Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z 26 listopada 2015 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej: (...) sp. z o.o. sp. k. w W.) wniósł o zasądzenie od pozwanych R. M. (1) i R. Z. (1) solidarnie kwoty 767,82 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzasadniając swoje żądanie powód wskazał, że dochodzi zapłaty wierzytelności powstałej w wyniku zawarcia umowy monitorowania systemów (...), na podstawie której pozwani zobowiązali się do zapłaty ustalonego tamże wynagrodzenia. Powód za wykonaną usługę wystawił faktury VAT na łączną kwotę 738 zł, których pozwani nie zapłacili. Nadto, z uwagi na opóźnienie w terminie płatności, powód doliczył do roszczenia głównego skapitalizowane odsetki w kwocie 28,82 zł (pozew k. 2-5).

W dniu 14 grudnia 2015 roku, wydany został w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty sygn. akt IX GNc 10534/15, k. 25). Jego odpis został doręczony stronie pozwanej dniu 08 stycznia 2016 roku (k. 30, 31).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty R. M. (1) i R. Z. (1) wnieśli o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Uzasadniając swoje żądanie pozwani wskazali, że wskutek zbycia pojazdów, które były objęte nadzorem satelitarnego systemu monitorowania pojazdów (...), w sierpniu 2014 roku, umowa uległa rozwiązaniu, o czym poinformowali powoda przesyłając mu wypowiedzenie wraz ze zdemontowanymi przez nich urządzeniami służącymi do monitorowania samochodów. Nadto, pozwani wskazali, że wobec zwrotu sterpwników powód nie mógł wykonywać usług, za które miał wystawić faktury VAT (sprzeciw k. 32-34).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 09 maja 2011 roku, w G., została zawarta umowa nr (...) o świadczenie usług w zakresie objęcia pojazdów nadzorem satelitarnego systemu monitorowania pojazdów (...) między (...) sp. z o.o. sp. k. w W. a R. M. (1) i R. Z. (1), prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umowy spółki cywilnej - (...) spółka cywilna R. Z., R. M. z siedzibą w G.. Na podstawie powyższej umowy (...) sp. z o.o. sp. k. w W. zobowiązał się do monitorowania pojazdów przez cały czas trwania umowy, przez całą dobę, na terenie Rzeczypospolitej Polskiej a R. M. (1) i R. Z. (1) do uiszczania wynagrodzenia za wykonane usługi. Strony również postanowiły, że umowa wygasa w przypadku zbycia pojazdu. Zleceniodawcy zobowiązali się do niezwłocznego powiadomienia zleceniobiorcy o zawarciu umowy sprzedaży pojazdu objętego monitorowaniem ( dowód: § 2, § 3 i § 5 umowy (...)/129/11/WAR k. 12-14).

W dniu 19 sierpnia 2014 roku, za pomocą przesyłki kurierskiej, R. M. (1) i R. Z. (1) przesłali (...) sp. z o.o. sp. k. w W. wypowiedzenie umowy o nr (...) z informacją, że doszło do sprzedaży pojazdów objętych umową. Jednocześnie zleceniodawcy wysłali zleceniobiorcy zdemontowane odbiorniki (...). Przesyłka kurierska została (...) sp. z o.o. sp. k. w W. doręczona w dniu 20 sierpnia 2014 roku ( dowód : wypowiedzenie k. 37; potwierdzenie nadania przesyłki k.38; potwierdzenie doręczenia k. 39; korespondencja mailowa k. 40-46).

(...) sp. z o.o. sp. k. w W. wystawił na rzecz R. M. (1) i R. Z. (1) następujące rachunki:

⚫

fakturę VAT nr (...) na kwotę 123 zł płatną do 15 października 2014 roku za usługę, która miała być świadczona we wrześniu 2014 roku;

⚫

fakturę VAT nr (...) na kwotę 123 zł płatną do 17 listopada 2014 roku za usługę, która miała być świadczona w październiku 2014 roku;

⚫

fakturę VAT nr (...) na kwotę 123 zł płatną do 15 grudnia 2014 roku za usługę, która miała być świadczona w listopadzie 2014 roku;

⚫

fakturę VAT nr (...) na kwotę 123 zł płatną do 16 stycznia 2015 roku za usługę, która miała być świadczona grudniu 2015 roku;

⚫

fakturę VAT nr (...) na kwotę 123 zł płatną do 16 lutego 2015 roku za usługę, która miała być świadczona w styczniu 2016 roku;

⚫

fakturę VAT nr (...) na kwotę 123 zł płatną do 16 marca 2015 roku za usługę, która miała być świadczona w lutym 2015 roku ( dowód : faktury VAT k. 16-21).

Pismem datowanym na 14 kwietnia 2015 roku (...) sp. z o.o. sp. k. w W. wezwał do zapłaty R. Z. (1) i R. M. (1) kwoty 756,66 zł tytułem wykonanych na ich rzecz usług w miesiącach od września 2014 roku do lutego 2015 roku (dowód: wezwanie do zapłaty k. 22).

R. Z. (1) i R. M. (1) nie uiścili zapłaty kwoty naliczonej przez (...) sp. z o.o. sp. k. w W., powołując się na wcześniejsze rozwiązanie umowy łączącej strony ( dowód: korespondencja mailowa k. 40-46).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody, które stanowiły kserokopie dokumentów prywatnych w rozumieniu art. 245 k.p.c. oraz wydruki. Strony nie kwestionowały zgodności tychże dowodów z oryginalnymi dokumentami. Stosownie więc do treści art. 233 § 1 k.p.c. Sąd, dokonując ich oceny w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia stanu faktycznego. Co prawda, powód wskazywał, że nie otrzymał wypowiedzenia umowy znajdującego się na k. 37, niemniej nie kwestionował autentyczności tegoż dokumentu, wiarygodności potwierdzenia odbioru przesyłki kurierskiej, ani wydruku ze strony internetowej potwierdzającego odebranie przez powoda rzeczonej przesyłki. Sąd również nie znalazł podstaw, aby kwestionować autentyczność tychże dokumentów i wydruków, stąd poczynił na ich podstawie ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

Nadto Sąd oparł się na dowodzie z zeznań strony pozwanej, to jest pozwanego R. M. (1). Oceniając dowód z przesłuchania stron postępowania wprost zainteresowanych konkretnym i korzystnym dla siebie rozstrzygnięciem – Sąd miał na uwadze subsydiarność tego dowodu. Stąd opierał się na tym przesłuchaniu tylko w takim zakresie, w jakim treść zeznań pozwanego znajdowała oparcie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, ważąc konsekwencję zawartych w nich treści i odnosząc je do zgromadzonego już w sprawie materiału dowodowego. Niemniej zeznaniom strony pozwanej nie można odmówić wiarygodności, bowiem stwierdzenia padające w relacjach R. M. (1) odnoszące się do - braku świadczenia usług przez powoda w okresach objętych fakturami, zdemontowania oraz odesłania urządzeń (...) na adres powodowej spółki wraz z oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy, okoliczność ich odebrania przez powoda – znajdują odzwierciedlenie w dokumentach i wydrukach zgromadzonych w aktach, to jest oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy oraz wydruku zawierającego informację o doręczeniu powodowi przesyłki kurierskiej, zawierającej wypowiedzenie i urządzenia monitorujące. Nadto, analiza korespondencji mailowej stron, doprowadziła Sąd do przekonania, że pozwani zbyli samochody, zdemontowali sterowniki (...) i poinformowali o tym fakcie powodową spółkę, a następnie - na jej żądanie - wysłali sterowniki wraz z oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy na adres spółki.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na oddalenie w całości.

Powód wywodził swe roszczenie z umowy nr (...) o świadczenie usług w zakresie objęcia pojazdów nadzorem satelitarnego systemu monitorowania pojazdów (...). W ocenie Sądu powyższa umowa stanowiła umowę o świadczenie usług w rozumieniu art. 750 k.c., który do umów o świadczenie usług, nie uregulowanych innymi przepisami, nakazuje stosować odpowiednio przepisy o zleceniu. Z kolei, w świetle art. 734 § 1 k.c., przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Zatem, zawarta przez strony umowa miała charakter konsensualny, dwustronnie zobowiązujący, odpłatny i wzajemny, gdyż wynagrodzenie należne zleceniobiorcy stanowiło ekwiwalent świadczonych przez niego usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Jak natomiast stanowi art. 232 k.p.c., będący procesowym odpowiednikiem powołanego wyżej przepisu, strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

W sprawie bezsporny był fakt zawarcia przez strony umowy o treści wynikającej z twierdzeń przytoczonych w pozwie.

Skoro powód domagał się zasądzenia od pozwanych wynagrodzenia za świadczone przez niego w okresie: wrzesień 2014 r. – luty 2015 r. usługi, winien wykazać fakty: zlecenia mu przez pozwanych wykonania usług, ich wykonania oraz wysokość należnego z tego tytułu (umówionego) wynagrodzenia.

Pozwani zaś – kwestionując dochodzone przez powoda roszczenia – wskazali na następujące okoliczności: rozwiązanie się umowy łączącej strony w sierpniu 2014 r. wskutek złożonego przez pozwanych oświadczenia o wypowiedzeniu i niewykonywanie przez powoda usług na rzecz pozwanych w spornym okresie, które to okoliczności zobowiązani byli udowodnić.

Rację mieli pozwani podnosząc, że umowa łącząca strony uległa rozwiązaniu w sierpniu 2014 r. Stosownie do § 5 ust. 2 umowy – umowa wygasa w przypadku zbycia pojazdów. Co prawda, § 3 ust. 1 umowy jako obowiązek zleceniodawcy ustanowił niezwłoczne powiadomienie centrum monitorowania powoda o zawarciu umowy sprzedaży pojazdów objętych umową, to nie budziło wątpliwości Sądu, że taka informacja dotarła do powoda w dniu 20. sierpnia 2014 r. Należy zauważyć, że pozwani załączyli do sprzeciwu wypowiedzenie umowy, które zostało wysłane powodowi wraz ze zdemontowanymi urządzeniami (...). Okoliczność ta wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego – potwierdzenia nadania przesyłki kurierskiej (k. 38), wydruku z systemu firmy kurierskiej potwierdzającego odebranie przesyłki przez powoda (k. 39), zeznań pozwanego R. M. (1), który wskazał, że po sprzedaży aut objętych umową o świadczenie usług monitorowania, wysłał zdemontowane urządzenia i wypowiedzenie na adres powodowej spółki, oraz z treści wydruków składających się na korespondencję przedprocesową stron, w której pozwany powołuje się na wysłane do powoda i doręczone wraz ze zdemontowanymi sterownikami oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Powód kwestionował fakt otrzymania wypowiedzenia, jednak nie kwestionował odbioru przesyłki zawierającej sterowniki, w dacie wynikającej z wydruku. Sąd nie dał wiary twierdzeniom powoda, że otrzymał on same urządzenia (...), bowiem powód nie przedstawił na tą okoliczność żadnych dowodów, w odróżnieniu od pozwanych, którzy swoje twierdzenia należycie udowodnili. Należy z całą mocą podkreślić, że lektura korespondencji mailowej stron nie pozostawia wątpliwości, że pozwani przesłali zarówno oświadczenie o wypowiedzeniu umowy, zawierające informację o sprzedaży pojazdów, jak i zdemontowane urządzenia na adres powoda.

Kwestia doręczenia powodowi oświadczenia o wypowiedzeniu umowy ma jednak dla rozstrzygnięcia sprawy znaczenie wtórne, a to wobec treści postanowienia zawartego § 5 ust. 2 umowy, łączącego skutek w postaci rozwiązania się umowy ze sprzedażą pojazdów objętych usługą monitorowania. W ocenie Sądu postanowienie to jest ważne i skuteczne, zgodnie z zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 353[1] k.c., zwłaszcza, gdy wziąć pod uwagę profesjonalny status obu stron umowy i podwyższony miernik staranności stosowany wobec przedsiębiorców. Z analizowanego postanowienia umowy wynika, że umowa rozwiązała się w dniu sprzedaży pojazdów przez pozwanych, co nastąpiło w sierpniu 2014 r. Okoliczność ta nie była sporna. Pozwany nie kwestionował faktu zbycia pojazdów przez pozwanych, nie twierdził też, że nie miał wiedzy o tym zdarzeniu. Kwestia spełnienia przez pozwanych jako zleceniodawców obowiązku informacyjnego – zawiadomienia powoda o sprzedaży, co nastąpiło w dniu 20 sierpnia 2014 r., także – w ocenie Sądu – nie ma dla sprawy rozstrzygającego znaczenia. Jest tak dlatego, że strony nie przewidziały w umowie jakichkolwiek sankcji za jego ewentualne niedochowanie.

W konsekwencji należało uznać, że działanie pozwanych polegające na zbyciu pojazdów monitorowanych przez powoda doprowadziło do wygaśnięcia umowy w sierpniu 2014 r., a w tym samym obowiązek spełnienia świadczenia wzajemnego wynikający z rachunków wystawionych przez powoda na nich nie ciążył. Ubocznie tylko wskazać należy, że wobec kategorycznego sformułowania użytego w postanowieniu par. 5 ust. 2 umowy, w sprawie nie ma zastosowania termin wypowiedzenia określony w ust. 1 analizowanego zapisu.

Dodatkowo należy zauważyć, że sam powód nie twierdził i nie wykazał, że wykonał jakiekolwiek usługi na rzecz pozwanych, po odebraniu urządzeń monitorujących w sierpniu 2014 roku.

Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do przekonania, że żądanie powoda nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem pozbawione jest podstawy faktycznej i prawnej, stąd w punkcie 1. oddalił powództwo.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie 2. wyroku, na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. oraz art. 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Powód przegrał sprawę w całości. Na koszty procesu poniesione przez pozwanego, tj. kwotę 197 zł, składa się wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na kwotę 180 zł na podstawie § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013, poz. 461 j.t. ze zm.) wraz z kwotą 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

SSR Aleksandra Zielińska – Ośko

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.