Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie następującym:

Przewodniczący – SSO Andrzej Marek (spr.)

Sędziowie: SSO Jacek Wilga

SSR del. Agnieszka Czyczerska

Protokolant: Ewa Sawiak

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2013 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa H. S.

przeciwko (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

z dnia 21 czerwca 2013 roku

sygn. akt IV P 572/12

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2013r. w sprawie o sygn. akt IV P 572/12 Sąd Rejonowy w Legnicy oddalił powództwo H. S. skierowane przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. o przywrócenie do pracy (punkt I), zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 60,00 zł zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (punkt II) oraz orzekł, że nieziszczone w sprawie koszty sądowe ponosi Skarb Państwa (punkt III).

Powyższe rozstrzygniecie Sąd I instancji powziął po ustaleniu, iż przedmiotem działalności (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. było zaopatrywanie w narzędzia i rozwiązania techniczne czterech głównych kontrahentów, tj. (...) Sp. z o.o. w P., (...) Sp. z o.o. w P., (...) w P. oraz (...)w C.. Sąd I instancji ustalił również, iż od dnia 1 września 2002r. w spółce (...) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku ślusarza narzędziowego zatrudniony był H. S.. Do obowiązków powoda należało ustawianie narzędzi na terenie zakładu (...)Sp. z o.o. w P., (...) Sp. z o.o. w P. oraz w centrum narzędziowym strony pozwanej. W dniu 12 marca 2010r. pracodawca rozwiązał z H. S. umowę o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. Wyrokiem z dnia 21 września 2010r. Sąd Rejonowy w Legnicy przywrócił powoda do pracy w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. na poprzednich warunkach, zaś wyrokiem z dnia 2 grudnia 2010r. Sąd Okręgowy w Legnicy oddalił apelację strony pozwanej od wyroku z dnia 21 września 2010r. Z uwagi na fakt, iż spółka (...) nałożyła na powoda zakaz wstępu na jej teren, po przywróceniu do pracy H. S. wykonywał obowiązki pracownicze na terenie zakładu strony pozwanej na wydziale ostrzarni, gdzie zajmował się ustawianiem narzędzi oraz regeneracją frez i tarcz tokarskich, a następnie został przeniesiony do ustawiania tarcz tokarskich i frezów tarczowych do produkcji wałów korbowych. Z końcem lipca 2012r. strona pozwana utraciła kontrakt na świadczenie usług serwisowych na rzecz firmy(...). Przetarg na świadczenie usług na rzecz tej spółki wygrała natomiast firma (...), która złożyła grupie pracowników zatrudnionych dotychczas przy obsłudze tego kontrahenta w firmie (...) ofertę zatrudnienia. Z uwagi na powyższe, u strony pozwanej zachodziła konieczność likwidacji stanowisk pracy związanych z obsługą utraconego kontrahenta oraz przeprowadzenia zmian systemu organizacyjnego spółki, w ramach których z dniem 1 października 2012r. zlikwidowano stanowisko ustawiania frezów i tarcz tokarskich, zaś gniazdo służące do przygotowywania i ustawiania tych narzędzi zostało zwrócone właścicielowi. Z ustaleń faktycznych, jakie poczynił Sąd pierwszej instancji wynikało ponadto, iż strona pozwana nadal świadczy usługi na rzecz pozostałych kontrahentów, a w tym firmy (...), która nie wyraziła zgody na wykonywanie na jej terenie obowiązków pracowniczych przez powoda. Po reorganizacji zakładu pracy, w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. utrzymano stanowiska pracy związane z naprawą narzędzi, obsługą obrabiarek konwencjonalnych, obsługą szlifierek numerycznych, na szlifierni konwencjonalnej oraz stanowisko spawacza. Stanowiska te powierzono pracownikom zatrudnionym w firmie przed lipcem 2012r. przy obsłudze kontraktu ze spółką (...), którzy w przeciwieństwie do powoda posiadali kwalifikacje niezbędne do ich objęcia. Pismem z dnia 25 października 2012r., strona pozwana poinformowała (...) Związek Zawodowy (...), którego członkiem jest H. S. o zamiarze wypowiedzenia powodowi warunków umowy o pracę poprzez zmianę miejsca zatrudnienia wskazując, iż brak jest możliwości powierzenia powodowi obowiązków w dotychczasowym miejscu świadczenia pracy. Zarząd organizacji związkowej sprzeciwił się wypowiedzeniu zmieniającemu. W dniu 3 grudnia 2012r. powodowi doręczono pismo, w którym powołując się na treść art. 5 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników strona pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę w części dotyczącej miejsca wykonywania pracy oraz wynagrodzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia dotychczasowych warunków pracy i płacy wskazano niemożność dalszego zatrudnienia powoda. Stanowisko zajmowane dotychczas przez H. S. zostało zlikwidowane, powód został pozbawiony prawa wstępu na teren spółki (...), natomiast do objęcia jednego ze stanowisk pracy na terenie siedziby spółki nie posiadał stosownych kwalifikacji. W wypowiedzeniu strona pozwana poinformowała, że po upływie okresu wypowiedzenia powód będzie zajmował stanowisko ślusarza narzędziowego na terenie (...) w C., gdzie wystąpiło zapotrzebowanie na zatrudnienie pracownika do wykonywania obowiązków związanych z ustawianiem narzędzi za wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 2.734,00 zł brutto. Nadto pracodawca zapewniał powodowi dofinansowanie do najmu lokalu mieszkalnego na terenie C. w kwocie 500 zł. W dniu 8 lutego 2013r. powód, pouczony o konsekwencjach swego działania, przedłożył stronie pozwanej oświadczenie o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków. Sąd Rejonowy ustalił również, iż po rozwiązaniu kontraktu ze spółką (...)strona pozwana nie zatrudniała nowych pracowników do pracy w siedzibie firmy.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał powództwo H. S. za nieuzasadnione. Wskazał, iż stosownie do treści art. 45 § 1 k.p., który znajduje odpowiednie zastosowanie do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd Rejonowy podkreślił, iż zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o związkach zawodowych bez zgody zarządu organizacji związkowej pracodawca nie może zmienić jednostronnie warunków pracy lub płacy na niekorzyść imiennie wskazanego uchwałą zakładowej organizacji związkowej członka lub z innego pracownika będącego członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, za wyjątkiem, gdy dopuszczają to odrębne przepisy. Do przepisów szczególnych w rozumienia art. 32 ust. 1 cytowanej ustawy zaliczają się przepisy ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Z art. 5 ust. 5 pkt 3 tej ustawy wynika, że w okresie objęcia szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwianiem stosunku pracy pracodawca może pracownikowi, będącemu członkiem zarządu zakładowej organizacji związkowej, jedynie wypowiedzieć dotychczasowe warunki pracy i płacy. Jak wskazał dalej Sąd Rejonowy, jakkolwiek po utracie kontraktu z (...) u strony pozwanej doszło do zmniejszenia zatrudnienia o ponad 20 osób, to jednak pracownicy rozwiązywali umowy o pracę z własnej inicjatywy lub za porozumieniem stron, stąd wypowiedzenie warunków pracy dokonane H. S. podlegało ocenie w świetle art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, który stanowi, iż przepisy art. 5 ust. 3-7 i art. 8 stosuje się odpowiednio w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmuje mniejszą liczbę pracowników niż określona w art. 1 ustawy. Sąd Rejonowy skonstatował, iż przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że przyczyną wypowiedzenia powodowi warunków pracy była likwidacja stanowiska pracy. Powód, z uwagi na zakaz wstępu na teren spółki (...)oraz brak kwalifikacji do objęcia jednego ze stanowisk pracy utrzymanych na terenie siedziby spółki nie mógł wykonywać pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom na terenie zakładów w P.. Jednocześnie pracodawca dysponował wolnym stanowiskiem pracy ślusarza narzędziowego w C.. Na zmianę miejsca wykonywania obowiązków pracowniczych zgody nie wyraził jednak zarząd O.Z.Z. (...). Zdaniem Sądu Rejonowego dokonanie powodowi wypowiedzenia zmieniającego pomimo sprzeciwu zarządu organizacji związkowej było dopuszczalne z uwagi na treść art. 10 ust. 3, który stanowi, iż pracodawca może wypowiedzieć warunki pracy i płacy pracownikom, których stosunek pracy podlega z mocy odrębnych przepisów szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem i wobec których jest dopuszczalne wypowiedzenie stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia, jeżeli z przyczyn określonych w ust. 1 nie jest możliwe dalsze ich zatrudnianie na dotychczasowych stanowiskach pracy. Jednocześnie pracodawca stosownie do treści art. 38 k.p. o zamiarze wypowiedzenia warunków zatrudnienia H. S. zawiadomił na piśmie reprezentującą pracownika zakładową organizację związkową, wskazując przyczynę tego działania. W konsekwencji wypowiedzenia dotychczasowych warunków umowy o pracę było dopuszczalne oraz skuteczne w świetle obowiązujących przepisów prawa. Ponadto Sąd Rejonowy ocenił zarzut naruszenia przez pracodawcę art. 18 ^{( 3a)} § 1 i § 2 k.p. za nieuzasadniony. Wskazał, iż żaden z przesłuchanych w sprawie świadków nie potwierdził, aby strona pozwana w jakikolwiek sposób dyskryminowała pracowników mających status działaczy związkowych, a w szczególności, aby fakt przynależności związkowej stanowił kryterium wyboru pracownika do zwolnienia.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości H. S., zarzucając:

I.  naruszenie przepisu prawa procesowego w postaci art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 328 § 2 k.p.c., poprzez dowolną, nie zaś swobodną ocenę materiału dowodowego:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na założeniu, że:

- strona pozwana nie dysponuje wolnym stanowiskiem pracy w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P., na którym mogłaby zatrudniać powoda zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami;

- pracownik logistyki M. G. (1) była w grupie produkcyjnej powoda, pracującej na hali (...) w P.;

- nie było możliwości powierzenia powodowi tych stanowisk, które zostały utrzymane w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.;

- praca przy obsłudze obrabiarek (...) różni się od pracy przy obsłudze szlifierek (...);

- powód został pozbawiony prawa wstępu na teren (...) sp. z o.o. w P. ze swojej winy;

- wypowiedzenie powodowi warunków pracy poprzez przeniesienie go na stanowisko pracy w innej miejscowości nie jest dyskryminacją ze względu na przynależność związkową i nie miało żadnego związku z działalnością związkową powoda w O.Z.Z. (...), gdyż pozwana zatrudniała sześciu członków tej organizacji, którym nie wypowiedziano umów o pracę;

- strona pozwana wykazała dowodami z zeznań świadków, ze powód nie posiada kwalifikacji do obsługi obrabiarek i szlifierek (...) umożliwiające powierzenie mu obowiązków na terenie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.;

- nie można było uwzględnic zarzutu naruszenia przez stronę pozwaną art. 18 ^3a § 1 i § 2 k.p., gdyż z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynikało, że strona pozwana zatrudniała sześciu członków O.Z.Z. (...), którym nie wypowiedziano umów o pracę;

- strona pozwana od momentu wypowiedzenia powodowi umowy o prace w zakresie zmiany warunków pracy, nie zatrudnił żadnego pracownika na terenie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.;

2. pominięcie przedłożonych i powołanych dowodów, mających istotny wpływ na wynik sprawy;

3. sprzeczność poczynionych ustaleń faktycznych z zebranym materiałem dowodowym, co doprowadziło do błędnego założenia, że pracodawca nie naruszył przepisów o wypowiadaniu i rozwiązywaniu umów o pracę, a w konsekwencji do oddalenia powództwa;

II. naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie i błędną wykładnię, a w szczególności:

1.  art. 45 k.p. w związku z art. 32 ust 1 ustawy o związkach zawodowych, poprzez przyjęcie, że powodowi nie przysługuje przywrócenie do pracy u strony pozwanej;

2.  art. 32 ust 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o związkach zawodowych poprzez przyjęcie, że powodowi nie przysługuje szczególna ochrona przed wypowiedzeniem i rozwiązaniem umowy o pracę;

3.  art. 10 ust 1, ust. 2 i ust. 3 w związku z art. 5 ust. 5 ustawy o szczególnych warunkach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz w związku z art. 32 ust 1 ustawy o związkach zawodowych poprzez przyjęcie, że powoda nie dotyczą te regulacje prawne.

Wskazując na powyższe, H. S. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W odpowiedzi na apelacje strona pozwana wniosła o jej oddalenie oraz o rozstrzygniecie o kosztach postępowania apelacyjnego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, że zarzuty podniesione w apelacji są bezpodstawne i nieuzasadnione, gdyż Sąd I instancji nie naruszył przepisów prawa procesowego ani materialnego.

Sąd Okręgowy uznając ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy za prawidłowe i przyjmując je za własne, zważył co następuje:

Apelacja jest nieuzasadniona.

Na uwzględnienie nie zasługiwał zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Ocena wiarygodności i mocy przeprowadzonych dowodów powinna odpowiadać regułom logicznego myślenia wyrażającym formalne schematy powiązań między podstawami wnioskowania i wnioskami oraz uwzględniać zasady doświadczenia życiowego będące wyznacznikiem granic dopuszczalnych wniosków i stopnia prawdopodobieństwa ich przydatności w konkretnej sytuacji. Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadził wnioski logicznie poprawne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, to taka ocena dowodów nie narusza zasady swobodnej oceny dowodów przewidzianej w art. 233 § 1 k.p.c., choćby dowiedzione zostało, że z tego samego materiału dałoby się wysnuć równie logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego wnioski odmienne. Tylko w przypadku wykazania, że brak jest powiązania, w świetle kryteriów wyżej wzmiankowanych, przyjętych wniosków z zebranym materiałem dowodowym, możliwe jest skuteczne podważenie oceny dowodów dokonanej przez sąd. Nie jest wystarczająca sama polemika naprowadzająca wnioski odmienne, lecz wymagane jest wskazanie, w czym wyraża się brak logiki lub uchybienie regułom doświadczenia życiowego w przyjęciu wniosków kwestionowanych.

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I Instancji wyprowadził ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego logiczny poprawnie wniosek, iż po dniu 1 października 2012r. strona pozwana nie dysponowała na terenie zakładu (...) w P. wolnym stanowiskiem pracy, na którym mogłaby zatrudniać powoda zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Okolicznością bezsporną na gruncie niniejszej sprawy było, iż po utracie kontraktu na obsługę spółki (...), u strony pozwanej zachodziła konieczność likwidacji stanowisk pracy związanych z obsługą tego kontrahenta oraz przeprowadzenia zmian systemu organizacyjnego spółki, w ramach których z dniem 1 października 2012r. zlikwidowano stanowisko ustawiania frezów i tarcz tokarskich. Po tej dacie nie było zatem możliwości dalszego zatrudnienia powoda na dotychczas zajmowanym stanowisku. Sąd Odwoławczy miał na uwadze, iż w związku z reorganizacją firmy na terenie spółki utrzymano stanowisko spawacza oraz stanowiska pracy związane z obsługą obrabiarek konwencjonalnych oraz szlifierek sterowanych numerycznie. Jakkolwiek z treści zaświadczenia z dnia 29 stycznia 2012r. wynikało, iż w 1999r. H. S. odbył praktykę zawodową w zakresie obróbki mechanicznej obrabiarek konwencjonalnych i obrabiarek (...), to jednak z zeznań P. B. wynikało, iż stanowiska związane z obsługą tych urządzeń zostały powierzone pracownikom, którzy przed reorganizacją związaną z utratą kontraktu na obsługę (...) zajmowali stanowisko ślusarzy narzędziowych oraz posiadali kwalifikacje do obsługi obrabiarek. Należy przy tym wskazać, iż pracodawca nie ma obowiązku rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem nie będącym działaczem związkowym w celu zapewnienia stanowiska pracy dla pracownika, którego stosunek pracy podlega szczególnej ochronie na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, gdy jego stanowisko pracy jest likwidowane (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001r., sygn. akt I PKN 695/00). Ponadto, z zeznań P. B. wynikało, iż do zatrudnienia na pozostałych stanowiskach, a w tym przy obsłudze szlifierki sterowanej numerycznie, H. S. nie posiadał stosownych kwalifikacji. Podkreślenia wymaga, iż w okresie zatrudnienia u strony pozwanej wnioskodawca pracował jako ślusarz narzędziowy, na ostrzarni, zajmował się również ustawianiem tarcz tokarskich i frezów tarczowych do produkcji wałów korbowych, natomiast M. G. (2) oraz B. K. zeznali, iż odbyte przez powoda szkolenie z zakresu obsługi obrabiarek konwencjonalnych oraz (...) nie uprawniało do obsługi szlifierki (...), gdyż obsługa tego urządzenia wymagała odbycia odrębnego szkolenia. Tymczasem z zeznań C. P. wynikało, iż w okresie zatrudnienia u strony pozwanej powód nie starał się o dodatkowe przeszkolenie. Świadkowie B. K. i M. P. wskazali również, że żaden z pracowników nie wyraził gotowości przeszkolenia powoda argumentując, iż był on pracownikiem powolnym i nie angażował się w wykonywanie obowiązków. Powyższe znajduje odzwierciedlenie w treści pism kierowanych przez stronę pozwaną do przewodniczącego O.Z.Z. (...) z dnia 14 grudnia 2011r. oraz z dnia 13 stycznia 2012r., z których wynika, iż H. S. zarzucano m.in. lekceważący stosunek do powierzonych obowiązków.

Odnosząc się do zarzutu, iż po ustaniu zatrudnienia H. S., w (...) Sp. z o.o. z siedzibą P. zwolniono dwóch pracowników, w miejsce których strona pozwana mogła zatrudnić powoda należało wskazać, iż z listy osób zatrudnionych w przedsiębiorstwie wynika, iż R. S. jest zatrudniony u strony pozwanej nieprzerwanie od 2000r. na stanowisku szlifierza konwencjonalnego. Ponadto, wbrew twierdzeniu H. S., z treści pisma z dnia 17 kwietnia 2013r. wynika, iż umowę o pracę z B. S. rozwiązano umowę o pracę z dniem 31 maja 2013r., a pracownik ten zajmował u strony pozwanej stanowisko ślusarza narzędziowego w zakładzie (...). Uwagę zwraca, iż wskazana spółka, w piśmie z dnia 4 listopada 2010r. oświadczyła, że nie wyraża zgody na wstęp H. S. na jej teren.

Jakkolwiek powód zarzucił, iż wyrokiem z dnia 21 września 2010r. Sąd Rejonowy w Legnicy w sprawie IV P 86/10 orzekł, iż zakaz wstępu na teren (...)nie stanowił przeszkody do wykonywania pacy na terenie (...), to w ocenie Sądu Okręgowego takie rozumienie treści uzasadnienia tego orzeczenia stanowi jego nadinterpretację. Podkreślenia wymaga, iż w uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy wywodził, iż powodowi nie sposób przypisać winy uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 k.p. ze spółką(...). Przedmiotem postępowania nie była natomiast ocena, czy zawinione zachowanie powoda leżało u podstaw zakazu wstępu na teren (...). Wyrok ten został bowiem wydany w dniu 21 września 2010r., a wiec przed sporządzeniem pisma o zakazie wstępu na teren spółki. Odnosząc się natomiast do zarzutu, iż pismo z dnia 4 listopada 2010r. zostało sporządzone na potrzeby niniejszego postępowania należało zauważyć, że świadek M. R. wskazał, iż nie zna H. S., potwierdził, że jest autorem tego pisma oraz podał, iż pomimo przywrócenie powoda do pracy na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 21 września 2010r., zakaz wstępu powoda na teren spółki nie został cofnięty. Nadto przesłuchani w sprawie świadkowie P. B. oraz M. W. zeznali, iż mieli świadomość, iż powodowi zabroniono wykonywania obowiązków pracowniczych na terenie zakładu (...).

Sąd Odwoławczy miał również na uwadze, iż jakkolwiek z dniem 3 lipca 2013r. u strony pozwanej zatrudniono A. D., to pracownikowi temu powierzono wykonywanie obowiązków szlifierza narzędziowego. Z zakresu obowiązków szlifierza narzędziowego wynikało natomiast, iż jest on odpowiedzialny m.in. za identyfikowanie narzędzi kierowanych do ostrzenia, kwalifikowanie narzędzi do szlifowania (...) czy szlifowanie narzędzi na szlifierce konwencjonalnej. Zakres tych obowiązków jest zatem rodzajowo odmienny od czynności, jakie powód wykonywał w okresie zatrudnienia u strony pozwanej (ustawianie narzędzi i tarcz tokarskich). Niezależnie od powyższego należało zauważyć, iż w odpowiedzi na apelację strona pozwana wskazała, iż zatrudnienie A. D. stanowiło jedyną możliwość odzyskania szkody, jaką pozwana spółka poniosła w związku z koniecznością przejęcia części kosztów od spółki (...) związanych z kradzieżą pompowtryskiwaczy na jej terenie. Natomiast twierdzenie H. S., iż Sąd Rejonowy nieprawidłowo ustalił, że pracownica strony pozwanej M. G. (1) była zatrudniona w grupie produkcyjnej na hali (...) nie znajdowało odzwierciedlenia w uzasadnieniu orzeczenia. Zgodnie z treścią ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd pierwszej instancji, w okresie zatrudnienia u strony pozwanej M. G. (1) była pracownikiem logistyki, zaś do jej podstawowych obowiązków należała rejestracja prac wykonywanych na rzecz (...), jako podstawa rozliczeń z tym kontrahentem.

Za chybiony należało też uznać zarzut naruszenia prawa materialnego. Zgodnie z art. 45 § 1 k.p., który znajduje odpowiednie zastosowanie do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Jednocześnie Sąd Rejonowy prawidłowo skonstatował, iż art. 45 § 1 k.p. stanowi podstawę zasadności wypowiedzenia także z przyczyn dotyczących pracodawcy, w tym zwłaszcza z przyczyn wymienionych w ustawie o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 1997r., sygn. akt I PKN 20/97). Na gruncie niniejszej sprawy nie budziło wątpliwości, iż powód jako imiennie wskazany uchwałą zarządu O.Z.Z. (...) do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy przez okres określony uchwałą zarządu podlegał ochronie stosunku pracy, o której mowa w art. 32 ustawy o związkach zawodowych. Istotne jest jednak, iż ust. 1 pkt. 2 tego przepisu dopuszcza możliwość jednostronnej zmiany warunków pracy lub płacy niekorzyść pracownika imiennie wskazanego uchwałą zarządu, a upoważnionego do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej w sytuacji, gdy dopuszczają to odrębne przepisy.

Sąd Rejonowy prawidłowo wskazał, iż tego rodzaju przepisem szczególnym jest art. 5 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Na gruncie niniejszej sprawy poza wypowiedzenie warunków pracy dokonane H. S. podlegało ocenie w świetle art. 10 ust. 1 powołanej ustawy. Jednocześnie Sąd Rejonowy prawidłowo zauważył, iż dokonanie powodowi wypowiedzenia zmieniającego pomimo sprzeciwu zarządu organizacji związkowej było dopuszczalne z uwagi na treść art. 10 ust. 3 tego aktu prawnego.

Jak wskazywano wyższej stanowisko pracy powoda zostało zlikwidowane ze względu na kontraktu na obsługę (...), zaś z uwagi na zakaz wstępu na teren spółki (...)oraz brak kwalifikacji do objęcia jednego ze stanowisk pracy utrzymanych na terenie siedziby spółki H. S.nie mógł wykonywać pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom na terenie zakładów w P.. Wobec zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, niezbędne było zawiadomienie na piśmie reprezentującą pracownika zakładową organizację związkową o zamiarze wypowiedzenia warunków umowy o pracę z podaniem przyczynach uzasadniającą dokonanie tej czynności (art. 38 k.p.), czemu pracodawca dał wyraz w piśmie z dnia 25 października 2010r.

Ponadto, zdaniem Sądu Odwoławczego nie sposób przyjąć, iż ze względu na rodzaj i charakter zaproponowanej pracy można było oczekiwać, iż powód nie przyjmie zaoferowanych warunków. Decydując o wypowiedzeniu warunków umowy o pracę pracodawca kierował się faktem, iż w związku z rozszerzeniem kontraktu z firmą (...)o zakład w B., w C. wystąpiło zapotrzebowanie na zatrudnienia pracownika w charakterze ślusarza narzędziowego. Zważyć należy, iż praca w C. odpowiadała w pełni kwalifikacjom powoda, na co wskazywali przesłuchani w sprawie B. K. oraz M. P.. Co więcej, pracodawca niezależnie od podwyższenia powodowi wysokości wynagrodzenia zasadniczego o kwotę 200 bez zmiany zakresu obowiązków, zaproponował wypłatę dodatku w wysokości 500 zł, zaś na rozprawie w dniu 15 lutego 2013r. zaoferował jego podwyższenie do kwoty 1.000 zł. Istotne jest przy tym, iż w miejscu przeniesienia powoda strona pozwana zatrudnia pracowników bez prawa do tego rodzaju świadczeń. Z powyższego wynika, iż propozycja pracodawcy zmierzała do zachowania stosunku pracy z powodem, zaś odrzucenie zaproponowanych warunków nie było obiektywnie uzasadnione.

Sąd Rejonowy prawidłowo skonstatował również, iż wypowiadając H. S. warunki zatrudnienia pracodawca nie dopuścił się naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu. W sytuacji, w której pracownik zarzuca naruszenie przepisów odnoszących się do dyskryminacji, powinien wskazać przyczynę dyskryminacji oraz okoliczności dowodzące nierównego traktowania z tej przyczyny (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2007r., sygn. akt II PK 180/2006), zaś obowiązkiem pracodawcy jest wykazanie, że to nierówne traktowanie było obiektywnie usprawiedliwione i nie wynikało z przyczyn pozwalających na przypisanie mu działania dyskryminującego pracownika. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, iż postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie nie wykazało, aby wypowiadając H. S. warunki zatrudnienia pracodawca naruszył zasadę niedyskryminacji. Przesłuchani w sprawie członkowie O.Z.Z. (...) M. W., C. P. oraz M. G. (2) zeznali, iż nie odczuwali, aby fakt przynależności związkowej oddziaływał w jakikolwiek sposób na ich status pracowniczy, a w szczególności, aby stanowił kryterium wyboru pracownika do zwolnienia. Wbrew twierdzeniu apelacji o dyskryminacji powoda nie świadczył również fakt, iż był on jedynym pracownikiem, wobec którego zastosowano przepisy ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Strona pozwana wypowiedziała bowiem umowę o pracę również M. G. (1). Ponadto, po utracie kontraktu na obsługę (...) stanowiska pracy utraciło około 20 pracowników spółki, wobec których nie zachodziła jednak konieczność zastosowania przepisów ustawy o zwolnieniach grupowych, bowiem ich stosunku pracy zostały rozwiązane za porozumieniem stron, bądź na mocy wypowiedzenia dokonanego przez pracownika.

W tym stanie rzeczy, apelacja pozbawiona usprawiedliwionych podstaw podlegała oddaleniu w oparciu o treść art. 385k.p.c.