Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 czerwca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. ustalił kapitał początkowy T. S. na dzień 1 stycznia 1999 roku, którego wartość wyniosła 120 143,65 zł. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 85,67 % przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową (85,67% x 1220,89 zł = 1045,94 zł).

Do ustalenia wartości kapitału przyjęto okresy składkowe w ilości: 25 lat, 1 miesiąc, 7 dni tj. 301 miesięcy. Łączny okres nieskładkowy przyjęty do obliczenia kapitału początkowego wynosi 3 miesiące i 8 dni, tj. 3 miesiące.

Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego nie uwzględniono wynagrodzenia wskazanego w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z (...) za lata 1992-1995, gdyż zaświadczenie nie spełniało wymogów formalnych – brak było drugiego podpisu osoby uprawnionej do wystawiania dokumentów kadrowo – płacowych. Za ten okres przyjęto minimalne wynagrodzenie obowiązujące w j.g.u.

(decyzja – k. 25-26 akt ZUS)

Decyzją z dnia 19 lipca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. z urzędu ponownie ustalił kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku, którego wartość wyniosła 143 840,07zł. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 113,99 % przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową (113,99 % x 1220,89 zł = 1 391,68 zł).

Do ustalenia wartości kapitału przyjęto okresy składkowe w ilości: 25 lat, 1 miesiąc, 7 dni tj. 301 miesięcy. Łączny okres nieskładkowy przyjęty do obliczenia kapitału początkowego wynosi 3 miesiące i 8 dni, tj. 3 miesiące.

Do podstawy wymiaru nie uwzględniono wynagrodzenia za rok 1994 ponieważ w legitymacji ubezpieczeniowej zostały wskazane dwie kwoty zarobku za ten rok, w tym jedna w kwocie po denominacji. Za lata 1994-1995 przyjęto minimalne wynagrodzenie obowiązujące w j.g.u.

(decyzja – k. 31-32 akt ZUS)

Odwołania od powyższych decyzji w dniach 14 lipca 2017 roku oraz 22 sierpnia 2017 roku złożył wnioskodawca T. S. zaskarżając je w całości. Zaskarżonym decyzjom zarzucił, że nie uwzględniono jego zarobków z (...) w Ł. z uwagi na brak jednego z podpisów na zaświadczeniu. W związku z tym przedłożył legitymację ubezpieczeniową oraz PIT-y za lata 1993, 1994 i 1995 i wniósł o zmianę decyzji oraz dokonanie naliczenia kapitału początkowego w oparciu o powołane dokumenty.

(odwołanie od decyzji z 29 czerwca 2017 roku – k. 2; odwołanie od decyzji z dnia 19 lipca 2017 roku – k. 2 – 6 akt o sygn. VIII U 1772/17)

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wniósł o oddalenie odwołania. Wskazał, że wydano decyzję z 19 lipca 2017 roku, którą ponownie ustalono wysokość kapitału początkowego odwołującego, gdzie uwzględniono wynagrodzenia za lata 1992 i 1993 w oparciu o legitymację ubezpieczeniową. Do podstawy wymiaru nie uwzględniono natomiast wynagrodzenia za rok 1994 ponieważ w legitymacji ubezpieczeniowej zostały wskazane dwie kwoty zarobku za ten rok, w tym jedna w kwocie po denominacji. Jednocześnie organ rentowy podniósł, że PIT-y nie stanowią odpowiedniego dokumentu mogącego posłużyć do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego

(odpowiedź na odwołanie – k. 5-6; odpowiedź na odwołanie – k. 9 akt sprawy o sygn. VIII U 1772/17)

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2017 roku Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 219 k.p.c., połączył sprawę VIII U 1772/17 do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą VIII U 1480/17.

(postanowienie z dnia 13 grudnia 2016 roku – k. 28 akt sprawy o sygn. VIII U 1772/17)

Na rozprawie w dniu 13 grudnia 2016 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołania i sprecyzował, że nie kwestionuje hipotetycznych wyliczeń dokonanych przez organ rentowy oraz wniósł o zmianę decyzji poprzez dokonanie przeliczenia kapitału początkowego zgodnie z hipotetycznym wyliczeniem ZUS

(stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z dnia 14 grudnia 2017 roku – 00:01:38- 00:04:00 oraz 00:14:08- 00:15:00 – płyta CD k. 70)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

T. S. urodził się w dniu (...).

Wnioskodawca był zatrudniony w (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od 2 marca 1992 roku do 30 listopada 1995 roku na stanowisku kierownika robót, kierownika budowy. Świadectwo pracy za ten okres wystawione 30 listopada 1995 roku zostało podpisane przez prezesa zarządu M. D. .

(świadectwo pracy – k. 20 akt o świadczenie przedemerytalne ZUS)

Zgodnie z zawartą umową o pracę oraz jej aneksami T. S. otrzymywał następujące wynagrodzenie miesięczne:

- od 1 czerwca 1992 roku na stanowisku kierownika budowy – 4 000 000 zł; plus dodatek funkcyjny 500 000 zł;

- od 1 października 1993 roku na stanowisku kierownika budowy – 5 500 000 zł; plus dodatek funkcyjny 1 500 000 zł;

- od 1 września 1994 roku na stanowisku kierownika budowy – 400 000 zł za jeden dzień pracy.

(angaże k 29-31)

W dniu 19 sierpnia 2002 roku (...) w Ł. wystawiło zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, z którego wynika, że wynagrodzenie skarżącego wynosiło:

- w 1992 roku – 40 929 340 zł składniki stałe, 9 500 000 zł nagroda, 5 066 700 zł świadczenie pieniężne z ubezpieczenia społecznego, łącznie 55 496 040 zł;

- w 1993 roku – 72 300 000 zł składniki stałe, 12 000 000 zł nagroda, łącznie 84 300 000 zł;

- w 1994 roku – 84 000 000 zł składniki stałe, łącznie 84 000 000 zł;

- w 1995 roku – 12 373,20 zł składniki stałe, łącznie 12 373,20 zł;

Zaświadczenie zostało podpisane przez prezesa zarządu M. D..

(zaświadczenie k 11 akt kapitałowych ZUS)

Dokumenty osobowe i płacowe B. nie zostały przekazane do żadnego archiwum, zabrał je ze sobą prezes zarządu M. D.. Obecnie M. D. już nie żyje.

PIT-y wypisywała B. C., która była samodzielnym referentem d.s płac w B.. Zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wypisywała księgowa w oparciu o dokumentację płacową udostępnioną jej przez M. D., który podpisał to zaświadczenie

(zeznania świadka B. C. – e-protokół z dnia 14 grudnia 2017 roku – 00:06:15 – 00:14:00 – płyta CD k. 70; zeznania wnioskodawcy – e-protokół z dnia 14 grudnia 2017 roku – 00:17:56– 00:22:00 – płyta CD k. 70)

Z legitymacji ubezpieczeniowej wnioskodawcy wynika, że otrzymywał on następujące wynagrodzenie w (...) w Ł. :

- w 1992 roku – 54 563 040 zł;

- w 1993 roku – 84 300 000 zł;

Za rok 1994 widnieją dwa zapisy – 92 800 000 zł oraz 9.320,00 zł po denominacji.

(legitymacja ubezpieczeniowa k 3 )

Z deklaracji PIT wnioskodawcy wynika, że otrzymywał on następujące wynagrodzenie w (...) w Ł. :

- w 1993 roku – 84 300 000 zł;

- w 1994 roku – 84 000 000 zł;

- w 1995 roku - 12 373,00 zł

(deklaracje PIT k 4 )

Ubezpieczony w dniu 6 czerwca 2017 roku złożył wniosek o ustalenie kapitału początkowego.

(wniosek – k. – 1 – 1 verte akt kapitałowych ZUS)

Decyzją z dnia 29 czerwca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. ustalił kapitał początkowy T. S. na dzień 1 stycznia 1999 roku, którego wartość wyniosła 120 143,65 zł. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 85,67 % przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową (85,67% x 1220,89 zł = 1045,94 zł).

Do ustalenia wartości kapitału przyjęto okresy składkowe w ilości: 25 lat, 1 miesiąc, 7 dni tj. 301 miesięcy. Łączny okres nieskładkowy przyjęty do obliczenia kapitału początkowego wynosi 3 miesiące i 8 dni, tj. 3 miesiące.

Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego nie uwzględniono wynagrodzenia wskazanego w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z (...) za lata 1992-1995, gdyż zaświadczenie nie spełniało wymogów formalnych – brak było drugiego podpisu osoby uprawnionej do wystawiania dokumentów kadrowo – płacowych. Za ten okres przyjęto minimalne wynagrodzenie obowiązujące w j.g.u.

(decyzja – k. 25-26 akt ZUS)

Przy obliczaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego uwzględniono zarobki – dochód za lata 1984-1993 w następujących wysokościach:

1984 – 91 200,00 zł

1985 – 120 000,00 zł

1986 – 167 400,00 zł

1987 – 251 167,00 zł

1988 – 684 627,00 zł

1989 – 3 293 540,00 zł

1990 – 19 356 000,00 zł

1991 – 31 859 560,00 zł

1992 – 11 300 000,00 zł

1993 – 19 200 000,00 zł

(obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego – k. 23-24 akt kapitałowych ZUS)

Decyzją z dnia 19 lipca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. z urzędu ponownie ustalił kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku, którego wartość wyniosła 143 840,07zł. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 113,99 % przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową (113,99 % x 1220,89 zł = 1 391,68 zł).

Do ustalenia wartości kapitału przyjęto okresy składkowe w ilości: 25 lat, 1 miesiąc, 7 dni tj. 301 miesięcy. Łączny okres nieskładkowy przyjęty do obliczenia kapitału początkowego wynosi 3 miesiące i 8 dni, tj. 3 miesiące.

Do podstawy wymiaru nie uwzględniono wynagrodzenia za rok 1994 ponieważ w legitymacji ubezpieczeniowej zostały wskazane dwie kwoty zarobku za ten rok, w tym jedna w kwocie po denominacji. Za lata 1994-1995 przyjęto minimalne wynagrodzenie obowiązujące w j.g.u. Jednocześnie organ rentowy uwzględnił zapisy z legitymacji ubezpieczeniowej za lata 1992-1993.

(decyzja – k. 31-32 akt ZUS)

Przy obliczaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego uwzględniono zarobki – dochód za lata 1984-1993 w następujących wysokościach:

1984 – 91 200,00 zł

1985 – 120 000,00 zł

1986 – 167 400,00 zł

1987 – 251 167,00 zł

1988 – 684 627,00 zł

1989 – 3 293 540,00 zł

1990 – 19 356 000,00 zł

1991 – 31 859 560,00 zł

1992 – 54 563 040,00 zł

1993 – 84 300 000,00 zł

(obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego – k. 29-30 i k 33 akt kapitałowych ZUS)

Przy uwzględnieniu wynagrodzeń skarżącego za lata 1994-1995 wskazanych w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 19 sierpnia 2002 roku hipotetyczna wysokość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 roku wynosi 161 174,53 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1987 roku do 31 grudnia 1996 roku. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 134,71 % przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową (134,71 % x 1220,89 zł = 1 644,66 zł).

Do ustalenia wartości kapitału przyjęto okresy składkowe w ilości: 25 lat, 1 miesiąc, 7 dni tj. 301 miesięcy. Łączny okres nieskładkowy przyjęty do obliczenia kapitału początkowego wynosi 3 miesiące i 8 dni, tj. 3 miesiące.

(hipotetyczne wyliczenie – k. 44-48 akt kapitałowych ZUS; pismo ZUS k 41)

Przy uwzględnieniu wynagrodzeń skarżącego za lata 1994-1995 wskazanych w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 19 sierpnia 2002 roku, do obliczenia hipotetycznej wysokości wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego uwzględniono zarobki – dochód za lata 1987-1996 w następujących wysokościach:

1987 – 251 167,00 zł

1988 – 684 627,00 zł

1989 – 3 293 540,00 zł

1990 – 19 356 000,00 zł

1991 – 31 859 560,00 zł

1992 – 54 563 040,00 zł

1993 – 84 300 000,00 zł

1994 – 84 000 000,00 zł

1995 – 12 373,20 zł

1996 – 7 200,00 zł

(hipotetyczne obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego – k. 48 akt kapitałowych ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych wnioskodawcy i w aktach sprawy, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 19 sierpnia 2002 roku oraz PIT-y z lat 1993-1995. Z uwagi na brak dokumentacji płacowej wnioskodawcy za lata 1994-1995 Sąd dopuścił również dowód z zeznań świadka B. C., a także samego wnioskodawcy. Na podstawie zeznań świadka brak było możliwości ustalenia wysokości otrzymywanych przez skarżącego wynagrodzeń, gdyż świadek nie pamiętała takich danych. Wskazała jedynie, że to ona wypisywała okazane jej PIT-y oraz potwierdziła, że całą dokumentację osobowo- płacową zabrał ze sobą prezes zarządu M. D.. W tym zakresie zeznania świadka i odwołującego są tożsame. Z kolei wnioskodawca wskazał, że był przy wypisywaniu mu zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 2002 roku, które to zaświadczenie wypisywała księgowa w oparciu o udostępnioną jej przez M. D. dokumentację płacową.

Sąd nie dał wiary zapisom z legitymacji ubezpieczeniowej w zakresie wynagrodzenia za rok 1994, gdyż - jak słusznie wskazał organ rentowy – są tam wymienione dwie różne kwoty za ten sam rok. Tym samym nie można ich uwzględnić. Nadto kwoty wpisane w legitymację ubezpieczeniową nie pokrywają się z kwotą wskazaną za rok 1994 w zaświadczeniu z 2002 roku ani z zapisami z deklaracji PIT za ten rok i są wyższe.

Sąd uznał natomiast za wiarygodne dane wskazane w zaświadczeniu z 2002 roku w zakresie wysokości wynagrodzeń odwołującego za lata 1994-1995. Przede wszystkim wskazane zaświadczenie zostało podpisane przez osobę uprawnioną tj. prezesa zarządu, a sam brak podpisu drugiej osoby nie może powodować jego dyskwalifikacji. Poza tym wysokości wynagrodzeń figurujących w zaświadczeniu za sporne lata 1994-1995 są tożsame z wysokościami za te lata wskazanymi w deklaracjach PIT. Co istotne wysokość wynagrodzenia za rok 1993, którą przyjął do swoich wyliczeń organ rentowy w drugiej decyzji, a wynikająca z legitymacji ubezpieczeniowej, również pokrywa się w całości z wysokością zarobków wskazaną w deklaracji PIT za rok 1993 i w zaświadczeniu z 2002 roku. Powyższe dodatkowo uwiarygadnia zapisy figurujące w spornym zaświadczeniu z 2002 roku, pokrywające się za sporne lata 1994-1995 z zapisami z deklaracji PIT. Należy również zwrócić uwagę na angaże załączone do akt sprawy, z których wynikają wysokie zarobki skarżącego. Poza tym z przyjętych za lata 1994-1995 wynagrodzeń wynikają wskaźniki: 131,38% za rok 1994 i 160,09 % za rok 1995. Wskaźniki te nie odbiegają w żaden sposób od wskaźników przyjętych za wcześniejsze lata pracy w B. i tak: za rok 1992 organ rentowy wyliczył wskaźnik na poziomie 185,90%, zaś za rok 1993 na poziomie 175,84%. Biorąc pod uwagę fakt, że wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia w tej firmie pełnił obowiązki kierownika budowy, wynagrodzenia za lata 1994-1995 wynikające zarówno z zaświadczenia z 2002 roku, jak i PIT-ów, są adekwatne do wynagrodzeń za lata wcześniejsze, jakie odwołujący otrzymywał na tym stanowisku, co dodatkowo uwiarygadnia powołane dokumenty. Tym samym Sąd Okręgowy uznał, że brak jest jakichkolwiek podstaw do nieuwzględniania zapisów za lata 1994-1995 wynikających ze spornego zaświadczenia z 2002 roku. W tych okolicznościach zwłaszcza nie może być powodem do odmowy jego uwzględnienia jedynie brak formalny w postaci braku jednego podpisu.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołania wnioskodawcy zasługują na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.), kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego przepisu przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Według ust. 3b jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. Zgodnie natomiast z treścią ust. 8 przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku, według wskazanego w nim wzoru.

Z kolei z mocy art. 15 ust. 1 analizowanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Natomiast stosownie do brzmienia ust. 2a tego samego przepisu, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

W związku z treścią zacytowanych przepisów można stwierdzić, iż kwota kapitału początkowego zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych przebytych przed 1 stycznia 1999 rokiem, podstawy wymiaru oraz współczynnika proporcjonalnego do wieku ubezpieczonego, który służy do obliczenia tzw. części socjalnej.

Zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument na podstawie, którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana regulacja niewątpliwie wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza jednak, iż zarówno okres zatrudnienia jak i wysokość uzyskiwanego uposażenia nie może być wykazana w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków (por. wyrok Sądu Najwyższego z 25.07.1997 r. II UKN 186/97, OSNAPiUS 1998/11/342, a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 1997-03-04, III AUa 105/97 opubl: OSA w W. rok 1997, Nr. 2, poz. 7; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 1993-08-18, III AUr 294/93 opubl: P.. Sąd. rok 1994, Nr. 3, poz. 6).

Przyjąć zatem trzeba, iż w postępowaniu przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (sporne czy też niemożliwe do udowodnienia przy pomocy dowodu z dokumentu) mogą być dowodzone wszelkimi dostępnymi środkami, które Sąd uzna za pożądane i celowe, co wynika także z treści przepisu art. 473 k.p.c.

Mając to na uwadze Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej ze spornymi okresami zatrudnienia wnioskodawcy, dopuścił dowód z zeznań świadka i wnioskodawcy.

W niniejszej sprawie wnioskodawca ostatecznie wniósł o uwzględnienie przy wyliczaniu wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego wynagrodzenia za lata 1994-1995 z okresu zatrudnienia w B. w Ł. na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, wystawionego przez pracodawcę w 2002 roku, a znajdującego się w aktach kapitałowych ZUS.

Organ rentowy zakwestionował wymienione zaświadczenie z uwagi na to, że nie zawiera ono dwóch podpisów osób uprawnionych, a jedynie podpis prezesa.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że ta sama osoba podpisała zarówno świadectwo pracy wydane skarżącemu w 1995 roku, jak i sporne zaświadczenie z 2002 roku tj. prezes zarządu M. D..

Sąd uznał za wiarygodne dane wskazane w zaświadczeniu z 2002 roku w zakresie wysokości wynagrodzeń odwołującego za lata 1994-1995, z przyczyn wskazanych w ocenie materiału dowodowego. Dla przypomnienia należy wskazać, że zaświadczenie z 2002 roku zostało podpisane przez osobę uprawnioną tj. prezesa zarządu, a sam brak podpisu drugiej osoby nie może powodować jego dyskwalifikacji. Nadto wysokości wynagrodzeń figurujących w zaświadczeniu za sporne lata 1994-1995 są tożsame z wysokościami za te lata wskazanymi w deklaracjach PIT. Należy podkreślić, że wysokość wynagrodzenia za rok 1993, którą przyjął do swoich wyliczeń organ rentowy w drugiej decyzji, a wynikająca z legitymacji ubezpieczeniowej, również pokrywa się w całości z wysokością zarobków wskazaną w deklaracji PIT za rok 1993 i w zaświadczeniu z 2002 roku. Powyższe dodatkowo uwiarygadnia zapisy figurujące w spornym zaświadczeniu z 2002 roku, pokrywające się za sporne lata 1994-1995 z zapisami z deklaracji PIT. Dodatkowym potwierdzeniem takiej wysokości zarobków są również angaże załączone do akt sprawy, z których wynikają wysokie zarobki skarżącego zatrudnionego na stanowisku kierownika budowy. Biorąc pod uwagę fakt, że wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia w tej firmie pełnił obowiązki kierownika budowy, wynagrodzenia za lata 1994-1995 wynikające zarówno z zaświadczenia z 2002 roku, jak i PIT-ów, są adekwatne do wynagrodzeń za lata wcześniejsze, jakie odwołujący otrzymywał na tym stanowisku, których to organ rentowy nie kwestionował, co dodatkowo uwiarygadnia powołane dokumenty. Z przyjętych za lata 1994-1995 wynagrodzeń wynikają wskaźniki: 131,38% za rok 1994 i 160,09 % za rok 1995. Wskaźniki te nie odbiegają w żaden sposób od wskaźników przyjętych przez ZUS za wcześniejsze lata pracy w B. i tak: za rok 1992 organ rentowy wyliczył wskaźnik na poziomie 185,90%, zaś za rok 1993 na poziomie 175,84%.

Tym samym Sąd Okręgowy uznał, że brak jest jakichkolwiek podstaw do nieuwzględniania zapisów za lata 1994-1995 wynikających ze spornego zaświadczenia z 2002 roku. W tych okolicznościach zwłaszcza nie może być powodem do odmowy jego uwzględnienia jedynie brak formalny w postaci braku jednego podpisu. Dodatkowo wysokość zarobków wskazanych w dokumencie w postaci zaświadczenia z 2002 roku została potwierdzona przez inne dokumenty tj. deklaracje PIT za te lata. Same deklaracje PIT niewątpliwie nie mogłyby stanowić podstawy do przyjęcia wymienionych w nich wynagrodzeń, ale w kontekście identycznych kwot w obu dokumentach, zapisy z PIT-ów dodatkowo potwierdzają prawidłowość zapisów znajdujących się w zaświadczeniu z 2002 roku. Poza tym z zeznań skarżącego wynika jasno, że był on przy wypisywaniu tego dokumentu i widział, że księgowa dokonuje zapisów w oparciu o dokumentację płacową udostępnioną jej przez prezesa zarządu.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, że zapisy wysokości wynagrodzeń odwołującego za lata 1994-1995, znajdujące się w zaświadczeniu z 2002 roku, stanowią wiarygodna podstawę do dokonania w oparciu o nie stosownych wyliczeń kapitału początkowego. Sąd uznał, że wnioskodawca udowodnił w toku postępowania, wysokości swoich rzeczywistych wynagrodzeń za lata 1994-1995.

Na tej podstawie, Sąd zobowiązał organ rentowy do dokonania wyliczenia hipotetycznej wysokości kapitału początkowego wnioskodawcy, przy uwzględnieniu zapisów za te lata figurujących w zaświadczeniu z 2002 roku.

Organ rentowy dokonał stosownego wyliczenia wysokości kapitału początkowego Niewątpliwie przyjęte do obliczenia lata 1987 – 1996 są najkorzystniejszymi. Tak wyliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitałowego wyniósł 134,71%, a wysokość kapitału początkowego wyniosła 161 174,53 zł i jest to korzystniejsze od dotychczasowego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru oraz wysokości kapitału początkowego ustalonych decyzjami z dnia 29 czerwca 2017 roku oraz 19 lipca 2017 roku.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżone decyzje i orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wraz z aktami rentowymi oraz pełnomocnikowi wnioskodawcy

10.01.2018 roku.