Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Nidzicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2017 r. w N.

sprawy w przedmiocie skargi uczestniczki o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku Powiatu (...)-Starosty (...) z udziałem P. N., I. S. (1)

o przewłaszczenie pojazdu na rzecz Powiatu (...), w którym wydano postanowienie pod sygn. akt I Ns 146/11

postanawia:

I.  uchylić prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w Nidzicy I Wydziału Cywilnego z dnia 1 września 2011 r., sygn. akt I Ns 146/11,

II.  ustalić że każdy z uczestników postępowania ponosi koszty związane ze swym udziałem w sprawie.

Sygn. Akt INs 135/16

UZASADNIENIE

I. S. (1) wniosła skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Nidzicy z dnia 1 września 2011 r. w sprawie INs 150/1.

Jako podstawę wznowienia podała art. 403 § 2 kpc z powodu wykrycia nowych okoliczności mających wpływ na rozstrzygnięcia. Domagała się uchylenia postanowienia wskazując, że Starostwo Powiatowe w N. przyjęło że była właścicielką pojazdu, którego kosztami parkowania ją obciążono. Na skutek prawomocnego rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego ustalono, że właścicielem pojazdu był P. N.. W związku z tym procedura określona w art. 130 ust 10 ustawy prawo o ruchu drogowym nie została przeprowadzona prawidłowo.

Powiat (...) wniósł o odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej.

W uzasadnieniu wskazano, że skarżąca posiadała wiedze o prowadzonym postepowaniu o przepadku pojazdu, jednak nie poczyniła żadnych kroków w celu ustalenia własności pojazdu. Argumenty o sprzedaży pojazdu powinny być wówczas podnoszone jak i w postepowaniu przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym.

Biorąc pod uwagę przepis art. 403 par 2 kpc niemożność skorzystania z określonych dowodów powinna wynikać z przyczyn niezależnych od skarżącej.

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

Postanowieniem z dnia 1 września 2011 r w sprawie INs 146/11 Sąd Rejonowy w Nidzicy orzekł przepadek samochodu osobowego marki F. B. model F. (...) o nr rejestracyjnym (...) rok produkcji 1995 o nr identyfikacyjnym (...) stanowiącego własność I. S. (1), na rzecz Powiatu (...). Obciążono Panią I. S. (2) kosztami postępowania. Postanowienie to zostało wydane pod sygn. Akt Ins 146/11 w aktach o sygnaturze INs 150/11.

/ akta Ins 150/11 k.10/

Wyrokiem z dnia 16 marca 2016 r. Sąd Rejonowy w Nidzicy w sprawie IC 90/15 ustalił, że pozwany P. N. był właścicielem samochodu osobowego marki F. model F. (...) o nr rejestracyjnym (...) w 537 rok produkcji 1995 o nr identyfikacyjnym (...).

Wyrokiem z dnia 23 września 2016 r. Sąd Rejonowy uzupełnił wyżej powołany wyrok poprzez ustalenie, że P. N. był właścicielem pojazdu od 9 kwietnia 2009 r.

/akt Ins C 90/15 k. 22, 40/

Decyzją Starosty (...) z dnia 26 czerwca 2012 r. nałożono na skarżącą oraz P. N. obowiązek zapłaty kwoty 22.255,36 zł tytułem kosztów wynikających z usunięcia, przechowania, oszacowania pojazdu marki F. (...) opisanego wyżej.

/ dowód k.7/

Sąd zważył co następuje:

Ustalenia faktyczne poczyniono w sprawie na podstawie dowodów niekwestionowanych w sprawie. Podstawą rozstrzygnięcia uwzgledniającego skargę o wznowienie i w konsekwencji uchylenie postanowienia wydanego w postępowaniu którego wznowienia domagała się skarżącą był wyrok ustalający.

Zgodnie z art. 524 § 1 kpc uczestnik postępowania może żądać wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem orzekającym co do istoty sprawy, jednakże wznowienie postępowania nie jest dopuszczalne, jeżeli postanowienie kończące postępowanie może być zmienione lub uchylone. Skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym, liczonym od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia ( art. 407 § 1 kpc)

Stosownie do treści art. 403 § 2 kpc wznowienia postępowania, można żądać m.in. w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

Możliwość wznowienia postępowania na powołanej podstawie uzależniona jest od łącznego zaistnienia trzech przesłanek: wykrycia po uprawomocnieniu się wyroku nowych faktów, które istniały w toku postępowania, ale nie zostały w nim powołane, możliwości ich wpływu na wynik sprawy oraz niemożności skorzystania z nich przez stronę w poprzednim postępowaniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2011 roku, sygn. akt II UZ 11/11).

Jak wyjaśniono w orzecznictwie prawomocny wyrok ustalający, wydany na podstawie art. 189 kpc po zakończeniu postępowania w sprawie objętej skargą o wznowienie, stwierdzający okoliczności istniejące przed zakończeniem tego postępowania, może uzasadniać wznowienie na podstawie art. 403 § 2 kpc ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2011 r., III CZ 57/11, legalis 1203226/ S. to w pełni podziela Sąd w niniejszym składzie, bowiem należy zauważyć, że sformułowane przepisy art. 403 kpc wskazują na to, że podstawą wznowienia mogą być takie okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które istniały przed wydaniem prawomocnego wyroku, lecz były stronie nieznane, lub strona nie miała do nich dostępu. Mowa jest tu o późniejszym wykryciu, a nie o późniejszym zaistnieniu nowych okoliczności lub wystawieniu nowych dokumentów czy też powstaniu innych nowych dowodów. Orzeczenie ustalające na podstawie art. 189 kpc ma charakter deklaratywny ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 października 1969 roku, sygn. akt II CR 512/69) i wywiera skutek ex tunc.

Mając to na uwadze, jakkolwiek prawomocny wyrok ustalający kto był właścicielem pojazdu w chwili usunięcia z drogi zapadł dopiero po zakończeniu objętego niniejszą skargą postępowania, to orzeczenie wywarło skutek ex tunc. Stanowiło zatem jedynie potwierdzenie faktu, który już w czasie zakończonego postępowania istniał.

Z faktu tego skarżącą nie mogła jednak skorzystać w postepowaniu o przepadek pojazdu, gdyż dla wykazania takiej okoliczności konieczne było legitymowanie się wskazanym ustalającym orzeczeniem Sądu.

Innymi słowy, na okoliczność, że to nie skarżąca jest właścicielem pojazdu nie mogła powołać się przed prawomocnym zakończeniem postępowania o przepadek jako, że jej pojazd nie został przerejestrowany mimo jego zbywa, a wyrok ustalający ten fakt zapadł później.

Trafnie zatem skarżąca podniosła, że przywołana przez nią w skardze o wznowienie postępowania okoliczność wyczerpuje dyspozycję art. 403 § 2 kpc.

Wobec powyższego skarga oparta została na ustawowej podstawie wznowienia.

Z uwagi na wyrok ustalający uzupełniony dalej wyrokiem prawomocnym także termin trzymiesięczny do wniesienia skargi został zachowany.

Mając to na podstawie art. 412 § 1 i 2 kpc należało uchylić postanowienie objęte skargą. Postanowienie zostało wydane w oparciu o przepisy art. 610 ( 6-7) kpc odwołujących się do art. 130a ust. 1 i 2 PrRuchDrog. Co istotne w przepisie tym określone zostały sytuacje, kiedy pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela. Jako, że uczestniczka w tamtym postepowaniu była podana jako właścicielka pojazdu, a wyrok ustalający potwierdził fakt, że w tamtym okresie atrybutów właścicielskich nie posiadała, należało uchylić zaskarżone postanowienie.

O powyższym orzeczono jak w sentencji mocą powołanych wyżej przepisów. O kosztach orzeczono w myśl art. 520 m 1 kpc nie znajdując podstaw o odstąpienia od tej regułu.