Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Małgorzata Kryńska Mozolewska

Ławnicy: Joanna Dorota Korasiak, Jadwiga Pawlik

Protokolant: starszy protokolant sądowy: Marzena Szablewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2017 roku

sprawy z powództwa: G. K.

przeciwko: (...) z siedzibą w C. przy ul. (...)

o odszkodowanie

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki G. K. na rzecz pozwanego (...) z siedzibą w C. kwotę 197,00 zł (sto dziewięćdziesiąt siedem 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Joanna Dorota Korasiak SSR Małgorzata Kryńska- Mozolewska Jadwiga Pawlik

Sygn. akt VI P 337/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 sierpnia 2015 r. powódka G. K. wniosła o odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę przez pozwanego (...) z siedzibą w C.. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż była zatrudniona u pozwanego od 04 maja 2010 roku, początkowo na czas określony, natomiast od dnia 5 czerwca 2010 r. na czas nieokreślony. Początkowo powódka pracowała w niepełnym wymiarze czasu pracy 3A etatu na stanowisku samodzielnego referenta, W dniu 17 września 2013 roku dokonano wobec powódki wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy. Pismem datowanym na 24 sierpnia 2015 r. pozwany wypowiedział powódce umowę o pracę z zachowaniem 3 - miesięcznego terminu wypowiedzenia, którego koniec przypadał na dzień 30 listopada 2015r. Jako przyczynę wypowiedzenia rzeczonej umowy pozwany wskazał utratę zaufania spowodowaną nienależytym i niestarannym wykonywaniem obowiązków pracowniczych obowiązujących na stanowisku samodzielnego referenta w sekcji organizacyjno - kadrowej oraz popełnieniem licznych istotnych błędów w przygotowywanych dokumentach kadrowych, w tym w szczególności naruszenie:

- obowiązku przygotowania dla Komendanta Ośrodka, po uzgodnieniu z bezpośrednim przełożonym pracowników, materiałów dotyczących przyjmowania, przenoszenia, awansowania, zwalniania i opiniowania pracowników (pkt 4 ppkt 1 zakresu obowiązków) poprzez opracowanie umowy o pracę zawartej Panią M. D. w dniu 24 lipca 2015 r. z podaniem nieistniejącej w etatowej strukturze (...) komórki, jako miejsca wykonywania pracy pracownika,

- obowiązku wydawania i potwierdzania zgodności dokumentów personalnych dotyczących przebiegu pracy pracowników (pkt 3 ppkt 2 zakresu obowiązków), obowiązku przygotowania dla Komendanta Ośrodka, po uzgodnieniu z bezpośrednim przełożonym pracowników, materiałów dotyczących przyjmowania, przenoszenia, awansowania, zwalniania i opiniowania pracowników ( pkt 4 ppkt 1 zakresu obowiązków), jak również obowiązku prowadzenia ewidencji zwolnień lekarskich, urlopów wypoczynkowych, dodatkowych urlopów wypoczynkowych (nagrodowych) i urlopów okolicznościowych pracowników (pkt 4 ppkt 9 zakresu obowiązków) poprzez błędne wystawienie świadectwa pracy Panu A. P. z dnia 31 lipca 2015 r. polegające na nieprawidłowym naliczeniu przysługującego pracownikowi wymiaru urlopu wypoczynkowego,

- obowiązku sprawdzania wykazów przepracowanych godzin pracowników dla organu finansowego, zgodnie z ustaleniami Komendanta Ośrodka (pkt 4 ppkt 7 zakresu obowiązkowego), sporządzenia wykazu rozliczenia godzin pracy pracowników Wydziału Ogólnego (pkt 4 ppkt 10 zakresu obowiązków) poprzez niezgodne z art. 130 KP naliczenie obowiązującej normy czasu pracy Pani I. S., Panu L. O., Panu T. B., Panu W. S., Pani W. Z. oraz Panu J. S. w okresie rozliczeniowym od 21.07.2015 r. do 20.08.2015 r. przy przygotowaniu harmonogramów pracy pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy,

-obowiązku przygotowania danych do rozkazu Komendanta Ośrodka dotyczących pracowników (naliczanie stażu pracy, zwolnienia lekarskie, urlopy wypoczynkowe, nagrody jubileuszowe i dodatki funkcyjne oraz z tytułu wysługi lat (pkt 4 ppkt 3) poprzez wliczenie do własnego pracowniczego stażu pracy okresów prowadzenia działalności gospodarczej, co ponadto świadczy o nieznajomości obowiązujących przepisów w tym zakresie,

- obowiązku dbałości o mienie pracodawcy - spowodowanie powstania szkód w mieniu wojska poprzez wskazywanie nieistniejących podstaw do dokonywania nienależytych wypłat (nagród jubileuszowych, dodatku stażowego);

Zdaniem powódki przedstawiona w wypowiedzeniu przyczyna jest nieprawdziwa i została przedstawiona w wypowiedzeniu umowy dla pozoru w celu ukrycia realizowanego zamiaru pracodawcy niezwiązanego ze sposobem wykonywania pracy przez powódkę.

Powódka w wyjaśnieniach złożonych w dniu 20.08.2015 r. w toku postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego przez pracodawcę przyznała się do popełnienia wskazanych w wypowiedzeniu:

- błędu polegającego na pomyłce w umowie Pani M. D., dotyczącej miejsca wykonywania pracy,

- błędu w zakresie wystawienia świadectwa pracy dla Pana A. P., dotyczącym podania wykorzystanych dni urlopu wypoczynkowego został doliczony dzień urlopu wypoczynkowego wykorzystany w pierwszym okresie rozliczeniowym 2015 wykorzystanym w grudniu 2014r.

- błędu dotyczącego naliczenia obowiązującej normy czasu pracy niezgodnie z art. 130 KP,

Powódka zaprzeczyła, iż popełniła błąd w zakresie zaliczenia do pracowniczego stażu pracy okresów prowadzenia działalności gospodarczej. Zdaniem powódki opierając się o przepis PUZP dla PWJOSB art. 37 pkt 3 i pkt 4 ppkt 3 nie jest wprost zakazane, o niezaliczeniu tego okresu pracy. W związku z powyższym powódka uważa, że nie zaistniał błąd w interpretacji przepisu.

W pozwie powódka wskazała również, że pozwany skierował do związku zawodowego działającego na terenie zakładu pracy powódki informację o zamiarze wypowiedzenia powodowi umowy o pracę, po czym nie czekając na stanowisko organizacji związkowej, w dniu 24 sierpnia 2015 roku wypowiedział powódce umowę o pracę.

W odpowiedzi na pozew z dnia 22 września 2015 roku pozwany wnosił o oddalenie powództwa i wskazał, że w kwestii konsultacji ze związkiem zawodowym zamiaru wypowiedzenia powódce umowy o pracę konsultacja taka miała miejsce. W dniu 24 sierpnia 2015r. Komendant (...) w C. skierował do (...) (jedynej organizacji działającej u strony pozwanej) pytanie czy powódka korzysta z ochrony związkowej. W odpowiedzi Związku z dnia 24 sierpnia 2015 roku wynikało, iż powódka nie jest członkiem w/w związku, a także, że w/w związek zawodowy nie reprezentuje powódki w indywidualnych sprawach wynikających ze stosunku pracy. W związku z powyższym pozwany uznał, że jest zwolniony z obowiązku dalszego współdziałania z organizacją związkową w kwestii wypowiedzenia powódce stosunku pracy. Pracodawca spełnił wymogi przewidziane w art. 30 ust. 21 ZwZawU, który jest służebny w stosunku do przeprowadzenia konsultacji wymaganej przez art. 38 Kodeksu Pracy.

Strona pozwana wnosiła o oddalenie powództwa i zaprzeczyła stwierdzeniu powódki, że przyczyna wypowiedzenia jest nieprawdziwa. Pracodawca podnosił, że powódka naruszyła obowiązki pracownicze wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę, czym spowodowała szkodę po stronie pracodawcy, Powódka dopuściła się naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych obowiązujących na stanowisku samodzielnego referenta sekcji organizacyjno - kadrowej, (pkt 4 ppkt, pkt 3 ppkl 1, pkt 4 ppkt 9, pkt 4 ppkt 7, pkt 4 ppkt 10, pkt 4 ppkt 3 zakresu obowiązków), a także podstawowego obowiązku pracownika wynikającego z przepisów kodeksu pracy tj. obowiązku dbałości o mienie pracodawcy.

Zdaniem pracodawcy popełnione przez powódkę błędy wskazane w wypowiedzeniu uzasadniają utratę zaufania, oraz że powódka sama przyznała się do popełnienia szeregu błędów. Pracodawca ma prawo wymagać od swojego pracownika sumiennego i starannego wykonywania obowiązków pracowniczych, zaś w przypadku nienależytego wykonywania obowiązku nie można pozbawić pracodawcy możliwości wypowiedzenia stosunku pracy. Zdaniem strony pozwanej twierdzenia strony powodowej, że „pozwany zabiegał o uwolnienie etatu przez powódkę planując zatrudnienie na tym stanowisku innej osoby", o czym ma rzekomo świadczyć wypowiedzenie zmieniające z dniał 7 września 2013 roku są niczym nieuzasadnione. Należy zaznaczyć, że między 17 września 2013 roku, a dniem wręczenia powódce wypowiedzenia stosunku pracy zmienił się skład osób decyzyjnych strony pozwanej.

Zdaniem strony pozwanej wypowiedzenie powódce stosunku pracy spełniało wymagania formalne w rozumieniu art.. 30 § 4 kodeksu pracy i było uzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 kodeksu pracy.

Stan faktyczny sprawy, stanowiący punkt wyjścia dla rozważań w sprawie niniejszej był sporny pomiędzy stronami, które różniły się, co do oceny wykonywania obowiązków przez powódkę, jako pracownika zatrudnionego na stanowisku samodzielnego referenta. Jednocześnie mając na uwadze charakter sprawy zakres koniecznych ustaleń faktycznych obejmował głównie fakty wynikające z oświadczenia o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę, a w szczególności okoliczności związane z wykonaniem obowiązków wynikających z umowy o pracę i zakresu obowiązków powódki w zakresie niezbędnym do oceny zasadności jej ostatecznie sprecyzowanego roszczenia o odszkodowanie za rozwiązanie umowę o pracę.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka była zatrudniona u pozwanego od dnia 04 maja 2010 roku, początkowo na czas określony, natomiast od dnia 5 czerwca 2010 r. na czas nieokreślony. Początkowo powódka pracowała w niepełnym wymiarze czasu pracy 3A etatu na stanowisku samodzielnego referenta, osiągając z tego tytułu wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1.688.00 zł brutto wg XII kategorii zaszeregowania oraz premią 30% zgodnie z Regulaminem Premiowania

(dowód: umowa o pracę z dnia 04 maja 2010r., i umowa o pracę z dnia 05 czerwca 2010 roku, ki i 9 akt osobowych powódki)

W dniu 17 września 2013 roku dokonano wobec powódki wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy.

(dowód: wypowiedzenie zmieniające warunki pracy i płacy z dnia 17 września 2013 roku, k 38-39 akt osobowych powódki)

Do zakresu obowiązków powódki należało w szczególności: prowadzenie całokształtu spraw kadrowych, sporządzanie i rozliczanie godzin pracy pracowników wojska oraz weryfikowanie i przedkładanie rozliczeń z innych komórek organizacyjnych.

bezsporne, a nadto zakres obowiązków powódki - akta osobowe k.10;

W trakcie wykonywania swoich obowiązków powódka pomyliła się w umowie M. D. wpisując błędne miejsca wykonywania pracy. Przy wystawieniu świadectwa pracy dla A. P., błędnie doliczyła dzień urlopu wypoczynkowego. Powódka również naliczała obowiązujące normy czasu pracy niezgodne z przepisami kodeksu pracy.

okoliczność bezsporna, przyznana przez powódkę, wyjaśnienia powódki k. 6-7;

P. G. po powrocie z urlopu otrzymał informację o nieprawidłowościach w pracy powódki, a w szczególności, że powódka błędnie naliczyła swój staż pracy oraz W. Z. i E. T. doliczając do stażu okres prowadzonej działalności gospodarczej oraz błędnie naliczyła dodatek stażowy.

Układ Zbiorowy dla pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej w art 37 ust.3 i 4 określa okresy pracy uprawniające do dodatku za wysługę lat. Przepis ten stanowi, że do okresu uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się wszystkie poprzednie okresy zatrudnienia a także: okresy odbywania czynnej służby wojskowej, okresy odbywania służby w organach bezpieczeństwa publicznego a także MO i Służby Więziennej inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze z wyłączeniem okresów nauki w szkołach, o których mowa w art 155 par 1 kp.

UZP nie zawiera zapisu, że do pracowniczego stażu pracy wlicza się okres prowadzenia działalności gospodarczej. Powódka prawo do nagrody za 30 lat pracy nabyła dopiero z dniem 16 czerwca 2015 r. Zatem wypłacenie dodatku za wysługę lat i wyrównanie nagrody jubileuszowej powódce w wysokości 2.832,90 złotych było jej nienależne. Rozkazem dziennym z dnia 10 kwietnia 2013 roku Komendant Ośrodka - R. Z. na podstawie informacji uzyskanej od powódki potwierdził, że nabyła ona prawo do nagrody jubileuszowej po 25 latach pracy w wysokości 150 % wynagrodzenia na dzień 2 kwietnia 2013 r a rozkazem dziennym z dnia 10 września 2013 r potwierdził że powódka nabyła prawo do nagrody jubileuszowej po 30 latach pracy w wysokości 200 % wynagrodzenia na dzień 2 września 2013 r. Następnie po stwierdzeniu nieprawidłowości P. G. sporządził meldunek na podstawie, którego komendant pozwanego wszczął postępowanie wyjaśniające. Postępowanie to było prowadzone przez pracownika E. S., która w toku postępowania wyjaśniającego współpracowała z radcą prawnym i w oparciu o jej opinię prawną stwierdziła, że wina za nieprawidłowości leży po stronie powódki. Rozkazem dziennym z dnia 10 sierpnia 2015 r Komendant Ośrodka K. K. (1) anulował rozkaz dzienny z dnia 10 września 2013 r dotyczący nagrody jubileuszowej i ustalił początek wysługi lat powódki na 19 czerwca 1995 r. Pracodawca stwierdził, że obie narody z tytułu 25 lat pracy jak również nagroda uzupełniająca z tytułu 30 lat pracy miały charakter świadczenia nienależnego. Powódka złożyła oświadczenie, że zwróci nienależnie pobrane kwoty , czego jednak nie uczyniła.

dowód: zeznania świadka P. G., świadka G. M., świadka E. S. - rozprawa 17 listopada 2016 r, meldunek z dnia 11 sierpnia 2015 rk. 4-5, akta postępoziwnia anjjaśniającego k.33-37, rozkaz dzienny nr 158/15 z dnia 17 sierpnia 2015 r k. 40, dzienny rozkaz z dnia 25 sierpnia 2015 r k. 48, protokół szkody k. 49-51, sprawozdanie z przeprowadzonego postępowania zinyjaśniającego k. 125-127, wniosek powódki o wypłatę

nagrody jubileuszowej k.128, PZUZ k. 155-157, rozkaz dzienny z dnia 10 kwietnia 2013 r k.135, rozkaz dzienny z dnia 10.09.2013 r, rozkaz dzienny z dnia 10 sierpnia 2015 r k. 137;

Pismem z dnia 24 sierpnia 2015 r pracodawca skierował do związku zawodowego działającego na terenie zakładu pracy informację o zamiarze wypowiedzenia powódce umowy o pracę. (...) pismem z dnia 24 sierpnia 2015 r skierowanej do Komendanta (...)w C. poinformował, że powódka nie jest członkiem tego związku zawodowego jak również w/w związek zawodowy nie reprezentuje powódki w indywidualnych sprawach wynikających ze stosunku pracy.

Pismem datowanym na 24 sierpnia 2015 r. pozwany wypowiedział powódce umowę o pracę z zachowaniem 3 - miesięcznego terminu wypowiedzenia.

Jako przyczynę wypowiedzenia umowy pozwany wskazał utratę zaufania spowodowaną nienależytym i niestarannym wykonywaniem obowiązków pracowniczych obowiązujących na stanowisku samodzielnego referenta w sekcji organizacyjno - kadrowej oraz popełnieniem licznych istotnych błędów w przygotowywanych dokumentach kadrowych, w tym w szczególności naruszenie:

- obowiązku przygotowania dla Komendanta Ośrodka, po uzgodnieniu z bezpośrednim przełożonym pracowników, materiałów dotyczących przyjmowania, przenoszenia, awansowania, zwalniania i opiniowania pracowników (pkt 4 ppkt 1 zakresu obowiązków) poprzez opracowanie umowy o pracę zawartej Panią M. D. w dniu 24 lipca 2015 r. z podaniem nieistniejącej w etatowej strukturze (...) komórki, jako miejsca wykonywania pracy pracownika,

- obowiązku wydawania i potwierdzania zgodności dokumentów personalnych dotyczących przebiegu pracy pracowników (pkt 3 ppkt 2 zakresu obowiązków), obowiązku przygotowania dla Komendanta Ośrodka, po uzgodnieniu z bezpośrednim przełożonym pracowników, materiałów dotyczących przyjmowania, przenoszenia, awansowania, zwalniania i opiniowania pracowników ( pkt 4 ppkt 1 zakresu obowiązków), jak również obowiązku prowadzenia ewidencji zwolnień lekarskich, urlopów wypoczynkowych, dodatkowych urlopów wypoczynkowych (nagrodowych) i urlopów okolicznościowych pracowników (pkt 4 ppkt 9 zakresu obowiązków) poprzez błędne wystawienie świadectwa pracy Panu A. P. z dnia 31 lipca 2015 r. polegające na nieprawidłowym naliczeniu przysługującego pracownikowi wymiaru urlopu wypoczynkowego,

- obowiązku sprawdzania wykazów przepracowanych godzin pracowników dla organu finansowego, zgodnie z ustaleniami Komendanta Ośrodka (pkt 4 ppkt 7 zakresu obowiązkowego), sporządzenia wykazu rozliczenia godzin pracy pracowników Wydziału Ogólnego (pkt 4 ppkt 10 zakresu obowiązków) poprzez niezgodne z art. 130 KP naliczenie obowiązującej normy czasu pracy Pani I. S., Panu L. O., Panu T. B., Panu W. S., Pani W. Z. oraz Panu J. S. w okresie rozliczeniowym od 21.07.2015 r. do 20.08.2015 r. przy przygotowaniu harmonogramów pracy pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy,

- obowiązku przygotowania danych do rozkazu Komendanta Ośrodka dotyczących pracowników (naliczanie stażu pracy, zwolnienia lekarskie, urlopy wypoczynkowe, nagrody jubileuszowe i dodatki funkcyjne oraz z tytułu wysługi lat) (pkt 4 ppkt 3) poprzez wliczenie do własnego pracowniczego stażu pracy okresów prowadzenia działalności gospodarczej, co ponadto świadczy o nieznajomości obowiązujących przepisów w tym zakresie,

- obowiązku dbałości o mienie pracodawcy - spowodowanie powstania szkód w mieniu wojska poprzez wskazywanie nieistniejących podstaw do dokonywania nienależytych wypłat (nagród jubileuszowych, dodatku stażowego);

(dowód: pismo komendanta K. K. (1) skierowane ZNZZ k. 52, odpowiedź na zapytanie k. 53- akta osobowe powódki, wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 24 sierpnia 2015, k 8-10 zeznania świadka K. K. (2), zeznania powódki - rozprawa z dnia 21 marca 2017 r, zeznania świadka G. M. - rozprawa 17 listopada 2016 r zeznania świadka E. S. rozprawa

17 listopada 2016 r

Stan faktyczny został ustalony między innymi w oparciu o dowody z dokumentów przedstawionych przez strony. Szczególne znaczenie dla ustalenia przebiegu zatrudnienia powódki miały załączone do akt dokumenty związane z zawarciem i wypowiedzeniem stosunku pracy, zakres obowiązków powódki z dnia 16 marca 2012 roku, k 45-46 akt osobowych powódki) oraz akta postępowania wyjaśniającego nr 38/2015, k 33-54, 88-143). Dokumenty te nie były kwestionowane przez strony.

Wiarygodność tych dokumentów została oceniona przez pryzmat twierdzeń stron odnoszących się do ich treści, a także ustaleń dokonanych na podstawie całokształtu materiału dowodowego, w szczególności zeznań niżej wymienionych świadków, którym sąd dał wiarę, albowiem były one spójne w zakresie przebiegu zatrudnienia powódki w pozwanej spółce i przyczyn rozwiązania z powódką umowy o pracę.

Świadek P. G. zeznał, że z powódką rozwiązano umowę o pracę w związku z licznymi nieprawidłowościami. Po powrocie z urlopu otrzymał on katalog zawierający cały szereg nieprawidłowości. Błędne naliczenie do stażu pracy powódki oraz Pani Z. okresu prowadzenia działalności gospodarczej oraz błędnie naliczony dodatek stażowy. Po stwierdzeniu nieprawidłowości świadek wykonał meldunek, na podstawie, którego komendant wszczął postępowanie wyjaśniające. Postępowanie to było prowadzone przez E. S., która stwierdziła, że wina za nieprawidłowości leży po stronie powódki.

Świadek G. M. zeznał, że był przełożonym powódki, a także wskazał, że przyczyną rozwiązania umowy o pracę była utrata zaufania. Powódka wyszczególniła w umowie o pracę prawnikowi sekcję, która nie istniała. Powódka była odpowiedzialna za przygotowanie umowy o pracę oraz świadectwa pracy, a jej obowiązkiem było m.in. sprawdzanie wykazu godzin pracowników. Powódka naliczyła do stażu pracy okres prowadzenia działalności gospodarczej w związku, z czym zostały przyznane nienależne nagrody jubileuszowe, świadek zeznał, że przed zwolnieniem powódki wystąpiono o konsultację do związku zawodowego, ale okazało się, że powódka nie należy do związku. Według wiedzy świadka powódka złożyła oświadczenie o zwrocie nienależnie pobranych pieniędzy, czego nie uczyniła.

Świadek A. S. zeznał, że był pośrednim przełożonym powódki i podczas wydarzeń związanych z powódką świadek przebywał na urlopie, a zastępował go G. M.. Świadek widział wypowiedzenie powódki i wie, jakie były zarzuty, natomiast nie wie, kiedy powódka zaliczyła sobie okres prowadzenia działalności gospodarczej do stażu pracy. Świadek S. nie wie, kto podjął decyzję o zwolnieniu powódki.

Świadek E. S. zeznała, że w siedzibie pozwanego zajmuje się prowadzeniem postępowań wyjaśniających w zakresie szkód i strat. Świadek zeznała również, że prowadziła m.in. postępowanie wyjaśniające w sprawie powódki. Wyszło wówczas na jaw, że prowadzenie działalności gospodarczej powódki zostało wliczone do jej stażu pracy. W tej kwestii powódka wraz z Panią K. K. (2) składały oświadczenia. Pani K. w oświadczeniu napisała, że wynikało to z błędnej interpretacji przepisów. Świadek współpracowała z radcą prawnym i w oparciu o jego opinię prawną, która jest dołączona do akt postępowania wyjaśniającego. Powódka pełniła obowiązki samodzielnego referenta, świadek nie pamięta czy powódka miała przełożonego, który odpowiadał za jej pracę. Dwie osoby, którym błędnie naliczono staż zwróciły pieniądze.

Świadek K. zeznała. Świadek zeznała, że przyczyn rozwiązania umowy z powódką było kilka. Przyczyna, która została podana w wypowiedzeniu to utrata zaufania i liczne błędy w dokumentach, m.in. błędy w harmonogramach czasu pracy, wydania świadectwa pracy i wliczenia działalności gospodarczych do stażu pracy, co spowodowało szkodę, bo wypłacono powódce nienależną nagrodę jubileuszową. Świadek zeznała, że w lipcu 2015 roku przebywała na urlopie, a podczas jej nieobecności w sekcji było 3 pracowników, z czego dwie panie zajmowały się sprawami żołnierzy. W momencie ujawnienia błędów zostały one skorygowane przez świadka osobiście. Na świadectwie pracy został doliczony 1 dzień urlopu wypoczynkowego, który został wykorzystany w grudniu poprzedniego roku. W chwili rozwiązania umowy pracownik nie był zatrudniony na cały etat. Gdy świadek wróciła z urlopu to swój urlop rozpoczęła powódka. Harmonogramy są przygotowane przed rozpoczęciem okresu rozliczeniowego. Błąd dotyczył dnia 15 sierpnia, który był dniem wolnym od pracy. Powódka dzień ten wpisał, jako dzień do odbioru, ale godziny nie zgadzały się z zaplanowaną normą czasu pracy. Świadek nie miała wiedzy czy czytnik był sprawny, czy też nie, podstawą był arkusz ewidencji pracy, w którym odznacza się godziny. Bardzo dużo dokumentów było zanoszonych do komendanta, zdarzały się sytuacje, że powódka nosiła dokumenty do komendanta, były sytuacje, gdy komendant wzywał powódkę lub gdy sama zanosiła mu dokumenty. Świadek nie wie, kto zanosił dokumenty wskazane w wypowiedzeniu, zaś zeznała, że poprawione dokumenty zanosiła osobiście. Dokumenty przygotowane przez sekcję kadrową nie są przez nikogo sprawdzane, dane są wprowadzane przez samodzielnych referentów sekcji i nie są weryfikowane, nie ma możliwości żeby ktoś weryfikował każdą pozycję. Świadek nie miał wiedzy, komu powódka przedstawiła dokumenty potwierdzające okres zatrudnienia. Był moment, że dwie osoby miały doliczone okresy do stażu pracy, świadek przyznała, że doliczyła te okresy. Świadek utrzymuje, że bazowała na dokumentach otrzymanych od powódki złożonych w 2012 troku. Świadek miała obowiązek weryfikacji, ale tego nie zrobiła, przyjmując otrzymane dokumenty za pewnik. Świadek podkreśliła, że pozwany nie poniósł szkody w związku z faktem, iż doliczyła okresy działalności gospodarczej do stażu pracy, bo pracownicy oddali nagrody. Świadek nie miała wiedzy, czemu powódka, jako jedyna nie oddała nagrody. W kwestii wypowiedzenia było wysłane zapytanie do związków zawodowych, na które uzyskano informację, że powódka nie należy do związków.

Powódka potwierdziła, że przyczyna wskazana w punkcie 1 wypowiedzenia jest rzeczywista, ale że nie było w związku tym żadnej szkody po stronie pracodawcy ani pracownika. Powódka przyznała, że wskazane w punkcie 2 wypowiedzenia okoliczności miały miejsce. Błąd polegał na tym, że o jeden dzień mniej policzony został urlop wypoczynkowy, który został wskazany w świadectwie pracy, ale pracownik się zgłosił i zostało to skorygowane. W kwestii punktu 3 wypowiedzenia powódka wyjaśniła, że prowadziła ewidencję godzin pracy w zastępstwie Pani K.. Pracodawca wiedział jak powódka i Pani K. podzieliły się obowiązkami, ale nie było to sformalizowane, wiedzieli o tym Pan S. i Pan M.. Powódka przyznała, że nie potraktowała 15 sierpnia, jako dzień wolny, a korygowała to Pani K.. Odnosząc się do punktu 4 wypowiedzenia powódka powiedziała, że nie uważa, aby popełniła błąd wliczając działalność gospodarczą do stażu pracy, ponieważ w układzie zbiorowym nie ma takiego zapisu, że nie można go wliczać. Przełożony powódki dostał ten dokument i podbił go. Powódka otrzymywała do wynagrodzenia ok. 15.20zł więcej na przestrzeni 2 lat - pieniędzy tych nie zwróciła. Było prowadzone postępowanie wyjaśniające, księgowy dał powódce do podpisania dokument, którego nie działa podpisać. Powódka twierdzi, że prawidłowo wliczyła działalność gospodarczą do stażu pracy i uważa, że nie było szkody w mieniu. Po powrocie z urlopu poproszono powódkę o napisanie wyjaśnienia dotyczącego powstałych błędów.

Sad zważył, co następuje:

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy przyczyna wypowiedzenia powódce umowy o pracę była rzeczywista i prawdziwa, a w konsekwencji czy rozwiązanie przez pozwanego umowy o pracę z powódką za wypowiedzeniem zostało dokonane w zgodzie z przepisami Kodeksu Pracy.

W ocenie sądu powództwo G. K. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 45 § 1 kodeksu pracy, w przypadku ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeśli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Przepis art. 30 § 4 kodeksu pracy określa warunki, jakie muszą być spełnione w przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Takim warunkiem jest wskazanie przyczyn decyzji o zwolnieniu pracownika, które - zgodnie z utrwalonym orzecznictwem - muszą być konkretne i prawdziwe (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2000 roku, I PKN 481/99, OSNP 2001/11/373).

Obowiązek konsultacji zamiaru wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony nie dotyczy pracownika, który nie jest członkiem związku zawodowego i nie zwracał się do niego po ochronę (wyrok SN z dnia 11.09.2001 roku I PKN 624/00. OSNP 2003 r, Nr 16, poz 377) W związku z powyższym nie zasadny jest zarzut powódki dotyczący faktu, iż pracodawca nie czekając na zajęcie stanowiska przez związek wypowiedział jej umowę o pracę. Powódka nie udowodniła bowiem że była członkiem związku zawodowego.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 grudnia 2001 r., I PKN 715/2000 ( Prawo Pracy 2002/10 str. 34) wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób jej rozwiązania. Przyczyna wypowiedzenia nie musi w związku z tym mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości.

Pozwany w wypowiedzeniu umowy o pracę, jako przyczynę wypowiedzenia wskazał utratę zaufania spowodowaną nienależytym i niestarannym wykonywaniem obowiązków pracowniczych obowiązujących na stanowisku samodzielnego referenta w sekcji organizacyjno - kadrowej oraz popełnieniem przez powódkę licznych istotnych błędów w przygotowywanych dokumentach kadrowych.

W ocenie sądu z ustalonego stanu faktycznego wynika, że przyczyna rozwiązania umowy o pracę z powódką była rzeczywista.

Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę w trybie wypowiedzenia w razie naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych. Art. 100 par. 2 kodeksu pracy wśród obowiązków pracowniczych wymienia m. in. oraz przestrzeganie regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku, dbanie o dobro zakładu pracy oraz ochronę jego mienia

Okoliczności wskazane w wypowiedzeniu potwierdziła sama powódka jak również wynikają one z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego przez zakład pracy oraz zeznań słuchanych świadków. Kwestia podnoszona przez powódkę, że zakład pracy nie poniósł szkody w swoim mieniu w związku z popełnionymi przez nią błędami zawartymi w punktach 1, 2 i 3 wypowiedzenia jest nieistotna, bowiem samo zagrożenie powstania szkody, może uzasadniać rozwiązanie umowy o pracę, czego przykładem jest doliczeniu do stażu pracy prowadzenie działalności gospodarczej. Znaczenie ma w tej sytuacji fakt, iż powódka popełniła liczne błędy, do których zresztą się przyznała, ale inaczej je oceniała niż pracodawca.

W ocenie sądu popełniane przez powódkę błędy w pełni uzasadniały utratę zaufania przez pracodawcę. Da zakresu obowiązków powódki należały sprawy kadrowe, które istotne są zawsze z punktu widzenia zarówno pracownika jak i pracodawcy. Powódka powinna więc wykazać się skrupulatnością w wykonywaniu swoich obowiązków. Skala i waga popełnionych przez powódkę błędów uzasadniały rozwiązanie z nią umowy o pracę. Pracownik który często popełnia błędy i niedokładnie wykonuje swoje obowiązki, a także nie posiada wiedzy lub posiada wiedzę w niewystarczającą do wykonywania pracy na danym stanowisku musi liczyć się z konsekwencjami ze strony pracodawcy. Jest to bowiem zwykły sposób rozwiązania umowy o pracę, a przyczyny rozwiązania umowy o pracę nie muszą mieć szczególnej wagi.

Reasumując stwierdzić należy, że błędy popełniane przez powódkę mogły uzasadniać utratę do niej zaufania, ponieważ miały obiektywne znaczenie dla funkcjonowania pozwanego w sferze spraw pracowniczych i uzasadniały wypowiedzenie powódce umowy o pracę. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 1 października 1998 r I PKN 363/98 rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem z nieprzydatnymi zawodowo lub nieporadnymi pracownikami, którzy z przyczyn niezawinionych nie mogą sprostać obowiązkom pracowniczymi jest uzasadnione.

Wobec powyższego powództwo jest niezasadne i należało je oddalić. Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę w trybie wypowiedzenia w razie naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych. Art. 100 par. 2 kodeksu pracy wśród obowiązków pracowniczych wymienia m. in. oraz przestrzeganie regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku, dbanie o dobro zakładu pracy oraz ochronę jego mienia

O kosztach zastępstwa procesowego w punkcie drugim wyroku orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Zgodnie z ich brzmieniem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, czyli koszty procesu. Sąd zasądził wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego uwzględniając zasadę wynikającą z art. art. 98 § 1 i 3 w związku z art. § 12 ust 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2015 poz.1079) w wysokości 197 złotych w tym 17 złotych opłaty od udzielonego pełnomocnictwa.