Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

27 października 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu w VIII. Wydziale Cywilnym

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Anna Przytulska - Sikoń

Protokolant Natalia Pietrzak

po rozpoznaniu na rozprawie 13 października 2017 r. we W.

sprawy z powództwa Ł. K.

przeciwko P. O.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. O. na rzecz powoda Ł. K. kwotę 31.100 zł (trzydzieści jeden tysięcy sto złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 21 listopada 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6672 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu kwotę 3446,68 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22.12.2014 r. powód Ł. K. wniósł o nakazanie pozwanemu P. O., żeby w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia mu nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym zaspokoił roszczenie powoda, w wysokości 31.100,00 zł, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności naliczanymi od dnia 21.11.2014 r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż dnia 10 czerwca 2014 r. strony zawarły umowę na wykonanie domu jednorodzinnego. Pozwany zwany w umowie (...) zobowiązał się wykonać budowę domu jednorodzinnego w J. (...) na działce nr (...) wg posiadanego, zatwierdzonego projektu budowalnego oraz ustaleń indywidualnych z powodem zwanym w rzeczonej umowie Inwestorem. Powód wskazał także, iż pozwany prowadzi działalność gospodarczą o charakterze jedynie formalnym, gdyż działalność ta została przez niego zawieszona, co wynika z aktualnego odpisu z (...). Prace budowlane zgodnie z umową rozpoczęły się 12.06.2014 r. Wkrótce po tym zaczęły się ujawniać liczne nieprawidłowości po stronie pozwanego w wykonaniu umowy. Pismem z dnia 11.07.2014 r. powód wezwał wykonawcę do ustosunkowania się do zaobserwowanych przez niego uchybień tj. do zastosowania impregnacji podwaliny przeterminowanego od stycznia 2014 r. impregnatu A. oraz do odstępstw od przestrzegania instrukcji zastosowania papy termozgrzewalnej poprzez ułożenie jej pod podwalinę bez uprzedniego przygotowania podłoża. Dnia 19.08.2014 r. powód wystosował kolejne pismo, w którym zwracał uwagę wykonawcy na zaobserwowane nieprawidłowości, polegające m.in. na:

- odstępstwie od usytuowania ścian i otworów okiennych od projektu budowlanego,

- niezgodności takich elementów jak poszycia ścian zewnętrznych, poszycia podłogi i izolacji przeciwwilgociowych ze standardami techniczno-montażowymi dla budownictwa szkieletowego,

- pojawienie się grzyba i pleśni w poszyciu podłogi w skutek niewykonania zabezpieczenia budowy na czas przerwy w pracach.

W związku z powyższym powód wezwał wykonawcę do natychmiastowego przystąpienia do prac poprawkowych i naprawczych.

Powód zarzucił także, że w toku realizacji umowy ujawniły się także dodatkowe przesłanki przemawiające za zasadnością złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy takie jak: wykonywanie obiektu niezgodnie projektem budowlanym, z wiedzą budowlaną , obowiązującymi normami, stosowanie materiałów budowlanych niezgodnie z wytycznymi producenta, niereagowanie na wezwania dotyczące stwierdzonych pisemnie wad i uchybień w realizacji umowy.

Pozwany, jak twierdzi powód, mimo zgłaszanych uwag, nie usunął wad konstrukcyjnych wpływających na sztywność i wytrzymałość konstrukcji, co doprowadziło do ponadnormatywnego odkształcenia się elementów konstrukcji. Wobec tych nieprawidłowości powód pismem z 4 września 2014 r. pisemnie wezwał powoda do przerwania nieprawidłowo prowadzonych prac oraz opracowania programu naprawczego i usunięcia wad. Po otrzymaniu w/w pisma pozwany zszedł z budowy Jak dalej podniósł powód, brak oczekiwanej reakcji pozwanego na wezwanie do należytego wykonania umowy oraz faktyczne przerwanie przez niego prac budowlanych i w ostateczności opuszczenie budowy spowodowały, że pismem z dnia 9 września 2014 r. na podstawie par. 8 ust. 2 lit. b umowy z dnia 10.06.2014 r. na wykonanie domu jednorodzinnego powód odstąpił od tej umowy z winy wykonawcy. Zgodnie z par. 7 ust. 2 lit. b tiret 3 umowy z dnia 10 czerwca 2014 r. za odstąpienie od umowy z przyczyn leżących po stronie wykonawcy, inwestorowi należy się kara umowna w wysokości 20% całości wynagrodzenia umownego. Wynagrodzenie umowne wykonawcy według par. 4 ust.1 tej umowy wynosi 155.500 zł. W związku z powyższym żądanie przez powoda zapłaty kwoty 31.100 zł jest w pełni uzasadnione. Pozwany został wezwany do zapłaty tej kwoty pismem z dnia 29.10.2014 r. i do dnia wniesienia pozwu nie wywiązał się ze zobowiązania, w piśmie z dnia 13.11.2014 r. wskazując że przedmiotowe wezwanie do zapłaty uznaje za bezzasadne, niesłuszne i niezgodne z oczywistym stanem faktycznym i prawnym. Postanowieniem z dnia 8.04.2015 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu V Wydział Gospodarczy stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę jako właściwemu Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia – Śródmieścia, Wydziałowi Cywilnemu. W piśmie z dnia 19.10.2015 r. stanowiącym odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu zaprzeczył wszelkim zarzutom i twierdzeniom powoda, których wprost nie przyznaje. W ocenie pozwanego, powództwo nie powinno zasługiwać na uwzględnienie. Pozwany przyznał, że zawarł z powodem umowę z 10.06.2014 r., wskazał, że terminowo przystąpił do realizacji przedmiotu umowy, jednakże spotkał się z nieuzasadnioną krytyką ze strony powoda, co znacznie utrudniało i spowalniało prace. Według pozwanego, był on nieustannie nękany wezwaniami do napraw rzekomych uchybień i przez to wstrzymywany nie mógł terminowo realizować przedmiotu umowy. Pozwany podkreślił, że powód błędnie interpretuje pismo z dnia 19.08.2014 r. jako odstąpienie od umowy z winy pozwanego albowiem nie ma w niej elementów świadczących chociażby w najmniejszym stopniu o tym, że powód odstępuje od umowy z winy pozwanego. Jednocześnie pozwany przyznał, że opuścił terem budowy, jednak według jego oceny, został do tego zmuszony przez powoda, który nie dostarczył na czas materiałów budowlanych potrzebnych do ukończenia dachu i wstawienia okien. Nadto powód zażądał opuszczenia terenu budowy twierdząc, że cała budowa jest wadliwa i uniemożliwiał do niej dostęp. Pismem z dnia 18.11.2015 r. powód w ramach repliki na odpowiedź na pozew w całości potrzymał dotychczas zgłoszone żądania i wnioski. W uzasadnieniu pisma powód zauważył, że pozwany dopuścił się szeregu uchybień, czego dowodem jest treść ekspertyzy techniczno - ekonomicznej z dnia 21.03.2015 r. sporządzonej przez mgr inż. W. J.. W przedmiotowej opinii rzeczoznawca stwierdził występowanie zmian i rozbieżności w odniesieniu do rozwiązań projektowych, które dotyczą głównie posadowienia budynku, do czego uwagi pojawiły się w zasadzie od samego początku realizacji prac. W opinii wskazano także na niewykonanie żadnego zabezpieczenia przeciwwilgociowego, co według projektu miało nastąpić poprzez podwójne pomalowanie dysperbitem. Podkreślono błędy projektowe i występujące wady konstrukcji stropu. Powód zaprzeczył ponadto, jakoby kiedykolwiek doszło po jego stronie do odmowy współdziałania przy realizacji umowy, choć to wyłącznie po stronie pozwanego leżały obowiązki związane z bieżącą realizacją prac budowalnych. Na marginesie powód zauważył, że pozwany w istocie nie kwestionuje samego faktu i daty odstąpienia od umowy, odmiennie interpretując stojące za tą czynnością prawną przesłanki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10.06.2014 r. pomiędzy Ł. K., jako inwestorem, a P. O. jako wykonawcą zwarta została umowa wykonania domu jednorodzinnego.

Dowód: - umowa z dnia 10.06.2014 r. (k. 7 – 9)

Zgodnie z par.1 p. 1 i 3 umowy przedmiotem umowy było wykonanie przez pozwanego budowy domu mieszkalnego jednorodzinnego w J. (...) na działce nr (...), według posiadanego i zatwierdzonego projektu budowalnego oraz ustaleń indywidualnych z powodem. Powód zobowiązany był wykonać budowę zgodnie z obowiązującymi przepisami i standardami techniczno-montażowymi stawianymi technologii budowania szkieletowego.

Zgodnie z par. 2 p.1 umowy przekazanie placu budowy miało nastąpić w dniu 12.06.2014 r., natomiast całość robót miała zostać zakończona do dnia 15.08.2014 r., z możliwością wcześniejszej realizacji umowy.

Zgodnie par. 4 umowy wynagrodzenie pozwanego ustalono ryczałtowo w wysokości 155.500 zł, które miało być płatne w 4 ratach wg załącznika nr 2 do umowy. Rozliczenie końcowe miało nastąpić w terminie 3 dni od dnia zakończenia końcowego odbioru robót i podpisania końcowego protokołu odbioru bezusterkowego prac.

Przedmiotowa umowa przewidywała w par. 6 p.1, że do obowiązków wykonawcy będzie należało wykonanie przedmiotu umowy, określonego w par. 1 zgodnie z projektem technicznym, stanowiącym załącznik do umowy, zgodnie z obowiązującymi normami, zasadami wiedzy i sztuki budowalnej.

W par. 7 strony umowy postanowiły, że obowiązującą formą odszkodowania będą kary umowne. Pozwany (wykonawca) był zobowiązany do zapłacenia powodowi kary umownej w wysokości 0,5% wynagrodzenia za każdy dzień zwłoki w przypadku opóźnienia w wykonaniu określonych w umowie i załącznikach przedmiotów odbioru. Za opóźnienie w usunięciu wad stwierdzonych przy odbiorze lub w okresie rękojmi – w wysokości 0,2% wynagrodzenia umownego za wykonany przedmiot odbioru za każdy dzień zwłoki liczonej od dnia wyznaczonego na usunięcie wady. Za odstąpienie od umowy z przyczyn leżących po stronie pozwanego w wysokości 20% całości wynagrodzenia umownego.

Strony w par. 8 p.2 lit. b umowy ustaliły, że w powód (inwestor) miał prawo odstąpienia od umowy, gdy pozwany (wykonawca) przerwał realizację robót i przerwa ta (nie wynikająca z przyczyn technologicznych) trwała dłużej niż 14 dni.

Dowód: - umowa z dnia 10.06.2014 r. (k. 7 – 9)

Zgodnie z załącznikiem nr 2 do umowy z dnia 10.06.2014 r. płatności miałby być realizowane w formie rat/zaliczek za poszczególne etapy robót. Za I etap w kwocie 31.100 zł tj. 20% kwoty umownej. Za drugi etap w kwocie 62.200 zł tj. 40% kwoty umownej. Za III etap 46.650 zł tj. 30% kwoty umownej. Za IV etap 15.550 zł tj. 10%. Rozliczenie końcowe miało nastąpić po odbiorze końcowym i usunięciu ewentualnych wad, usterek lub niedoróbek w terminie 3 dni.

Dowód: - Załącznik nr 2 do umowy z dnia 10.06.2014 r (k.10)

Aneksem nr (...) z dnia 26.06.2014 r. strony zmniejszyły zakres oraz wartość robót stanu „0” do kwoty 11.500,00 zł., w związku z zakupem materiałów budowlanych i pokrycia kosztów koparko-ładowarki przez powoda (inwestora).

Dowód: - Aneks nr (...) do umowy z dnia 10.06.2016 r.

Aneksem nr (...) z dnia 30.06.2016 r. strony zmieniły część umowy z dnia 10.06.2014 r. dotyczącą pokrycia dachu. Materiał do pokrycia dachu zgodnie z tym aneksem miał być dostarczony przez powoda (inwestora).

Dowód: - Aneks nr (...) do umowy z dnia 10.06.2016 r.

Autorem projektu budowalnego domu mieszkalnego według konstrukcji szkieletowej, który miał zostać wybudowany w J. (...) na działce nr (...) był pozwany P. O..

Dowód: - przesłuchanie P. O. na rozprawie w dniu 24.02.2016 r.

Pismem z dnia 11.07.2014 r. powód zwrócił się do pozwanego o przekazanie obliczeń statyczno – wytrzymałościowych dla konstrukcji budynku oraz wezwał projektanta – P. O. do ustosunkowania się do zastosowania do impregnacji podwaliny przeterminowanego impregnatu A., którego termin przydatności upłynął w styczniu 2014 r. oraz do odstępstw od instrukcji stosowania papy termozgrzewalnej.

Dowód: - pismo z dnia 11.07.2014 r (k. 13)

Pismem z dnia 19.08.2014 r. powód wezwał pozwanego (wykonawcę) do natychmiastowego przystąpienia do prac poprawkowych i naprawczych wskazując m.in. na:

- odstępstwa od usytuowania ścian i otworów okiennych od projektu budowlanego,

- niezgodności takich elementów jak poszycia ścian zewnętrznych, poszycia podłogi i izolacji przeciwwilgociowych ze standardami techniczno-montażowymi dla budownictwa szkieletowego,

- wbudowanie zastosowanych materiałów niezgodnie z wydanymi przez producentów instrukcjami,

- poszycie podłogi zostało wykonane z płyt (...) 22 mm pomimo ustnych ustaleń, że wykonane będzie z płyt (...) 25 mm

- pojawienie się grzyba i pleśni w poszyciu podłogi w skutek niewykonania zabezpieczenia budowy na czas przerwy w pracach.

Dodatkowo powód ponownie zwrócił się o przekazanie obliczeń statyczno – wytrzymałościowych.

Dowód: - pismo z dnia 19.08.2014 r (k. 14)

W piśmie z dnia 09.09.2014 r. powód oświadczył, że odstępuje od umowy z winy pozwanego (wykonawcy) w związku z niedotrzymaniem zapisów umowy.

Dowód: - pismo z dnia 19.09.2014 r. (k.15)

Pismem z dnia 29.10.2014 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 236.635,77 zł w terminie 7 dni od otrzymania tego pisma.

Dowód: - pismo z dnia 29.10.2014 r. (k.16 – 17)

Pismem z dnia 13.11.2014 r. pozwany wskazał, iż w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty z dnia 29.10.2014 r. uznaje przedmiotowe wezwanie za bezzasadne, niesłuszne i niezgodne z oczywistym stanem faktycznym i prawnym.

Dowód: - pismo z dnia 13.11.2014 r . (k.18)

Pozwany odstąpił od ukończenia robót i opuścił teren budowy.

Dowód: - przesłuchanie P. O. na rozprawie w dniu 24.02.2016 r.

Prace wykonane przy budowie domu jednorodzinnego wolnostojącego w J. (...) dz. (...) wykonane zostały z niewielkimi odstępstwami od dokumentacji projektowej, dokumentacja projektowa zawierała jednak liczne błędy oraz elementy w części niezgodne ze sztuką budowlaną, a w szczególności niezgodne z Warunkami Wykonania i odbioru (...) przy Drewnianym (...). Dokumentacja przedmiotowego domu jest niepełna, z licznymi błędami projektowymi dotyczącymi płatwi więźby dachowej, drewnianego podciągu stropu nad parterem oraz drewnianych belek stropowych. Ponadto przekrój podciągu stropu oraz płatwi więźby dachowej zaprojektowano nieprawidłowo.

Nieprawidłowości w zakresie wykonawstwa polegają na:

- przesunięciu okna w ścianie szczytowej na poddaszu w prawo o około 30 cm.

- niezaizolowaniu zgodnie z dokumentacją projektową podwaliny, na której montuje się ściany zewnętrzne, gdyż zastosowano izolację przeciwwilgociową z papy zgrzewalnej wierzchniego krycia,

- powstaniu odchylenia ścinki kolankowej od pionu o 13 mm, co spowodowane jest błędem projektowym lub brakiem usztywnienia poprzecznego ścianki.

Nieprawidłowości w dokumentacji projektowej polegają m.in. na: braku oznaczenia zbrojenia podłużnego oraz strzemion, braku oznaczenia średnicy prętów i strzemion, oraz wielkości rozstawu, braku oznaczenia elementów belek stropowych i podciągu, niewykonaniu przewiązek stężających przy stropie, którego rozpiętość wynosi 3,56 m. braku oznaczenia klasy drewna, przekrojów kleszczy. W projekcie brak jest rysunków konstrukcyjnych ścian szkieletowych, występują rozbieżności w opisie technicznym pkt 2.3.3.a rysunkiem A.06ami

Dowód: - opinia z dnia 11.04.2017 (data wpływu) (k.130 – 169)

Sąd zważył, co następuje:

Żądanie powoda zasługuje na uwzględnienie w całości.

Bezspornym w sprawie był fakt zawarcia między stronami umowy z dnia 10 czerwca 2014 r. na mocy której powód zlecił pozwanemu budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego w J. (...). Strony ustaliły termin rozpoczęcia robót na 12.06.2014 r., zaś termin zakończenia na 15.08.2014 r. Poza sporem jest również okoliczność, iż roboty nie zostały zakończone do dnia 15.08.2014 r. Bezsporną była również okoliczność, iż powód pismem z dnia 09.09.2014 r. odstąpił od zawartej umowy.

Spór pomiędzy stronami koncentrował się na przyczynach zejścia pozwanego (wykonawcy) z placu budowy przed upływem zakończenia robót oraz przyczynach odstąpienia przez powoda od umowy, a zwłaszcza na tym czy powód odstąpił od umowy z przyczyn leżących po stronie wykonawcy, co wynika z twierdzeń pozwu, czy też z przyczyn od niego niezależnych. Pozwany bowiem kwestionował aby do odstąpienia powoda od umowy doszło z przyczyn leżących po stronie wykonawcy. Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia była zatem okoliczność która ze stron postępowania ponosi winę za nienależyte wykonanie wiążącej strony umowy, a w konsekwencji czy odstąpienie powoda od umowy spowodowane było okolicznościami za które odpowiedzialność ponosi pozwany. Powyższa kwestia miała kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia o zasadności dochodzenia od pozwanego kary umownej.

W § 2 ust. 2 b umowy z 10.06.2014 r. strony postanowiły, że pozwany będzie zobowiązany do zapłacenia powodowi kary umownej w wysokości 20% całości wynagrodzenia umownego za odstąpienie od umowy z przyczyn leżących po stronie pozwanego. Jednocześnie § 8 ust. 2b umowy przewidywał dla powoda prawo odstąpienia od umowy, gdy pozwany (wykonawca) przerwał realizację robót i przerwa ta (nie wynikająca z przyczyn technologicznych) trwała dłużej niż 14 dni.

Odnosząc się do żądania zapłaty kwoty 31100 zł tytułem kary umownej wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 471 k.c. dłużnik jest obowiązany do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jednocześnie stosownie do treści art. 472 k.c. jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności.

Zgodnie z treścią art. 483 § 1 k.c. w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody. Wierzyciel może domagać się zapłaty kary umownej bez względu na powstanie szkody po jego stronie, wystarczy że wykaże sam fakt zastrzeżenia kary umownej oraz fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. W przypadku wystąpienia powyższych przesłanek obowiązkiem dłużnika jest zapłata kary umownej bez względu na to czy szkoda w ogóle powstała i jaki jest jej rozmiar.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego i w piśmiennictwie wskazuje się na dopuszczalność zastrzeżenia przez strony kary umownej na wypadek odstąpienia przez jedną ze stron umowy z przyczyn zawinionych przez kontrahenta, ze względu na to, że wskutek odstąpienia od umowy powstaje stan niewykonania zobowiązania (vide następujące orzeczenia SN: z dnia 23.03.2017 r. w sprawie V CSK 393/16, z dnia 13.06.2008 r., w sprawie I CSK 13/08, z dnia 07.02.2017 r., w sprawie III CSK 288/16).

Podkreślić należy, iż zgodnie z ogólnymi regułami odpowiedzialności kontaktowej na powodzie, jako poszkodowanym ciąży obowiązek wykazania ważnego zobowiązania, jego niewykonania lub nienależytego wykonania przez pozwanego oraz istnienie ważnego zastrzeżenia kary umownej. Nie musi natomiast wykazywać winy dłużnika, ponieważ w tym zakresie poszkodowany jako wierzyciel korzysta z domniemania, wynikającego z art. 471 k.c. iż niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania nastąpiło z powodu okoliczności za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. Podporządkowanie kary umownej podstawom odpowiedzialności kontraktowej sprawia, że zobowiązany do zapłaty tej kary może bronić się zarzutem podobnie, jak każdy dłużnik zobowiązany do naprawienia szkody stosowanie do art. 471 k.c. – że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności za które nie ponosi on odpowiedzialności. Na dłużniku zatem spoczywa ciężar przeprowadzenia przeciwdowodu, co do okoliczności, iż niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania umocnionego karą umowną wynika z okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności.

Poszkodowany nie musi także wykazywać rozmiaru poniesionej szkody (uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie III CZP 61/03, OSNC 2004, nr 5, poz. 69).

W ocenie Sądu, powód wykazał wszystkie okoliczności w zakresie których to jego obciążał ciężar dowodu. W szczególności w sprawie wykazano istnienie i treść zobowiązania łączącego powoda z pozwanym, a także fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, zwłaszcza w postaci opinii sądowej sporządzonej przez biegłego sądowego z zakresu budownictwa mgr inż. W. C. świadczy iż pozwany nienależycie wykonywał umowę o wykonanie domu jednorodzinnego, co czyni uzasadnionym oświadczenie powoda o odstąpieniu od umowy i żądanie zapłaty kary umownej. Z przeprowadzonego w sprawie dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa ponad wszelką wątpliwość wynika fakt nienależytego wykonania umowy o roboty budowlane chociażby poprzez samowolne przesunięcie przez wykonawcę otworu okiennego w prawo o 30 cm, czy też zastosowania niegodnej z projektem izolacji przeciwwilgociowej pod podwalinę, na której montuje się ściany zewnętrzne. W swojej opinii biegły wskazał nie tylko na niezgodności wykonania robót budowlanych z projektem, oraz budowę w części niezgodnie ze sztuką budowlaną, ale przede wszystkim zwrócił uwagę na błędy w projekcie budowlanym, którego autorem był pozwany. Popełnione na etapie projektowania błędy, powielone następnie na etapie wykonawstwa spowodowały odchylenie się ściany kolankowej od pionu o 13 mm. Mając więc na uwadze wnioski płynące ze znajdującej się w aktach opinii sądowej, nalży uznać, że powód sprostał obowiązkowi udowodnienia nienależytego wykonania umowy. Tym samym powód uprawniony był wezwać pozwanego do przystąpienia do prac poprawkowych i naprawczych (art. 636 k.c.), które to uwagi pozwany, w przekonaniu Sądu, niesłusznie poczytywał jako nieuzasadnioną krytykę, czy nawet nękanie. Okoliczność, iż pozwany zszedł z placu budowy i zaprzestał kontynuowania realizacji umowy przez okres przekraczający 14 dni uprawniała powoda do odstąpienia od umowy zgodnie z postanowieniem umowy zawartym w § 8 ust. 2b umowy łączącej strony postępowania. Co więcej, samodzielną przesłanką odstąpienia od umowy mógł stanowić także przepis art. 635 k.c., tym bardziej, iż powód składając oświadczenie w przedmiocie odstąpienia od umowy powołał się nie tylko na przepisy umowy ale także na przepisy kodeksu cywilnego. Pozwany niewątpliwie opóźniał się z wykonaniem przedmiotu umowy. Termin zakończenia robót oznaczono na 15.08 2014 r., zaś do tej daty z całą pewnością robót nie ukończono.

Odnosząc się do stanowiska pozwanego należy stwierdzić, że wprawdzie pozwany zarzucał, iż nienależyte wykonanie zobowiązania wynikało z okoliczności za które nie ponosi odpowiedzialności, podnosił bowiem, iż przyczyną niewykonania umowy była nieuzasadniona krytyka ze strony powoda, która spowalniała i utrudniała wykonywanie umowy, sam zaś pozwany został zmuszony do zejścia z placu budowy gdyż powód nie dostarczył mu potrzebnych materiałów budowlanych, jednakże, w ocenie Sądu, pozwany nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Stwierdzić zatem należy, iż pozwany nie obalił domniemania, wynikającego z art. 471 k.c., iż nienależyte wykonanie zobowiązania nastąpiło z powodu okoliczności za które dłużnik (pozwany) ponosi odpowiedzialność.

Należy także mieć na względzie, iż sporządzona przez biegłego W. C. została doręczona pozwanemu w dniu 8 maja 2017 r. wraz ze zobowiązaniem do ustosunkowania się do jej treści i zgłoszenia ewentualnych zarzutów w terminie 14 dni pod rygorem utraty prawa ich powoływania w toku dalszego postępowania. W zakreślonym terminie - pismem z 15 maja 2017 r., pozwany reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego złożył jedynie skargę na orzeczenie referendarza sądowego w postaci postanowienia w przedmiocie przyznania biegłemu wynagrodzenia, nie zostało przy tym złożone jakiekolwiek pismo zawierające ustosunkowanie się do opinii biegłego sądowego.

Mając to na względzie, na podstawie art. 207 § 6 k.p.c. Sąd pominął zarzuty do opinii biegłego zawarte w piśmie procesowym pozwanego z dnia 03.07.2017 r. jak również zawarty tam wniosek o przeprowadzenie ustnego wyjaśnienia opinii przez biegłego W. C. oraz przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego. Jak stanowi art. 207 § 6 k.p.c. sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba, że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub w dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo, że występują inne wyjątkowe okoliczności. Treść przytoczonego przepisu prowadzi do wniosku, że obowiązek rozpoznania spóźnionego materiału dowodowego uzależniony został od trzech przesłanek, których wystąpienie winna uprawdopodobnić strona zgłaszająca spóźnione twierdzenie lub dowód. W piśmie z 3 lipca 2017 r. stanowiącym w istocie spóźnione zarzuty do opinii biegłego jak również spóźnione wnioski dowodowe, pozwany nie uprawdopodobnił braku swojej winy, ani też wystąpienia innych wyjątkowych okoliczności. Jednocześnie, zdaniem Sądu, uwzględnienie zgłoszonych wniosków niewątpliwie spowodowałoby zwłokę w rozpoznaniu sprawy, gdyż uwzględnienie wniosku spowodowałoby konieczność wyznaczenia kolejnego terminu rozprawy celem wezwania biegłego W. C.. Należy wskazać, że pismo z 3 lipca 2017 r. zostało wniesione przez pozwanego już po wyznaczeniu terminu rozprawy, na którym Sąd z uwagi na brak takiego wniosku nie planował przeprowadzenia ustnego wyjaśnienia opinii. Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd pominął zgłoszone przez pełnomocnika pozwanego wnioski uznając, że zarówno wniosek o ustne wyjaśnienie opinii jak i przeprowadzenie dowodu z innego biegłego były spóźnione, zaś ich przeprowadzenie niewątpliwie spowodowałoby zwłokę w rozpoznaniu sprawy.

Jednocześnie w ocenie Sądu nie zaszły żadne okoliczności, które wymagałyby z urzędu wyjaśnienia opinii na rozprawie.

Podsumowując, w ocenie Sądu, roszczenie powoda, oparte na treści § 7ust. 2b umowy z 10.06.2014 r. jest uzasadnione. Powodowi przysługuje prawo dochodzenia kary umownej, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, iż powód odstąpił od umowy z przyczyn leżących po stronie pozwanego. Sąd uznał, iż należna powodowi kara umowna wynosi 31100zł. Obliczając wysokość kary umownej Sąd wziął pod uwagę umowne wynagrodzenie pozwanego wskazane w umowie ustalone na kwotę 155,500 zł (§ 4 umowy), która to kwota nie była przez żadną ze stron kwestionowana.

Żądanie w zakresie odsetek znajduje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 k.c. Powód w piśmie z dnia 29.10.2014 r. skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania. Pismo to zostało doręczone pozwanemu nie później niż w dniu 13.11.2014 r. z tej bowiem daty pochodzi odpowiedź na wezwanie do zapłaty, zatem Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z żądaniem pozwu, tj. od dnia 21.11.2014 r.,

Biorąc powyższe pod rozwagę, na mocy powołanych wcześniej przepisów prawa Sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o dyspozycję art. 98 § 1 i 3 k.p.c., stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwany przegrał spór w całości, w konsekwencji to na nim ciąży obowiązek zwrotu powodowi poniesionych przez niego kosztów procesu w wysokości 6672 zł, na które to koszty składały się opłata sądowa od pozwu w wysokości 1555 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3600,00 zł oraz opłata skarbowa z tytułu udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz zaliczka na wynagrodzenie biegłego w wysokości 1500 zł.

Na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pozwanemu , jako przegrywającemu proces, uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu kwotę 3446,68 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa. Zważywszy na fakt, iż wniesiona przez powoda zaliczka w kwocie 1500 zł nie wystarczyła na pokrycie w całości wynagrodzenia biegłego, w zakresie ją przewyższającej, koszty te zostały poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa. Dlatego też w pkt III wyroku orzeczono o konieczności jej zwrotu przez pozwanego na rzecz Skarbu Państwa.