Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski

Sędziowie: SO Alicja Chrzan

SO Małgorzata Mróz

Protokolant: Violetta Drohomirecka

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2013 r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa Województwa (...)

przeciwko J. R.i M. R.

o zapłatę 1.477 zł

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 10 czerwca 2013 r., sygn. akt VIII C 1707/12

I.  oddala apelację

0.0.0.0.I.zasądza od strony powodowej solidarnie na rzecz

pozwanych 90 zł kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 712/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo Województwa (...)w W.przeciwko J. R.i M. R.o zapłatę kwoty 1.477 zł.

Sąd Rejonwy ustalalił następujący stan faktyczny. W dniu 3 lipca 2006 r. doszło do zawarcia pomiędzy pozwanymi M. R.i J. R.(poprzednio S.), a stroną powodową Województwem(...)w W.umowy nr (...)o dofinansowanie Projektu nr (...)pt.: (...)w ramach (...)– Wzmocnienie rozwoju zasobów ludzkich w regionach (z wyłączeniem działania(...)– (...)). Zgodnie § 2 ust. 1 tej umowy Instytucja Wdrażająca przyznała pozwanym na powyższy projekt dofinansowanie w formie dotacji w kwocie nie większej niż 804.326,40 zł. Jak wynikało z ust. 2 i 3 niniejszego przepisu kwota ta stanowiła całkowitą wartość projektu i całkowite wydatki kwalifikowalne. Po myśli zaś ust. 4 pozwani nie zobowiązali się do wydatkowania na realizację powyższego projektu żadnego wkładu własnego. Zgodnie z § 3 ust. 1 umowy zakończenie finansowe realizacji projektu określono na 31 maja 2008r. Z kolei zgodnie z § 5 ust. 1 umowy dofinansowanie jest przekazywane transzami na podstawie złożonego przez pozwanych wniosku o płatność. Jak wynika z ust. 2 tegoż przepisu pierwszy wniosek o płatność składany jest po podpisaniu niniejszej umowy, natomiast kolejne – nie częściej niż raz w miesiącu, zgodnie z harmonogramem. Zgodnie z ust. 4 analizowanego przepisu pierwsza transza w wysokości (...)dofinansowania zostanie przekazana pozwanym w terminie 21 dni roboczych od dnia złożenia pierwszego wniosku o płatność. Natomiast jak wynika z ust. 5 tegoż przepisu wypłata drugiej i kolejnych transz dofinansowania jest uzależniona od rozliczenia co najmniej(...) wartości dotychczas przekazanego dofinansowania. Po myśli § 5 ust. 6 umowy druga i kolejne transze dofinansowania jest przekazywana na rachunek pozwanych w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia przez nich wniosku o płatność do Instytucji Wdrażającej, po spełnieniu warunków opisanych w ust. 7. Zgodnie z ust. 9 omawianego przepisu Instytucja Wdrażająca, po dokonaniu weryfikacji przekazanego przez pozwanych wniosku o płatność i poświadczeniu wydatków kwalifikowalnych w nim ujętych, przekazuje pozwanym kolejną transzę dofinansowania. Jak stanowi ust. 11 tegoż przepisu w przypadku stwierdzenia braków formalnych lub merytorycznych w złożonym wniosku o płatność, Instytucja Wdrażająca wzywa pozwanych do jego uzupełnienia lub złożenia dodatkowych wyjaśnień w wyznaczonym terminie. Niezłożenie przez pozwanych żadnych wyjaśnień lub nieusunięcie braków powoduje wstrzymanie wypłaty dofinansowania (§ 5 ust. 12 umowy). Zgodnie z ust. 14 omawianego przepisu Instytucja Wdrażająca wstrzymuje wypłatę dofinansowania w przypadku:

⚫

stwierdzenia nieprawidłowości w realizowaniu postanowień umowy lub w realizacji Projektu, w szczególności w przypadku zawinionego przez pozwanych nieterminowego realizowania Projektu,

⚫

utrudniania kontroli realizacji Projektu,

⚫

dokumentowania realizacji Projektu niezgodnie z postanowieniami niniejszej umowy,

⚫

uzasadnionego wniosku instytucji uprawnionych do przeprowadzania kontroli.

Jak wynikało z § 11 ust. 1 umowy pozwani byli zobowiązani poddać się kontroli w zakresie prawidłowości realizacji projektu dokonywanej przez Instytucję (...), Instytucję (...), Instytucję (...) oraz inne podmioty uprawnione do jej przeprowadzenia. Zgodnie z § 12 ust. 2 pkt 1 umowy pozwani byli też zobowiązani do przeprowadzenia audytu zewnętrznego Projektu. Po myśli § 13 ust. 1 pozwani byli zobowiązani do prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej dotyczącej realizacji Projektu.

Z kolei jak wynika z § 19 ust. 1 umowy Instytucja (...) mogła rozwiązać niniejszą umowę z zachowaniem jednomiesięcznego terminu wypowiedzenia, jeżeli pozwani:

⚫

pkt 4 – odmówili poddania się kontroli uprawnionych instytucji,

⚫

pkt 5 – w określonym terminie nie doprowadzili do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości oraz uchybień we wnioskach o płatność,

⚫

pkt 6 – wykorzystali przekazane dofinansowanie na cel inny niż określony w Projekcie,

⚫

pkt 10 – realizują Projekt z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa wspólnotowego i krajowego.

W dniu 4 kwietnia 2007 r. strony zawarły aneks nr (...)do w/w umowy, którym w § 5 ust. 7 uzależniono wypłatę drugiej i kolejnych transz od rozliczenia co najmniej (...)wartości dotychczas przekazanego dofinansowania. Zgodnie z § 10 ust. 1 wprowadzonym tymże aneksem, jeżeli zostanie stwierdzone, że pozwani wykorzystali całość lub część dofinansowania niezgodnie z przeznaczeniem, lub pobrali całość lub część dofinansowania w sposób nienależny lub w nadmiernej wysokości, są oni zobowiązani do zwrotu tych środków, odpowiednio w całości lub w części, wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, naliczanymi odpowiednio od dnia przekazania środków wykorzystanych niezgodnie z przeznaczeniem lub od dnia stwierdzenia pobrania tych środków w sposób nienależny bądź w nadmiernej wysokości. Podczas realizacji Projektu pozwani dokonywali przelewów części środków z konta Projektu, na które było przelewane dofinansowanie unijne, na konto gotówkowe spółki. Następnie z tego konta w formie gotówkowej dokonywali płatności związanych z realizacją Projektu, jak np. zobowiązania publicznoprawne wobec (...)i Urzędu (...). Z uwagi na fakt braku jasnych regulacji prawnych, czy w ramach realizacji Projektu można dokonywać operacji gotówkowych, strona powodowa stanęła na stanowisku, że w razie braku konkretnej regulacji pierwszeństwo mają przepisy krajowe. Jednocześnie nie stwierdziła ona naruszenia ustawy o finansach publicznych i o rachunkowości. W związku z powyższym strona powodowa nie stwierdziła uchybień co do realizacji Projektów przez pozwanych. Inni beneficjenci realizujący analogiczne Projekty unijne również dokonywali operacji gotówkowych i nie zostało to przez nikogo zakwestionowane. W dniu 30 września 2007 r. sporządzony został przez audytora zewnętrznego A. P.raport z audytu zewnętrznego w/w Projektu (...)Efektem audytu miało być uzyskanie racjonalnego zapewnienia, że środki finansowe pozyskane z (...)w ramach (...), (...), (...)na realizację Projektu pn.: (...)zostały wydatkowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, umową nr (...)z dnia 3 lipca 2006 r. o dofinansowanie Projektu i założeniami Projektu, oraz czy wnioski o płatność oraz sprawozdania z realizacji projektu odpowiadają we wszystkich istotnych aspektach wymogom programu (...)oraz prawidłowo, rzetelnie i jasno przedstawiają sytuację finansową i majątkową Projektu w/g stanu na dzień 31 sierpnia 2007 r. W uwagach i wnioskach audytor zewnętrzny nie stwierdził występowania uchybień zagrażających realizacji Projektu, w związku z czym nie sformułował rekomendacji. Ewentualne drobne uchybienia zostały skorygowane w trakcie trwania audytu. Stwierdził on także, że nie ma zagrożeń dla realizacji Projektu, w tym także co do źródeł finansowania kosztów Projektu, zaś spółka pozwanych realizuje Projekt zgodnie z wnioskiem, umową o dofinansowanie i obowiązującymi przepisami prawa.

W swej opinii pozytywnej audytor zewnętrzny stwierdził m.in., że:

⚫

dokumentacja dotycząca Projektu jest kompletna, rzetelna i odpowiednio zabezpieczona,

⚫

rachunkowość w spółce pozwanych jest prowadzona zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów,

⚫

wydatki przedstawione przez spółkę pozwanych jako kwalifikowalne zostały poniesione zgodnie z obowiązującym prawem oraz zasadami Projektu,

⚫

wydatki wykazane w badanych dokumentach zostały rzeczywiście poniesione,

⚫

sprawozdania przekazywane przez spółkę pozwanych do Instytucji (...) są wiarygodne – zakupione towary istnieją, usługi zostały zrealizowane, zamówione prace zostały wykonane,

⚫

monitorowanie Projektu jest zgodne z umową o dofinansowanie i wytycznymi,

⚫

spółka pozwanych prawidłowo raportuje o postępach wdrażania Projektu, harmonogram realizacji zadań i podzadań w ramach Projektu jest dotrzymany.

W ramach prowadzonego przez (...)we W.postępowania przygotowawczego w sprawie wyłudzenia w okresie od 25 sierpnia 2005 r. do 15 stycznia 2007 r. dotacji (...)ze środków (...)przeznaczonych na realizację zadań w ramach (...)kwoty nie mniejszej niż 1.536.602,92 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k., postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2008 r. dopuszczony został dowód z opinii biegłych rewidentów na okoliczność:

⚫

zbadania prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz prawidłowości rozliczeń w spółce pozwanych w okresie od 26 sierpnia 2005 r. do 31 grudnia 2007r., w tym dysponowania publicznymi środkami finansowymi uzyskiwanymi od strony powodowej na podstawie wniosków o dofinansowanie działań związanych z wdrażaniem (...), realizowanych w ramach trzech Projektów, m.in. wyżej opisanego,

⚫

ustalenia, czy środki unijne przyznane w ramach tego dofinansowania były wykorzystywane na cele nie związane z realizacją Projektów, oraz czy dochodziło do przypadków finansowania przez spółkę pozwanych z konta podstawowego wydatków związanych z realizacją w/w Projektów unijnych,

⚫

określenia kwoty ewentualnego zagarnięcia mienia na szkodę strony powodowej.

W swojej opinii z dnia 30 września 2008r. biegłe rewidentki D. S. i Z. S. stwierdziły, że:

⚫

Projekty są realizowane,

⚫

cele Projektów, według wyników przeprowadzonych kontroli zewnętrznych, są osiągane,

⚫

wnioski o płatność są sukcesywnie składane, a Instytucja Wdrażająca, po zatwierdzeniu poprawności wydatków umieszczanych we wnioskach, dokonuje przelewu wnioskowanych kwot na wyodrębnione rachunki bankowe Projektów,

⚫

wymagane umową, okresowe sprawozdania z realizacji Projektów, jak wynikało z dokumentacji i raportu z audytu zewnętrznego, są przesyłane do Instytucji (...)

⚫

uwagi i zalecenia pokontrolne ze strony Instytucji (...), jak wynikało z dokumentacji, korespondencji z Instytucją (...) i raportu z audytu zewnętrznego, są wyjaśniane i realizowane,

⚫

zbyt ogólne przepisy prawa dotyczące projektów współfinansowanych ze środków unijnych, przy braku kompetentnych i spójnych wyjaśnień lub wytycznych ze strony odpowiednich urzędów (np. Ministerstwo,(...)), nie pozwalały na jednoznaczną ocenę sposobu ich realizacji przez podmioty, a w tym przez ocenianą spółkę pozwanych.

W uzupełnieniu biegłe stwierdziły, że występowało okresowe korzystanie przez spółkę pozwanych na cele własnej działalności gospodarczej, ze środków otrzymanych na finansowanie projektów. Jednocześnie, na podstawie § 10 ust. 1 umów o dofinansowanie Projektów, naliczyły one odsetki za czasowe wykorzystywanie środków pieniężnych Projektów niezgodnie z umową, na kwotę 14.125 zł. Odnośnie umowy stron będącej przedmiotem niniejszej sprawy biegłe ustaliły okresowy wypływ gotówki z konta Projektu na cele nie związane z Projektem. Zgodnie z § 10 ust. 1 umowy naliczone odsetki za okres wykorzystania otrzymanych środków niezgodnie z przeznaczeniem wyniosły 1.477 zł. Do wyliczenia biegłe przyjęły wysokość odsetek budżetowych. Przyjęły one, że pozwani korzystali niezgodnie z przeznaczeniem:

⚫

przez 130 dni z kwoty 30.524,50 zł, co dało 1.196,00 zł,

⚫

przez 25 dni z kwoty 37.344,10 zł, co dało 281,00 zł.

Dokonując wyliczenia powyższej kwoty odsetek biegłe jako datę początkową wskazały 7 lipca 2007 r., tj. datę pierwszego przelewu z konta Projektu na konto spółki pozwanych. Ten pierwszy przelew nie był w wysokości 30.524,50 zł, jak wskazano w opinii. Kwota odsetek została bowiem wyliczona w sposób, jak to określiły biegłe, „średnioważony”. Jako datę końcową wyliczenia odsetek wskazano datę ostatniego wydatku spółki pozwanych na realizacje projektu w wysokości pobranej kwoty z konta Projektu. Wyliczając odsetki biegłe obliczyły, że przez ilość dni wskazanych w opinii średnio wskazana w opinii kwota znajdowała się na koncie spółki pozwanych. Jednocześnie biegłe wskazały, że nie są w stanie wyliczyć dokładnie kwot i ilości dni korzystania przez spółkę pozwanych ze środków dofinansowania. Przedmiotem analizy biegłych nie było ustalanie, czy w ogóle i ewentualnie na co spółka pozwanych przekazywała środki będące na jej koncie. Spółka pozwanych w zbliżonym czasie realizowała trzy Projekty unijne. W ramach tych Projektów zatrudniała częściowo różne osoby. Dla każdego z tych projektów miała założone oddzielne konta. Z każdego z tych kont przelewała środki na konto spółki w celu uiszczenia składek do Urzędu (...)i (...)za wszystkich pracowników łącznie ze wszystkich trzech Projektów. W okresie realizacji wszystkich Projektów unijnych spółka pozwanych nie prowadziła żadnej innej działalności. Konto spółki nie było kontem oprocentowanym. W trakcie realizacji Projektów spółka przeszła kontrole planowe i 6 kontroli doraźnych na skutek „donosów”. Żadna z kontroli planowych czy doraźnych nie wykazała nieprawidłowości w działaniu spółki pozwanych i realizowaniu przez nią Projektów. Z uwagi na „nagonki” spółka pozwanych zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o środki unijne.

Rozważając tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał powództwo za bezzasadne. Nie ulegało wątpliwości, jak wskazał Sąd, że strony niniejszego procesu łączyła stypizowana w art. 26 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. z dnia 24 maja 2004 r., Nr 116, poz. 1206 z zm.) umowa o dofinansowanie Projektu. Na podstawie tej umowy strona powodowa (...)w W.przyznała pozwanym M. R.i J. R.na realizację Projektu nr (...)pt.: (...)w ramach (...)(z wyłączeniem działania (...)) dofinansowanie w formie dotacji w kwocie 804.326,40 zł (§ 2 ust. 1 umowy). Kwota ta stanowiła jednocześnie całkowitą wartość Projektu i całkowite wydatki kwalifikowalne w ramach Projektu (§ 2 ust. 2 i 3 umowy). Jednocześnie pozwani nie zobowiązali się do wydatkowania na realizację powyższego projektu żadnego wkładu własnego (§ 2 ust. 4 umowy). Jak z powyższego wynikało realizacja Projektu była bezdochodowa. Zdaniem Sądu nie ulegało wątpliwości, że zarówno strona powodowa, jak i pozwani, wywiązali się ze swego zobowiązania zaciągniętego na podstawie powyższej umowy. Strona powodowa przelewając na konto spółki pozwanych pełną kwotę dofinansowania w formie dotacji, pozwani zaś realizując w całości w zaplanowanym terminie Projekt. Bezsporne między stronami niniejszego procesu było, iż środki przeznaczone na realizację analizowanego Projektu przez stronę powodową zostały w całości przeznaczone przez pozwanych na jego realizację. Spór między stronami dotyczył zaś jedynie oceny prawnej faktu przelewania przez pozwanych środków finansowych z konta Projektu na konto spółki i dokonywania przez nią części wydatków związanych z realizacją Projektu w formie gotówkowej, a co za tym idzie możliwości obciążenia pozwanych zapłatą odsetek za okres przetrzymywania przelanych środków na koncie spółki (co strona powodowa określiła jako wykorzystanie otrzymanych środków niezgodnie z przeznaczeniem). W pierwszej kolejności Sąd wskazał na treść przepisu art. 6 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z dnia 18 maja 1964 r., Nr 16, poz. 93 z zm.), zwanej dalej k.c., zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zatem to strona powodowa winna była udowodnić, iż przelewanie środków finansowych z konta Projektu na konto spółki pozwanych było niezgodne z przepisami, a także wskazać sposób wyliczenia odsetek i kwotę będącą podstawą ich naliczenia. Tymczasem Województwo(...)w W.nie udowodniło żadnej z powyższych okoliczności. Po pierwsze, strona powodowa na etapie realizacji Projektu nie stwierdziła żadnych uchybień w zakresie korzystania przez pozwanych ze środków unijnych. Każda z przeprowadzonych licznych kontroli realizacji Projektu nie stwierdziła jej wadliwości, w tym również w zakresie obsługi finansowej, co jest bezsporne między stronami. Zatem - potwierdzony również przez biegłe rewidentki, sporządzające opinię w ramach postępowania przygotowawczego prowadzonego przez (...)we W.- fakt zbyt ogólnych przepisów dotyczących projektów współfinansowanych ze środków unijnych, przy braku kompetentnych i spójnych wyjaśnień lub wytycznych ze strony odpowiednich urzędów państwowych, nie mógł być interpretowany na niekorzyść pozwanych. Po drugie, strona powodowa nie udowodniła, aby pozwani z tytułu dokonywania przelewów środków z konta Projektu na konto spółki, osiągnęli jakąkolwiek korzyść. Bezsporne jest, że powyższe środki z konta spółki były przeznaczane na realizację Projektu. Jak wskazał pozwany, a strona powodowa nie udowodniła tezy przeciwnej, konto spółki było kontem nieoprocentowanym, w związku z czym nie można było mówić o jakimkolwiek zysku pozwanych z tytułu przetrzymywania środków na tym koncie. Ponadto, jak wskazał pozwany, a strona powodowa nie udowodniła tezy przeciwnej, w trakcie realizacji Projektu spółka pozwanych nie prowadziła żadnej innej działalności. Nie sposób zatem znaleźć korzyści pozwanych w okresowym „korzystaniu” przez ich spółkę ze środków unijnych na wykonywanie innego zadania gospodarczego („własnej działalności gospodarczej”). Po trzecie zaś, najważniejsze, strona powodowa nie udowodniła nawet wysokości i sposobu wyliczenia ewentualnych odsetek za pozostawanie środków unijnych na rachunku spółki pozwanych. Zgodnie z § 10 ust. 1 umowy, wprowadzonym aneksem nr (...)z dnia 4 kwietnia 2007 r., jeżeli zostanie stwierdzone, że pozwani wykorzystali całość lub część dofinansowania niezgodnie z przeznaczeniem, lub pobrali całość lub część dofinansowania w sposób nienależny lub w nadmiernej wysokości, są oni zobowiązani do zwrotu tych środków, odpowiednio w całości lub w części, wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, naliczanymi odpowiednio od dnia przekazania środków wykorzystanych niezgodnie z przeznaczeniem lub od dnia stwierdzenia pobrania tych środków w sposób nienależny bądź w nadmiernej wysokości. Przepis ten wskazywał zatem, wysokość stopy odsetek (jak dla zaległości podatkowych), oraz początek okresu ich naliczania. Strona powodowa powinna była zatem udowodnić każdy dzień i wysokość środków pozostających na koncie spółki pozwanych, a przelanych przez nich z konta Projektu. Tymczasem w ocenie Sądu I instancji strona powodowa udowodniła, że:

⚫

początkiem okresu naliczania odsetek jest data pierwszego przelewu między kontami,

⚫

końcem okresu naliczania odsetek jest data ostatniego wydatku spółki na realizację Projektu w wysokości kwoty pobranej z konta Projektu,

⚫

stopa odsetek jest w wysokości (...), tj. jak dla zaległości podatkowych.

Nie udowodniła natomiast jaka kwota każdego dnia we wskazanym okresie znajdowała się na koncie spółki po transferze z konta Projektu. Z zeznań wskazanych wyżej biegłych rewidentek, sporządzających opinię będącą podstawą pozwu w niniejszej sprawie, wynikało jedynie, że kwota tych odsetek została wyliczona w sposób „średnioważony”. Taki sposób wyliczania odsetek uznać należało zaś, w ocenie Sądu, za nieznany i stworzony dla próby uzasadnienia stanowiska procesowego strony powodowej. Zdaniem Sądu sposób ten polegał na tym, że z różnych kwot pozostających na koncie spółki pozwanych we wskazanym okresie wyciągnięto średnią i zastosowano do tej średniej stopę (...)Jednakże taki sposób wyliczenia odsetek, o ile rzeczywiście na tym on polegał, nie ma oparcia w jakichkolwiek przepisach i dotychczas funkcjonujących zasadach wyliczania odsetek. W świetle cytowanego wyżej art. 6 k.c. konsekwencje tej sytuacji obciążać muszą stronę powodową, która z faktu transferu środków między kontem Projektu, a kontem spółki pozwanych wywodzi dochodzone pozwem roszczenie. Na marginesie Sąd wskazał, że zdziwienie budził fakt zaprezentowanego sposobu wyliczania odsetek przez biegłych rewidentów, zawodowo trudniących się różnymi kwestiami finansowymi i popierania takiego sposobu wyliczania odsetek przez stronę powodową. Niezależnie od powyższego Sąd Rejonowy wskazał, że roszczenie strony powodowej nie zasługiwało na uwzględnienie także w świetle art. 5 k.c. Pozwani właściwie zrealizowali Projekt unijny, co zostało potwierdzone na etapie jego realizacji przez audytora zewnętrznego, stronę pozwaną jako Instytucję (...) jak również przez biegłe rewidentki w ramach wydanej przez nie opinii z dnia 30 września 2008 r. Podczas realizacji tego Projektu (i dwóch pozostałych też) przez cały czas ich trwania, pozwani dali zatrudnienie kilkunastu osobom. Spora grupa mieszkańców regionu skorzystała, w ramach realizacji tego Projektu, ze szkoleń podnoszących ich umiejętności, a co za tym idzie umożliwiających im znalezienie pracy w ogóle lub lepszej pracy. Takie działanie miało na celu umożliwienie osobom bezrobotnym poprawy ich sytuacji finansowej i zmniejszenie obciążeń spoczywających z tego tytułu na podmiotach publicznoprawnych, stanowiło zatem mechanizm wsparcia takich osób. W związku z powyższym sytuację, w której pozwani, przy właściwym wykonaniu obowiązków umownych, mieliby ponosić ujemne konsekwencje braku regulacji prawnej co do możliwości transferu środków pomiędzy swoimi kontami, należało uznać za jednoznacznie sprzeczną z zasadami współżycia społecznego.

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pwodowa, zaskarżając go w całości oraz wnosząc o jego zmianę i uwzględnienie powództwa, ewentualnie jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj. to art. 233 kpc w zw. z art. 6 kc – sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią materiału dowodowego zebranego w sprawie, poprzez przyjęcie, iż nie udowodnił roszczenia, w szczególności faktu przelewania na konto pozwanych środków pochodzących z zawartej umowy oraz wysokości odsetek składających się na wartość przedmiotu sporu. W uzasadnieniu apelacji strona powodwa wskazała, iż wytaczając powództwo, oparła się na opinii osób posiadających wiedzę specjalistyczną, którą wcześniej ani Prokuratura prowadząca postępowanie karne, ani sami pozwani nie kwestionowali.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację oparł się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego, mających uzasadnienie w zebranym w sprawie materiale dowodowym i zważył co następuje. Apelacja jest nieuzasadniona. Sąd Okręgowy w całości podziela argumentację rozważań zaskarżonego wyroku, która legła u podstaw przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji bezzasandośći żadania strony powodowej w niniejszej sprawie, nie dostrzegając potrzeby jej powtarzania. Apelacja zaś stanowi w istocie jedynie nieuzasanioną poelmikę ze stanowiskiem Sądu Rejonowego i jako taka nie mogła podelgać uwzględenieniu. Odnosząc się natomiast do zarzutów tejże apelacji, wskazać przede wszystkim należy, że ani strona powodowa, ani też biegli rewidenci, którzy sporządzili opninię w postępowaniu karnym, a na której skarżąca, jak podnosiła, opierała swoje stanowisko i żądanie w rozpoznawanej sprawie, nie określili w żaden konkretny sposób, jakie precyzynie przepisy miało naruszać działanie pozwanych, polegające na przelewaniu z rachunku projektu na rachunek ich spółki (na kilka dni, jak wskazuje apelująca, przed płatnością), środków finansowych, a następnie doknownywanie tymi środkami płatności zobowiązań, oczywiście w związku z realizacją projektu, wobec (...)czy Urzędu (...) W szczególności zaś, że z zeznań pozwanego wynikało, iż taki sposób płatności, wobec identyfikacji w powyższych instytucjach tylko tego rachunku spółki, był jedynym możliwym, a zeznania te w żaden sposób w postępowaniu pierwszoinstancyjnym nie zostały zakwestionowane. Trudno ponadto byłoby, wbrew stanowisku powódki, a jak trafnie uznał Sąd pierwszej instancji, upatrywać jakiegokilwiek celowego działania pozwanych w takich transferach środków pieniężnych, skoro rachunek spółki był nieoprocentowany, a pozwani ówcześnie nie prowadzili innej działaności godpodarczej, poza wdrażaniem ponadto dwóch innych projektów unijnych, a co wynikało z zeznań pozwanego, które również w tym zakresie nie zostały skutecznie podważone, a których wiarygodność nie nasuwała wątpliwości. Stąd też podnoszenie przez skarżącą dopiero w apelacji braku udowodnienia faktu nieoprocentowania środków pieniężnych na rachuku posiadanym przez spółkę, nie mogło podlegać uwzględnieniu. Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że zarówno kontrole planowe jak i doraźne w liczbie 6, przeprowadzone u pozwanych w toku realizacji projektu, nie wykzały żadnych nieprawidłowości w dysponowaniu środkami z dotacji. Prawidłowo również Sąd Rejonowy uznał, niezależnie od braku wykazania istnienia – z wyżej wskazanych przyczyn – dochodzonego roszczenia co do zasady, także brak udowodnienia jego wysokości. Nie do zaakceptowania jest bowiem wyliczenie wysokości dochodzonych odsetek od kwot dotacji przelewanych na rachunek spółki, w sposób, jak wskazała świadek Z. S.(biegły rewident) “średnioważony”, w sytauacji, gdy na rachunek ten, oprócz środków z dotacji dla przedmiotowego w sprawie projektu, były przelewane też (również w tym samym celu) pieniądze w związku z realizacją przez pozwanych dwóch innych projektów unijnych, a ponadto środki stanowiące własność pozwanych jak i wpłaty z “P.”, co wynika z zeznań świadka D. S.(drugiego z biegłych rewidentów). Zatem kwota odsetek obliczona od średniej pozostającej na rachumnku, od tych wszystkich środków, w żadnym razie nie mogła zostać uzanzana za miarodajną, tj. realnie obliczoną wyłącznie od kwot dotacji w związku z realizacją jednego – przedmiotowego projektu.

Wobec zatem prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego i braku jego skutecznego podważenia przez zarzuty apelacji, apelacja ta, jako pozbawiona uzasadnionych podstaw, nie mogła podlegać uwzględnieniu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc, oddalił apelację (pkt I), a o kosztach postępowania apelacyjnego (pkt II) orzekł w myśl przepisów art. 98 § 1 i 3 oraz art. 391 § 1 kpc w związku z § 6 pkt 2 i § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.).