Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

(...)Fundusz (...)w W. z siedzibą w W. w pozwie z dnia 19 września 2011r. wniósł o zasądzenie od J. L. kwoty 47.419,31 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 16 września 2011r. do dnia zapłaty. Wniósł także o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu.

Pozwany J. L. w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wniósł o oddalenie powództwa. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł zarzut przedawnienia roszczeń powoda.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu wyrokiem z dnia 26 września 2012r. oddalił powództwo.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Pozwany J. L. oraz (...) Bank S.A. zawarli w dniu 16 lipca 1999r. umowę bankową nr (...), na podstawie której pozwany otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną. W umowie pozwany zobowiązał się do zwrotu kredytu na warunkach tam określonych. Bank udzielił mu kredytu w kwocie 13.752,00 zł na okres od dnia 17 czerwca 1999r. do dnia 17 czerwca 2003r.

Pozwany nie wywiązał się ze spłaty kredytu i niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Wierzyciel pierwotny w dniu 06 listopada 2001r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, który następnie postanowieniem z dnia 18 grudnia 2001r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu zastał opatrzony klauzulą wykonalności (...) Bank S.A. dnia 11 lutego 2002r. skierował do Komornika wniosek o wszczęcie egzekucji. Prowadzona egzekucja w sprawie KM 2015/08, okazała się bezskuteczna, wobec czego Komornik postanowieniem z dnia 20 marca 2009r. umorzył postępowanie egzekucyjne i zwrócił wierzycielowi tytuł wykonawczy.

Wobec powyższego (...) Bank S.A. ponownie wezwał pozwanego do zapłaty, jednocześnie informując, że w przypadku niewypłaceni wezwania wierzytelność zostanie przelana na rzecz powoda.

Zadłużenie pozwanego wynosi 47.419,31 zł w tym skapitalizowane odsetki w wysokości 36.278,20zł. Umowa została wypowiedziana w dniu 03 września 2001r. Zgodnie z przepisem art. 118 k.p.c., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi 10 lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych w prowadzeniem działalności gospodarczej - 3 lata

Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120 § 1 k.c.).

Jak wynika z przedłożonych dokumentów umowa pomiędzy wierzycielem pierwotnym a pozwanym wygasła w dniu 03 października 2001r. a więc z ta datą roszczenie stało się wymagalne.

Wbrew twierdzeniom powoda nie nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia w rozumieniu art. 123 § 1 k.c., albowiem postępowanie egzekucyjne toczyło się z wniosku wierzyciela pierwotnego a więc (...) Bank S.A., a tylko w relacjach pomiędzy stronami umowy mogło do tego dojść.

Wobec powyższych rozważań Sąd po myśli art. 117 k.c. orzekł jak w wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód.

Zarzucał naruszenie art. 509 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 nr 16 poz. 93 ze zm.; zwany dalej k.c), w zw. z art. 123 k.c., poprzez błędne przyjęcie, że przerwanie biegu przedawnienia miało miejsce wyłącznie między stronami umowy pierwotnej i nie odnosi się do sytuacji strony powodowej. Wnosił o zmianę wyroku Sądu pierwszej instancji przez zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej kwoty 47 419,31 (czterdzieści siedem tysięcy czterysta dziewiętnaście złotych trzydzieści jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji według norm przepisanych, zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda podlegała uwzględnieniu. W ocenie Sądu Okręgowego chybiony był podniesiony w sprawie przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia.

Istotne znaczenie w sprawie miało to, że powód nabył przedmiotową wierzytelność od (...) Banku S.A. w dniu 19 czerwca 2010r.

W 2002r. z inicjatywy (...) Banku S.A. prowadzona była przeciwko pozwanemu w sprawie Km 2015/08 egzekucja. Postępowanie egzekucyjne zostało umorzone postanowieniem o umorzeniu, ze względu na jego bezskuteczność.

Wniosek o wszczęcie egzekucji (art. 796 kpc) był niewątpliwie czynnością zmierzającą do zaspokojenia roszczenia. Oznacza to, że w świetle art. 123§1 pkt.1 kc jego złożenie przez poprzednika prawnego powoda przerwało bieg przedawnienia. Bieg przedawnienia bowiem przerywa się przez każdą czynność przed Sądem lub innym organem powołanym do rozpoznania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed Sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia.

Zgodnie z art. 124§1 kc po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed Sądem lub innym organem powołanym do rozpoznania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed Sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone (art. 124§1 pkt,2 kc).

W stosunku do przedmiotowego roszczenia przerwa biegu przedawnienia trwała do 20 czerwca 2009r.

Zbycie wierzytelności nastąpiło w 2010r. zaś powództwo w przedmiotowej sprawie wniesione zostało 16.09.2011r.

Błędna jest ocena Sądu I instancji zgodnie, z którą przerwanie biegu przedawnienia nastąpiło jedynie miedzy pozwanym, a pierwotnym wierzycielem jakim był (...) Bank S.A.

Mianowicie na skutek cesji wierzytelności, o jakiej mowa w przepisie art. 509§1 kc wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki art. 509§2 kc).

Skoro zatem zbywcy ( (...) Bank Spółce Akcyjnej) w 2010 r. przysługiwało prawo do dochodzenia wierzytelności, ponieważ nie była ona przedawniona, to również na nabywcę w tym przypadku na powoda przeszło prawo do skutecznego jej dochodzenia, jako wierzytelności nieprzedawnionej.

Wskazać należy, że w wypadku nabycia wierzytelności w drodze przelewu ma miejsce sukcesja singularna To oznacza, że w wyniku przelewu wierzytelności zmienia się osoba wierzyciela, ale wierzytelność pozostaje ta sama, cesjonariusz uzyskuje ją w takim kształcie prawnym, w jakim ona przysługiwała cedentowi /por. postanowienie SN z dnia 22.IV.2010r. V CSK 376/09/ . W toku postępowania przed Sądem I instancji jak również w postępowaniu odwoławczym pozwany poza podniesionym zarzutem przedawnienia roszczenia nie kwestionował wysokości kwoty dochodzonej pozwem, jak i podstawy swojej odpowiedzialności.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386§1 kpc zmienił zaskarżony wyrok i zasądził od pozwanego J. L. na rzecz powoda (...)Funduszu (...)w W. kwotę 47.419,31 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 września 2011 roku do dnia zapłaty, zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.003,67 zł tytułem kosztów postępowania sądowego oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.571 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.