Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Oskarżony K. K. (1) urodził się 7 września 1987 roku w G.. Zamieszkuje tam przy ul. (...) w G.wraz z rodzicami i młodszą siostrą. Oskarżony nie płacił za mieszkanie. Oskarżony ukończył szkołę zawodową, a następnie podjął naukę w liceum. K. K. (1) pracował zarobkowo w różnych zawodach, wykonywał również prace dorywcze. Oskarżony ma dziewczynę. Jego zachowanie nie budzi zastrzeżeń domowników, nie jest widywany pod wpływem alkoholu, Policja nie odnotowywała żadnych zdarzeń z jego udziałem wymagających interwencji.

Dowód: kwestionariusz wywiadu środowiskowego – k. 292 - 294

K. K. (1) zażywał marihuanę od czasu nauki w szkole zawodowej. Stwierdzono u niego uzależnienie od pochodnych kanabinoli. Oskarżony odbył terapię odwykową w Wojewódzkim Ośrodku (...) w T., w okresie od stycznia do sierpnia 2007 roku, na którą został skierowany z powodu problemów w szkole.

Dowód: kwestionariusz wywiadu środowiskowego – k. 292 – 294, opinia sądowo – psychiatryczna – k. 353 – 354, 479 – 480, wyjaśnienia oskarżonego - k. 480, kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień – k. 512 – 525, dokumentacja leczenia odwykowego – k. 535 - 546

Oskarżony nie choruje psychicznie, ani też nie jest upośledzony umysłowo, jego poczytalność nie budzi wątpliwości. W czasie popełniania zarzucanych mu czynów miał zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód: opinia sądowo – psychiatryczna – k. 353 – 354, 479 - 480

W środowisku , w jakim obracał się oskarżony istniała opinia, że K. K. (1) ma kontakt z narkotykami, sprzedaje narkotyki. Koledzy oskarżonego wiedzieli, że leczył się w przeszłości odwykowo.

Dowód: zeznania świadków: N. B. – k. 236v, 467 – 467v, A. B. – k. 237v, 475v – 476, P. K. (1) – k. 241v, 701v – 702v, K. S. – k. 476v, wyjaśnienia oskarżonego – k. 465 (odnośnie świadomości osób ze środowiska oskarżonego co do posiadania narkotyków przez niego i leczenia odwykowego), k. 464 (odnośnie okoliczności, że inne osoby zgłaszały się do oskarżonego w celu zakupu narkotyków)

Osoby, którym oskarżony sprzedawał marihuanę, a więc P. B. (1), M. D., Ł. S., A. B., same zgłaszały się do niego w sprawie zakupu.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 464, zeznania świadka M. D. – k. 467 – 467v, 226, wyjaśnienia świadka P. B. (2) – k. 629 - 631

Jednym z klientów nabywających marihuanę od K. K. (1) był P. B. (3), urodzony (...), tak więc w okresie do 3 kwietnia 2012 r. był on nadal osobą małoletnią, aczkolwiek ukończył już 17 lat. Oskarżony nie miał jednak świadomości tej okoliczności, ani też nie przewidywał i nie godził się, udzielając narkotyków P. B. (1), że nie skończył on 18 roku życia. P. B. (1) wyglądał poważnie jak na swój wiek, był wysoki i postawny. Jego wygląd sugerował w tym okresie, że jest osobą pełnoletnią. K. K. (1) i P. B. (3), poza kontaktami związanymi z opisanymi dalej transakcjami sprzedaży narkotyków, nie utrzymywali ze sobą kontaktów (również telefonicznych ani za pośrednictwem serwisów społecznościowych). Nie mieli wspólnych znajomych, chodzili do różnych szkół, pomiędzy nimi było 7 lat różnicy. Oskarżony mieszkał w samym G., a P. B. (1) w pobliskiej miejscowości S..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego - k. 62, 288, 464 - 466, 590, zeznania świadków: P. L. – k. 636v – 637, S. D. – k. 636v, S. F. (1) – k. 466 – 466v, J. K. – k. 466v – 467, M. D. – k. 467 – 467v, N. B. – k. 467 – 467v, protokół oględzin telefonu komórkowego oskarżonego – k. 35 – 36, protokół oględzin telefonu komórkowego P. B. (1) – k. 81 – 82, protokół oględzin telefonu komórkowego S. F. (1) – k. 86 – 87, dane teleinformatyczne wraz z raportem z analizy połączeń teleinformatycznych – k. 137, 139 – 140, 254 – 256, 164 – 215, informacje zawarte w serwisie (...) – k. 709 - 713

K. K. (1) zaopatrywał się w narkotyki przeznaczone do zbycia na rzecz innych osób w ten sposób, że po otrzymaniu zamówienia od potencjalnego klienta jechał do T., gdzie od nieznanych mu bliżej osób kupował potrzebną mu ilość marihuany i przywoził ją do G., gdzie narkotyki odbierała od niego osoba, dla której zostały one przywiezione. Zysk oskarżonego z każdej transakcji wynosił około połowy kwoty uzyskanej od nabywcy. Oskarżony przeznaczał te środki na własne potrzeby.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 464

W dniu 5 sierpnia 2011 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych P. B. (1)

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka P. B. (1) – k. k. 621 – 631, 101 (z wyjątkiem kwestii znajomości przez oskarżonego rzeczywistego wieku P. B. (1))

W dniu 15 sierpnia 2011 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił środka odurzającego w postaci marihuany (a więc ziela konopi innych niż włókniste) w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych P. B. (1)

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka P. B. (1) – k. 621 – 631, 101 (z wyjątkiem kwestii znajomości przez oskarżonego rzeczywistego wieku P. B. (4))

W okresie sierpnia 2011 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił trzykrotnie środka odurzającego w postaci marihuany (ziela konopi innych niż włókniste) w ilości każdorazowo 1 grama za kwotę 30 złotych A. B.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, 476, zeznania i wyjaśnienia świadka A. B. – k. 237v

W okresie od sierpnia 2011 r. do grudnia 2011 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił czterokrotnie środka odurzającego w postaci marihuany (ziela konopi innych niż włókniste) w ilości każdorazowo 1 grama za kwotę 30 złotych Ł. S.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka Ł. S. – k. 229, 467v

W tym samym okresie czasu, od sierpnia 2011 r. do grudnia 2011 roku w G., oskarżony udzielił środka odurzającego w postaci marihuany - ziela konopi innych niż włókniste w ilości każdorazowo 1 grama, jako wyraz wdzięczności w zamian za pomoc wyświadczoną wcześniej przez Ł. S. przy przygotowaniu kolażu ze zdjęć na urodziny dziewczyny oskarżonego.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka Ł. S. – k. 229, 467v

w dniu 31 grudnia 2011 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił środka odurzającego w postaci marihuany (ziela konopi innych niż włókniste) w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych P. B. (1)

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka P. B. (1) – k. k. 621 – 631, 101 (z wyjątkiem kwestii znajomości przez oskarżonego rzeczywistego wieku P. B. (4))

w dniu 1 stycznia 2012 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił środka odurzającego w postaci marihuany (ziela konopi innych niż włókniste) w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych P. B. (1)

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. ł463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka P. B. (1) – k. k. 621 – 631, 101 (z wyjątkiem kwestii znajomości przez oskarżonego rzeczywistego wieku P. B. (1))

W okresie stycznia i lutego 2012 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił czterokrotnie środka odurzającego w postaci marihuany (ziela konopi innych niż włókniste) w ilości każdorazowo 1 grama za kwotę 20 złotych M. D.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka M. D. – k. 226, 467 – 467v

w dniu 5 marca 2012 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił środka odurzającego w postaci marihuany (ziela konopi innych niż włókniste) w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych P. B. (1)

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka P. B. (1) – k. 621 – 631, 101 (z wyjątkiem kwestii znajomości przez oskarżonego rzeczywistego wieku P. B. (1))

W okresie marca 2012 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił dwukrotnie środka odurzającego w postaci marihuany (ziela konopi innych niż włókniste) w ilości każdorazowo 1 grama za kwotę 30 złotych Ł. S.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka Ł. S. – k. 229, 467v

W dniu 3 kwietnia 2012 roku P. B. (1) po raz kolejny zamierzał zakupić marihuanę od oskarżonego. W tym celu przyszedł do jego miejsca zamieszkania i wywołał go na zewnątrz. Oskarżony wyszedł przed dom, zorientował się w jakim celu przyszedł do niego P. B. (1), po czym wszedł z powrotem i za chwilę powrócił z marihuaną w ilości 0,34 g, zawiniętą w folię aluminiową, którą wręczył P. B. (3), który zapłacił mu za tę porcję 25 zł. Po zakupie narkotyków P. B. (1) udał się pieszo wraz z kolegą, R. B. z powrotem do S., a po drodze został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania i wyjaśnienia świadka P. B. (1) – k. 427 – 427v, 434v, k. 621 – 631, 101 (z wyjątkiem kwestii znajomości przez oskarżonego rzeczywistego wieku P. B. (3)), zeznania świadka R. B. – k. 18v, 468 – 468v, , protokół zatrzymania P. B. (1) – k. 2, 422, protokół przeszukania – k. 3 – 5, 423 – 425, protokół użycia testera narkotykowego – k. 6, protokół przeważenia - k. 7, opinia biegłego z zakresu chemii – k. 432 - 433

Wówczas policjanci udali się do miejsca zamieszkania oskarżonego, przy ul. (...) w G.. Tam na regale w swoim pokoju oskarżony przechowywał należącą do niego marihuanę (a więc ziele konopi innych niż włókniste), w ilości 1.12 grama, zawiniętą w folię.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 463v – 464v, 62, 67 – 68, 288, zeznania świadka S. O. (1) – k. 23v, 467v – 468, protokół przeszukania – k. 8 – 11, protokół zatrzymania – k. 12, protokół użycia testera narkotykowego – k. 20, protokół przeważenia – k. 21, opinia biegłego z zakresu chemii – k. 127 - 128

W mieszkaniu oskarżonego został zatrzymany ponadto S. F. (1), który również posiadał marihuanę w ilości 0,84 grama. Niezależnie od tego, oskarżony sugerował F., żeby przyznał się również do posiadania marihuany należącej do oskarżonego, zwracając się do niego: „F., bierz to na siebie, powiedz, że to twoje, bo ja inaczej pojadę”.

Dowód: wyjaśnienia i zeznania świadka S. F. (1) – k. 33, 444v, 466 – 466v, 108v – 109, protokół użycia testera narkotykowego – k. 16, protokół przeważenia – k. 17, opinia biegłego z zakresu chemii – k. 442 - 443

Oskarżony ponadto w dniu 3 kwietnia 2012 r. posiadał w mieszkaniu legitymację studencką o numerze 519 wystawioną przez (...) Wyższą Szkołę (...) na nazwisko J. K., którą wcześniej K. zgubił w barze (...) w G.. Oskarżony znalazł ten dokument, a następnie przerobił, w celu użycia jako autentyczny, poprzez wklejenie do legitymacji swojego zdjęcia w miejsce zdjęcia J. K. oraz podrobienie części odcisku pieczęci na tym zdjęciu za pomocą monety. Oskarżony zamierzał posługiwać się tą legitymacją odwiedzając kluby studenckie.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 464, 464v, 480, zeznania świadka J. K. – k. 243v, 466v – 467, pismo (...) Wyższej Szkoły (...) – k. 263

W dniu 21 września 2011 r. Sąd Rejonowy w G. warunkowo umorzył wobec oskarżonego na okres 1 roku postępowanie o czyn z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Dowód: informacja KRK – k. 43, 500

Postępowanie karne w powyższej sprawie zostało podjęte postanowieniem z dnia 24.10.2012 r. a sprawa została zarejestrowana pod sygn. II K 640/12 (następnie: VII K 30/13 Sądu Rejonowego w Brodnicy) i w tej sprawie w dniu 11.02.2013 r. oskarżony skazany został za czyn z art. 62 ust. 3 w zw. z art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na kare 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby.

Dowód: pismo SR w G. – k. 505, odpisy wyroków – k. 714, 715, 729 - 730

Wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 23.03.2012 r. (sygn. akt II K 77/12) oskarżony został uznany za winnego czynów polegających na udzieleniu w dniu 24 października 2011 r. M. J. środka odurzającego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłowania w tym samym dniu wprowadzenia do obrotu środka odurzającego oraz przerobienia w celu użycia za autentyczne dwóch legitymacji studenckich. Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby.

Dowód: informacja KRK – k. 500, odpis aktu oskarżenia w sprawie Ds. 640/11 Prokuratury Rejonowej w G. – k. 46 – 50, odpis wyroku w sprawie II K 77/12 Sądu Rejonowego w G. – k. 358-360, odpis wyroku Sądu Okręgowego w T. w sprawie IX Ka 322/12

Oskarżony K. K. (1) podczas pierwszego przesłuchania (k. 39 – 40) przyznał się do posiadania ujawnionej u niego marihuany oraz do przerobienia legitymacji studenckiej, nie przyznał się natomiast do czynów polegających na udzielaniu środków odurzających P. B. (3) oraz odmówił składania szerszych wyjaśnień.

Podczas kolejnego przesłuchania (k. 62) oskarżony przyznał się do zarzucanych mu czynów, z tym, że – jak wyjaśnił – nie wiedział on, ile lat ma P. B. (1), który nigdy mu tego nie mówił. Kontakt w sprawie sprzedaży narkotyków nawiązali podczas meczu koszykówki, z inicjatywy P. B. (1). Oskarżony wyjaśnił, że kilkukrotnie, na pewno więcej, niż 5 razy, sprzedał B. marihuanę, w ilości po 1 gramie za 30 zł. Oskarżony odmówił odpowiedzi na pytanie, z jakiego źródła nabywał marihuanę i stwierdził, że nikomu innemu nie udzielał narkotyków. Jeżeli chodzi o zarzuty udzielania środka odurzającego, dotyczyły one na tym etapie postępowania jedynie P. B. (1).

W czasie posiedzenia sądu w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania (k. 67 - 68) oskarżony przyznał się do zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że wszystkie narkotyki, których dotyczą postawione mu zarzuty zakupił jednorazowo, od nieznanej mu bliżej osoby, którą spotkał na ul. (...) w T., przy czym nie potrafił sprecyzować, jaka była ilość tych narkotyków, cena i data zakupu, a nawet pora roku, w której to nastąpiło.

Składając wyjaśnienia po raz kolejny oskarżony oświadczył, że nie przyznaje się do zarzucanych mu czynów, aczkolwiek podtrzymuje wcześniejsze wyjaśnienia i odmówił złożenia szerszych wyjaśnień (k. 279).

Podczas kolejnego przesłuchania (k. 288 akt) oskarżony ponownie przyznał się do zarzucanych mu czynów podtrzymując wcześniejsze stanowisko, że nie wiedział, nie przewidywał i nie godził się z faktem, że P. B. (1) może być osobą małoletnią.

Składając wyjaśnienia na rozprawie (k. 463v – 465, 480, 590, 745v - 746) oskarżony konsekwentnie przyznawał się do zarzucanych mu czynów, z tym, że nie miał świadomości, że P. B. (1) jest małoletni, a nawet „w życiu by o tym nie pomyślał”. Odnosząc się do pierwszych wyjaśnień złożonych po zatrzymaniu oświadczył, że przyznaje się do udzielania narkotyków i nie wie, dlaczego wówczas złożył odmienne wyjaśnienia. Podobnie, oskarżony oświadczył, że nie podtrzymuje wyjaśnień, w których nie przyznaje się do zarzucanych czynów.

Oskarżony opisał również bliżej charakter swoich relacji z P. B. (1) wyjaśniając, że znał go tylko z widzenia, nie mieli oni wspólnych znajomych, nie znał jego środowiska, nie utrzymywał kontaktów towarzyskich z osobami kilka lat młodszymi od niego (podobnie na k. 745v – 746).

Oskarżony wyjaśnił, że za każdym razem, kiedy miał sprzedać narkotyki, nabywał odpowiednią ilość (1 gram) od różnych osób, przy czym jego zysk za każdym razem wynosił około połowy ceny płaconej przez nabywcę. Nabywcy (w tym P. B. (4)) sami zgłaszali się do oskarżonego z prośbą o narkotyki, między innymi w związku ze spontanicznie rozgrywanymi meczami koszykówki.

Oskarżony wyjaśnił również, że po ukończeniu szkoły zawodowej pracował w różnych miejscach, w ostatnim czasie – dorywczo, a aktualnie uczęszcza do liceum ogólnokształcącego, mieszka z rodzicami, nie płaci za mieszkanie, a pieniądze uzyskiwane ze sprzedaży marihuany przeznaczał na własne potrzeby.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego odnośnie okoliczności, w jakich przerobił legitymację studencką, albowiem są konsekwentne, znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka J. K. oraz dokumentacji przekazanej przez Wyższą Szkołę (...) w T..

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego dotyczące kwestii posiadania przez niego marihuany w dniu 3 kwietnia 2012 r. gdyż są jasne, konsekwentne, znajdują potwierdzenie w treści zeznania świadka S. O. (1) – k. 23v, S. F., protokołu przeszukania (k. 8 – 11), protokołu zatrzymania (k. 12), protokołu użycia testera narkotykowego (k. 20), protokołu przeważenia (k. 21), opinii biegłego z zakresu chemii.

Wyjaśnienia oskarżonego dotyczące kwestii udzielania przez niego środka odurzającego innym osobom Sąd uznał za wiarygodne w tym zakresie, w jakim oskarżony przyznał się do zarzucanych mu czynów. Wyjaśnienia oskarżonego są w tym zakresie jasne, znajdują potwierdzenie w zeznaniach P. B. (1), M. D., Ł. S. i A. B. oraz, w przypadku P. B. (1) – również w treści opinii biegłego z zakresu chemii.

Sąd odmówił wiarygodności tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów (z wyjątkiem kwestii jego świadomości względnie godzenia się na okoliczność, że P. B. (1) nie ukończył 18 roku życia) z uwagi na sprzeczność z tymi obszernymi i szczegółowymi wyjaśnieniami, w których przyznał się do tych zarzutów oraz wskazanymi wyżej dowodami potwierdzającymi tezę aktu oskarżenia.

Sąd uznał za wiarygodne konsekwentne wyjaśnienia oskarżonego, że nie wiedział, że P. B. (1) nie ukończył 18 roku życia (ani też nie przewidywał że taka okoliczność występuje i nie godził się z tym faktem), a przesłanki, na jakich oparł się Sąd dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie zostaną przedstawione w dalszej części uzasadnienia.

Sąd przeprowadził dowód z zeznań i wyjaśnień świadka P. B. (1) poprzez ich odczytanie w trybie art. 391 § 1 i 2 kpk. Świadek ten złożył wyjaśnienia w innym postępowaniu, w którym był oskarżonym, złożył również zeznania w postępowaniu przygotowawczym w niniejszej sprawie, jednakże przed pierwszym terminem rozprawy telefonicznie poinformował Sąd, że wyjeżdża za granicę i nie stawi się na wezwanie (k. 455a). Podejmowane kilkukrotne próby wezwania świadka na terminy rozprawy, a także doprowadzenia go przez policję w przedziale czasowym od 12 listopada 2012 r. do 23 grudnia 2013 r. okazały się bezskuteczne. Świadek faktycznie nie przybywał w miejscu zamieszkania i wyjechał za granicę, do Wielkiej Brytanii (vide: pisma KPP w G. – k. 473, k. 583, k. 606, k. 680, k. 744). Sąd przesłuchał w charakterze świadka matkę P. K. (2) B. (k. 634v – 635v), która potwierdziła tę okoliczność i zeznała, że nie zna dokładnego adresu świadka oraz numeru telefonu, telefoniczne kontakty z synem mają miejsce jedynie z jego inicjatywy, a syn nie przyjeżdża do kraju. Tożsame informacje funkcjonariusze policji uzyskali od ojca oskarżonego (k. 680, k. 744). Sąd podjął również próbę doręczenia wezwania świadkowi w domniemanym miejscu pracy za granicą (ustalonym na podstawie wpisu w portalu F. – k. 724), jednakże próba ta okazała się bezskuteczna. Po raz ostatni Sąd wezwał świadka na rozprawę w dniu 23 grudnia 2013 r. i zarządził jego doprowadzenie w tym terminie kierując się opartym na zasadach doświadczenia życiowego oczekiwaniem, że świadek przyjedzie do domu rodzinnego na Święta. Jednakże, jak ustalono, P. B. (1) również w tym terminie nie przyjechał do Polski (k. 744). Wprawdzie, jak oświadczył oskarżony na rozprawie 23.12.2013 r., P. B. (1) miał być rzekomo widziany na terenie G., jednakże informacja ta była nieprecyzyjna, pochodziła ze słyszenia, a ustalenia Sądu oparte były na działaniach Policji przeprowadzonych w tym samym okresie czasu w miejscu zamieszkania P. B. (1).

Świadek P. B. (1) składając wyjaśnienia w charakterze podejrzanego (k. 629 – 630, 434v) przyznawał się do zarzucanego mu czynu polegającego na posiadaniu marihuany nabytej od oskarżonego K. K. (1) i opisywał okoliczności jego nabycia – w sposób zbieżny z relacją oskarżonego.

Przesłuchany w niniejszej sprawie w charakterze świadka (k. 101) P. B. (1) zeznał, że zna K. K. (1) od około roku, poznał go na dyskotece i od tego czasu obaj utrzymywali nieregularne kontakty towarzyskie. P. B. (1) zeznał, że niekiedy odwiedzał oskarżonego u niego w domu przy ul. (...), mieli wspólnych znajomych, a także kontaktowali się za pośrednictwem F.. Świadek nie przypomina sobie, aby kiedykolwiek wprost powiedział oskarżonemu, że ma 17 lat. ale jego wiek uwidoczniony był w profilu na F. i na tej podstawie, a także mając na względzie, że ich wspólni znajomi wiedzą, ile lat ma świadek, P. B. (1) wnioskuje, że K. K. (1) znał jego wiek.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadka B. odnośnie stopnia ich zażyłości, rodzaju utrzymywanych kontaktów, a także okoliczności, że oskarżony znał faktyczny wiek świadka z następujących powodów:

1.  oskarżony K. K. (1) zaprzeczył powyższym okolicznościom przedstawionym przez P. B. (1) i złożył w tym zakresie wyjaśnienia kwestionujące zeznania świadka, a oceniając wyjaśnienia i sprzeczne z nimi zeznania P. B. (1) Sąd wziął pod uwagę wymowę innych dowodów mających znaczenie dla ustalenia tych faktów:

2.  przede wszystkim żaden ze świadków z kręgu bliższych i dalszych znajomych oskarżonego (a więc: S. F. (1), M. D., Ł. S., S. O. (1), A. B., Ł. B.) nie potwierdził, aby P. B. (1) zaliczał się do kolegów oskarżonego, aby wspólnie spędzali czas, uczestniczyli w tych samych spotkaniach towarzyskich;

3.  z zeznań S. F. (2) i S. O. (1), a także z zeznań P. B. (1) dotyczących zdarzenia z 3 kwietnia 2012 r. wynika, że oskarżony przeprowadzał transakcje dyskretnie, szybko, nie angażując się przy tym w rozmowy z kontrahentami o charakterze towarzyskim;

4.  analiza informacji zawartych w profilach oskarżonego i P. B. (1) w serwisie (...) (k. 709 – 711) wskazała, że

a)  zarówno K. K. (1) (zam. w G.) jak i P. B. (1) posiadają konta w tym serwisie, jednakże

b)  w udostępnionych kontaktach P. B. (1) brak jest informacji o osobach (...), (...), (...), w komentarzach do zdjęć brak jest wpisów od użytkownika K. K. (1),

c)  w udostępnionych kontaktach K. K. (1) brak jest informacji o osobach: P. B. (1), B.. Jest tam kilku użytkowników o imieniu P., ale o nazwiskach znacząco różniących się od B., w komentarzach do zdjęć brak jest wpisów od użytkownika P. B. (1);

d)  w profilu P. B. (4) brak jest informacji o jego wieku;

5.  oględziny telefonów komórkowych zatrzymanych od K. K. (1) i P. B. (1) nie wykazały, aby mężczyźni ci kontaktowali się ze sobą;

6.  pomiędzy oskarżonym a P. B. (1) występuje różnica wieku 7 lat, nie znali się oni ze szkoły, nie mieszkali w pobliżu, tak więc biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego – brak jest podstaw by domniemywać, że obaj ci mężczyźni znali się i w sposób naturalny orientowali się co do swojego wieku;

7.  z zeznań kolegów oskarżonego i P. N. B., A. B., M. D., a także funkcjonariuszy Policji z KPP w G. – P. L. i S. D. wynika, że P. B. (1) był wysoki, postawny, sprawiał wrażenie starszego, niż był w rzeczywistości, („wyglądał jak młody mężczyzna nie ma wyglądu dziecięcego” – zeznania S. D. – k. 636v), przy czym

8.  w chwili czynu przypisanego oskarżonemu P. B. (1) ukończył już 17 lat, a więc obiektywnie jego wiek był zbliżony do granicy pełnoletniości.

Świadek P. B. (1) złożył również zeznania odnośnie opisanych w zarzutach aktu oskarżenia zdarzeń polegających na odpłatnym udzielaniu przez oskarżonego środków odurzających. W tym zakresie Sąd uznał zeznania P. B. (1) za wiarygodne, albowiem znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, a także korespondują z zeznaniami R. B., treścią protokołu przeszukania P. B. (1) oraz opinii biegłego z zakresu chemii dotyczącej suszu roślinnego zatrzymanego od świadka.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków: N. B. (k. 467 – 467v), K. S. (k. 476v), Ł. B. (k. 477), S. F. (1) (k. 466 – 466v, 33, 108v – 109, 444v), M. D. (k. 467 – 467v, 226), Ł. S. (k. 467v, 229), S. O. (1) (k. 467v – 468, 23v), R. B. (k. 468 – 468v, 18v) albowiem są jasne, logiczne, wzajemnie się uzupełniają, korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego uznanymi za wiarygodne. Jednocześnie z zeznań Ł. S., A. B., N. B., Ł. B. wynika, że w G. krążyła opinia, że oskarżony sprzedaje marihuanę, co pośrednio znajduje potwierdzenie w jego wyjaśnieniach, kiedy to oskarżony wskazuje, że wszyscy nabywcy zgłaszali się do niego z prośbą o sprzedanie im narkotyków.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka A. B. złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 237v), które zgodne są z wyjaśnieniami oskarżonego. Sąd nie dal natomiast wiary zeznaniom tego świadka złożonym na rozprawie (k. 475v – 476) w tej części, w jakiej świadek zaprzecza, by oskarżony odpłatnie udzielał mu środka odurzającego i utrzymuje, że K. K. (1) jedynie częstował go marihuaną nieodpłatnie, z uwagi na sprzeczność nie tylko ze swoimi wcześniejszymi logicznymi i spójnymi zeznaniami, lecz również z wyjaśnieniami oskarżonego.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka J. K. (k. 466v – 467, 105v – 243v) albowiem zgodne są one z wyjaśnieniami oskarżonego, znajdują potwierdzenie w treści dokumentu wystawionego przez szkołę, do której uczęszczał świadek i protokołu przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka P. K. (1) (k. 241v, 701v – 702v) albowiem są jasne, logiczne, pozostają w zgodzie z wyjaśnieniami oskarżonego. Sąd odmówił natomiast wiarygodności zeznaniom tego świadka na k. 103v, w których zaprzeczał on swoim kontaktom z oskarżonym – z uwagi na sprzeczność z późniejszymi swoimi zeznaniami. Świadek przyznał przy tym na rozprawie, że obawiał się podczas pierwszego przesłuchania, że policjanci powezmą podejrzenia, że on również jest zaangażowany w handel marihuaną, wyjaśniając w ten sposób powody złożenia pierwotnie zeznań niezgodnych z rzeczywistością.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków – funkcjonariuszy Policji z KPP w G. S. O. (2) , S. D. , P. L. i A. L. (k. 635v – 637v), albowiem wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają, treść zeznań tych świadków koresponduje z treścią dokumentów sporządzanych przez nich w toku postępowania przygotowawczego.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka K. B. (k. 634v – 635v) w tym zakresie, w jakim dotyczą one jej aktualnych kontaktów z synem – P. B. (4) ponieważ w tym zakresie żaden z innych dowodów nie stoi z nimi w sprzeczności. Sąd odmówił natomiast wiarygodności zeznaniom tego świadka odnośnie sposobu przeprowadzania czynności procesowych z udziałem P. B. (4) – z powodu sprzeczności z zeznaniami S. O. (2), S. D., P. L. i A. L..

Sąd uznał za wiarygodną opinię sporządzoną przez biegłych psychiatrów W. K. i A. C. (wraz z ustną opinią uzupełniającą złożoną na rozprawie – k. 479 - 480). Opinie te są pełne, jasne i logiczne, ich treść koresponduje z treścią dokumentacji lekarskiej dotyczącej leczenia oskarżonego. Biegli w sposób czytelny przedstawili przesłanki, na jakich oparli się formułując wnioski opinii, tok rozumowania i zastosowane metody. Z takich samych powodów Sąd uznał za wiarygodne opinie z zakresu chemii, identyfikujące susz roślinny zatrzymany w toku postępowania.

Sąd uznał za wiarygodne zgromadzone dokumenty dotyczące kontaktów oskarżonego z innymi osobami (dane pozyskane od operatorów telekomunikacyjnych, dane zaczerpnięte z serwisu (...)) albowiem korespondują one z wyjaśnieniami oskarżonego dotyczącymi tej kwestii oraz zeznaniami świadków z kręgu znajomych oskarżonego – wskazujących, że K. K. (1) nie utrzymywał kontaktów koleżeńskich z P. B. (1).

Sąd uznał za wiarygodne pozostałe dokumenty, albowiem w toku postępowania nie ujawniono okoliczności przeciwnych.

Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanych mu czynów (przy uwzględnieniu omówionych dalej modyfikacji zarówno ich opisu jak i kwalifikacji prawnej). W stosunku do oskarżonego nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające jego odpowiedzialność karną za popełnione czyny zabronione. W szczególności poczytalność oskarżonego w odniesieniu do tych czynów nie budzi wątpliwości, pomimo stwierdzonego uzależnienia od pochodnych kanabinoli.

Sąd uznał oskarżonego K. K. (1) za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia, to jest występku z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179 poz. 1485 ze zm.). Oskarżony posiadał w dniu 3 kwietnia 2012 r., podczas zatrzymania go przez policję środek odurzający w postaci marihuany - ziela konopi innych niż włókniste, które jest środkiem odurzającym należącym do grupy I-N i IV-N Wykazu Środków Odurzających stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii) w ilości 1,12 grama. Posiadanie przez oskarżonego tego narkotyku sprzeczne było z przepisami Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (zgodnie z art. 34 ust. 1 tej ustawy, środki odurzające, substancje psychotropowe lub ich preparaty oraz prekursory kategorii 1 może posiadać wyłącznie przedsiębiorca, jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna uprawniona na podstawie przepisów ustawy, rozporządzenia 273/2004 lub rozporządzenia 111/2005, a oskarżony takich uprawnień nie posiadał). Sąd wymierzył oskarżonemu za to przestępstwo karę, na podstawie art. 62 ust. 1 powołanej ustawy, karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając tę karę, w dolnym zakresie ustawowego zagrożenia, Sąd miał na względzie, jako okoliczności łagodzące, rodzaj posiadanego środka odurzającego (zaliczanego do tzw. narkotyków miękkich), małą ilość posiadanej marihuany. Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował popełnienie tego czynu w okresie próby związanej z warunkowym umorzeniem postępowania o czyn z art. 62 ust. 3 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w sprawie o sygn. II K 343/11 Sądu Rejonowego w G.. Oceniając społeczną szkodliwość tego czynu jako nieznaczną, Sąd wziął pod uwagę ilość i rodzaj narkotyków posiadanych przez oskarżonego.

Sąd uznał oskarżonego K. K. (1) uznaje za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia, to jest występku z art. 270 § 1 kk. Oskarżony przerobił znalezioną legitymację studencką poprzez umieszczenie w niej swojego zdjęcia w miejsce zdjęcia uprawnionego posiadacza w celu użycia jej za autentyczną i wykorzystania w klubach studenckich, jako dokumentu potwierdzającego jakoby oskarżonemu służył status studenta. Legitymacja taka stanowi dokument w rozumieniu definicji zawartej art. 115 § 14 kk. Za to przestępstwo Sąd na podstawie art. 270 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając tę karę pozbawienia wolności w najniższym możliwym wymiarze, Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność łagodzącą, rodzaj sfałszowanego dokumentu, cel, w jakim oskarżony dopuścił się tego czynu. Okoliczności te wskazują również, że społeczna szkodliwość tego czynu nieznaczna. Jako okoliczności obciążające, przemawiające przeciwko wymierzeniu kary łagodniejszego rodzaju, Sąd potraktował okoliczność, że oskarżony dopuścił się tego czynu w okresie warunkowego umorzenia postępowania karnego w innej sprawie.

Prokurator oskarżył K. K. (1) (w punktach 3 – 8 aktu oskarżenia) o popełnienie zbrodni z art. 59 ust. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez udzielenie środka odurzającego małoletniemu P. B. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd zmienił opis tych zachowań wskutek ustalenia, że oskarżony K. K. (1) nie wiedział, że P. B. (4) w tym czasie nie ukończył 18 roku życia, ani też nie przewidywał, że taka okoliczność występuje i nie godził się na to. Tym samym oskarżony nie obejmował swoim zamiarem udzielania środka odurzającego małoletniemu, a tym samym jego zachowanie nie wyczerpało znamienia kwalifikowanej formy tego przestępstwa opisanej w art. 59 ust. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z utrwalonym poglądem, wyrażonym przykładowo w uzasadnieniu wyroku SA w Katowicach z 17.01.2013 r. (sygn. II AKa 502/12, Lex nr 1267267), przestępstwo z art. 59 ust. 2 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest przestępstwem umyślnym, zatem dla przyjęcia odpowiedzialności karnej wynikającej z tego przepisu niezbędne jest ustalenie, że sprawca miał świadomość wszystkich jego znamion, w tym też małoletniości osoby, której udzielił środka odurzającego lub substancji psychotropowej, co może wynikać z jego konkretnej wiedzy dotyczącej wieku nabywcy, ale też z szeregu okoliczności towarzyszących np. wyglądu, znaczącej dysproporcji wieku, wspólnego zamieszkiwania, utrzymywania kontaktów towarzyskich, wspólnej nauki, czy miejsca transakcji jak chociażby na terenie szkoły. Jak wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia, w związku z oceną wiarygodności wyjaśnień oskarżonego i zeznań P. B. (1) w tym zakresie, oskarżony nie uzyskał od P. B. (4) informacji o jego wieku, nie mieli oni wspólnych znajomych, nie utrzymywali kontaktów towarzyskich, nie znali się ze szkoły, mieszkali w oddaleniu od siebie, dzieliła ich różnica wieku wynosząca 7 lat, przy czym dla osób młodych, niepełnoletnich, różnica 7 lat jest różnicą znaczącą i - jak uczy doświadczenie życiowe – praktycznie wyłączającą możliwość powstania bliższej zażyłości.

Sąd ustalił, że wszystkie zachowania opisane w punktach 3 - 10 oraz 12 – 13 aktu oskarżenia, wypełniające znamiona występku z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione zostały w krótkich odstępach czasu (19 razy w ciągu niespełna 9 miesięcy – pomiędzy 5 sierpnia 2011 r. a 3 kwietnia 2012 r.), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru odpłatnego, podejmowanego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielania środków odurzających zgłaszającym się do niego osobom. Wszystkie te zdarzenia miały podobny przebieg – oskarżony udzielał środka odurzającego tego samego rodzaju, za każdym razem w zbliżonych ilościach (osiemnastokrotnie po 1 gramie, raz – 0,34 g). Sąd podziela przy tym pogląd, że pojęcie „z góry powziętego zamiaru" obejmuje również taki przypadek, gdy sprawca obejmuje zamiarem, chociaż w ogólnych zarysach, wykonanie czynności składających się na czyn ciągły. Sprawca nie musi przewidywać ilości zdarzeń, ale zakładać podejmowanie ich sukcesywnie, w krótkich odstępach czasu, korzystając z każdej nadarzającej się okazji (wyrok SA w Białymstoku z 29.11.2012 r., sygn. II AKa 204/12, KZS 2013/4/79).

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że wprawdzie oskarżony został wcześniej, w sprawie II K 77/12 Sądu Rejonowego w G. skazany za czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony 24 października 2011 r., a więc w okresie czasu objętym czynem ciągłym opisanym w punkcie III wyroku, to jednak nie stoi to na przeszkodzie zastosowaniu opisu i kwalifikacji prawnej tych zachowań przyjętych w niniejszej sprawie. „Konstrukcja przewidziana w art. 12 k.k. jest sztuczną konstrukcja prawną, co wskazuje, że czyn ciągły istnieje w przestrzeni prawnej tylko o tyle, o ile sąd przyjmie w swym orzeczeniu, że zachodzą przesłanki określone w art. 12 k.k. O skutkach procesowych popełnienia czynu ciągłego może być mowa dopiero wówczas, gdy popełnienie tego przestępstwa, w ciągłości wchodzących w jego skład zachowań, zostanie procesowo stwierdzone” (wyrok SA w Katowicach z 25.02.2010 r., sygn. II AKa 350/09, Prok.i Pr. - wkł. 2010/10/5). Innymi słowy, odwołując się do poglądu wyrażonego w uzasadnieniu wyroku SN z 6.11.2008 r. (sygn. IV KK 139/08, OSNwSK 2008/1/2229), nie ma przeszkód, aby sąd orzekający jako chronologiczne drugi, orzekł o odpowiedzialności karnej za inne elementy zachowania składające się na czyn uznany przezeń za ciągły, jeżeli tylko - analizowane z pominięciem tego elementu, którego res iudicata nie pozwala ponownie włączyć w orbitę ponownego orzekania - wyczerpują one przesłanki decydujące o zastosowaniu art. 12 k.k.

K. K. (1) wskazanym w akcie oskarżenia osobom udzielał środka odurzającego w postaci marihuany – a więc ziela konopi innych niż włókniste, które jest środkiem odurzającym należącym do grupy I-N i IV-N Wykazu Środków Odurzających stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Tak więc Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w okresie od sierpnia 2011 roku do 3 kwietnia 2012 r. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom Ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił wskazanym niżej osobom środka odurzającego w postaci marihuany :

1.  w dniu 3 kwietnia 2012 roku w ilości 0,34 g P. B. (1), za kwotę 25 złotych,

2.  w dniu 5 marca 2012 roku w ilości 1 g P. B. (1), za kwotę 30 złotych,

3.  w dniu 1 stycznia 2012 roku w ilości 1 g P. B. (1), za kwotę 30 złotych,

4.  w dniu 31 grudnia 2011 roku w ilości 1 g P. B. (1), za kwotę 30 złotych,

5.  w dniu 5 sierpnia 2011 roku w ilości 1 g P. B. (1), za kwotę 30 złotych,

6.  w dniu 15 sierpnia 2011 roku w ilości 1 g P. B. (1), za kwotę 30 złotych,

7.  w okresie stycznia i lutego 2012 r. czterokrotnie, w ilości po 1 g M. D., za kwotę po 20 złotych

8.  w okresie od sierpnia do grudnia 2011 r. czterokrotnie, w ilości po 1 g Ł. S., za kwotę po 30 złotych,

9.  w marcu 2012 roku dwukrotnie, w ilości po 1 g Ł. S., za kwotę po 30 złotych

10.  w sierpniu 2011 r. trzykrotnie, w ilości po 1 g A. B., za kwotę po 30 złotych, a ponadto

Sąd uznał oskarżonego za winnego występku z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179 poz. 1485 ze zm.) w zw. z art. 12 kk i za to, na podstawie art. 59 ust. 1 powołanej ustawy wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności.

Wymierzając tę karę Sąd wziął pod uwagę, jako okoliczności obciążające:

-

ilość przestępczych zachowań, realizujących z osobna znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, które łącznie złożyły się na czyn przypisany oskarżonemu w punkcie III wyroku, w liczbie 19;

-

stosunkowo długi czas (od sierpnia 2011 r. do 3 kwietnia 2012 r.) w jakim oskarżony utrzymywał i realizował swój zamiar;

-

udzielanie narkotyków wielu osobom, każdej z nich kilkukrotnie, przy czym wszystkie te osoby były stosunkowo młode;

-

osiąganie z tego przestępstwa korzyści majątkowej, z przeznaczeniem tych środków na własne potrzeby, w szczególności w sytuacji, gdy oskarżony miał zabezpieczony byt,

-

dopuszczanie się kolejnych zachowań składających się na to przestępstwo pomimo biegu okresu próby związanego z warunkowym umorzeniem postępowania o przestępstwo podobne w sprawie o sygn. II K 343/11 Sądu Rejonowego w G.,

-

wysoką szkodliwość społeczną tego czynu, związaną z tym, że oskarżony w sposób systematyczny, wielokrotnie, dopuszczał się zachowań godzących w istotne dobro prawne w postaci życia i zdrowi publicznego, fakt, że oskarżony osiągał z tych transakcji korzyść majątkową, stosunkowo długi czas trwania tego procederu, udzielanie narkotyków osobom w młodym wieku, a więc w okresie, kiedy jeszcze kształtuje się ich osobowość, a przyjmowanie narkotyków może wpłynąć w sposób istotny na ich dalsze życie, udzielanie narkotyków osobom, które się do niego spontanicznie zgłaszały, również takim, jak P. B. (1), których praktycznie nie znał, a więc wykazując duże lekceważenie dla obowiązującego porządku prawnego; z drugiej strony stopień społecznej szkodliwości tego czynu zmniejsza okoliczność, że oskarżony udzielał narkotyku zaliczanego do kategorii narkotyków miękkich, których ilość oscylowała za każdym razem koło 1 grama.

Jako okoliczności łagodzące przy wymiarze kary Sąd uwzględnił rodzaj i ilość udzielanych w ramach tego czynu środków odurzających, a także fakt, że w czasie tego czynu oskarżony nie był prawomocnie skazany.

Sąd uznał oskarżonego za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie 11 aktu oskarżenia. W tym przypadku oskarżony w okresie od sierpnia 2011 r. do grudnia 2011 r. w G. udzielił Ł. S. środka odurzającego w postaci marihuany, a więc ziela konopi innych niż włókniste, które jest środkiem odurzającym należącym do grupy I-N i IV-N Wykazu Środków Odurzających stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii). W tym przypadku oskarżony uczynił to nie działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, tak więc jego czyn wypełnił znamiona występku z art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179 poz. 1485 ze zm.).

Z uwagi na odrębną motywację kierującą w tym przypadku oskarżonym (udzielił on środka odurzającego wyrażając w ten sposób wdzięczność za udzieloną wcześniej pomoc wykonaniu kolażu ze zdjęć na urodziny dziewczyny oskarżonego), Sąd ustalił, że zachowanie to nie nastąpiło w wykonaniu tego samego zamiaru, co w przypadku opisanych wyżej zachowań polegających na odpłatnym udzielaniu marihuany, a więc zachowanie to stanowi odrębne przestępstwo. Za ten czyn Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając tę karę Sąd uwzględnił jako okoliczności łagodzące, rodzaj udzielonego środka odurzającego oraz małą jego ilość. Jako okoliczności obciążające Sąd przyjął fakt, że oskarżony dopuścił się tego czynu w czasie toczącego się przeciwko niemu postępowania karnego o inne przestępstwo podobne, demonstrując tym samym poczucie lekceważenia norm prawnych. Okoliczności te Sąd wziął również pod uwagę oceniając stopień społecznej szkodliwości tego czynu jako nieznaczny.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w miejsce kar orzeczonych w punktach I, II, III i IV wyroku Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności. Sąd zastosował więc przy wymiarze kary łącznej zasadę absorpcji. Określając wymiar kary łącznej Sąd miał na uwadze, że wszystkie czyny zarzucane oskarżonemu popełnione zostały w tym samym okresie czasu (czas popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk obejmuje czas popełnienia wszystkich pozostałych przestępstw). Przestępstwa z art. 62 ust. 1, 59 ust. 1 oraz 58 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii są przestępstwami podobnymi, a jedynie przestępstwo z art. 270 § 1 kk jest odmienne rodzajowo. Sąd miał również na uwadze, że szkodliwość społeczna czynu polegającego na udzielaniu środka odurzającego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej znacznie przewyższała szkodliwość społeczną pozostałych czynów przypisanych oskarżonemu, co również przemawiało na rzecz pochłonięcia przez karę wymierzoną za to przestępstwo pozostałych kar jednostkowych.

Sąd nie znalazł podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności. Zgodnie z art. 69 § 1 i § 2 kk, Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 2 lat, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi oskarżonego do przestępstwa. Sąd bierze przy tym pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.

Odnosząc się do przedstawionych kryteriów Sąd miał na uwadze, że oskarżony nie dopuścił się pojedynczego czynu, incydentalnego, odosobnionego na tle jego całego zachowania a wprost przeciwnie – oskarżony, biorąc pod uwagę zachowania przypisane mu w wyroku – dwudziestokrotnie udzielał środka odurzającego innym osobom, w tym dziewiętnastokrotnie odpłatnie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wprawdzie ilości narkotyków oraz ich wartość rynkowa nie były znaczne, był to również środek zaliczany do tzw. „narkotyków miękkich”, nie zmienia to jednak oceny, że zachowanie oskarżonego cechowała uporczywość w łamaniu norm prawnych, a wręcz systematyczność takiego działania. Sąd miał również na uwadze, że działania oskarżonego były rozciągnięte w czasie - od sierpnia 2011 r. do 3 kwietnia 2012 r. W tym okresie czasu, wyrokiem z dnia 21.09.2011 r. Sąd Rejonowy w G. w sprawie o sygn. II K 343/11 warunkowo umorzył wobec oskarżonego postępowanie o czyn z art. 62 ust 3 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zakreślając roczny okres próby. Mimo tego, nie zważając na biegnący okres próby, oskarżony kontynuował swoją przestępczą działalność. Następnie, w dniu 29.02.2012 r. prokurator wniósł do Sądu Rejonowego w G. akt oskarżenia w sprawie o sygn. Ds. 640/11, a Sąd ten, wyrokiem z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie o sygn. II K 77/12 uznał oskarżonego za winnego trzech przestępstw: z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z art. 59 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 270 § 1 kk, popełnionych w dniu 24 października 2011 r. – a więc równolegle do czynów, za które K. K. (1) skazany został w niniejszym postępowaniu.

Tak więc toczące się kolejne postępowania karne, biegnący okres próby związany z warunkowym umorzeniem postępowania, ani nawet wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie spowodowały u oskarżonego odpowiedniej refleksji i nie powstrzymały go przed kontynuowaniem przestępczego procederu, który przerwany został dopiero w związku z jego ujawnieniem przez policję w dniu 3.04.2012 r. Oskarżony miał przy tym pełną świadomość naganności swojego postępowania i grożących konsekwencji, o czym świadczy zachowanie podczas przeszukania w jego miejscu zamieszkania, kiedy to sugerował S. F. (1), aby „wziął na siebie” ujawnioną porcję narkotyków, gdyż inaczej on sam „popłynie”. Przedstawiona tu sekwencja zdarzeń wskazuje na nieskuteczność probacji w warunkach wolnościowych oraz brak należytych efektów w zakresie prewencji indywidualnej orzeczeń, które nie skutkowały pozbawieniem oskarżonego wolności.

Sąd miał również na względzie, że oskarżony jest dorosłym mężczyzną, w chwili popełnienia przypisanych mu przestępstw miał on 24 lata, nie był więc już sprawca młodocianym. Oskarżony zamieszkiwał w domu rodziców, którzy również wspomagali go finansowo, pracował dorywczo i uczył się, miał dziewczynę, z którą regularnie się spotykał – tak więc oskarżony pozornie prowadził ustabilizowane i uporządkowane życie, mając zaspokojone wszystkie elementarne potrzeby - co jednak nie powstrzymało go przed prowadzeniem procederu handlu narkotykami oraz popełniania innych przestępstw o mniejszym ciężarze gatunkowym.

Sytuacja życiowa oskarżonego w czasie popełnienia przypisanych mu przestępstw nie odbiegała od obecnej (oskarżony nadal mieszka z rodzicami, pracuje). W życiu oskarżonego nie doszło do żadnego spektakularnego przełomu, zmiany sposobu funkcjonowania. Obecna sytuacja życiowa oskarżonego jest ustabilizowana, prawidłowo funkcjonuje on w środowisku, jednakże biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, nie stanowi to argumentu przeważającego na rzecz zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony był tymczasowo aresztowany od dnia 3.04.2012 r. do 21.12.2012 r. a po uchyleniu tego środka zapobiegawczego przez okres jednego roku nie popełnił kolejnego przestępstwa, jednakże biorąc pod uwagę całokształt przedstawionych wyżej okoliczności, orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie pozwoliłoby na osiągniecie celów kary w zakresie prewencji indywidualnej, mogłoby wywołać u oskarżonego błędne przekonanie, że popełnione przestępstwa nie spotykają się z adekwatną reakcją. Orzeczona kara winna ukształtować u oskarżonego przekonanie o nieopłacalności dokonywania przestępstw. W ocenie Sądu nie są więc spełnione w stosunku do oskarżonego przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania kary wskazane w art. 69 § 1 i § 2 kk.

Sąd, na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet kary łącznej orzeczonej w punkcie V wyroku zaliczył oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od 3 kwietnia 2012 roku do 21 grudnia 2012 roku przyjmując, zgodnie z powołanym przepisem, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 45 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego, w związku z czynem przypisanym mu w punkcie III wyroku, przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z tego przestępstwa w kwocie 525 złotych. Kwota ta stanowi sumę korzyści osiągniętych w ramach poszczególnych dziewiętnastu zachowań opisanych w punkcie III wyroku.

Na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179 poz. 1485 ze zm.) Sąd orzekł wobec oskarżonego, w związku z czynem przypisanym mu w punkcie I wyroku, przepadek środka odurzającego posiadanego przez oskarżonego w postaci suszu roślinnego o masie 0,93 g, przechowywanego w Magazynie (...) Komendy Wojewódzkiej Policji w B., zarządzając, zgodnie z tym przepisem, jego zniszczenie.

Na podstawie art. 44 § 2 kk Sąd orzekł również wobec oskarżonego, w związku z czynem przypisanym mu w punkcie I wyroku, przepadek dowodu rzeczowego w postaci folii aluminiowej przechowywanej na k. 110 akt. Rzecz ta służyła oskarżonemu do popełnienia przestępstwa posiadania środka odurzającego gdyż oskarżony przechowywał w tej folii marihuanę.

Sąd, na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócił oskarżonemu dowód rzeczowy w postaci lufki szklanej, przechowywanej w Magazynie (...) Komendy Powiatowej Policji w G.. Rzecz ta stała się zbędna dla postępowania, a jednocześnie nie służyła do popełnienia przestępstwa, w szczególności posiadania (przechowywania) marihuany. Nie ujawniono w niej narkotyków (vide: notatka urzędowa – k. 22).

Sąd zwolnił oskarżonego od opłaty i obciążył go jedynie częściowo wydatkami poniesionymi w toku postępowania przez Skarb Państwa w wysokości 350 złotych, zwalniając go w pozostałej części od tych wydatków, na podstawie art. 624 § 1 kpk. Sąd miał na względzie, że oskarżonemu wymierzona została kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, został na niego nałożony obowiązek zwrotu korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa, nie ma on majątku i choć pracuje obecnie zarobkowo, obciążenie oskarżonego w całości kosztami sądowymi byłoby dla niego zbyt uciążliwe. W konsekwencji, Sąd obciążył Skarb Państwa wydatkami w tej części, w jakiej oskarżony został od nich zwolniony.

Zarządzenie:

1.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego – adw. T. G.;

2.  przedłożyć z apelacją lub za 14 dni.

Toruń, 20.01.2014 r. …………………