Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Urszula Kołodziej

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kamiennej Górze U. B.

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2017r.

sprawy M. H. ur. (...) w K.

s. Z., B. z domu H.

oskarżonego z art. 190 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze

z dnia 5 czerwca 2017 r. sygn. akt II K 394/16

I . utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. H.,

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. P. K. kwotę 516,60 zł w tym 96,60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III. zwalnia oskarżonego M. H. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa

Sygn. akt VI Ka 417/17

UZASADNIENIE

M. H. oskarżony został o to że:

w okresie od lutego 2016 roku do 06 czerwca 2016 roku w miejscowości L. gmina L. woj. (...) za pomocą wielokrotnie wysyłanych wiadomości tekstowych sms groził E. L. pozbawieniem życia przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę że zostaną spełnione

tj. o czyn z art.190 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 5 czerwca 2017 r. w sprawie II k 394/16

1.uznał M. H. za winnego popełnienia zarzucanego czynu stanowiącego występek z art. 190 § 1 k.k. i wymierzył mu kare 5 miesięcy pozbawienia wolności;

2.zasadził od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego P. K. kwotę 708,48 zł.

3.na podstawie art.627 k.p.k. i art.2 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od M. H. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.020,73 zł. z tytułu kosztów sądowych i wymierzył mu opłatę w kwocie 120,00 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego zarzucając obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na jego treść a mianowicie:

1.art.7 k.p.k. polegającą na dokonaniu rażąco dowolnej ocenie dowodów zgromadzonych w sprawie poprzez:

- uznanie dostarczonego przez E. L. i sporządzanego wyłącznie przez nią lub z jej wyłącznej inicjatywy w nieznanych bliżej okolicznościach wydruku za „kopię wydruków wiadomości sms” i uznanie na podstawie treści takiego wydruku winy oskarżonego w popełnieniu zarzucanego mu czynu – a to w sytuacji gdy oskarżony od początku kwestionował wydruk przedstawiony przez E. L., zaś Sąd I instancji nie dysponował oryginałem tego co uznał za „kopię wydruków wiadomości sms”;

- uznanie za miarodajny dowód w postaci „kopii wydruków wiadomości sms” przedłożonych przez E. L. na okoliczność popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu w tym w szczególności na okoliczność treści wiadomości sms – podczas gdy Sąd nie dysponował materiałem dowodowym pozwalającym ustalić rzeczywistą treść rzekomo wysyłanych przez oskarżonego do E. L. wiadomości sms a przede wszystkim nie dysponował oryginalnym wydrukiem takich wiadomości gdyż w toku postepowania przygotowawczego nie został zabezpieczony telefon pokrzywdzonej ani żaden nośnik danych który pozwoliłby odzyskać, wydrukować, ustalić oraz zweryfikować rzeczywistą treść wiadomości sms jakie skierowane miały zostać przez oskarżonego na numer telefonu E. L.;

2. art.410 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej tj. faktu iż pokrzywdzona przed złożeniem zawiadomienia o popełnieniu czynu zarzucanego oskarżonemu pozostawała z nim w konflikcie na tle spraw związanych z wykonywaniem władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką oraz w związku z tym z inicjatywy oskarżonego wszczęte zostały postępowania przed Sądem Rodzinnym – co winno zostać uwzględnione przy ocenie wiarygodności dowodów dostarczonych przez pokrzywdzoną, w tym złożonych przez nią zeznań.

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu oraz o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy kosztów obrony z urzędu według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności przypomnieć należy że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochrona prawa procesowego a więc mieści się w ramach swobodnej oceny dowodów wtedy gdy: 1. jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy; 2.stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego; 3. jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego argumentowane w uzasadnieniu ( zob. w. SN z 9.11.1990 r. WRN 149/90 OSNKW 7- 9/1991,poz.41 ). Sąd I instancji w niniejszej sprawie spełnił powyższe wymagania. Działając w ramach zasady swobodnej oceny dowodów Sąd ten władny był dać wiarę dowodom w postaci zeznań pokrzywdzonej E. L., przedstawionej przez nią kopii wydruków wiadomości sms, opinii biegłego z zakresu techniki telekomunikacyjnej, zeznań świadka K. K. , odmówić zaś wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego M. H.. Swoje stanowisko Sąd I instancji w sposób dostateczny argumentował w pisemnym uzasadnieniu wyroku ( str.3 – 4 uzasadnienia, k. 190 – 190 odwrót akt ). Tą ocenę materiału dowodowego Sąd Okręgowy podziela wskazując, że istotnie wyjaśnieniom oskarżonego nie sposób odmówić konsekwencji i spójności, są one jednak w sprawie odosobnione, nie poparte innymi dowodami.

Pokrzywdzona E. L. jest osobą skonfliktowaną z oskarżonym, ta okoliczność sama z siebie nie pozbawia jednak dowodu z jej zeznań waloru wiarygodności. Dowód ten podlegał ocenie z punktu widzenia jego wiarygodności jak każdy inny dowód w sprawie. Zdaniem Sądu Okręgowego słusznie Sąd I instancji ocenił, że zeznania pokrzywdzonej były wyważone, nie „eskalowała opowieści” o swoich kontaktach z oskarżonym, nie wyolbrzymiała ona jego zachowania. Niemniej z jej zeznań jednoznacznie wynikało, że w kontaktach sms – owych oskarżony zastraszał ją, wyzywał wulgarnymi słowami, ale także groził że ją pobije, że „zginie”, co jednoznacznie pokrzywdzona odbierała jako groźbę pozbawienia zdrowia i życia której obawiała się ( k. 4 – 5, k. 99 – 100 ). Znajduje to potwierdzenie w kopii wydruków wiadomości sms, które jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego uzyskała pokrzywdzona. Skarżący obrońca w apelacji zdecydowanie podważa wiarygodność tego dowodu, przede wszystkim z tego powodu że przedstawiony został przez E. L. i że jest to kopia a nie oryginał, w ocenie Sądu Okręgowego jednak brak jest powodów do odmawiania wiarygodności temu dowodowi. Pokrzywdzona na rozprawie głównej wskazała w jaki sposób uzyskała wydruk, mówiła że ze swoim telefonem udała się (...)w K., wiadomości przez pracownika sklepu zostały skopiowane do komputera i w ten sposób powstały wydruki ( k.100 ). W tym zakresie także pokrzywdzonej należy dać wiarę podkreślając, że kopia owego wydruku dotycząca sms – ów z 2016 r. jest jednym z kilku a nie jedynym dowodem na sprawstwo i winę oskarżonego w niniejszej sprawie. Jest ona bardzo obszerna, na wydruku znajdują się także treści świadczące o pewnej bliskości pomiędzy oskarżonym i pokrzywdzoną czy też o jego trosce o ich wspólne dziecko, niemniej w jego sms – ach są również treści zawierające bez wątpliwości groźby pobicia pokrzywdzonej oraz jej zabicia ( „wyłożę nawet 10 tysięcy żeby Cię…zatłukli…”- k. 27 akt ). Na wydruku jest także duża ilość wulgaryzmów nie świadcząca dobrze o oskarżonym. Obiektywnym choć pośrednim dowodem na sprawstwo oskarżonego są zeznania świadka K. K., z których wynika że słyszała wulgarne wyzwiska kierowane przez oskarżonego do pokrzywdzonej i widziała treść sms- ów zawierających groźby. Świadek twierdziła także opierając się na własnej obserwacji że pokrzywdzona bała się M. H. ( k.47 ). Materiał dowodowy obciążający oskarżonego uzupełnia opinia biegłego z zakresu techniki telekomunikacyjnej z której wynika że sms- y były wysyłane z lokalizacji w jakich znajdował się oskarżony. Skarżący obrońca stara się podważać w apelacji powyższe dowody eksponując przede wszystkim sytuację konfliktową pomiędzy oskarżonym i pokrzywdzoną wynikłą z rozpadu ich związku i dążenia do uregulowania kontaktów z dzieckiem, jego argumenty nie są jednak przekonywujące. Zarzuty naruszenia art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. uznać należało w tej sytuacji za niezasadne.

Sąd Okręgowy nie zajął się na rozprawie odwoławczej wnioskiem do którego dołączone zostały wykazy połączeń telefonicznych ( k.204 -216 ) bowiem po pierwsze wniosek ten nie został podpisany, po drugie zaś wykazy zawierają połączenia z 2017 r., a więc nie dotyczą zarzutu z aktu oskarżenia.

Wymierzona oskarżonemu kara 5 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności nie jest rażąco surowa gdy zważy się na uprzednią trzykrotną karalność oskarżonego w tym za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. i popełnienie przestępstwa w okresie prób na które zawieszano kary pozbawienia wolności w dwóch poprzednich sprawach ( k. 182 – 183 ).

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. H..

Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. P. K. kwotę 516,60 zł. w tym 296,60 zł. podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony z urzędu skazanego w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy mając na uwadze sytuację majątkową oskarżonego zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.