Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Stargardzie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Pyrzycach w składzie:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Cichocka

Protokolant: Marta Wójcik

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2017 r. sprawy

P. S.

córki M. i M. z domu S. urodzonej (...) w G.

oskarżonej o to, że:

1. w dniu 14.12.2016 r. w miejscowości B., dokonała podrobienia dokumentu w postaci druku Z. (...) stanowiącego zgłoszenie aktualizacyjne osoby fizycznej, będącej płatnikiem, w ten sposób, że nakreśliła na nim podpis o treści (...), a następnie tak podrobiony dokument w celu użycia za autentyczny przesłała pocztą do Urzędu Skarbowego w P.

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

2. w dniu 14.12.2016 r. w miejscowości P., działając wspólnie i w porozumieniu z R. M., dokonała podrobienia dokumentów w postaci trzech druków PIT - 37 stanowiących zeznania o wysokości osiągniętego dochodu przez M. S. w latach podatkowych 2013, 2014 i 2015 w ten sposób, że R. M. nakreślił na nich podpisy M. S., a następnie dokumenty te zostały przedłożone jako autentyczne w Urzędzie Skarbowym w P.

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

R. M.

syna R. i Z. z domu O. urodzonego (...) w P.

oskarżonego o to, że

3. w dniu 14.12.2016 r. w miejscowości P., działając wspólnie i w porozumieniu z P. S., dokonał podrobienia dokumentów w postaci trzech druków PIT - 37 stanowiących zeznania o wysokości osiągniętego dochodu przez M. S. w latach podatkowych 2013, 2014 i 2015 w ten sposób, że nakreślił na nich podpisy M. S., a następnie dokumenty te zostały przedłożone jako autentyczne w Urzędzie Skarbowym w P.

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

I. uznaje P. S. i R. M. za winnych tego, że w dniu 14.12.2016r. w miejscowości P., działając wspólnie i w porozumieniu dokonali podrobienia dokumentów w postaci trzech druków PIT - 37 stanowiących zeznania o wysokości osiągniętego dochodu przez M. S. w latach podatkowych 2013, 2014 i 2015 w ten sposób, że P. S. pobrała je z Urzędu Skarbowego w P. i przekazała R. M. wskazując miejsca, w których należy złożyć podpisy, po czym R. M. nakreślił na nich podpisy M. S., a następnie dokumenty te zostały przez P. S. przedłożone jako autentyczne w Urzędzie Skarbowym w P. tj. czynu z art. 270 § 1 k.k., a nadto P. S. uznaje za winną popełnienia czynu opisanego w punkcie 1 zarzutu i za te przestępstwa wymierza im odpowiednio:

a) przyjmując, że oba czyny zostały popełnione przez P. S. w warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k., za przestępstwa te na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza jej karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

b) na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. wymierza R. M. za popełnienie wyżej opisanego czynu z art. 270 § 1 k.k. karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej P. S. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby, zobowiązując ją w tym okresie na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. do pisemnego informowania sądu o przebiegu okresu próby raz na trzy miesiące;

III. na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonych w związku z popełnieniem czynu opisanego w punkcie I wyroku popełnionego wspólnie i w porozumieniu, przepadek na rzecz Skarbu Państwa trzech dokumentów PIT – 37 oraz wobec oskarżonej P. S. w związku z popełnieniem czynu opisanego w punkcie 1 zarzutu przepadek dokumentu Z. (...), wszystkie znajdujące się na karcie 29 akt;

IV. na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwalnia oskarżonych w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

sygn. akt VII K 385/17

UZASADNIENIE

Zgodnie z wnioskiem prokuratora dotyczy oskarżonego R. M..

W dniu 14 grudnia 2016 roku mieszkańcy miejscowości B. R. M. wraz z konkubiną P. S. przyjechali do P.. Udali się między innymi do Urzędu Skarbowego w P., z uwagi na wcześniejsze prośby telefoniczne ze strony pracownika. Tam P. S. otrzymała plik dokumentów tj. trzy druki PIT-37 oraz Z. (...) dotyczące jej ojca - podatnika M. S.. Na ww. dokumentach nie były wypełnione rubryki przewidziane na podpis podatnika.

P. S. zabrawszy te dokumenty udała się do mieszkania swojego ojca, którego jednak tam nie zastała. Pozostawiła wówczas kartkę z prośbą o kontakt i poszła załatwić pozostałe sprawy. Po upływie pewnego czasu tego samego dnia, P. S. wspólnie z konkubentem powróciła do mieszkania ojca, którego nadal nie było w mieszkaniu, a niepodpisane dokumenty leżały w miejscu, w którym je pozostawiła. Wówczas P. S. wraz z R. M. postanowili, że mężczyzna podpisze te dokumenty za M. S., co też uczynił, podpisując się jako M. S. na trzech drukach PIT-37, stanowiących zeznania o wysokości osiągniętego dochodu przez M. S. w latach 2013, 2014 i 2015. Po podpisaniu dokumentów, P. S. złożyła je w Urzędzie Skarbowym w P. jako autentyczne.

dowody:

wyjaśnienia R. M. – k. 174-174v, 119-120,

wyjaśnienia P. S. – k.111-114 w zw. z k. 175,

zeznania świadka M. S. – k. 31-33,

zeznania świadka M. K. – k. 25-27,

dokumentacja US w P. – k. 1-9,

oryginały dokumentów skarbowych wraz z pismem przewodnim US w P. – k.28-29,

opinia grafologiczna – k. 86-98,

R. M. jest obywatelem polskim, ma obecnie 41 lat. Zdobył wykształcenie zawodowe jako ślusarz. Utrzymuje się z prac dorywczych, z czego osiąga dochód na poziomie kilkuset złotych. Żyje w konkubinacie, ma dwoje małoletnich dzieci w wieku 5 lat i 16 miesięcy. Nie był leczony psychiatrycznie, obecnie jest w trakcie terapii odwykowej od alkoholu. W przeszłości był kilkukrotnie karany, w tym na kary pozbawienia wolności.

R. M. zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i sądowego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, które między innymi stały się odstawą do ustalenia stanu faktycznego.

dowody:

wyjaśnienia R. M. – k. 174-174v, 119-120,

dane osobopoznawcze – k. 124,

informacja o karalności – k. 169-170.

Sąd zważył co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie ustalono w oparciu o wyjaśnienia S. M. i P. S., zeznania świadków M. K. i M. S., a także w oparciu o opinię grafologiczną.

Wyjaśnienia oskarżonego uznano za wiarygodne albowiem opisał on przebieg zdarzenia w sposób spójny z pozostałym wyżej wymienionym materiałem dowodowym. W szczególności są one spójne z wyjaśnieniami P. S.. Oboje oskarżeni opisali przebieg wypadków podając, że nie zastawszy w dniu zdarzenia M. S., postanowili o podpisaniu się za niego na dokumentach PIT-37. Jednocześnie M. S. zeznał, że w grudniu 2016 roku przebywał poza P., a także zaprzeczył aby składał podpisy na ww. dokumentach. Nadto świadek przyznał, że wcześniej córka kontaktowała się z nim telefonicznie , przekazując informację o konieczności skontaktowania się z Urzędem Skarbowym w P.. Tym samym zeznania te potwierdzają wersje podawane przez obu oskarżonych. Nadto wyniku opinii biegłego grafologa potwierdziły, że podpisy, co do złożenia których przyznał się R. M., zostały faktycznie nakreślone przez niego.

Opierając się na opisanym powyżej materiale dowodowym, Sąd stwierdził, że R. M. w dniu 14 grudnia 2016 roku działają wspólnie i w porozumieniu z P. S. podrobił trzy druki PIT -37 stanowiące zeznania o wysokości osiągniętego dochodu przez M. S. w latach 2013, 2014 i 2015 w ten sposób, że po uprzednim pobraniu ich przez P. S. z US w P. i wskazaniu mu właściwych miejsc, nakreślił na nich podpisy M. S.. zachowaniem tym oskarżony wypełnił ustawowe znamiona czynu z art. 270 § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 270 § 1 k.k. , który penalizuje zachowanie polegające na podrabianiu lub przerabianiu dokumentu w celu użycia go za autentyczny. Jednocześnie zgodnie z utrwalonym stanowiskiem tak doktryny, jak i orzecznictwa, podrobienie dokumentu należy rozumieć jako wykonanie imitacji dokumentu autentycznego. Działanie takie sprowadza się więc do tego, że sprawca "nadaje dokumentowi pozory, że wynikająca z niego treść pochodzi od danego wystawcy – co nie jest prawdą" (tak wyrok SN z 9.1.2013 r., sygn. V KK 97/12).

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd miał na względzie wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające. Na korzyść oskarżonego niewątpliwie przemawia jego przyznanie się do winy. Okolicznościami obciążającymi były zaś uprzednia karalność oskarżonego. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że oskarżony był w przeszłości karany pozbawieniem, co wykluczałoby ewentualne zastosowanie środka probacyjnego w niniejszej sprawie. Wyważenie okoliczności obciążających w zestawieniu z rodzajami sankcji przewidzianymi w przepisie art. 270 § 1 k.k. doprowadziło do wniosku, że najbardziej adekwatną z uwagi na stopień winy, społecznej szkodliwości czynu, jak i przede wszystkim ze względów wychowawczych będzie tak zwala kara mieszana wymierzana na podstawie art. 37b k.k. W tym miejscu zaznaczyć należy, że według dominującego poglądu doktryny, którego zwolennikiem jest też sąd orzekający w niniejszej sprawie, kara mieszana może być zastosowana w każdej sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności, a nie tylko w sytuacjach, gdy sankcja w postaci pozbawienia wolności jest sankcją wyłączną.

Stanowisko takie wyrażone zostało choćby w komentarzu do kodeksu karnego pod redakcją Blanki Julity Stefańskiej z 2016 roku komentarz do art. 37b k.k. teza 6 gdzie podano, że Wymierzenie kumulatywnej kary ograniczenia wolności jest uzależnione od występowania kary pozbawienia wolności w sankcji przepisu typizującego przestępstwo, z tym że z art. 37b nie wynika, że występek ma być zagrożony tylko karą pozbawienia wolności. Wystarczające jest występowanie kary pozbawienia wolności obok innych kar. Gdyby zamiarem ustawodawcy było ograniczenie tej możliwości do występków zagrożonych wyłącznie karą pozbawienia wolności, dookreśliłby to w przepisie, chociażby za pomocą słowa "tylko", określając zagrożenie zwrotem "występek zagrożony tylko karą pozbawienia wolności"". Takie rozwiązanie jest zasadne, gdyż przy zagrożeniu grzywną, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności nie jest możliwe wymierzenie kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności, skoro kary te mają charakter samoistny oraz są karami alternatywnymi.

W ocenie Sądu długotrwałe pozbawienie oskarżonego wolności nie odniosłoby oczekiwanego rezultatu resocjalizacyjnego. Zwrócić należy uwagę, że oskarżony posiada na utrzymaniu małoletnie dzieci, a w chwili obecnej podjął działania w kierunku uporania się z problemem alkoholowym. Priorytetem winno być zapewnienie jego uczestnictwa w wychowaniu i utrzymaniu dzieci. Te argumenty przemawiają w ocenie sądu przeciw długotrwałej izolacji oskarżonego. Niemniej jednak bez wątpienia dla natychmiastowego odczucia konsekwencji popełnionego czynu, zasadnym jest pozbawienie wolności oskarżonego. Nie byłoby więc zasadne całkowite zrezygnowanie z jej wymierzenie jedynie kary o charakterze wolnościowym na podstawie art. 270 § 1 k.k. tj. grzywny bądź ograniczenia wolności. Celowym zaś rozwiązaniem jest w ocenie Sądu skorzystanie z możliwości przewidzianej przepisem art. 37b k.k. i jednoczesne wymierzenie krótkoterminowej kary pozbawienia wolności, co pokaże oskarżonemu nieuchronność kary oraz uświadomi realia pobytu w zakładzie karnym oraz kary ograniczenia wolności. W konsekwencji R. M. będzie resocjalizowany przez okres dziewięciu miesięcy, przy jednoczesnej możliwości zarobkowania w okresie 8 miesięcy. W ocenie Sądu jest to wystarczający okres resocjalizacji, a jednocześnie rodzaj kary jest adekwatny do wagi czynu oraz do właściwości sprawcy. Będzie on miał bowiem możliwość analizy swojego zachowania przez długi okres czasu.

Z uwagi na to, że jako dowody zabezpieczono podrobione dokumenty, koniecznym było rozstrzygnięcie o ich przepadku na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 44 § 2 k.k.

Z uwagi na ciężką sytuację materialną oskarżonego, zwolniono go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych. Osiąga on bowiem znikomy, niesystematyczny dochód, a na utrzymaniu ma dwoje małoletnich dzieci.