Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska - Mozolewska

Ławnicy: Marek Kośny

Radosław Stępniak

Protokolant: starszy protokolant sądowy Marzena Szablewska

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa P. F.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.

o odszkodowanie, wynagrodzenie

1.  zasądza od pozwanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz powoda P. F. kwotę 925,00 zł (dziewięćset dwadzieścia pięć złotych zero groszy) tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz powoda P. F. kwotę 308,33 zł (trzysta osiem złotych trzydzieści trzy grosze) tytułem wynagrodzenia za okres od 1 listopada 2016 roku do 10 listopada 2016 roku wraz z ustawowymi odsetkami od 11 listopada 2016 roku do dnia zapłaty;

3.  w pozostałym zakresie umarza postępowanie;

4.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda tj. do kwoty 925,00 zł (dziewięćset dwadzieścia pięć złotych zero groszy);

5.  zasądza od pozwanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz powoda P. F. kwotę 135,00 zł (sto trzydzieści pięć złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

6.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) sp. z o.o. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie kwotę 62,00 zł (sześćdziesiąt dwa złote zero groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu – opłaty.

Marek Kośny SSR Małgorzata Kryńska – Mozolewska Radosław Stępniak

Sygn. akt VI P 602/16

UZASADNIENIE

Powód - P. F. w pozwie z dnia 23 listopada 2016 r żądał od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zasądzenia kwoty 925 złotych tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę przez pozwaną bez wypowiedzenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 925 złotych tytułem niewypłaconego powodowi wynagrodzenia za miesiąc październik 2016 r wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 listopada 2016 r do dnia zapłaty, oraz kwoty 308,33 złotych tytułem niewypłaconego powodowi wynagrodzenia za okres od 1 listopada 2016 r do dnia 10 listopada 2016 r wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 listopada do dnia zapłaty.

Na rozprawie w dniu 11 stycznia 2018 r powód cofnął pozew w zakresie wynagrodzenia za październik ze zrzeczeniem się roszczenia, ponieważ pracodawca wypłacił mu już wynagrodzenie.

W odpowiedzi na pozew pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości. pozwany twierdził, że wniosek powoda o urlop ojcowski nigdy nie został dostarczony komukolwiek z zarządu a jego oświadczenie woli w przypadku urlopu ojcowskiego zgodnie z przepisami ustanowionymi przez ustawodawcę nie spełnia kryteriów formalnych.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana spółka prowadzi działalność w zakresie transportu lądowego pasażerskiego oraz w zakresie działalności taksówek osobowych.

W dniu 1 października 2015 r pozwana zawarła z powodem umowę o pracę na okres próbny, który upływał w dniu 31.12.2015 r. Następnie w dniu 1.07.2016 r strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony. Do zakresu obowiązków powoda należał transport samochodowy osób. W celu wypełnienia tychże obowiązków powód zobowiązany był w danych dniach pracy stawiać się po samochód osobowy marki M. pod adres ul. (...) w W..

Z dniem 7 października 2016 r powód udał się na 7 dniowe zwolnienie lekarskie z powodu przewlekłego zmęczenia. W związku z brakiem poprawy stanu zdrowia powoda lekarz pierwszego kontaktu udzielił mu kolejnego zwolnienia lekarskiego na 7 dni. O fakcie pozostawania na zwolnieniu lekarskim w okresie od 15.10.2016 r do 21.10.2016 r powód poinformował członka zarządu pozwanej spółki (...) wiadomością SMS w dniu 14.10.2016 r. Zwolnienie lekarskie zostało nadane przez powoda do Y. C. w dniu 19.10.2016 r na jego adres zamieszkania, za zwrotnym potwierdzeniem nadania. Z powodu braku poprawy stanu zdrowia powoda otrzymał on kolejne zwolnienie lekarskie na okres 7 dni tj; od 22.10.2016 r do 28.10.2016 r z powodu przewlekłego przemęczenia. O fakcie tym powód ponownie powiadomił Y. C. wiadomością SMS 21.10.2016 r. Jednocześnie powód z racji posiadania kilkumiesięcznego dziecka zwrócił się do pozwanej z wnioskiem o udzielenie mu urlopu ojcowskiego w wymiarze 14 dni który miał się rozpocząć z dniem 31.10.2016 r i trwać do 13.11.2016 r. Wniosek ten został sporządzony na piśmie z zachowaniem wymagań formalnych zaś z racji przebywania powoda na zwolnieniu lekarskim został on nadany listem poleconym za potwierdzeniem nadania i odbioru na adres zamieszkania Y. C. w dniu 24.10.2016 r. O fakcie nadania wniosku wraz ze zwolnieniem lekarskim powód poinformował Y. C. wiadomością SMS na nr (...) w dniu nadania przesyłki. Następnie z powodu kończącego się z dniem 28.10.2016 r zwolnienia lekarskiego oraz dalszego złego samopoczucia związanego z pogarszającym się stanem psychicznym powód w dniu 28.10.2016 r poinformował pozwaną wiadomością SMS iż w dniu 29.10.2016 r i 30.10.2016 r że chce skorzystać z przysługującego mu urlopu na żądanie. Powód nie otrzymał od pozwanej żadnej odpowiedzi na taki wniosek w tym także sprzeciwu pozwanej. W dniu 10.11.2016 r powód otrzymał od pozwanej dwa pisma tj; wezwanie do przedstawienia zwolnienia lekarskiego za okres od 22.10.2016 r do 28.10.2016 wraz z informacją o braku rozliczenia wynagrodzenia za miesiąc październik 2016 r z powodu rzekomej nieusprawiedliwionej nieobecności powoda w pracy.

W dniu 10 listopada 2016 r pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia wskazując, jako przyczynę: nieusprawiedliwione niestawiennictwo w pracy w dniach 31.10.2016 r, 02-04.11.2016 r,07-10.11.2016 r. Pracodawca dodatkowo wskazał, że, powód nie dostarczył żadnego usprawiedliwienia ani w formie zwolnienia lekarskiego ani w żadnej innej formie. Nieusprawiedliwiona nieobecność w sposób dotkliwy utrudniła wykonywanie stałych zleceń dla klientów spółki przez co powód naraził firmę na utratę dochodów a co za tym idzie wywołując u nich ogromne niezadowolenie ze świadczonych na ich rzecz usług.

Pozwana nie wypłaciła powodowi wynagrodzenia za okres od 1.11.2016 r do dnia rozwiązania umowy o pracę tj; do dnia 10.11.2016 r .

dowód: umowa o pracę z dnia 01.10.2015 r k. 12, SMS, wydruk wiadomości SMS z dnia 14.10.206 r o udaniu się na zwolnienie lekarskie k.14, potwierdzenie nadania zwolnienia lekarskiego z dnia 19.10.2016 r k.15, potwierdzenie odbioru zwolnienia lekarskiego z dnia 21.10.2016 r k. 16, wydruk wiadomości SMS z dnia o przedłużeniu zwolnienia lekarskiego k. 17, wydruk wiadomości SMS z dnia 24.10.2016 r o nadaniu pocztą wniosku o udzielenie urlopu ojcowskiego k.18, potwierdzenie nadania wniosku o udzielenia urlopu ojcowskiego i zaświadczenia lekarskiego z 24.10.2016 r k.19, wydruk wiadomości SMS z dnia 28.10.2016 r o skorzystaniu z urlopu na żądaniek.20, pismo pozwanej -wezwanie z dnia 7.11.2016 r, zwrotna kopert z potwierdzeniem odbioru wraz ze zwolnieniem lekarskim i wnioskiem o udzielenie urlopu ojcowskiego k.24-25, wydruk SMS z dnia 13.10.2016 r o skorzystaniu z pozostałych 2 dni urlopu na żądanie, k. 33, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenie k.36; zeznania powoda - rozprawa dnia 11 stycznia 2018 r ;

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 52 § 1 pkt. 1 kodeksu pracy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.

Przepisy kodeksu pracy nie wyjaśniają, co należy rozumieć pod pojęciem „ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych”.

Przykładowy katalog obowiązków pracowniczych wymieniony w art. 100 § 2 kp, obejmuje między innymi dbanie o dobro zakładu pracy, ochronę jego mienia oraz przestrzegania regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku.

Dla ustalenia, iż doszło do ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, zachowanie pracownika powinno cechować się z jednej strony znacznym stopniem winy, z drugiej zaś skutkiem w postaci zagrożenia istotnych interesów lub istotną szkodą w mieniu pracodawcy (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1997 r. I PKN 274/97 OSNAPiUS 1998 nr 13 poz. 396 oraz z 12 czerwca 1997 r. I PKN 211/97 OSNAPiUS 1998 nr 11, poz. 323). Zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe znamiona zarzucanego pracownikowi przez pracodawcę naruszenia powinny być ponad wszelką wątpliwość wykazane przez pracodawcę.

Oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia musi być złożone w formie pisemnej i podać przyczynę dokonania tej czynności (art. 30 § 4 kp). Wskazana w pisemnym oświadczeniu przyczyna rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przesądza, że spór toczy się tylko w granicach zarzutu skonkretyzowanego w pisemnym oświadczeniu, a zakład pracy pozbawiony jest możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny.

W niniejszej sprawie pozwany zachował wymaganą formę pisemną oświadczenia o rozwiązaniu umowy w trybie art. 52 § 1 ust.1 kp oraz podał konkretną i jednoznaczną przyczynę uzasadniającą rozwiązanie.

Nie mniej jednak w ocenie Sądu, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, przyczyna rozwiązania bez wypowiedzenia stosunku pracy z powodem wskazana przez pozwanego nie była prawdziwa. W piśmie rozwiązującym umowę o pracę za wypowiedzeniem pracodawca jako przyczynę wypowiedzenia wskazał na niestawiennictwo w pracy w dniach 31.10.2016 r, 02-04.11.2016 r, 07-10.11.2016 r. Pracodawca dodatkowo wskazał, że powód nie dostarczył żadnego usprawiedliwienia w formie zwolnienia lekarskiego ani w żadnej innej formie. Nieusprawiedliwiona nieobecność w sposób dotkliwy utrudniła wykonywanie stałych zleceń dla klientów spółki przez co powód naraził firmę na utratę dochodów a co za tym idzie wywołując u nich ogromne niezadowolenie ze świadczonych na ich rzecz usług.

Tymczasem powód złożył wniosek o urlop ojcowski.

Urlopu ojcowskiego udziela się na pisemny wniosek składany przez uprawnionego pracownika w terminie nie krótszym niż 7 dni przed rozpoczęciem takiego urlopu. Pracodawca nie może odmówić pracownikowi – ojcu urlopu ojcowskiego. Natomiast złożenie wniosku z krótszym, niż 7 dni wyprzedzeniem lub nie złożenie go wcale nie wiąże pracodawcy. Pracownik może wówczas skorzystać z urlopu ojcowskiego w innym terminie – aż do chwili ukończenia przez dziecko 12 miesięcy życia ( art. 182 ³§ 1 pkt 1 k.p).

W toku postępowania dowodowego ustalono, że powód złożył wniosek o udzielenie urlopu ojcowskiego dnia 24.10.2016 r. Wniosek ten został nadany listem poleconym za potwierdzeniem odbioru w tym samym dniu na adres zamieszkania członka zarządu pozwanej spółki. O nadaniu w/w powód poinformował adresata wiadomością SMS w dniu nadania przesyłki na numer (...) który był numerem telefonu do bezpośredniego kontaktowania się z powodem oraz wydawania mu poleceń służbowych przez bezpośredniego przełożonego Y. C.. Okoliczność ta została potwierdzona wnioskiem powoda o udzielenie mu urlopu ojcowskiego oraz dowodem w postaci potwierdzenia odbioru adresowanego na adres zamieszkania Y. C. a także zeznań powoda, którym sąd dał wiarę. Dodatkowo powód wysłał w dniu 21.10.2016 r SMS dla członka zarządu z informacją, że wysłał pocztą wniosek o urlop ojcowski z jednotygodniowym wyprzedzeniem. W ocenie sądu wniosek o urlop ojcowski został złożony poprawnie a pozwana miała możliwość zapoznania się z treścią wniosku (art 61 kc w związku z art 300 kp).

Mając na uwadze powyższe rozwiązanie umowy o pracę w trybie art 52 kp było nieuzasadnione.

W przypadku wadliwego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia wysokość odszkodowania określa art. 58 kodeksu pracy. Odszkodowanie to przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, co oznacza, że ustawodawca ograniczył szkodę poniesioną przez pracownika do wynagrodzenia, jakiego ten ostatni nie uzyskał wskutek niezastosowania okresu wypowiedzenia.

W rozpatrywanej sprawie Sąd uznając zasadność powództwa i zasądził stosownie, do art. 56 w zw. z art. 58 w zw. z art, . 36 § 1 pkt 1 na rzecz powoda odszkodowanie w wysokości 1 miesięcznego wynagrodzenia, czyli taką kwotę, jaka przysługiwałaby mu za okres wypowiedzenia, zważywszy na fakt, że okres zatrudnienia powoda, wynosił mniej niż trzy lata.

Podstawę obliczania odszkodowania stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi przed rozwiązaniem stosunku pracy. W myśl § 2 ust. 1 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r „w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy” do ustalania wynagrodzenia będącego podstawą określenia kwoty odszkodowania stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop. Zasady te określają § 14-19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r „w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop. Podstawą ustalenia wysokości odszkodowania jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto z okresu poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy.

Okolicznością bezsporną było również to, że pracodawca nie wypłacił powodowi należnego wynagrodzenia za okres od 01.11.2016 r do dnia 10.11.2016. Zgodnie z treścią art. 94 pkt. 5 pracodawca jest obowiązany terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie. W związku z powyższym na rzecz powoda zasądzono kwotę w punkcie drugim wyroku w wysokości 308,33 złotych.

Ponieważ powód częściowo cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie wynagrodzenia za miesiąc październik 2016 sąd na podstawie art 355 kpc w związku z art 469 k.p.c sąd umorzył postępowanie w punkcie trzecim wyroku.

Nadto, na zasadzie art. 477 ² § 1 k.p.c. zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika i z tego względu Sąd w niniejszej sprawie orzekł rygor natychmiastowej wykonalności, co do kwoty 925 złotych w punkcie czwartym orzeczenia.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji art. 108 k.p.c.

  O kosztach zastępstwa procesowego w punkcie piątym wyroku orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Zgodnie z ich brzmieniem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, czyli koszty procesu. Sąd zasądził w punkcie piątym wyroku wynagrodzenie pełnomocnika powoda uwzględniając zasadę wynikającą z art. 98 § 1 i 3 to jest kwotę stawki wynagrodzenia pełnomocnika, ustalonej zgodnie z § 15 pkt ust. 1 i 2, § 8 pkt 1 ust. 1 pkt 1 Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 r w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (DzU 1714) - tj kwotę 135 zł.

  Zgodnie z treścią § 6 w/w rozporządzenia w sprawie cywilnej w której kosztami procesu została obciążony przeciwnik strony korzystającej z pomocy udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu koszty o których mowa w § 2 sąd przyznaje po wykazaniu bezskuteczności ich egzekucji.

O kosztach procesu – opłacie w punkcie szóstym wyroku orzeczono na podstawie art. art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U z 2010 r nr 90, poz. 594).

ZARZĄDZENIE

(...)