Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2018 r.

S ąd Okręgowy w Ł. II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Jolanta Małachowska

Ławnicy: Ewa Sokołowska, Urszula Wanda Zawadzka

Protokolant - Katarzyna Fabiszewska

w obecności Prokuratora Urszuli Sieńczyło

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2018 roku na rozprawie sprawy

A. S. (1) s. W. i B. zd. T., ur. (...) w Ł.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 25 sierpnia 2009 roku do 17 lutego 2010 roku na terenie Holandii, Niemiec i Polski, w szczególności w Ł. w krótkich odstępach czasu, w realizacji z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą o pseudonimie (...) oraz nieustalonymi osobami co najmniej raz dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia z Holandii przez Niemcy do Polski znacznej ilości środka odurzającego w postaci ziela konopii innych niż włókniste (marihuany) o wadze co najmniej 8 kilogramów, w ten sposób, że w bliżej nieustalonym dniu, po jego nabyciu na terenie Holandii za pośrednictwem nieustalonej osoby, zorganizował jego przywóz do Polski busem rejsowym przez ustalonego kuriera o pseudonimie (...), a także brał udział w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci ziela konopii innych niż włókniste o łącznej wadze co najmniej 17 kilogramów oraz znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze co najmniej 2 kilogramów w ten sposób, że w kilku transakcjach, celem dalszej dystrybucji, zbył, działającym wspólnie i w porozumieniu, ustalonym osobom marihuanę we wskazanej wyżej ilości za łączną kwotę nie mniejszą niż 238 000zł oraz amfetaminę we wskazanej wyżej ilości za kwotę nie mniejszą niż 22 000zł przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne pprzestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 55 ust. 3 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 56 ust.3 ww. ustawy w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65§1kk w zw. z art. 64§1kk

I.  Oskarżonego A. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 55 ust. 3 w zb. z art. 56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65§1kk w zw. z art. 64§1kk i w zw. z art.11§2kk skazuje go a na mocy art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku w zw. z art. 65§1kk w zw. z art. 11§3kk i w zw. z art. 33§1 i 3kk wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności i 200 ( dwieście ) stawek dziennych grzywny przyjmując wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 100 (sto) złotych.

II.  Na podstawie art. 45§1kk orzeka wobec oskarżonego A. S. (1) środek karny w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa w kwocie (...) (osiemdziesiąt sześć tysięcy sześćset sześćdziesiąt sześć) zł.

III.  Zasądza od oskarżonego A. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 4400 złotych tytułem opłaty oraz obciąża go pozostałymi kosztami procesu w w kwocie 70 zł.

SSO Jolanta Małachowska

Ławnik Ewa Sokołowska

Ławnik Urszula Wanda Zawadzka

Sygn. akt II K 57/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 25 sierpnia 2009 roku do 17 lutego 2010 roku oskarżony A. S. (1) ps. (...) co najmniej raz dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia z Holandii przez Niemcy do Polski znacznej ilości środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste – marihuany, o wadze co najmniej 8 kilogramów, w ten sposób, że po jego nabyciu na terenie Holandii za pośrednictwem nieustalonej osoby, zorganizował jego przywóz do Polski busem rejsowym przez kuriera Z. O. o pseudonimie (...). Ponadto w tym okresie brał udział w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste – marihuany, o łącznej wadze co najmniej 17 kilogramów oraz znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze co najmniej 2 kilogramów w ten sposób, że w kilku transakcjach, celem dalszej dystrybucji, zbył, działającym wspólnie i w porozumieniu S. M. (1) i P. D. marihuanę we wskazanej wyżej ilości za łączną kwotę nie mniejszą niż 238 000zł oraz amfetaminę we wskazanej wyżej ilości za kwotę nie mniejszą niż 22 000zł. Oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z powyżej ustalonymi i nieustalonymi osobami, w krótkich odstępach czasu, w realizacji z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu oraz oczywiście wbrew przepisom ustawy z 29.07.20105 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Ponadto czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego A. S. (1) k.1889, 1325-1326, częściowo, zeznań świadków: S. M. (1) k. 200-201,294-295, 296-298, 299-302, 313-315,318-335,337-347,349,354,357-354,365-372,910-912,1007-1008,1125-1127, M. K. (1) k.1496-1499,1501-1507,1509-1513, Z. R. (1) k. 1519-1525, Z. O. k. 964-965, 1128,1175-1178, częściowo, M. L. k. 1405-1413, 1416-1427, 1428-1434,1435-1444,1452-1477, E. K. k.1445-1451, A. P. k. 1020-1025, K. P. k. 765-769, 782-798, 790-797,798-813,814-830,831-838,839-846-850,851, M. M. k. 852-856,858- 8860,861-862,863-866, P. Ż. k. 867-873,874-878,879-882, M. Z. k. 885-893, 894-898-902, A. O. k.53-54,55-62, 68-69,277-278, 925-926, pismo S. M. k. 293, materiały uzyskane w drodze zagranicznej pomocy prawnej ze Szwecji k. 384-661, kserokopie materiałów ze sprawy IIK 21/13 SO w Łomży dot. D. C. k. 675-711, kserokopie akry skróconego zgonu S. L. i K. S. k. 927,933, kserokopia pisma k. 932, protokół przeszukania miejsca zamieszkania A. S. k. 942-944, notatki urzędowe k. 994, 336,348,375-380, kserokopia wyroku SO w Łomży w sprawie IIK 57/13 dot. Z. R. i M K. k. 1048-1068, analiza protokołów przesłuchań M. L. i E K. k. 1478-1495, odpisy wyroków A. S. k. 715-723, wywiad środowiskowy A. S. k. 1015, dane z K. w Ł. k. 1107-1108, informacja z PUP w Ł. k. 1144-1145, zaświadczenia z (...) A. S. k. 1328-1331, dane o karalności k. 713-714, 1808-1810, zaświadczenie k 1887.

Oskarżony A. S. (1) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do stawianego mu zarzutu i zaprzeczył jakoby brał udział w przemycie narkotyków czy ich udzielaniu S. M. (1) i P. D.. Twierdził, że S. M. (1) pomawia go gdyż wiedział, że on wcześniej handlował narkotykami. Natomiast w postępowaniu sądowym oskarżony ten przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień oraz odpowiedzi na pytania. Jednocześnie złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie kary 4 lat pozbawienia wolności, 200 stawek dziennych grzywny po 100 zł, przepadek korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa w kwocie 86 666zł.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, jego wnikliwej analizy i wniosków z niej płynących - Sąd uznał, że sprawstwo oskarżonego A. S. (1), w zakresie przypisanego mu czynu, nie budzi żadnych, nawet najmniejszych wątpliwości. Ostatecznie oskarżony ten przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, a jego odmiennych wyjaśnień z postępowania przygotowawczego Sąd nie podzielił i nie dał im wiary, uznając, że stanowią one tylko i wyłącznie przyjętą przez niego nieudolną linię obrony, nakierowaną na uniknięcie odpowiedzialności karnej za dokonany czyn. Wskazać należy, iż wyjaśnienia te pozostają w rażącej sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, o oczywistej i jednoznacznej wymowie, w tym przede wszystkim z wyjaśnieniami S. M. (1) które spójnie go obciążają i stanowią dowód jego sprawstwa w zakresie przypisanego mu czynu, a które Sąd uznał w zasadniczej części za w pełni wiarygodne i przekonywające, jeśli przy tym wziąć pod uwagę ich konsekwentność i zbieżność z zebranym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym. W wyjaśnieniach tych S. M. (1) szczegółowo przedstawił przestępczy proceder narkotykowy, w którym brały udział osoby w nim zaangażowane, w tym oskarżony A. S. (1), ilość i rodzaj wprowadzonych do obrotu środków narkotycznych, miejsca i okoliczności poszczególnych transakcji oraz przemyt marihuany z Holandii do Polski z udziałem kuriera Z. O. ps. (...), który zorganizował A. S. (1). Za przymiotem wiarogodności tych wyjaśnień w omawianym zakresie przemawia i to, że S. M. (1) składając tej treści relacje obciążał również i siebie, co w konsekwencji miało wpływ na ukształtowanie jego odpowiedzialności. Ponadto jego wyjaśnienia w pełni korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w tej sprawie, w tym z wiarygodnymi wyjaśnieniami i zeznaniami świadków: M. K. (1), Z. R. (1), M. L., E. K., A. P., K. P., M. M., P. Ż.. M. Z., A. O. a także analizą k. 1478-11495. Znajdują też potwierdzenie w ustaleniach poczynionych w sprawach IIK 21/13 i IIK 57/13 (...).

Sąd nie przyznał przymiotu wiarygodności depozycjom Z. O. albowiem są one sprzeczne z dowodami sprawy i nakierowane na uniknięcie odpowiedzialności za udział w przestępczym procederze narkotykowym. Co jednak istotne świadek ten nie przeczył kontaktom z narkotykami, za posiadanie których był skazany, ani znajomości z oskarżonym A. S. (1), z którym często się widywał, tyle że negował wspólne z nim interesy.

Zeznania świadka S. K. niczego istotnego do sprawy A. S. (1) nie wniosły. Podobnie wyjaśnienia oskarżonego M. K. (2).

Także i pozostały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, który nie zawierał ustaleń sprzecznych z poczynionymi przez Sąd w rozpoznawanej sprawie, w tym w postaci pism i dokumentów z uwzględnieniem wyników czynności przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego A. S. (1), materiałów k.384-661, Sąd uznał za wiarogodny. Dokumenty powyższe zostały sporządzone przez właściwe i kompetentne osoby, nie ujawniły się też żadne okoliczności, które podważałyby ich wiarygodność.

Powyższy materiał dowodowy ukazuje jednoznacznie obraz prowadzonego nielegalnie procederu narkotykowego z udziałem oskarżonego A. S. (1) układając się w logiczną całość. Na jego podstawie Sąd zakwalifikował zachowanie oskarżonego A. S. (1) opisane w zarzucie pierwszym mu postawionym mu w akcie oskarżenia jako czyn z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 56 ust.3 ww. ustawy w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65§1kk w zw. z art 64§1kk. Odpowiedzialności przewidzianej w art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii podlega bowiem m.in. ten, kto, wbrew przepisom ustawy, dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia środków odurzających, jeżeli przedmiotem czynu jest znaczna ilość tych środków. Wewnątrzwspólnotowe nabycie w rozumieniu cytowanego przepisu stosownie do dyspozycji art. 4 pkt 33 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oznacza przemieszczenie środków odurzających lub substancji psychotropowych z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Analiza dowodów sprawy wykazała, że oskarżony A. S. (1) w okresie od 25.08.2009 roku do 17.02.2010 roku, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, co najmniej raz dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia znacznej ilości środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste – marihuany, w ilości co najmniej 8 kg, to jest przemieszczenia tego środka odurzającego z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, tj. Holandii na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi i ustalonymi osobami. Nabył bowiem ten środek w Holandii za pośrednictwem nieustalonej osoby, a następnie zorganizował jego przewóz do Polski busem rejsowym przez kuriera narkotykowego Z. O. ps. (...).

Z kolei art. 56 ust. 1 ww. ustawy reguluje wprowadzanie wbrew przepisom art. 33-35, 37 i 40 do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej albo uczestniczenie w takim obrocie, w tym w ust. 3 - znacznej ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej. Wprowadzaniem do obrotu jest udostępnienie osobom trzecim, do dalszej dystrybucji, odpłatnie lub nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów lub środków zastępczych. Środek odurzający to każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działająca na ośrodkowy układ nerwowy, określona w wykazie środków odurzających stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy. Marihuana ujęta jest w załączniku nr 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485 ze zm.) w grupie środków odurzających IV-N. Natomiast amfetamina jest to środek psychostymulujący, powodujący długotrwałe pobudzenie, ujęta w wykazie substancji psychotropowych stanowiącym załącznik nr 2 do ww. ustawy, w grupie substancji psychotropowych II-P.

Nie ma wątpliwości, że A. S. (1) brał udział w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste – marihuany, o łącznej wadze co najmniej 17 kilogramów oraz znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze co najmniej 2 kilogramów w ten sposób, że w kilku transakcjach, celem dalszej dystrybucji, zbył, działającym wspólnie i w porozumieniu S. M. (1) i P. D. marihuanę we wskazanej wyżej ilości za łączną kwotę nie mniejszą niż 238 000zł oraz amfetaminę we wskazanej wyżej ilości za kwotę nie mniejszą niż 22 000zł.

W ocenie Sądu działanie oskarżonego dotyczyło znacznej ilości tych środków i substancji. Pojęcie „znacznej ilości ww. środków narkotycznych” należy w myśl powszechnie akceptowanej w orzecznictwie koncepcji rozumować, jako taką ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby, co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy (tak m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 r., sygn. akt I KZP 10/09). Pojęcie to podlega zatem ocenie w aspekcie ilości możliwych do uzyskania porcji do jednorazowego zażycia przy uwzględnieniu wagi i rodzaju środka. Ustalona w toku postępowania ilość środków narkotycznych, która została uzyskana w wyniku przemytu oraz wprowadzona do obrotu przez oskarżonego mogła jednorazowo zaspokoić potrzeby większej ilości niż tylko kilkudziesięciu osób, a więc niewątpliwie należy ją uznać za znaczną ilość w rozumieniu powyższego przepisu.

W świetle poczynionych ustaleń żadnych zastrzeżeń nie budzi oczywiście fakt wprowadzenia przez oskarżonego do obrotu środków narkotycznych, o czym świadczą chociażby wskazywane duże ilości środków odurzających i substancji psychotropowych oraz okoliczności ich przekazywania, z których jasno wynika, że były one przeznaczone do dalszej dystrybucji a nie indywidualnym odbiorcom.

W ocenie Sądu nie ma również wątpliwości, że czyn popełniony przez oskarżonego został przez niego zawiniony. Jest on bowiem dorosłym człowiekiem, znającym podstawowe normy jakie obowiązują w społeczeństwie. Miał również możliwość postąpienia zgodnie z regułami porządku prawnego, jednakże z tej możliwości nie skorzystał i popełnił przestępstwo mając wolę popełnienia czynu zabronionego, którego wszystkie znamiona obejmował pełną świadomością. Okoliczności popełnionego przez oskarżonego czynu, prowadzą jednoznacznie do wniosku, iż nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, przez co brak było jakichkolwiek okoliczności świadczących o braku poczytalności. Jego zachowanie w toku procesu nie budziło żadnych wątpliwości co do stanu poczytalności. Nie stwierdzono także innych okoliczności mogących skutkować wyłączeniem zdolności oskarżonego do zawinienia.

Zdaniem Sądu działania oskarżonego były podejmowane z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu – w ramach czynu ciągłego z art. 12kk, czyli przestępstw jednoczynowych realizujących ten sam zamiar w kilku zachowaniach. Jak wskazał bowiem SA we W. w wyroku z dnia 26.11.2014 roku w sprawie IIAka 106/14,LEX nr 1621274 - warunek działania z góry powziętym zamiarem jest spełniony także wtedy, gdy sprawca poczynając od pierwszego zachowania postanawia wykorzystywać każdą okazję, także tę, której jeszcze niewyraźnie nie dostrzega lub co możliwości wykorzystania, której nie jest jeszcze pewien, o ile podporządkowuje swoje działanie realizacji tego samego, od początku sprecyzowanego celu, do osiągnięcia którego zmierza. Taka właśnie sytuacja niewątpliwie miała miejsce w przypadku czynu przypisanego oskarżonemu. Również "krótkie odstępy czasu" między tymi zachowaniami zostały zachowane. Ponadto przyjęcie konstrukcji czynu ciągłego, pozwala na unaocznienie rozmiaru jego działalności i przydaniu mu należytej wagi społecznego niebezpieczeństwa.

W kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu uzasadnione jest zastosowanie art. 65§1 k.k. z uwagi na to, że oskarżony uczynił sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu. Nie ulega bowiem wątpliwości, że korzyści majątkowe z tego tytułu uzyskiwane, ich ciągłość i wartość, prowadzą do uznania, iż uzyskiwał on stały dochód z popełnionego przestępstwa pozwalający na jego utrzymanie. Owa stałość wyrażała się w czasokookresie eksploatacji zysku z przypisanego mu procederu przez oskarżonego. Co ważne, dochód z popełnianego przestępstwa nie musi stanowić wyłącznego, czy też głównego źródła utrzymania sprawcy. W rachubę mogą wchodzić dalsze legalne i nielegalne źródła dochodów. Chodzi o jedno ze źródeł dochodów, z tym, że mające charakter powtarzający się. Dla bytu przestępstwa nie jest konieczna również regularność odstępów czasowych w uzyskiwaniu dochodów. Uczynienie sobie z popełniania przestępstwa stałego źródła dochodu wskazuje automatycznie na cel sprawcy, którym jest osiąganie korzyści majątkowej, a przecież za przemyt i wręczenie narkotyków innym ustalonym osobom, celem dalszej dystrybucji, oskarżony odbierał powyżej określone środki pieniężne. Wedle stanowiska judykatury w tym przedmiocie, pojęcie stałego dochodu obejmuje wszelkie takie dochody, które zgodnie z zamiarem sprawcy mają być przez niego osiągane przy każdej nadarzającej się sposobności lub przez dłuższy czas, a więc również uboczne i nieregularne dochody o takim charakterze.

Ponadto oskarżony dopuszczając się przypisanych mu przestępstw działał w warunkach recydywy z art. 64§1 kk, albowiem zarzucanych mu czynów dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Łomży w sprawie IIK 9/06 w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności obejmującym skazania za umyślne przestępstwa podobne popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, tj. przestępstwa przeciwko mieniu i przestępstwo narkotykowe. Był on też karany za inne przestępstwa.

Kształtując wymiar kary sąd dostosował je do stopnia społecznej szkodliwości czynu w taki sposób, aby nie przekraczała poziomu zawinienia oskarżonego celów resocjalizacyjnych oraz mając na uwadze ich społeczny odbiór - dyrektywy art.53kk.

Przedmiotem ochrony czynów opisanych w art. 55 ust. 3 i art. 56 ust. 3, ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest zdrowie publiczne, jak i zabezpieczenie społeczeństwa przed niekontrolowanym, nielegalnym wprowadzaniem do obrotu m.in. środków odurzających czy psychotropowych, jak i ich udzielaniem. Te normy karne chronią życie i zdrowie ludzkie - jak i cała regulacja ustawowa, w której zostały zamieszczone, wprowadzająca ścisłą reglamentację narkotyków. Doświadczenie życiowe i zawodowe przekonuje, jak wielkie zagrożenie dla wymienionych dóbr prawnych niesie za sobą ich zażywanie, częstokroć prowadzące do uzależnienia i śmierci ich konsumentów. To jednak tylko jeden z aspektów problemu, dotyczący „degeneracji” zdrowotnej. Kolejny związany jest z naruszaniem porządku prawnego przez osoby odurzone, nie kontrolujące z tego powodu swoich zachowań, czy też uzależnione, dążące do uzyskania kolejnych „działek”, lub też środków finansowych na ich zakup.

Nie bez wpływu na ich wymiar miała też nagminność przypisanego sprawcy przestępczego działania, które powinno spotkać się z należytą w odczuciu społecznym reakcją karną.

Okolicznością łagodzącą w stosunku do A. S. (1) było przyznanie się do winy, co uczynił w postępowaniu jurysdykcyjnym. Mając na uwadze także to, że w ostatnim czasie skazany prowadzi ustabilizowany tryb życia, pracował za granicą, a obecnie w Polsce, nie wchodzi w konflikt z prawem, co potwierdza treść wywiadu środowiskowego k. 1015 i zaświadczenia k.1887, Sąd ukształtował w stosunku do skazanego karę na poziomie 4 lat pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny przyjmując wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 100 złotych przychylając się tym samym do jego wniosku złożonego na rozprawie głównej.

Wymierzona kara pozbawienia wolności jest proporcjonalna do stopnia demoralizacji podsądnego i przez to stwarza realną możliwość skutecznego oddziaływania wychowawczego w warunkach izolacyjnych. Ponadto pobyt w zakładzie karnym wpłynie na niego w kierunku kształtowania społecznie pożądanej postawy, a obawa przed długotrwałą izolacją z pewnością skłoni go do przestrzegania norm porządku prawnego w przyszłości.

Za takim ukaraniem A. S. (1) obok wysokiego stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu przemawiają same okoliczności dokonanego przez niego przestępstwa. Nie mamy bowiem w tej sprawie do czynienia z jednostkową sytuacją, w której oskarżony brał udział przestępczym procederze narkotykowym, lecz z prawie półrocznym okresem stosunkowo szerokiej działalności tego oskarżonego i co najmniej jednorazowym przemyceniem znacznej ilości narkotyków, ich wprowadzeniem do obrotu w znacznej ilości, a były to nie tylko narkotyki tzw. miękkie – marihuana, ale i twarde – amfetamina o najwyższym potencjale uzależniającym. Były to także działania podjęte w wspólnie i w porozumieniu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wprowadzenia do obrotu stosunkowo dużej ilości narkotyków, a także ich przemytu z Holandii. Niemniej wskazane wyżej okoliczności związane z ilością środków odurzających będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia w ilości co najmniej 8 kg marihuany przemyconej, co najmniej 2 kg amfetaminy i co najmniej 17 kg marihuany wprowadzonej do obrotu, okresu działalności, motywacji oskarżonego niewątpliwie przemawiały za orzeczeniem wobec niego takiej kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny, zwłaszcza, że był on już karany sądownie, w tym za przestępstwo narkotykowe i wziąwszy pod uwagę jego sytuację rodzinną i materialną oraz możliwości płatnicze, nie tracąc z pola widzenia osiąganego z tego procederu zysku.

Dyrektywy wymiaru kary w postaci sprawiedliwej odpłaty, prewencji generalnej i indywidualnej wymagają, aby przypisane podsądnemu w części rozstrzygającej wyroku bezprawne zachowania spotkały się z należytą reakcją karną. Orzeczone jednostkowe kary pozbawienia wolności oraz grzywny nie przekraczają stopnia jego winy i w realiach niniejszej sprawy należy je uznać za odpowiednie i sprawiedliwe.

Dodatkowo wymierzona kara grzywny wobec oskarżonego odpowiada dyrektywom jej wymiaru z art. 33§1i3kk.

Na mocy art. 45§1kk orzeczono przepadek od oskarżonego środek karny w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa w kwocie 86 666 złotych, uwzględniając przy tym jego udział w zysku.

Na podstawie art. 626§1kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 633 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 4400 złotych tytułem opłaty oraz obciążył go pozostałymi kosztami procesu w częściach mu przypadającej tj kwotą 70 zł, przy czym podstawę rozstrzygnięcia o opłacie stanowiły przepisy art. 2 pkt 1 pkt 5 i art.3 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zmianami).

Kierując się wszystkimi powyższymi względami orzeczono jak w ferowanym wyroku.

SSO Jolanta Małachowska