Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Grajewie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Myśliński

Protokolant: Piotr Gosiewski

w obecności Prokuratora Justyny Łukaszewicz

po rozpoznaniu dnia 20.09.2017 roku, 23.10.2017 roku, 28.11.2017 roku i 16.01.2018 roku na rozprawie

sprawy

M. B. (1)

urodz. (...) w E.

syna K. i M. z d. S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 8 stycznia 2017 r. w m. G. gm. S., woj. (...) podczas kontroli drogowej w związku z popełnionym wykroczeniem drogowym podrobił podpis swego brata M. B. (2) na pouczeniu o uprawnieniach i obowiązkach osoby co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie oraz na oświadczeniu o miejscu zamieszkania,

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk

1.  Oskarżonego M. B. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 270 § 1 kk w zw. z art. 34 § 1 i 1a pkt 1 kk, art. 35 § 1 kk skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 25 (dwudziestu pięciu) godzin miesięcznie.

2.  Zwalnia oskarżonego od opłaty sądowej i pozostałych kosztów sądowych w sprawie obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 190/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 8 stycznia 2017 roku M. B. (1) kierował samochodem marki V. o nr rej. (...), a podróżowała z nim jego matka M. B. (3). Powyżej wskazany samochód należał do M. L. ale faktycznie od jesieni 2016 roku jedynym jego użytkownikiem był M. B. (1).

W tym czasie W. K. i T. Ł. funkcjonariusze policji z Komendy Powiatowej Policji w G. pełnili służbę patrolową i w trakcie służby wykonywali czynności związane z pomiarem prędkości pojazdów jadących na trasie K-61 w miejscowości G. woj. (...). Około godziny 12:40 W. K. dokonał laserowym miernikiem prędkości typu (...) 20-20 pomiaru prędkości samochodu marki V. o nr rej. (...). W wyniku powyższego pomiaru ustalił, iż kierowca tegoż pojazdu poruszał się swoim pojazdem z prędkością 108 km/h w miejscu gdzie dopuszczalna prędkość wynosiła 50 km/h.

Po zatrzymaniu pojazdu kierujący samochodem M. B. (1) podał się funkcjonariuszom policji za M. B. (2) ( tj. swego brata M. B. (2) ) podając jednocześnie, iż nie posiada przy sobie prawa jazdy, a dane kierowcy potwierdziła pasażerka M. B. (3).

W związku z powyższym W. K. poinformował kierowcę, iż w związku z popełnionymi wykroczeniami zostanie przeprowadzone postępowanie wyjaśniające i skierowany wniosek o ukaranie do sądu.

Następnie M. B. (1) podrobił podpis M. B. (2) na pouczeniu o uprawnieniach i obowiązkach osoby co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie oraz na oświadczeniu o miejscu zamieszkania podpisując się w obu przypadkach – (...).

Faktycznie w dniu 8 stycznia 2017 roku M. B. (2) przebywał w Zakładzie Karnym w C.-k. 15.

Jak zaś wynika z informacji Starostwa Powiatowego w E. M. B. (1) decyzją starosty w okresie od 16.10.2016 r. do 16.01.2017 r. miał zatrzymane prawo jazdy i w/w odebrał je w dniu 18.01.2017 roku. k. 50 i 74.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków W. K. k. 136-137, 21-22, 54, T. Ł. k. 160, M. L. k. 160 a ponadto na podstawie kserokopii notatnika służbowego k. 5-6, kserokopii pouczenia k. 19, kserokopii oświadczenia k. 20, informacji ze Starostwa Powiatowego w E. k. 50, 74, odpisu wyroku k. 31, informacji z zakładu karnego k. 15.

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i zarówno rozprawie jak i w postępowaniu przygotowawczym odmówił składania wyjaśnień.

Zdaniem Sądu nie przyznanie się oskarżonego do winy pozostaje w całkowitej sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Bezsporne w sprawie jest, iż M. B. (2) w dniu 8 stycznia 2017 roku przebywał w Zakładzie Karnym w C. i nie mógł kierować pojazdem i zostać zatrzymany do kontroli drogowej o której mowa powyżej.

Z jednoznacznych zeznań funkcjonariusza policji W. K. wynika zaś, iż w trakcie kontroli drogowej kierowca pojazdu nie posiadał prawa jazdy, ani innych dokumentów i podał mu ustnie swoje dane jako M. B. (2) które zostały zweryfikowane w policyjnym systemie informatycznym. Następnie dane podane przez kierowcę potwierdziła pasażerka będąca w pojeździe. Następnie osobie która podała się za M. B. (2) wręczył do podpisania pouczenie o prawach i obowiązkach osoby co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie oraz oświadczenie o miejscu zamieszkania. Kierujący podpisał oba te dokumenty czytelnie imieniem i nazwiskiem M. B. (2).

Drugi z funkcjonariuszy policji T. Ł. potwierdził fakt przeprowadzania kontroli drogowej i zasadnicze okoliczności z tym, iż szczegółów nie pamiętał albowiem bezpośredni czynności z kierowcą dokonywał W. K..

Powyższe znajduje dalsze potwierdzenie w działaniach podjętych w sprawie w postaci skierowania wniosku o ukaranie co do M. B. (2) k. 27 i wydania co do niego wyroku nakazowego k. 31.

Jak wynika obecnie w sprawie tut. Sądu II W 221/17 toczy się wobec M. B. (1) postępowanie o wykroczenia popełnione w dniu 8 stycznia 2017 roku w miejscowości G..

Ponadto M. L. zeznał, iż posiadał samochód marki marki V. o nr rej. (...), który od jesieni 2016 roku do lipca 2017 roku stale użytkował M. B. (1). Dowiedział się od policji, iż jego samochód był zatrzymywany do kontroli w G. pod G. ale nie wie kto nim wtedy jechał bo oskarżony nie chciał nic na ten temat mu powiedzieć. Stwierdził, iż nie ma kontaktu z drugim z braci (...).

Zdaniem Sądu zeznania tychże świadków są w pełni wiarygodne albowiem nie mieli oni wcześniej żadnych kontaktów ( co do funkcjonariuszy policji ) i powodów aby obciążać niezgodnie z rzeczywistością oskarżonego. Zdaniem Sądu powyżej opisane dowody zasługują na obdarzenie ich wiarą są spójne, logiczne, wzajemnie korespondują ze sobą tworząc wewnętrzną całość.

Ponadto zwrócić należy uwagę, iż oskarżony w dniu popełnienia czynu nie posiadał prawa jazdy które to jak wynika z informacji Starostwa Powiatowego w E. M. B. (1) decyzją starosty w okresie od 16.10.2016 r. do 16.01.2017 r. zostało zatrzymane i odebrał je w dniu 18.01.2017 roku. k. 50 i 74.

Zdaniem Sądu to brak prawa jazdy był wynikiem zachowania oskarżonego polegającego na podawaniu się za brata M. B. (2).

Dlatego Zdaniem Sądu nie przyznanie się oskarżonego do winy było niezgodne z rzeczywistością. Dalsze zaś jego zachowanie było specyficzną próbą uniknięcia odpowiedzialności za popełnione wykroczenia, a także przestępstwo w niniejszej sprawie.

Zarówno matka oskarżonego M. B. (4) jak i jego brat M. B. (2) odmówili składania zeznań w sprawie.

Mając więc na uwadze powyżej opisany materiał dowodowy w niniejszej sprawie wina oskarżonego, jak i okoliczności popełnienia przypisanego mu czynu są oczywiste i nie mogą budzić wątpliwości, a rzeczywistość wyglądała jak w powyżej ustalonym stanie faktycznym .

Czyn którego się dopuścił stanowi przestępstwo określone w art. 270 § 1 kk.

Dobrem chronionym przez art. 270 § 1 kk jest autentyczność dokumentu, czyli pochodzenie dokumentu od osoby, która figuruje jako jego wystawca. Istotą przestępstwa materialnego fałszerstwa dokumentu jest tworzenie pozoru, że pochodzi on od określonego wystawcy. Podmiotem przestępstwa z art. 270 § 1 kk może być każda osoba zdolna do odpowiedzialności karnej (przestępstwo powszechne). Dyspozycja art. 270 § 1 kk wskazuje na to, że przedmiotem wykonawczym fałszu materialnego jest dokument. Pojęcie to należy rozumieć zgodnie z art. 115 § 14 kk. Podrobieniem dokumentu w rozumieniu art. 270 § 1 kk jest także potwierdzenie przez uczestnika czynności procesowej fałszywym podpisem nieprawdziwych danych w protokole utrwalającym tę czynność procesową". Zdaniem SN, osoba podpisująca taki protokół uczestniczy w jego sporządzaniu, jako że "protokół ma pełną wartość procesową jako dokument dopiero po złożeniu na nim wymaganych podpisów (por. art. 150 KPK)" (tamże; podobnie wyr. SN z 20.4.2005 r., III KK 190/04, Prok. i Pr. – wkł. 2005, Nr 11, poz. 5; wyr. SN z 9.2.2004 r., V KK 194/03, OSNKW 2004, Nr 4, poz. 42). Tak samo SN ocenił podpisanie się na mandacie karnym nazwiskiem innej osoby, której dane zostają – wskutek niezgodnego z prawdą oświadczenia sprawcy – wpisane do tegoż mandatu (wyr. SN z 6.4.2006 r., IV KK 467/05, OSNKW 2006, Nr 6, poz. 62). Czynność sprawcza polegająca na użyciu sfałszowanego dokumentu jako autentycznego może być zrealizowana zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym.

Mając powyższe na uwadze należało uznać kwalifikacje czynu popełnionego przez oskarżonego z art. 270 § 1 kk za właściwą.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 kk.

Zdaniem Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu jest znaczny.

Jako łagodzącą okoliczność przyjęto obecną niekaralność karalność oskarżonego. Dalszych okoliczności łagodzących nie stwierdzono.

Mając powyższe na uwadze Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 25 godzin miesięcznie.

Zdaniem Sądu powyższa kara spełnia cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa przy uwzględnieniu nagminności przestępstw tego rodzaju.

Ze względu na sytuacje majątkową zwolniono oskarżonego od opłaty sądowej i kosztów sądowych- art. 624 1 kpk.