Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 września 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 31 lipca 2017 r. wobec orzeczenia przez Lekarza Orzecznika ZUS okresowej całkowitej niezdolności do pracy przyznał D. B. od dnia 1 lipca 2017 r t.j. od dnia uzyskania uprawnień do renty, rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Renta przysługuje do dnia 30 września 2018 r

/decyzja – k. 323 akt ZUS/

Odwołanie od w/w decyzji w dniu 29 września 2017 r. złożyła wnioskodawczyni i wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez wyrównanie renty od momentu pogorszenia stanu zdrowia, tj. od dnia 28 października 2016 r.

/odwołanie – k. 2 /

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 25 października 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że wnioskodawczyni przyznano rentę od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie.

/odpowiedź na odwołanie – k. 3/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, ostatnio na podstawie decyzji z dnia 18 lipca 2014 r, na mocy której orzeczono o tym prawie do dnia 31 lipca 2017 r.

/bezsporne/

W dniu 31 lipca 2017 r. ubezpieczona ponownie złożyła wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 316 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 24 sierpnia 2017 r. uznał, że wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy do 30 września 2018 r, a całkowita niezdolność do pracy powstała 28 października 2016 r.

/orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 318 akt ZUS/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni jest niezasadne.

Przedmiotem sporu była data początkowa przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ubezpieczona wniosła o przyznanie świadczenia od dnia powstania całkowitej niezdolności do pracy, która to data wynikała z orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS.

Stosownie do art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2017.1383 t.j.) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu (art. 129 ust. 1)

W razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1) od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;

2) za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości wskutek wznowienia postępowania przed organami odwoławczymi albo wskutek kasacji, z tym że za miesiąc zgłoszenia wniosku przyjmuje się miesiąc wniesienia wniosku o wznowienie postępowania lub o kasację.(art. 133)

Z poczynionych ustaleń wynika, że ubezpieczona złożyła wniosek w dniu 31 lipca 2017 r, a organ rentowy orzekł o prawie do świadczenia od dnia 1 lipca 2017 r, a więc od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożono wniosek, a więc zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami.

Wobec powyższych regulacji brak było podstaw do orzekania o prawie do świadczenia od daty wcześniejszej. Ubezpieczona bowiem, w sytuacji pogorszenia stanu zdrowia mogła złożyć wniosek o świadczenie we wcześniejszym terminie, czego nie uczyniła.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.