Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Goldschneider

Protokolant: Karolina Jeżowska

przy udziale Prokuratora:-------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14.11.2017r. i 14.12.2017 r.

sprawy P. S.

syna S. i S. z d. S.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 15 kwietnia 2017 r. w W. przy ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny marki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie pod wpływem środka odurzającego,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

J. Ł.

syna T. i H. z d. B.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 15 kwietnia 2017 r. w W. przy ul. (...) wbrew obowiązującym przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 0,26 grama netto, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

orzeka

I.  oskarżonego P. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności połączoną z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. S. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

III.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. S. świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza oskarżonemu P. S. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 15.04.2017 r. od godz. 13:55 do dnia 16.04.2017r. do godz. 11:15;

V.  na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu P. S. okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 15.04.2017 r. do dnia 14.12.2017 r.;

VI.  ustalając, że oskarżony J. Ł. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu na podstawie art. 62a ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii postępowanie o ten czyn umarza;

VII.  zasądza od oskarżonego P. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.633,32 zł (jednego tysiąca sześciuset trzydziestu trzech złotych 32/00) tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 150 zł (stu pięćdziesięciu złotych) tytułem opłaty, zaś od oskarżonego J. Ł. kwotę 1483,32 (jednego tysiąca czterystu osiemdziesięciu trzech złotych 32/00) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Sygn. akt IV K 576/17

UZASADNIENIE

Wobec złożenia wniosku o uzasadnienie wyłącznie przez oskarżonego P. S., Sąd na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. ograniczył sporządzenie uzasadnienie tylko co do tego oskarżonego.

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 15 kwietnia 2017 roku P. S. spotkał się wraz z J. Ł.. Około godziny 13:00 obaj mężczyźni palili, uprzednio przez nich zakupioną od nieznanego im mężczyzny, marihuanę. Po godzinie 13:00 P. S. wraz z J. Ł. wsiedli do samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) i pojechali do Ż. znajdującej się przy ul. (...). Pojazdem kierował P. S.. Około godz. 13:55 P. S., został zatrzymany do kontroli przez patrol policji. W trakcie zatrzymania, u siedzącego na miejscu pasażera J. Ł., ujawniono torebkę z zapięciem strunowym z zawartością suszu roślinnego koloru brunatno-zielonego.

Jednocześnie w czasie prowadzenia pojazdu P. S. znajdował się pod wpływem substancji psychotropowej  ⁹-THC w postaci marihuany, a jego stan był tożsamy do stanu pod wpływem alkoholu.

Na powyższe wskazywał przeprowadzony z wynikiem pozytywnym test Romberga oraz okoliczność, że o godz. 16:15 stężenie  ^{( 9)} -THC we krwi kierującego przekraczało 1,16 ng/ml, zaś w momencie zatrzymania stężenie  ^{( 9)} -THC we krwi kierującego było znacznie wyższe.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień P. S. (k. 38-38v, 121), wyjaśnień J. Ł. (k.44, 106), zeznań świadka Ł. K. (k. 24v-25, 106-107v), notatki (k. 1), protokołu zatrzymania (k. 2, 6), protokołu użycia testera narkotykowego (k. 4), protokołu przeszukania (k. 8, 12-13, 20-21), protokołu oględzin (k. 15-18), opinii (k. 54-57), protokołu pobierania krwi (k. 58), opinii (k. 62-63), kart karnych (k. 102, 103), opinii toksykologicznej (k. 110-112).

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony P. S. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, iż w dniu 15 kwietnia 2017 roku spotkał się razem z kolegą J. Ł. i razem zapalili jednego małego skręta. Nie wypalili go do końca, resztę schował jego kolega. Następnie oskarżony wyjaśnił, iż mama wysłała go na zakupy. Jak wskazał, wiedział, że znajduje się pod wpływem środka odurzającego, jednakże czuł się dobrze dlatego wsiadł do samochodu i udał się do Ż. znajdującej się przy ul. (...). Oskarżony wyraził skuchę, żałował tego co zrobił. Nadto podkreślił, iż nie ma problemu z narkotykami, pali tylko czasami dlatego, że lubi, jednak nikogo nie częstuje (k.38-38v).

W toku postępowania jurysdykcyjnego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i potwierdził uprzednio złożone wyjaśnienia i wskazując, iż nie ma nic do dodania (k.121).

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego P. S. (k. 38-38v, 121) w całości albowiem są spójne, jasne i rzeczowe. Ponadto żaden z ujawnionych dowodów nie stał z nimi w sprzeczności. Oskarżony przyznał się do winy, potwierdził, że prowadził pojazd na drodze publicznej, znajdując się pod wpływem środka odurzającego. Przyznał, że palił tego dnia marihuanę, a następnie wsiadł do samochodu i udał się do sklepu przy ul. (...). Powyższe twierdzenia oskarżonego potwierdził także J. Ł., który był w tym czasie z oskarżonym. Ponadto treści opinii toksykologicznej, zachowanie P. S. w trakcie kontroli, dodatni test ślinowy oraz obserwacje funkcjonariusza Policji nie pozostawiają wątpliwości, iż P. S. w chwili zatrzymania znajdował się pod wpływem środka odurzającego. Zaznaczyć przy tym należy, iż jak wynika z opinii biegło, o godz. 16:15 stężenie  ^{( 9)}-THC we krwi kierującego przekraczało 1,16 ng/ml, tym samym o godzinie 13:55 tj. na 2 godziny i 20 minut przed pobraniem krwi do badań, stężenie czynnego związku  ^{( 9)} -THC we krwi P. S. było znacznie wyższe. Brak jest przy tym jakichkolwiek dowodów wskazujących, aby po zatrzymaniu oskarżonego, a przed pobraniem próbki krwi do badań P. S. przyjął kolejną dawkę narkotyku. Co więcej, sam oskarżony nie podnosił tej kwestii.

Sąd ocenił jako wiarygodne wyjaśnienia J. Ł. (k. 106) złożone na etapie postępowania sądowego. J. Ł. potwierdził, iż 15 kwietnia 2017 r. ok. godz. 13:00 P. S. palił wraz nim marihuanę, a następnie obaj udali się do sklepu pojazdem marki V. (...), którym kierował P. S.. Tak złożone wyjaśnienia Sąd ocenił jako wiarygodne albowiem były spójne i logiczne, ponadto zgodne z pozostałym materiałem dowodowym ujawnionym w sprawie, w tym z wyjaśnieniami P. S..

Jako wiarygodne Sąd ocenił także zeznania przesłuchanego w charakterze świadka Ł. K. (k. 24v-25, 106-107v), który ze sprawą zetknął się jako funkcjonariusz Policji w czasie wykonywanych obowiązków służbowych. Zeznania złożone przez świadka są logiczne, spójne i zgodne z treścią pozostałego materiału dowodowego. Należy stwierdzić, że świadek jest osobą obcą w stosunku do oskarżonego i jako taka nie miał powodu, aby bezpodstawnie go obciążać. Jednocześnie jako funkcjonariusz publiczny, wykonywał czynności służbowe, a więc działał w sposób rutynowy, z należytą starannością i wnikliwością. Nadto okoliczności przez niego wskazane znajdują potwierdzenie w treści sporządzonej dokumentacji procesowej, związanej z podjętymi w stosunku do oskarżonego czynnościami, w tym treścią protokołu zatrzymania osoby (k. 2-2v), treścią protokołu użycia testera narkotykowego (k. 4-4v). Pomimo, iż podczas rozprawy głównej świadek nie pamiętał zdarzenia z udziałem P. S., po odczytaniu zeznań złożonych na etapie postępowania przygotowawczego, potwierdził je. Podkreślić przy tym należy, iż z uwagi na powtarzalność oraz charakter tego tupu spraw, świadek mógł nie pamiętać tego zdarzenia. Jednocześnie przesłuchany bezpośrednio po zatrzymaniu oskarżonego w sposób szczegółowy opisał wszystkie okoliczności zdarzenia. Zeznania świadka należało zatem uznać za w pełni wiarygodne i zgodne z rzeczywistym przebiegiem zdarzeń.

W poczet materiału dowodowego Sąd zaliczył również opinię kryminalistyczną (k. 54-57), treści której wynika, iż w dacie czynu o godz. 16:15 stężenie  ^{( 9)}-THC we krwi kierującego przekraczało 1,16 ng/ml. Z uwagi jednak, iż powyższa opinia była niepełna, albowiem biegły formułując wnioski odniósł się do momentu pobrania próbek krwi, nie zaś do chwili popełnienia zarzuconego P. S. czynu, Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego toksykologa (k.110-112), z której jednoznacznie wynika, iż kierujący pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) w chwili zatrzymania go do kontroli znajdował się pod wpływem substancji psychoaktywnej  ^{( 9)} -THC, a jego stan był tożsamy do stanu pod wpływem alkoholu. W ocenie biegłego skoro stężenie czynnego związku  ^{( 9)} -THC we krwi P. S. o godz. 16:15, tj. po pobraniu próbki krwi wynosiło 1,16 ng/ml, to w chwili popełnienia przez P. S. czynu, tj. na 2 godziny i 20 minut przed pobraniem krwi do badań, stężenie czynnego związku  ^{( 9)} -THC we krwi było znacznie wyższe. Sąd uwzględnił wnioski płynące z ww. opinii przy dokonywaniu ustaleń faktycznych, albowiem treść i wnioski z niej płynące są jasne, spójne, i rzeczowe, ponadto opinia ta została sporządzona przez osobę fachową, mającą wiedzę i doświadczenie w dziedzinach stanowiących jej przedmiot, co więcej jej treść jednoznacznie i bez żadnych wątpliwości potwierdza, że oskarżony P. S. kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) na ul. (...) w W. w dniu 15 kwietnia 2017 r., był pod wpływem środka odurzającego w postaci marihuany.

Pozostałe dokumenty ujawnione w sprawie Sąd uznał za pełnowartościowy materiał dowodowy, ich autentyczność nie budziła wątpliwości, nie zostały też przez nikogo zakwestionowane.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał, iż wina oskarżonego P. S. odnośnie zarzucanego mu czynu nie budzi żadnych wątpliwości. Oskarżony w dniu 15 kwietnia 2017 r. w W. przy ul. (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...), będąc pod wpływem środka odurzającego w postaci marihuany. Sąd nie miał przy tym żadnych wątpliwości, że stwierdzone we krwi oskarżonego stężenie  ⁹-THC we krwi kierującego mogło spowodować u człowieka porównywalne zaburzenia, jak u osób będących pod wpływem alkoholu etylowego w stężeniu powyżej 0,5 promila, co potwierdza treść przeprowadzonych dowodów z opinii biegłego sądowego za zakresu Toksykologii i Chemii Sądowej R. C.. Tym samym P. S. swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona występku z art. 178a § 1 k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd potraktował znaczną szkodliwość społeczną popełnionego czynu, biorąc pod uwagę stwierdzone stężenie we krwi oskarżonego substancji psychoaktywnej  ⁹-THC i przez to narażenie innych uczestników ruchu, w tym pieszych, na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował fakt, że oskarżony zdecydował się na prowadzenie pojazdu bezpośrednio po zażyciu środka odurzającego.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował uprzednią niekaralność P. S., jego przyznanie się do winy, złożenie wyjaśnień w sprawie oraz chęć dobrowolnego poddania się karze.

W konsekwencji za przypisany czyn Sąd wymierzył P. S. na podstawie art. 178a k.k. karę 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. W ocenie Sądu pozwoli ona na spełnienie wobec oskarżonego celów wychowawczych i zapobiegawczych kary, a nadto będzie sprawiedliwa w odczuciu społecznym. Wymierzona oskarżonemu kara stanowi adekwatną reakcję prawno – karną na popełnione przez niego przestępstwo, która winna uświadomić oskarżonemu nieopłacalność wchodzenia w konflikt z obowiązującym porządkiem prawnym oraz skłonić oskarżonego do głębszej refleksji, wpłynąć pozytywnie na jego postawę i wzbudzić w nim respekt dla obowiązujących norm prawnych, w szczególności tych dotyczących bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Jednocześnie Sąd doszedł do przekonania, że całokształt zebranego w toku sprawy materiału dowodowego nie uzasadnia orzeczenia wobec P. S. kary o charakterze izolacyjnym bądź kary grzywny. Oskarżony nie był uprzednio karany, nie dopuścił się dotychczas czynów podobnych, godzących w dobro, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji. Z powyższych względów Sąd postanowił dać oskarżonemu szansę naprawienia swego postępowania w warunkach wolnościowych. Niczym nie uzasadnione byłoby również orzeczenie w tym przypadku kary grzywny. Ciężar gatunkowy popełnionego przez niego czynu wyłącza zdaniem Sądu podobną możliwość. Podobnie należy potraktować bezrefleksyjne podejście oskarżonego do kwestii zażywania marihuany, która jest jednak w dalszym ciągu zabronionym środkiem odurzającym. Oskarżony musi mieć świadomość, że zażywanie jej to jedno, a prowadzenie pojazdu pod jej wpływem z narażeniem bezpieczeństwa innych uczestników ruchu to czyn, do którego równie lekko podchodzić już nie należy. Mając powyższe na uwadze, orzeczenie kary ograniczenia wolności jawiło się jako najodpowiedniejsze w zaistniałej sytuacji. Oskarżony jest osobą młodocianą, jednak zdaniem Sądu dyrektywa by sprawcę tej kategorii w pierwszym rzędzie wychować w żadnym razie nie oznacza obowiązku jego pobłażliwego traktowania.

Sąd był zobligowany orzec także – obok kary zasadniczej ograniczenia wolności – środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów. Zakaz ten orzeka się w latach od roku do lat piętnastu. W przypadku przestępstw drogowych popełnianych przez kierowców będących pod wpływem alkoholu lub innych środków odurzających istotnym jest, aby wymiar środka karnego oddziaływał wychowawczo na sprawcę przestępstwa, ale również kształtował świadomość prawną społeczeństwa w zakresie przestrzegania zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zdaniem Sądu, orzeczenie trzyletniego- minimalnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zezwoli na osiągnięcie zmiany w zachowaniu oskarżonego, albowiem okres, na jaki omawiany środek karny orzeczono, będzie na tyle długi i dolegliwy, że uświadomi oskarżonemu nieopłacalność podobnego postępowania.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego P. S. obligatoryjne świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych, na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Z uwagi na to, że P. S. został zatrzymany w niniejszej sprawie, na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności Sąd zaliczył mu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 15 kwietnia 2017 r. od godz. 13:55 do dnia 16 kwietnia 2017 r. od godz. 11:15. Z uwagi zaś, iż postanowieniem Prokuratora z dnia 25 kwietnia 2017 r. zatrzymano P. S., odebrane mu w dniu 15 kwietnia 2017 r. prawo jazdy, Sąd na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zaliczył mu okres faktycznego zatrzymania dokumentu od dnia 15 kwietnia 2017 r. do dnia wydania wyroku.

Zgodnie z art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, Sąd obciążył oskarżonego kosztami postępowania w sprawie w części z nim związanej, w tym opłatą, albowiem w ocenie Sądu sytuacja materialna oskarżonego pozwala na ich uiszczenie bez nadmiernego uszczerbku dla niego lub jego rodziny.