Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Limanowej II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Kulig

Protokolant: st. sekr. sąd. Wioletta Długosz

w obecności oskarżyciela: M. W.

po rozpoznaniu dnia 21.11.2017r., 09.01.2018r.

w sprawie: A. P. (P.)

syna J. i A. z d. P.

ur. (...) w Ż.

oskarżonego o to, że:

prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą (...)-(...) K., pl. (...), lok.(...), w okresie po dniu 1 sierpnia 2012 roku do dnia 8 sierpnia 2012 roku w lokalu Restauracja (...) zarządzanym przez L. K. w M. (powiat (...)) przy ul. (...) (brak numeru budynku), wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U z 2009 r., Nr 201, poz. 1540 z późn. zm.) urządzał gry hazardowe na jednym automacie do gier (...), numer ewidencyjny widniejący wewnątrz urządzenia N-3, organizowane w celach komercyjnych o charakterze losowym;

to jest o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks

I.  Uznaje oskarżonego A. P. za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia sierpnia, lecz po dniu 01 sierpnia 2012 roku do dnia 8 sierpnia 2012 roku w M., rejonu (...), w lokalu Restauracja (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w K., przy pl. (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, określonych w art. 6 ust. 1 oraz art. 23 a ust. 1 ustawy, tj. bez wymaganej koncesji, urządzał gry hazardowe na automacie (...) o numerze ewidencyjnym (...), który nie został zarejestrowany przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego, działając w ten sposób, że wydzierżawił w w/w lokalu powierzchnię oraz wstawił i zainstalował do użytkowania przedmiotowy automat, co stanowi przestępstwo z art. 107 § 1 kks i za to na mocy powołanego przepisu ustawy wymierza mu karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość dziennej stawki na kwotę 80 zł (osiemdziesięciu złotych), to jest karę grzywny w wysokości 6.400 zł (sześciu tysięcy czterystu złotych);

II.  Na mocy art. 30 § 5 kks orzeka wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci: automatu do gier (...), przechowywanego w magazynie depozytowym Urzędu Celnego w N., poz. ks. mag. ktz. (...), a także umowy dzierżawy nr (...) 5 zawartej w dniu 01.08.2012 r. i 1 (jednej) teczki przeznaczonej do gromadzenia dokumentów, opatrzonej naklejką (...), znajdujących się w aktach sprawy na k. 75-77 i 79-80 – poprzez pozostawienie wymienionych dokumentów w aktach sprawy;

III.  Na zasadzie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 409 zł (czterystu dziewięciu złotych) tytułem wydatków oraz kwotę 640 zł (sześciuset czterdziestu złotych) tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 09 stycznia 2018 roku

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Oskarżony A. P. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w K. przy ul. (...). W dniu 01 sierpnia 2012 roku zawarł z właścicielką lokalu Restauracja (...) w M. umowę dzierżawy powierzchni w lokalu, gdzie w nieustalonym okresie czasu pomiędzy 02.08.2012 roku a 08.08.2012 roku, zainstalował automat do gier o nazwie H.-S. o numerze ewidencyjnym (...). Lokal o nazwie Restauracja (...) był lokalem gastronomicznym.

/ dowód: zeznania świadków : K. W., k. 394, 97-98, W. K., k. 99, L. K., 44-45, , M. O., k. 89-90, umowa dzierżawy, k. 75-77, protokół kontroli, k. 54-56 /

Gry rozgrywane na ujawnionym urządzeniu H. S. były grami na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 2015 poz. 612 z późn. zm.), czyli grami na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Grający po naciśnięciu odpowiedniego klawisza nie miał wpływu na przebieg gry, gdyż nie zależała ona od umiejętności lub zręczności grającego. Gracz mógł jedynie obserwować przebieg gry, a automat umożliwiał prowadzenie kolejnych gier za wygrane w grach poprzednich, co stanowił wygraną rzeczową. Urządzanie gier na powyższym automacie mogło odbywać się wyłącznie na podstawie posiadanej koncesji na prowadzenie kasyna gry ( art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych). Oskarżony instalując przedmiotowy automat H. S. o numerze ewidencyjnym (...) w lokalu Restauracja (...), urządzał gry hazardowe na automatach bez wymaganej przepisami prawa koncesji.

/ dowód: zeznania świadków: K. W.,k. 394, 97-98, W. K., k. 99, protokół kontroli, k. 54-56, opinia biegłego, k. 202-207 /

Stosownie do treści art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, w brzmieniu obowiązującym od 14 lipca 2011 roku do 28 lutego 2017 roku, automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika Urzędu Celnego. Projekt ustawy z dnia 26 maja 2011 roku, która wprowadzała powyższy przepis, został notyfikowany Komisji Europejskiej w dniu 16 września 2010 roku pod numerem (...) i wszedł w życie z dniem 14 lipca 2011 roku. Rejestracja automatu była równoznaczna z dopuszczeniem go do eksploatacji.

Ujawnione w toku kontroli urządzenie H.-S. o numerze ewidencyjnym (...) nie figurowało w Krajowym Rejestrze Automatów do Gier. A. P. nie występował z wnioskiem o jego zarejestrowanie do właściwego Naczelnika Urzędu Celnego.

/ dowód: protokół kontroli, k. 54-56, zeznania świadka K. W., k. 394, 97-98 /

W dniu 08 sierpnia 2012 roku pracownicy Urzędu Celnego w N. w osobach K. W., W. K., B. B., D. Ł. i J. M. przeprowadzili kontrolę w lokalu Restauracja (...) w M. w przedmiocie przestrzegania przepisów prawa regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych. W trakcie kontroli obecna była właścicielka lokalu. W lokalu ujawniono jeden włączony automat do gier H. S. o numerze ewidencyjnym (...) oraz urządzenie do gry o nazwie G. (...) – (...). To ostatnie urządzenie nie było włączone do sieci oraz posiadało kartkę z napisem „defekt”. W trakcie kontroli nie było w lokalu osób grających.

Funkcjonariusz Urzędu Celnego w osobie K. W. w ramach swoich uprawnień wynikających z art. 32 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o służbie celnej w brzmieniu obowiązującym w dniu kontroli przeprowadził eksperyment, tj. grę kontrolną, na ujawnionym automacie H. S. o numerze ewidencyjnym (...), wskutek czego ustalono, że urządzenie to spełnia przesłanki z art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych. Ujawnione urządzenie nie posiadało oznaczenia GL1 oraz nie było zarejestrowane przez Naczelnika Urzędu Celnego, a wygląd i budowa przedmiotowego urządzenia była typowa dla automatów do gier, co skutkowało zatrzymaniem automatu i pieniędzy w nim się znajdujących.

/ dowód: zeznania świadków : K. W., k. 394,97-98, W. K., k. 99, protokół kontroli,, k. 54-56, protokół zatrzymania rzeczy, k. 73-74, postanowienie o zatwierdzeniu zatrzymania rzeczy, k. 105 /

W wyniku komisyjnego otwarcia zatrzymanego urządzenia ujawniono pieniądze obiegowe polskie w łącznej kwocie 10 zł pochodzące z gry kontrolnej i stanowiące własność Służby Celnej.

/ dowód: protokół komisyjnego otwarcia automatów, k. 164, protokół zdawczo-odbiorczy, k. 165, protokół oględzin , k. 166-167 /

A. P. był uprzednio karany. Utrzymuje się z prac dorywczych i nie posiada nikogo na utrzymaniu.

/ dowód: oświadczenie oskarżonego, k. 224, informacja o karalności, k. 355-358 /

Oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Sąd nie dał wiary oświadczeniu oskarżonego co do winy albowiem sprzeczne było ono z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Zeznania świadków K. W., W. K., protokół kontroli , a także opinia biegłego z zakresu teleinformatyki pozwoliły na jednoznaczne ustalenie, iż urządzenie zainstalowane przez oskarżonego było grą na automatach oraz oferowało gry o wygrane pieniężne, w których zawarty był element losowy, a zatem wypełniały przesłanki z art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych. Bezsporną z kolei jest okoliczność, iż oskarżony nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna gry i urządzanie gier hazardowych, jak również, iż przedmiotowe urządzenie nie było zarejestrowane przez właściwego naczelnika Urzędu Celnego. Dodatkowo wskazać należy, iż oskarżony w czasie przypisanych mu czynów, prowadził działalność gospodarczą, a jego działanie powinno być oceniane z uwzględnieniem zawodowego charakteru tej działalności.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania K. W. i W. K., którzy w rzeczowy sposób opisali przeprowadzone czynności kontrolne albowiem były one logiczne, przekonujące i wewnętrznie spójne, a także pokrywały się z treścią pozostałego zebranego w sprawie materiału dowodowego. Świadkowie zeznali, iż dokonali kontroli w lokalu Restauracja (...), do którego po telefonicznej informacji przybyła właścicielka lokalu. Wymieniona oświadczyła, iż nie posiada kluczy do ujawnionych automatów, z których tylko jeden był podłączony do sieci i działał ( urządzenie H. S. o numerze ewidencyjnym (...)). Przedstawiła także teczkę z dokumentami. Twierdzenia te pozostają w zgodzie z protokołem przeprowadzonej kontroli, protokołem zatrzymania rzeczy, a także umową dzierżawy.

Podstawę poczynionych ustaleń faktycznych w przeważającej mierze stanowiły dokumenty włączone w poczet materiału dowodowego, w tym protokół przeprowadzonej kontroli, protokół zatrzymania automatów do gier, postanowienia w przedmiocie zatrzymania automatów, umowa dzierżawy, protokół komisyjnego otwarcia zatrzymanego automatu. Powyższe dokumenty zasługują na walor pełnej wiarygodności, zwłaszcza, iż żadna ze stron postępowania nie negowała ich autentyczności i treści. Nie sposób pominąć, iż większość z nich miała charakter dokumentu urzędowego, bowiem zostały sporządzone w przepisanej formie przez uprawnione organy w zakresie ich kompetencji (m.in. protokół kontroli, który utrwala przebieg czynności kontrolnych). Brak było przy tym jakichkolwiek okoliczności, które poddawałyby w wątpliwość wiarygodność wymienionych dokumentów.

Świadek L. K. potwierdziła przeprowadzenie w lokalu jej własności kontroli przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego w dniu 08 sierpnia 2012 roku, która dotoczyła wstawionego przez oskarżonego automatu H. S. o numerze ewidencyjnym (...), jak również opisała okoliczności dotyczącej podpisanej umowy dzierżawy i wstawienia automatu. Podobnie M. O. opisała okoliczności kontroli w lokalu przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego. Zeznania obu wymienionych świadków uznał sąd za wiarygodne albowiem były one zbieżne zarówno z treścią umowy dzierżawy, protokołem kontroli oraz zeznaniami świadków K. W. i W. K..

Sąd w całości podzielił opinie biegłego A. C., która pozwoliła dokonać ustaleń w zakresie charakteru urządzenia ujawnionego w toku kontroli w lokalu Restauracja (...). Biegły sporządził przedmiotową opinię w sposób profesjonalny i pełny, wyjaśniając przy tym logicznie co przemawiało za hazardowym charakterem ujawnionego automatu. Biegły wskazał, iż automat typu H. S. oferował gry losowe albowiem grający po zręcznościowym uruchomieniu pojedynczej gry nie był w stanie przewidzieć jej wyniku końcowego. Powyższa opinia, z uwagi na swój pełny i jasny charakter, stanowiła podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w zakresie charakteru ujawnionego urządzenia.

Sąd zważył, co następuje:

A. P. w okresie od nieustalonego dnia sierpnia, lecz po dniu 01 sierpnia 2012 roku do dnia 8 sierpnia 2012 roku w M., rejonu (...), w lokalu Restauracja (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w K., przy pl. (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, określonych w art. 6 ust. 1 oraz art. 23 a ust. 1 ustawy, tj. bez wymaganej koncesji, urządzał gry hazardowe na automacie (...) o numerze ewidencyjnym (...), który nie został zarejestrowany przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego, działając w ten sposób, że wydzierżawił w w/w lokalu powierzchnię oraz wstawił i zainstalował do użytkowania przedmiotowy automat. Działaniem swym wypełnił w ten sposób znamiona przestępstwa karno-skarbowego określonego w art. 107 § 1 kks .

W niniejszej sprawie, z uwagi na datę popełnienia przestępstwa przez oskarżonego ( 02.08.2012 r - 08 sierpnia 2012 roku ) - zastosowanie będzie miał art. 107 § 1 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 kwietnia 2017 roku, art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 kwietnia 2017 roku oraz art. 23a ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 14 lipca 2011 roku do 28 lutego 2017 roku.

Stosownie do treści art. 107 § 1 k.k.s. w pierwotnym brzmieniu kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry, co wynika z treści art. 6 ust. 1 w poprzednim brzmieniu ustawy o grach hazardowych. Grami na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 powyższej ustawy w brzmieniu z dnia popełnienia czynu są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogły być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego, co statuował art. 23a ust. 1 wskazanej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 14 lipca 2011 roku do 28 lutego 2017 roku.

A. P. w okresie w okresie pomiędzy 2 sierpnia 2012 roku a 8 sierpnia 2012 roku w lokalu Restauracja (...) w miejscowości M. urządzał gry na automacie typu H. S., albowiem w celu zainstalowania powyższych urządzeń zawarł umowę dzierżawy w wymienionym lokalu i zgodnie z zamierzeniem wstawił tam dwa automaty, z tym , że jeden z nich nie był automatem sprawnym ( urządzenie H. S. o numerze ewidencyjnym (...)).

Automat do gier typu H. S. był urządzeniem elektronicznym, w którym gracz po naciśnięciu klawisza „start” może wyłącznie obserwować przebieg gry, co stanowi element losowości, gdyż rezultat gry nie był efektem umiejętności bądź zręczności grającego. Ujawniony automat wypłacał nadto nagrody w postaci wygranych rzeczowych, poprzez możliwość prowadzenia kolejnych gier za wygrane uzyskane w grach poprzednich. Stwierdzić zatem należy, iż zatrzymany przez funkcjonariuszy celnych automat był automatem do gier w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych, zatem stosownie do treści art. 6 ust. 1 powyższej ustawy urządzanie na nich gier wymagało uzyskania koncesji na prowadzenie kasyna gry. W toku postępowania ustalono, iż oskarżony nie uzyskał takiej koncesji.

Wskazać należy, iż nowelizacja art. 6 ustawy o grach hazardowych, która weszła w życie z dniem 3 września 2015 roku (Dz. U. 2015, poz. 1201) doprecyzowała w ust. 4, że działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona wyłącznie na podstawie koncesji udzielonej na prowadzenie kasyna gry oraz może być prowadzona wyłącznie w formie spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższa zmiana nie stanowiła depenalizacji działalności w zakresie urządzania gier na automatach, albowiem powyższa nowelizacja nie zmieniła brzmienia art. 6 ust. 1 ustawy, a jedynie stanowiła doprecyzowanie jakie podmioty prawa uprawnione są do prowadzenia działalności w zakresie urządzania gier na automatach. Powyższe zmiany miały zatem charakter wyłącznie uzupełniający i doprecyzowujący. Również ustawa z dnia 15 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2017 poz. 88), która znowelizowała art. 6 ust. 1 ww. ustawy miała charakter wyłącznie doprecyzowujący, iż termin, na który będą udzielone koncesje i zezwolenia będzie określony w treści koncesji lub zezwolenia z zastrzeżeniem, że prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach objęta jest monopolem państwa. Z powyższego wynika, iż zarówno w dniach popełnienia zarzucanych czynów, jak i w dniu wyrokowania warunkiem urządzania gier na automatach było uzyskanie koncesji na prowadzenie kasyna gry, zatem nie ma podstaw, by w niniejszej sprawie zastosowanie znalazł art. 2 k.k.s. Oskarżony prowadząc działalność godpodarczą, nie uzyskał jednak wymaganej koncesji.

Art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych również został doprecyzowany ustawą z dnia 12 czerwca 2015 roku, iż urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gry, ale na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu oraz wynikających z przepisów ustawy. Powyższa ustawa nowelizacyjna została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 05 listopada 2014 roku (nr (...)), zatem od 03 września 2015 roku, tj. dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej, nie występuje kolizja prawa krajowego z prawem unijnym. Norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 roku (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998r. ze zm.), uniemożliwia uzupełnienie normy blankietowej jaką jest art. 107 § 1 k.k.s. przepisem art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, jeżeli czyn zabroniony miał miejsce przed dniem 03 września 2015 roku. Natomiast przepis art. 6 ust. 1 powyższej ustawy mógł być i nadal może uzupełniać normę blankietową z art. 107 § 1 k.k.s., o ile okoliczności faktyczne wskazują, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.

Z uwagi na okoliczność, iż w dacie popełnienia przez oskarżonego zarzucanych mu czynów przepis art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie był notyfikowany Komisji Europejskiej, zgodnie z wymogami stawianymi przez ww. dyrektywę, sąd nie mógł w niniejszej sprawie zastosować tego przepisu jako wypełnienie normy blankietowej z art. 107 § 1 k.k.s. Z tego względu z opisów czynów przypisanych oskarżonemu - sąd wyeliminował przepis art. 14 ust. 1 ustawy. Z kolei jak wskazano już wyżej art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie wymagał notyfikacji Komisji Europejskiej(wyrok ETS z dnia 13 października 2016 roku, sprawa C-303/15), zatem mógł stanowić podstawę odpowiedzialności oskarżonego. Oskarżony A. P. swoim zachowaniem naruszył art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, albowiem urządzał on gry na automatach bez wymaganej koncesji na prowadzenie kasyna gry.

Wskazać należy, iż zachowanie oskarżonego wypełniło także dyspozycję normy z art. 23a ust. 1 ustawy o grach hazardowych, która została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 16 września 2010 roku ( (...)) i weszła w życie z dniem 14 lipca 2011 roku. Z powyższego przepisu wynika, iż warunkiem dopuszczenia automatu do gier jest uprzednie jego zarejestrowanie przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, zwłaszcza z wyciągu z Krajowego Rejestru Automatów do Gier, oskarżony nie zarejestrował przedmiotowych, automatów, a także nie występował z wnioskiem o ich zarejestrowanie. Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż zachowanie oskarżonego naruszało także ten przepis ustawy o grach hazardowych.

A. P. zarzucanego mu czynu dopuścił się umyślnie , mając świadomość nielegalnego charakteru urządzania gier na automatach , bez wymaganej koncesji i rejestracji automatów przez właściwego naczelnika Urzędu Celnego. Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest okoliczność uwzględniająca zawodowy charakter prowadzonej przez oskarżonego działalności gospodarczej.

Sąd, bacząc na dyrektywy wymiaru kary, wymierzył oskarżonemu karę 80 stawek dziennych grzywny. Ustalając liczbę stawek dziennych sąd jako okoliczności obciążające wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony się dopuścił, w tym sposób i okoliczności jego popełnienia, rodzaj i stopień ciążących na sprawcy obowiązków, sposób zachowania się oskarżonego i jego motywację, jak również uprzednią karalność oskarżonego. Przy wymiarze oskarżonemu kary sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących. Ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 80 zł, sąd wziął z kolei pod uwagę warunki osobiste i rodzinne oskarżonego oraz stosunki majątkowe .

Stosownie do treści art. 30 § 5 kks w pkt II wyroku sąd orzekł wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci: automatu do gier (...), przechowywanego w magazynie depozytowym Urzędu Celnego w N., poz. ks. mag. ktz. (...), a także umowy dzierżawy nr (...) 5 zawartej w dniu 01.08.2012 r. i jednej teczki przeznaczonej do gromadzenia dokumentów, opatrzonej naklejką (...).

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem wydatków postępowania kwotę 409 złotych oraz tytułem opłaty kwotę 480 złotych (ustaloną na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych). Na kwotę wydatków składa się wynagrodzenie dla biegłego za sporządzenie opinii w sprawie, opłaty za informacje o karalności oraz ryczałt za doręczenia.

SSR Paweł Kulig