V U 626/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:asyst. sędz. Sławomir Fert
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-05-2015
-
Osoba publikująca:Izabela Grzybowska
-
Korektor:Izabela Grzybowska
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:P 2/01 VU 626/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt VU 626/11
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2014r.
Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska
Protokolant asyst. sędz. Sławomir Fert
po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2014 roku w Piotrkowie Tryb.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy L. Ć.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o przeliczenie renty
postanawia:
umorzyć postępowanie w sprawie.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 31 maja 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Oddział w T. odmówił wnioskodawcy L. Ć. prawa do przeliczenia renty.
Od powyższej decyzji wniósł odwołanie w dniu 3 czerwca 2011 roku L. Ć..
Wnioskodawca zmarł w dniu 29 października 2012 roku. Fakt ten stanowił podstawę zawieszenia postępowania w sprawie na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c.
W terminie roku od dnia śmierci wnioskodawcy osoby uprawnione nie złożyły
wniosku o dalsze prowadzenie postępowania z ich udziałem.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 182 § l k.p.c. postępowanie w razie śmierci strony może być
umorzone po upływie pięciu lat od daty postanowienia o zawieszeniu postępowania
z tej przyczyny.
Należy jednakże wskazać, iż w niniejszej sprawie wnioskodawca wystąpił
z żądaniem przyznania świadczenia z ubezpieczenia społecznego. Stosownie do ogólnych
zasad żądanie takie – jako prawo ściśle związane z jego osobą – nie podlega dziedziczeniu
(art. 922 § 2 k.c.).
Wyjątek od zasady niedziedziczenia uprawnień osobistych wprowadza regulacja
zawarta w art. 136 ust. l ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), w myśl której świadczenie należne za okres od złożenia wniosku przez ubezpieczonego do dnia jego śmierci wypłaca się jego małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadził wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku – małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku – innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba. Członkowie najbliższej rodziny mają prawo do udziału w dalszym prowadzeniu postępowania pod warunkiem złożenia stosownego wniosku w tym zakresie.
W ustępie 3 powołanego powyżej przepisu wprowadzono roczny termin
dochodzenia roszczeń o wypłatę świadczeń przez członków rodziny zmarłego,
który za życia złożył wniosek o przyznanie świadczeń, po upływie którego to terminu
następuje ich wygaśnięcie
ex lege. Przepis art. 136 ust. 3 był przedmiotem badania
Trybunału Konstytucyjnego, który stwierdził, iż nie narusza on określonych w art. 32 ust.
l i art. 47 Konstytucji RP zasad równości wobec prawa i gwarancji prawnej ochrony życia
prywatnego, rodzinnego, czci, dobrego imienia i decydowania o życiu osobistym
(por. TK w wyroku z dnia 12 listopada 2001 roku, P 2/01, OTK 2001/8/249).
W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostaje, że w terminie roku od śmierci
wnioskodawcy osoby uprawnione nie wniosły o kontynuowanie postępowania w sprawie, co oznacza, że ich uprawnienia wygasły w sposób definitywny.
W tej sytuacji prowadzenie dalszego postępowania stało się bezprzedmiotowe,
wobec czego na podstawie art. 355 § l k.p.c., należało orzec jak w dyspozytywnej części
postanowienia.