Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 21 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu - II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Prezes SO Robert Pelewicz

Protokolant: st. sekr. sądowy Edyta Bełczowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 21 sierpnia 2013 r., wniosku Sądu Rejonowego w M.VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w K. z dnia 9 lipca 2013 roku (VII K 301/13), w przedmiocie przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu - Sądowi Rejonowemu w P. N. M. i. W.

na podstawie art. 36 kpk

postanawia

przekazać sprawę przeciwko J. N. oskarżonemu o popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. – Sądowi Rejonowemu w P. N. M. i. W. do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Prokurator Prokuratury Rejonowej w K.zarzucił J. N. popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., na szkodę M. S. i skierował akt oskarżenia do Sądu Rejonowego w M. VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w K.

Postanowieniem z dnia 9 lipca 2013 r. (sygnatura akt VII K 301/13) Sąd Rejonowy w M. VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w K.wystąpił z wnioskiem o przekazanie rozpoznania przedmiotowej sprawy do rozpoznania Sądowi w P. N. M. i. W.do rozpoznania

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu stwierdził, co następuje:

Wniosek Sądu Rejonowego w M. VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą
w K. z dnia 9 lipca 2013 r., w sprawie VII K 301/13, zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, że przepis art. 36 k.p.k. przewiduje, tak zwaną nadzwyczajną właściwość sądu – z delegacji sądu wyższego rzędu. Zgodnie z jego treścią sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego. Sąd wyższego rzędu może przekazać na podstawie art. 36 k.p.k. sprawę sądowi zarówno położonemu w jego okręgu, jak i poza jego okręgiem. O tym, które osoby należy wezwań na rozprawę, wiadomo w oparciu o listę osób, których wezwania żąda oskarżyciel. Osobami tymi są świadkowie, biegli, tłumacze oraz oskarżeni, nie zaś ich obrońcy lub pełnomocnicy, których się nie wzywa, lecz zawiadamia (zob. J. Bartoszewski, Komentarz KPK, Warszawa 2000, t. 1 do art. 36, str. 263).

W oparciu o listę osób podlegających wezwaniu na rozprawę (k.61), a także
w oparciu o analizę akt sprawy VII K 301/13, należy stwierdzić, iż wezwaniu na rozprawę podlega jedynie pokrzywdzony i oskarżony. Pokrzywdzony M. S. mieszka w W. w powiecie (...), a oskarżony J. N. osadzony jest w Areszcie Śledczym w P., gdzie odbywa karę pozbawienia wolności do dnia 8 sierpnia 2017 r. Nadto wobec J. N. obecnie toczy się kilka spraw w Sądzie Rejonowym w P. N. M., w związku z czym w najbliższym czasie nie będzie możliwe uzyskanie zgody na jego konwojowanie do Sądu Rejonowego w M. VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w K.celem uczestniczenia w rozprawie VII K 301/13 (k.91).

Trzeba w tym miejscu podkreślić, iż właściwość delegacyjna przewidziana w art. 36 k.p.k., jako odstępstwo od ogólnych zasad właściwości miejscowej, powinna być stosowana wówczas, gdy przemawiają za tym względy ekonomii procesowej i potrzeba efektywnego zmniejszania społecznych kosztów wymiaru sprawiedliwości (por. postanowienie SN z dnia 20 września 1975 roku, III KO 23/75, OSNKW 1975/12/165). Nie można też zapominać, że przekazanie sprawy przez sąd w zasadzie właściwy miejscowo zależy nie tyle od arytmetycznej przewagi miejsca zamieszkania uczestników w okręgu poszczególnych sądów, ale od możliwości ich stawiennictwa na rozprawie. W rozpoznawanej sprawie tylko pokrzywdzony M. S. mieszka w okręgu właściwości Sądu Rejonowego w M. VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą wK., natomiast oskarżony przebywa w Areszcie Śledczym w P., co wskazuje, że należy przełamać ogólne zasady właściwości sądu, gdyż dostrzegalna jest przewaga celowości rozpoznawania sprawy przez Sąd Rejonowy w P. N. M. i. W.

Wskazują na to względy praktyczne, wiążące się z szybkością postępowania
i ekonomiką procesową. Długoterminowe osadzenie oskarżonego w Areszcie Śledczym w P. oddalonym od Zakładu Karnego w R. o około 550 km oraz liczne sprawy toczące się wobec niego przed Sądem Rejonowym P. N. M. uzasadniają przekonanie, że uczestnictwo J. N. w czynnościach procesowych w sprawie VII K 301/13 wymagać będzie odpowiednio wczesnego ustalenia terminu z organem, do dyspozycji którego pozostaje oskarżony.

Podkreślić również należy, że w przedmiotowej sprawie istnieje możliwość przesłuchania pokrzywdzonego M. S. na odległość - przy wykorzystaniu środków technicznych , zatem za pomocą czynności znacznie zmniejszającej koszty postępowania.

Uznając więc, iż w okolicznościach badanej sprawy spełnione zostały warunki ekonomiki procesowej z art. 36 k.p.k., Sąd Okręgowy przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w P. N. M. i. W..

W podsumowaniu powyższych rozważań nie może ujść uwadze i to, że Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu rozpoznając niniejszą sprawę miał na uwadze także i to, że akty prawne kreujące podstawowe prawa i wolności człowieka i obywatela, jak choćby Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej - w art. 45 ust. 1, czy Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności - w art. 5 ust. 3, każdej osobie gwarantują prawo do rozpoznania jej sprawy przez niezawisły sąd, odpowiednio: „bez nieuzasadnionej zwłoki” oraz „w rozsądnym terminie”, co obliguje także i polskie sądy do przeprowadzenia postępowania karnego sprawnie i terminowo.