Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

Sędziowie: SO Zenon Stankiewicz

SR del. Małgorzata Nowak - Januchta (spr.)

Protokolant: p.o. protokolanta sądowego Katarzyna Pawelec

przy udziale prokuratora Anety Ostromeckiej

po rozpoznaniu dnia 12 grudnia 2017 r. w Warszawie

sprawy J. A. syna J. i H. ur. (...) w W. i H. D. (1) syna H. i W. ur. (...) w W. oskarżonych o przestępstwo z art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 54 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 21 grudnia 2016 r. sygn. akt II K 460/15

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że za podstawę skazania obu oskarżonych przyjmuje art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 54 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza na rzecz Skarbu Państwa: od oskarżonego J. A. kwotę 2180 zł, a od oskarżonego H. D. (1) kwotę 580 zł tytułem opłat za II instancję oraz obciąża ich po połowie pozostałymi kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze.

SSR del. Małgorzata Nowak - Januchta SSO Jacek Matusik SSO Zenon Stankiewicz

Sygn. akt VI Ka 502/17

UZASADNIENIE

J. A. i H. D. (1) zostali oskarżeni o to, że :

w dniu 22.10.2014 r. w domku przy ul. (...) w miejscowości P. gm. W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu w ramach podziału ról, w celu wytworzenia substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, według syntezy amfetaminy metodą L., wbrew przepisom ustawy, rozporządzenia (WE) 273/204 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych, posiadali prekursory narkotykowe w postaci (...) i przy użyciu posiadanej aparatury przystosowanej do niedozwolonego wytwarzania substancji psychotropowych - w postaci trzech kolb okrągłodennych o pojemności 20 l z chłodnicami i czaszami grzejnymi z systemem zasilania i chłodzenia wody, choć były wytworzone w innym celu; oraz przy użyciu (...) i innych odczynników chemicznych bez których nie osiągnęli by efektu finalnego wytworzyli fenylo-2 propanon ( (...) ) w ilości 6600 cm sześciennych , stanowiący podstawowy prekursor do syntezy amfetaminy metodą L., z której to ilości (...) przy użyciu tej samej aparatury można było wyprodukować od 4 kg do 5 kg siarczanu amfetaminy

tj. o czyn z art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 54 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny wyrokiem z dnia 21 grudnia 2016r. w sprawie sygn. akt II K 460/15 uznał:

- oskarżonego J. A. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., Nr 13 , póz. 124 ze zm. ) w zb. z art. 54 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., Nr 13 , póz. 124 ze zm. ) w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał, zaś na podstawie art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., Nr 13 , póz. 124 ze zm. ) w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę l (jednego ) roku pozbawienia wolności i karę grzywny 100 (sto) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych;

-oskarżonego H. D. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., Nr 13 , póz. 124 ze z m. ) w zb. z art. 54 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., Nr 13 , póz. 124 ze zm. ) w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał, zaś na podstawie art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., Nr 13 , póz. 124 ze zm. ) w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę l (jednego) roku pozbawienia wolności i karę grzywny 100 (sto) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia ) złotych;

- na podstawie art. 63 § l k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu J. A. okres tymczasowego aresztowania od dnia 22.10.2014 r. o godz. 19:30 do dnia 16 czerwca 2015r. i na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu H. D. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 22.10.2014 r. o godz. 19:30 do dnia 16 czerwca 2015 r. ;

-na podstawie art. 70 ust. l ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ( tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., Nr 13, póz. 124 ze zm. ) orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych wykazanych w wykazie dowodów rzeczowych nr: DRZ 156 715, DRZ 162/15 - DRZ 167/15 , DRZ 173/15 - DRZ 213/15 przez ich zniszczenie;

Rozstrzygając w przedmiocie kosztów, Sąd zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego J. A. koszty sądowe w kwocie 2821,72 zł w tym opłatę w kwocie 2180 zł, zaś od oskarżonego H. D. (1) koszty sądowe w kwocie 1221,72 w tym opłatę w kwocie 580 zł.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez obrońcę oskarżonego J. A., adw. P. F. w całości. Obrońca oskarżonego:

I. Na zasadzie przepisu art. 438 pkt 2 k.p.k. zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

a)  naruszenie przepisu art. 410 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k., w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez niedopełnienie określonego przepisem art. 410 k.p.k. obowiązku wydania orzeczenia w oparciu o całokształt materiału dowodowego, zgromadzonego w niniejszej sprawie i pominięcie bądź zbagatelizowanie tych dowodów korzystnych dla oskarżonego;

b)  naruszenie przepisu art. 424 k.p.k., polegające na niedopełnieniu określonego tym przepi­sem obowiązku zamieszczenia w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia koniecznych ele­mentów, a przede wszystkim szczegółowego wskazania jakie fakty Sąd uznał za udowod­nione lub nie udowodnione, na jakich w tej materii oparł się dowodach, a także w jakiej części i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych;

c)  naruszenie przepisu art. 5 § 2 k.p.k., polegające na rozstrzygnięciu przez Sąd I instancji nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, wbrew regule in dubio pro reo;

II. Na zasadzie przepisu art. 438 pkt. 4 k.p.k., zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej kary wymierzonej J. A. w stosunku do stopnia winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu polegającą na wymierzeniu kary roku pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 złotych, podczas gdy środki odurzające nie były wytworzone, a stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu oraz względy indywidualne — prewencyjne, a zwłaszcza wymagania co do społecznego od­działywania sankcji karnej wskazują na zasadność zastosowania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonalności, która to kara w należyty sposób spełni cel społecznego oddziaływania oraz zadania represyjno-wychowawcze wobec oskarżonego. Wskazał, że orzeczona kara nie czyni zadość prewencji ogólnej i prewencji indywidualnej, jako rażąco wygórowana.

III. Na podstawie art. 437 § l i 2 k.p.k. obrońca oskarżonego J. A. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Powyższy wyrok został zaskarżony także przez obrońcę oskarżonego H. D. (1) - adw. O. P. w całości na jego korzyść.

Obrońca w oparciu o treść art. 427 § l i 2 KPK i 438 § 2 i 3 KPK przedmiotowemu wyrokowi

zarzucił:

1. obrazę przepisu postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 KPK poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów z zeznań świadków W. S., M. S., M. F., T. T. oraz J. N., poprzez bezpodstawne uznanie, że oskarżony H. D. (1) posiadał prekursory narkotykowe w postaci (...), podczas gdy z wymienionych dowodów wynikało jedynie, że oskarżony w chwili zatrzymania znajdował się w domku letniskowym przy ul. (...) oraz co zostało ujawnione w toku przeszukania przedmiotowej nieruchomości, przy czym oskarżony nie jest właścicielem przedmiotowej nieruchomości a na co dzień zamieszkuje oraz przebywa pod zupełnie innym adresem, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegającego na przypisaniu oskarżonemu D. posiadania prekursorów narkotykowych;

2. obrazę przepisu postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 KPK poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów będących podstawą ustaleń faktycznych, poprzez bezpodstawne przyjęcie, że oskarżony H. D. (1) wytworzył wspólnie z J. A. fenylo-2 propanon ( (...)) stanowiący podstawowy prekursor do syntezy amfetaminy, podczas gdy taka okoliczność nie wynika wprost ze zgromadzonych dowodów, w szczególności z opinii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji w W. z dnia 14 stycznia 2015 r., nr (...) oraz z opinii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji w W. z dnia 25 lutego 2015 r. nr (...) i stanowi nadinterpretację okoliczności, że na zabezpieczonym w dniu 23 kwietnia 2015 r. obuwiu oskarżonego stwierdzono obecność śladowych ilości fenylo-2 propanonu ( (...)) wynikającą wprost z tego, że oskarżony przebywał w przedmiotowej nieruchomości w momencie jego zatrzymania, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegającego na przypisaniu oskarżonemu D. współsprawstwa w wytworzeniu wspólnie z J. A. fenylo-2 propanonu ( (...));

3. obrazę przepisu postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 KPK poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów z zeznań świadków W. S., M. S., M. F. i T. T., jak również danych od operatora (...), (...) S.A. oraz (...), poprzez bezpodstawne uznanie na ich podstawie, że oskarżony H. D. (1) działał wspólnie i w porozumieniu oraz w ramach podziału ról z J. A. podczas, gdy z przywołanych dowodów, nie wynika na czym miał polegać ten podział ról, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegającego na nieuzasadnionym przypisaniu współsprawstwa H. D. (1).

W konkluzji obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie II Wydziału Karnego z dnia 21 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. II K 460/15 wniósł także oskarżyciel publiczny - Prokurator Rejonowy w Legionowie zaskarżając na podstawie art. 425 § l i § 2 kpk oraz art. 444 kpk powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego J. A. i H. D. (1).

Na podstawie art. 427 § l i § 2 kpk i art. 438 pkt l i 2 kpk oskarżyciel publiczny zarzucił wyrokowi:

- obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie przepisu art. 54 ust 2 pkt l ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii polegającą na pominięciu w kwalifikacji prawnej czynu zarzuconego i przypisanego oskarżonym, jak też w podstawie skazania w sytuacji gdy zebrany materiał dowodowy wskazuje, że oskarżeni J. A. i H. D. (1) zachowaniem swoim zrealizowali znamiona czynu zabronionego określonego w art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 54 ust 2 pkt l ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk i w/w przepisy winny stanowić podstawę ich skazania;

- obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku , a mianowicie art. 413 § l pkt 4 kpk i art. 413 § 2 pkt l kpk, , a polegającą na niedokładnym określeniu kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonym oraz niedokładnym określeniu kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonym w wyroku skazującym.

Na podstawie art. 427 § l kpk i art. 437 § l i 2 kpk oskarżyciel publiczny wniósł o:

zmianę zaskarżonego wyroku poprzez prawidłowe wskazanie w kwalifikacji prawnej czynu zarzuconego oskarżonym J. A. i H. D. (1) oraz czynu przypisanego im w wyroku, jak też w podstawie skazania - przepisu art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 54 ust. 2 pkt l ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w z art. 11 § 2 kk zgodnie z brzmieniem aktu oskarżenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odnosząc się do apelacji obrońcy oskarżonego H. D. (1) i zarzutu naruszenia art. 7 kpk i błędu w ustaleniach faktycznych oraz apelacji obrońcy oskarżonego J. A. i zarzutu naruszenia art. 410 kpk w zw. z art. 4 kpk w zw. z art. 7 kpk, jak również naruszenia art. 424 kpk sąd odwoławczy nie podzielił żadnego z podniesionych zarzutów. Lektura akt sprawy prowadzi bowiem do jednoznacznego wniosku, że sąd I instancji w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny w przedmiotowej sprawie w oparciu o wszystkie przeprowadzone dowody, ocenione swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd meriti swoje stanowisko uzasadnił w sposób wymagany art. 424 § 1 i 2 kpk , zaś sąd okręgowy nie podzielił zarzutów obrońców oskarżonych i w żadnym przypadku nie stwierdził, aby którykolwiek z elementów tej oceny nosił cechy dowolności, jak również nie dopatrzył się pominięcia dowodów korzystnych dla oskarżonego J. A..

W ocenie sądu odwoławczego analiza zgromadzonego materiału dowodowego wskazuje, że sąd rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych co do zdarzenia z dnia 22.10.2014 r. w domku przy ul. (...) w miejscowości P. gm. W. słusznie przypisując oskarżonym J. A. i H. D. (1) działanie wspólnie i w porozumieniu, wbrew przepisom ustawy, rozporządzenia (WE) 273/204 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych, w celu wytworzenia substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, według syntezy amfetaminy metodą L., posiadanie prekursorów narkotykowych w postaci (...)i wytworzenie fenylo-2 propanonu ( (...) ) w ilości 6600 cm sześciennych, stanowiącego podstawowy prekursor do syntezy amfetaminy metodą L. przy użyciu posiadanej aparatury przystosowanej do niedozwolonego wytwarzania substancji psychotropowych-w postaci trzech kolb okrągłodennych o pojemności 20 l z chłodnicami i czaszami grzejnymi z systemem zasilania i chłodzenia wody, choć były wytworzone w innym celu oraz przy użyciu (...) i innych odczynników chemicznych, bez których nie osiągnęli by efektu finalnego, z której to ilości (...) przy użyciu tej samej aparatury można było wyprodukować od 4 kg do 5 kg siarczanu amfetaminy.

Wbrew zarzutom apelacji obrońcy oskarżonego J. A. Sąd meriti w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku precyzyjnie wskazał, jakim dowodom dał wiarę opierając na nich ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie. Sąd nie dopatrzył się także naruszenia art. 424 kpk poprzez zbiorcze wskazanie przez sąd rejonowy dowodów w oparciu, o które ustalił stan faktyczny, tym bardziej, że z dalszej części uzasadnienia wynika jednoznacznie, które elementy stanu faktycznego wynikają z poszczególnych dowodów, a tok rozumowania sądu meriti jest jasny, logiczny i absolutnie nie wymyka się kontroli instancyjnej. Podkreślając za sądem I instancji należy wskazać na dowody, które jednoznacznie wskazują na winę oskarżonych w zakresie przypisanego im czynu, tj. protokoły przeszukania i oględzin pomieszczeń domku letniskowego i altanki przy ul. (...) w miejscowości P. i terenu działki, jak również pojazdu F. (...) użytkowanego przez oskarżonego J. A. oraz protokoły zatrzymania rzeczy w postaci 3 kolb okrągłodennych o pojemności 20 litrów każda z chłodnicami i czaszami grzejnymi z systemem zasilania i chłodzenia wody stanowiące linię do produkcji środków odurzających, w których to kolbach znajdowały się znaczne ilości fenylo-2 propanonu ( (...)) stanowiącego podstawowy prekursor do syntezy amfetaminy metodą L.. Biegły z zakresu chemii W. S. obecny podczas zatrzymania i przeszukania posesji wskazał, że linia produkcyjna znajdowała się w czasie produkcji prekursora (...) dwie kolby umieszczone były w płaszczach grzewczych i znajdowała się w nich mieszanina reakcyjna podgrzana do temperatury 145 stopni Celsjusza. Jak słusznie wskazał sąd rejonowy z opinii Laboratorium Kryminalistycznego KSP z dnia 25.02.2015r. nr (...) wynika, że w zabezpieczonych żółtych cieczach stwierdzono obecność (...) podstawowego prekursora do syntezy amfetaminy metodą L.. Ilość zabezpieczonego (...) wyniosła 6600 cm 3, z której to ilości można było wyprodukować od 4 kg do 5 kg amfetaminy (k. 591-594). Z opinii Laboratorium Kryminalistycznego KSP z dnia 25.02.2015r. nr (...) i z dnia 14.01.2015 r. nr (...) wynika, że na zabezpieczonych na posesji rękawiczkach ochronnych i kombinezonie stwierdzono obecność (...) i amfetaminy, zaś z kombinezonu wyizolowano DNA, którego profil jest zgodny z profilem oskarżonego J. A. (k. 519 – 526, 591 – 594). Kolejna opinia (k. 716 – 721) wskazuje, że na powierzchni obuwia zabezpieczonego u obu oskarżonych stwierdzono obecność (...). Wskazać także należy, że z opinii Laboratorium Kryminalistycznego KSP z dnia 27.05.2015 r. nr (...) wynika, że z zabezpieczonych na posesji przy ul. (...) w miejscowości P. substancji chemicznych takich jak: (...), kwas ortofosforowy, chlorek wapnia i benzen otrzymywano w drodze syntezy (...), czyli podstawowy prekursor do syntezy amfetaminy metodą L.. Natomiast z opinii z dnia 11.12.2014r. nt (...) wynika, że zapisy komputerowe na kartach zabezpieczonych podczas przeszukania pojazdu F. (...) stanowią preparatkę laboratoryjną syntezy amfetaminy metodą L., zaś te zabezpieczone na terenie posesji preparatykę laboratoryjną otrzymywania (...) (k. 319 – 320). Jak prawidłowo ustalił ponadto sąd rejonowy w oparciu o zabezpieczone faktury oskarżony J. A. w okresie 07.01.2013 – 17.10.2014 r. nabył towar w postaci kwasu ortofosforowego, chlorku wapnia, benzenu, kwasu siarkowego, wodorotlenku sodu.

Przy dużym poziomie ogólności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego J. A. i wywodów teoretycznych wydaje się, że zarzut naruszenia art. 5 § 2 kpk dotyczy dokonanej przez sąd rejonowy analizy połączeń telefonicznych numerów telefonów, którymi posługiwali się oskarżeni J. A. i H. D. (1). Zdaniem sądu odwoławczego mając na uwadze dokonane na podstawie przedmiotowego wykazu połączeń ustalenia sądu rejonowego, nie może być mowy zarówno o naruszeniu art. 5 § 2 kpk, jak i art. 7 kpk, na co wskazuje obrońca oskarżonego H. D. (1). Otóż należy zauważyć, że sąd i instancji w oparciu o analizę połączeń telefonicznych numerów telefonów, którymi posługiwali się oskarżeni ustalił jedynie, że w dniach 19, 21 i 22 października 2014r. telefony oskarżonych logowały się na stacji (...) obejmującej swoim zasięgiem miejscowość P. w gm. W. i nie prowadzili rozmów między sobą. Powyższe ustalenia korespondują z pozostałym materiałem dowodowym, zaś okoliczność, że obaj oskarżeni zostali zatrzymani w dniu 22.10.2014r. na terenie działki zlokalizowanej przy ul. (...) w miejscowości P., w gm. W. jest bezsporna. W tym stanie rzeczy mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy, w tym miejsce zatrzymania oskarżonych sąd odwoławczy nie znalazł żadnych podstaw do zakwestionowania ustaleń sądu rejonowego i oceny przedmiotowego dowodu, który jak wynika z uzasadnienia wyroku został oceniony w połączeniu z pozostałym materiałem dowodowym tworzącym łącznie spójną całość. Zdaniem sądu odwoławczego nie sposób także podważyć dokonanej przez sąd I instancji oceny osobowych źródeł dowodowych, której nie ma potrzeby powtarzać. Świadków w przedmiotowej sprawie można podzielić na dwie zasadnicze grupy, tych którzy brali udział w zatrzymaniu oskarżonych w dniu 22.10.2014r. na ul. (...) w miejscowości P. i uczestniczyli w oględzinach, przeszukaniu i zatrzymaniu rzeczy ujawnionych na posesji oraz znajdującym się tam domku letniskowym i altanie oraz tych, którzy zeznawali na okoliczności związane z zatrudnieniem i sprzedażą oskarżonemu A. substancji chemicznych lub innych produktów typu destylator, czy chłodnica. Jak trafnie wskazał sąd I instancji świadkowie ci precyzyjnie wskazywali zakres swojej wiedzy na temat zdarzenia lub okoliczności, na które byli przesłuchiwani. Sąd wskazał też, zeznania których świadków nie wniosły nic istotnego do sprawy i dlaczego. Należy także podkreślić, że zeznania funkcjonariuszy Policji, w szczególności W. S., J. N. znajdują pełne potwierdzenie w powołanych powyżej opiniach Laboratorium Kryminalistycznego KSP. Pozostali funkcjonariusze zeznawali na okoliczność zatrzymania oskarżonych, powodów ich zatrzymania i przedmiotów oraz substancji zabezpieczonych na terenie posesji przy ul. (...) w P.. Zeznania E. S. znajdują natomiast potwierdzenie w załączonych do akt sprawy fakturach zakupu substancji chemicznych. Zdaniem sądu odwoławczego analiza akt sprawy wskazuje, że zgromadzony materiał dowodowy tworzy spójną i logiczną całość, który sąd meriti ocenił zgodnie z zasadami wiedzy, doświadczenia życiowego, logicznego rozumowania oraz bez przekroczenia granic swobodnej oceny i sąd odwoławczy po analizie całokształtu okoliczności sprawy nie dopatrzył się żadnych powodów, aby dokonaną przez sąd rejonowy ocenę zakwestionować, w tym także co do ustaleń dokonanych w odniesieniu do oskarżonego H. D. (1). Należy wskazać, że z danych uzyskanych od Wydziału Geodezji i Gospodarki Nieruchomościami Starostwa Powiatowego w L. wynika, że działka przy ul. (...) w miejscowości P., na której zostali zatrzymani oskarżeni należy do byłej żony H. D. (1) - M. D.. Oskarżony H. D. (1) przebywając na tej działce miał dostęp do wszelkich pomieszczeń, które były pootwierane w tym także do tego, gdzie znajdowała się linia produkcyjna, w której kolbach znajdowała się mieszanina reakcyjna podgrzana do temperatury 145 stopni Celsjusza, co świadczy o tym, że w czasie pobytu na działce oskarżonego była ona aktywna. Na butach oskarżonego H. D. (1) i co istotne na ich powierzchni, a nie spodzie, ujawniono ślady (...) służącego do syntezy (...), którego synteza aktualnie odbywała się na terenie działki. Powyższe, okoliczności sprawy, doświadczenie życiowe i zasady logicznego rozumowania, jak również analiza połączeń numerów telefonów obu oskarżonych z której wynika, że logowali się w tych samych miejscach, o tej samej porze i na tych samych trasach przejazdu świadczy, że podejmowali oni wspólne działania, a obecność oskarżonego D. na działce przy ul. (...) nie była absolutnie przypadkowa.

Sąd odwoławczy nie podzielił także podniesionego przez obrońcę oskarżonego J. A. zarzutu rażącej niewspółmierności kary wymierzonej oskarżonemu. Lektura uzasadnienia wskazuje, że sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywny 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej jako 100 zł, zaś oskarżonemu H. D. (1) karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywny 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej jako 20 zł kierował się dyrektywni sądowego wymiaru kary z art. 53 kk bacząc, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu, biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przy wymiarze kary sąd I instancji uwzględnił zarówno okoliczności obciążające w postaci wysokiej społecznej szkodliwości czynu, przejawiający się w charakterze naruszonego dobra, jakim jest życie i zdrowie ludzkie w znaczeniu ochrony życia i zdrowia społeczeństwa jako całości, jak i łagodzące w postaci dotychczasowej niekaralności oskarżonych. Sąd rejonowy wskazał, że na wymiar kary miał wpływ sposób działania sprawców i ilość wyprodukowanego fenylo – 2 propanonu ( (...)), a zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności nie spełniłoby funkcji prewencji indywidualnej, ani wychowawczej w stosunku do oskarżonych, biorąc pod uwagę charakter popełnionego czynu i ilość wyprodukowanego fenylo – 2 propanonu ( (...)). Podzielając ustalenia sądu meriti w zakresie wymierzonej kary oskarżonemu J. A. sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do uznania jej za rażąco niewspółmiernej.

Podkreślić należy, że zarzut rażącej niewspółmierności kary jest zasadny w przypadku, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia jednak w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy – innymi słowy, gdy jest w społecznym odczuciu karą niesprawiedliwą (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11.04.1985 r., V KRN 178/85 OSPiKa 1986 nr 4, poz. 93).

Słusznym natomiast okazał się zarzut, podniesiony w apelacji przez oskarżyciela publicznego. Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny w przedmiotowej sprawie oraz uznał, że wina oskarżonych nie budzi wątpliwości. Niemniej jednak przytaczając opis i kwalifikację prawną czynu zarzuconego oskarżonym w akcie oskarżenia sąd I instancji pominął pkt 1 przepisu art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, jak również nie wskazał pkt 1 przepisu art. 54 ust. 2 powyższej ustawy w kwalifikacji czynu przypisanego oskarżonym i w podstawie skazania. Mając na uwadze, że w świetle prawidłowych ustaleń stanu faktycznego dokonanego przez sąd rejonowy wina oskarżonych odnośnie czynu zarzucanego im w akcie oskarżenia nie budzi wątpliwości sąd odwoławczy zaskarżony wyrok zmienił w ten sposób, że za podstawę prawną skazania obu oskarżonych przyjął art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 54 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k., zaś w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie sąd I instancji w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny podstawę, którego stanowił zgodnie z art. 410 kpk pełny materiał dowodowy oceniony bez przekroczenia ram swobody zakreślonej w art. 7 kpk. Sąd meriti swoje stanowisko uzasadnił w sposób wymagany art. 424 § 1 i 2 kpk. Wobec powyższego sąd odwoławczy dostrzegając jedynie potrzebę zmiany wyroku w zakresie podstawy prawnej skazania i nie uznając za zasadne pozostałych zarzutów apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

O kosztach sądowych sąd orzekł na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 635 kpk.

SSO Zenon Stankiewicz SSO Jacek Matusik SSR (del) Małgorzata Nowak – Januchta