Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Arleta Agata

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7.11. i 7.12.2017 r.

sprawy przeciwko

S. R. urodz. (...) w W.

syna K. i I. z d. K.

oskarżonego o to, że: w dniu 22.04.2017 roku w msc. Ł. ul. (...) woj. (...) prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości I-0,79 mg/l, II-0,73 mg/l, III-0,75 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

orzeka

I. Na mocy art. 66 § 1 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne przeciwko oskarżonemu S. R. o czyn z aktu oskarżenia warunkowo umarza na okres 2 (dwóch) lat próby.

II. Na mocy art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku.

III. Na mocy art. 63 § 4 k.k. na poczet środka karnego orzeczonego wobec oskarżonego w punkcie II wyroku zalicza okres zatrzymania mu prawa jazdy od dnia 22.04.2017 r.

IV. Na mocy art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 7.500 (siedmiu tysięcy pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

V. Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. oraz art. 7 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwocie 170 (stu siedemdziesięciu) złotych.

Sygn. akt II K 440/17

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 7 grudnia 2017 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony S. R. w dniu 21 kwietnia 2017 r. uczestniczył w spotkaniu firmowym w W., dowiedział się, że Odział Banku, w którym pracował zostanie zamknięty. Oskarżony znajdował się w trudnym położeniu finansowy, miał liczne zajęcia komornicze i dwójkę dzieci na utrzymaniu. Oskarżony spożył bliżej nieustaloną ilość wina i piwa, ustalił z koleżanką E. G., że będzie ona prowadzić jego samochód służbowy w drodze z W.. E. G. zgodziła się prowadzić użytkowany przez oskarżonego samochód marki T. (...) o nr rej. (...), miała go zawieźć do jego miejsca zamieszkania w Ł., gmina S.. E. G. wyjechała z W. w dniu 22 kwietnia 2017 r. około godziny 2.00, jechała przez L., w Ł. miała skręcić na Z. i dojechać do Ł.. Gdy E. G. przejeżdżała przez L. i zbliżała się do Ł. zaczął wydzwaniać jej telefon komórkowy. E. G. domyśliła się, że połączenia te inicjował jej mąż, z którym miała nieporozumienia małżeńskie, zdenerwowała się. Oskarżony dostrzegł, że jego koleżanka zdenerwowała się i zaproponował, że będzie dalej prowadził samochód i zamienił się miejscami w samochodzie z E. G.. Po przejechaniu około 500 metrów, oskarżony został zatrzymany przez patrol Policji do kontroli drogowej. Funkcjonariusz Policji, który zatrzymał oskarżonego wyczuł od niego woń alkoholu i poddał go badaniu trzeźwości. W wyniku badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu okazało się, że oskarżony znajdował się pod wpływem 0,79 mg/l o godzinie 2.38, drugie badanie o godzinie 2.58 wskazało 0,73 mg/l, a trzecie o godzinie 3.04 wskazało 0,75 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego (k. 15,85),

- zeznania M. S. (k.16v,85v-86),

- zeznania E. G. (k.89),

- protokół użycia Alkometru (k.2,4),

- dokumentacja złożona przez obrońcę (k.57-68).

Oskarżony podczas postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu iż złożył wyjaśnienia (k.15). Podał, że w dniu 22 kwietnia 2017 r. pojechał na spotkanie służbowe do W., dowiedział się, że Oddział Banku, w którym pracował zostanie zamknięty. Na spotkaniu tym pił wino i piwo. Wracał wraz z koleżanką, która mieszka w L.. Gdy dojeżdżali do L. zamienił się miejscami w samochodzie z koleżanką, prowadził od tego miejsca samochód. Stwierdził bowiem, że od spożycia alkoholu minęło około półtrorej godziny i nie czuł oddziaływania alkoholu. Po przejechaniu około 500 metrów zostali zatrzymani przez patrol Policji. Wyraził żal z powodu zdarzenia. Podczas rozprawy przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.85). Podał, że w dniu zdarzenia Zarząd Banku zorganizował spotkanie, dowiedział się o zamknięciu Oddziału, w którym pracował. Po konferencji była kolacja, na której spożywał alkohol w postaci kilku lampek wina i piwa. Poprosił koleżankę, żeby go odwiozła do domu. W trakcie drogi wydzwaniał do niej telefon, ona zestresowała się, bo myślała, że był to jej mąż. Powiedział wówczas, że będzie prowadził samochód, wkrótce po ruszeniu złapała go Policja. Stwierdził, że było to skrajnie nieodpowiedzialne, ale myślał, że nie miał alkoholu we krwi. Wówczas miał jechać z miejscowości Ł. do miejscowości Ł., a odległość między tymi miejscowościami wynosi około 16 km. To było około 2-3 w nocy, na drodze nie było ruchu drogowego.

Wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. S. (k.16v,85), E. G. (k.89) oraz protokołach użycia A. (k.2,4).

M. S. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.16v), iż w dniu 22 kwietnia 2017 r. zatrzymał do kontroli drogowej kierowcę samochodu T., wyczuł od niego woń alkoholu i przystąpił do zbadania stanu jego trzeźwości. Zatrzymany mężczyzna tłumaczył, że wypił niewielką ilość wina i piwa, nie sądził że mógł jeszcze znajdować się pod wpływem alkoholu Podczas rozprawy nie pamiętał szczegółów zdarzenia, podtrzymał wcześniejsze zeznania (k.85v-86). Podał, że na ul. (...) w Ł. odbyła się kontrola drogowa, badali stan trzeźwości kierowcy i lampka zapaliła się na czerwono, co wykazało stan nietrzeźwości. W tym samochodzie znajdowała się jeszcze koleżanka oskarżonego. Oskarżony wyjechał z bocznej uliczki. Obserwował ten samochód na odległości około pół kilometra, gdy za nim jechali, oskarżony jechał wolno. To było nad ranem, więc ruch drogowy był mały.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach E. G. (k.89) i protokołach badania trzeźwości (k.2,4).

Świadek E. G. zeznała (k.89), iż odwoziła oskarżonego z imprezy firmowej. On poprosił ją, aby odwiozła go jego samochodem służbowym. Wracali z M. z dwoma innymi dziewczynami, jedna z nich wysiadła w T., druga w L., miała odwieźć oskarżonego do domu. W trakcie jazdy, gdy byli w okolicy W. jej telefon dzwonił non stop z zastrzeżonego numeru. Domyślił się, że to mógł być jej mąż, który miał tendencje do sprawdzania jej. Oskarżony widząc to zaproponował, że on będzie kierował samochodem. Nie wiedziała ile alkoholu oskarżony spożył tego dnia S., pod wpływem stresu pozwoliła mu przesiąść się za kierownicę i w W. to on zaczął prowadzić samochód. W L. na ulicy (...) zatrzymał ich nieoznakowany samochód. Policjanci przebadali oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu i wynik był pozytywny. Jak zatrzymała ich Policja, to mogła być godzina około 2-3 w nocy i nie było wówczas ruchu na drodze.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wyjaśnienia oskarżonego, zeznaniach M. S. (k.16v,85v-86) oraz pokwitowaniu (k.8).

Sporządzone w toku postępowania dokumentów wymienionych na k. 88v-89 zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były sporządzone bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Udział w ruchu drogowym, a zwłaszcza prowadzenie pojazdu w ruchu lądowym wymaga rozwagi i zachowania ostrożności, by uniknąć wszelkich zagrożeń bezpieczeństwa w tym ruchu. Ruch lądowy odbywa się różnymi pojazdami i na różnych drogach, ale każdy z uczestników ruchu obowiązany jest przestrzegać przepisów i zasad bezpiecznego korzystania z drogi. Podstawowym wymogiem przed osobami, które chcą prowadzić pojazdy mechaniczne jest trzeźwość w czasie prowadzenia takiego pojazdu.

Oskarżony w dniu 21 kwietnia 2017 r. naruszył podstawowy warunek bezpiecznego uczestnictwa w ruchu lądowym w postaci obowiązku trzeźwości uczestników ruchu, wyrażonego w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Oskarżony prowadził pojazd mechaniczny z L. do Ł. na odcinku około 500 metrów, choć w ogóle nie powinien uczestniczyć w ruchu drogowym, a znajdował się w stanie znacznej nietrzeźwości, gdyż stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu wynosiło 0,79 mg/l (uwzględniając pierwszy wynika badania – k. 2), poruszał się drogą lokalną. Stan nietrzeźwości spowodował, że stwarzał potencjalne zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego i naruszył obowiązek ustawowy. Czyn przypisany oskarżonemu polegał na tym, że poruszał się pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, który ustalony został przez ustawodawcę w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. na 0,25 mg/l alkoholu w litrze wydychanego powietrza. Oskarżony przekroczył ten ustawowy próg trzeźwości trzykrotnie.

Nie może zatem budzić wątpliwości, że czyn oskarżonego powinien być zakwalifikowany jako występek z art. 178a § 1 k.k.

Oskarżony ma 37 lata, jest żonaty, ma na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku 7 lat i roku, zdobył wykształcenie wyższe, pracował jako Dyrektor Oddziału Banku i zarabiał około 7.500 złotych miesięcznie (oświadczenie z k. 14v), nie był karany (k.83).

Analizując całokształt okoliczności niniejszej sprawy, Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu i wina nie były znaczne, ze względu na incydentalne działanie oskarżonego, podjęcie prowadzenia samochodu w sytuacji, gdy koleżanka znajdowała się pod presją psychiczną, przejechany niewielki odcinek drogi, w sytuacji braku ruchu innych pojazdów oraz wyrażoną przez niego skruchę.

Oskarżony nie był karany (k.83), prowadzi ustabilizowany tryb życia, osiąga sukcesy w pracy (k.68). Wobec czego zachodzi wobec niego uzasadnione przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki Sąd uznał, że warunkowe umorzenie postępowania będzie wystarczające do skłonienia oskarżonego do przestrzegania porządku prawego w przyszłości. Okres dwóch lat próby powinien wystarczyć do weryfikacji prognozy pozytywnego zachowania oskarżonego. Orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym jest konieczne, dla wychowawczego oddziaływania wobec oskarżonego i ogółu kierowców. Za orzeczeniem tego środka na okres jednego roku przemawia incydentalne działanie oskarżonego.

Sąd zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 7.500 złotych (odpowiadającej miesięcznemu wynagrodzeniu) dla wzmocnienia wychowawczego oddziaływania postępowania karnego wobec niego i innych osób, które prowadzą pojazdy mechaniczne.

Oskarżony utrzymuje niemałe wynagrodzenie, wobec czego zgodnie z przepisami powołanymi w punkcie V wyroku zasądzono od niego obowiązek zwrotu kosztów sądowych.