnia 2010 r. doszło do zawarcia w dniu 23 grudnia 2010 r. między P. K. (1) a Przedsiębiorstwem (...) sp. z o.o. umowy o roboty budowlane (dowód: kopia zapytania ofertowego k. 49, kopia odpowiedzi na zapytanie ofertowe k. 50, kopia umowy o roboty budowlane k. 51-54, zeznania świadka J. P. na rozprawie w dniu 9.05.2013 r. k. 377).

Umowa nie mogła zostać zrealizowana z uwagi na zły stan techniczny koparki. Pismem z dnia 25 lutego 2011 r. P. K. (1) zwrócił się do Przedsiębiorstwa (...)­branżowego (...) sp. z o.o. o polubowne rozwiązanie zawartej umowy oraz nienaliczanie kar umownych (dowód: kopia pisma z 25.02.2011 r. k. 55, zeznania świadka M. K. k. 162-165, zeznania świadka J. P. na rozprawie w dniu 9.05.2013 r. k. 377).

Z uwagi na zakres prac wynikający z ww. umowy utracony zysk został skalku­lowany 69 071 zł (dowód: opinia biegłego z zakresu rozliczenia, kosztorysowania robót budowlanych k. 793-797).

W dniu 1 lipca 2011 r. P. K. (1) zawiązał spółkę komandytową pod firmą Firma (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w K., w której jest komandyta­riuszem. Jak wynika z treści § 8 aktu notarialnego P. K. (1) wniósł do ww. spółki komandytowej tytułem wkładu niepieniężnego zorganizowane przedsiębiorstwo (w rozumieniu art. 55 ¹ k.c.) pod firmą Firma (...). Aport obejmował wszystkie składniki przedsiębiorstwa wymienione w art. 55 ¹ k.c., a więc również wierzytelność (art. 55 ¹ pkt 4 k.c.) wobec pozwanego (dowód: poświadczona kopia wypisu aktu notarialnego z 1.07.2011 r. k. 57-60).

Pismem z 1 marca 2012 r. pełnomocnik powodowej spółki wezwał spółkę (...) do zapłaty kwoty 64 675,68 zł tytułem kosztów naprawy koparki oraz kwoty 69 071 zł tytułem zwrotu utraconych korzyści spowodowanych stanem koparki, zakreślając termin zapłaty do 9 marca 2012 r. (dowód: poświadczona kopia wezwania do zapłaty k. 103).

Pozwana odmówiła spełnienia żądań strony powodowej, uznając je za bezza­sadne (bezsporne – kopia pisma z 21.03.2012 r. k. 63).

W dniu 22 marca 2013 r. pozwana (...) spółka jawna w K. została przekształcona w spółkę komandytową o nazwie „E. S. G.”. W dniu 19 czerwca 2013 r. zmieniona została umowa tejże spółki komandytowej m.in. w ten sposób, że brzmienie nazwy spółki zmieniono na (...) z ograniczoną odpo­wiedzialnością Spółka komandytowa” z siedzibą w K. (dowód: poświadczona kopia odpisu KRS k. 410-413 i 414-416, kopia aktu notarialnego z 22.03.2013 r. k. 417-424, poświadczone kopie aktów notarialnych z 19.06.2013 r. k. 447-457 i k. 458-459).

Sąd zważył, co następuje:

Poprzednicy prawni stron – z jednej strony P. K. (1), zaś z drugiej strony (...) spółka jawna w K. – w dniu 25 listopada 2010 r. zawarli umowę zobowiązującą ww. spółkę do sprowadzenia z zagranicy szczegółowo opisanej koparki gąsienicowej, zaś P. K. do zakupu tejże koparki w określonym terminie, za umówioną cenę.

Powyższa umowa – wbrew argumentacji strony pozwanej – nie ma jedynie charakteru upoważnienia spółki (...) do sprowadzenia przedmiotowej koparki i ewentualnie zobowiązanie do pośrednictwa przy jej sprzedaży od poprzedniego właściciela ‒ (...) Ltd. w S.. Świadczy o tym:

−

zastosowania w owej umowie terminologia, w myśl której spółka (...) oznaczona została jako (...) lub (...), nie zaś pośrednik, importer lub podobnie,

−

treść § 1 umowy, gdzie pisze się o celu „dalszej odsprzedaży” koparki przez „Sprzeda­jącego”, nie zaś o pośrednictwie, czy upoważnieniu do uczestnictwa w transakcji z firmą (...) Ltd. w S.,

−

zobowiązanie (...) do zapłaty ceny na rzecz spółki (...), nie zaś na rzecz poprzedniego właściciela koparki.

Ponadto w niniejszej sprawie niewątpliwie doszło do zawarcia przez spółkę (...) umowy sprzedaży z przedsiębiorstwem (...) Ltd. w S., na podstawie której spółka ta nabyła własność przedmiotowej koparki. Następnie zaś ‒ jako jej właściciel i sprzedawca ‒ zawarła z (...) S.A. we W., jako kupującym, umowę jej sprzedaży za cenę 207 400 zł brutto.

W związku z taką konstrukcją umowy sprzedaży, kwestionowana była legityma­cja procesowa strony powodowej, jako nie występującej w sprawie jako kupujący z umowy sprzedaży przedmiotowej koparki, a jedynie jako jej leasingobiorca, na podstawie umowy z (...) S.A. we W..

Wątpliwości te jednak rozstrzyga przepis art. 709 ⁸ § 2 k.c., zgodnie z którym „z chwilą zawarcia przez finansującego umowy ze zbywcą z mocy ustawy przechodzą na korzystającego uprawnienia z tytułu wad rzeczy przysługujące finansującemu względem zbywcy, z wyjątkiem uprawnienia odstąpienia przez finansującego od umowy ze zbywcą”. Oznacza to, że na stronę powodową, jako leasingobiorcą przedmiotowej kopar­ki, przeszły m.in. roszczenia odszkodowawcze wynikające z wad rzeczy sprzedanej na rzecz leasingodawcy. Z roszczeniami takimi wystąpiła w niniejszej sprawie strona powo­dowa. W konsekwencji, zarzut braku legitymacji procesowej czynnej po stronie powo­dowej jest bezzasadny.

Strona powodowa, powołując się na wady sprzedanej przez stronę pozwaną koparki, swoje roszczenia wywodziła – co wyraźnie zaznaczyła w uzasadnieniu pozwu ‒ nie z rękojmi za wady fizyczne rzeczy sprzedanej, lecz z odpowiedzialności kontraktowej pozwanego sprzedawcy, opartej na art. 471 k.c., zgodnie z którym „dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobo­wiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczno­ści, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi”.

Oceniając, czy określone zobowiązanie zostało wykonane w sposób należyty, porównać należy jego rezultat (lub sposób wykonania) z treścią zobowiązania. Przy czym w niniejszej sprawie treść zobowiązania strony pozwanej w zakresie jakości sprzedanej rzeczy wyznaczona jest treścią „umowy wstępnej” zawartej 25.11.2010 r., gdyż w treści tej umowy obie strony określiły szczegóły dotyczące stanu technicznego konkretnej maszyny, która w przyszłości miała być nabyta przez stronę powodową – wprost lub poprzez umowę leasingu.

Zgodnie zaś z treścią tejże umowy, uzgodnioną w dokumencie załącznika nr 1 do umowy, oferowana przez stronę pozwana maszyna miała być w dobrym stanie tech­nicznym, zaś jej funkcje robocze miały działać, nie wymagając ingerencji serwisu, a co najwyżej w jej układzie roboczym i jezdnym miały występować „luzy eksploatacyjne” nie kwalifikujące się do naprawy, odpowiadające normatywnego zużyciu maszyny. Uzgodnienia te są zbieżne z ofertą przekazaną przez reprezentanta strony pozwanej pocztą elektroniczną w dniu 25.11.2010 r. (karta 15 akt sprawy), zgodnie z którą „jednym słowem przekazuję maszynę gotową do natychmiastowej pracy”. Strona powodowa miała zatem prawo oczekiwać od sprzedawcy takiego stanu technicznego nabytej koparki, który ‒ choć noszący cechy zużycia eksploatacyjnego ‒ pozwala jej na podjęcie natychmiastowej pracy, choćby w związku z zawartą w grudniu 2010 r. umową o roboty budowlane z Przedsiębiorstwem (...) sp. z o.o.

Tymczasem przedmiotowa koparka nie była zdolna do niezwłocznego rozpoczę­cia pracy, wykazując szereg co najmniej takich wad eksploatacyjnych, które wymagały jej serwisowania. Wbrew stanowisku strony pozwanej, nie wszystkie one były spowodo­wane panującą wówczas niską temperaturą powietrza. Z pewnością np. warunkami atmosferycznymi nie było spowodowane zużycie układu hydraulicznego czy częściowe zużycie łańcucha gąsienic podwozia.

W tym stanie rzeczy nie sposób uznać dokonanej przez stronę pozwaną sprze­daży jako należyte wykonanie obowiązków umownych względem strony powodowej, na którą przeszły z tego tytułu uprawnienia kupującego Funduszu Leasingowego. Wady rzeczy sprzedanej to w tym przypadku brak cech, o których sprzedawca zapewniał w umowie poprzedzającej właściwą sprzedaż, gdyż na taką rzecz – a nie w innym stanie technicznym ‒ zgodził się poprzednik prawny strony powodowej jako jej końcowy użyt­kownik. Podstawowym zaś brakiem, w stosunku do zobowiązania umownego, była niemożność normalnej eksploatacji koparki bez dokonania napraw serwisowych ‒ nawet, jeśli byłyby to naprawy możliwe do wykonania w toku bieżącej eksploatacji. Dlatego też roszczenie odszkodowawcze oparte na art. 471 k.c. okazało się słuszne co do zasady.

Strona pozwana nie zdołała przy tym wykazać okoliczności ekskulpujących. Jako zawodowo trudniąca się działalnością, w ramach której dokonała sprzedaży w niniejszej sprawie, powinna uwzględnić w umowie, zawartej na przełomie listopada i grudnia, możliwość zaistnienia warunków zimowych, utrudniających dokonanie podsta­wowych przeglądów koparki, od których również uzależniona była ostateczna ocena jej stanu technicznego i ocena możliwości jej eksploatowania, a także być może niezbędne do prawidłowego funkcjonowania regulacje czy wymiana płynów i filtrów.

Jak stanowi przepis art. 361 § 2 k.c., „naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono”.

Strona powodowa zdołała wykazać poniesienie straty z tytułu konieczności naprawy stwierdzonych opinią biegłego wad, w wysokości nie wyższej, niż 9000 zł. W pozostałej części roszczenie pozwu pozostało nieudowodnione, skoro dowód z opinii biegłego negatywnie zweryfikował niezbędność pozostałych kosztów wykazywanych dokumentami napraw przez stronę powodową.

Oprócz tego, strona powodowa wykazała poniesienie szkody w postaci nieosią­gniętych korzyści z tytułu umowy o roboty budowlane z 23 grudnia 2010 r. między P. K. (1) a Przedsiębiorstwem (...) sp. z o.o. W ocenie Sądu, strona powodowa zdołała wykazać, że odstąpienie od wykonania tej umowy związane było wyłącznie z brakiem możliwości wykorzystania nabytej od strony pozwa­nej koparki. Gdyby – zgodnie z postanowieniami umownymi, na które zgodziły się strony – w przedmiotowej koparce należycie działały funkcje robocze, w sposób nie wymaga­jący ingerencji serwisu, strona powodowa mogłaby przystąpić do wykonania zawartej umowy o roboty budowlane i z tego tytułu uzyskałaby kwotę 69 071 zł – co zostało wykazane dowodem z opinii biegłego. W sytuacji zaś, w której koparka nie działała, strona powodowa nie była w stanie umowy tej wykonać, przez co korzyści tej osiągnęła.

Łącznie zatem szkoda poniesiona przez stronę powodową na skutek nienależy­tego wykonania zobowiązania przez stronę pozwaną, udowodniona została do kwoty 78 071 zł, która zasądzona została w punkcie 1 wyroku. W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone jako nieudowodnione, a przez to bezzasadne.

W zakresie zasądzonych odsetek ustawowych za opóźnienie podstawę rozstrzy­gnięcia stanowi przepis art. 481 § 1 i 2 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., rozdzielając je stosunkowo między stronami, przy uwzględnieniu, że strona powodowa wygrała proces w 60%.

Koszty procesu poniesione przez strony wyniosły łącznie 18 931,95 zł, z czego po stronie powodowej 14 118,60 zł, zaś po stronie pozwanej – 4813,35 zł. Na koszty poniesione przez stronę powodową złożyły się: opłata od pozwu 6688 zł, opłata za czynności radcy prawnego 3600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł oraz koszty przeprowadzenia dowodów z opinii biegłych 3813,60 zł. Na koszty poniesione przez stronę pozwaną złożyły się: opłata za czynności adwokackie 3600 zł, opłata skar­bowa od pełnomocnictwa 17 zł oraz koszty przeprowadzenia dowodów z opinii biegłych 1196,35 zł.

Ponieważ strona pozwana przegrała proces w 60%, zatem powinna ponieść 60% sumy kosztów procesu, tj. 11 359,17 zł. Ponieważ poniosła koszty w wysokości 4813,35 zł, różnicę w wysokości 6545,82 zł należało zasądzić na rzecz strony powodowej.

Na podstawie art. 84 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 623 z późn. zm.) Sąd zwrócił stronom nadpłacone części zaliczek uiszczonych na poczet wydatków w toku postępowania.

ZARZĄDZENIE

doręczyć odpis wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi strony pozwanej