Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Niedzielski

Protokolant: st. sekr. sąd. Jadwiga Jankowska, st. sekr. sąd. Jolanta Żak

przy udziale Prokuratora: Marty Bugajskiej - Sójki

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach: 15 i 24 listopada 2017 r. oraz 28 grudnia 2017 r.

sprawy P. R. (1) ur. (...) w G. s. Z. i E. z d. F.

oskarżonego o to, że:

w dniu 22 maja 2017 roku na skrzyżowaniu ulic (...) w B., nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że jadąc jako kierujący samochodem marki N. (...) o nr rej. (...) podjął manewr skrętu w lewo, nie zachowując szczególnej ostrożności, nie dokonując uważnej obserwacji sytuacji przed swoim samochodem i nie ustępując pierwszeństwa nadjeżdżającemu z przeciwka motocyklowi marki H. (...) o nr rej. (...) kierowanemu przez T. P. doprowadził do zderzenia z ww. motocyklem w wyniku czego jego kierowca doznał obrażeń ciała w postaci dwupoziomowego złamania trzonu i dalszej nasady kości piszczelowej prawej goleni, złamania kości łokciowej lewej, złamania blaszki granicznej Th, uszkodzenia śledziony wymagającego jej usunięcia, urazu głowy z krwiakiem śródczaszkowym, urazu niedodmy obu płucnej z wtórnym zapaleniem płuc, które to obrażenia naruszyły czynność narządów ciała w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kk jako choroba realnie zagrażająca życiu,

tj. o czyn z art. 177 § 2 kk

1.  uznaje P. R. (1) za winnego tego, że w dniu 22 maja 2017 roku na skrzyżowaniu ulic (...) w B. (woj. (...)), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki N. (...) o nr rej. (...) podczas wykonywania manewru skrętu w lewo, nie zachował szczególnej ostrożności oraz nie dokonał uważnej obserwacji sytuacji przed swoim samochodem i nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu z przeciwka motocyklowi marki H. (...) o nr rej. (...) kierowanemu przez T. P., doprowadzając w ten sposób do zderzenia z ww. motocyklem i powodując przez to nieumyślnie wypadek w następstwie, którego T. P. doznał: złamania kości łokciowej lewej, złamania blaszki granicznej Th 4 i 5, uszkodzenia śledziony wymagającego jej usunięcia, urazu czaszkowo – mózgowego z krwiakami śródmózgowymi z krwawieniem podpajęczynówkowym, urazu klatki piersiowej (złamania tylnego odcinka IX żebra prawego, stłuczenia płuc z krwawieniem do jam opłucnowych i z niedodmą obu opłucnych oraz wtórnym zapaleniem płuc), niedowładu połowicznego lewostronnego ustępującego, pourazowego zespołu amnestycznego wycofującego się i pourazowego przykurczu stawu barkowego lewego, które to obrażenia stanowią ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kk pod postacią innego ciężkiego kalectwa oraz choroby realnie zagrażającej życiu i za tak opisany czyn wyczerpujący dyspozycję art. 177 § 2 kk na podstawie art. 177 § 2 kk wymierza oskarżonemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza P. R. (1) na okres 2 (dwóch) lat próby;

3.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązuje P. R. (1) do informowania Sądu o przebiegu okresu próby poprzez składanie co 6 (sześć) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku pisemnych sprawozdań odnośnie jego wykonania, sytuacji osobistej, rodzinnej, zarobkowej (źródeł utrzymania) i mieszkaniowej oraz przestrzegania porządku prawnego, a zwłaszcza o wszelkich ewentualnych naruszeniach prawa lub toczących się przeciwko oskarżonemu postępowaniach karnych, karnoskarbowych lub w sprawach o wykroczenia;

4.  na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza P. R. (1) grzywnę w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych;

5.  pobiera od P. R. (1) kwotę 680 (sześciuset osiemdziesięciu) złotych tytułem opłaty oraz zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 4.295,85 zł (czterech tysięcy dwustu dziewięćdziesięciu pięciu złotych i osiemdziesięciu pięciu groszy) tytułem zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 771/17

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2017 r. około godz. 10:30 – 11 oskarżony P. R. (1) kierując samochodem marki N. (...) o nr rej. (...) przejeżdżał przez skrzyżowanie ulic (...) w B.. Poruszając się ulicą (...) w kierunku północnym (w stronę centrum miasta) wykonał niepewnie oraz mało zdecydowanie manewr skrętu w lewo w ulicę (...), przy którym nie zachował szczególnej ostrożności ani nie dokonał uważnej obserwacji sytuacji przed swoim samochodem. Nie ustąpił bowiem pierwszeństwa nadjeżdżającemu z przeciwka motocyklowi marki H. (...) o nr rej. (...) kierowanemu przez T. P., który przejeżdżał przez wymienione skrzyżowanie na wprost. W ten sposób, P. R. (1) doprowadził do zderzenia z wymienionym motocyklistą, który pomimo podjęcia manewrów obronnych uderzył w tylną prawą część pojazdu oskarżonego przejeżdżającego bardzo wolno przez skrzyżowanie i jego pas ruchu.

/zeznania A. S. k. 18, 126-128, 132 i 134 – 135, zeznania I. K. k. 38 i 129, zeznania A. K. k. 22, 129-130 i 132, zeznania K. G. k. 35 i 131-132/

W wyniku zderzenia z autem T. P. doznał: złamania kości łokciowej lewej, złamania blaszki granicznej Th 4 i 5, uszkodzenia śledziony wymagającego jej usunięcia, urazu czaszkowo – mózgowego z krwiakami śródmózgowymi z krwawieniem podpajęczynówkowym, urazu klatki piersiowej (złamania tylnego odcinka IX żebra prawego, stłuczenia płuc z krwawieniem do jam opłucnowych i z niedodmą obu opłucnych oraz wtórnym zapaleniem płuc), niedowładu połowicznego lewostronnego ustępującego, pourazowego zespołu amnestycznego wycofującego się i pourazowego przykurczu stawu barkowego lewego, które to obrażenia stanowią ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kk pod postacią innego ciężkiego kalectwa oraz choroby realnie zagrażającej życiu.

/kserokopia dokumentacji medycznej T. P. kop. k. 179, opinia biegłego R. E. (1) z 28.12.2017 r.: pisemna k. 178 oraz ustna k. 182-184/

W miejscu gdzie doszło do wypadku jezdnia ulicy (...) przebiegała po prostym i płaskim odcinku, a w miejscu zdarzenia posiadała dwukierunkową jezdnię o szerokości 9,0 m o nawierzchni asfaltowej suchej, czystej i gładkiej. Patrząc w stronę centrum miasta przed skrzyżowaniem z ulicą (...) posiadała dwa pasy ruchu, które były rozdzielone wysepką. Na prawym pasie ruch kierowany był sygnalizatorem S1.

Patrząc natomiast od strony centrum B. jezdnia ulicy (...) przed skrzyżowaniem z ulicą (...) posiadała trzy pasy ruchu: lewy przeznaczony dla jazdy w kierunku przeciwnym, środkowy (oznakowany strzałką kierunkową P-8) przeznaczony dla pojazdów skręcających w lewo, na którym ruch był kierowany sygnalizatorem S-3 oraz prawy (oznakowany strzałką kierunkową P-8) przeznaczony dla pojazdów przejeżdżających przez skrzyżowanie na wprost lub skręcających w prawo w ulicę (...).

Widoczność była dobra. Temperatura powietrza wynosiła + (...), a przy gruncie + (...). Dozwolona administracyjnie prędkość wynosiła 50 km/h.

Na miejscu ujawniono ślady: tarcia, motocykl H., samochód N., strefę szkieł oraz plecak w kolorze granatowym.

/ protokół oględzin miejsca wypadku drogowego k. 2-3, dokumentacja fotograficzna kop. k. 50, szkic miejsca wypadku k. 53 /

W toku powypadkowych oględzin samochodu N. (...) nr rej. (...) stwierdzono, że uszkodzeniu w nim uległy: drzwi przednie prawe (w dolnej części podgięte, ze śladem miejscowego wgniecenia poszycia), drzwi tyle prawe (w dolnej części wgniecione), próg prawy (w środkowej części wgnieciony), tarcza koła tylnego prawego (zarysowana z wciśniętym fragmentem motocykla). Ponadto, do wymiany w czasie postepowania likwidacyjnego szkody przez ubezpieczyciela zakwalifikowano szereg innych elementów wymienionych w kalkulacji naprawy, a w tym między innymi belkę tylnej osi.

/protokół oględzin pojazdu k. 4-5, kalkulacja naprawy k. 113-120/

W motocyklu H. nr rej. (...) uszkodzenia powstały w wyniku przesuwania się pojazdu po nawierzchni jezdni i pobocza po jego przewróceniu na prawy bok oraz w wyniku uderzenia w samochód. Uszkodzeniu uległy: kierownica (część lewa urwana), reflektor przedni (potłuczony), owiewki (przednia prawa i lewa – połamane), lusterko wsteczne prawe (potłuczone) i zbiornik paliwa w części prawej (zagnieciony).

/protokół oględzin pojazdu k. 6-7/

P. R. (2) w chwili zdarzenia był trzeźwy.

/protokół użycia A. k. 8/

Technika i taktyka kierującego samochodem marki N. (...) oskarżonego P. R. (1) była nieprawidłowa, ponieważ podejmując manewr skrętu w lewo nie zachował szczególnej ostrożności, nie dokonał uważnej obserwacji sytuacji przed swoim samochodem i nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu z przeciwka motocyklowi marki H..

Nieprawidłowe zachowanie oskarżonego pozostawało w bezpośrednim związku przyczynowym z zaistniałym wypadkiem drogowym.

Kierujący (...) dokonując, po dojechaniu do krawędzi pasa ruchu dla kierunku jazdy na wprost, prawidłowej obserwacji nadjeżdżających z przeciwka pojazdów, miał możliwość uniknięcia zaistniałego wypadku drogowego przez zatrzymanie samochodu.

Technika i taktyka jazdy kierującego motocyklem marki H. pokrzywdzonego T. P. była nieprawidłowa, ponieważ jechał z prędkością około 63-70,3 km/h, czyli z prędkością przekraczającą wartość administracyjnie dozwoloną o około 13-20,3 km/h. Jazda przez motocyklistę z taką prędkością stanowiła naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, które pozostawało w związku z zaistniałym wypadkiem. W sytuacji bowiem, gdyby T. P. jechał z prędkością dozwoloną i podjął w porę manewr hamowania, to motocykl dojechałby do toru ruchu samochodu N. około 0,6 sekundy później, co umożliwiłoby zjechanie ww. auta z toru ruchu motocykla i do wypadku by nie doszło.

Bezpośrednią przyczyną zaistniałego wypadku drogowego było nieprawidłowe zachowanie kierującego samochodem marki N. (...) P. R. (1), a kierujący motocyklem marki H. T. P. przyczynił się do niego.

/ opinia biegłego K. K.: pisemna z 16 grudnia 2017 r. k. 158-173 oraz ustna uzupełniająca z 28.12.2017 r. k. 184 -187/

P. R. (1) ma (...) lat. Posiada wykształcenie wyższe (...). Pozostaje zatrudniony w firmie (...)/S w (...) w charakterze (...) z uposażeniem miesięcznym w kwocie 8.000 zł. Jest żonaty. Dysponuje majątkiem w postaci w postaci(...) oraz samochodem osobowym. Posiada na utrzymaniu żonę. Nie był karany. Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podczas śledztwa odmówił składania wyjaśnień, zaś na rozprawie podawał, że manewr skrętu w lewo wykonywał w sposób pewny, płynny i zdecydowany, bo korzystał z nawigacji. Należycie obserwował pojazdy nadjeżdżające z przeciwka, które były w oddali. Nie widział jednak żadnego motocyklisty i nie potrafił wyjaśnić skąd on się wziął.

/oświadczenie oskarżonego k. 121, karta karna k. 91, wyjaśnienia k. 121-123/

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że P. R. (1) dopuścił się zarzuconego mu czynu.

W świetle przeprowadzonych dowodów nie ulegało wątpliwości, że oskarżony w dniu 22 maja 2017 r. około godz. 10:30 – 11 kierując samochodem marki N. (...) o nr rej. (...) na skrzyżowaniu ulic (...) w B. wykonywał manewr skrętu w lewo, w trakcie którego uderzył w jego auto jadący z przeciwka motocykl. Rozstrzygnięcia natomiast wymagało, czy manewr ten został zrealizowany w sposób zgodny z zasadami ruchu drogowego?

W tym zakresie najistotniejsze znaczenie posiadały zeznania naocznych świadków zdarzenia, a więc A. S., A. K., I. K. i K. G.. Z wypowiedzi natomiast wymienionych osób ponad wszelką wątpliwość wynikało, że oskarżony skręcał w lewo niepewnie i niezdecydowanie oraz, że przystawał lub poruszał się bardzo wolno. Omawiani świadkowie zeznawali w sposób zgodny, spójny i kategoryczny. Ich żywe i szczere relacje oraz rzadko spotykane zaangażowanie w chęć wiernego przedstawienia zaobserwowanej na drodze sytuacji, stworzyły zwarty i logiczny obraz wydarzeń. Dlatego też, Sąd uznał, że depozycje osób wymienionych na wstępie polegają prawdziwe.

Odwrotnie natomiast należało ocenić wyjaśnienia P. R. (1). W zakresie bowiem stylu w jakim wykonywał on manewr skrętu w lewo są one całkowicie odosobnione, gdyż nie znalazły poparcia w relacji żadnego z naocznych świadków. Ponadto zaś, gdyby oskarżony rzeczywiście zachował w czasie skręcania w lewo należytą ostrożność i uważnie obserwował pojazdy nadjeżdżające z przeciwka, to zauważyłby poruszającego się (nawet z nadmierną szybkością) motocyklistę. W związku natomiast z tym, że tak się nie stało i P. R. (1) mało uważnie patrzył na sytuację na pasie ruchu dla przeciwnego kierunku, nie ustąpił on pierwszeństwa pokrzywdzonemu poruszającemu się na wprost doprowadzając do zderzenia. T. P. nie „wylądował przecież niczym samolot” na skrzyżowaniu, a wjechał na nie od strony miasta. Oskarżony zatem przy należytej uwadze i obserwacji powinien był go zauważyć i przepuścić. Dlatego też, Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego, w zakresie w którym utrzymywał on, iż manewr skrętu wykonywał w sposób pewny i zdecydowany oraz, że należycie obserwował pojazdy nadjeżdżające z przeciwka, za niewiarygodne i stanowiące przyjętą przez P. R. (1) linię obrony.

Sąd pominął zeznania T. P., Z. S. i M. R., gdyż albo nie pamiętali lub nie zaobserwowali oni okoliczności wypadku, albo nie byli jego bezpośrednimi świadkami, tak jak to było w przypadku żony oskarżonego. Tym samym wyżej wymienieni świadkowie nie posiadali istotnych informacji przydatnych do rozstrzygnięcia o przedmiocie niniejszego postępowania.

Przyznana została moc dowodowa opiniom biegłych sporządzonych w sprawie: opinii sądowo-lekarskiej biegłego R. E. (2) oraz opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego gdyż są zupełne, wnikliwe, zrozumiałe, logiczne oraz wyczerpujące.

W pozostałym zakresie dokonując ustaleń faktycznych Sąd opierał się na protokołach oględzin miejsca zdarzenia oraz pojazdów, dokumentacji fotograficznej, szkicu miejsca zdarzenia, protokole użycia urządzenia do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu, dokumentacji lekarskiej. Wymienione dowody nieosobowe sporządzone zostały przez uprawnione podmioty, posiadały znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy oraz nie były przy tym kwestionowane przez strony. Stąd też, Sąd przyznał im moc dowodową.

Mając na względzie dokonaną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego
i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne, Sąd uznał P. R. (1) za winnego tego, że w dniu 22 maja 2017 roku na skrzyżowaniu ulic (...) w B. (woj. (...)), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki N. (...) o nr rej. (...) podczas wykonywania manewru skrętu w lewo, nie zachował szczególnej ostrożności oraz nie dokonał uważnej obserwacji sytuacji przed swoim samochodem i nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu z przeciwka motocyklowi marki H. (...) o nr rej. (...) kierowanemu przez T. P., doprowadzając w ten sposób do zderzenia z ww. motocyklem i powodując przez to nieumyślnie wypadek w następstwie, którego T. P. doznał: złamania kości łokciowej lewej, złamania blaszki granicznej Th 4 i 5, uszkodzenia śledziony wymagającego jej usunięcia, urazu czaszkowo – mózgowego z krwiakami śródmózgowymi z krwawieniem podpajęczynówkowym, urazu klatki piersiowej (złamania tylnego odcinka IX żebra prawego, stłuczenia płuc z krwawieniem do jam opłucnowych i z niedodmą obu opłucnych oraz wtórnym zapaleniem płuc), niedowładu połowicznego lewostronnego ustępującego, pourazowego zespołu amnestycznego wycofującego się i pourazowego przykurczu stawu barkowego lewego, które to obrażenia stanowią ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kk pod postacią innego ciężkiego kalectwa oraz choroby realnie zagrażającej życiu, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 177 § 2 kk.

Zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona art. 177 § 2 kk albowiem naruszył on nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w wyniku czego nieumyślne spowodował wypadek, w następstwie którego T. P. doznał obrażeń ciała stanowiących ciężki uszczerbek na zdrowiu określony w art. 156 § 1 pkt 2 kk.

Zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym to pojęcie, którego znaczenie można sprowadzić do zespołu reguł określających sposób zachowania się w ruchu. Są to zarówno reguły zawarte w przepisach określających porządek poruszania się na szlakach komunikacyjnych i zachowanie się w typowych dla ruchu sytuacjach lub wyrażone przez przyjęte oznakowanie, oświetlenie i sygnalizację, jak i reguły nieskodyfikowane w sposób szczegółowy, a wynikające z wyżej wymienionych przepisów oraz istoty bezpieczeństwa w ruchu, które muszą znaleźć zastosowanie wszędzie tam, gdzie nie ma sprecyzowanego przepisu (uchwała pełnego składu Izby Karnej SN z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, nr 3-4, poz. 33). Powinny one minimalizować stopień niebezpieczeństwa związany z poruszaniem się pojazdem mechanicznym. Ruch ten bowiem związany jest zagrożeniem wyższym od przeciętnego dla takich dóbr chronionych prawem jak życie, zdrowie lub mienie.

Z treści art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tj. z 8 czerwca 2017 r. Dz. U. 2017 poz. 1260) wynika, że kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo - także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż nie ulegało wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, gdyż kierując samochodem w czasie wykonywania manewru skrętu w lewo nie zachował szczególnej ostrożności oraz nie dokonał uważnej obserwacji sytuacji przed swoim samochodem, a przede wszystkim nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu motocykliście jadącemu z przeciwka na wprost.

Wynikiem powyższego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym było nieumyślne spowodowanie przez oskarżonego wypadku, gdyż P. R. (2) wymuszając pierwszeństwo przejazdu doprowadził do zderzania z kierującym motocyklem T. P., który doznał obrażeń ciała stanowiących ciężki uszczerbek na zdrowiu określony w art. 156 § 1 pkt 2 kk

Powyższe oznacza, że oskarżony swoim czynem wyczerpał dyspozycję występku wypadku drogowego przewidzianego w art. 177 § 2 kk.

Przypisany oskarżonemu czyn miał charakter zawiniony. W ustalonym stanie faktycznym P. R. (2) mógł zachować się zgodnie z prawem i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Ponadto, przypisany oskarżonemu czyn był bezprawny, a stopień jego społecznej szkodliwości był wyższy niż znikomy.

Przy wymiarze oskarżonemu kary Sąd na jego korzyść wziął pod uwagę uprzednią niekaralność i przyczynienie się pokrzywdzonego, który jechał z nadmierną prędkością.

W ocenie Sądu wymierzona P. R. (2) na podstawie art. 177 § 2 kk kara 10 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu, a także pozwala osiągnąć cele wychowawcze wobec oskarżonego i czyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Oskarżony bowiem naruszając jedną z podstawowych zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego doprowadził do wypadku drogowego, w którym pokrzywdzony doznał poważnych obrażeń, jednak jego zachowanie było nieumyślne, a pokrzywdzony się do tego przyczynił jadąc zbyt szybko.

Z uwagi na dotychczasowy sposób życia oskarżonego, Sąd postawił wobec niego pozytywną prognozę kryminologiczną i na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk, a także art. 72 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat zobowiązując P. R. (2) do informowania Sądu o przebiegu okresu próby poprzez składanie co 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku pisemnych sprawozdań odnośnie jego wykonania, sytuacji osobistej, rodzinnej, zarobkowej (źródeł utrzymania) i mieszkaniowej oraz przestrzegania porządku prawnego, a zwłaszcza o wszelkich ewentualnych naruszeniach prawa lub toczących się przeciwko oskarżonemu postępowaniach karnych, karnoskarbowych lub w sprawach o wykroczenia. W ocenie Sądu będzie to wystarczające dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa.

Mając jednakże na względzie urealnienie aktualnie odczuwanej dolegliwości karnej za przypisane oskarżonemu przestępstwo, Sąd na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzył mu grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 zł. Ustalając wysokość jednej stawki dziennej Sąd wziął pod uwagę to, iż oskarżony (...) i posiada (...).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk i zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 680 zł tytułem opłaty (por. art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) oraz kwotę 4.295,85 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę złożyło się: 2.164,56 zł wydatków ze śledztwa (k. 98), 99,03 zł tytułem należności świadka (k. 143-144), 2.012,26 zł tytułem kosztów opinii uzupełniających na etapie sądowym (k. 145, 184 i 187) oraz 20 zł tytułem zryczałtowanych kosztów doręczeń w postępowaniu sądowym.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku z 10 stycznia 2018 r.