Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach, IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Opozda-Kałka

Protokolant: st.sekr.sądowy Anna Niebudek

przy udziale oskarżyciela publicznego ---------------

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2013 r.

sprawy obwinionego M. S. (1) o wykroczenie z art. 97 kw i art. 92 § 2 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Końskich

z dnia 23 lipca 2013r. sygn. akt II W 627/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 (osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania za II instancje.

Sygn. akt IX Ka 1504/13

UZASADNIENIE

Ł. S. został obwiniony o to, że w dniu 14 kwietnia 2013r.
w P., woj. (...), wykroczył przeciwko przepisom ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując motorowerem typu E. b.d.b. wbrew obowiązkowi nie używał w czasie jazdy hełmu ochronnego, a nadto w czasie i miejscu jak wyżej w celu uniknięcia kontroli drogowej nie zastosował się do sygnału wydawanego przez funkcjonariuszy (...) w K. wydawanych z oznakowanego radiowozu policyjnego, nakazującego zatrzymanie wyżej wymienionego pojazdu, tj. o wykroczenie z art. 97 kw i art. 92 § 2 kw.

Sąd Rejonowy w Końskich wyrokiem z dnia 23 lipca 2013r. w sprawie
II W 627/13 uznał obwinionego M. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, stanowiących wykroczenia z art. 97 kw i art. 92 § 2 kw i na podstawie art. 92 § 2 kw w zw. z art. 9 § 2 kw, art. 24 § 1 kw wymierzył mu łącznie karę grzywny w wysokości 300 złotych. Sąd ten zasądził także od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130 złotych tytułem kosztów postępowania.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionego, który zarzucił:

1)  błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że M. S. (1) kierował motocyklem typu enduro w sytuacji, gdy materiał dowodowy nie daje podstaw do takiego przyjęcia,

2)  naruszenie przepisów postępowania, a to art. 170 kpk polegające na bezpodstawnym oddaleniu wniosku dowodowego o przesłuchanie świadków: H. S., T. S., P. G., L. P., K. P., w sytuacji, w której świadkowie ci posiadają istotne informacje mogące mieć znaczący wpływ na przebieg postępowania.

Podnosząc powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości
i uniewinnienie obwinionego M. S. (2) od przypisanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego M. S. (2) jest bezzasadna.

Sąd Okręgowy w postępowaniu odwoławczym uzupełnił przewód sądowy
i dopuścił dowód z zeznań świadków H. S., T. S., P. G., L. P.i K. P.na okoliczność, czy obwiniony M. S. (1)przebywał od godziny 11.30 do godzin wieczornych jedynie w domu położonym w P.118
i nie opuszczał tego miejsca. Analiza relacji wyżej wymienionych świadków nie pozwoliła jednakże na wyprowadzenie twierdzenia, że obwiniony M. S. (1)około godziny. 18.30, w P.nie jeździł motorowerem typu (...). W pierwszej kolejności podkreślić należy, że zgłoszeni przez obrońcę obwinionego świadkowie, to jego rodzice, dziewczyna oraz najbliżsi sąsiedzi, z którymi rodzina S.utrzymuje bliskie kontakty towarzyskie. Z tej więc już tylko przyczyny do relacji wyżej wymienionych osób należało podejść z dużą ostrożnością oraz dokonać ich oceny przede wszystkim przez pryzmat innych zgromadzonych sprawie dowodów, w tym zwłaszcza przez pryzmat relacji przedstawionej przez obcego dla obwinionego M. S. (1)świadka T. K., którą słusznie Sąd I instancji uznał za w pełni wiarygodną. W tym miejscu przypomnieć należy, że świadek K.w sposób stanowczy i bez jakichkolwiek wątpliwości podał, że osobą, która w dniu 14 kwietnia 2013r. około godz. 18.30 w P., woj. (...)kierowała motorowerem typu E.bez hełmu ochronnego, a nadto nie zatrzymała się do kontroli drogowej był obwiniony M. S. (1). Nadmienić należy, że świadek podał, że widział dokładnie twarz kierującego,
w odległości około półtora metra od radiowozu, a następnie, po podjętych czynnościach poszukiwawczych i po dotarciu po charakterystycznych śladach bieżnika opon motoroweru rozpoznał go na posesji, na której jak się okazało zamieszkuje obwiniony. Zupełnie nieprzekonywujące jest twierdzenie zawarte w apelacji, że policjanci nie mogli dotrzeć do miejsca zamieszkania obwinionego M. S. (1)po charakterystycznych śladach motoroweru, skoro w kwietniu nie jest jeszcze na tyle gorąco, aby mógł odkształcać się asfalt. Przypomnieć należy, skarżącemu, że świadek K.zeznał, że ślad bieżnika opony typu „kostka” znajdował się zarówno przed posesją, jak i na posesji, na której rozpoznał obwinionego M. S. (1). W relacji tegoż świadka nie ma natomiast mowy o ty, że policjanci udali się na posesje obwinionego po śladach, które zauważyli na asfalcie. Ślady takie mogły bowiem się znajdować również na poboczu, które nie jest już asfaltowe. Niemniej jednak podkreślić należy, że kwestia śladów w świetle stanowczego
i jednoznacznego rozpoznania obwinionego M. S. (1)przez świadka T. K.ma znaczenie w istocie drugorzędne. W tej więc sytuacji przywołane w apelacji argumenty w tym zakresie nie mogły zostać uwzględnione. W świetle zatem zeznań obcego dla obwinionego świadka T. K., funkcjonariusza policji, a zatem osoby nie zainteresowanej rozstrzygnięciem w niniejszej sprawie zeznania świadków H. S., T. S., P. G., L. P.i K. P.brzmią niewiarygodnie, zwłaszcza, że w świetle relacji K. P., jego żony L. P.oraz dziewczyny obwinionego P. G., wnuczek P., przyprowadzony do domu S.przez obwinionego zgodnie z relacją wszystkich wymienionych wyżej świadków po obiedzie, miał ta przebywać około 2-3 godziny, a zatem do około godziny 17.00, zaś zdarzenie miało miejsce około godziny 18.30. W tym stanie rzeczy twierdzenia wszystkich zgłoszonych przez obrońcę M. S. (1)świadków, że policja przyjechała w krótkim czasie po tym, jak obwiniony odprowadził dziecko do sąsiadów są całkowicie nieprawdziwe, a w konsekwencji już tylko z tego powodu całość relacji wymienionych osób budzi poważne wątpliwości. W ocenie Sądu Okręgowego wskazane wyżej zeznania świadków H. S., T. S., P. G., L. P.i K. P.nie polegają na prawdzie, a w istocie stanowią nieudolną próbę dostarczenia alibi dla obwinionego i z tej też przyczyny nie mogły one stać się podstawą ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Niezależnie od powyższego wskazać również należy, że z pełni wiarygodnymi zeznaniami świadka T. K., o czym mowa była wyżej, korespondują także zdjęcia pochodzące z nagrania videorejesrtatora , który mieli na wyposażeniu policjanci.

W tej więc sytuacji nie może być mowy o jakimkolwiek błędzie w ustaleniach faktycznych. Ze zgromadzonego materiału dowodowego jasno wynika, że obwiniony popełnił przypisane mu zaskarżonym wyrokiem czyny. Podkreślić należy w tym miejscu, że Sąd odwoławczy nie dopuścił dowodu z informacji Starostwa Powiatowego w K. na okoliczność czy obwiniony jest właścicielem pojazdu mechanicznego w postaci motocykla, albowiem Sąd zajął stanowisko procesowe w przedmiocie tego wniosku i ponowne jego artykułowanie w sposób oczywisty zmierzało do przedłużenia postępowania. Nadto podkreślić należy, że dla bytu prawnego przypisanych obwinionemu wykroczeń nie ma znaczenia, czy obwiniony jest właścicielem, czy też nie motocykla, którym w krytycznym czasie się poruszał.

Wskazać również należy, że także rozważania Sądu Rejonowego co do kwalifikacji prawnej oraz kary są prawidłowe i nie wymagają korekty. Wyczerpujące rozważania Sądu I instancji i w tym zakresie sąd odwoławczy w pełni podziela i aprobuje, jako trafne
i przekonywujące (k.38-39).

Mając zatem powyższe na uwadze stwierdzić należy, że apelacja obrońcy obwinionego M. S. (1) stanowi jedynie gołosłowną i nieprzekonywującą polemikę
z prawidłowymi ustaleniami i wywodami Sądu I instancji i z tej też przyczyny nie mogła ona wzruszyć zaskarżonego orzeczenia.

Z tych też względów sąd odwoławczy działając w oparciu o art. 109 § 2 kpw w zw. z art. 437 § 1 kpk orzekł, jak w wyroku.

Nadto na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd odwoławczy zasądził od obwinionego M. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 złotych tytułem kosztów postępowania odwoławczego, uznając, że z uwagi na fakt, że jest osobą młodą i zdrową, a zatem ma realne możliwości podjęcia pracy zarobkowej, chociażby tylko dorywczej ich uiszczenie nie będzie dla niego nadmiernie uciążliwe. Na koszty te składają się:

- 30 złotych tytułem opłaty od orzeczonej kary grzywny zgodnie z art. 3 ust. 1 w zw. z art. 8 w zw. z art. 21 pkt 2) ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.),

- 50 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków w sprawach o wykroczenia przez Sądem II instancji w postępowaniu odwoławczym zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 10 października 2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania
w sprawach o wykroczenia (Dz.U. z 2001r. Nr 118, poz. 1269).

SSO Ewa Opozda - Kałka