Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Beata Gutkowska (spr.)
Sędziowie:	SO Bogusława Jarmołowicz-Łochańska SO Anna Strączyńska
Protokolant:	sekr. sądowy Marta Szczęsna

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2017 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z wniosku K. A.

z udziałem S. Ś., A. L. i M. Ś.

o dział spadku

na skutek apelacji uczestnika S. Ś.

od postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

z dnia 26 października 2016 r. sygn. akt I Ns 647/14

postanawia:

1.  oddalić apelację;

2.  ustalić, że uczestnicy ponoszą koszty postępowania w instancji odwoławczej związane ze swoim udziałem w sprawie.

SSO Anna Strączyńska SSO Beata Gutkowska SSO Bogusława Jarmołowicz-Łochańska

Sygn. akt V Ca 1196/17

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 27 lutego 2014 r. K. A. domagała się

ustalenia, iż w skład spadku po zmarłej w dniu 03 marca 2010 r. L. Ś.

wchodzą: a) lokal mieszkalny nr (...) położony w W. przy ul. (...) wraz z

garażem, b) środki zgromadzone na lokatach bankowych, c) środki zgromadzone na

maklerskim rachunku inwestycyjnym, d) środki z funduszu inwestycyjnego, e) środki

zgromadzone na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym, f) precjoza i g) środki

finansowe zgromadzone na kontach instytucjach bankowych i para-bankowych. Zarazem

wnioskodawczyni żądała przyznania opisanego wyżej pod lit. a) lokalu mieszkalnego na

wyłączną własność uczestnika postępowania S. Ś. ze stosowną spłata na

rzecz pozostałych spadkobierców a nadto dokonania podziału składników majątkowych

wymienionych pod lit. b) do e) oraz g) w równych częściach, odpowiadających udziałom w

majątku spadkowym, na rzecz wnioskodawczyni oraz wszystkich uczestników postępowania

tj. S. Ś., A. L. i M. Ś. oraz dokonania

podziału składnika majątkowego wymienionego w lit. f) poprzez sprzedaż i podział

uzyskanych w ten sposób środków pieniężnych pomiędzy wnioskodawców i wszystkich

uczestników postępowania stosowanie do ich udziału w spadku. Wnioskodawczyni wniosła

także o obciążenie jej oraz wszystkich uczestników postępowania kosztami niniejszego

postępowania w równych częściach. Z „ostrożności procesowej" wnioskodawczyni wniosła o

podział majątku wspólnego spadkodawczyni L. Ś. oraz S.

Ś..

W piśmie z dnia 18 sierpnia 2014 r. uczestniczka postępowania A. L.

oświadczyła, iż przyłącza się do wniosku wnioskodawczyni K. Ś.-

A..

W piśmie z dnia 28 sierpnia 2014 r. uczestnik postępowania S. Ś. wniósł o oddalenie wniosku wnioskodawczyni K. A. o dział spadku.

W piśmie z dnia 11 sierpnia 2014 r. uczestnik postępowania M. Ś.

przyłączył się do wniosku wnioskodawczyni K. A..

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie postanowieniem z dnia 26

października 2016 r., sygn. akt I Ns 647/14:

1. ustalił, że w skład majątku wspólnego L. Ś. i S. Ś.

wchodzi:

a) prawo własności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...)

w W., dla którego Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

V I I Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr

(...), o wartości 493.655 zł (czterysta dziewięćdziesiąt trzy tysiące

sześćset pięćdziesiąt pięć złotych);

b) środki finansowe zgromadzone na rachunku oszczędnościowym - rozliczeniowym

(...) z (...) w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w

W. o nr (...) o wartości 689,83 zł (sześćset

osiemdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt trzy grosze) na dzień 3 marca 2010r.;

c) środki finansowe zgromadzone na lokacie terminowej (...) w (...) Banku

(...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o nr (...)

(...) o wartości 50.000 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych) na dzień 3 marca

2010r.;

d) środki finansowe zgromadzone na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym

(...) w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o nr

(...) o wartości 2.994,98 zł (dwa tysiące

dziewięćset dziewięćdziesiąt cztery złote dziewięćdziesiąt osiem groszy) na dzień

3 marca 2010r.;

e) środki finansowe zgromadzone na rachunku oszczędnościowym w (...) Banku

(...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o nr (...)

(...) o wartości 165.709,37 zł (sto sześćdziesiąt pięć tysięcy siedemset

dziewięć złotych trzydzieści siedem groszy) na dzień 3 marca 2010 r.;

f) środki finansowe zgromadzone na rachunku inwestycyjnym w (...)

(...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. o numerze

(...) o wartości 54.369,76 zł (pięćdziesiąt cztery tysiące trzysta sześćdziesiąt

dziewięć złotych i siedemdziesiąt sześć groszy) na dzień 3 marca 2010 roku;

g) ruchomości w postaci kompletu srebrnych sztućców dla 12 osób o wadze około

1,5 kilogramów, srebrnej łyżki wazowej, srebrnej łyżki do kompotu o łącznej

wartości 5500 zł (pięciu tysięcy pięciuset złotych) oraz zegarek złoty damski o

wartości 1000 zł (jednego tysiąca złotych);

2. ustalił, że udziały małżonków L. Ś. i S. Ś. w ich

majątku wspólnym były równe;

3. ustalił, że w skład spadku po L. Ś. wchodzi udział wynosząc) 1/2

(jedną drugą) części w składnikach majątku opisanych w puncie 1 (pierwszym);

4. dokonał podziału majątku wspólnego L. Ś. i S. Ś.,

działu spadku po L. Ś. w ten sposób, że:

a) przyznać S. Ś. na wyłączną własność prawo własności lokalu

mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w W., dla

którego Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie V I I Wydział Ksiąg

Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...);

b) przyznać na wyłączną własność ruchomości opisane w punkcie 1 g) S.

Ś.;

5. zasądził od S. Ś. na rzecz K. A., A.

M. L. oraz M. Ś. kwoty po 95927,36 zł

(dziewięćdziesiąt pięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i trzydzieści

sześć groszy) tytułem spłat płatnych w terminie 14 (czternastu) dni od

uprawomocnienia się niniejszego postanowienia;

oraz orzekł o kosztach postępowania.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na podstawie następujących ustaleń faktycznych

i rozważań prawnych:

L. Ś. (dalej również jako - „spadkodawczyni") i S. Ś. byli

małżonkami. W trakcie trwania małżeństwa L. Ś. i S. Ś. nie

zawierali żadnych umów majątkowych małżeńskich, które modyfikowałyby, bądź wyłączały

pomiędzy nimi ustrój małżeńskiej wspólności ustawowej albo wyłączały możliwość

wystąpienia z żądaniem podziału majątku wspólnego. Małżeństwo Ś.

zamieszkiwało w lokalu nr (...) położonym w budynku przy ul. (...) w W..

Spadkodawczyni i jej mąż posiadają dwie córki: K. Ś. (obecnie S.-

A.) i A. Ś. (obecnie L.) oraz jednego syna M.

Ś..

L. i S. małżonkowie Ś. byli współwłaścicielami lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w W., dla którego prowadzona jest księga wieczysta oznaczona nr (...). Wartość rynkowa przedmiotowego lokalu, według jego stanu na dzień 03 marca 2010 r. wynosiła kwotę 493.655,00 zł.

Małżonkowie użytkowali również garaż o oznaczeniu (...) położonego przy ul.

(...) w W., którego wyłączna własność, na mocy umowy oddania gruntu w

użytkowanie wieczyste i przeniesienia własności budynku z dnia 28 lipca 2015 r.. należy do

S. Ś..

L. i S. małżonkowie Ś. w trakcie trwania związku małżeńskiego

zakupili wspólnie nieruchomość położoną w P., nad rzeką B.. Nieruchomość ta

została następnie sprzedana przez małżonków w 2005 r. za kwotę 180.000,00 zł, zaś kwota ta

weszła do ich majątku wspólnego.

L. i S. małżonkowie Ś. posiadali wspólny rachunek oszczędnościom orozliczeniowy

„(...) z (...)" w Banku (...), którego stan środków pieniężnych

wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków na dzień 03 marca 2010 r. wynosił

kwotę 689,83 zł (nr rachunku: (...)). Posiadali również

wspólną lokatę terminową (...) w Banku (...), której stan środków pieniężnych

wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków na dzień 03 marca 2010 r. wynosił

kwotę 50.000,00 zł (nr rachunku: (...)).

S. Ś. był posiadaczem rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego (...) w Banku (...), którego stan środków pieniężnych na dzień 03 marca 2010r., które wchodziły w skład majątku wspólnego małżonków wynosił kwotę 2.994,98 zł (nr rachunku: (...)). Posiadał on również rachunek oszczędnościowy w Banku (...), którego stan środków pieniężnych na dzień 03 marca 2010 r., wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków wynosił kwotę 165.709,37 zł (nr rachunku: (...)).

Nadto, (...) prowadził dla S. Ś. rachunek

inwestycyjny oznaczony nr (...). Według stanu na dzień 03 marca 2010 r. Stan środków

pieniężnych, wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków tego rachunku

inwestycyjnego na dzień 03 marca 2010 r. wynosił kwotę 54.369,76 zł. Z kolei już według

stanu na dzień 20 października 2015 r. na rachunku inwestycyjnym oznaczonym nr (...)

znajdowały się środki pieniężne w kwocie 2.985,76 zł.

L. Ś. zmarła w dniu 03 marca 2010 r. w W.. Spadek po niej

nabyli: córka K. A., córka A. L., syn M.

Ś. oraz mąż S. Ś. w udziałach po % części spadku każde z nich.

Powyższy stan został stwierdzony postanowieniem wydanym w dniu 24 września 2013 r.

przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie w sprawie o sygn. akt I Ns

680/13.

W dniu 30 grudnia 2013 r. pomiędzy S. Ś., jako sprzedającym a jego

córką K. A. i jej mężem B. A., jako kupującymi

została zawarta umowa sprzedaży nieruchomości w postaci niezabudowanej działki gruntu

położonego w P. oraz lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w

P. za łączną cenę 250.000,00 zł. Cena za wymienione ruchomości została zapłacona.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że

wniosek o dokonanie podziału majątku wspólnego, zniesienie współwłasności i dział spadku

zasługiwał na uwzględnienie. Na skutek śmierci L. Ś. ustała bowiem

małżeńska wspólność ustawowa, pozwalając na ustalenie składu i wartości majątku

wspólnego oraz masy spadkowej a także na ich podział i rozpoznanie roszczeń w tym

związanych.

Sąd Rejonowy ustalił, że w skład majątku wspólnego wchodzi: prawo własności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w W., o wartości 493.655zł; środki finansowe zgromadzone na rachunku oszczędnościowym - rozliczeniowym (...) z (...) w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o nr (...) o wartości 689,83 zł na dzień 3 marca 2010 r., środki finansowe zgromadzone na lokacie terminowej Progresja w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o nr (...) o wartości 50.000 zł na dzień 3 marca 2010r., środki finansowe zgromadzone na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym (...) w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej z siedziba w

W. o nr (...) o wartości 2.994,98 zł na dzień 3 marca

2010r., środki finansowe zgromadzone na rachunku oszczędnościowym w (...) Banku

(...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o nr (...) o

wartości 165.709,37 zł na dzień 3 marca 2010 r., środki finansowe zgromadzone na rachunku

inwestycyjnym w (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w

W. o numerze (...) o wartości 54.369,76 zł na dzień 3 marca 2010 roku,

ruchomości w postaci kompletu srebrnych sztućców dla 12 osób o wadze około 1,5

kilogramów, srebrnej łyżki wazowej, srebrnej łyżki do kompotu o łącznej wartości 5500 zł

oraz zegarek złoty damski o wartości 1000 zł. Sąd I instancji nie znalazł podstaw do ustalenia

nierównych udziałów w ich majątku wspólnym. Ustalił ponadto, że w skład spadku po

zmarłej wchodzi udział we wskazanym wyżej prawie własności lokalu mieszkalnego nr (...)

położonego przy ul. (...) w W. wynoszący Vi części, o czym orzekł w pkt

3 postanowienia.

Przechodząc do dalszych rozważań, Sąd Rejonowy wskazał, iż zgodnie z treścią

art. 688 k.p.c, do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zniesienia

współwłasności (618-625 w zw. z art. 688 k.p.c). Z kolei art. 1035 k.c. stanowi, iż jeżeli

spadek przypada kilku spadkobiercom, do majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje

się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem

przepisów niniejszego tytułu. Zatem w niniejszej sprawie zastosowanie będą mieć przepisy

art. 210-212 k.c. w zw. z art. 1035 k.c. Zgodnie z treścią art. 210 zdanie pierwsze k.c,

zniesienia współwłasności może żądać każdy ze współwłaścicieli. W niniejszej sprawie

uczestnicy postępowania byli zgodni co do tego aby ruchomości w postaci kompletu

srebrnych sztućców dla 12 osób o wadze około 1,5 kilogramów, srebrnej łyżki wazowej,

srebrnej łyżki do kompotu oraz zegarek złoty damski przypadły uczestnikowi S.

Ś. bez spłat w tym zakresie ze strony pozostałych uczestników postępowania.

Uczestnicy postępowania byli również zgodni co do tego, iż prawo własności lokalu

mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w W. ma przypaść

uczestnikowi S. Ś. ze stosownymi spłatami na rzecz pozostałych

uczestników. Taki sposób podziału nie sprzeciwiał się prawu ani zasadom współżycia

społecznego nie naruszał też w sposób rażący interesu pokrzywdzonych. Stąd też Sąd orzekł

w tym zakresie zgodnie z wnioskiem. Uczestnicy postępowania nie złożyli zgodnego wniosku

co do sposobu działu spadku co do środków pieniężnych.

Wobec powyższego, skoro na wartość majątku wspólnego na dzień 3 marca 201 Or.

złożyła się łącznie kwota 273763,94 zł środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach

bankowych, rachunkach inwestycyjnych i lokatach bankowych, to zgodnie z mającą

zastosowanie w niniejszej sprawie zasadą równych udziałów małżonków w majątku

wspólnym, wartość masy spadkowej stanowiącej udział L. Ś. w majątku

wspólnym w tym zakresie należało ustalić na kwotę 136881,97 zł. Wobec tego. iż kwoty

zgromadzone na dzień zamknięcia rozprawy zostały zadysponowane przez uczestnika

postępowania S. Ś. Sąd Rejonowy nie dokonywał ich podziału, ale

uwzględnił to dokonując rozliczeń między uczestnikami w tym zakresie (Wyrok SN z dnia

26 czerwca 2013r., I I CSK 583/12). Z tego powodu na zasądzone od S. Ś.

na rzecz K. A., A. L. oraz M. P.

Ś. kwoty po 95927,36 zł (punkt 5 postanowienia) składał się udział w tych

środkach pieniężnych (po 34220,49 zł tj. !4 z 136881,97 zł) oraz spłata w związku z

przyznanym na własność S. Ś. lokalu mieszkalnego nr (...) położonego

przy ul. (...) w W., którego wartość wyniosła 493655 zł a w skład spadku

wchodził 54 udziału o wartości 246827,50 zł wobec tego spłata w tym zakresie na rzecz

każdego z uczestników wynosiła po 61706,87 zł (1/4 z 246827,50 zł). Łącznie zatem

zasądzono od uczestnika S. Ś. na rzecz pozostałych uczestników kwoty po

95927,36 zł (61706,87 zł +34220,49zł).

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgadza się uczestnik S. Ś.,

wobec czego zaskarżył je w całości. Postanowieniu zarzucił naruszenie:

1. art. 43 § 2 k.c. poprzez błędne przyjęcie, że udziały w majątku wspólnym małżonków

były równe;

2. art. 233 §1 k.p.c. poprzez bezpodstawne podważenie wiarygodności zeznań Uczestnika

postępowania - S. Ś. oraz fragmentaryczną i wybiórczą analizę tego

dowodu oraz wywiedzenie w związku z tym nieprawidłowych wniosków; poprzez

uznanie za wiarygodne zeznań W. i stwierdzenie, że poprzez ich

emocjonalność i spontaniczność były one całkowicie wiarygodne dla Sądu oraz

uznanie, że nie miała ona interesu w zeznawaniu nieprawdy podczas gdy jest ona

bezpośrednio zainteresowana w uzyskaniu korzystnego dla siebie orzeczenia; poprzez

uznanie za wiarygodne zeznań Uczestniczki postępowania A. L. i

stwierdzenie, że poprzez ich emocjonalność i spontaniczność były one całkowicie

wiarygodne dla Sądu;

3. naruszenie art. 235 § 1 k.p.c. w zw. z art. 286 k.p.c. poprzez naruszenie zasady

bezpośredniości i kontradyktoryjności polegające na braku wezwania biegłego z

zakresu wyceny nieruchomości, w okolicznościach, w których Uczestnik postępowania

kwestionował ustaloną wartość przedmiotowego mieszkania.

Mając na uwadze powyższe, skarżący wniósł o zmianę wyroku, w szczególności w ten

sposób, iż: ustalić, że w skład majątku wspólnego L. Ś. i S.

Ś. wchodzą składniki majątkowe szczegółowo w apelacji wskazane, a także

ustalić, że udziały małżonków L. Ś. i S. Ś. w ich majątku

wspólnym były równe; ustalić, że w skład spadku po L. Ś. wchodzi udział

wynoszący źS części w składnikach majątku; dokonać podziału majątku wspólnego L.

Ś. i S. Ś., działu spadku po L. Ś. w ten sposób,

że:

a) przyznać S. Ś. na wyłączną własność prawo własności lokalu

mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w W., dla którego

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie VII Wydział Ksiąg

Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...);

b) przyznać na wyłączną własność ruchomości opisane w punkcie 1 e) S.

Ś.;

c) zasądzić od S. Ś. na rzecz K. A., A.

M. L. oraz M. Ś. kwoty po 60.023.10 zł tytułem

spłat płatnych w czterech półrocznych ratach licząc od uprawomocnienia się

orzeczenia w sprawie.

Ewentualnie skarżący wniósł o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do

rozpoznania Sądowi I instancji.

W odpowiedzi na apelację uczestnik M. Ś. wniósł ojej oddalenie oraz

o zasądzenie od uczestnika S. Ś. kosztów postępowania odwoławczego.

W odpowiedzi na apelację wnioskodawczyni K. A. również

wniosła o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od uczestnika S. Ś. kosztów

postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlega oddaleniu.

Sąd Odwoławczy w pełni podziela i aprobuje ustalenia faktyczne poczynione przez

Sąd Rejonowy, uznając je za prawidłowo osadzone w zgromadzonym materiale dowodowym,

jak również stwierdza, że poczynionym na ich podstawie rozważaniom prawnym nie można

postawić zarzutu naruszenia obowiązujących przepisów. Sąd Okręgowy na podstawie art. 382

k.p.c. przyjmuje za własny ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny i jego ocenę prawną.

W związku z tym rozważaniu podlegały zarzuty podniesione w apelacji.

Apelacja w istocie sprowadza się do zakwestionowania opinii biegłego oraz zeznań

uczestników, a zatem skarżący podważa poprawność ustaleń faktycznych dokonanych przez

Sąd Rejonowy w ramach swobodnej oceny dowodów. Tymczasem analiza oceny dowodów

dokonana przez Sąd Rejonowy prowadzi do wniosku, iż Sąd ten dokonał ich oceny zgodnie

zasadą określoną w art. 233 § 1 k.p.c, zatem jako nieuzasadnione należy uznać odmienne

twierdzenia skarżącego. Zgodnie z przyjętym przez Sąd Najwyższy (wyrok z dnia 10 czerwca

1999 r., I I U KN 685/98, OSNAPiUS 2000/17/655) stanowiskiem, normy swobodnej oceny

dowodów wyznaczone są wymogami prawa procesowego, zasadami doświadczenia

życiowego i regułami logicznego rozumowania, według których Sąd w sposób bezstronny,

racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru

określonych środków dowodowych i wiążąc ich moc i wiarygodność odnosi je do pozostałego

materiału dowodowego. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji tak zakreślonych granic

nie przekroczył, a dokonał wnikliwej i rzetelnej analizy całego przedstawionego materiału

dowodowego. Samo natomiast przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze /doniosłości/

poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu nie może stanowić o

skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.

W ocenie Sądu Okręgowego zarzuty stawiane orzeczeniu stanowią bezpodstawną, nie

mającą oparcia ani w zgromadzonym materiale dowodowym, ani w treści uzasadnienia Sadu

Rejonowego, polemikę. Skarżący nie wykazał, że sąd uchybił zasadom logicznego

rozumowania lub doświadczenia życiowego, a tylko takie uchybienie może być

przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Uczestnik

S. Ś. prezentuje jedynie własną ocenę dowodów, co - jak zostało wyżej

wskazane - nie może stanowić skutecznego zarzutu. Co więcej, jego twierdzenia nie znajdują

oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym. Skarżący dokonuje próby wykazania, że

środki pieniężne zgromadzone na wskazanych przez niego rachunkach, które były

prowadzone na jego nazwisko, stanowiły jego majątek odrębny. Przy ocenie całokształtu

zgromadzonych dowodów sam fakt, że znajdowały się one na jego osobistym rachunku nie

jest wystarczający do stwierdzenia, że nie wchodziły one w skład majątku wspólnego -

małżonkowie mogli bowiem dowolnie je ulokować. Niewątpliwie nabywali oni w trakcie

związku małżeńskiego przedmioty majątkowe, w szczególności nieruchomości. Zgodnie

natomiast z art. 31 § 1 k.r.o. przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności

ustawowej przez oboje małżonków lub jednego z nich stanowią ich majątek wspólny. Tak też,

w szczególności, małżonkowie w trakcie trwania związku małżeńskiego nabyli, a następnie

sprzedali, nieruchomość w P.. Środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży

mogli ulokować na kontach bankowych skarżącego, i takie twierdzenia są wiarygodne w

kontekście całokształtu materiału dowodowego. Uczestnik S. Ś. nie przedstawił

natomiast jakichkolwiek twierdzeń i dowodów na to, w jaki sposób mógł powstać jego

majątek odrębny w wysokości środków pieniężnych zgromadzonych na ww. kontach

bankowych. Udowodnionym majątkiem odrębnym uczestnika była nieruchomość w P., a

także garaż o oznaczeniu (...) położony przy ul. (...) w W.. Nieruchomość

w P. została przez skarżącego zbyta 30 grudnia 2013 r. - tym samym żadne z środków

znajdujących się na koncie w dniu 3 marca 2010 roku, tj. dacie otwarcia spadku, nie

stanowiły zapłaty za tę nieruchomość, a tym samym majątku odrębnego uczestnika. Brak jest

jednocześnie jakichkolwiek innych dowodów w jaki sposób skarżący wszedłby w posiadanie

środków pieniężnych w wysokości ponad dwustu tysięcy złotych jako jego majątku

odrębnego.

Uczestnik S. Ś. odnosząc się do kwoty pochodzącej ze sprzedaży

nieruchomości w P. w zasadzie ogranicza się do stwierdzenia, że uzyskana przez

małżonków cena sprzedaży 180.000 zł została w całości wydatkowana na koszty utrzymania

oraz leczenia małżonków. Taki stan faktyczny, choć niewątpliwie możliwy, nie znajduje

jednak oparcia w materiale dowodowym, a zatem słusznie Sąd Rejonowy rozważając

całokształt sprawy uznał, że wskazane wyżej środki pieniężne należały do majątku wspólnego

małżonków. W tym miejscu wskazać należy, że jeżeli z określonego materiału dowodowego

Sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to

ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) i musi sie ostać,

choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć

wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z

zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej

albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych

praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, to przeprowadzona przez Sąd ocena

dowodów może być skutecznie podważona (por. wyrok SN z dnia 27 września 2002 r., I I

CKN 817/00 LEX nr 56906).

Skarżący w swej apelacji kwestionował ponadto dokonaną przez biegłego, a przyjętą

przez Sąd Rejonowy, wycenę nieruchomości przy ul. (...). Sąd I instancji wnikliwie

przeanalizował przedłożone przez biegłego opinie i wypowiedział się co do jej wartości

dowodowej, którą Sąd Okręgowy w pełni podziela. Wskazać przy tym należy, że opinia

biegłego podlega swobodnej ocenie dowodów, a przy jej ocenie Sąd zobligowany jest

stosować kryteria szczególne, które stanowią poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne

opinii, sposób motywowania wyrażonego w niej stanowiska. Ocena wartości opinii biegłego

dokonana przez Sąd meriti w świetle argumentacji zawartej w uzasadnieniu nie budzi

wątpliwości. Istotnym jest, że w toku postępowania przed Sądem I instancji skarżący wniósł

zastrzeżenia do opinii, w następstwie których biegły wydał opinię uzupełniającą, w której

szczegółowo odniósł się do kierowanych zarzutów. Za wiarygodne należało uznać m.in.

wyjaśnienia, że przedstawione przez skarżącego wydruki ofert sprzedaży mieszkań pochodzą

z innej części M.. W ocenie Sądu Okręgowego cena przyjęta przez biegłego jest

adekwatna do wartości mieszkań w obrębie położenia nieruchomości podlegającej wycenie.

Zauważyć należy, że biegły dokonał wyceny w oparciu o oferty sprzedaży o różnych cenach,

wyciągając z nich średnią rynkową. Uwzględnił również stan lokalu na dzień otwarcia

spadku, tj. przed dokonanym przez skarżącego remontem, nadając mu standard wykończenia

jako najniższy z trzech możliwych, co znalazło odzwierciedlenie w jego wycenie. Tym

samym całkowicie chybiony jest zarzut skarżącego, że sąd I instancji powinien zasięgnąć

opinii innego biegłego. Abstrahując od oceny przedłożonej opinii (która zdaniem Sądu

Okręgowego jest wystarczająca), to odpowiedni wniosek dowodowy nie zosta! złożony przez

skarżącego. Po wydaniu opinii pierwotnej jego pełnomocnik złożył wniosek dowodowy

o „wykonanie opinii uzupełniającej lub powołanie innego biegłego", na skutek czego sąd

postanowił o dopuszczeniu opinii uzupełniającej. W odniesieniu zaś do niej nie został} przez

skarżącego powołane dalsze wnioski dowodowe, ani nawet podtrzymany wniosek

o powołanie innego biegłego.

Zważając na powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację,

o kosztach postępowania w instancji odwoławczej orzekając na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.

SSO Anna Strączyńska SSO Beata Gutkowska SSO Bogumiła Jarmołowicz-Łochańska