Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Bożena Oblińska

w obecności oskarżyciela : Prokuratora Joanny Niedzielskiej

po rozpoznaniu dnia 20 października 2017 r. i 08 grudnia 2017 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

J. S. (1) , syna E. i W. z d. D. , ur. (...) w M.

oskarżonego o to, że :

w dniu 27 lipca 2016 r. w miejscowości N. , woj. (...) , kierował pojazdem mechaniczny marki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 2,55 promila alkoholu w wydychanym powietrzu ,

to jest o czyn z art. 178a § 1 k.k.

1.  Na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. warunkowo umarza postępowanie przeciwko oskarżonemu J. S. (1) na okres próby 3 ( trzech ) lat ;

2.  Na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt. 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego J. S. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 ( dwóch ) lat ;

3.  Na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym zalicza oskarżonemu J. S. (1) okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26 lipca 2016 r. do dnia 08 grudnia 2017 r.;

4.  Na podstawie art. 67 § 3 k.k. i art. 39 pkt. 7 k.k. zasądza od oskarżonego J. S. (1) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000 ( pięć tysięcy ) złotych;

5.  Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 152 ze zm. ) zasądza od oskarżonego J. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 647,58 zł ( sześćset czterdzieści siedem złotych pięćdziesiąt osiem groszy ) w tym opłatę w kwocie 100 zł ( sto złotych ).

Orzeczenie sprostowano zgodnie z postanowieniem z dnia 18.12.2017 r.

Sygn. akt II K 258/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 lipca 2016 r. około godz. 10.00 do miejscowości N. , woj. (...) pojazdem mechanicznym samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) przyjechał oskarżony J. S. (1) . Oskarżony J. S. (2) z ul. (...) w N. skręcił na parking płatny przy (...) w N. i zaparkował na tym parkingu swój samochód . Parking przy (...) w N. znajduje się w pasie ul. (...) i odbywa się na nim normalny ruch pojazdów i jest on ogólnie dostępny dla osób chcących na nim zaparkować swój samochód .

Oskarżony J. S. (1) będąc na (...) w N. spożywał alkohol w postaci wódki . Następnie przed godzina14.00 udał się na obiad do baru (...) znajdującego się na (...) w N. i podczas tego obiadu , pił również alkohol w postaci piwa . Następnie po skończonym obiedzie oskarżony J. S. (1) wsiadł do swojego samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) i pojechał nim kilkadziesiąt metrów w stronę wyjazdu z parkingu . Po dojeździe do szlabanu zamykającego wyjazd z parkingu oskarżony J. S. (1) chciał zapłacić opłatę za parking , jednak K. R. – osoba pobierające opłaty za ten parking zorientował się iż oskarżony J. S. (1) kieruje samochodem w stanie nietrzeźwości i odmówił otwarcia szlabanu , czym uniemożliwił oskarżonemu wyjazd samochodem na ul. (...) . Następnie oskarżony J. S. (1) zrezygnował z wyjazdu z parkingu i wrócił swoim samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) na miejsce parkingowe . K. R. powiadomił o tym fakcie Komisariat Policji w N. i strażników Staży Gminnej w N. , którzy pełnili służbę na (...) . Strażnicy Staży Gminnej w N. - W. M. i K. W. obserwowali oskarżonego J. S. (1) do momentu przyjazdu patrolu policji z KP w N. . Oskarżony J. S. (1) siedząc w swoim samochodzie marki V. (...) o nr rej. (...) nie spożywał alkoholu . Około godziny 15.30. na parking przy (...) w N. przyjechał patrol policji z KP w N. w składzie sierż. szt. M. K.. Po wysłuchaniu relacji K. R. sierż. szt. M. K. podszedł do samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w którym na miejscu kierowcy siedział oskarżony J. S. (1) . Od oskarżonego J. S. (1) czuć było wyraźną woń alkoholu .

Następnie oskarżony J. S. (1) został przewieziony do KP w N. gdzie został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. J. S. (1) miał w pierwszej próbie wykonanej w dniu 27 lipca 2016 r. o godzinie 15:37 stężenie 2,48 promila alkoholu wydychanego powietrza, w drugiej próbie wykonanej w dniu 27 lipca 2016 r. o godzinie 15:43 stężenie 2,43 promila alkoholu wydychanego powietrza ( k. 4 ).

Alcomat , którym wykonano badanie , zaopatrzony był w aktualne w chwili badania świadectwo wzorcowania ( k. 5 ) i był ustawiony w nim czas zimowy ( stąd czas wskazany na wydrukach z badania to 14:37 i 14:43 – k. 33) .

Z opinii biegłego z zakresu chemii kryminalistycznej i badań toksykologicznych I. O. wynika iż oskarżony J. S. (1) w dniu 27 lipca 2016 r. o godz. 15.00. był w stanie nietrzeźwości , w rozumieniu art. 178 § 1 k.k. a stężenie alkoholu w jego organizmie wynosiło 2,55 promila ( k. 63-67 ) .

J. S. (1) ma ukończone 49 lat, jest kawalerem , nie posiada nikogo na utrzymaniu , jest duchownym w Parafii C. S. w miejscowości L. i otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 1800 zł , nie był karany ( k. 110 ) , nie leczy się psychiatrycznie ani odwykowo .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : częściowo wyjaśnień oskarżonego J. S. (1) ( k. 23 , k. 83 i k. 113 ) , zeznań świadków : K. R. ( k. 14 i k.119 ) , W. M. ( k. 28 i k. 119-120 ) , K. W. ( k. 31 i k. 120 ) i M. K. ( k. 33 ) , notatki urzędowej ( k. 1 , k. 61 ) , protokołu zatrzymania osoby ( k. 2-3 ) , protokołu badania urządzeniem kontrolno - pomiarowym ( k. 4 ) , świadectwa wzorcowania ( k. 5 ) , karty karnej ( k. 8 , k. 110 ) , kserokopii prawa jazdy ( k. 11 ) , opinii biegłego ( k. 63-67 ) i danych osobo poznawczych ( k. 84 ) .

J. S. (1) stanął pod zarzutem , iż w dniu 27 lipca 2016 r. w miejscowości N. , woj. (...) , kierował pojazdem mechaniczny w marki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 2,55 promila alkoholu w wydychanym powietrzu to jest popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k..

Oskarżony J. S. (1) podczas postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu ( k. 23 i k. 83 ) i wyjaśnił iż w dniu 27 lipca 2016 r. przyjechał ok. godziny 10.00 na (...) w N. . Około godziny 15.00 zjadł obiad w barze (...) do którego wypił jedno piwo. Następnie wsiadł do swojego samochodu i postanowił przeparkować samochód . Gdy dojechał do budki parkingowego ten oświadczył że nie wypuści go z parkingu gdyż jest pijany . Wobec tego ponownie wrócił samochodem na miejsce parkingowe . Będąc w samochodzie ze zdenerwowania wypił wódkę i piwo . Następnie został zatrzymany przez policji . Oskarżony J. S. (1) wskazał iż nie miał zamiaru wyjeżdżać z parkingu ( k. 23-24 ) . Natomiast na rozprawie przed Sądem oskarżony J. S. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień ( k. 113 ) .

Sąd dał częściowo wiarę wyjaśnieniom oskarżonego J. S. (1) odnośnie faktu iż tego dnia przyjechał na parking przy (...) w N. ok. godziny 15.00. oraz że około godziny 15.00 do obiadu spożywał alkohol. Na wiarę zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonego z której wynika iż poruszał się swoim samochodem tylko po parkingu , a po tym jak parkingowy stwierdził iż nie wypuści go z parkingu wrócił samochodem na miejsce parkingowe i nie miał zamiaru wyjeżdżać z parkingu . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków: : K. R. ( k. 14 i k.119 ) , W. M. ( k. 28 i k. 119- 120 ) , K. W. ( k. 31 i k. 120 ) i M. K. ( k. 33 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Sąd nie dał wiary natomiast w pozostałym zakresie wyjaśnieniom oskarżonego J. S. (1) zwłaszcza co do faktu iż alkohol w postaci wódki i piwa spożył dopiero w samochodzie ze zdenerwowania po tym jak nie został wypuszczony z parkingu . Wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) w tym zakresie są niejasne , wewnętrznie sprzeczne i nielogiczne . Przedstawiona przez oskarżonego J. S. (1) wersja wydarzeń stanowi przyjętą przez oskarżonego linię obrony która ma na celu uwolnienie od odpowiedzialności za popełniony czyn , która nie znalazła jednak potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Na wstępnie należy podnieść iż z opinii biegłego z zakresu chemii kryminalistycznej i badań toksykologicznych I. O. wynika iż skarżony J. S. (1) w dniu 27 lipca 2016 r. o godz. 15.00. był w stanie nietrzeźwości , w rozumieniu art. 178 § 1 k.k. a stężenie alkoholu w jego organizmie wynosiło 2,55 promila ( k. 63-67 ). Ponadto z zeznań świadków : W. M. ( k. 28 i k. 119-120 ) i K. W. ( k. 31 i k. 120 ) wynika iż nie widzieli by oskarżony J. S. (1) spożywał w samochodzie alkohol . Dodatkowo należy wskazać iż na rozprawie przed Sądem oskarżony J. S. (1) przyznał się do popełnienia tego czynu ( k. 113 ) .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonego J. S. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: K. R., W. M., K. W. i M. K. jako jasnym dokładnym , spójnym i logicznym.

Z zeznań świadka K. R. – pracownika parkingu przy (...) w N. wynika iż w dniu 27 lipca 2016 r. między godziną 14.00-15.00 został zaalarmowany przez ludzi będących na parkingu iż osoba nietrzeźwa będzie chciała wyjechać samochodem z parkingu i wskazali mu ten samochód. Gdy ten samochód dojechał do szlabanu i kierujący nim mężczyzna uchylił szybę wyczuł od tego mężczyzna woń alkoholu . Dlatego poinformował tego mężczyznę iż nie otworzy mu szlabanu , więc mężczyzna ten ustawił samochód z powrotem na parkingu. Z dalszych zeznań świadka K. R. wynika iż mężczyzna ten przejechał tym samochodem w sumie kilkadziesiąt metrów oraz że o tym fakcie powiadomił policję ( k. 14 i k.119 ) .

Z zeznań świadków W. M. ( k. 28 i k. 119-120 ) i K. W. ( k. 31 i k. 120 ) – strażników (...) w N. wynika iż w dniu 27 lipca 2016 r. około godziny 15.00. gdy pełnili służbę na (...) w N. otrzymali telefonicznie zgłoszenie iż nietrzeźwy kierowca samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) chciał wyjechać z parkingu . Świadkowie ci wskazali iż obserwowali z odległości około 10 m ten samochód i nie zauważyli by znajdujący się w nim mężczyzna spożywał alkohol przed przyjazdem policji .

Natomiast z zeznań świadka M. K. – funkcjonariusza Policji z KP w N. wynika iż w dniu 27 lipca 2016 r. około godziny 15.30. z polecenie oficera dyżurnego KP w N. udał się na (...) w N. . Po przybyciu na miejsce K. R. wskazał mu samochód marki V. (...) o nr rej. (...) którego kierowca chwile wcześniej chciał wyjechać z parkingu . Po podejścia do tego samochodu od siedzące w środku kierowcy czuć było woń alkoholu . Po wylegitymowaniu osoba ta okazał się być oskarżony J. S. (1) . Z dalszych zeznań świadka M. K. wynika iż oskarżony J. S. (1) został przewieziony do KP N. i przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu – I badanie 2,48 promila , II badanie 2,43 promila alkoholu w wydychanym powietrzem. Różnica godzin na tym urządzeniu wynikała z tego że było ona ustawione na czas zimowy ( k. 33 ).

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Sąd dał pełną wiarę opinii biegłego z zakresu chemii kryminalistycznej i badań toksykologicznych I. O. z dnia 20 stycznia 2017 r. ( k. 63-67 ) jako jasnej , dokładnej i fachowej . Opinia ta została wydana przez biegłego sądowego dysponującego fachową wiedzą z zakresu kresu chemii kryminalistycznej i badań toksykologicznych . Z opinii tej wynika iż oskarżony J. S. (1) w dniu 27 lipca 2016 r. o godz. 15.00. był w stanie nietrzeźwości , w rozumieniu art. 178 § 1 k.k. a stężenie alkoholu w jego organizmie wynosiło 2,55 promila. Oznacza to że w chwili prowadzenia samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w dniu 27 lipca 2017 r. oskarżony J. S. (1) znajdował się w stanie nietrzeźwości .

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , w szczególności protokołowi badania urządzeniem kontrolno - pomiarowym ( k. 4 ), albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 178 a § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego , prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym , wodnym lub powietrznym. Występek ten ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. W każdym razie niezbędna jest świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Z treści art. 178 a § 1 k.k. wynika , więc że dla stwierdzenia przesłanek popełnienia przestępstwa wskazanych w tym przepisie konieczne jest spełnienie następujących znamion : po pierwsze sprawca winien prowadzić pojazd mechaniczny , po drugie - prowadzący pojazd musi znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem innego środka odurzającego , wreszcie po trzecie – pojazd mechaniczny winien być prowadzony w ruchu lądowym , wodnym lub powietrznym.

Należy stwierdzić iż, wszystkie wyżej wskazane przesłanki zostały spełnione w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego postępowania .

Po pierwsze niewątpliwym jest iż oskarżony J. S. (1) poruszał się pojazdem mechanicznym. Kierował bowiem samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...).

Po drugie w ocenie Sądu nie ma wątpliwości , iż oskarżony w chwili popełnienia czynu zabronionego znajdował się w stanie nietrzeźwości . Zgodnie z treścią art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi, gdy: zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Oskarżony J. S. (1) po zatrzymaniu przez Policję został poddany badaniu alcomatem . Badanie to wykazało, iż w wydychanym przez oskarżonego powietrzu znajdował się alkohol w ilości niedozwolonej do prowadzenia jakichkolwiek pojazdów tj. w wysokości 2,48 promila alkoholu etylowego w jednym decymetrze sześciennym wydychanego powietrza ( II próba badania – k. 4 ). Ponadto z opinii biegłego z zakresu chemii kryminalistycznej i badań toksykologicznych I. O. wynika iż oskarżony J. S. (1) w dniu 27 lipca 2016 r. o godz. 15.00. był w stanie nietrzeźwości w rozumieniu 178a § 1 k.k. , a stężenie alkoholu w jego organizmie było rzędu 2,55 promila . Oznacza to że w chwili prowadzenia samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w dniu 27 lipca 2016 r. oskarżony J. S. (1) znajdował się w stanie nietrzeźwości ( k. 63-67 ).

Została w omawianej sytuacji również spełniona trzecia przesłanka. Oskarżony J. S. (1) kierował pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym . Oskarżony J. S. (1) kierował bowiem pojazdem mechanicznym - samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) na parkingu przy D. Plaży w N. , woj. (...) , znajdującego się w pasie ul. (...) – gdzie odbywa się normalny ruch pojazdów , co stanowi prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym. Należy zauważyć , iż dla przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. nie jest znamienne prowadzenie pojazdu mechanicznego po drodze publicznej. Wystarczające jest prowadzenie go w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w jakiejkolwiek strefie ruchu, to jest w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym ( tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie , II AKa 131/04 KZS 2004/9/35 ) . Przewidziane w art. 178a § 1 k.k. kryterium „ruchu lądowego” należy wiązać nie tyle z formalnym statusem konkretnej drogi, czy też określonego miejsca, lecz z faktyczną dostępnością i rzeczywistym jego wykorzystaniem dla ruchu pojazdów i innych uczestników ( tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2017 r. III K 427/16 ) . Parking przy (...) w N. znajdujący się w pasie ulicy (...) to miejsce ogólnodostępne i jest wykorzystywane do ruchu pojazdów.

Należy wskazać iż oskarżony J. S. (1) na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu ( k. 113 ) . Ponadto fakt popełnienia przez oskarżonego J. S. (1) tego czynu potwierdzają zeznania świadków : K. R. ( k. 14 i k.119 ) , W. M. ( k. 28 i k. 119-120 ) , K. W. ( k. 31 i k. 120 ) i M. K. ( k. 33 ).

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego J. S. (1) nie budzą wątpliwości.

W powyższej sprawi Sąd uznał , iż zachodzą przesłanki wskazane w art. 66 § 1 i § 2 k.k. i dlatego warunkowo umorzył postępowanie przeciwko oskarżonemu J. S. (1) na okres próby 3 ( trzech ) lat zgodnie z treścią art. 67 § 1 k.k. .

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W treści art. 66 § 1 i 2 k.k. wskazane zostały więc trzy przesłanki warunkowego umorzenia postępowania związane z czynem zarzucanym oskarżonemu to jest : społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, wina nie jest znaczna , zagrożenie karą za zarzucane sprawcy przestępstwo nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności . W powyższej sprawie czyn który popełnił oskarżony J. S. (1) spełnia wszystkie wyżej wskazane przesłanki. Niewątpliwym jest , iż w tym przypadku społeczna szkodliwość czynu jak i winna sprawcy nie jest znaczna . Należy zauważyć iż oskarżony J. S. (1) przyznał się na rozprawie przed Sądem do popełnienia zarzucanego mu czynu . Ponadto J. S. (1) będąc w stanie nietrzeźwości przejechał samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) kilkadziesiąt metrów po parkingu przy (...) w N. i nie wyjechał nim na drogę publiczną – ul. (...) w N. .

Ponadto należy wskazać iż czyn którego znamiona wypełnił oskarżony J. S. (1) to jest czyn z art. 178a § 1 k.k. jest zagrożony karą nie przekraczającą 5 lata pozbawienia wolności .

Wskazane w art. 66 § 1 k.k. właściwości i warunki osobiste sprawcy, jego postawa i dotychczasowy sposób życia stanowią odrębną przesłankę warunkowego umorzenia postępowania. Nie mogą one być uwzględniane w ocenie społecznej szkodliwości popełnionego czynu i winy sprawcy, tj. przemawiać za ich „znacznością” lub „nieznacznością”. Należy zatem przyjąć, że przesłanka ta wchodzi w grę dopiero po ustaleniu, iż społeczna szkodliwość czynu i wina sprawcy nie są znaczne, jak to ma miejsce w niniejszej sprawie . Pozytywna ocena postawy oskarżonego i jego dotychczasowego życia ma charakter prognostyczny, prowadząc sąd do przekonania, że mimo warunkowego umorzenia postępowania sprawca będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa . Przesłanka ta nie będzie spełniona, a przeciwnie - zachodzi przeszkoda w orzekaniu o warunkowym umorzeniu postępowania, jeżeli sprawca był już skazany za jakiekolwiek przestępstwo umyślne i nie nastąpiło zatarcie tego skazania. Lege non distinguente nie stanowi przeszkody w orzekaniu o warunkowym umorzeniu wcześniejsze skazanie za występek nieumyślny, a także wcześniejsze orzeczenie wobec sprawcy warunkowego umorzenia postępowania w sprawie o występek popełniony umyślnie. ( tak Komentarz do art. 66 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2006, wyd. III.) .

W powyższej sprawie dotychczasowy sposób życia oskarżonego J. S. (1) , który jest duchownych rzymskokatolickim w parafii C. S. w miejscowości L. oraz fakt , iż nie był on dotychczas karany ( k. 110 ) , wskazuje , że spełnia on również tą przesłankę warunkowego umorzenia postępowania . Pozytywna ocena postawy oskarżonego J. S. (1) oraz jego dotychczasowego życia wskazuje , iż będzie on przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa .

Jeżeli chodzi o kolejną przesłankę wskazaną w art. 66 § 1 k.k. - braku wątpliwości co do popełnionego czynu, to taki brak wątpliwości wynika przede wszystkim z postawy sprawcy i złożenia przez niego wiarygodnych wyjaśnień. Formalne przyznanie się do winy nie jest jednak warunkiem sine qua non orzekania o warunkowym umorzeniu postępowania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2003 r., I KK 301/03, OSNKW 2004, nr 1, poz. 9). Ustawa bowiem wymaga jedynie, aby zachodził brak wątpliwości co do popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu i okoliczności tego czynu - w aspekcie wskazanych w art. 66 k.k. przesłanek stosowania tej instytucji. W powyższej sprawie oskarżony J. S. (1) przyznał się na rozprawie przed Sądem do popełnienia zarzucanego mu czynu ( k. 113 ) . Należy ponadto stwierdzić, iż z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci: zeznań świadków K. R. ( k. 14 i k.119 ) , W. M. ( k. 28 i k. 119-120 ) , K. W. ( k. 31 i k. 120 ) i M. K. ( k. 33 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dokumentów w postaci , notatki urzędowej ( k. 1 , k. 61 ) , protokołu zatrzymania osoby ( k. 2 -3 ) , protokołu badania urządzeniem kontrolno - pomiarowym ( k. 4 ) , świadectwa wzorcowania ( k. 5 ) , karty karnej ( k. 8 , k. 110 ) i opinii biegłego ( k. 63-67 ) wynika niezbicie że dopuścił się on zarzucanego mu czynu który przez Sąd został zakwalifikowany jako czyn z art. 178a § 1 k.k.. Dlatego też okoliczności jego popełnienia nie budzą w powyższej sprawie żadnych wątpliwości.

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt. 3 k.k. Sąd orzeka wobec oskarżonego J. S. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 ( dwóch ) lat . Sąd uznał bowiem , iż okres 2 lat jest wystarczający dla spełnienia roli represyjnej wobec oskarżonego. Tylko ten środek karny spełni wobec oskarżonego funkcję prewencyjną i wychowawczą oraz zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Ponadto ten środek karny winien wyeliminować przez okres jego obowiązywania zagrożenie jakie stanowi oskarżony dla innych uczestników ruchu drogowego.

Na podstawie art. 63 § 4 k.k. Sąd na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym zaliczył oskarżonemu J. S. (1) okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 27 lipca 2016 r. do dnia 08 grudnia 2017 r..

Sąd kierując się dyrektywą zwartą w art. 67 § 3 k.k. i art. 39 pkt. 7 k.k. zasądził od oskarżonego J. S. (1) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000 ( pięć tysięcy ) złotych . Sąd uznał iż ten środek karny będzie stanowił dla oskarżonego J. S. (1) wystarczającą dolegliwość i środek ten spełni wobec oskarżonego funkcję zarówno prewencyjną jak i wychowawczą.

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 152 ze zm. ) Sąd zasądził b od oskarżonego J. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 647,58 zł ( sześćset czterdzieści siedem złotych pięćdziesiąt osiem groszy ) w tym opłatę w kwocie 100 zł ( sto złotych ).

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.