Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Wojciech Grzebień

Protokolant Żaneta Wawrzyniec

po rozpoznaniu w dniu 04 stycznia 2018 roku

sprawy przeciwko G. B.

córki B. i H.

urodzonej (...) w S.

oskarżonej o to, że:

w J., województwo (...), prowadząc działalność gospodarczą pod firmą (...) NIP (...) z siedzibą w S. ul. (...), pomimo obowiązku uporczywie nie wpłaciła w ustawowym terminie, tj. do dnia 30 kwietnia 2016r. na konto Naczelnika Urzędu Skarbowego w J., zdeklarowanego podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT-36) za 2015r. w kwocie 21.281,00 zł., co stanowi naruszenie art. 45 ust. 1a pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012r. poz. 361 ze zm.).

to jest o wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 k.k.s.

I.  uznaje oskarżoną G. B. za winną popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 57 § 1 kks i za to na podstawie art. 57 § 1 kks wymierza jej karę grzywny w wysokości 3000 (trzech tysięcy) złotych,

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa i nie obciąża jej opłatą sądową, zaś na mocy art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze, zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. Ł. z J., kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonej, oraz 41,40 (czterdzieści jeden 40/100) złotych tytułem zwrotu podatku VAT.

ygn. akt II W 1239/17

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny.

Oskarżona G. B. od kilku lat prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) z/s w S.. Z tego tytułu zobowiązana jest wpłacać w ustawowym terminie do Urzędu Skarbowego w J. zdeklarowany podatek dochodowy od osób fizycznych. Mimo tego obowiązku do dnia 30.04.2016r. nie wpłaciła w ustawowym terminie tj. do dnia 30.04.2016r. na rachunek bankowy Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. w/w zdeklarowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w kwocie 21.281.00 zł.

Dowód:

- informacja o naruszeniu przepisów prawa materialnego k.1

- lista zaległości podatkowych k. 2-3.

Ponieważ oskarżona nie wpłacała w/w podatków ani nie nawiązała żadnego kontaktu z Urzędem Skarbowym, organ ten wzywał ją do złożenia wyjaśnień w przedmiotowej sprawie. Próby te okazały się bezskuteczne. Oskarżona ta nie odbierała wezwań.

Dowód:

- nieodebrane przez G. B. wezwania k. 6-7, k. 13-14, k. 19-20.

Ponieważ mimo podjętych środków nie zdołano ustalić pod jaki nowy adres oskarżona się udała, zaś G. B. nie zgłosiła się sama ani nie zapłaciła należnego podatku – organ skarbowy wydał decyzje o prowadzeniu postepowania przeciwko G. B. w trybie do nieobecnych.

Dowód:

- postanowienie o zastosowaniu trybu dla nieobecnych k. 22

Sąd stwierdził co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonej w zakresie zarzucanego jej czynu nie budzą wątpliwości. W działaniu jej przejawia się dużo złej woli, działała ona w pełni świadomie i celowo, jak wskazują na to okoliczności sprawy zerwała kontakty z Urzędem Skarbowym. Zmieniła miejsce zamieszkania nie informując o tym stosownych organów. Oczywiście nie uiściła zaległych podatków. W tych okolicznościach nie sposób nawet przyznać aby na jej przeszkodzie stanęły jakiekolwiek obiektywne przesłanki, które uniemożliwiały lub utrudniały płacenie przez nią podatków (np. choroba, itp.). Gdyby takie istniały obowiązkiem G. B. byłoby je przedstawić i ewentualnie zainicjować działania mediacyjne z Urzędem Skarbowym. W ocenie Sądu oskarżona ta świadomie tego nie uczyniła. Taka postawa dowodzi nie tylko świadomości i celowości w jej działaniu, ale również uporczywości. W świetle wszystkich powołanych wyżej dowodów sprawstwo i wina oskarżonej w zakresie zarzucanego jej czynu nie budzą wątpliwości.

Dokonując oceny wiarygodności występujących w sprawie dokumentów, Sąd stwierdził co następuje: wszystkie występujące w sprawie dokumenty publiczne posiadają w ocenie Sądu walor wiarygodności i rzetelności.

Oskarżona G. B. działaniem swoim wyczerpała ustawowe znamiona wykroczenia z art. 57 § 1 kks. W J. bowiem, województwo (...), prowadząc działalność gospodarczą pod firmą (...) NIP (...) z siedzibą w S. ul. (...), pomimo obowiązku uporczywie nie wpłacała w ustawowym terminie, tj. do dnia 30 kwietnia 2016r. na konto Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. zdeklarowanego podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT-36) za 2015r. w kwocie 21.281.00 zł co stanowi naruszenie art. 45 ust. 1a pkt. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U z 2012r. poz. 362 ze zm.).

Jako okoliczność obciążającą dla tej oskarżonej Sąd uwzględnił wysoki stopień szkodliwości społecznej zarzucanego jej czynu, przejawiający się nagminnością tego rodzaju wykroczeń tak na tutejszym terenie jak i w skali całego kraju.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił dotychczasową niekaralność sądową tej oskarżonej. Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, że właściwą karą zasadniczą dla tej oskarżonej będzie kara grzywny. Za współmierną, dostosowaną do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz możliwości majątkowych G. B., Sąd uznał grzywnę w kwocie 3000 zł. Kara w takiej właśnie wysokości spełni swoją właściwą rolę społeczną. Orzeczenie o kosztach Sąd wydał w oparciu o przepis art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks.