Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 1053/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 marca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dnia 2 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, dokonał waloryzacji emerytury B. K. od dnia 1 marca 2017 roku. Po waloryzacji emerytura wyniosła 1524,89 złotych. Ponieważ kwota podwyżki była niższa niż 10 złotych, wysokość zwaloryzowanej emerytury ustalono przez dodanie do kwoty świadczenia przysługującego na dzień 28.02.2017 roku, tj. 1518,21 zł kwoty waloryzacji równej 10 złotych. Emerytura po waloryzacji, od 1 marca 2017 roku wynosi 1528,21 złotych.

ZUS w decyzji wskazał również, że zaliczka na podatek dochodowy wynosi 110 zł, składka na ubezpieczenie zdrowotne wynosi łącznie 137,54 zł. Do wypłaty pozostaje kwota 1280,67 złotych.

Decyzja w aktach ZUS

B. K. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, podnosząc, że nie zgadza się z wysokością zaliczki na podatek dochodowy oraz z wysokością składki na ubezpieczenie zdrowotne. Zarzuciła, że składka nie jest odprowadzana do NFZ od czerwca 2016 roku.

Odwołanie k 2

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wnosił o jego oddalenie argumentując, że sposób waloryzacji odpowiada przepisom ustawowym i nie ma podstaw do zastosowania innych zasad waloryzacji. Dodano, że składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy potrącane są zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny

B. K. urodziła się (...).

Od dnia 23 kwietnia 2016 roku przyznano wnioskodawczyni emeryturę. Wysokość świadczenia ustalono na kwotę 1518,21 złotych.

Wnioskodawczyni nie odwołała się od powyższej decyzji. Nie wnosiła także o przeliczenie emerytury.

Decyzją z dnia 1 marca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dnia 2 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, dokonał waloryzacji emerytury B. K. od dnia 1 marca 2017 roku. Wysokość zwaloryzowanej emerytury ustalono przez dodanie do kwoty świadczenia przysługującego na dzień 28 lutego 2017 roku tj. 1518,21 zł kwoty waloryzacji w wysokości 10,00 zł.

Ponadto wskazano, że wysokość zaliczki na podatek dochodowy wynosi 110 zł, zaś składka na ubezpieczenie zdrowotne wynosi łącznie 137,54 złotych w tym odliczana od podatku wynosi 118,44 zł, odliczana z kwoty świadczenia wynosi 19,10 złotych.

Do wypłaty wysokość świadczenia wynosi 1280,67 złotych.

( okoliczności bezsporne )

W piśmie procesowym z dnia 28.08.2017 roku wnioskodawczyni po raz pierwszy zakwestionowała wysokość otrzymywanej emerytury. Podniosła, że świadczenie zostało źle obliczone, bowiem nie uwzględniono okresu prowadzenia przez nią działalności gospodarczej od 09.04.2009 do 31.12.2009 roku. Ponadto ZUS nie uwzględnił okresu jej pracy z firmą (...) spółka z o.o.

Przed Sądem Okręgowym w Łodzi toczy się sprawa o ustalenie podleganiu ubezpieczeniom społecznym przez wnioskodawczynię w okresie od stycznia 2010 do czerwca 2012 roku w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Okoliczności bezsporne

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Odwołanie wnioskodawczyni jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Przedmiotem merytorycznego rozstrzygnięcia Sądu była ocena zgodności z prawem decyzji o waloryzacji świadczenia emerytalnego, wydanej przez organ rentowy.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, waloryzacja emerytur i rent dokonywana jest corocznie od dnia 1 marca i polega na pomnożeniu kwoty świadczenia i podstawy jego wymiaru przez wskaźnik waloryzacji. W myśl ust. 3 powołanego przepisu waloryzacji podlega kwota świadczenia i podstawa jego wymiaru w wysokości przysługującej ostatniego dnia lutego roku kalendarzowego, w którym przeprowadza się waloryzację. Waloryzacja obejmuje emerytury i renty przyznane przed terminem waloryzacji /ust. 4/.

Stosownie do treści art. 89 ust. 1 ustawy wskaźnik waloryzacji to średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim roku kalendarzowym zwiększony o co najmniej 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym. W myśl ust. 2 wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych, o którym mowa w ust. 1, jest średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów albo średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, jeżeli jest on wyższy od wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów. Wskaźnik waloryzacji ogłasza Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w drodze komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" /ust. 6/

Unormowanie zawarte w art. 88-89 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazuje, że ustawodawca przewidywał waloryzację świadczeń emerytalno – rentowych dokonywaną procentowo tj. z wykorzystaniem określonego wskaźnika, mnożąc przez wskaźnik waloryzacji kwotę świadczenia i podstawę jego wymiaru.

W myśl art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U z 2017 poz.2), w 2017 r. waloryzacja od dnia 1 marca polega na podwyższeniu kwoty świadczenia, w wysokości przysługującej w dniu 28 lutego 2017 r., wskaźnikiem waloryzacji, ustalonym zgodnie z art. 89 ustawy zmienianej w art. 1, nie mniej niż o kwotę 10 zł. Waloryzacja podstawy wymiaru świadczenia z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych polega na pomnożeniu podstawy wymiaru świadczenia przez wskaźnik stanowiący iloraz zwaloryzowanej kwoty świadczenia z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i kwoty tego świadczenia ustalonej na dzień poprzedzający termin waloryzacji.

W rozpoznawanej sprawie zastosowano powyższy przepis, bowiem waloryzacja świadczenia ubezpieczonej została podwyższona do kwoty 10 zł.

Składki na ubezpieczenie zdrowotne potrącane są w oparciu o ustawę z dnia 27.08.2004 roku o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. W myśl art. 72 ustęp 1 ustawy, obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób pobierających emeryturę lub rentę powstaje od dnia, od którego przysługuje wypłata emerytury lub renty i wygasa z dniem zaprzestania pobierania świadczenia.

Zgodnie z art. 79 ustawy, składka na ubezpieczenie zdrowotne wynosi 9% podstawy wymiaru składki. Składka jest miesięczna i niepodzielna.

Obowiązek odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wynika z ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 3 ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 34 ustawy, organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy dokonał waloryzacji emerytury wnioskodawczyni. Przyjęta przez organ rentowy zasada i sposób waloryzacji odpowiada obowiązującym przepisom ustawowym. Ponadto nie ma żadnych podstaw do zakwestionowania zasad obliczania oraz odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne, jak i zaliczek na podatek dochodowy.

Uznając że zaskarżona decyzja organu rentowego odpowiada prawu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

W toku postępowania wnioskodawczyni złożyła pismo procesowe, z którego wynika, że tak naprawdę nie zgadza się z wysokością emerytury i wniosła o jej przeliczenie.

Sąd nie był uprawniony do tego, aby analizować tę kwestię, bowiem nigdy wcześniej wnioskodawczyni nie podważała zasad obliczenia jej świadczenia i nie składała w tym zakresie jakichkolwiek wniosków.

Dlatego też, Sąd na podstawie art. 464 kpc przekazał wniosek B. K. o przeliczenie emerytury do rozpoznania i wydania decyzji organowi rentowemu, uznając czasową niedopuszczalność drogi sądowej. Sad uprawniony jest bowiem wyłącznie do rozpoznania sprawy z odwołania od decyzji ZUS, a tym wypadku nie doszło jeszcze do wydania decyzji. Wnioskodawczyni po raz pierwszy, w piśmie procesowym z dnia 28.08.2017 roku, podniosła okoliczności, które jej zdaniem, powinny mieć wpływ na wysokość świadczenia emerytalnego.