Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 listopada 2017r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Stachurska

Protokolant: Małgorzata Nakielska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2017r. w Warszawie

sprawy M. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z udziałem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w o wysokość kapitału początkowego i wysokość emerytury
na skutek odwołania M. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 30 marca 2016 roku, znak:(...),

z dnia 1 kwietnia 2016 roku, znak: (...) oraz

z dnia 3 października 2016r.

1.  odrzuca odwołanie od decyzji z dnia 3 października 2016r.;

2.  umarza postępowanie w części, w jakiej zaskarżona decyzja z dnia 30 marca 2016 roku, znak: (...), została zmieniona przez decyzję z dnia 30 września 2016r., znak: (...);

3.  umarza postępowanie w części, w jakiej zaskarżona decyzja z dnia 1 kwietnia 2016 roku, znak: (...), została zmieniona przez decyzję z dnia 3 października 2016r., znak: (...);

4.  oddala odwołania w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

M. Z. w dniu 4 maja 2017r. złożyła, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., odwołanie od dwóch decyzji: z dnia 30 marca 2016r., znak: (...), ustalającej wysokość kapitału początkowego oraz z dnia 1 kwietnia 2016r., znak: (...), o przyznaniu emerytury i wniosła o ich zmianę poprzez podwyższenie wysokości przyznanego świadczenia emerytalnego oraz poprzez uwzględnienie wszystkich pominiętych okresów składkowych i nieskładkowych i podwyższenie wysokości kapitału początkowego.

Ubezpieczona zaskarżonym decyzjom zarzuciła błędne ustalenie wysokości kapitału początkowego i wysokości emerytury na zaniżonym poziomie przy nieuwzględnieniu wszystkich okresów składkowych i nieskładkowych, których prawidłowe uwzględnienie winno prowadzić do znaczącego podwyższenia emerytury. Wniosła przy tym o zobowiązanie organu rentowego do wskazania, jakie okresy zostały uwzględnione jako składkowe bądź nieskładkowe oraz jakich ZUS nie uwzględnił (odwołania z dnia 25 kwietnia 2016r., k. 2 - 3 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie obu odwołań, a uzasadniając swe stanowisko wskazał, że w dniu 31 grudnia 2015r. M. Z. złożyła wniosek o emeryturę. Zaskarżoną decyzją z dnia 30 marca 2016r. organ rentowy ustalił kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. w kwocie 92.793,91 zł. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynoszący 144,84% obliczono z 10 lat kalendarzowych, tj. z lat 1989 – 1998. Do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjęto 11 lat, 6 miesięcy i 21 dni okresów składkowych, tj. 138 miesięcy oraz 1 miesiąc i 21 okresów nieskładkowych, tj. 1 miesiąc. Decyzją z dnia 1 kwietnia 2016r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej emeryturę od dnia 1 kwietnia 2016r., tj. od miesiąca, w którym został zgłoszony wniosek. Emerytura została obliczona na podstawie art. 25 i art. 26 ustawy emerytalnej. Poza tym ubezpieczona ma również ustaloną okresową emeryturę kapitałową na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008r. o emeryturach kapitałowych. Łączna wartość obu świadczeń wynosi 1.668,53 zł.

Odnosząc się do odwołań ubezpieczonej i jej wniosku o ponowne przeliczenie emerytury, organ rentowy wskazał, że M. Z. złożyła dyplom ukończenia studiów i dokument wystawiony przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego potwierdzające tok studiów. Organ rentowy w odpowiedzi poinformował, że w celu uwzględnienia do kapitału początkowego okresu studiów należy wraz z dyplomem ich ukończenia przedłożyć zaświadczenie potwierdzające równorzędność dyplomu z dyplomem ukończenia studiów wyższych uzyskanych w kraju (odpowiedź na odwołanie z dnia 20 maja 2016r., k. 5 a.s.).

W toku postępowania, w piśmie z dnia 10 listopada 2016r. pełnomocnik ubezpieczonej wskazał, że choć strona nie otrzymała decyzji o ponownym ustaleniu wysokości kapitału początkowego z dnia 3 października 2016r., to składa od niej odwołanie z ostrożności procesowej (pismo z dnia 10 listopada 2016r., k. 74 – 76 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. Z. w latach 1973 – 1979 odbyła studia wyższe w (...) (Kuba). Programowy okres studiów zakończony uzyskaniem w 1979r. dyplomu doktora medycyny wynosił 6 lat (kopia dyplomu wraz z tłumaczeniem, k. 15 – 17 a.s. oraz k. 81 akt emerytalnych tom I, kopia pisma Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 29 marca 2016r., k. 18 a.s.).

Ubezpieczona była zatrudniona:

- w Zespole (...) w P. w pełnym wymiarze czasu pracy w okresach: od 15 listopada 1979r. do 14 listopada 1980r. jako lekarz stażysta oraz od 15 listopada 1980r. do 30 listopada 1980r. jako młodszy asystent (świadectwo pracy z dnia 14 listopada 1980r., k. 19 akt emerytalnych tom I, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 14 lipca 2003r., k. 21 akt emerytalnych tom I);

- w (...) w P. jako lekarz wyjazdowy w okresie od 1 lutego 1981r. do 31 sierpnia 1982r. (świadectwo pracy z dnia 10 lipca 2003r., k. 17 a.s., zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 14 lipca 2003r., k. 27 akt emerytalnych tom I);

- w Zespole (...) jako lekarz stypendysta w okresie od 1 grudnia 1980r. do 30 listopada 1982r. (świadectwo pracy z dnia 22 października 1984r., k. 23 akt emerytalnych tom I, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 16 listopada 2015r., k. 25 akt emerytalnych tom I);

- w (...) Stacji Pogotowia Ratunkowego (...) w W. jako lekarz asystent od 12 maja 1990r. do 7 maja 1996r. i przebywała wówczas na zwolnieniach lekarskich: od dnia 1 kwietnia 1992r. do 7 kwietnia 1992r., od 28 grudnia 1993r. do 31 grudnia 1993r., od 24 maja 1994r. do 25 maja 1994r., od 5 września 1994r. do 9 września 1994r., od 11 stycznia 1995r. do 13 stycznia 1995r., od 8 marca 1995r. do 10 marca 1995r. oraz od 5 grudnia 1995r. do 20 grudnia 1995r. oraz od 13 lipca 1996r. do 23 lipca 1996r. (świadectwo pracy z dnia 28 stycznia 1997r., k. 29 a.s., zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 24 lipca 2003r., k. 31 akt emerytalnych tom I, pismo z dnia 29 lutego 2016r., k. 67 akt emerytalnych tom I, pismo z dnia 17 marca 2016r., k. 71 akt emerytalnych tom I);

- w (...) Stacji Pogotowia Ratunkowego (...) w W. jako lekarz w wymiarze ½ etatu w okresie od 8 maja 1996r. do 31 grudnia 1996r. (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 24 lipca 2003r., k. 37 akt emerytalnych tom I).

W okresie od 25 lipca 1996r. M. Z. podlega ubezpieczeniom społecznym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą (decyzja ZUS (...) Oddział w W. z dnia 14 sierpnia 1996r., k. 39 akt emerytalnych tom I, potwierdzenie ubezpieczenia z dnia 14 stycznia 2016r., k. 47 – 49 akt emerytalnych tom I, zeznania ubezpieczonej, nagranie rozprawy z dnia 30 sierpnia 2016r., płyta CD – k. 35 a.s.).

W związku z zatrudnieniem w Pogotowiu Ratunkowym (...) W. w okresach: od 1 lipca 1991r. do 31 grudnia 1991r. w wymiarze 1.799 etatu oraz od 1 stycznia 1992r. do 30 czerwca 1992r. w wymiarze 1.567 etatu, ubezpieczona została umieszczona w spisie uprawnionych do nieodpłatnego nabycia 2.871 świadectw rekompensacyjnych z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższenia płac w sferze budżetowej (zaświadczenie z 15 lipca 1997r., k. 33 – 35 akt emerytalnych tom I).

W dniu 31 grudnia 2015r. M. Z. złożyła wniosek o emeryturę wraz z informacją dotyczącą okresów składkowych i nieskładkowych oraz dokumentami potwierdzającymi okresy zatrudnienia i osiągane zarobki (wniosek o emeryturę z załącznikami, k. 1 – 39 akt emerytalnych tom I).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. decyzją z dnia 16 lutego 2016r. ustalił wartość kapitału początkowego ubezpieczonej, która wyniosła 75.940,15 zł (decyzja z dnia 16 lutego 2016r., k. 9 akt kapitałowych tom II). Natomiast w dniu 19 lutego 2016r. zostały wydane dwie decyzje: znak: (...), o ustaleniu okresowej emerytury kapitałowej oraz znak: (...), o przyznaniu emerytury w kwocie zaliczkowej (decyzje ZUS z dnia 19 lutego 2016r., k. 57 – 63 akt emerytalnych tom I).

Kolejną decyzją z dnia 30 marca 2016r., znak: (...), organ rentowy dokonał ponownego wyliczenia kapitału początkowego dla ubezpieczonej. Wartość kapitału początkowego wyniosła 92.793,91 zł (decyzja z dnia 30 marca 2016r., k. 17 – 21 akt kapitałowych tom II). Jednocześnie decyzją z dnia 1 kwietnia 2016r. została przyznana emerytura wyliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Do jej wyliczenia przyjęto:

- kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynoszącą 66.568,73 zł;

- kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego wynoszącą 304.015,23 zł;

- średnie dalsze trwanie życia – 203,90 m-cy (decyzja ZUS z dnia 1 kwietnia 2016r., k. 75 – 77 akt emerytalnych tom I).

W dniu 4 maja 2016r. M. Z. złożyła pismo z dnia 25 kwietni 2016r. o ponowne przeliczenie wartości emerytury w związku z dołączeniem dyplomu ukończenia studiów i dokumentu wystawionego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego potwierdzające tok studiów (pismo z dnia 25 kwietnia 2016r. z załącznikami, k. 79 – 83 akt emerytalnych tom I). W odpowiedzi organ rentowy poinformował ubezpieczoną pismem z dnia 12 maja 2016r., że w celu uwzględnienia do kapitału początkowego okresu studiów należy przedłożyć wraz z dyplomem zaświadczenie potwierdzające równorzędność tego dyplomu z dyplomem ukończenia studiów wyższych uzyskanych w kraju (pismo ZUS z dnia 12 maja 2016r., k. 87 akt emerytalnych tom I).

M. Z. w dniu 4 maja 2016r. złożyła odwołania od decyzji ZUS z dnia 30 marca 2016r. oraz z dnia 1 kwietnia 2016r. (odwołania z dnia 25 kwietnia 2016r., k. 2 – 3 a.s.).

W toku postępowania zainicjowanego odwołaniami organ rentowy wydał dwie decyzje: z dnia 30 września 2016r., znak: (...), o ustaleniu kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999r. na kwotę 92.965,29 zł oraz z dnia 3 października 2016r., znak: (...), o przeliczeniu emerytury (decyzja ZUS z dnia 30 września 2016r., k. 22 akt kapitałowych tom II, decyzja ZUS z dnia 3 października 2016r., k. 89 – 90 akt emerytalnych tom I). W pierwszej ze wskazanych decyzji organ rentowy do obliczenia wartości kapitału początkowego przyjął 11 lat, 6 miesięcy i 21 dni okresów składkowych, tj. 138 miesięcy oraz 1 miesiąc i 21 dni okresów nieskładkowych, tj. 1 miesiąc. Z kolei do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto zarobki – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z lat 1990 – 1998 i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynoszący 145,29%.

Powołany stan faktyczny, który nie był sporny między stronami, Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, których strony nie kwestionowały oraz w oparciu o zeznania ubezpieczonej, które z uwagi na ich zgodność z dokumentami, zostały także ocenione jako wiarygodne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania ubezpieczonej od decyzji z dnia 30 marca 2016r. oraz od decyzji z dnia 1 kwietnia 2016r. podlegały oddaleniu jako bezzasadne za wyjątkiem tej części, w której Sąd umorzył postępowanie na podstawie art. 477 ¹³ k.p.c. Wskazany przepis stanowi w § 1, że zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji lub orzeczenia nie ma wpływu na bieg sprawy.

W rozpatrywanej sprawie w toku postępowania, w dniach 30 września 2016r. oraz 3 października 2016r. organ rentowy wydał nowe decyzje – o ponownym ustaleniu wysokości kapitału początkowego oraz o przeliczeniu emerytury. W wyniku wydania tych decyzji wartość kapitału początkowego oraz wysokość emerytury zostały w niewielkiej części podwyższone, co skutkowało zastosowaniem ww. przepisu.

W części, w której ZUS nie uwzględnił argumentacji ubezpieczonej i w toku postępowania konsekwentnie podtrzymywał swoje stanowisko, Sąd oddalił odwołania, nie podzielając argumentacji, jaką prezentowała M. Z.. Ubezpieczona przede wszystkim od początku postępowania negowała fakt nie uwzględniania do wyliczenia wartości kapitału początkowego okresu studiów medycznych, które odbyła na Kubie. Choć Sąd przy okazji zlecania biegłemu sądowemu wyliczenia kapitału początkowego i emerytury przy uwzględnieniu rekompensat, zlecił również przyjęcie do wyliczeń wspomnianego spornego okresu, to nie podzielił co do zasady stanowiska, by taki okres – przy uwzględnieniu dokumentacji, jaka została złożona – mógł być zaliczony. M. Z. potwierdziła fakt odbycia studiów na Kubie dyplomem, który został przetłumaczony na język polski. Dodatkowo złożyła pismo Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a w zeznaniach wskazywała na niebudzący wątpliwości fakt wykonywania w Polsce zawodu lekarza. Sąd jednak ocenił wskazane dowody jako niewystarczające w świetle obowiązujących przepisów.

Art. 7 pkt 9 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017r., poz. 1383, zwana dalej ustawą emerytalną), zawiera regulację tożsamą jak art. 4 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 października 1991r. o rewaloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1991r., Nr 104, poz. 450 ze zm.; zwana dalej ustawą rewaloryzacyjną), stanowiąc, że okresami nieskładkowymi są okresy nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów.

Na gruncie wskazanych regulacji wykształciło się jednolite orzecznictwo Sądu Najwyższego oraz sądów apelacyjnych. Zgodnie z wyrokami Sądu Najwyższego: z 24 marca 1995r. (II URN 6/95, Lex nr 12011) oraz z 19 kwietnia 1994r. (II URN 7/94, Lex nr 11805), a także z 6 stycznia 1994r. ( II UR 1/94, Lex nr 13347), przy ustalaniu prawa i wysokości świadczeń emerytalno-rentowych okres nauki w szkole wyższej za granicą uwzględnia się jako okres nieskładkowy na zasadach określonych w powołanych przepisach, jeżeli uzyskany dyplom i tytuł zawodowy zostały nostryfikowane. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 28 października 2011r. (V U 1159/11, Lex nr 1294054), do uznania okresu nauki za granicą za okres nieskładkowy wymagane jest przedstawienie dyplomu, który musi być uznany za równoważny odpowiedniemu polskiemu dyplomowi na podstawie umowy międzynarodowej określającej równoważność, a w przypadku jej braku w drodze nostryfikacji. Ponadto, również zgodnie z art. 191a ust. 7 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2016r., poz. 1842 ze zm.), dyplom ukończenia studiów wyższych lub tytuł zawodowy uzyskany za granicą może być uznany za równoważny odpowiedniemu polskiemu dyplomowi i tytułowi zawodowemu na podstawie umowy międzynarodowej określającej równoważność, a w przypadku jej braku w drodze nostryfikacji. Nostryfikacja dyplomów ukończenia studiów wyższych uzyskanych za granicą dokonywana jest w trybie określonym w rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 sierpnia 2015r. w sprawie nostryfikacji dyplomów ukończenia studiów wyższych uzyskanych za granicą oraz w sprawie potwierdzania ukończenia studiów wyższych na określonym poziomie kształcenia (Dz. U. z 2015r., poz. 1467), które wcześniej było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 24 lutego 2006r. w sprawie nostryfikacji dyplomów ukończenia studiów wyższych uzyskanych za granicą (Dz.U. z 3 marca 2006r., Nr 37, poz. 255), a potem rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 1 września 2011r. w sprawie nostryfikacji dyplomów ukończenia studiów wyższych uzyskanych za granicą (Dz.U. z 2011r., Nr 196, poz. 1168).

Dodatkowo należy zaakcentować, że przed wejściem do Unii Europejskiej Polska była związana umowami dwustronnymi i wielostronnymi o uznawalności wykształcenia (w tym tzw. Konwencją Praską), zapewniającymi automatyczne uznanie dyplomów. Po uzyskaniu członkostwa w UE Polska wypowiedziała szereg umów, w tym Konwencję Praską, traktując je jako niezgodne z acquis communautaire. Zgodnie z ogólnie przyjętą interpretacją, wciąż uznawane są dokumenty potwierdzające uzyskanie wykształcenia, stopnie i tytuły naukowe wydane w okresie obowiązywania tych umów. Jednakże, wydawanie zaświadczeń o równoważności dyplomów lekarzy, lekarzy dentystów, farmaceutów, pielęgniarek, położnych, lekarzy weterynarii i architektów z odpowiednimi polskimi dokumentami stałoby w sprzeczności z prawem wspólnotowym, które nakłada na państwa członkowskie obowiązek harmonizacji kształcenia w tych zawodach (Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych ( Dz. Urz. UE L 255 z 20.09.2005, str. 22, ze zm.). W związku z powyższym, zaświadczenia o równoważności dyplomów lekarzy, lekarzy dentystów, farmaceutów, pielęgniarek, położnych, lekarzy weterynarii oraz architektów nie są wydawane, zarówno obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, jak i obywatelom innych państw. Zgodnie z dyrektywą 2005/36/WE każde państwo członkowskie UE może zezwolić osobom posiadającym dokument potwierdzający kwalifikacje, który nie został uzyskany w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej, na wykonywanie zawodu lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, farmaceuty, lekarza weterynarii lub architekta – pod warunkiem spełnienia minimalnych wymogów w zakresie wykształcenia określonych w dyrektywie. W związku z tym, ww. dyplomy będą uznawane w drodze postępowania nostryfikacyjnego, zgodnie ze wspomnianym rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 sierpnia 2015r. w sprawie nostryfikacji dyplomów ukończenia studiów wyższych uzyskanych za granicą oraz w sprawie potwierdzania ukończenia studiów wyższych na określonym poziomie kształcenia (Dz. U. z 2015r., poz. 1467), które obecnie obowiązuje .

Jeśli chodzi o rozpatrywaną sprawę, w której ubezpieczona ukończyła szkołę wyższą na Kubie, to podstawę prawną do uznawania świadectw, dyplomów, stopni i tytułów naukowych uzyskanych na terenie Kuby do dnia 6 sierpnia 2004r. stanowiła wspomniana Konwencja Praska z 1972r. Wszystkie dokumenty, które zostały wydane w okresie obowiązywania tej konwencji i spełniają określone w niej warunki, są nadal uznawane za równoważne z ich polskimi odpowiednikami. Wyjątek stanowią dyplomy lekarza, lekarza dentysty, farmaceuty, pielęgniarki, położnej, lekarza weterynarii i architekta. Stwierdzenie równoważności świadectw, dyplomów i stopni naukowych uzyskanych na Kubie po 6 sierpnia 2004r. oraz dyplomów lekarza, lekarza dentysty, farmaceuty, pielęgniarki, położnej, lekarza weterynarii i architekta wydanych przed tą datą możliwe jest jedynie po przeprowadzeniu nostryfikacji.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje oraz poglądy orzecznictwa, Sąd przyjął, że w celu zaliczenia okresu studiów jako okresu nieskładkowego, zgodnie z art. 7 pkt 9 ustawy emerytalnej, niezbędne jest, aby dyplom ukończenia studiów za granicą został nostryfikowany. Warto również dodać, że musi być to okres nauki na jednym kierunku, nauka ta musi zostać ukończona, a zaliczeniu podlega jedynie okres odpowiadający wymiarowi programu studiów (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 30 września 2013r., III AUa 40/13, Lex nr 1438180). Nie wystarczy zatem posiadanie samego dyplomu oraz istnienie przepisów przewidujących możliwość zaliczenia wskazanych okresów do okresów nieskładkowych. Żaden przepis nie stanowi zatem samodzielnej podstawy do przyznawania bądź wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych. Taki pogląd odnośnie wskazanej kwestii, która była przedmiotem rozważań w przedmiotowej sprawie, wyraził Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 25 listopada 2014r. (III AUa 1221/13).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, wskazać należy, że M. Z. nie przedłożyła zaświadczenia o uznaniu posiadanego dyplomu ukończenia studiów wyższych za równoważny z dyplomem uzyskanym w Polsce (dyplom nie został nostryfikowany). Nostryfikacją nie jest pismo Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, które zostało złożone. Takiego waloru nie ma również fakt, że ubezpieczona od wielu lat wykonuje zawód lekarza w Polsce. Fakt ten nie może decydować o rozstrzygnięciu niniejszej sprawy, co podkreślił Sąd Apelacyjny w przywołanym wyroku z 25 listopada 2014r.

W związku z powyższym, zdaniem Sądu Okręgowego, żaden z okresów składkowych bądź nieskładkowych – przy uwzględnieniu dokumentów, jakie złożyła M. Z. – nie został pominięty przez ZUS. Okresy te zostały przyjęte w prawidłowej wysokości, zatem bezprzedmiotowe były dalsze rozważania w kwestii zasadności zastosowania art. 185a ustawy emerytalnej i długości okresów nieskładkowych po doliczeniu okresu studiów, które należało uwzględnić.

Odnosząc się z kolei do kwestii dotyczącej rekompensat, które według ubezpieczonej nie zostały doliczone przez ZUS w prawidłowej wysokości, Sąd wskazuje, że ustawa z dnia 6 marca 1997r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. z 2000r., Nr 23, poz. 294) w art. 1 określa sposób zrekompensowania:

1.  niepodwyższania wynagrodzeń i uposażeń w sferze budżetowej z powodu niestosowania, w okresie od dnia 1 lipca 1991r. do dnia 28 czerwca 1992r., przepisów w zakresie kształtowania środków na wynagrodzenia i uposażenia w tej sferze,

2.  utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Art. 2 ust. 1 tej ustawy przewiduje natomiast, że zrekompensowanie, o którym mowa w art. 1, następuje przez wypłatę rekompensaty pieniężnej, zwanej dalej "rekompensatą", na zasadach i w trybie określonym w ustawie. Art. 4 wskazuje, że uprawnionemu przysługuje rekompensata o łącznej wartości nominalnej równej należności ustalonej zgodnie z załącznikiem do ustawy. Art. 5 precyzuje zaś, że przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty osobom, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a), c) i pkt 1a, do wynagrodzenia, uposażenia lub dochodu, stanowiącego podstawę wymiaru emerytury lub renty, uzyskanego w okresie od dnia 1 lipca 1991r. do dnia 28 czerwca 1992r., dolicza się nominalną wartość rekompensaty, ustaloną zgodnie z załącznikiem do ustawy. Zgodnie z ust. 2, przepis ust. 1 stosuje się również do osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b), jeżeli osoby te złożą wniosek o emeryturę lub rentę na podstawie przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Stosownie do brzmienia art. 5 ust. 3 wliczenia do podstawy wymiaru emerytury lub renty nominalnej wartości rekompensaty dokonują organy rentowe na wniosek osób uprawnionych. Jeżeli wniosek zostanie zgłoszony do dnia 31 marca 1998r., emerytury i renty, podwyższone w wyniku doliczenia wartości świadectw rekompensacyjnych do podstawy wymiaru, wypłaca się od dnia wejścia w życie ustawy.

Załącznik do cytowanej ustawy określa wysokość należności do celów, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy i wskazuje, że za okres od 1 lipca 1991r. do 31 grudnia 1991r. należność wynosi 46 zł, zaś za okres od 1 stycznia 1992r. do 28 czerwca 1992r. – 58 zł.

Jednocześnie ustawa określa, że należność w ww. kwotach przysługuje za każdy miesiąc przepracowany w pełnym wymiarze czasu pracy. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, należność ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu. Wysokość należności podlega zaokrągleniu w górę do pełnego złotego.

Biegły sądowy dokonując obliczenia rekompensat przyjął wskazane należności za jeden miesiąc i przy ich uwzględnieniu wyliczył kwoty, które powinny być wzięte pod uwagę przy wyliczaniu kapitału początkowego. Tożsame kwoty obliczył również ZUS i takie przyjął do wyliczenia wwpw kapitału początkowego w decyzji z dnia 30 września 2016r. Tenże wskaźnik, tak jak w wyliczeniach biegłego, wyniósł 145,29% i nie może być wyższy. Kwoty rekompensat, które wyliczyła ubezpieczona nie znajdują odzwierciedlenia w cytowanej ustawie. W piśmie z dnia 25 kwietnia 2017r. pełnomocnik wskazał, że za rok 1991 powinno być 9.000.000 zł x 1,799 etatu, zaś za rok 1992 – 7.980.000 zł x 1,567 etatu (k. 128 – 129). Wymienione kwoty należności z tytułu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej są wymienione w załączniku do ustawy, ale nie w tej części, która dotyczy art. 5 ust. 1 ustawy, a więc ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty. Na potrzeby art. 5 ust. 1 ww. należności zostały określone w końcowej części załącznika i są takie jak przyjął ZUS i biegły.

Należy wskazać, że w zaskarżonych decyzjach przyjęta przez organ rentowy wartość rekompensat za lata 1991 – 1992 była nieco niższa niż należna, co ZUS wyjaśnił w piśmie z dnia 4 października 2016r. (k. 52 – 53 a.s.). W decyzjach z dnia 30 września 2016r. oraz 3 października 2016r. rekompensaty są już uwzględnione w takich kwotach, jak wskazuje ustawa i jak prawidłowo przyjął biegły. Z tego względu, w części, o której była mowa na początku, Sąd postępowanie umorzył, przyjmując, że doszło do częściowego zaspokojenia roszczeń ubezpieczonej, zaś w pozostałym zakresie, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., odwołanie zostało oddalone.

Sąd odrzucił odwołanie od decyzji z dnia 3 października 2016r. dotyczącej ustalenia wartości kapitału początkowego, ponieważ taka decyzja nie została przez ZUS wydana. W ww. dacie zapadła decyzja odnośnie przeliczenia emerytury, ale pełnomocnik wskazując z ostrożności procesowej, że skarży decyzję z ww. daty, określił, że dotyczy ona wysokości kapitału początkowego. Co więcej, w późniejszym czasie nie doprecyzował swego stanowiska, ani nie sprostował. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c., orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)