Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 12 października 2015r. znak (...) - (...) (...), z dnia 13 października 2015r. znak (...) - (...) (...), z dnia 13 października 2015r. znak (...) - (...) (...), z dnia 15 października 2015r. znak (...) - (...) (...), z dnia 20 października 2015r. znak (...) - (...) (...), z dnia 29 grudnia 2015r. znak (...) - (...) (...), z dnia 22 stycznia 2016r. znak (...) - (...) (...) (...), z dnia 8 lutego 2016r. znak (...) - (...) (...) (...), z dnia 4 marca 2016r. znak (...) - (...) (...) (...), z dnia 15 marca 2016r. znak (...) - (...) (...) (...), z dnia 4 kwietnia 2016r. znak (...) - (...) (...) (...), z dnia 19 kwietnia 2016r. znak (...) - (...) (...)- (...), z dnia 17 maja 2016r. znak (...) - (...) (...) (...), z dnia 20 czerwca 2016r. znak (...) - (...) (...) (...), z dnia 19 lipca 2016r. znak (...) - (...) (...) (...), z dnia 25 sierpnia 2016r. znak (...) - (...) (...) (...), z dnia 16 września 2016r. znak (...) - (...) (...) (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 1 ust. 1 art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2016 r., poz. 372), odmówił odwołującemu się P. K. prawa do zasiłku chorobowego za okresy:

1.  16.07 – 14.08.2014r.,

2.  18.08.2014r. – 14.02.2014r.,

3.  18.02.-27.07.2015r.,

4.  28.07-7.09.2015r.,

5.  10.09-30.10.2015r.,

6.  10.11 – 26.12.2015r.,

7.  27.12.2015r. – 28.01.2016r.,

8.  29.01 – 14.02.2016r.,

9.  15.02 – 2.03.2016r.,

10.  3.03 – 20.03.2016r.,

11.  21.03 – 6.04.2016r.,

12.  7.04 – 24.04.2016r.,

13.  25.04 – 9.05.2016r.,

14.  11.05 – 9.07. 2016r.,

15.  10.07 - 8.08.2016r.,

16.  9.08 – 31.08. 2016r.,

17.  1.09 – 30.09.2016r.

W uzasadnieniach poszczególnych decyzji wskazano, że zasiłek chorobowy przysługuje w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Dobrowolne ubezpieczenie chorobowe, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy ustaje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki należnej na to ubezpieczenie lub opłacono składkę w niepełnej wysokości. Z posiadanej dokumentacji wynika natomiast, że P. K. nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od kwietnia 2013r., gdyż za kwiecień 2013r. należna składka na to ubezpieczenie została opłacona w zaniżonej wysokości. P. K. pomniejszył sobie bowiem proporcjonalnie (w myśl art. 18 ust. 10 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych) składki na ubezpieczenie społeczne o okres od 11 kwietnia 2013r. do 31.05.2013r. pomimo prawa do wypłaty zasiłku chorobowego.

W odwołaniach od zaskarżonych decyzji odwołujący się P. K. wnosił o ich zmianę i przyznanie mu prawa do zasiłku chorobowego za okresy objęte decyzjami, podnosząc, że w okresie od 11 kwietnia 2013r. do 31 maja 2013r. przebywał na zwolnieniu lekarskim i płacił tylko stosowne składki na ubezpieczenie zdrowotne.

W odpowiedziach na odwołania Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o ich oddalenie w całości argumentując analogicznie jak w uzasadnieniu zaskarżonych decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. K. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowalnych od 1987 r. Z tego tytułu zgłosił się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowemu od 1 stycznia 1999 r.

Niesporne

P. K. od wielu lat cierpi na nadciśnienie tętnicze. Nadto choruje na cukrzycę typu 2, dnę moczanową i zespół metaboliczny. Występują u niego również dolegliwości kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych.

Niesporne, a nadto dowód: przesłuchanie odwołującego się P. K. w charakterze strony – k. 273-274, dokumentacja lekarska – k. 287 (koperta), k. 291-294, k. 297-302, k. 306-309, k. 358, k. 388 oraz w aktach ZUS

W okresie od dnia 10 października 2012r. do dnia 10 kwietnia 2013r. P. K. wykorzystał 182 dni okresu zasiłkowego.

Niesporne, a nadto dowód: przesłuchanie odwołującego się P. K. w charakterze strony – k. 273-274

Od dnia 11 kwietnia 2013r. P. K. nadal pozostawał niezdolny do pracy do 28 października 2013r. Prawomocnym wyrokiem wydanym przez Sąd Rejonowy (...)w S. w sprawie o sygn. akt IXU (...)oddalono jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. odmawiającej mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 11 kwietnia 2013r. do 28 października 2013r. z uwagi na nieprzerwaną niezdolność do pracy po wykorzystaniu okresu zasiłkowego z dniem 10 kwietnia 2013r.

Niesporne, a nadto fakt znany Sądowi z urzędu

P. K. pozostawał niezdolny do pracy w okresie od 29 października 2013r. do 5 lipca 2014r. Wypłacono mu za ten okres zasiłek chorobowy na mocy wyroku Sądu Rejonowego (...) w S. z dnia 20 maja 2015r. w sprawie o sygn. akt IXU (...)stwierdzającego prawo P. K. do zasiłku chorobowego w ww. okresie i podleganie przez niego dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w tym okresie.

Niesporne, a nadto dowód: wyrok wraz z uzasadnieniem w sprawie IXU (...) – w aktach sprawy IXU (...) załączonych do akt niniejszej sprawy, przesłuchanie odwołującego się P. K. w charakterze strony – k. 273-274

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 4 kwietnia 2016r. znak (...)- (...) stwierdzono, że P. K. podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 29 października 2013r. do 5 lipca 2014r.

Dowód: decyzja z dnia 4.04.2016r. – w aktach ZUS

W okresie od 6 do 15 lipca 2014r. P. K. nie wystawiano zaświadczeń lekarskich. Opłacał on wówczas należne składki na ubezpieczenia społeczne, w tym ubezpieczenie chorobowe. Zaczął je proporcjonalnie obniżać począwszy od 16 lipca 2014r. o okresy niezdolności do pracy, za które wystawiano mu zwolnienia lekarskie.

Niesporne, a nadto dowód: przesłuchanie odwołującego się P. K. w charakterze strony – k. 273-274, oświadczenie organu rentowego – k. 276

I tak P. K., będąc niezdolnym do pracy, korzystał z kolejnych zwolnień lekarskich w następujących okresach:

16.07– 14.08.2014r.,

18.08.2014r. – 14.02.2014r.,

18.02.-27.07.2015r.,

28.07-7.09.2015r.,

10.09-30.10.2015r.,

10.11 – 26.12.2015r.,

27.12.2015r. – 28.01.2016r.,

29.01 – 14.02.2016r.,

15.02 – 2.03.2016r.,

3.03 – 20.03.2016r.,

21.03 – 6.04.2016r.,

7.04 – 24.04.2016r.,

25.04 – 9.05.2016r.,

11.05 – 9.07. 2016r.,

9.8  - 8.08.2016r.,

9.08 – 31.08. 2016r.,

1.09 – 30.09.2016.

Niesporne, a nadto dowód: zaświadczenia lekarskie – w aktach ZUS

Zwolnienia lekarskie w ww. okresach były wystawiane P. K. z uwagi na cukrzycę, polineurapatię cukrzycową, dnę moczanową, schorzenia kręgosłupa.

We wcześniejszym okresie niezdolności do pracy, tj. od 29 października 2013r. do 4 lipca 2014r. wydawano mu zwolnienia lekarskie także z uwagi na schorzenia kręgosłupa i polineuropatię cukrzycową.

Dowód: zaświadczenia lekarskie – w aktach ZUS, dokumentacja lekarska – k. 287 (koperta),k. 291-294, k. 297-302, k. 306-309, k. 358, k. 388 oraz w aktach ZUS, opinia biegłych sądowych z zakresu nefrologii, kardiologii, diabetologii – G. K., neurologii – T. P. i ortopedii – H. M. wraz z opinią uzupełniającą – k. 359-362, k. 396

P. K. nie odzyskał zdolności do pracy w okresach przerw w wystawianiu zaświadczeń lekarskich, tj. w okresie od 6 do 15 lipca 2014r., w okresie od 15 do 17 sierpnia 2014r., w okresie od 15 do 17 lutego 2015r., w okresie od 8 do 9 września 2015r., w okresie od 31 października do 9 listopada 2015r. i w dniu 10 maja 2016r.

Dowód: opinia biegłych sądowych z zakresu nefrologii, kardiologii, diabetologii – G. K., neurologii – T. P. i ortopedii – H. M. wraz z opinią uzupełniającą – k. 359-362, k. 396

Wyrokiem z dnia 4 czerwca 2014r. wydanym w sprawie VI U (...)Sąd Okręgowy w S. oddalił odwołanie P. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 28 grudnia 2011r. odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Dowód: wyrok wraz z uzasadnieniem w sprawie VI U (...)– k. 410-421

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się nieuzasadnione, jednak nie z przyczyn, na które powoływał się Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S..

Powoływał się on bowiem na fakt niepodlegania przez odwołującego się P. K. dobrowolnemu ubezpieczeniu społecznemu w okresie, za który odwołujący przedkładał zaświadczenia lekarskie (za sporny okres) z tej przyczyny, iż za miesiąc kwiecień 2013r. opłacił on składkę na to ubezpieczenie w niepełnej wysokości (proporcjonalnie pomniejszając ją o okres choroby w kwietniu 2013r., za który nie przysługiwał mu zasiłek chorobowy). Z tego względu, zdaniem organ rentowego, dobrowolne ubezpieczenie chorobowe P. K. ustało zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w myśl którego dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki należnej na to ubezpieczenie lub opłacono ją w niepełnej wysokości.

Organ rentowy nie zauważył jednak, iż okres sporny w niniejszej sprawie, tj. okres od 16 lipca 2014r. do 30 września 2016r. od miesiąca kwietnia 2013r. poprzedził okres od 29 października 2013r. do 5 lipca 2013r. orzekany w sprawie IXU (...). W sprawie tej prawomocnie, wyrokiem Sądu Rejonowego (...) w S. z dnia 20 maja 2015r., przyznano P. K. prawo do zasiłku chorobowego w okresie od 29 października 2013r. do 5 lipca 2013r., stwierdzając, iż podlegał on wówczas dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Co więcej fakt ten potwierdzono w decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 4 kwietnia 2016r. znak (...)- (...) ustalającej, że P. K. podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 29 października 2013r. do 5 lipca 2014r. Jednocześnie, jak wynika z oświadczenia organu rentowego z dnia 19 grudnia 2016r. (k. 276) wynika, że od dnia 6 lipca 2014r. P. K. nadał opłacał składki na ubezpieczenia społeczne, tyle tylko, że pomniejszone o okresy wystawionych zwolnień lekarskich.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie, w której rozpoznawane jest prawo do zasiłku chorobowego za kolejny jest związany prawomocnym wyrokiem Sądu w sprawie IXU (...). Zgodnie bowiem z art. 365 § 1 k.p.c. - orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Pozytywny aspekt prawomocności materialnej – moc wiążąca – zakłada tożsamość stron przy jednoczesnym braku tożsamości przedmiotu procesu. Ten aspekt prawomocności uaktualnia się wówczas, gdy zagadnienie rozstrzygnięte prawomocnie w pierwszym procesie stanowi kwestię wstępną (prejudycjalną) w innym postępowaniu, w którym dochodzone jest odmienne żądanie. Oddziaływanie prawomocności sprowadza się w konsekwencji do tego, że sąd w kolejnym postępowaniu zobowiązany jest przyjąć, iż istotne z punktu widzenia zasadności żądania zagadnienie kształtuje się tak jak to zostało ustalone w prawomocnym wyroku. Oznacza to niedopuszczalność ponownej analizy prawnej, a także prowadzenia postępowania dowodowego co do okoliczności objętych uprzednim prawomocnym rozstrzygnięciem (W. B., Prawomocność orzeczeń w postępowaniu..., s. 76). Sąd obowiązany jest uwzględnić prawomocne orzeczenie w ramach podstawy orzekania o kolejnym żądaniu, bez dokonywania ponownej oceny rozstrzygniętej nim kwestii. W przeciwieństwie do powagi rzeczy osądzonej, która zawsze wyklucza uwzględnienie żądania, moc wiążąca prawomocnego orzeczenia może doprowadzić zarówno do uwzględnienia, jak i oddalenia powództwa ( por. Komentarz Pawła Grzegorczyka do art. 365 k.p.c.). Jak wskazał też Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 listopada 2015 r. w sprawie IV CSK 788/14 - zgodnie z art. 365 § 1 k.p.c., orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Oddziaływanie tego przepisu - określającego tzw. pozytywny aspekt prawomocności materialnej - następuje w innych postępowaniach sądowych niż to, w którym orzeczenie wydano, uniemożliwiając odmienne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w kolejnych postępowaniach, w których zagadnienie rozstrzygnięte w prawomocnym wyroku stanowi kwestię wstępną (prejudycjalną). W takich sytuacjach niedopuszczalna jest ponowna analiza prawna tej samej kwestii, a sądy są obowiązane uwzględnić prawomocne orzeczenie w ramach podstawy orzekania w kolejnych postępowaniach. W ten sposób ochrona prawna udzielona stronie na podstawie prawomocnego wyroku uzyskuje cechę stabilności i nie może być podważona w innym postępowaniu.

Sąd jest związany jest także decyzją organu rentowego z dnia 4 kwietnia 2016r., a tym samym nie jest władny dokonywać samodzielnie ustaleń w przedmiocie przesłanek, które legły u podstaw przyjęcia, iż w spornych okresach odwołujący się nie miał prawa do zasiłku chorobowego. Badanie prawidłowości decyzji organów rentowych przez sądy powszechne uzależnione jest bowiem od skutecznego wniesienia odwołania od tych decyzji. Jeżeli strona odwołania takiego nie wniesie lub odwołanie takie z przyczyn formalnych nie będzie mogło być rozpoznane (zostanie cofnięte, złożone z opóźnieniem, strona nie uzupełni jego braków i zostanie ono zwrócone), decyzja stanie się prawomocna i wiążąca dla sądu w innych sprawach. Jej prawidłowość nie może być przedmiotem badania sądu w postępowaniu zainicjowanym odwołaniem od innej decyzji organu rentowego. Sąd w innym postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych nie ma prawa dokonywania ustaleń w zakresie objętym innymi prawomocnymi decyzjami organu rentowego, jako że prowadziłoby to do obejścia prawa powodując szerszą możliwość badania prawidłowości decyzji w stosunku do przewidzianej przepisami (art. 477 ⁹ § 1 i 4 k.p.c. oraz art. 83 ust. 2 i 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych). Kognicja sądu sprowadza się bowiem do zakresu konkretnej decyzji, od której wniesiono odwołanie, przy uwzględnieniu sytuacji prawnej kreowanej innymi decyzjami ostatecznymi organu rentowego.

Stąd też brak jest podstaw do stwierdzenia, że odwołujący P. K. nie podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu od dnia 6 lipca 2014r., skoro podlegał mu w okresie od 29 października 2013r. do 5 lipca 2014r., a od dnia 6 lipca 2014r. nadał opłacał składki na ubezpieczenia społeczne, w tym chorobowe, tyle tylko, że pomniejszone o okresy wystawionych zwolnień lekarskich.

Sam fakt podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu nie przesądza o prawie do zasiłku chorobowego.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2016 r., poz. 372), ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, przysługuje zasiłek chorobowy.

W myśl art. 8 ww. ustawy - zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 zaś - do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2.

2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekracza 60 dni.

Poprzez określenie nieprzerwana niezdolność do pracy należy rozumieć jeden okres niezdolności do pracy, spowodowany tą samą chorobą lub różnymi chorobami, jeżeli nie występuje między nimi przerwa. Innymi słowy ubezpieczony jest niezdolny do pracy i nie odzyskuje tej niezdolności, nawet na 1 dzień. Natomiast jeśli między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy, spowodowanymi różnymi chorobami, wystąpi choćby jeden dzień przerwy, w którym ubezpieczony był zdolny do pracy, okres zasiłkowy liczy się od nowa. Jeśli niezdolność do pracy trwa bez żadnej przerwy to wszystkie dni tej niezdolności wlicza się w całości do jednego okresu zasiłkowego, bez względu na to, czy spowodowane zostały tą samą, czy inną chorobą. Okres zasiłkowy jest liczony na nowo tylko wówczas, gdy zachodzi jedna z okoliczności wskazanych okoliczności:

1)  niezdolność do pracy, która wystąpiła przy przerwie (minimum jednodniowej) zostanie spowodowana inną chorobą, niż poprzedni okres niezdolności do pracy,

2)  przerwa pomiędzy okresami niezdolności do pracy spowodowana tą samą chorobą przekroczy 60 dni.

Przedmiot sporu w niniejszej sprawie stanowiło prawo P. K. do zasiłku chorobowego za okres od 16 lipca 2014r. do 30 września 2016r. (z niewielkimi przerwami w okresie od 6 do 15 lipca 2014r., w okresie od 15 do 17 sierpnia 2014r., w okresie od 15 do 17 lutego 2015r., w okresie od 8 do 9 września 2015r., w okresie od 31 października do 9 listopada 2015r. i w dniu 10 maja 2016r.).

Długość okresu, w który P. K. korzystał ze zwolnień lekarskich i niewielkie okresy przerw (przeważnie 1-2 dni) pomiędzy wystawianiem mu zaświadczeń lekarskich dały asumpt do dopuszczenia dowodu z opinii biegłych sądowych z zakresu medycyny stosownie do schorzeń odwołującego się na okoliczność tego, czy w okresie ww. przerw, a także w okresie stanowiącym przerwę pomiędzy zakończeniem poprzedniego okresu zasiłkowego w dniu 5 lipca 2014r. a dniem 16 lipca 2014r. (mającym zapoczątkować nowy okres zasiłkowy) odwołujący się odzyskiwał zdolność do pracy, czy też były to jedynie przerwy w orzekaniu niezdolności do pracy (wystawianiu zaświadczeń lekarskich). Jeżeli bowiem nie było takich przerw w niezdolności do pracy, to w myśl cytowanego wyżej przepisu art. 9 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy P. K. powinny być zaliczone do poprzedniego okresu zasiłkowego trwającego do dnia 5 lipca 2014r.

Biegli sądowi z zakresu nefrologii, kardiologii, diabetologii – G. K., neurologii – T. P. i ortopedii – H. M. w wydanej przez siebie opinii zgodnie stwierdzili, że P. K. nie odzyskał zdolności do pracy w okresach przerw w wystawianiu zaświadczeń lekarskich, tj. w okresie od 6 do 15 lipca 2014r., w okresie od 15 do 17 sierpnia 2014r., w okresie od 15 do 17 lutego 2015r., w okresie od 8 do 9 września 2015r., w okresie od 31 października do 9 listopada 2015r. i w dniu 10 maja 2016r. Biegli argumentowali, że w okresie od 29 października 2013r. do 5 lipca 2014r. odwołujący się otrzymał zwolnienie lekarskie z powodu bólów kręgosłupa i objawów polineuropatii cukrzycowej. Lekarz rodzinny schorzenia te określał kodem choroby M-51, natomiast neurolog nie ustalał rozpoznań ani nie zapisywał kodów chorób. Z powodu tych samych schorzeń, w ocenie biegłych, P. K. pozostawał też niezdolny do pracy w okresie od 16 lipca 2014r. do 30 września 2016r. Zdaniem biegłych nie odzyskał on zdolności do pracy w okresie od 6 do 15 lipca 2014r. z uwagi na fakt korzystania przez niego z wielomiesięcznego zwolnienia lekarskiego w okresie poprzedzającym (17.01 – 5.07.2014r.) z powodu kręgosłupa i polineuropatii cukrzycowej. W okresie od 16 lipca do 14 sierpnia 2014r. był on zaś na zwolnieniu lekarskim z powodu cukrzycy. Od 18 sierpnia 2014r. przez wiele miesięcy był ponownie przez wiele miesięcy na zwolnieniu lekarskim z powodu bólów kręgosłupa i polineuropatii cukrzycowej. Objawy polineuropatii cukrzycowej, zdaniem biegłych, na pewno nie ustąpiły we wskazanym przedziale czasowym. Początkowo biegli nie mogli ocenić czy odwołujący się odzyskał zdolność do pracy w dniach od 15 do 17 lutego 2015r. Natomiast po uzupełnieniu dokumentacji lekarskiej i po dokonaniu jej szczegółowej analizy w opinii uzupełniającej biegli ocenili, że i w tym okresie P. K. nie odzyskał zdolności do pracy. Przerwa w dniach od 8 do 9 września 2015r. poprzedzona była zwolnieniem z powodu dny moczanowej, a potem z powodu kręgosłupa, a od 10 września 2015r. przyczyną niezdolności było nadciśnienie tętnicze. W świetle tych informacji trudno przypuszczać, aby odzyskał on zdolność do pracy od 8 do 9 września 2015r. Nadciśnienie tętnicze ma bowiem wieloletni przebieg u odwołującego się, wymaga terapii wielolekowej i jest przez cały czas zwolnień schorzeniem towarzyszącym innym chorobom. Również przerwa w okresie od 31 października do 9 listopada 2015r. była w ocenie biegłych tylko przerwą w wystawianiu zaświadczeń lekarskich. Podobnie jeżeli chodzi o ostatnią przerwę w dniu 10 maja 2016r. (ocenioną w opinii uzupełniającej), kiedy to nadal występowały u odwołującego się schorzenia układu ruchu, która była wówczas dolegliwością dominującą.

Żadna ze stron postępowania nie wnosiła zarzutów do opinii i opinii uzupełniającej. Odwołujący się, w piśmie z dnia 24 października 2017r. powołał się jedynie na treść wyroku wydanego w sprawie o sygn. akt VI U (...)przez Sąd Okręgowy w S. i fakt opiniowania w niej tych samych biegłych bez wskazania żadnej konkluzji. Niemniej, należy wskazać, iż wynik tej sprawy nie miał żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Dotyczyła ona odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 28 grudnia 2011r. odmawiającej P. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Okres, którego dotyczyła sprawa VI U (...) (oddalono w niej odwołanie P. K.) nie pokrywał się z okresem orzekanym w niniejszej sprawie i dotyczył lat 2011 i 2012, zatem przywołanie tej sprawy w niniejszym postępowaniu było bezzasadne.

Opinie biegłych, wydane po badaniu odwołującego oraz analizie akt sprawy, w tym w szczególności dokumentacji medycznej są jasne, pełne i spójne, a ich wnioski w sposób logiczny i przekonujący uzasadnione. Biegli szczegółowo opisali stan zdrowia badanego. Wyjaśnili też zajęte stanowisko. Powyższe, przy uwzględnieniu, faktu, iż biegli to wysokiej klasy fachowcy o wieloletnim doświadczeniu klinicznym, wieloletnim doświadczeniu orzeczniczym i specjalności odpowiedniej do schorzeń odwołującego się, nakazywało uznać jej opinie za rzetelne i wiarygodne, a w konsekwencji podzielić jej wnioski nie znajdując podstaw do ich kwestionowania.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił także na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym zawartych w aktach organu rentowego oraz na podstawie zeznań odwołującego się przesłuchanego w charakterze strony. Sąd zauważył, że żadna ze stron nie kwestionowała prawdziwości i rzetelności sporządzenia owych dokumentów. Również Sąd nie doszukał się okoliczności uniemożliwiających uznanie ich za miarodajne dla przyjęcia ustaleń faktycznych w sprawie.

Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie wskazuje, iż wbrew stanowisku odwołującego się, nie był on uprawniony do zasiłku chorobowego za okres sporny. Odwołującemu się, choć zasadnie powoływującemu się na fakt, iż podlegał ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 16 lipca 2014r., nie przysługiwał zasiłek chorobowy w okresie od 16 lipca 2014r. do 30 września 2016r. z uwagi na nieprzerwaną niezdolność do pracy w tym okresie i konieczność wliczenia tej niezdolności do okresu zasiłkowego kończącego się w dniu 5 lipca 2014r. Jak wskazano bowiem wyżej zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy zasiłkowej - do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy.

O ewentualnym niepodleganiu przez P. K. dobrowolnemu ubezpieczeniu społecznemu w okresie spornym można by mówić nie w kontekście składki nieopłacanej w pełnej wysokości za kwiecień 2013r. (z przyczyn podanych wcześniej), ale w kontekście ustaleń poczynionych w niniejszej sprawie, a mianowicie braku prawa odwołującego się do zasiłku chorobowego za okres od 16 lipca 2014r. do 30 września 2016r. z powodu nieprzerwanej niezdolności do pracy. Z uwagi na fakt, iż odwołujący się od dnia 6 lipca 2014r., pomimo braku prawa do zasiłku chorobowego (prawo do było sporne), opłacał składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe w niepełnej wysokości, lecz proporcjonalnej (stosownie do okresów wystawianych mu nadal zwolnień lekarskich), to w myśl przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, nie podlegał on dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 6 lipca 2014r. (okres do 5 lipca 2014r. był zaś objęty prawomocnym wyrokiem w sprawie IXU (...)). Dobrowolne ubezpieczenie chorobowe P. K. ustało od tej daty bowiem należna składka na nie, została opłacona w zaniżonej wysokości. W myśl zaś art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 963 j.t.) – objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku, nie wcześniej jednak niż od dnia w którym został złożony wniosek. Ubezpieczenie ustaje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki należnej na to ubezpieczenie, jednakże w uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek ubezpieczonego, może wyrazić zgodę na opłacenie składki po terminie (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy).

Mając na uwadze wszystko powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

Z:

1.  (...),

2.  (...),

3.  (...),

4.  (...).

13.12.2017r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...),

2.  (...)

- (...),

- (...),

3.  (...).

(...)