Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2017 roku

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Lidia Łataś

Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Jastrzębska-Ciura

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2017 roku w Częstochowie

sprawy M. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania M. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 10 października 2016 roku Nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przelicza ubezpieczonemu M. Ł. wysokość emerytury w ten sposób, iż do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjmuje wskaźnik 97,92%, a do obliczenia emerytury z art. 53 ustawy
o emeryturach i rentach z ubezpieczeń społecznych przyjmuje wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 88,85%;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C. na rzecz ubezpieczonego M. Ł. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 1518/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 października 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. odmówił ubezpieczonemu M. Ł. przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia, ponieważ w legitymacji ubezpieczeniowej wpisy dotyczącej zarobków: 1975-1976 – 61.513 zł; 1976-1977 – 67.536 zł; 1977-1978 – 46.480 zł podane są w łącznej kwocie bez wyszczególnienia poszczególnych lat.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony. Wnosił o uwzględnienie zarobków osiąganych w (...) Przedsiębiorstwie (...) „ (...) 1” oraz w Kombinacie Budownictwa (...) – Zakładzie (...) w C.. Odwoływał się do wpisów zawartych w legitymacji ubezpieczeniowej. Argumentował, iż u tych pracodawców osiągał wynagrodzenie przekraczające przeciętne. Podnosił, że jego pracodawcy ze spornych lat zakończyli prowadzenie swojej działalności i nie ma on aktualnie możliwości uzyskania zaświadczenia wystawionego na prawidłowym druku.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

M. Ł. od 1 lipca 1996r. uprawniony był do pobierania renty inwalidzkiej według III grupy inwalidów, a następnie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, którą przyznano na stałe. Do ustalenia podstawy renty organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 7 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1982r. do 31 grudnia 1988r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 93,41 %. W dniu 7 marca 2003r. ubezpieczony wniósł o przeliczenie wysokości renty załączając legitymację ubezpieczeniową. W dokumencie tym wskazano na zatrudnienie ubezpieczonego w (...) Przedsiębiorstwie (...) „ (...) 1” w okresie od 13 września 1973r. do 7 lipca 1976r.
i podano, iż w okresie od 1975r. do 1976r. osiągnął wynagrodzenie wysokości 61.513,15 zł (przeciętnie miesięcznie 5.126,09 zł). Podano także, iż w okresie od 12 lipca 1976r. do
1 września 1978r. pracował w Kombinacie Budownictwa (...) – Zakładzie (...) w C.. Wskazano również na zarobki ubezpieczonego „od 12.07. do 1976” w wysokości 31.866 zł (przeciętny miesięczny 5.311 zł); od „1976r. do 1977r.” w wysokości 67.536 zł (5.628 zł przeciętnie miesięcznie); „od 1977r. do 1978r.” w wysokości 46.480 zł (5.810 zł przeciętnie miesięcznie). Organ rentowy rozpatrując powyższy wniosek ubezpieczonego uwzględnił wykazane w legitymacji zarobki w wysokości 31.866 zł za 1976r., w wysokości 67.536 zł za 1977r. oraz w wysokości 46.480 zł za 1978r. Ponieważ jednak wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczony z 20 lat kalendarzowych, tj. 1976-1995 wyniósł 78,04 % i był niższy od dotychczas ustalonego, organ rentowy decyzją z dnia 31 marca 2003r. odmówił dokonania przeliczenia renty.

W dniu 15 grudnia 2006r. ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie kapitału początkowego. Rozpatrując wniosek odwołującego organ rentowy uwzględnił wykazane w legitymacji ubezpieczeniowej wynagrodzenie za 1976r. w wysokości 31.866 zł. Nie przyjął natomiast innych zarobków. Ostatecznie w decyzji o ustaleniu kapitału początkowego z dnia 30 czerwca 2008r. do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty w wysokości 93,41 %.

W dniu 15 maja 2014r. ubezpieczony zgłosił wniosek o emeryturę. Rozpatrując ten wniosek organ rentowy m.in. za okresy od 13 września 1973r. do 7 lipca 1976r. oraz od 12 lipca 1976r. do 1 września 1978r. przyjął wynagrodzenia minimalne, co nie wpłynęło na zmianę wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego. Decyzją z dnia 3 czerwca 2014r. ZUS przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od 1 czerwca 2014r. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury obliczanej na podstawie art. 53 przyjęto podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu (tj. 1973-1974, 1978-1995). Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 70,47 %. Podstawę wymiaru obliczono przez przemnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru – 70,47 % przez kwotę bazową – 3.191,93 zł. Wysokość emerytury obliczona zgodnie z art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wyniosła 1.499,12 zł. Wysokość emerytury obliczonej zgodnie z art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z uwzględnieniem kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego – 417.850,08 zł; średniego dalszego trwania życia – 256,40 miesięcy wyniosła 1.629,68 zł. Wobec osiągnięcia przez ubezpieczonego wieku uprawniającego do emerytury w 2014r. świadczenie obliczone zgodnie z art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wyniosło 1.603,56 zł, co stanowiło 20 % emerytury obliczonej zgodnie z art. 53 ustawy i 80 % emerytury obliczonej zgodnie z art. 26 ustawy. ZUS wskazał, iż z uwagi na fakt, że świadczenie wyliczone według art. 26 ustawy jest korzystniejsze od świadczenia obliczonego według art. 183 ustawy podejmuje wypłatę świadczenia korzystniejszego.

Następnie po przedłożeniu dodatkowych zarobków za okres zatrudnienia w (...) w Ż. od 7 września 1978r. do 30 czerwca 1979r. organ rentowy w decyzji z dnia 25 lipca 2014r. przeliczył emeryturę ubezpieczonego. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury obliczanej na podstawie art. 53 przyjęto podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu (tj. 1973-1974, 1978-1995). Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 73,95 %. Nadal wypłacano jednak świadczenie obliczone na podstawie art. 26 ustawy jako korzystniejsze.

W dniu 20 września 2016r. ubezpieczony złożył wniosek o wyjaśnienie braku jego zarobków z lat 1975-1977 przy wyliczeniu wysokości emerytury. W rozpoznaniu powyższego wniosku organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

dowód: akta ZUS.

Ubezpieczony w okresie od 13 września 1973r. do 7 lipca 1976r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...) „ (...) 1” na stanowisku pomocnika maszynisty. Jego wynagrodzenie przy przyjęciu za październik 1973r. oraz listopad 1973r. - kwot po 5.378 zł; za okres od 1 do 27 grudnia 1973r. – wynagrodzenia proporcjonalnego przy założeniu, że wynagrodzenie miesięczne wynosiło 5.378 zł; za okres od 28 grudnia 1973r. do 2 stycznia 1974r. – kwoty zasiłku chorobowego; za okres od 3 stycznia 1974r. do 28 lutego 1974r. - wynagrodzenia przy założeniu, że kwota wynagrodzenia miesięcznego wynosiła 5.378 zł; za okres od 1 do 9 marca 1974r. - kwoty zasiłku chorobowego; za okres od 1 lipca 1975r. do 30 czerwca 1976r. – wynagrodzenia miesięcznego w wysokości po 5.126,09 zł za każdy miesiąc; za okres od 1 do 7 lipca 1976r. - wynagrodzenia proporcjonalnego przy założeniu, że kwota wynagrodzenia miesięcznego wynosiła 5.126,09 zł, a za pozostałe okresy kwoty najniższego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej, wyniosło za:

- 1973r. – 16.685,40 zł,

- 1974r. – 22.893,38 zł,

- 1975r. – 37.956,54 zł,

- 1976r. – 31.914,04 zł.

W okresie od 12 lipca 1976r. do 1 września 1978r. ubezpieczony był zatrudniony
w pełnym wymiarze czasu pracy w Kombinacie Budownictwa (...) – Zakładzie (...) w C.. Jego wynagrodzenie za okres od 12 lipca 1976r. do 31 grudnia 1976r. wyniosło 31.866 zł; za okres od 1 stycznia 1977r. do 31 grudnia 1977r. – 67.536 zł, za okres od 1 stycznia 1978r. do 1 września 1978r. – 46.480 zł.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury z 20 najkorzystniejszych lat wybranych
z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, wyliczony z lat 1973-1992 wyniósł 88,85 %. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego obliczony z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. 1976-1985 wyniósł 97,92 %.

dowód: akta ZUS, akta osobowe z Kombinatu Budownictwa (...)
– Zakładzie (...) w C., karta zasiłkowa
z okresu pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...) „ (...) 1” (k. 21 akt), wyjaśnienia ubezpieczonego
(k. 50-50v akt), opinia biegłego z zakresu księgowości (k. 60-67 akt), wyliczenia ZUS (k. 82 akt).

Odwołanie jest uzasadnione.

W myśl art. 183 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2017r., poz. 1383 ze zm.) emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej urodzonej po dniu 31 grudnia 1948r., (...), o ile osoba ta nie była członkiem otwartego funduszu emerytalnego albo złożyła wniosek
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, która osiągnęła wiek uprawniający do emerytury w roku kalendarzowym 2014, wynosi:

1) 20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz

2) 80 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 (tj. kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

W myśl art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Do podstawy wymiaru emerytury lub renty, o której mowa w ust. 1 i 2, dolicza się kwoty przysługujących ubezpieczonemu w danym roku kalendarzowym wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy oraz kwoty zasiłków: chorobowego (…) (ust. 3).

Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu (ust. 6).

Zgodnie z art. 173 ust. 2 ustawy podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Ponadto jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu (ust. 3b).

Na mocy art. 111 ust. 1 ustawy wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)  z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)  z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek
o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3)  z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

W myśl § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia
11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U.
z 2011r. Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

W postępowaniu sądowym nie obowiązują ograniczenia, co do środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru emerytury lub renty (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997r., II UKN 186/97, OSNP 1998/11/342).

Sąd ubezpieczeń społecznych, dokonujący kontroli decyzji ustalającej wysokość emerytury, może ustalać wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez pracownika
w przeszłości w oparciu o wszelkie środki dowodowe, a także poczynić ustalenia co do faktów niewymagających dowodu (art. 228 § 1 i 2; art. 229; art. 230 k.p.c.) oraz wynikających z domniemań faktycznych (art. 231 k.p.c.) (por. wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 3 lutego 2014r., sygn. I UK 322/13, OSNP 2015/6/81, LEX nr 1444596, OSP 2016/4/35).

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego należało stwierdzić, iż ubezpieczony w spornych okresach osiągnął wynagrodzenia w wysokości wskazanej powyżej. Odnośnie okresu pracy w Kombinacie Budownictwa (...) – Zakładzie (...) w C., gdzie ubezpieczony był zatrudniony w okresie od 12 lipca 1976r. do 1 września 1978r. wszelkie dane konieczne do ustalenia prawidłowej wysokości wynagrodzenia zawarte są w legitymacji ubezpieczeniowej. W dokumencie tym wskazano na zarobki ubezpieczonego „od 12.07. do 1976” w wysokości 31.866 zł (przeciętny miesięczny 5.311 zł); od „1976r. do 1977r.” w wysokości 67.536 zł (5.628 zł przeciętnie miesięcznie); „od 1977r. do 1978r.” w wysokości 46.480 zł (5.810 zł przeciętnie miesięcznie). Zostało to niewątpliwie niefortunnie opisane, ale oczywistym jest dla Sądu, iż zarobki w wysokości 31.866 zł odnoszą się do okresu od 12 lipca 1976r. do 31 grudnia 1976r., zarobki
w wysokości 67.536 zł odnoszą się do okresu od 1 stycznia 1977r. do 31 grudnia 1977r.,
a zarobki w wysokości 46.480 zł odnoszą się do okresu od 1 stycznia 1978r. do 1 września 1978r. Wynika to z tej prostej przyczyny, że podane kwoty podzielone przez przeciętne zarobki odpowiadają w pierwszym przypadku 6 miesiącom, w drugim - 12, a w trzecim – 8. Jednocześnie oczywistym jest, że skoro podane zostały w jednej rubryce zarobki za okres do końca 1976r., to kwota podana w kolejnej za 12 miesięcy musi dotyczyć 1977r., a kolejne 8 miesięcy 1978r. do rozwiązania stosunku pracy z dniem 1 sierpnia 1978r. Nie można przy tym nie zwrócić uwagi, iż analogicznie tę kwestię pojmował wcześniej organ rentowy, który w/w zarobki uwzględniał przy ustalaniu wysokości renty.

Nieco bardziej skomplikowana jest kwestia wynagrodzenia ubezpieczonego za okres pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...) „ (...) 1” od 13 września 1973r. do 7 lipca 1976r. W tym zakresie w legitymacji ubezpieczeniowej podano, iż w okresie od 1975r. do 1976r. osiągnął wynagrodzenie wysokości 61.513,15 zł (przeciętnie miesięcznie 5.126,09 zł). Za okres pracy w tym podmiocie nie zachowały się kartoteki zarobkowe, ani dokumentacja osobowa, poza kartą zasiłkową (v. k. 20-21 akt). Z karty tej wynikało, że ubezpieczonemu za okres od 28 grudnia 1973r. do 2 stycznia 1974r. wypłacono zasiłek chorobowy w wysokości 968 zł, a do obliczenia zasiłku przyjęto zarobek za X-XI.73 w wysokości 10.756:2 = 5.378 zł. Zasiłek chorobowy wypłacono również ubezpieczonemu za okres od 1 do 9 marca 1974r. w wysokości 1.452 zł, a do obliczenia zasiłku również przyjęto zarobek w wysokości 5.378 zł. Wobec powyższego przy ustaleniu podstawy wymiaru należało przyjąć podane kwoty zasiłków chorobowych. Dokument ten ujawnił również wysokość wynagrodzeń osiąganych przez ubezpieczonego w okresie poprzedzającym przyznanie obu zasiłków. Wobec powyższego kwotę miesięcznego wynagrodzenia w wysokości 5.378 zł należało przyjąć za październik 1973r. oraz listopad 1973r., a także za okres od 1 do 27 grudnia 1973r. i od 3 stycznia 1974r. do 28 lutego 1974r. proporcjonalnie do ilości przepracowanych dni. Sąd uznał również, iż nie można przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia ubezpieczonego pomijać wynagrodzeń podanych zbiorczo za lata 1975-1976. Należy przy tym wskazać, iż biorąc pod uwagę podane przeciętne wynagrodzenie odpowiadające 12-krotności podanej ogólnie kwoty należało stwierdzić, iż podana kwota odnosiła się do okresu od 1 lipca 1975r., a nie od 1 stycznia 1975r. Jednocześnie podana kwota przeciętnego wynagrodzenia w wysokości 5.126,09 zł była niższa niż osiągana przez ubezpieczonego w 1974r. Mając jednocześnie na uwadze, iż kwoty wynagrodzeń ubezpieczonego nie zmieniały się z końcem roku, o czym świadczy kwota takiego samego wynagrodzenia miesięcznego zarówno w końcówce 1973r., jak i początku 1974r., można bezpiecznie przyjąć, iż kwota 5.126,09 zł stanowiła kwotę miesięcznego wynagrodzenia od połowy 1975r. do końca jego zatrudnienia w tym podmiocie. Za pozostałe okresy należało natomiast przyjąć kwoty najniższego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej.

Sąd podzielił opinię biegłego księgowego co do wyliczenia wynagrodzeń za sporne okresy oraz wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury obliczonej zgodnie z art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, jak i zasadniczo wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego. Opinia ta jest szczegółowa i rzetelna. Sąd uwzględnił jednak zarzut organu rentowego, iż biegła błędnie ustaliła wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w wysokości 99,51 %, co wynikało z nieprawidłowo przez biegłą ustalonego stosunku wynagrodzenia ubezpieczonego do przeciętnego wynagrodzenia krajowego za 1979r. Jest to niewątpliwie omyłka pisarska, bowiem stosunek ten dla potrzeb obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury został prawidłowo ustalony na 79,36 %. ZUS wskazał, iż prawidłowo obliczony wwpw kapitału początkowego winien wynosić 97,92 %. Z okolicznością tą zgodził się ubezpieczony. Wobec powyższego Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego, albowiem nie miałaby ona znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Mając na uwadze powyższe zaskarżoną decyzję na mocy powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało zmienić i orzec jak w punkcie 1 sentencji.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r., poz. 1800).