Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2017r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Protokolant Katarzyna Wikiera

przy udziale Andrzeja Roli Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2017 r.

sprawy R. K. (K.)

syna E. i U. z domu B.

urodzonego (...) we W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia

z dnia 30 marca 2017 r. sygn. sprawy V K 1418/16

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę oskarżonego R. K. przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia – Śródmieścia do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

R. K. został oskarżony o to, ze:

I. W dniu 25 października 2015 roku we W., działając w warunkach powrotu do

przestępstwa, poprzez zastawienie w lombardzie na swoje dane osobowe, pomógł P. K. zbyć pochodzący z czynu zabronionego telefon komórkowy marki I. (...), o wartości 3.000 zł, za kwotę 100 zł, czym działał na szkodę K. R., tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. W zw. z art. 64 § 1 k.k.;

II. W dniu 31 października 2015 roku we W. działając w warunkach powrotu do

przestępstwa, poprzez zastawienie w lombardzie na swoje dane osobowe, pomógł P. K. zbyć pochodzący z czynu zabronionego telefon komórkowy marki S. (...), o wartości 500 zł, za kwotę 150 zł, czym działał na szkodę K. K. (2), tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

III. W dniu 30 października 2015 roku we W., działając w warunkach powrotu do

przestępstwa, poprzez zastawienie w lombardzie na swoje dane osobowe, pomógł P. K. zbyć pochodzący z czynu zabronionego telefon komórkowy marki S. (...) N., o wartości 600 zł, za kwotę 200 zł, czym działał na szkodę K. C., tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

IV. W dniu 25 października 2015 roku we W., działając w warunkach powrotu do

przestępstwa, poprzez zastawienie w lombardzie na swoje dane osobowe, pomógł P. K. zbyć pochodzący z czynu zabronionego telefon komórkowy marki S. (...), o wartości 2.000 zł, za kwotę 700 zł, czym działał na szkodę K. R., tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. W zw. z art. 64 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 30 marca 2017 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia we

W. W Wydziale V Karnym uznał oskarżonego R. K. za winnego popełnienia w warunkach ciągu przestępstw czynów opisanych w pkt I - IV części wstępnej wyroku, przy czym przyjął, iż działał on w warunkach powrotu do przestępstwa

będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia z dnia 9 września 2008 r. sygn. akt V K 1172/07 za czyn z art. 56 ust. 2 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k., którą odbył W ramach kary łącznej 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia z dnia 20 listopada 2012 r. sygn. akt VK 1117/12 w okresie 26 listopada 2006 r., 22 grudnia 2006 r., od dnia 9 lutego 2008 r. do dnia 4 lipca 2008 r. od dnia 9 sierpnia 2008 r. do 25 września 2008 r., od dnia 2 czerwca 2010 r. do dnia 5 października 2010 r. i od dnia 7 marca 2012 r. do dnia 21 sierpnia 2008 r. oraz, iż oskarżony działał czynem opisanym w pkt IV na szkodę J. S., co stanowi występki z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności okresy rzeczywistego pozbawienia wolności (zatrzymania) od dnia 1 grudnia 2015 roku, godz. 17:15 do dnia 3 grudnia 2015 roku godz. 14:00 oraz na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym odstąpił od wymierzenia opłaty.

Od powyższego wyroku w części dotyczącej oskarżonego R. K. w zakresie czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku na korzyść tegoż oskarżonego apelację wywiódł prokurator zarzucając obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 122 § 1 k.w. w zw. z art. 4 § 1 k.k., polegającą na nie uwzględnieniu przez Sąd Rejonowy, że czyn przypisany oskarżonemu w pkt II części wstępnej wyroku, z uwagi na wartość skradzionego mienia, stanowił w czasie orzekania wykroczenie, albowiem od 01 stycznia 2017 roku obowiązywała nowa kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę, będąca podstawą do kwalifikacji czynu zabronionego nie jako występku z art. 291 § 1 k.k., a jako wykroczenia z art. 122 § 1 k.w.

Prokurator podnosząc ten zarzut wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja prokuratora zasługuje na uwzględnienie.

Zgodzić się należy z treścią stawianego zarzutu. Istotnie Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu wyrokiem z dnia 30 marca 2017 roku uwzględnił wniosek oskarżonego złożony w trybie art. 387 § 1 k.p.k. i uznając R. K. za winnego wszystkich zarzucanych mu czynów / po modyfikacji opisu powrotu do przestępstwa i osoby pokrzywdzonej w czynie opisanym w punkcie IV części wstępnej /, przy czym przyjął, że stanowią one ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. i wymierzył R. K. karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, przyjmując za podstawę rozstrzygnięcia art. 291 § l k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

Słusznie podnosi prokurator , że zapadłe orzeczenie nie może się ostać, gdyż doszło do oczywistej obrazy prawa materialnego art. 122 § 1 k.w. w zw. z art. 4 § 1 k.k., polegającego na nieuwzględnieniu przez Sąd Rejonowy, że czyn przypisany oskarżonemu w pkt II części wstępnej wyroku, z uwagi na wartość skradzionego mienia, stanowił w czasie orzekania wykroczenie, albowiem od 01 stycznia 2017 roku obowiązywała nowa kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę, będąca podstawą do kwalifikacji czynu zabronionego nie jako występku z art. 291 § 1 k.k., a jako wykroczenia z art. 122 § 1 k.w. gdyż w chwili wyrokowania, a nie w czasie wniesienia aktu oskarżenia , czyli w dniu 20 grudnia 2016 r, czyn ten nie był już przestępstwem, a jedynie wykroczeniem opisanym w art. 122 § 1 k.w.

Stan prawny dotyczący tzw. czynów przepołowionych, a więc także czynu z art 291 kk uległ zmianie po dniu 01 stycznia 2017 roku. Zmiana ta wynika z nowelizacji art. 122 k.w. wprowadzoną z dniem 09 listopada 2013 roku na mocy art. 2 pkt 4 Ustawy z dnia 27 kwietnia 2013 roku o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 roku Nr 1247) gdzie wysokość wyrządzonej szkody przesądza o tym, czy podlega on kwalifikacji wskazanej w Kodeksie karnym, czy w Kodeksie wykroczeń. Kwotą graniczną jest w tym przypadku jedna czwarta minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego corocznie na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 roku o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. W efekcie, co słusznie zauważa skarżący, za przestępstwo w przypadku tzw. czynów przepołowionych można uznać jedynie taki czyn, którym wyrządzono szkodę w wysokości przekraczającej jedną czwartą minimalnego wynagrodzenia, tj. od dnia 01 stycznia 2017 roku czyli w okresie w którym orzekał Sąd I instancji przekraczającej kwotę 500 zł. W niniejszej sprawie wartość mienia pochodzącego z przestępstwa opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku wynosiła dokładnie 500 zł. Kwota graniczna nie została zatem przekroczona, a wskazany czyn należało zakwalifikować, jako wykroczenie z art. 122 § 1 k.w. i na podstawie tego przepisu wymierzyć za to wykroczenie karę. Powyższe uchybienie zauważył też Sąd I Instancji co wynika z treści motywów zaskarżonego orzeczenia.

Z uwagi na powyższe uchybienie dotyczące czynu opisanego w punkcie II części wstępnej, a który to czyn został objęty w przyjętym przez sąd ciągu przestępstw, nie sposób uchybienia tego skorygować w postępowaniu odwoławczym, gdyż wyrok skazujący został wydany na podstawie konsensualnej a mianowicie na zaakceptowanym przez strony porozumieniu.

Dlatego dla usunięcia opisanej wyżej nieprawidłowości koniecznym stało się uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy tegoż oskarżonego do ponownego rozpoznania sprawy do przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu.