Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2018r. w Katowicach

sprawy z odwołania M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o emeryturę pomostową

na skutek apelacji ubezpieczonego M. S.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach z dnia 22 maja 2017r. sygn. akt XI U 437/17

oddala apelację.

/-/SSA J.Pietrzak /-/SSA M.Procek /-/SSA T.Szweda
Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 1303/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 22 maja 2017r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach oddalił odwołanie ubezpieczonego M. S. od decyzji organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 21 lutego 2017r., na mocy której odmówiono ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej.

Sąd Okręgowy ustalił, że M. S. (ur. (...)) wystąpił ponownie
w dniu 12 stycznia 2017r. do organu rentowego z wnioskiem o emeryturę pomostową.
W wyniku prowadzonego postępowania wyjaśniającego, organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję ze względu na nieudowodnienie wykonywania przed dniem 1 stycznia 1999r. pracy w szczególnych warunkach, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Organ rentowy wskazał przy tym, że ubezpieczony udowodnił 39 lat,
3 miesiące i 24 dni okresów składowych i nieskładkowych, w tym pracę w warunkach szczególnych w rozmiarze 1 roku, 8 miesięcy i 24 dni.

Według ustaleń Sądu Okręgowego, ubezpieczony ukończył Liceum Ogólnokształcące oraz Policealne Studium Zawodowe w S. i uzyskał tytuł technika-mechanika
o specjalności budowa maszyn. Od 1 lipca 1977r. do 30 kwietnia 1991r. zatrudniony był
w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budowlano- (...) w C.. Przedsiębiorstwo to zajmowało się prowadzeniem remontów urządzeń i maszyn hutniczych, a także wznoszeniem obiektów przemysłowych o konstrukcji stalowej. W skład zakładu wchodził Wydział Mechaniczny zatrudniający około 30 osób, wyposażony w warsztat remontowy znajdujący się w siedzibie zakładu w C., w którym remontowano maszyny i narzędzia używane przez brygady - grupy robót ( (...) ) w hutach. W warsztacie pracowali ślusarze, tokarze, frezerzy i spawacze oraz mechanicy precyzyjni, którzy wykonywali pracę w wydzielonym pomieszczeniu, w hali remontowej obok narzędziowni. Początkowo ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku frezera, a z dniem
1 października 1978r. powierzono mu obowiązki mechanika precyzyjnego. Praca ta polegała na naprawie narzędzi, tj. szlifowaniu wierteł, frezów, noży tokarskich i narzędzi prostych ręcznie lub przy użyciu maszyn. Praca wykonywana była na hali remontowej w C.. Zdarzało się, że niekiedy wnioskodawca wyjeżdżał w teren, pełnił także funkcje brygadzisty, rozdzielając i organizując pracę oraz bezpośrednio nadzorując jej przebieg. Od 11 lipca 1988r. do 30 czerwca 1990r. zatrudniony był na budowie eksportowej w NRD, przy budowie elektrowni atomowej i pracował tam, jako montażysta przy konstrukcjach metalowych
na wysokości. Po powrocie z eksportu został zatrudniony na stanowisku ślusarza remontowego w okresie od 22 sierpnia 1990r. do 30 kwietnia 1991r. Pracował przy naprawie zakładowego ciężkiego sprzętu budowlanego, przy remontach silników, tj. naprawie pomp wtryskowych, gaźników oraz w kanałach remontowych.

Dalej ustalono, że Przedsiębiorstwo Budowlano- (...) w C. wydało mu świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 2 lipca 2003r. stwierdzające, że w okresie od 1 lipca 1977r. do dnia 10 lipca 1988r. był zatrudniony na stanowisku mechanika precyzyjnego wykaz A, dział III poz. 78 w Hutnictwie i Przemyśle Metalowym, wykonując pracę przy szlifowaniu lub ostrzeniu wyrobów i narzędzi metalowych
oraz polerowaniu mechanicznym, natomiast od dnia 22 sierpnia 1990r. do 30 kwietnia 1991r. był zatrudniony na stanowisku ślusarza remontowego wykaz A, dział XIV prace różne
poz. 14, 16, wykonując naprawy pomp wtryskowych, gaźników oraz wykonując pracę
w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych. Ten sam pracodawca wydał mu także świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 6 października 2003r. obejmujące okres pracy na eksporcie od 11 lipca 1998r. do 30 czerwca 1990r. na stanowisku montażysta konstrukcji stalowej, ślusarz konstrukcji stalowej, powołując wykaz A, dział V, poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.

Od 1 czerwca 1991r. odwołujący się prowadził działalność gospodarczą na własny rachunek w zakresie handlu. W okresie od 2 marca 2015r. do 29 lutego 2016r. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy u J. W. - (...) SERWIS (...) w K. na stanowisku kierowcy pojazdu uprzywilejowanego - karetka.
W okresie od 7 kwietnia 2016r. do 31 grudnia 2016r. z kolei był zatrudniony w (...)
Sp. z o.o. w K. w pełnym wymiarze czasu pracy również na stanowisku kierowcy pojazdu uprzywilejowanego - karetka. U tych pracodawców wykonywał tego samego rodzaju pracę, tj. transport sanitarny, najczęściej przewóz pacjentów na zlecanie szpitala (np. z domu do poradni), jak również osób na zlecenie prywatne.

Dokonując rozważań prawnych, Sąd Okręgowy powołał się na treść art. 3 ust. 1 i 3, art. 4 i art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016r., poz. 966 z późn. zm.), uznając, że ubezpieczony nie spełnia wszystkich przesłanek nabycia prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że ubezpieczony domagał się prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. nr 237, poz. 1656). Winien zatem wykazać, że zarówno przed dniem
1 stycznia 1999r., jak i po dniu 31 grudnia 2008r., wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, cały okres zatrudnienia odwołującego od 1 lipca 197r. do 30 kwietnia 1991r. w (...) Przedsiębiorstwie Budowlano- (...) w C., nie kwalifikuje się do żadnej z prac wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. nr 237,
poz. 1656). Do tego rodzaju prac nie zalicza się pracy na stanowisku frezera, mechanika precyzyjnego, ślusarza remontowego, montażysty konstrukcji metalowej na wysokości,
czy prac przy naprawie pomp wtryskowych, wtryskiwaczy i gaźników do silników spalinowych i wykonywanych w kanałach remontowych. Do prac w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy pomostowej zaliczane są tylko najbardziej uciążliwe prace takie,
jak przykładowo: prace bezpośrednio przy przeróbce mechanicznej węgla oraz rud metali
lub ich wzbogacaniu; prace udostępniające lub eksploatacyjne związane z urabianiem minerałów skalnych; prace pod ziemią bezpośrednio przy drążeniu tuneli w górotworze,
prace bezpośrednio przy zalewaniu form odlewniczych, transportowaniu naczyń odlewniczych z płynnym, rozgrzanym materiałem (żeliwo, staliwo, metale nieżelazne i ich stopy), prace bezpośrednio przy obsłudze wielkich pieców oraz pieców stalowniczych
lub odlewniczych; prace bezpośrednio przy kuciu ręcznym w kuźniach; prace fizyczne ciężkie w podziemnych kanałach ściekowych, itd. Podkreślił, że ciężar wykazania pracy
w warunkach szczególnych, w pojęciu ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych, niewątpliwie spoczywał na ubezpieczonym.

Sąd Okręgowy wskazał, że wprawdzie w wykazie prac o szczególnym charakterze
w załączniku 2 do ustawy pomostowej zaliczono w punkcie 9 prace kierowców pojazdów uprzywilejowanych, to przy uznaniu, że tego rodzaju pracę odwołujący się wykonywał
przez 1 rok, 8 miesięcy i 24 dni, pozostaje to bez wpływu na uprawnienie do emerytury pomostowej, gdyż tego rodzaju praca nie była wykonywania przed 1 stycznia 1999r., zatem nie został spełniony zdaniem Sądu Okręgowego wymóg, o którym mowa w art. 4 pkt 5 ustawy o emeryturach pomostowych oraz wymóg z art. 49 pkt 2 i 3 ustawy. Niewątpliwie bowiem ubezpieczony nie legitymuje się 15-letnim stażem pracy w warunkach szczególnych w pojęciu przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł,
jak w sentencji.

Apelację od powyższego wyroku wniósł ubezpieczony.

Zaskarżając wyrok Sądu Okręgowego w całości, apelujący zarzucił mu naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1.  art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych w zw.
z art. 32 ust. 1, 2 i ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poprzez jego błędną wykładnię polegającą
na przyjęciu, iż za prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu tego przepisu, uważa się wyłącznie prace wymienione
w wykazie prac w szczególnych warunkach i wykazie prac o szczególnym charakterze, które stanowią załącznik nr 1 i 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, podczas, gdy za prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu tego przepisu, uważa się również takie prace, które zostały uznane za pracę w szczególnych warunkach lub prace o szczególnym charakterze
na podstawie przepisów dotychczasowych, o których mowa w art. 32 ust. 1, 2
w zw. z ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43 ze zm.), co w konsekwencji doprowadziło do uznania, że ubezpieczony nie posiada stażu pracy w szczególnych warunkach lub pracy w szczególnych charakterze wynoszącego, co najmniej 15 lat;

2.  art. 4 pkt 1-7 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych, poprzez jego bezpodstawne niezastosowanie i odmówienie ubezpieczonemu prawa
do emerytury pomostowej, podczas, gdy wykazał on wszystkie przesłanki,
od spełnienia których zostało uzależnione przyznanie emerytury pomostowej.

W związku z powyższym, ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
w całości i poprzedzającą wyrok decyzję ZUS i orzeczenie co do istoty sprawy, poprzez przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej od dnia 12 stycznia 2017r., tj. od dnia złożenia wniosku oraz zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kosztów procesu, z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu apelujący wskazał, że Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń w zakresie okresów i stanowisk pracy ubezpieczonego, a także zasadnie ustalił,
że prace wykonywane przez ubezpieczonego w okresie od 1 lipca 1977r. do 30 kwietnia 1991r. znajdowały się w wykazie A do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub szczególnym charakterze. Jednakże Sąd Okręgowy bezpodstawnie nie zaliczył do pracy
w szczególnych warunkach, w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych, okresu pracy od 1 lipca 1977r. do 30 kwietnia 1991r., podczas, gdy nie budziło wątpliwości Sądu,
iż ubezpieczony pracował w tym czasie na stanowiskach wymienionych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

Ubezpieczony nie zgadza się z dokonaną przez Sąd Okręgowy interpretacją art. 4
pkt 5 ustawy o emeryturach i pomostowych. Z treści tego przepisu wynika wprost, iż za pracę w szczególnych warunkach lub pracę w szczególnym charakterze, uważa się pracę
w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tejże ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Biorąc pod uwagę treść art. 32 ust. 1, 2 w zw. z ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, należy stwierdzić, iż w celu ustalenia znaczenia występującego w ust. 1 i 2 pojęcia prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, należy odwołać się
do ust. 4 tegoż artykułu. W myśl art. 32 ust. 4, zakres pojęcia prace w szczególnych warunkach i prace w szczególnym charakterze ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Obowiązującym w dniu wejścia w życie art. 32 ustawy o emeryturach
i rentach z FUS i jak całej tej ustawy aktem prawnym, określającym pojęcie tychże prac, było rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Pogląd ten został również wyrażony w jednym z ostatnich wyroków Sądu Apelacyjnego
w Katowicach z dnia 15 grudnia 2016r., III AUa 797/16 oraz w Uchwale Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 lutego 2002r., III ZP 30/01.

Skoro zostało wykazane, że ubezpieczony w okresie od 1 lipca 1977r. do 30 kwietnia 1991r. wykonywał prace na stanowiskach z wykazu A do tego rozporządzenia, to tym samym należy uznać - zdaniem apelującego - iż wykonywał on pracę w szczególnych warunkach
w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy o emeryturach pomostowych.

Okres pracy ubezpieczonego w szczególnych warunkach przed 1 stycznia 1999r.,
tj. od 1 lipca 1977r. do 30 kwietnia 1991r. (z krótką przerwą w 1990r.) wyniósł zatem łącznie 13 lat, 8 miesięcy i 10 dni. Natomiast po dniu 31 grudnia 2008r., tj. w okresie od 2 marca 2015r. do dnia 29 lutego 2016r. oraz od 7 kwietnia 2016r. do dnia 31 grudnia 2016r. ubezpieczony, będąc kierowcą karetki, świadczył pracę o szczególnym charakterze
przez okres 1 roku, 8 miesięcy i 24 dni, co zostało wprost ustalone i przyznane przez Sąd
I instancji (zgodnie z art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych w zw. z pkt 9 „kierowca pojazdu uprzywilejowanego” do załącznika nr 2 - Wykaz prac o szczególnym charakterze).

Łączny okres świadczenia przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze przekroczył 15 lat. Zatem ubezpieczony twierdzi, że wykazał wymagany okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
oraz pozostałe przewidziane w art. 4 pkt 1-7 przesłanki przyznania prawa do emerytury pomostowej, a Sąd Okręgowy bezzasadnie nie zastosował tego przepisu i odmówił mu prawa do emerytury pomostowej.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Uzupełniając ustalenia poczynione przez Sąd pierwszej instancji w oparciu
o dokumenty zgromadzone w aktach osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia
w (...) Przedsiębiorstwie Budowlano- (...) w C., uznał,
że apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z - mającym zastosowanie w niniejszej sprawie - art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, prawo do tego świadczenia przysługuje pracownikowi, który spełnił łącznie następujące warunki:

1. urodził się po 31 grudnia 1948r.;

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący, co najmniej 15 lat;

3. osiągnął wiek wynoszący, co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat
dla mężczyzn;

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9
i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5. przed 1 stycznia 1999r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace
w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;

6. po 31 grudnia 2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych;

7. nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

W niniejszym zaś postępowaniu spór dotyczył wypełnienia przez ubezpieczonego przesłanki w postaci dysponowania okresem pracy w szczególnych warunkach
lub o szczególnym charakterze wynoszącym, co najmniej 15 lat.

Rację ma przy tym skarżący, że wskutek użycia w treści przepisu: „lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych”, jedną z przesłanek warunkujących nabycie prawa do opisanej wyżej emerytury pomostowej jest osiągnięcie przez ubezpieczonego do dnia 1 stycznia 1999r. szczególnego stażu ubezpieczeniowego
w postaci okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganego w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym.

Tak więc, należy wskazać, że art. 32 cyt. ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. stanowi,
iż ubezpieczonym zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym, niż określony w art. 27 pkt 1. Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych
przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości
lub wymagającej wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Ust. 4 cyt. przepisu stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym
w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Za przepisy dotychczasowe należy uważać przepisy rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43 ze zm.), wydanego na podstawie upoważnienia zawartego w art. 55 ustawy z dnia 14 grudnia 1982r.
o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. nr 40, poz. 267 ze zm.).

Według § 1 ust. 1 tego rozporządzenia, ma ono zastosowanie do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymienione w § 4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia.

Zgodnie zaś z normą § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r., okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych
w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym
na danym stanowisku pracy.

Zatem, warunkiem koniecznym jest wykazanie przez wnioskodawcę, że wykonywał pracę - stale i pełnym wymiarze czasu pracy - na stanowisku pracy wymienionym w wykazie A (stanowiącym załącznik do rozporządzenia).

Aby sprostać temu obowiązkowi, przedstawił organowi rentowemu świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 2 lipca 2003r., wskazujące,
że w trakcie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budowlano- (...) w C.:

- w okresie od 1 lipca 1977r. do 10 lipca 1988r. zatrudniony był jako mechanik precyzyjny przy pracach wymienionych w wykazie A, dział III, poz. 78 ( szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie);

- w okresie od 22 sierpnia 1990r. do 30 kwietnia 1991r. był zatrudniony
jako ślusarz remontowy przy pracach wymienionych w wykazie A, dział XIV, poz. 14
( przy naprawie pomp wtryskowych, wtryskiwaczy i gaźników do silników spalinowych) oraz w wykazie A, dział XIV, poz. 16 ( prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych).

Tymczasem, przepis § 2 ust. 2 cyt. rozporządzenia stanowił, iż okresy pracy, o których mowa w ust. 1 § 2 stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji.

Zapis przyjęty w treści powołanego przepisu wskazywał, iż świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach nie jest dokumentem abstrakcyjnym i musi znajdować oparcie w posiadanej przez zakład pracy dokumentacji, a w konsekwencji może być
poprzez te dokumenty weryfikowane.

Zatem wskazać należy, iż w aktach osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budowlano- (...) w C. brak jakichkolwiek dokumentów pozwalających na stwierdzenie, że w opisanych wyżej okresach ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy: szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie, prace przy naprawie pomp wtryskowych, wtryskiwaczy i gaźników do silników spalinowych, prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych.

Przeciwnie, w aktach osobowych zachowało się pismo pracodawcy
do ubezpieczonego z dnia 18 lutego 1980r. stwierdzające, że dniem 18 lutego 1980r. ubezpieczony został oddelegowany do (...) przy Hucie (...) w S. celem dozorowania więźniów zatrudnionych na budowach (...). W piśmie z dnia 18 lutego 1981r. ubezpieczony zwrócił się do pracodawcy z wnioskiem o przeniesienie na poprzednie miejsce zatrudnienia w związku z zakończeniem dozorowania więźniów. Na posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę apelacyjną ubezpieczony podał, że w opisanym wyżej okresie, oprócz nadzorowania więźniów, zajmował się wydawaniem narzędzi oraz naprawą elektronarzędzi. Zatem, bez wątpienia nie wykonywał w tym czasie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy szlifowania lub ostrzenia wyrobów i narzędzi metalowych
oraz polerowania.

Dodać także trzeba, że w piśmie z dnia 27 września 1984r., oznaczonym przez ubezpieczonego, jako „charakterystyka przebiegu pracy”, wnioskodawca podał, że przez pierwszy rok pracował, jako tokarz i frezer, a następnie przeniósł się do działu narzędziowni. Po upływie roku wyrobił sobie uprawnienia na naprawę i obsługę elektronarzędzi firmy (...) oraz sadzaków (...).

Z zeznań świadka R. P. wynika, że pracując w narzędziowni, ubezpieczony zajmował się ostrzeniem, szlifowaniem i naprawą narzędzi.

Natomiast z zeznań świadka W. C. wynika, że ubezpieczy zajmował się naprawą narzędzi, ostrzeniem wierteł, noży tokarskich i frezów, a sporadycznie zdarzały się regeneracje gaźników i pomp wtryskowych.

W tych okolicznościach nie można przyjąć, że wnioskodawca wykonywał
w opisanych wyżej spornych okresach pracę - stale i pełnym wymiarze czasu pracy -
na stanowiskach pracy wymienionych w wykazie A (stanowiącym załącznik
do rozporządzenia). Nie wypełnił tym samym ustawowej przesłanki w postaci dysponowania okresem pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącym,
co najmniej 15 lat.

Konkludując, Sąd drugiej instancji uznał apelację za bezzasadną i na mocy
art. 385 k.p.c. orzekł o jej oddaleniu.

/-/SSA J.Pietrzak /-/SSA M.Procek /-/SSA T.Szweda
Sędzia Przewodniczący Sędzia

JR