Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Alicja Jesion

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z.

o kapitał początkowy i wysokość emerytury

na skutek odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z.

z dnia 13 grudnia 2016r. sygn. (...), z dnia 16 grudnia 2016 r.

sygn. (...) i z dnia 24 stycznia 2017r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżone decyzje z dnia 13 grudnia 2016r. i 16 grudnia 2016r. w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy J. M. prawo do ustalenia kapitału początkowego i wysokości emerytury z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. z okresu od 1 stycznia 1972r. do 31 grudnia 1981r. ustalając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia na poziomie 118,54% i pozostawiając organowi rentowemu szczegółowe wyliczenie świadczenia, a w pozostałej części oddala odwołanie;

2.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 24 stycznia 2017r. i przyznaje wnioskodawcy J. M. prawo do odsetek od wyrównania świadczenia emerytalnego przyznanego decyzją z dnia 16 grudnia 2016r. wydaną w wykonaniu wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 września 2016r. w sprawie VU 619/15 za okres od dnia 1 kwietnia 2015r. do dnia 16 grudnia 2016r.

3.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z. na rzecz wnioskodawcy J. M. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 248/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z., wykonując wyrok Sądu Okręgowego z dnia 30 września 2016 roku ponownie ustalił kapitał początkowy wnioskodawcy J. M.. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. z lat 1968-1977. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 114,19%. Do ustalenia wysokości kapitału początkowego ZUS uwzględnił 33 lata 10 miesięcy i 22 dni okresów składkowych tj. 406 miesiące oraz 1 miesiąc okresów nieskładkowych. Podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 1394,13 złotych. Wartość kapitału początkowego wyniosła 189 860,91 złotych.

Decyzją z dnia 16 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z., wykonując wyrok Sądu Okręgowego z dnia 30 września 2016 roku, na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ustalił wysokość emerytury wnioskodawcy J. M. od dnia1 kwietnia 2015 roku tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, na kwotę (...),017 złotych, a po waloryzacji od dnia 1 marca 2016 roku na kwotę 3593,67 złotych.

Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia sumy kwoty składek zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano emeryturę z uwzględnieniem waloryzacji (70.735,23zł.) oraz kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego (603.974,79 zł .) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę tj. 188,20 miesięcy.

Na poczet należności od 1 kwietnia 2015r. do dnia 31 stycznia 2017r. w kwocie 78.966,14 zł. ZUS zaliczył kwotę 58.974,83zł. z tytułu wypłaconej emerytury na podstawie art. 53 ustawy, co dało do wypłaty kwotę 19.991,31zł. wyrównania.

Od decyzji tych wnioskodawca J. M. odwołał się w dniu 30 grudnia 2016 roku domagając się zmiany zaskarżonych decyzji i zobowiązanie ZUS do wyliczenia emerytury zgodnie z art. 26 w zw. z art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przy przyjęciu zarobków, które były ustalone opinią biegłego oraz zasądzenie odsetek.

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie.

Decyzją z dnia 24 stycznia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z. odmówił J. M. prawa do odsetek w związku z realizacją wyroku z dnia 30 września 2016 roku.

Od decyzji tej wnioskodawca J. M. odwołał się w dniu 25 maja 2017 roku. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą V U 705/17.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Postanowieniem z dnia 15 września 2017 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. na podstawie art. 219 k.p.c. połączył sprawę o sygn. akt V U 705/17 do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą o sygn. akt V U 248/17 z wniosku J. M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ł. o kapitał początkowy i wysokość emerytury.

Na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2017r. wnioskodawca sprecyzował odwołanie w ten sposób, iż wniósł aby kapitał początkowy został wyliczony nie z 10 lat jak w zaskarżonej decyzji, ale z 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia.

Na rozprawie w dniu 19 września 2017r. wnioskodawca na podstawie art. 185 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wniósł o doliczenie do kapitału początkowego okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę.

Na rozprawie w dniu 23 listopada 2017 roku pełnomocnik wnioskodawcy sprecyzował odwołanie w ten sposób, że wniósł o przyjęcie do wyliczenia kapitału początkowego i wysokości emerytury zarobków wnioskodawcy z 10 lat: 1972-1981, przy przyjęciu wskaźnika 118,45 %.

Jednocześnie pełnomocnik wnioskodawcy zażądał odsetek z tytułu błędnie wyliczonego wyrównania emerytury na podstawie wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 września 2016 roku wydanego w sprawie V U 619/15 od daty wydania decyzji przez ZUS tj. od dnia 22 maja 2015 roku do daty wypłaty wyrównania tj. do dnia 24 stycznia 2017 oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. M., urodzony w dniu (...), wystąpił w dniu 29 sierpnia 2006 roku z wnioskiem o przyznanie emerytury (okoliczność bezsporna).

Decyzją z dnia 3 października 2006 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział (...) w Ł. przyznał wnioskodawcy J. M. prawo do emerytury w obniżonym wieku, poczynając od dnia (...)

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, to jest z lat 1969-1974, 1976-1981, 1984-1988, 1990-1992. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru - na podstawie przedstawionych przez wnioskodawcę zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu oraz kart wynagrodzeń - wyniósł 116,76%. Do ustalenia emerytury w części stażowej oraz socjalnej przyjęto kwotę bazową w wysokości 1.977,20 złotych.

Do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił 40 lat i 3 miesiące okresów składkowych tj. 483 miesiące oraz 1 rok i 5 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 17 miesięcy.

ZUS do wyliczenia emerytury wnioskodawcy przyjął na podstawie kart wynagrodzeń następujące zarobki:

-1969-35.364zł.

- 1970-30.747zł.

-1971- 45.878zł.

-1972r. – 34.988zł.

-1973- 38.570zł.

-1974- 38.958zł.

-1976-59.760zł.

-1977- 56.842zł.

-1978-67.236zł.

- 1979- 72.508zł.

-1980-72.107zł.

- 1981- 191.272zł.

-1984-192.494zł.

-1985- 247.754zł.

-1986- 304.485zł.

-1987-344.508zł.

-1988- 683.238zł.

-1990- 14.247.921zł

-1991-23.937.797zł.

-1992-34.585.000zł.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-3, decyzja z dnia 3.10.2006 r. k. 98, zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu oraz karty wynagrodzeń k. 26-29, 35, 41, 47-86, 90-91, obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru k. 95 - w aktach emerytalnych)

W dniu 26 lutego 2007r. wnioskodawca łożył do ZUS zaświadczenie o zatrudnieniu w Spółce z.o.o. M. w K. od dnia 18 września 2006r. z informacją o wysokości podstawy wymiaru składek w 2006r. – 5.594,51zł., wnosząc o zaliczenie tego okresu do stażu pracy.

Decyzją z dnia 17 października 2007r. ZUS zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy okres od 1 września 2006r. do dnia 31 sierpnia 2007r., w wymiarze 1 roku w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z 40 lat i 3 miesięcy do 41 lat i 3 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 100 akt emerytalnych, decyzja z dnia 17.10.2007r. – k. 134-135 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 3 marca 2008r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków z dnia 14 lutego 2008r. wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. okres od 1 września 2007r. do dnia 31 stycznia 2008r. w wymiarze 5 miesięcy, w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z 41 lat i 3 miesięcy do 41 lat i 8 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 138 akt emerytalnych, decyzja z dnia 3.03.2007r. – k. 147-148 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 6 października 2008r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. okres od 1 lutego 2008r. do dnia 31 sierpnia 2008r. w wymiarze 7 miesięcy, w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z 41 lat i 8 miesięcy do 42 lat i 3 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 159-160 akt emerytalnych, decyzja z dnia 6.10.2008r. – k. 165-166 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 24 marca 2009r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków z dnia 3 marca 2009r. wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. okres od 1 września 2008r. do dnia 31 stycznia 2009r., w wymiarze 5 miesięcy w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z 42 lat i 3 miesięcy do 42 lat i 8 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 177-178 akt emerytalnych, decyzja z dnia 24.03.2009r. – k. 165-166 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 8 maja 2009r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. okres od 1 lutego 2009r. do dnia 31 marca 2009r., w wymiarze 2 miesięcy w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z 42 lat i 8 miesięcy do 42 lat i 10 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 194 akt emerytalnych, decyzja z dnia 8.05.2009r. – k. 201-201 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 6 sierpnia 2009r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. okres od 1 kwietnia 2009r. do dnia 31 czerwca 2009r., w wymiarze 3 miesięcy w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z 42 lat i 10miesięcy do 43 lat i 1 miesiąca.

(dowód: zaświadczenie – k. 205-206 akt emerytalnych, decyzja z dnia 6.08.2009r. – k. 209-210 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 6 listopada 2009r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. okres od 1 lipca 2009r. do dnia 31 września 2009r., w wymiarze 3 miesięcy w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z 43 lat i 1 miesiąca do 43 lat i 4 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 213-214 akt emerytalnych, decyzja z dnia 6.08.2009r. – k. 221-222 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 8 lutego 2010r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. okres od 1 października 2009r. do dnia 31 grudnia 2009r., w wymiarze 3 miesięcy w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z 43 lat i 4 miesiąca do 43 lat i 7 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 223-224 akt emerytalnych, decyzja z dnia 6.08.2009r. – k. 227-228 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 18 października 2010r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. okres od 1 stycznia 2010r. do dnia 30 września 2010r., w wymiarze 9 miesięcy w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z 43 lat i 7 miesiąca do 44 lat i 4 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 239-240 akt emerytalnych, decyzja z dnia 28.10.2010r. – k. 43-244 akt emerytalnych)

W dniu 23 sierpnia 2011 roku J. M. złożył wniosek o przyznanie emerytury w powszechnym wieku emerytalnym. Ponadto złożył wniosek o przeliczenie świadczenia, załączając potwierdzenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat K. z dnia 17 sierpnia 2011 roku, iż podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w (...) Spółce z o.o. w okresie od 3 września 1999 roku do 30 września 2000 roku oraz że w okresie od 3 września do 31 grudnia 1999r. podstawa wymiaru składek na to ubezpieczenie wynosiła 7.168,77zł., a w okresie od 1 stycznia do 30 września 2000r. podstawa wymiaru składek wyniosła 24.641,72zł. i kwota wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy w miesiącu wrześniu 2000 roku – (...),10.

(dowód: wniosek k. 1, potwierdzenie k. 3-4 – w aktach emerytalnych)

Decyzją z dnia 27 września 2011 roku organ rentowy przyznał wnioskodawcy od dnia (...), to jest od osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, emeryturę.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, to jest z lat 1969-1974, 1976-1977, 1979-1981,1984-1988, 1990-1992, 2000. Przyjęty do obliczenia emerytury wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 111,84%.

Do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił 44 lata i 4 miesiące okresów składkowych tj. 532 miesiące oraz 1 rok i 5 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 17 miesięcy.

Do ustalenia wysokości emerytury w części stażowej przyjęto kwotę bazową obowiązującą w dacie nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku, to jest w dacie (...), wynoszącą 1.977,20 złotych. Natomiast do obliczenia części socjalnej emerytury wynoszącej 24% kwoty bazowej przyjęto kwotę bazową w wysokości 2.822,66 złotych, obowiązującą w dacie (...), to jest w dniu nabycia prawa do przedmiotowego świadczenia.

ZUS do ustalenia wysokości emerytury wnioskodawcy przyjął następujące zarobki:

-1972r. – 34.988zł.

-1973- 38. 382zł. poprzednio 38.570zł.

-1974- 38.958zł.

-1976-59.760zł.

-1977- 56.842zł.

- 1979- 72.508zł.

-1980-72.443zł. poprzednio 72.107zł.

- 1981- 97.832zł. poprzednio 191.272zł.

(dowód: decyzja z dnia 27 września 2011 roku k. 16-17, obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru k. 15-15a - w aktach akt emerytalnych)

Różnica w wysokości wskaźników wysokości podstawy wymiaru ustalonych w decyzjach: z dnia 3 października 2006 roku (116,76%) i z dnia 27 września 2011 roku (111,84%) wynikała z obniżenia wynagrodzeń przyjętych przez ZUS w decyzji z dnia 3 października 2006r. na skutek wyeliminowania błędów rachunkowych, po ponownej analizie dokumentacji płacowej wnioskodawcy, załączonej do wniosku z dnia 29 sierpnia 2006 roku w roku 1973( 38.382zł. poprzednio 38.570zł.),1981 ( 97.823,00 zł poprzednio przyjęto kwotę z karty wynagrodzenia zliczając ją podwójnie 191.272,00 zł) oraz wyeliminowania z podstawy wymiaru emerytury zarobków z 1978r. w kwocie 67236,00 złotych. Organ rentowy stwierdził bowiem, że na karcie wynagrodzeń z 1978 roku brak jest dokładnej informacji, którego roku ona dotyczy.

(dowód: notatka na posiedzenie kolegialne k. 6 wraz z wyliczeniami k. 10-11, pismo z dnia 3.11.2011 r. k. 24-25 w aktach emerytalnych; pismo organu rentowego z dnia 7.11.2012 r. k. 47-47 odwrót w aktach sprawy VU 1080/11)

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb . – po rozpoznaniu odwołania J. M. od decyzji z dnia 27 września 2011 roku - prawomocnym wyrokiem z dnia 20 czerwca 2013 roku sygn.. akt VU 1080/11 w pkt 1 zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do obliczenia emerytury przy zastosowaniu dotychczasowego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia wynoszącego 116,76% oraz przyjęcia do obliczenia wskaźnika emerytury wynoszącego 24% kwoty bazowej kwoty w wysokości 2.822,66 złotych, w pkt 2 żądanie wnioskodawcy przeliczenia świadczenia zawarte w piśmie z dnia 23 sierpnia 2011 roku w oparciu o podstawę wymiaru składek za 1999r. i 2000r. wskazaną w potwierdzeniu ubezpieczenia pracowników i innych ubezpieczonych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat K. przekazał wg właściwości do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziałowi w Ł. z siedzibą w Z..

W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy podniósł, że organ rentowy wydając decyzję z dnia 27 września 2011 roku, w której zmodyfikował sposób ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru i w konsekwencji obniżył wysokość emerytury wnioskodawcy, błędnie kierował się upoważnieniem określonym w art. 114 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( DZ. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm). Przepis art. 114 ust. 1a ww. ustawy został bowiem uznany za niezgodny z zasadą zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 oraz z art. 67 ust. 1 Konstytucji RP , wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 lutego 2012 roku w sprawie K 5/11 (Dz.U.2012 poz.251) i utracił moc z dniem 8 marca 2012 roku (jak wskazał m.in. Trybunał Konstytucyjny weryfikacja decyzji emerytalno-rentowych, wiążąca się w istocie z „odmienną oceną” przedłożonych wcześniej dowodów, jest niedopuszczalna w świetle art. 114 ust. 1 ustawy o FUS; ponadto Trybunał Konstytucyjny zgodził się z wnioskodawcą, że w świetle regulacji zawartej w art. 114 ust. 1a ustawy o FUS deklarowana przez ustawodawcę prawomocność decyzji wydawanych w sprawach emerytalnych i rentowych ma w istocie charakter iluzoryczny i tego typu prawomocność nie jest żadnym gwarantem stabilizacji sytuacji prawnej i życiowej jednostki, skoro organ rentowy w każdym czasie i tylko na podstawie odmiennej oceny dowodów może pozbawić jednostkę przysługujących jej praw).

Tym samym Sąd Okręgowy w sprawie VU 1080/11 stwierdził, że nowa decyzja organu rentowego z dnia 27 września 2011 roku została wydana na podstawie przepisu uznanego za niezgodny z Konstytucją i dokonana zmiana wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy była niedopuszczalna. Podstawą do zmiany tego wskaźnika mógłby być tylko przepis art. 114 ust. 1 ustawy, który jednak w przedmiotowej sprawie nie może mieć zastosowania, bowiem organ rentowy ujawnił swój błąd przy ponownej analizie dokumentacji istniejącej już w aktach organu rentowego złożonej do wniosku z dnia 29 sierpnia 2006 roku; w sprawie nie zostały natomiast przedłożone żadne nowe dowody, które pozwalałyby organowi rentowemu na ponowne ustalenie wysokości wskaźnika wysokości podstawy wymiaru.

(dowód: odwołanie k. 2, wyrok k. 85 uzasadnienie wyroku k. 92-94 w aktach sprawy VU 1080/11)

Decyzją z dnia 10 listopada 2011r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu do 45 lat i 4 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 1akt emerytalnych, plik III, decyzja z dnia 10.11.2011r. – k. 9 plik III akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 1 czerwca 2012r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu do 45 lat i 9 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 2, 24 akt emerytalnych, plik III, decyzja z dnia 1.06.2012r. – k. 29 plik III akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 6 sierpnia 2012r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu do 46 lat.

(dowód: zaświadczenie – k. 32 akt emerytalnych, plik III, decyzja z dnia 1.06.2012r. – k. 36 plik III akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 29 listopada 2012r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu do 46 lat i 5 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie z dnia 26 listopada 2012r. –plik III akt emerytalnych, , decyzja z dnia 29.11.2012r. –plik III akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 25 marca 2013r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu do 46 lat i 9 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie z dnia 19 marca 2013r. –plik III akt emerytalnych, , decyzja z dnia 25.03.2013r. –plik III akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł., wykonując wyrok Sądu Okręgowego z dnia 20 czerwca 2013 roku, przeliczył od dnia 1 sierpnia 2011 roku emeryturę wnioskodawcy J. M. oraz wypłacił wyrównanie świadczenia za okres od 1 sierpnia 2011 roku do 31 sierpnia 2013 roku bez ustawowych odsetek. Wysokość świadczenia od dnia 1 sierpnia 2011 roku, po uwzględnieniu waloryzacji, wyniosła 2.600,20 złotych.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury organ rentowy przyjął wynagrodzenia z 20 lat wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, to jest z lat 1969-1974, 1976-1981, 1985-1988, 1990-1992, 2000. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przyjęty do obliczenia świadczenia w przedmiotowej decyzji wyniósł 117,66%.

Do ustalenia wysokości emerytury ZUS – po doliczeniu dodatkowego okresu zatrudnienia- uwzględnił 46 lat i 9 miesięcy okresów składkowych tj. 561 miesięcy oraz 1 rok i 5 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 17 miesięcy.

Do ustalenia wysokości emerytury w części stażowej przyjęto kwotę bazową obowiązująca w dacie nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku, tj. w dacie (...), wynoszącą 1.977,20 złotych, zaś do obliczenia składnika emerytury wynoszącego 24% kwoty bazowej przyjęto kwotę bazową 2.822,66, obowiązującą w dacie (...)tj. w dniu nabycia prawa do emerytury przez wnioskodawcę.

ZUS do ustalenia wysokości emerytury wnioskodawcy przyjął następujące zarobki za lata:

-1972r. – 34.988zł.

-1973- 38.570zł.

-1974- 38.958zł.

-1975-38.876zł.

-1976-59.760zł.

-1977- 56.842zł.

-1978-67.236zł.

- 1979- 72.508zł.

-1980-72.107zł.

- 1981- 191.272zł.

(dowód: decyzja z dnia 19 sierpnia 2013 roku z załącznikami w postaci obliczenia wskaźników wysokości podstawy wymiaru k. 95 -99 akt emerytalnych,)

Od decyzji tej wnioskodawca J. M. odwołał się w dniu 24 października 2013 roku.

(dowód: odwołanie od decyzji k. 2 w aktach sprawy V U 1466/13)

Decyzją z dnia 28 sierpnia 2013r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu do 47 lat i 2 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie z dnia 8 sierpnia 2013r. –plik III akt emerytalnych, , decyzja z dnia 28.08.2013r. –plik III akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 24 stycznia 2014r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z do 47 lat i 7 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 107 akt emerytalnych, decyzja z dnia 24.01.2014. – k. 115 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 23 kwietnia 2014r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z do 47 lat i 9 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 117 akt emerytalnych, decyzja z dnia 23.04.2014. – k. 121 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 26 sierpnia 2014r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z do 48 lat i 1 miesiąca.

(dowód: zaświadczenie – k. 125 akt emerytalnych, decyzja z dnia 26.08.2014. – k. 128 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 11 marca 2015r. ZUS w uwzględnieniu wniosku wnioskodawcy zaliczył do stażu pracy, na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu wystawionego przez Spółkę z o.o. (...) w K. dodatkowy okres zatrudnienia w wyniku czego okresy składkowe uległy zwiększeniu z do 48 lat i 8 miesięcy.

(dowód: zaświadczenie – k. 132 akt emerytalnych, decyzja z dnia 11.03.2015r. – k. 135 akt emerytalnych)

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. – po rozpoznaniu odwołania J. M. od decyzji z dnia 19 sierpnia 2013r. – prawomocnym wyrokiem z 24 marca 2015 roku sygn. akt VU 1466/13 zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że:

- w punkcie 1a przyznał wnioskodawcy J. M. prawo do ustawowych odsetek od wyrównania świadczenia emerytalnego przyznanego na mocy wyroku Sądu Okręgowego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. z dnia 20 czerwca 2013 roku w sprawie V U 1080/11 za okres od 1 sierpnia 2011 roku do 31 sierpnia 2013 roku

- w punkcie 1b do ustalenia podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy J. M. przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, to jest z lat 1969- 1974, 1976- 1981, 1985- 1988, 1990- 1992, 2000 ze wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru w wysokości 118, 20 %.

- w punkcie 2 oddalił odwołanie w pozostałej części,

- w punkcie 3 żądanie obliczenia emerytury zawarte w piśmie procesowym z dnia 5 stycznia 2015 roku przekazał do rozpoznania organowi rentowemu.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie V U 1466/13 ustalił, że organ rentowy błędnie obliczył wynagrodzenia wnioskodawcy w latach: 1980, 1982, 1986, 1987 i na podstawie opinii biegłej księgowej – ustalił, że prawidłowa wysokość wynagrodzenia J. M. wynosiła w roku:

- 1980- 75.919zł.

- 1982- 104.436

-1986- 307.465zł.

-1987- 358.118zł.

- 2000- 26.137,82zł.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy liczony na podstawie wynagrodzeń z najkorzystniejszych 20 lat wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, to jest z lat 1969-1974, 1976-1981, 1985-1988, 1990-1992, 2000, przy uwzględnieniu w latach: 1980, 1986, 1987 i 2000 wynagrodzeń wyżej wymienionych oraz w roku 1981 wynagrodzenia w wysokości 191.912 złotych, wynosi 118,20%.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 24 marca 2015 roku k. 84 wraz z uzasadnieniem k.90- 97w aktach sprawy V U 1466/13, opinia biegłej z zakresu księgowości D. W. k. 78-85 w aktach sprawy V U 1466/13)

Decyzją z dnia 7 maja 2015r. ZUS wykonując prawomocny wyrok Sądu Okręgowego z dnia 24 marca 2015r. przeliczył wnioskodawcy od dnia 1 sierpnia 2011r. emeryturę.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ZUS przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. z lat 1969-1974, 1976-1981, 1985-1988, 1990-1992, 2000, co dało wskaźnik 118,20%. ZUS przyjął zarobki ustalone prawomocnym wyrokiem w sprawie V U 1466/13 tj. w:

- 1980- 75.919zł.

- 1981- 191.912zł.

- 1982- 104.436zł.

-1986- 307.465zł.

-1987- 358.118zł.

- 2000- 26.137,82zł.

Do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił 48 lat i 8 miesięcy okresów składkowych tj. 584 miesięcy oraz 1 rok i 5 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 17 miesięcy.

Wysokość emerytury obliczona na podstawie art. 53 ustawy na dzień 17 września 2011. wynosiła 2727,51zł., a po waloryzacji od 1 marca 2015r. 2763,51zł.

(dowód: decyzja z załącznikami – k. 12-14 plik IV akt emerytalnych)

W dniu 24 kwietnia 2015r. wnioskodawca złożył wniosek o przeliczenie emerytury na podstawie art. 55 ustawy zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy, o ile będzie ona korzystniejsza.

(dowód: wniosek o ustalenie kapitału początkowego, k. l-2v akt ZUS, stanowisko komórki merytorycznej ZUS, k. 38 akt ZUS w aktach sprawy V U 619/15)

Decyzją z dnia 22 maja 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 24 kwietnia 2015r. odmówił J. M. przeliczenia emerytury na podstawie art. 55 w zw. z art. 27 ustawy emerytalnej. Organ rentowy podniósł, że spełnienie przez wnioskodawca wymienionej w art. 55 ustawy przesłanki kontynuowania ubezpieczenia po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego 65 lat należy oceniać na dzień zgłoszenia przez ubezpieczonego wniosku o emeryturę na podstawie art. 27 ustawy czyli na dzień (...)., a w tej dacie wnioskodawca nie osiągnął 65 lat.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 22 maja 2015r. k. 3 akt ZUS w aktach sprawy V U 619/15)

J. M. odwołał się od decyzji z dnia 22 maja 2015r. W odwołaniu domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i zobowiązania ZUS do wyliczenia emerytury zgodnie z art. 26 ustawy w zw. z art. 55 ustawy emerytalnej od dnia zgłoszenia wniosku. Podniósł, że od 2006 roku do chwili obecnej kontynuuje ubezpieczenie społeczne, a o emeryturę w wieku powszechnym (65 lat) wystąpił w roku (...), a zatem spełnia wszystkie przesłanki z art. 55 ustawy do wyliczenia emerytury kapitałowej z art. 26 ustawy.

(dowód: odwołanie od decyzji ZUS k. 2 w aktach sprawyV U 619/15)

Prawomocnym wyrokiem z dnia 30 września 2016 roku w sprawie V U 619/15 Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb ., na skutek odwołania J. M., zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w Ł. z siedzibą w Z. z dnia 22 maja 2015 roku w ten sposób, że ustalił, iż J. M. jest uprawniony do obliczenia emerytury zgodnie z art. 55 ustawy w związku z art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb . z dnia 30 września 2016 roku k. 65wraz z uzasadnieniem 74-77 w aktach sprawy V U 619/15 )

Decyzją z dnia 22 czerwca 2015r. ZUS ustalił wnioskodawcy kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. na kwotę 194.449,42zł.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1972r. do 31 grudnia 1981r.. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 118,54%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę 1220,89zł. tj. kwotę bazową, co dało kwotę 1447,24zł.

Organ rentowy przyjął następujące zarobki wnioskodawcy:

-1972r. – 34.988zł.

-1973- 38.570zł.

-1974- 38.958zł.

- 1975- 38.876zł.

-1976-59.760zł.

-1977- 56.842zł.

-1978-67.236zł.

- 1979- 72.508zł.

- 1980- 75.919zł.

- 1981- 191.912zł.

(dowód: decyzja z załącznikami – k. 6-9 akt kapitałowych)

Decyzją z dnia 2 grudnia 2015r. ZUS ustalił ponownie wnioskodawcy kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. na kwotę 189.560,91zł.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1968r. do 31 grudnia 1977r.. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 114,19%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę 1220,89zł. tj. kwotę bazową, co dało kwotę 1394,13zł.

(dowód: decyzja z załącznikami – k.15-17 akt kapitałowych)

Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego w zaskarżonej decyzji z dnia 13 grudnia 2016r. organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. z lat 1968-1977r, Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 114,19%. Do ustalenia wysokości kapitału początkowego ZUS uwzględnił 33 lata 10 miesięcy i 22 dni okresów składkowych tj. 406 miesiące oraz 1 miesiąc okresów nieskładkowych. Podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 1394,13 złotych. Wartość kapitału początkowego wyniosła 189 860,91 złotych.

(dowód: decyzja z załącznikami – 22-24 akt kapitałowych)

Zarobki wnioskodawcy w latach 1972-1981 kształtowały się następująco:

-1972r. – 34.988zł.

-1973- 38.570zł.

-1974- 38.958zł.

- 1975- 38.876zł.

-1976-59.760zł.

-1977- 56.842zł.

-1978-67.236zł.

- 1979- 72.508zł.

- 1980- 75.919zł.

- 1981- 191.912zł.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. wraz z uzasadnieniem w sprawie V U 1466/13, wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. wraz z uzasadnieniem w sprawie VU 1080/11- k. 85 oraz k. 92-94 akt sprawy VU 1080/11)

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyliczony z lat 1972-1981 wynosi 118,54%. Przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego tj. 118,54%, wysokość kapitału początkowego wynosi 194.449,42 złotych, a wysokość emerytury - 3667,83 złotych.

(dowód: pismo ZUS z dnia 26 października 2017 roku k. 112, pismo ZUS z dnia 23 listopada 2017 roku k. 143)

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyliczony z 20 najkorzystniejszych lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. 1968-74, 1976-81, 1985-88,1990-92 wynosi 117,34%.

(dowód: pismo ZUS z dnia 26 października 2017 roku k. 112, pismo ZUS z dnia 23 listopada 2017 roku k. 143)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji z dnia 13 grudnia 2016r. i 16 grudnia 2016r. zasługuje częściowo na uwzględnienie.

Wyliczona przez organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 16 grudnia 2016r. emerytura została wyliczona na podstawie art. 55 w zw. z art 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Wysokość takiej emerytury jest uzależniona od wysokości kapitału początkowego, który został ustalony zaskarżoną decyzją z dnia 13 grudnia 2016r.

Zasady ustalania kapitału początkowego określa art. 174 ustawy, który w ustępach 1-3 stanowi:

1.  kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12 (ust. 1),

2.  przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy okresy składkowe, o których mowa w art. 6, okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5 oraz okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (ust. 2),

3.  podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 roku (ust. 3).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z., wykonując decyzją z dnia 13 grudnia 2016 roku wyrok Sądu Okręgowego z dnia 30 września 2016 roku nie ustalił prawidłowo wnioskodawcy J. M. wysokości kapitału początkowego, co w konsekwencji doprowadziło do zaniżenia wysokości emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy w zw. z art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego ZUS nie przyjął bowiem najkorzystniejszego dla wnioskodawcy okresu 1972-1981, a wyliczył kapitał z lat 1968-1977, a nadto zaniżył wysokość zarobków wnioskodawcy w 1971r. – 45.578zł., zamiast 45.878zł., w 1973r. – 38.382zł, zamiast 38.570zł.

Organ rentowy podniósł, że wybór okresu do ustalenia wysokości kapitału początkowego jest najkorzystniejszy dla wnioskodawcy oraz że obliczenie wysokości zarobków zostało dokonane prawidłowo, gdyż wyeliminowano uprzednio popełnione przez organ rentowy błędy rachunkowe. Stanowisko organu rentowego jest błędne.

Należy podnieść, że wysokość zarobków wnioskodawcy za lata 1969-1974, 1976-1981, 1984-1988, 1990-1992 była przedmiotem ustaleń prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 20 czerwca 2013 roku w sprawie z odwołania wnioskodawcy od decyzji z dnia 27 września 2011 roku o przyznaniu prawa do emerytury w sprawie VU 1080/11. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb . w sprawie o sygn. akt VU 1080/11 przyznał wnioskodawcy prawo do obliczenia emerytury przy zastosowaniu dotychczasowego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia wynoszącego 116,76%. Wskaźnik 116,76% został ustalony przy obliczaniu wysokości emerytury wnioskodawcy w obniżonym wieku emerytalnym z art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS decyzją z dnia 3 października 2006 roku z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, to jest z lat 1969-1974, 1976-1981, 1984-1988, 1990-1992. Organ rentowy w decyzji z dnia 3 października 2006r. ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z w/w lat na 116,76% na podstawie przedstawionych przez wnioskodawcę zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu oraz kart wynagrodzeń.

Sąd Okręgowy w sprawie VU 1080/11 stwierdził, że nowa decyzja organu rentowego z dnia 27 września 2011 roku została wydana na podstawie przepisu art. 114 ust. 1a ustawy uznanego za niezgodny z Konstytucją, a co za tym idzie obniżenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy było niedopuszczalne. Podstawą do zmiany tego wskaźnika mógłby być tylko przepis art. 114 ust. 1 ustawy, który jednak w przedmiotowej sprawie nie może mieć zastosowania, bowiem organ rentowy ujawnił swój błąd przy ponownej analizie dokumentacji istniejącej już w aktach organu rentowego złożonej do wniosku z dnia 29 sierpnia 2006 roku; w sprawie nie zostały natomiast przedłożone żadne nowe dowody, które pozwalałyby organowi rentowemu na ponowne ustalenie wysokości wskaźnika wysokości podstawy wymiaru.

Sąd prawomocnym wyrokiem w sprawie VU 1080/11 stwierdził, że błędnie obliczone przez ZUS zarobki wnioskodawcy za lata 1971, 1973, 1981, nie mogą ulec obniżeniu, gdyż wnioskodawca nie złożył za te lata nowej dokumentacji płacowej niż ta złożona w 2006r.W związku z powyższym organ rentowy musi honorować wysokość zarobków wnioskodawcy ustaloną decyzją z dnia 3 października 2006r., a te wynosiły odpowiednio w 1971r- 45.878zł., w 1973- 38.570zł. i w 1981- 191.272zł.

Sąd w niniejszej sprawie jest tym wyrokiem związany na podstawie art. 365 k.p.c., a nadto kwestia ta korzysta z powagi rzeczy osądzonej. Prawomocny wyrok w sprawie VU 1080/11 ma powagę rzeczy osądzonej co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia (wysokość zarobków wnioskodawcy za lata 1971,1973,1981) między tymi samymi stronami tj. wnioskodawcą i organem rentowym. Powaga rzeczy osądzonej (res iudicata) polega na niedopuszczalności ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy, która została już prawomocnie osądzona. Pozytywny skutek rzeczy osądzonej stwarza nie tylko zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z wcześniej osądzoną kwestią, ale także zakaz prowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 27 kwietnia 2017 r. IV CSK 388/16).

To samo dotyczy wysokości zarobków wnioskodawcy za lata 1980, 1982, 1986, 1987

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie V U 1466/13 ustalił prawomocnym wyrokiem, że organ rentowy błędnie obliczył wynagrodzenia wnioskodawcy w w/w latach i na podstawie opinii biegłej księgowej ustalił, że prawidłowa wysokość wynagrodzenia J. M. wynosiła w roku:

- 1980- 75.919zł.

- 1982- 104.436

-1986- 307.465zł.

-1987- 358.118zł.

Jednocześnie Sąd w sprawie VU 1466/13 ustalił, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy liczony na podstawie wynagrodzeń z najkorzystniejszych 20 lat wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, to jest z lat 1969-1974, 1976-1981, 1985-1988, 1990-1992, 2000, przy uwzględnieniu w latach: 1980, 1986, 1987 i 2000 wynagrodzeń wyżej wymienionych oraz w roku 1981 wynagrodzenia w wysokości 191.912 złotych, wynosi 118,20%.

W niniejszej sprawie z uwagi na związanie Sądu prawomocnymi wyrokami w sprawach VU 1080/11 i VU 1466/13 oraz powagę rzeczy osądzonej co do wysokości zarobków wnioskodawcy za lata 1971,1973, 1980, 1981, 1982, 1986, 1987, organ rentowy nie mógł ustalać na nowo, na podstawie tej samej dokumentacji płacowej, wynagrodzeń wnioskodawcy, jak to zrobił, ani też zgłaszać wniosków dowodowych w sprawie celem ich weryfikacji. Takie wnioski były niedopuszczalne, co legło u podstaw oddalenia przez Sąd wniosku dowodowego organu rentowego celem ponownego ustalenia wysokości zarobków na podstawie opinii biegłego. Na marginesie należy dodać, za zarobki wnioskodawcy za lata 1969-1974, 1976-1981, 1985-1988, 1990-1992, 2000 były przedmiotem opinii biegłej księgowej w sprawie VU 1466/13 i to tam organ rentowy mógł kwestionować przedmiotową opinię. Prawomocne zakończenie postępowania w sprawie VU 1466/13 wyklucza kwestionowanie ustaleń Sądu poczynionych na podstawie opinii biegłej księgowej sporządzonej na potrzeby tamtej sprawy, jak i samej opinii biegłego księgowego sporządzonej w sprawie VU 1466/13. Organ rentowy musi honorować wysokość zarobków wnioskodawcy za lata 1971,1973, 1980, 1981, 1982, 1986, 1987, ustalone prawomocnymi wyrokami w sprawach VU 1080/11 i VU 1466/13 w każdym przypadku przeliczania wysokości świadczenia skarżącego bez względu na podstawę prawną świadczenia tj. bez względu na to czy podstawą jest przepis art. 53 ustawy czy też art. 26 i 27 ustawy.

Przy przyjęciu zarobków wnioskodawcy za sporne lata 1971,1973, 1980, 1981, 1982, 1986, 1987 w wysokości ustalonej w sprawie VU 1080/11 i VU 1466/13 najkorzystniejszym dla skarżącego okresem dla ustalenia wysokości kapitału początkowego były zarobki z 10 lat z okresu od 1 stycznia 1972r. do 31 grudnia 1981r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyliczony z lat 1972-1981 wynosi 118,54% i jest korzystniejszy od wskaźnika wyliczonego z 20 najkorzystniejszych lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. 1968-74, 1976-81, 1985-88,1990-92, który wynosi 117,34%. Jednocześnie jest on korzystniejszy od wskaźnika przyjętego w zaskarżonej decyzji z 13 grudnia 2016r. wyliczonego z lat 1969-1977.

Na marginesie należy dodać, że taki wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ( 118,54% kapitału początkowego z lat 1971-1982 organ rentowy przyjął w decyzji z dnia 22 czerwca 2015r.

Sąd oddalił natomiast odwołanie w zakresie żądania wnioskodawcy doliczenia do kapitału początkowego okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę na podstawie art. 185 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Przepis ten stanowi, że przy ustalaniu wysokości emerytury dla osób nabywających prawo do emerytury w wieku określonym w art. 184 ustawy (dla urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r) kapitał początkowy podlega przeliczeniu poprzez dodanie do okresów składkowych okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym, o którym mowa w art. 24 ustawy ( co najmniej 65 lat dla mężczyzn), a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę. Do przeliczonego kapitału początkowego stosuje się przepisy art. 173 ust. 3-6.

Komentowany artykuł dotyczy kwestii przeliczania kapitału początkowego przy ustalaniu wysokości emerytury przez ubezpieczonych urodzonych po 31.12.1948 r., nabywających prawo do emerytury w wieku określonym w art. 184, tj. w wieku, w którym przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32 (zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze), 33 (ubezpieczenie z tytułu działalności twórczej lub artystycznej), 39 (praca górnicza) i 40 (emerytura kolejowa) EmRentyFUSU.

Ma rację organ rentowy, że przepis art. 185 ustawy nie ma zastosowania do wnioskodawcy, gdyż nie należy on do kręgu osób objętych jego treścią. Skarżący jest bowiem osobą urodzoną przed 31 grudnia 1948r. Dodatkowo prawo do emerytury na podstawie art. 26 ustawy nabył dopiero z dniem 1 kwietnia 2015r. na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb z dnia 30 września 2016 roku w sprawie V U 619/15, a zatem po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego. Tymczasem przepis art. 185 ustawy ma zastosowanie do osób, które nabywają prawo do emerytury z art. 26 ustawy przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżone decyzje z dnia 13 grudnia 2016r. i 16 grudnia 2016r. i orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

Brak było podstaw do odrzucenia odwołania od decyzji z dnia 24 stycznia 2017r. odmawiającej wnioskodawcy prawa do odsetek od wyrównania emerytury obliczonej na podstawie art. 55 w zw. z art. 26 ustawy. Wprawdzie skarżący złożył odwołanie od tej decyzji w dniu 25 maja 2017r., ale aktach ZUS brak dowodu doręczenia przedmiotowej decyzji wnioskodawcy, co wyklucza uznanie, że odwołanie zostało złożone ze znacznym przekroczeniem terminu do jego złożenia. Tym samym odwołanie zasługiwało na merytoryczne rozpoznanie i co więcej było uzasadnione.

Wydając zaskarżoną decyzję, organ rentowy powołał się na przepisy art. 118 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z treścią art. 118 ust. 1 ustawy organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120. Natomiast art. 118 ust. 1a ustawy stanowi, że w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego.

W świetle powyższych unormowań podkreślić należy, że wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do wydania decyzji należy do organu rentowego Nie zmienia tego faktu wejście w życie art. 118 ust. 1a ustawy. Przepis ten ma bowiem wąski zakres przedmiotowy. Jego wykładnia systemowa prowadzi do wniosku, że na potrzeby ustalenia odpowiedzialności organu rentowego z tytułu opóźnienia w ustaleniu lub wypłacie świadczeń, sens wyrażonej w tym przepisie normy prawnej jest następujący: „Za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, uznaje się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia, o ile za nie ustalenie tych okoliczności odpowiedzialności nie ponosi organ rentowy” (por. K. Ślebzak artykuł w Przeglądzie Sądowym 2006/2/94). Podobnie wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 września 2007 roku w sprawie P 11/07, OTK-A 2007/8/97, w którym stwierdził, że przepis art. 118 ust. 1a jest zgodny z Konstytucją, ale tylko pod warunkiem ściśle określonej jego interpretacji. Ma on być rozumiany w ten sposób, że za dzień wydania ostatniej decyzji uznaje się dzień wpływu do ZUS prawomocnego orzeczenia sądu, gdy postępowanie nie było zawinione przez organ rentowy. W związku z tym w sytuacji, gdy uprawniony występuje z roszczeniem o zapłatę odsetek, obowiązkiem sądu jest ustalenie, czy za opóźnienie w ustaleniu lub wypłacie świadczenia odpowiedzialność ponosi organ rentowy.

Z materiału dowodowego sprawy VU 619/15 Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. oraz z dokumentów zgromadzonych w aktach emerytalnych wnioskodawcy wynika jednoznacznie że za opóźnienie w ustaleniu prawa wnioskodawcy do emerytury w następstwie jego wniosku z dnia 1 kwietnia 2015 roku odpowiedzialność ponosi organ rentowy. Z uzasadnienia wyroku wydanego w sprawie VU 619/15 wynika, że odmowa ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 55 w zw. z art. 26 ustawy była błędem organu rentowego, który dokonał nieprawidłowej wykładni art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym zasadne jest żądanie wnioskodawcy wypłaty odsetek ustawowych od wypłaconego świadczenia, albowiem zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) , jeżeli Z. – w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych – nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczeniaw wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

W związku z powyższym i na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należało, że organ rentowy winien wypłacić odsetki od wypłaconego wnioskodawcy wyrównania emerytury za okres od 1 kwietnia 2015 roku do dnia 16 grudnia 2016 roku.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 2 sentencji.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.