Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2013 roku

Sąd Rejonowy, VI Wydział Karny w Kłodzku w składzie:

Przewodniczący: SSR Mirosław Irzycki

Protokolant: Monika Dominikiewicz

po rozpoznaniu dnia 20 listopada 2013 roku

sprawy karnej

A. Ś., ur. (...) w K.

córki T. i S. zd. K.

oskarżonej o to, że: w dniu 15 września 2013 roku w miejscowości W., powiatu (...), woj. (...), prowadziła w ruchu lądowym samochód osobowy marki O. (...) o numerze rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym I – badanie 0,99 mg/l, II badanie 0,96 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu;

to jest o czyn z art. 178a§1 kk

I.  Oskarżoną A. Ś. uznaje za winną popełnienia zarzucanego czynu, a wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 178a§1 kk i za to na podstawie art. 178a§1 kk wymierza karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 69§1 i 2 kk w zw. z art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności oskarżonej warunkowo zawiesza tytułem próby na okres lat 2 (dwóch).

III.  Na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonej zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 2 (dwóch) i na podstawie art. 63§2 kk na poczet orzeczonego zakazu zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 15 września 2013 roku do dnia 20 listopada 2013 roku.

IV.  Na podstawie art. 49§2 kk orzeka wobec oskarżonej świadczenie pieniężne w kwocie 400 (czterystu) złotych zobowiązując oskarżoną do uiszczenia jej na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

V.  Zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, a to kwotę 90 złotych tytułem wydatków poniesionych przez Skarb Państwa oraz kwotę 180 złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 15 września 2013 roku, o godzinie 19.55 w W. funkcjonariusze policji z Komisariatu Policji w P. B. C. i M. S. pełniący wówczas służbę patrolową zmotoryzowaną, zatrzymali do kontroli drogowej prowadzącą samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...) oskarżoną A. Ś.. Przed zatrzymaniem oskarżonej do kontroli drogowej przez tych funkcjonariuszy policji, ta lusterkiem prowadzonego przez siebie samochodu osobowego uderzyła w prawy bok radiowozu policyjnego i nie zatrzymując się pojechała dalej, zatrzymując się dopiero po przejechaniu około 200 metrów po pościgu podjętym przez funkcjonariuszy policji za nią, a w czasie legitymowania też będąca agresywną i nie stosującą się do poleceń wydawanych jej przez funkcjonariuszy policji. Oskarżona nie posiadała wówczas przy sobie żadnych dokumentów jej personalia osobowe potwierdzających oraz dokumentów w postaci prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego pojazdu oraz ubezpieczenia OC.

Oskarżona wówczas tym samochodem osobowym jechała z miejsca swego zamieszkania do sklepu po papierosy.

dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. Ś. – karta 13-14 akt sprawy, notatka urzędowa z przeprowadzonej kontroli drogowej z dnia 15 września 2013 roku – karta 1 akt sprawy, protokół oględzin z dnia 15 września 2013 roku – karta 6-7 akt sprawy.

Przed podjęciem jazdy tym samochodem osobowym oskarżona w miejscu swego zamieszkania spożywała alkohol w postaci piwa, i wypiła wówczas ona 4 piwa półlitrowe.

dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. Ś. – karta 13-14 akt sprawy.

Oskarżona, od której wyczuwalną była woń alkoholu, przez zatrzymujących ją do kontroli drogowej funkcjonariuszy policji poddana została badaniu urządzeniem elektronicznym do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu i badanie to przeprowadzone o godzinie 20.31 i 20.33 dnia 15 września 2013 roku wykazało odpowiednio zawartość 0,99 mg/l, 0,96 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżonej zatrzymano prawo jazdy o nr (...) wydane przez Starostę (...).

Nadto oskarżona została ukarana mandatem karnym w kwocie 350 złotych za popełnienie wykroczeń określonych art. 86§1 kw i art. 95 kw.

dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. Ś. – karta 13-14 akt sprawy, notatka urzędowa z przeprowadzonej kontroli drogowej z dnia 15 września 2013 roku – karta 1 akt sprawy, protokół użycia urządzenia elektronicznego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu – karta 3 akt sprawy, świadectwo wzorcowania – karta 4 akt sprawy, kserokopia mandatu karnego serii (...) i numerze (...) z dnia 21 września 2013 roku – karta 17 akt sprawy, postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy z dnia 24 września 2013 roku, o sygn. akt 3 Ds.1421/13/D – karta 18 akt sprawy.

Oskarżona jest mężatką, mającą dwoje dzieci, i pracującą w S. w P. w charakterze recepcjonistki z uposażeniem miesięcznym w kwocie 1180 złotych.

dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. Ś. – karta 13-14 akt sprawy.

Oskarżona dotychczas nie była karana sądownie

dowód: dane o karalności – karta 11 akt sprawy.

Oskarżona do winy przyznała się i wyjaśniając w toku dochodzenia (karta 13-14 akt sprawy) podała zgodnie z ustalonym stanem faktycznym, podając, że faktycznie w dniu 15 września 2013 roku po spożyciu 4 piw półlitrowych pojechała do pobliskiego sklepu po papierosy swym samochodem osobowym, i też w dniu 21 września 2013 roku składając wniosek o złożenie przez prokuratora wniosku o skazanie jej bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie jej za zarzucany czyn kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres lat 2, orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 400 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej oraz orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 2 (karta 15 akt sprawy).

Sąd zważył co następuje.

W kontekście zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym i wyników badania oskarżonej urządzeniem elektronicznym do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, stan nietrzeźwości oskarżonej w pojęciu art. 115§16 pkt 2 kk w sposób niewątpliwy wykazującego, to wina i sprawstwo oskarżonej odnośnie popełnienia zarzucanego jej czynu, a wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 178a§1 kk, jest niewątpliwą i kwestionowaną być nie może, zwłaszcza, że oskarżona wyjaśniając do winy przyznała się i podała okoliczności jego popełnienia.

Dla bytu występku określonego art. 178a§1 kk bez znaczenia jest fakt, z jakiego powodu znajdujący się w stanie nietrzeźwości pojazd mechaniczny prowadzący, jazdę pojazdem takim podejmuje oraz jaki odcinek drogi publicznej zamierzał przejechać i jaki faktycznie przejechał oraz jaki rodzaj alkoholu spożywał i kiedy, a decydującym i rozstrzygającym jest jedynie fakt prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie takim, co w przedmiotowej sprawie nie jest kwestionowane i przez oskarżoną, gdyż wyjaśniając potwierdziła ona ustalony w tym zakresie stan faktyczny.

Stąd też przez nią podawany fakt, że prowadzonym samochodem osobowym pojechała jedynie do pobliskiego sklepu po papierosy, a przed jazdą samochodem wypiła jedynie cztery piwa, nie może być ją ekskulpującym od popełnienia zarzucanego i przypisanego czynu, ponieważ właśnie dalszą jazdę tym samochodem uniemożliwili jej funkcjonariusze policji zatrzymując ją do kontroli drogowej, w ten sposób uniemożliwiając jej nie tylko dalszą jazdę tym samochodem, ale i zapobiegli spowodowania dalszego zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego. Wskazać należy również w kontekście powyższego, że ustawodawca penalizując czyn określony art. 178a§1 kk niewątpliwe miał i w swej intencji prawną eliminację uczestników ruchu drogowego, którzy znajdując się w stanie nietrzeźwości, ruch ten mieliby zdestabilizować, czy też zagrozić bezpieczeństwu tego ruchu, również tego odbywającego się przede wszystkim pojazdami mechanicznymi, i niewątpliwym oraz niepodlegającym kwestionowaniu jest fakt, że nietrzeźwi prowadzący pojazdy mechaniczne stanowią realne zagrożenie dla uczestników ruchu drogowego, także pieszych, i czyny te są również często, a wręcz nagminnie popełniane, a nadto także podnieść należy, że oskarżona prowadząc pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości nie zadośćuczyniła kategorycznemu i bezwarunkowemu zakazowi prowadzenia pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości, a zawartemu w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku (Dz. U. z 2012 roku Nr 1137) prawo o ruchu drogowym, i oskarżona łamiąc ten bezwzględny i bezwarunkowy zakaz zdyskwalifikowała się jako kierowca oraz także również jako uczestnik ruchu drogowego, a która ponadto prowadziła pojazd mechaniczny na drodze publicznej o znacznym natężeniu ruchu pojazdów oraz pieszych, skoro jechała właśnie drogą prowadzącą do sklepu spożywczego.

Nadto podnieść należy, że w ówczesnym okresie krytycznym oskarżona jednocześnie dopuściła się popełnienia wykroczenia określonego art. 86§1 kw doprowadzając do kolizji drogowej z radiowozem policyjnym oraz dopuściła się ona do popełnienia wykroczenia określonego art. 95 kw nie posiadając dokumentów wymaganych do posiadania przez kierowcę pojazdu mechanicznego w okresie jego prowadzenia, a za które to wykroczenia została ukarana mandatem karnym w wysokości 350 złotych. Ta nonszalancja i brak poszanowania dla obowiązków ciążących na prowadzących pojazdy mechaniczne przez oskarżoną znajduje logiczne potwierdzenie i uzasadnienie tylko we wcześniej spożytym przez nią alkoholu, i dalej odnosząc się do stwierdzonego u oskarżonej stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, to należy podjąć w pełni uzasadnione wątpliwości odnośnie podawanej przez nią wersji co do ilości spożytego alkoholu przed podjęciem jazdy samochodem osobowym. Wobec powyższego Sąd uznał oskarżoną A. Ś. winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 178a§1 kk wymierzył karę 8 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres lat 2, jako kary w pełni realizującej wymogi zasad prewencji ogólnej i szczególnej oraz sprawiedliwej odpłaty, biorąc i pod uwagę fakt, że oskarżona dotychczas nie była karana sądownie, ale i też fakt, że czyn przypisany oskarżonej cechuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, a który nagminnie popełniany, jest właśnie realnym zagrożeniem bezpieczeństwa ruchu drogowego, i to zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego zostało przez oskarżoną wręcz spotęgowane faktem prowadzenia przez nią samochodu osobowego w czasie i w miejscu mogącym zagrozić życiu i zdrowiu innych uczestników ruchu drogowego, też pieszych, uwzględniając tym samym wniosek oskarżyciela publicznego złożony w trybie art. 335§1 kpk. W kontekście powyższego konkludując, to Sąd mając na uwadze zasady i dyrektywy sądowego wymiaru kary, przede wszystkim te określone przepisem art. 53 kk uznał, że dyspozycja przepisu art. 69§1 i 2 kk została spełnioną i orzeczona wobec oskarżonej kara pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania jest wystarczającą prawną reakcją dla osiągnięcia wobec oskarżonej celów kary.

Powyższe fakty i okoliczności również zadecydowały o rodzaju i zakresie orzeczonych środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, a który Sąd orzekł na okres lat 2 na podstawie art. 42§2 kk oraz w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 400 złotych, mającej być uiszczonej na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, a który Sąd orzekł na podstawie art. 49§2 kk, i które mają również realizować wymogi zasad prewencji ogólnej i szczególnej oraz sprawiedliwej odpłaty, zaliczając jednocześnie na poczet zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy na podstawie art. 63§2 kk. Orzeczenie o zasądzeniu od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych znajduje uzasadnienie w przepisie art. 624§1 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 roku Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).