Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: sekr. Katarzyna Kaczmarek

w obecności Rej. Prokuratora: Katarzyny Jarząbkowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13.02.2018 roku

sprawy przeciwko G. K. urodzonemu (...) w P., synowi J. i H. z domu H.,

oskarżonego o to, że:

I w dniu 13 października 2017 r. w m. G. gm. Z., woj. (...) obiecał udzielenie korzyści majątkowej w wysokości 10.000,00 zł osobom pełniącym funkcje publiczne, tj. funkcjonariuszowi policji (...) M. Ś. oraz (...) Z. K., w związku z pełnieniem przez w/w funkcjonariuszy, tj. odstąpienia od czynności służbowych prowadzonych przez tychże funkcjonariuszy na miejscu zdarzenia drogowego, przy czym popełnienia zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 229§ 1kk w zw. z art. 64§ 1kk

II w dniu 13 października 2017 r. w m. G. gm. Z. woj. (...) prowadził , jako kierujący w ruchu lądowym samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 1,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za spowodowanie wypadku komunikacyjnego ze skutkiem śmiertelnym w stanie nietrzeźwości oraz w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie II Wydział Karny wydanym w sprawie sygn. akt II K 1194/10, na mocy którego orzeczono wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na 10 lat, tj. od 7 lipca 2016 r. do 7 lipca 2026 r., przy czym popełnienia zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art 178a § 4 kk w zw. z art. 64§ 1 kk

1)  oskarżonego G. K. w ramach zarzucanego mu czynu z punktu I uznaje za winnego tego, że w dniu 13 października 2017 roku w miejscowości G. gm. Z., woj. (...) obiecał udzielenie korzyści majątkowej w wysokości 10.000 złotych osobom pełniącym funkcje publiczne, tj. funkcjonariuszom Policji (...) M. Ś. oraz (...) Z. K., w związku z wykonywaniem przez ww. funkcjonariuszy czynności służbowych w zamian za naruszenie przepisów prawa polegające na odstąpieniu przez nich od wykonania czynności służbowych prowadzonych na miejscu zdarzenia drogowego, którego sprawcą był oskarżony, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanym w dniu 17 marca 2009 roku w spawie o sygn. akt VI K 901/08,

tj. przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 229§ 1i §3 kk w zw. z art. 64§ 1kk

i na podstawie art. 229 §3 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2)  oskarżonego G. K. w ramach zarzucanego mu czynu z punktu II uznaje za winnego tego, że w dniu 13 października 2017 roku w miejscowości G. gm. Z., woj. (...) prowadził, jako kierujący w ruchu lądowym samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 1,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie II Wydziału Karnego wydanym w dniu 20 grudnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt II K 1194/10,

tj. przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 178a§ 4 kk i na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

3)  na podstawie art. 85§ 1 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 kk wymierza oskarżonemu G. K. karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4)  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 13.10.2017 roku (godz.18.25) do dnia 14.10.2017 roku (godz.10.20);

5)  na podstawie art.42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego G. K. za czyn z pkt II środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego dożywotnio;

6)  na podstawie art.43a§ 2 kk orzeka od oskarżonego G. K. za czyn z pkt II na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 ( dziesięć tysięcy ) złotych;

7)  zasądza od oskarżonego G. K. na rzecz Skarbu Państwa 400 (czterysta) złotych opłaty i 669,40 (sześćset sześćdziesiąt dziewięć 40/100) tytułem zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 1000/17

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2017 roku około godziny 18:00 G. K. jechał jako kierujący swoim samochodem marki S. (...) nr (...) przez miejscowość G., gm. Z., woj. (...). Razem z nim jechał jego ojciec J. K.. Obaj wcześniej spożywali alkohol. Oskarżony wyjeżdżając z drogi podporządkowanej i skręcając w prawo, wjechał na lewy pas ruchu i zderzył się z jadącym prawidłowo samochodem marki M. (...) nr rej. (...), który w wyniku zderzenia został odepchnięty na prawo i zatrzymał się na prawym poboczu jezdni, tuż przy rowie. Kierowcą M. okazał się K. S., z którym podróżowała również żona N. S. i ich dwuletni syn – B. S.. Kierujący samochodem marki M. wyszedł z auta i podszedł w kierunku drugiego pojazdu uczestniczącego w zderzeniu. Wówczas zauważył, że wysiada z niego dwóch mężczyzn, z których młodszy wysiadł od strony kierowcy. Od kierowcy S. wyczuwalna była silna woń alkoholu. Oskarżony zaoferował K. S. kwotę 10.000 złotych za odstąpienie od zawiadomienia Policji o zaistniałym zdarzeniu. Pomimo tego, pokrzywdzony wykonał telefon na numer 112 i poprosił o przyjazd funkcjonariuszy Policji, ze względu na uczestniczącego w zdarzeniu nietrzeźwego kierowcę. Ojciec G. K. niedługo po zaistniałym zdarzeniu oddalił się o kilkaset metrów od jego miejsca. W momencie przyjazdu funkcjonariuszy Policji J. K. nie było na miejscu kolizji drogowej. W wyniku zaistniałego zdarzenia nikt z jego uczestników nie odniósł obrażeń ciała.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. K. k. 80 odwrót – 81 w zw. z k. 24, 30odwrót i 47 odwrót, zeznania świadka K. S., k. 82 odwrót w zw. z k. 10 odwrót od słów,, w dniu dzisiejszym” do słów,, na miejscu policjantów”, zeznania świadka N. S., k. 83;, zeznania świadka K. K. (2), k.82 w zw. z 7 odwrót od słów ,, w dniu 13 października” do słów ,, w stanie nietrzeźwości”; zeznania świadka M. Ś., 81 w zw. z k. 14 odwrót od słów ,, w dniu dzisiejszym” do słów ,, KP w Z.” , zeznania świadka Z. K. 81 odwrót – 82 w zw. z k. , k.17 odwrót od słów,, w dniu dzisiejszym” do słów,, rodzina zatrzymanego”, notatka urzędowa, k. 1 /

Kiedy funkcjonariusze Policji przyjechali na miejsce zdarzenia, w kierowcy S. (...) rozpoznali G. K.. Wyczuli od oskarżonego silną woń alkoholu, a ponadto wiadome im było, że ma on orzeczony przez Sąd aktywny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Funkcjonariusze Policji przeprowadzili badanie trzeźwości obu kierowców, przy czym tylko w przypadku G. K. wynik badania był pozytywny. Z uwagi na powyższe okoliczności, oskarżony został zatrzymany i doprowadzony do oznakowanego radiowozu. W stosunku do G. K. zastosowano środki przymusu w postaci siły fizycznej oraz kajdanek, mając na względzie ewentualne próby ucieczki. Na miejsce zdarzenia wezwano funkcjonariusza Policji J. G. w celu przetransportowania zatrzymanego do (...) w Z.. W trakcie przeprowadzania czynności ustalono, iż pasażer S. oddalił się z miejsca zdarzenia. Funkcjonariusze Policji J. G. i K. K. (2) podjęli wówczas działania celem ustalenia tożsamości i zatrzymania pasażera. W tym czasie w radiowozie pozostało dwóch policjantów – (...) M. Ś. i (...) Z. K.. Podczas wykonywania czynności przez tych funkcjonariuszy, G. K. prosił ich o załatwienie sprawy tak, żeby nic nie było. Wskazywał, że jego konkubina jest z nim w ciąży. Kilkukrotnie ponawiał swoje prośby, pomimo wyraźnej odmowy funkcjonariuszy i pouczeń, że wszystkie czynności zostaną wykonane zgodnie z obowiązującym prawem. Wówczas oskarżony zwrócił się imiennie do M. Ś. słowami: „M., załatw to tak, żeby nic nie było, to dam wam 10.000 złotych.” O tym, że doszło do złożenia konkretnej obietnicy wręczenia korzyści majątkowej, funkcjonariusze Policji telefonicznie poinformowali dyżurnego w K. (...) w B..

/dowód: zeznania świadka M. Ś., 81 w zw. z k. 14 odwrót od słów ,, w dniu dzisiejszym” do słów ,, KP w Z.” , zeznania świadka Z. K. 81 odwrót – 82 w zw. z k. , k.17 odwrót od słów,, w dniu dzisiejszym” do słów,, rodzina zatrzymanego”, zeznania świadka K. S., k. 82 odwrót w zw. z k. 10 odwrót od słów,, w dniu dzisiejszym” do słów,, na miejscu policjantów”, notatka urzędowa, k. 1 /

Po zakończeniu wykonywania czynności na miejscu zdarzenia, funkcjonariusze Policji przewieźli oskarżonego do K. (...) w Z., gdzie poddano go badaniu alkometrem na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwszy pomiar wykonano o godz. 19:40 z wynikiem 1,27 mg/l, natomiast drugi o godz. 19:56 z wynikiem 1,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. G. K. oświadczył, że w dniu 12 października 2017 roku o godzinie 23:30 spożywał alkohol w ilości czterech piw, każde po 0,5 l. Następnie oskarżony został przewieziony do K. (...) w B. i umieszczony w (...).

/dowód: notatka urzędowa, k. 1; protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, k. 5-5 odwrót/

G. K. był skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie II Wydziału Karnego wydanym w dniu 20.12.2010 roku w sprawie sygn. akt II K 1194/10 za przestępstwo z art. 177§2 kk w zw. z art. 178§1 kk na karę 6 lat pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 226§1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd wymierzył G. K. karę łączną 6 lat pozbawienia wolności, którą odbywał od 11.07.2010 roku do 08.07.2010 roku. Ponadto Sąd orzekł wobec G. K. na podstawie art. 42§2 kk środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego przez okres 10 lat. Wyrok uprawomocnił się 28.12.2010 roku. G. K. był także skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanym w dniu 17.03.2009 roku w sprawie sygn. akt VI K 901/08 między innymi za przestępstwo z art. 226§1 kk na karę jednostkową 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz inne przestępstwa, przy czym Sąd wymierzył mu w tej sprawie karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał od 08.07.2016 roku do 18.05.2017 roku.

/dowód: odpisy wyroków SR w Bełchatowie wydanego w sprawie sygn. akt II K 1194/10 k.41-42 oraz w sprawie sygn. akt VI K 901/08 k.40/

G. K. ma (...) lata, posiada wykształcenie podstawowe, jest kawalerem. Pracuje w firmie (...) (...) jako monter z wynagrodzeniem w kwocie 2.000 złotych miesięcznie. Nie posiada majątku, nie ma nikogo na utrzymaniu. Uprzednio był karany, również za przestępstwa podobne. U oskarżonego biegli lekarze psychiatrzy nie stwierdzili upośledzenia umysłowego ani choroby psychicznej. Rozpoznano natomiast inne zakłócenia czynności psychicznych pod postacią uzależnienia od alkoholu. Jego poczytalność w toku postępowania karnego nie budzi wątpliwości. Z uwagi na to, że w chwili popełniania zarzucanych mu czynów, G. K. znajdował się pod wpływem alkoholu, jego zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem była ograniczona, jednak nie w stopniu znacznym i tylko z powodu spożycia alkoholu, którego skutki spożywania powinien przewidzieć.

/dowód: wyjaśnienia G. K. k.80 odwrót, karta karna, k. 25-27, odpis wyroku SR w Bełchatowie w sprawie sygn. akt II K 1194/10, k. 41-42, wydruk informacji z systemu (...), k. 20 opinia sądowo-psychiatryczna, k. 52-54/

Oskarżony przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. W postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, że jak był w radiowozie to powiedział do funkcjonariusza Policji, że da 10000 złotych chłopakowi z auta, w które uderzył i czy to się da jakoś załatwić.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. K. k. 80 odwrót – 81 w zw. z k. 24, 30odwrót i 47 odwrót/.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń w zakresie czynów z punktów I i II oraz okoliczności im towarzyszących, Sąd opierał się przede wszystkim na notatkach urzędowych oraz zeznaniach świadków, tj. funkcjonariuszy Policji – K. K. (2), M. Ś. i Z. K. oraz pokrzywdzonych – K. S. i jego żony N. S.. Ich zeznania są spójne oraz konsekwentne, a zatem zasługują na wiarę. Przedstawiają logiczny ciąg wydarzeń i nie zawierają istotnych sprzeczności. Stanowią one wiarygodne źródło dowodowe, gdyż korespondują zarówno ze sobą, jak i z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Funkcjonariusze Policji potwierdzili, iż otrzymali zgłoszenie o zdarzeniu drogowym w miejscowości G., spowodowanym prawdopodobnie przez osobę nietrzeźwą. Po dotarciu na miejsce, zatrzymali znanego im G. K., od którego wyczuwalna była silna woń alkoholu i odnośnie, którego wiadome im było, że posiada aktywny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. W stosunku do oskarżonego zastosowano środki przymusu pod postacią siły fizycznej i kajdanek. Następnie funkcjonariusze Policji podjęli czynności rutynowe, konieczne ze względu na charakter zaistniałego zdarzenia. Obu kierowców biorących udział w zdarzeniu poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przy pomocy urządzenia A., przy czym tylko w przypadku G. K. zapaliła się czerwona dioda, wskazująca na stan nietrzeźwości. Ponadto w siedzibie K. (...) w Z., oskarżonego poddano badaniu na zawartość alkoholu przy pomocy urządzenia Alkometr z wynikami 1,27 mg/l i 1,25 mg/l w wydychanym powietrzu. Oskarżony nie kwestionował wykonanych pomiarów stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, nie było zatem konieczności poddawania go badaniu na zawartość alkoholu we krwi. Zarówno z zeznań pokrzywdzonych, jak i funkcjonariuszy Policji wynika również, że G. K. składał im propozycje uzyskania korzyści majątkowej. Pokrzywdzonemu K. S. w zamian za odstąpienie od zawiadomienia Policji o zaistniałej kolizji drogowej spowodowanej przez nietrzeźwego kierowcę, natomiast funkcjonariuszom Policji M. Ś. i Z. K. za odstąpienie przez nich od podejmowania czynności służbowych. Zarówno pokrzywdzeni, jak i funkcjonariusze Policji są osobami obcymi w stosunku do oskarżonego, nie mieli zatem żadnego interesu w tym, aby bezpodstawnie go obciążać i świadczyć nieprawdę, dlatego też ich zeznania stanowią wiarygodny dowód. Z ich zeznaniami korespondują także wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do dokonania zarzucanych mu czynów i nie kwestionował kierowania samochodem w stanie nietrzeźwości oraz spowodowania kolizji drogowej. Ponadto także potwierdził, iż chciał dać pokrzywdzonemu 10000 złotych. Jest rzeczą oczywistą, że pewnych faktów oskarżony może nie pamiętać, gdyż w dniu zdarzenia był w stanie upojenia alkoholowego, stąd oskarżony dokładnie nie pamięta w jakich okolicznościach proponował tą kwotę. Z ustaleń Sądu jednoznacznie wynika, że proponował pieniądze zarówno pokrzywdzonemu, aby nie dzwonił na Policję, jak i funkcjonariuszom Policji za odstąpienie wbrew przepisom prawa od czynności służbowych.

Sąd przyznał moc dowodową protokołowi z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, gdyż nie stwierdził żadnych nieprawidłowości w jego sporządzeniu. Poza tym treść tego dokumentu, sposób przeprowadzenia badania, jak i prawidłowość uzyskanych wyników nie budziły wątpliwości i nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Uprzednią karalność oskarżonego Sąd ustalił w oparciu o dokumenty w postaci danych o karalności oraz załączonych do akt odpisów wyroków. Są to bowiem dowody obiektywne, które zostały załączone na potrzeby niniejszej sprawy i brak jest podstaw, aby kwestionować ich treść.

Za wiarygodną Sąd uznał opinię co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego. Opinia ta jest wyczerpująca, logiczna, konsekwentna oraz zgodna z aktualnym stanem wiedzy w tej dziedzinie.

Sąd uznał za wiarygodną również treść pozostałych dokumentów ujawnionych oraz zaliczonych w poczet materiału dowodowego za zgodą stron bez odczytywania, gdyż nie budziły wątpliwości i nie były kwestionowane.

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony dokonał zarzucanych mu czynów. Nie ma w tej sprawie okoliczności wyłączających jego winę, gdyż jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną.

Działaniem swoim oskarżony G. K. wypełnił znamiona przestępstwa art. 229§ 1 i §3 kk, gdyż w dniu 13 października 2017 roku w miejscowości G., gm. Z., woj. (...), obiecał udzielenie korzyści majątkowej w wysokości 10.000 złotych osobom pełniącym funkcje publiczne, tj. funkcjonariuszom Policji (...) M. Ś. oraz (...) Z. K., w związku z wykonywaniem przez ww. funkcjonariuszy czynności służbowych w zamian za naruszenie przepisów prawa, polegające na odstąpieniu przez nich od wykonania czynności służbowych prowadzonych na miejscu zdarzenia drogowego, którego sprawcą był oskarżony, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanym w dniu 17 marca 2009 roku w spawie o sygn. akt VI K 901/08.

Oskarżonemu zostało zarzucone popełnienie czynu z art. 229 § 1 i §3 kk, którego przedmiotem ochrony jest działalność instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego. Przestępstwo przekupstwa zawarte w art. 229 kk jest przestępstwem powszechnym. Przedmiotem oddziaływania przestępstwa jest osoba pełniąca funkcję publiczną w rozumieniu art. 115 § 19 kk, a także osoba pełniąca funkcję publiczną w państwie obcym lub w organizacji międzynarodowej. Czynność wykonawcza w typie podstawowym polega na udzieleniu lub obietnicy udzielenia korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną w związku z pełnieniem tej funkcji. W art. 229 § 3 kk ujawnia się typ kwalifikowany omawianego czynu zabronionego, w którym sprawca czynu działa, aby skłonić osobę pełniącą funkcję publiczną do naruszenia przepisów prawa lub udziela albo obiecuje udzielić takiej osobie korzyści majątkowej lub osobistej w zamian za naruszenie przepisów prawa (A. Barczak-Oplustil, M. Iwański, Kodeks Karny. Część Ogólna. Tom II. Część II. Komentarz do art. 212-277d, pod red. W. Wróbel, A. Zoll, Lex 2018).

Momentem dokonania przekupstwa czynnego w przypadku, gdy wręczający posługuje się obietnicą udzielenia korzyści majątkowej, jest chwila, gdy oświadczenie gotowości udzielenia takiej korzyści dojdzie do osoby pełniącej funkcję publiczną, niezależnie od tego, czy zostanie ono przyjęte czy też odrzucone. W związku z tym, że przekupstwo jest przestępstwem bezskutkowym, jego dokonanie następuje z chwilą realizacji znamion czynnościowych

Nie ma zatem wątpliwości, że w niniejszej sprawie G. K. dopuścił się popełnienia czynu zabronionego, poprzez złożenie ustnej obietnicy uzyskania korzyści majątkowej funkcjonariuszom Policji, w zamian za odstąpienie przez nich od wykonywania czynności służbowych i załatwienie sprawy tak, aby oskarżony nie poniósł konsekwencji prawnych zaistniałego zdarzenia, a więc w sposób naruszający przepisy obowiązującego prawa. Sposób, w jaki oskarżony tego dokonał, nie budzi żadnych wątpliwości, co do jego zamiaru. G. K. wypełnił tym samym znamiona czynu z art. 229 § 1 i §3 kk.

Ponadto oskarżony w okresie od 8 lipca 2016 roku do 18 maja 2017 r. odbywał karę 1 roku pozbawienia wolności z prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanego w dniu 17 marca 2009 roku w sprawie sygn. akt VI K 901/08, orzeczoną m. in. za przestępstwo z art. 226 § 1 kk. Ponieważ G. K. dopuścił się popełnienia czynu z art. 229 § 1 i §3 kk przed upływem 5 lat od opuszczenia zakładu karnego, a rozmiar odbytej kary pozbawienia wolności przekroczył 6 miesięcy, uzasadnionym było zakwalifikowanie przez Sąd zachowania oskarżonego z art. 64 § 1 kk.

G. K. ponadto działaniem swoim dopuścił się przestępstwa z art. 178a §4 kk, gdyż w dniu 13 października 2017 roku w miejscowości G., gm. Z., woj. (...), prowadził jako kierujący w ruchu lądowym samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 1,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie II Wydziału Karnego wydanym w dniu 20 grudnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt II K 1194/10. Sąd omyłkowo w opisie czynu przyjął stan nietrzeźwości 1,12 mg/l ( J. K.) zamiast 1,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Przedmiotem ochrony przestępstwa opisanego w art. 178a kk jest bezpieczeństwo w komunikacji. Paragraf 4 niniejszego przepisu stanowi przesłankę zastosowania wyższej karalności. Warunkiem przypisania sprawcy odpowiedzialności za przestępstwo określone w art. 178a § 4 kk, jest uprzednia prawomocna karalność za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 kk lub art. 355 § 2 kk popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, albo dopuszczenie się czynu opisanego w art. 178a § 1 kk w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2017 r. w sprawie sygn. akt IV KK 221/17, Lex 2018).

Warto zauważyć, że ze względu na formalny charakter przestępstwa z art. 178a § 1 kk, dla jego zaistnienia nie jest konieczne wystąpienie skutku, np. tak jak na gruncie przedmiotowej sprawy, zderzenia się dwóch pojazdów. Dokonuje się ono już w momencie uruchomienia pojazdu i rozpoczęcia jazdy przez kierującego.

(M. Budyn-Kulik, Kodeks Karny. Komentarz aktualizowany, pod. red. M. Mozgawy).

W świetle powyższego, czyn oskarżonego niewątpliwie wypełnia znamiona występku określonego w art. 178a § 4 kk. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono bowiem, iż zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przekroczyła w przypadku G. K., wartość przewidzianą w art. 115 § 16 kk, zawierającym definicję stanu nietrzeźwości. Oskarżony prowadził zatem pojazd mechaniczny w strefie ruchu lądowego znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając przy tym aktywny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 20 grudnia 2010 roku w sprawie sygn. akt II K 1194/10, wprowadzony do wykonania od 10 lipca 2016 roku do 10 lipca 2026 roku. Sąd natomiast wyeliminował z podstawy prawnej skazania art. 64 § 1 kk, gdyż w ww. sprawie G. K. był skazany za czyn z art. 177§2 kk w zw. z art. 178§1kk i jest to przestępstwo nieumyślne, a zatem nie można przypisać oskarżonemu w związku z tym skazaniem działania w warunkach recydywy w czasie dokonania zarzucanego mu czynu z punktu II.

Przy wymiarze kary oskarżonemu jako okoliczności obciążające Sąd przyjął znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów, których się dopuścił, znaczny stan nietrzeźwości w chwili prowadzenia samochodu, jego dotychczasową karalność.

Jako okoliczności łagodzące Sąd przyjął przyznanie się oskarżonego do dokonania zarzucanych mu czynów.

W związku z czynem z punktu II na szczególną uwagę zasługuje fakt, iż dopuścił się go będąc wcześniej prawomocnie skazanym w sprawie sygn. akt II K 1194/10 Sądu Rejonowego w Bełchatowie na karę 6 lat pozbawienia wolności, z orzeczeniem zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 10 lat, za spowodowanie wypadku komunikacyjnego w związku z prowadzeniem pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, którego skutkiem była śmierć jednego z pokrzywdzonych i doznanie poważnego uszczerbku na zdrowiu przez drugiego z nich. Z uwagi na uprzednią karalność i okoliczności zdarzenia ze sprawy sygn. akt II K 1194/10, oskarżony był w pełni świadomy, jak daleko idące skutki może przynieść prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, nie tylko dla niego, ale też dla innych uczestników ruchu drogowego. Mimo tej wiedzy, po ukończeniu odbywania kary pozbawienia wolności w maju 2017 roku z wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanego w sprawie sygn. akt VI K 901/08, a wcześniej w sprawie sygn. akt II K 1194/10 ponownie wsiadł za kierownicę samochodu i prowadził go w stanie nietrzeźwości.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd wymierzył G. K. za czyn z punktu I karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za czyn z punktu II karę 2 lat pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Orzeczona wobec G. K. kara łączna pozbawienia wolności powinna spełnić swoje cele w zakresie obu prewencji.

Na poczet wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie, tj. od dnia 13 października 2017 roku (godz. 18:25) do dnia 14 października 2017 roku (godz. 10:20).

Mając na uwadze, że oskarżony dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. art. 178a § 4 kk, Sąd zobligowany był do orzeczenia wobec G. K. dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego.

Zgodnie z dyspozycją art. 43a § 2 kk, Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 złotych na rzecz Funduszu (...). Jest to minimalna kwota, którą Sąd ma obowiązek orzec wobec sprawcy przestępstwa z art. 178 § 4 kk.

W oparciu o art. 627 kpk i art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.), Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 669,40 złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.